Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków Druga część wywiadu z dr

Groverem Furrem - profesorem Montclair State University, Montclair NJ USA,

przeprowadzonego dla gruzińskiego dziennika Georgian Times przez Jakuba Dżugaszwili i Ekę

Buchukuri. Wywiad ukazał się 18.10.2010.

GF: Już od dłuższego czasu jestem zainteresowany tematem kolektywizacji i głodu

(Holodomor). Od lat utrzymuję kontakt z dr Markiem Taugerem, profesorem profesorem

Uniwersytetu Zachodniej Wirginii, i największym na świecie ekspertem w dziedzinie klęsk głodu

w radzieckiej Rosji. W przeciwieństwie do innych uczonych, Tauger zachowuje ścisłą

obiektywność naukową. Nie jest ani antykomunistą, ani pro-stalinowcem ani też nie ma sympatii

prokomunistycznych. Po prostu szuka prawdy.

Tauger przekonuje iż w klęski głodu w historii Rosji można mierzyć setkami. Głód zdarzał się 

nieprzerwanie co dwa, trzy lata. Wielki głód panował w 1920-21, 1924, 1927 i 1928 roku.

GT: Dlaczego wielu historyków wierzy iż kolektywizacja i uprzemysłowienie były największym

błędem Stalina i Bolszewików?

1 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

GF: W 2001 Tauger opublikował artykuł o wielkim głodzie z 1928 roku, zatytułowany "Kryzys

zbożowy czy klęska głodu?". Wielki głód nad Wołgą 1920-21 jest dobrze znany, głównie za

pośrednictwem Komisji Nansena, która zebrała wiele przerażających zdjęć cierpiących. Ale

klęski głodu 1924, 1927-1928 są szeroko ignorowane. A jeśli nie są ignorowane, to

antykomunistyczni uczeni negują je, zastępując określenie "klęska głodu" - określeniem "lokalne

lub regionalne problemy".

Badacze ci stosują ten chwyt po to, aby ukryć, że głód w mniejszym lub większym nasileniu był

w Rosji zjawiskiem powszechnym. Antykomunistyczni autorzy woleliby, aby ich czytelnicy

wierzyli iż głód był w ZSRR rzadkością aż do kolektywizacji. Jednak w rzeczywistości, klęski

głodu były bardzo częste i kolektywizacja była próbą rozwiązania tego odwiecznego problemu.

W swoim sławnym ustępie z pamiętników z okresu II Wojny Światowej, "Hinge of fate", Churchill

zacytował Stalina, mówiącego:

"Dziesięć milionów" - mówił Stalin, wznosząc do góry ręce - "To było straszne. To trwało cztery

lata. Ale było to całkowicie konieczne dla Rosji, jeśli w przyszłości mielibyśmy uniknąć

cyklicznych klęsk głodu i orać pola traktorami."

Książka Churchilla została napisana wiele lat później i wspomnienia te prawdopodobnie były

2 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

mało precyzyjne. Jednak nikt nie sugerował, że Churchill zmyślił ten ustęp dotyczący

"konieczności uniknięcia cyklicznych klęsk głodu". W rzeczy samej - było to prawdą. W chwili

obecnej Tauger opracowuje publikację dotyczącą tych wcześniejszych klęsk głodu w Rosji.

Jak widać, kolektywizacja była konieczna nie tylko dla sfinansowania industrializacji, ale także

dla położenia kresu cyklicznym niedoborom żywności, w których ginęły ogromne rzesze ludzi.

I w rzeczy samej, głód 1932-1933 był ostatnim głodem w Rosji, nie licząc okresu powojennego

1946-47, w którym przyczyną braku pożywienia były zniszczenia wojenne. Fakt ten został

praktycznie całkowicie wymazany z dyskusji, dotyczących głodu 1932-33.

Kolektywizacja spowodowała śmierć ludzi, to jest pewne. Nikt temu nie przeczy, na pewno nie

ja. Zaniechanie kolektywizacji również spowodowało by wiele ofiar. Status quo doprowadzał do

śmierci - z głodu... Kontynuacja nowej polityki ekonomicznej również wiązała by się ze śmiercią

z głodu.

