Wykład 1 Zdrowie publiczne

28.02.2011

I zaliczenie 16.05.2011

II zaliczenie 23.05.2011

Komunikacja interpersonalna

Poznanie samego siebie.
Obraz samego siebie-wiedza,którą gromadzi człowiek o świecie i samym sobie często nazywamy
indywidualnym doświadczeniem.Jego integralnym składnikiem jest system wiedzy o sobie,o swo-
ich kompetencjach.
Indywidualne doświadczenie.
1)Sądy opisowe
2)Sądy wartościująco-opisujące-dotyczące specyficznych cech człowieka(„jestem zdolny”,”reaguję
zbyt emocjonalnie”)
3)standardy osobiste-zespół życzeń,pragnień i osobistych aspiracji(„chcę ukończyć szkołę”;”chcę
być opanowany”)
Nasz wew.obraz siebie charakteryzyje się zarówno stabilnością jak i zmiennością.Podstawowym
warunkiem zmiany siebie jest obiektywność-każdy człowiek broni stabilności swojego obrazu:
1)reakcje negatywistyczne-odrzucanie propozycji
2)reakcje wstydu(najczęściej dotyczą okresu adolescencji)związane z poczuciem ośmieszenia,nie-
chęcią do podejmowania działań;
3)usztywnianie swojego zachowania(najczęściej dotyczy osób starszych)-trzymanie się
jednego,często nieskutecznego sposobu działania;
4)idealizacja dotychczasowego działania-zaprzeczanie potrzebie zmiany i niedostrzeganie
możliwości skutecznego działania;
5)niedostrzeganie i zniekształcanie informacji-prowadzi do zaniechania wysiłków w celu zmiany
obrazu samego siebie;
Świadoma autoprezentacja-to przekształcenie”ja prywatnego”w „ja publiczne”;w zależności
od sytuacji zmieniamy czas i treść wypowiedzi na własny temat,pomijamy lub eksponujemy sprawy
osobiste.Głębokość samoodkrywania zależy od dystansu psychologicznego.
Autorefleksja-na obraz samego siebie wpływają sygnały płynące z własnego ciała,świadomość
przeżywanych uczuć.
Autorefleksja i zamierzone samopoznanie wymagają koncentracji na sobie,skupienie uwagi na
określonych właściwościach,nie mają nic wspólnego z egoizmem czy egocentryzmem.

„Kiedy zrozumiesz i polubisz siebie-zrozumiesz i polubisz innych”.

Wymiary samooceny:
-cechy fizyczne-wygląd zew. i ogólna sprawność
-cechy psychiczne-intelektualne,emocjonalne,motywacyjne
-społeczne-relacje z innymi
W płaszczyżnie poznawczej.
Zaniżona samoocena samego siebie prowadzi do ograniczonej aktywności w wyniku czego
jednostka osiąga znacznie mniej niż by mogła.
Zawyżona samoocena-ludzie podejmują się zadań trudnych,popełniają błędy i spotykają ich
niepowodzenia.Jeśli błędy są duże to jednostka naraża się na frustrację,broniąc się przerzuca odpo-
wiedzialność na innych.
W płaszczyżnie emocjonalnej.
Samoakceptacja-wyzwala zaufanie i wiarę we własne siły,skłania do wykorzystania możliwości
i korygowania zachowania.
Samoodtrącenie-nieakceptuje siebie,nie docenia własnych osiągnięć,nie widzi możliwości zmian
na lepsze.

Tendencje...
…...
1)Sposobie zorganizowania wiedzy o sobie-właściwości pozytywne,które posiadamy w wysokim

stopniu traktowane są jako istotne,te zaś,które posiadamy w małym stopniu traktujemy marginalnie.
2)Sposobie spostrzegania przyczyn własnych sukcesów i porażek-sukcesy przypisujemy czynnikom
wew.,a porażki zewnętrznym.
3)Mechanizmy obronne-selektywne zapamiętywanie negatywnych informacji o sobie lub dokony-
wanie innych interpretacji.
4)Sposobie organizacji aktywności zadaniowej-wybieramy zadania o poziomie trudności dostoso-
wanym do własnych możliwości.

