Aktualizacja: 22.05.2017, 22:31

 

Publikacja: 22.05.2017

Życie bez mózgu

 

 

 

 

Dzięki obrazowaniu fMRI odkrywa się wiele przypadków osób, u których brakuje
niemal całej tkanki mózgowej.

Fotolia

Czy mózg jest potrzebny
do normalnego rozwoju
motorycznego i

intelektualnego u ludzi?

Mózg składa się ze 100 mld neuronów, z czego 20 mld jest

zlokalizowanych w korze mózgowej. W tylnym dole ludzkiej czaszki

umieszczony jest móżdżek, który choć stanowi 10 proc. masy całego

mózgu, zawiera ok. 80 proc. jego komórek nerwowych. Ta część mózgowia

jest odpowiedzialna za koordynację ruchów, utrzymanie równowagi ciała,

napięcia mięśniowe, uczenie się poruszania i za precyzję wykonywanych

ruchów.

Paweł

Łepkowski

NAPISZ DO AUTORA

Jednym słowem móżdżek, podobnie

jak cały mózg, który jest narządem

centralnego ośrodka nerwowego,

wydaje się organem niezbędnym do

normalnego funkcjonowania

organizmu. Zgodnie z założeniami

medycyny klasycznej jest także

lokalizacją świadomości i odpowiada za rozwój poznawczy, intelektualny i

duchowy człowieka. Jego brak powinien jednoznacznie oznaczać

zredukowanie funkcji życiowych do stanu wegetatywnego. Tymczasem

lekarze coraz częściej spotykają się z przypadkami pacjentów, którzy nie

tylko mają jedynie częściowo rozwinięty mózg, ale czasami nie mają go w

ogóle.

CZY MÓZG JEST NIEZBĘDNY DO ŻYCIA?

Na pierwszy rzut oka takie pytanie brzmi całkowicie absurdalnie. A jednak

uzasadnia go kilka przypadków medycznych, których naukowcy nie umieją

wytłumaczyć.

RZECZPOSPOLITA

BENEFITY

Prenumeratorze!
Zarejestruj prenumeratę

SPRAWDŹ SZCZEGÓŁY

W 2007 r. prestiżowy tygodnik medyczny „The Lancet" opublikował

artykuł o pewnym 44-letnim francuskim urzędniku, który zgłosił się do

szpitala z bólem lewej nogi. Badający go lekarz uznał, że przyczyną

dolegliwości może być jakieś schorzenie centralnego układu nerwowego.

Polecił więc wykonać mężczyźnie tomografię komputerową mózgu. Jakież

musiało być jego zdziwienie, kiedy na zdjęciach rentgenowskich nie

zobaczył mózgu pacjenta. Czaszkę wypełniał niemal w całości płyn

rdzeniowo-mózgowy. Francuz miał obustronny zanik kory ciemieniowej,

płatów skroniowych i potylicznych. W głowie tego człowieka brakowało 75

proc. tkanki mózgowej. Jako dziecko był leczony z wodogłowia za pomocą

drenu odprowadzającego nadmiar płynu. Jednak w późniejszym życiu jego

rozwój neurologiczny przebiegał całkowicie bezproblemowo. Mężczyzna

otrzymał 75 punktów w skali IQ i bez problemu pracował jako pracownik

umysłowy administracji publicznej.

To niejedyny tak szokujący przypadek osoby, która zachowała pełną

sprawność intelektualną i motoryczną mimo braku mózgu.

SZOK WŚRÓD LEKARZY

W 1922 r. dr Walter Dandy opublikował pracę o zdumiewających

przypadkach ludzi niewykazujących żadnego upośledzenia intelektualnego

mimo braku wykształconego mózgu.

W 1980 r. neurolog John Lorber wprawił w osłupienie brytyjskie

środowisko medyczne, kiedy w prestiżowym czasopiśmie „Development

Medicine and Child Neurology" opublikował artykuł, w którym dowodził,

że „mózg nie jest potrzebny ludziom do życia". Dr Lorber przedstawił

wyniki swoich badań nad dwójką dzieci z wodogłowiem, u których nigdy

nie wykształciła się tkanka mózgowa. Jedno z dzieci zmarło po trzech

miesiącach życia, ale drugie rozwijało się całkowicie normalnie. Dr John

Lorber zaczął poszukiwać innych pacjentów bez mózgu. Był przekonany,

że jego pacjent jest jedynym na świecie takim przypadkiem. Jakież musiało

być jego zdziwienie, kiedy pewien znajomy lekarz opowiedział mu, że zna

podobny przypadek młodego mężczyzny, który studiuje na Uniwersytecie

Sheffield. Kilkakrotnie wykonane badania potwierdziły, że w czaszce tego

człowieka nie ma śladu tkanki mózgowej. Tymczasem testy IQ dowodziły,

że ten młody człowiek miał iloraz inteligencji wynoszący 126. Zbliżał się

zatem do elitarnej grupy osób, które są określane jako superinteligentne.

Jego czaszka była wypełniona płynem rdzeniowo-mózgowym w 95 proc., a

grubość kory mózgowej wynosiła zaledwie 1 mm. Ciężar tej śladowej ilości

tkanki wynosił 100 g i był 15 razy mniejszy od wagi przeciętnego mózgu u

zdrowej osoby.

Student z Sheffield otwierał długą listę 600 przypadków osób z

wodogłowiem i z częściowym lub całkowitym brakiem mózgu, wśród

których aż 10 proc. uzyskało powyżej 100 punktów w skali IQ.

TAJEMNICZA NEUROPLASTYCZNOŚĆ

Równie zdumiewające co przypadki osób całkowicie lub częściowo

niemających wykształconego mózgu są udokumentowane sprawy związane

z pacjentami, którym chirurgicznie usunięto duże części mózgu, a mimo to

zachowały w pełni wspomnienia, umiejętności intelektualne i zdolności

motoryczne. W 2002 r. w magazynie „The Lancet" ukazał się artykuł trzech

amerykańskich neurochirurgów opisujących przypadek trzyletniej

dziewczynki, której lekarze ze szpitala Johna Hopkinsa w Baltimore musieli

usunąć całą lewą półkulę mózgu ze względu na chroniczne zapalenie i ataki

epilepsji. Uważano, że dziewczynka jest skazana na niedorozwój językowy,

paraliż połowy ciała i utratę wzroku w jednym oku. Tymczasem ku

zdumieniu lekarzy dziewczynka nie tylko okazała się w pełni sprawna, ale

też wykazuje dużą zdolność do nauki języków obcych.

Ten i wiele innych podobnych przypadków dowodzi, że w korze mózgowej

zachodzą ciągłe procesy adaptacyjne, a sieci neuronowe ulegają

systematycznym przemianom. Neuroplastyczność nie tłumaczy jednak

normalnego życia osób, które w ogóle nie mają wykształconego mózgu.

Niektórzy naukowcy dowodzą na ich podstawie, że kora mózgowa nie

może być – wbrew temu, co uważa medycyna konwencjonalna –

siedliskiem ludzkiej świadomości. ©?

masz pytanie, wyślij e-mail do autora: [e-mail]

© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa
zastrzeżone
Źródło: Rzeczpospolita