Tak więc każdy wybór skończył by się tym samym - śmiercią ludzi. Są dwa sposoby rozważenia

tego problemu: po pierwsze - czyją śmiercią? Po drugie - ilu ludzi?

Kolektywizacja była wymierzona w tych, którzy zdominowali wieś radziecką - w bogatych

chłopów (kułaków). Status quo powodował koncentrację cierpienia wśród najbiedniejszych.

Status quo faworyzował bogatych nad biednymi. Kolektywizacja natomiast postawiła biednych

przed bogatymi. W istocie podczas głodów bogaci się bogacili, gdyż mogli oni wykupić artykuły

spożywcze i sprzedawać po zawyżonych cenach.

Ilu ludzi poniosłoby śmierć, jeśli kolektywizacja nie miałaby miejsca? Mogło na to wpłynąć wiele

rzeczy. Weźmy przykład - wojnę. Bolszewicy byli przekonani, iż wcześniej czy później pewne

potęgi europejskie, włączając w to, być może, Japonię - napadną na Związek Radziecki. I tak

właśnie się stało.

3 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

Kolektywizacja umożliwiła uprzemysłowienie kraju. Bez uprzemysłowienia Związek Radziecki

nie posiadałby nowoczesnej armii. Naziści niemal podbili ZSRR, mordując 28 milionów

niewinnych obywateli Kraju Rad.

GT: Przypuśćmy, że nie byłoby nowoczesnej Armii Czerwonej i naziści podbiliby ZSRR..

GF: Jeśli naziści pokonaliby ZSRR, dziesiątki milionów obywateli radzieckich zostałoby

wymordowanych. Taki był plan Hitlera. Bez konieczności martwienia się o drugi front i mając do

dyspozycji zasoby Związku Radzieckiego, Hitler stałby się znacznie poważniejszym wrogiem

dla zachodnich Aliantów. Setki tysięcy, jeśli nie milionów żołnierzy zostałoby zabitych przez

wojska niemieckie i ich sojuszników - włączając w to Ukraińskich Nacjonalistów, Ukraińską

Powstańczą Armię, znaną także jako 14 dywizja Waffen-SS.

Hitler miał poważne plany inwazji na wyspy brytyjskie. Mógł ten plan zrealizować. Ilu obywateli

brytyjskich zginęłoby podczas inwazji i okupacji? Na pewno wielu.

Japończycy również byliby znacznie silniejsi w wojnie z Aliantami na Dalekim Wschodzie.

Otrzymaliby oni ludzi i sprzęt z rąk Nazistów, ropę naftową z Sachalina, z podbitego ZSRR.

Wielu Brytyjczyków, Francuzów, Holendrów, Chińczyków, Wietnamczyków i Amerykanów

zostałoby zabitych.

Nie zapominajmy o Żydach. Przecież Hitler po pokonaniu armii brytyjskich i francuskich miał

wolną rękę w Europie.

GT: Uważa pan, że Hitler zamordowałby jeszcze więcej Żydów?

GF: Nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Oczywiście że tak, wraz z ogromną liczbą

"podludzi" ("untermenschen"), głównie Słowian.

Można więc powiedzieć z pełnym przekonaniem, iż kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie nie

4 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

tylko wielkiej ilości obywateli radzieckich. Kolektywizacja ocaliła życie milionów Europejczyków,

Chińczyków, Amerykanów - nawet Japończyków i Niemców. Im dłużej trwałaby wojna, tym

więcej ginęłoby żołnierzy państw Osi.

Oznacza to, iż w kategoriach dobra, które przyniosła oraz zła, którego udało się uniknąć,

kolektywizacja, ze wszystkimi problemami oraz śmiercią ludzi, była jednym z największych

tryumfów XX wieku.

