©Kancelaria Sejmu s. 1/11

05-03-01

DYREKTYWA RADY 92/59/EEC

z 29 czerwca 1992

o ogólnym bezpieczeństwie produktu

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

Mając na uwadze Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, a w szczególności jego
Artykuł 100a,

Mając na uwadze propozycję Komisji

1

We współpracy z Parlamentem Europejskim

2

Mając na uwadze opinię Komisji Ekonomicznej i Społecznej

3

Zważywszy, że należy wykorzystać instrumenty umożliwiające postęp w tworzeniu rynku
wewnętrznego w okresie do 31.12.1992 r.; zważywszy, że wewnętrzny rynek ma obejmować obszar bez
wewnętrznych granic, w których zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług oraz
kapitału;

Zważywszy, że niektóre Państwa Członkowskie posiadają poziomy system prawny w zakresie
bezpieczeństwa produktu, nakładający w szczególności na przedsiębiorców ogólny obowiązek
handlowania wyłącznie produktami bezpiecznymi; zważywszy, że te systemy prawne różnią się
stopniem gwarantowanej ochrony osób; zważywszy, że takie różnice i brak poziomego systemu
prawnego w innych Państwach Członkowskich mogą spowodować bariery w handlu i zaburzenia
konkurencji na wewnętrznym rynku;

Zważywszy, że bardzo trudno jest zapewnić dostosowanie przepisów Wspólnoty dla każdego
istniejącego obecnie lub opracowanego w przyszłości produktu; zważywszy, że należy stworzyć
szeroko zakrojone podstawy prawne natury horyzontalnej, aby móc rozwiązywać problemy dotyczące
tych produktów, a także wypełnić luki w istniejących lub przyszłych przepisach szczegółowych, w
szczególności w celu zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony osób, zgodnie z
wymaganiami Artykułu 100a (3) Traktatu;

Zważywszy, że w związku z tym konieczne jest ustanowienie na poziomie Wspólnoty ogólnego
wymogu bezpieczeństwa dla każdego produktu wprowadzonego na rynek z przeznaczeniem dla
konsumentów, lub takiego, który z dużym prawdopodobieństwem może być używany przez
konsumentów; zważywszy, że określone towary pochodzące z drugiej ręki powinny być jednak
zwolnione ze spełnienia takiego wymogu ze względu na swoją naturę;
Zważywszy, że sprzęt produkcyjny, dobra kapitałowe i inne produkty używane wyłącznie przez
profesjonalistów w handlu lub produkcji nie są objęte niniejszą Dyrektywą;

Zważywszy, że jeśli w ramach przepisów Wspólnoty brak jest bardziej szczegółowych postanowień
związanych z bezpieczeństwem i odnoszących się do danego produktu, obowiązywać będą
postanowienia niniejszej Dyrektywy;

1

OJ nr C 156, z dnia 27.06.1990, s.8.

2

OJ nr C 96, z dnia 17.04.1990, s.283 oraz Decyzja z dnia 11.06.1992 (jeszcze nie publikowana w Official

Journal)

3

OJ nr C 75, z dnia 26.03.1990, s.1

©Kancelaria Sejmu s. 2/11

05-03-01

Zważywszy, że tam gdzie istnieją szczegółowe przepisy prawa Wspólnotowego i obejmują one
harmonizację prawa, w szczególności przepisy przyjęte na bazie nowego podejścia wprowadzające
obowiązki związane z bezpieczeństwem produktów, przedsiębiorcy nie powinni być obciążani
dodatkowymi obowiązkami przy wprowadzaniu na rynek produktów objętych takimi przepisami;

Zważywszy, że jeżeli postanowienia szczególnych przepisów Wspólnoty obejmują tylko pewne aspekty
bezpieczeństwa lub kategorie ryzyka dotyczące określonych produktów, zobowiązania przedsiębiorców
w zakresie tych aspektów będą określone wyłącznie tymi postanowieniami;

Zważywszy, że oprócz obowiązku przestrzegania ogólnego wymogu bezpieczeństwa przedsiębiorcy
powinni mieć obowiązek właściwego informowania konsumentów o zagrożeniach, jakie mogą być
spowodowane produktami oraz stosowania instrumentów właściwych dla produktów o określonych
cechach, aby konsumenci rzeczywiście mogli uzyskać informację zagrożeniach, które mogą wynikać z
użytkowania tych produktów;

Zważywszy, że wobec braku szczególnych uregulowań należy zdefiniować kryteria, zgodnie z którymi
możliwa byłaby ocena bezpieczeństwa produktu;

Zważywszy, że Państwa Członkowskie muszą powołać władze odpowiedzialne za monitorowanie
bezpieczeństwa produktów oraz wyposażone w stosowne instrumenty;