Komunikacja werbalna

65%-mowa ciała
25%-sposób mówienia
10%-treść-słowa
Rodzaje komunikatów werbalnych:
-komunikaty krytyczne
-komunikaty strukturalne(pouczanie)
-komunikaty opiekuńcze
-komunikaty wspierające
Słowa ułatwiające komunikację:
-użycie imienia danej osoby
-proszę,dziękuję
-mógłbyś,mogłabyś
-bo,ponieważ
-nie używać za często słowa”nie”
-użycie komunikatu „ja” zamiast „ty”
Jak zadawać pytania?
>Dlaczego?
>A jeśli?A gdyby?-pozwala na bezkonfliktowe przekazanie jakiegoś argumentu;
>Jak Pani/Pan (ty) uważasz?-takie pytanie rozładowuje napięcie i daje poczucie przejęcia
inicjatywy przez rozmówcę;
>zadawanie pytań otwartych np.”Jak Pan sypia?”;”Czy dobrze Pan sypia?”;daje swobodę
wypowiedzi;
Aktywne słuchanie.
Okazywanie rozmówcy akceptacji,szacunku,serdeczności,ciepła,to powstrzymywanie się od wypo-
wiadania własnych sądów i dobrych rad.To nie tylko uważne słuchanie ale także przemyślenie wy-
powiedzi.
Słuchanie-proces aktywny
Słyszenie-proces bierny
Odzwierciedlanie-mówimy rozmówcy jakie wg nas przeżywa uczucia.
Parafrazowanie-powtarzanie własnymi słowami sensu usłyszanej wypowiedzi-nie jest to
powtarzanie wypowiedzi.
Klaryfikacja-zwracamy się do rozmówcy z prośbą o skoncentrowanie się na sprawach
ważniejszych.
Informacja zwrotna-mówienie o odczuciach jakie wywołują w nas zachowanie partnera(nie
oceniaj,nie dawaj rad,wypowiadaj się o zachowaniu drugiej osoby,a nie o tym jaka ona jest,unikaj
uogólnień).
Osądzanie-krytykowanie,obrażanie,orzekanie;
Decydowanie za innych-rozkazywanie,grożenie,moralizowanie;
Uciekanie od problemów partnera-doradzanie,zmienianie tematu,logiczne argumentowanie(kie-
dy ktoś chce się tylko wygadać);
Ważne w kontaktach międzyludzkich:
-empatia -życzliwość -autentyczność -akceptacja uczuć
-konkretność -inicjatywa -bezpośredniość -otwartość
-konfrontacja

Komunikacja niewerbalna
7% wyrażamy słowami
….
….
-mimika twarzy
-kinezjetyka
-proksemika-przestrzenna odległość między ludżmi
-parajęzyk-tempo wypowiedzi,głośność,chwile ciszy,pomyłki językowe;
Proksemika -strefa dystansu komunikacyjnego;
1)strefa intymna(15-45cm)pilnie strzeżona
2)strefa osobista(46cm-1,2m)-jest to odległość,która dzieli nas od ludzi podczas przyjęć i spotkań
towarzyskich,współpracowników,z osobami znajomymi;
3)strefa społeczna(1,2m-3,6m)-w stosunku do nieznajomych lub których nie znamy zbyt dobrze;
4)strefa publiczna(powyżej 3,6m)-jest to odległość,którą przyjmujemy zwracając się do większej
grupy osób.
Kinezjetyka
Pozycja ciała wyraża napięcie lub rozlużnienie,którego wskażnikiem może być np.wychylenie tuło-
wia.
Trzy zasady odczytywania mowy ciała:
1)czytaj gesty w grupach-zwracanie uwagi na kontekst
2)szukaj zgodności-zgodności kanału werbalnego i niewerbalnego,obserwowanie zgodności grup
gestów
3)odczytuj gesty w kontekście-nie nadinterpretować!
Mimika twarzy-m.in.kontakt wzrokowy;

Funkcje komunikatów niewerbalnych

>emblematy-wyuczone i znane w danym środowisku ruchowe znaki;zwiększają ekspresję)
>ilustratory-podkreślają i akcentują treść ,są wizualną interpretacją wypowiedzi;
>adaptatory-poprawianie się na krześle,wygładzanie ubrania,odchrząkanie,pocieranie skroni,przy-
gryzanie warg;jako adaptatorów używamy też różnych przedmiotów
>regulatory-ruchy rąk,mimika;
Trudności w komunikatach niewerbalnych:
-są wieloznaczne-ten sam komunikat można wyrażać na wiele sposobów
-niespójność między komunikatem werbalnym i niewerbalnym-w takich sytuacjch mamy tendencję
do kierowania się przekazem niewerbalnym;