Jedyną alternatywą dla kolektywizacji rolnictwa było pozwolenie na to, aby klęski głodu

nawiedzały kraj w odstępach 2-3 lat w nieskończoność, tak jak czynił to reżim carski oraz

opóźnienie uprzemysłowienia o dekady, jeśli uprzemysłowienie w ogóle miałoby miejsce (gdyby

naziści osiągnęliby swój cel, wszyscy Słowianie zostaliby zdegradowani do roli

niewykształconych niewolników).

Bez przyspieszonej industrializacji, Armia Czerwona nie byłaby w stanie odeprzeć ataku

nazistów.

Patrząc wstecz na doświadczenia Bolszewików z kolektywizacją i uprzemysłowieniem, możemy

się wiele nauczyć. Komuniści chińscy, wietnamscy itd. z pewnością wyciągnęli z niej lekcję.

Zdecydowali oni nie naśladować bezmyślnie przykładu radzieckiego, i tak też się stało.

Jednakże Bolszewicy - "Stalin", jeśli wolisz - byli pierwsi. Nie mieli oni jednak tej przewagi, aby

móc oprzeć się na doświadczeniach innych krajów. Można się spodziewać, że wiele decyzji

okazało się w efekcie błędnymi, jednak dzieje się tak zawsze z pionierami, w każdej dziedzinie.

Podczas kolektywizacji Bolszewicy popełnili wiele, wiele błędów. Ale zdecydowanie

największym i niewybaczalnym błędem było by jej zaniechanie.

I tutaj pojawia się problem. Zwracanie na to uwagi jest niemodne, "niepoprawne politycznie".

Wysiłki dominującej antykomunistycznej a szczególnie - anty-stalinowskiej ortodoksji

rekrutującej się głównie z elit społecznych Wschodu i Zachodu skutecznie blokują publikacje

zawierające powyższy punkt widzenia. To wszystko są fakty - to jest prawda, jednak "nie

5 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

możesz jej głośno powiedzieć".

Nie staram się znaleźć usprawiedliwienia dla Stalina i ówczesnych Bolszewików. Oni po prostu

zrobili wszystko co można było w takiej sytuacji zrobić. Biorąc pod uwagę stan wiedzy oraz

sytuację Związku Radzieckiego w 1928 roku, nie było innego wyjścia jak kolektywizacja oraz

uprzemysłowienie.

Żaden historyk ani ekonomista nie wystąpił do tej pory z żadnym sensownym, alternatywnym

planem, który Bolszewicy mogliby przyjąć w 1929 roku. Ani jednym! A nawet jeśli ktoś kiedyś

taki plan stworzy, będzie musiał wykazać, że Bolszewicy - Stalin, czy ktokolwiek inny - mógł o

tym wiedzieć w 1928 roku.

Wątpię żeby to się kiedykolwiek stało. Wiemy dzisiaj iż kolektywizacja przyniosła śmierć wielu

ludzi. Wiemy o tym jednak dlatego, że możemy spojrzeć w przeszłości i prześledzić jej rozwój.

Stalin i jego towarzysze nie mieli tej przewagi w 1928 roku. Nie mieli przywileju wglądu

historycznego, możliwości uczenia się na błędach innych.

Taką przewagę mamy my dzisiaj. Mimo to, nikomu nie udało się wypracować racjonalnej

alternatywy. W związku z tym, mówiąc kategoriami historycznymi - NIE BYŁO innego wyjścia.

Jest to bezpośrednie, choć delikatne, wyzwanie rzucone anty-stalinowskim,

antykomunistycznym historykom i innym: przestańcie załamywać ręce i moralizować i

wyjaśnijcie nam, jakie były racjonalne alternatywy dla kolektywizacji.

www.kompol.org

***

Poniżej publikujemy ciekawą analizę użytkownika Fedorowicza z forum KMP:

Nie ma żadnego historycznego dowodu na to, że za klęski głodu w Rosji ponosi

6 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

odpowiedzialność władza bolszewików. Wręcz przeciwnie, klęski głodu były często spotykane w

Rosji carskiej, a przestały się pojawiać dopiero po kolektywizacji i pokonaniu Niemiec

hitlerowskich, kiedy stworzono nowoczesne mocarstwo światowe ZSRR. Bogaty chłop rosyjski -

kułak - przez lata bezlitośnie uciskał i wyzyskiwał podporządkowanych sobie biednych chłopów.