Zważywszy, że w szczególności jest niezbędne, aby instrumenty te dawały Państwom Członkowskim
prawo do natychmiastowego i efektywnego wycofania niebezpiecznych produktów już wprowadzonych
na rynek;

Zważywszy, że dla zachowania jedności rynku konieczne jest informowanie Komisji o każdym kroku
ograniczającym wprowadzenie produktu na rynek lub zmierzającym do jego wycofania z rynku, poza
przypadkami, które dotyczą zdarzeń mających charakter lokalny i w każdym przypadku ograniczony do
terytorium odnośnego Państwa Członkowskiego; zważywszy, że takie instrumenty mogą być
zastosowane tylko zgodnie z postanowieniami Traktatu, a w szczególności z Artykułami 30-36;

Zważywszy, że niniejsza Dyrektywa nie narusza procedur zawiadamiania przewidzianych w
Dyrektywie Rady nr 83/189/EEC z 28.03.1983 r. ustalającej procedurę dostarczania informacji w
dziedzinie norm i przepisów technicznych

4

i w Decyzji Komisji nr 88/383/EEC z 24.02.1988 r.

dotyczącej poprawy informacji na temat bezpieczeństwa i higieny pracy

5

Zważywszy, że skuteczne nadzorowanie bezpieczeństwa produktów wymaga ustanowienia na poziomie
Wspólnoty systemu natychmiastowej wymiany informacji w sytuacjach zagrożenia związanych z
bezpieczeństwem produktu i zważywszy, że procedura przewidziana w Decyzji Rady nr 89/45/EEC z
21.12.1988 r. w sprawie Wspólnotowego systemu szybkiej wymiany informacji o zagrożeniach
wynikających z użytkowania produktów konsumpcyjnych

6

powinna być uwzględniona w niniejszej

Dyrektywie, a powyższa Decyzja powinna zostać odwołana; zważywszy, że pożądane jest także, aby
niniejsza Dyrektywa objęła szczegółowe procedury przyjęte na podstawie ww. Decyzji oraz dając
Komisji, wspomaganej przez komitet, prawo do ich adaptacji;

Zważywszy, że istnieją ponadto równoważne procedury powiadamiania dotyczące środków
farmaceutycznych, przewidziane w Dyrektywie nr 75/319/EEC

7

i nr 81/851/EEC

8

,dotyczące chorób

4

OJ nr L 109, z dnia 26.04.1983, s.8

5

OJ nr L 183, z dnia 14.07.1988, s.34

6

OJ nr L 17, z dnia 21.01.1989, s.51

7

OJ nr L 147, z dnia 09.06.1975, s.13

8

OJ nr L 317, z dnia 06.11.1981, s.1

©Kancelaria Sejmu s. 3/11

05-03-01

odzwierzęcych, o których mowa w Dyrektywie 82/894/EEC

9

, produktów pochodzenia zwierzęcego

objęte Dyrektywą 89/662/EEC

10

, oraz system szybkiej wymiany informacji w sytuacjach zagrożenia

radiologicznego, wprowadzony Decyzją nr 87/600/Euratom

11

;

Zważywszy, że zgodnie z Traktatem, a w szczególności jego Artykułami 30-36, podstawową sprawą dla
Państw Członkowskich jest podjęcie odpowiednich kroków dotyczących niebezpiecznych produktów
występujących na ich terytorium;

Zważywszy, że w takiej sytuacji decyzja podjęta w sprawie danego produktu mogłaby być różna w
różnych Państwach Członkowskich ; zważywszy, że taka różnica może powodować niemożliwe do
przyjęcia rozbieżności w ochronie konsumenta, stanowiąc barierę dla handlu w ramach Wspólnoty:

Zważywszy, że może być konieczne stawienie czoła poważnym problemom związanym z
bezpieczeństwem produktu, wpływającym lub mogącym wpłynąć w najbliższej przyszłości na całą
Wspólnotę lub dużą jej część, które z punktu widzenia rodzaju zagrożenia powodowanego przez
produkty, nie mogą zostać efektywnie i zgodnie z wymogami pilności rozwiązane w ramach procedur
przewidzianych w szczegółowych przepisach prawnych Wspólnoty właściwych dla tych produktów lub
kategorii tych produktów;