Spośród 120 mln włościan w 1927 r. 10 milionów żyło w luksusie, podczas gdy pozostałe 110

milionów egzystowało w nędzy. Przed rewolucją byli zepchnięci w otchłań najbardziej skrajnego

ubóstwa.

Zamożność kułaków brała się ze słabo opłacanej pracy niezamożnych chłopów. Gdy biedni

chłopi zaczęli łączyć się w gospodarstwa kolektywne - kołchozy - znikło główne źródło

bogactwa kułaków. Ale ciemiężcy nie dawali za wygraną. Próbowali przywrócić wyzysk za

pomocą głodu. Grupy uzbrojonych kułaków atakowały kołchozy, mordowały ubogich chłopów i

pracowników partyjnych, podpalały pola i zabijały bydło robocze. Wywołując głód, kułacy mieli

na celu zmuszenie pozostałych chłopów do uległości i umocnienie swych pozycji. Jednak

rozwój wypadków zaskoczył bandytów. Ubodzy chłopi otrzymali wsparcie ze strony robotników i

okazali się silniejsi niż kułacy, których w końcu pokonano, uwięziono i zesłano bądź skazano na

pobyt w obozach pracy. Kułacy jako wróg klasowy ukrywali i magazynowali zborze przed

urzędnikami państwowymi Kraju Rad, dokonywali akcji sabotażu i dywersji przeciw kołchozom i

sowchozom, czym doprowadzili do klęski głodu, aby poprzez chłopów agitować północne

regiony ZSRR przeciwko kołchozom i ogólnie przeciwko władzy radzieckiej. W latach

1932-1933 tow. Karlson osobiście kierował śledztwem w sprawie organizacji

kontrrewolucyjnych we wsiach Ukrainy. Wskutek energicznego i umiejętnego prowadzenia

śledztwa wykryto i zlikwidowano potężną kontrrewolucyjną organizację powstańczo-dywersyjną,

pod której wpływem znajdowały się 133 regiony Ukrainy.

Organizacja liczyła sobie do 3000 osób i miała swoje ośrodki kontrrewolucyjne w 113

kołchozach, 102 SMT-ach i 167 ośrodkach regionalnych na Ukrainie. Organizacja

kontrrewolucyjna miała powiązania z zagranicą oraz z moskiewskim ośrodkiem

kontrrewolucyjnym i przygotowywała się do wywołania powstania, zaplanowanego na wiosnę

1933 roku zgodnie z przygotowanym planem którego celem było obalenie władzy radzieckiej

oraz utworzenie państwa kapitalistycznego, tak zwanej "Ukraińskiej Niepodległej Republiki".

Tylko od 15 listopada do 15 grudnia 1932 roku pracownicy GPU wraz z miejscowymi

aktywistami odkryli 7000 jam oraz 100 "czarnych" komór, w których znaleziono 11340 ton

zboża. Jednocześnie, zdemaskowano wielkie ugrupowania powstańcze polskiego pochodzenia,

w kołchozach wyśledzono 589 ugrupowań, które dokonywały sabotażu magazynowania zboża

oraz niszczyły kołchozy.

Rekwizycja zboża, zarówno na szczeblu centralnym, obwodowym, jak i rejonowym, była

początkowo zbyt mało gorliwa, organy partyjne nie potrafiły dostatecznie wcześnie wykryć

manewrów podejmowanych przez wrogów klasowych - kułaków, petlurowców, machnowców -

7 / 8

Kolektywizacja w ZSRR ocaliła życie milionów Europejczyków

niedziela, 24 listopada 2013 14:00

którzy przedostali się do kołchozów i objęli tam stanowiska przywódcze; nie potrafiono z

początku dostrzec kułackiego kamuflażu i ich przebiegłości w walce z magazynowaniem zboża.

8 / 8