Zważywszy, że w związku z tym konieczne jest zapewnienie odpowiedniego mechanizmu
pozwalającego w ostateczności na podjęcie kroków, które mogą być zastosowane w całej Wspólnocie w
formie decyzji skierowanej do Państw Członkowskich określającej postępowanie w sytuacji
zagrożenia, jak była mowa wyżej; zważywszy, że taka decyzja nie odnosi się bezpośrednio do
przedsiębiorców i musi zostać ujęta w krajowych przepisach prawnych; zważywszy, że instrumenty
przyjęte zgodnie z taką procedurą mogą być jedynie instrumentami czasowymi przyjętymi przez
Komisję wspomaganą przez komitet reprezentantów Państw Członkowskich; zważywszy, że dla
rozwoju współpracy między Państwami Członkowskimi należy powołać komitet regulacyjny, zgodnie
z procedurą III (b) przewidzianą w Decyzji 87/373/EEC

12

;

Zważywszy, że niniejsza Dyrektywa nie ma wpływu na prawa osób poszkodowanych w rozumieniu
Dyrektywy Rady 85/374/EEC z 25.07.1985 r. w sprawie dostosowania ustaw i przepisów
wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących odpowiedzialności za wadliwe produkty

13

;

Zważywszy, że jest konieczne, aby Państwa Członkowskie zapewniły właściwe metody uzyskiwania
rekompensaty poprzedzające procedury sądowe uwzględniające instrumenty zastosowane przez
kompetentne władze, w celu ograniczenia wprowadzania produktu na rynek lub jego wycofania z rynku;

Zważywszy, że jak pokazuje doświadczenie, należy rozważyć możliwość adaptacji niniejszej
Dyrektywy, zwłaszcza w kierunku rozszerzenia zakresu jej działania oraz postanowień dotyczących
sytuacji zagrożenia i interwencji na szczeblu Wspólnoty;

Zważywszy, że ponadto, przyjęcie instrumentów zapobiegających powstawaniu ryzyka dla
bezpieczeństwa i zdrowia ludzi przez produkty importowane musi być zgodne z międzynarodowymi
zobowiązaniami Wspólnoty;

9

OJ nr L 378, z dnia 31.12.1982, s.58

10

OJ nr L 395, z dnia 30.12.1989, s.13

11

OJ nr L 371, z dnia 30.12.1987, s.76

12

OJ nr L 197, z dnia 18.07.1987, s.33

13

OJ nr L 210, z dnia 07.08.1985, s.29

©Kancelaria Sejmu s. 4/11

05-03-01

PRZYJĘŁA NASTĘPUJĄCĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

Cel - zakres - definicje

Artykuł 1

1. Celem niniejszej Dyrektywy, jest zapewnienie, że produkty wprowadzane na rynek są bezpieczne.
2. Postanowienia niniejszej Dyrektywy mają zastosowanie tylko w takim zakresie, w jakim brak jest

szczegółowych uregulowań w przepisach prawnych Wspólnoty dotyczących bezpieczeństwa
określonych produktów.

W szczególności tam, gdzie szczegółowe przepisy prawne Wspólnoty zawierają postanowienia
nakładające wymogi bezpieczeństwa na produkty, których dotyczą, postanowienia Artykuły 2 -
4 niniejszej Dyrektywy nie będą w żadnym wypadku miały zastosowania do tych produktów.

Tam, gdzie szczegółowe przepisy Wspólnoty zawierają postanowienia dotyczące tylko
niektórych aspektów bezpieczeństwa produktów lub rodzajów zagrożeń związanych z tymi
produktami, te właśnie przepisy będą stosowane z uwzględnieniem odpowiednich aspektów
bezpieczeństwa lub ryzyka.

Artykuł 2

Dla celów niniejszej Dyrektywy:

(a)

„produkt” oznacza produkt, który jest przeznaczony dla konsumentów lub w stosunku do
którego istnieje możliwość, że będzie używany przez konsumentów lub im dostarczany również
do namysłu i nie w celu prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy jest
nowy, używany czy naprawiony.

Jednakże niniejsza Dyrektywa nie ma zastosowania do produktów z drugiej ręki dostarczanych
jako antyki lub jako produkty do naprawy lub remontu przed ich użyciem, pod warunkiem, że
dostawca jasno poinformuje o tym osobę, której dostarcza produkt.

(b)

„produkt bezpieczny” oznacza dowolny produkt, który w normalnych lub racjonalnie
przewidywanych warunkach stosowania, włącznie z okresem używania, nie stanowi
jakiegokolwiek zagrożenia, lub powoduje minimalne zagrożenie, które jest kompatybilne z jego
używaniem oraz uważane za możliwe do przyjęcia i zgodne z wysokim poziomem ochrony
bezpieczeństwa i zdrowia osób, a w szczególności biorąc pod uwagę następujące punkty:

-

cechy produktu włącznie z jego składem, opakowaniem, instrukcjami montażu i

konserwacji,

-

wpływ na inne produkty, tam gdzie jest racjonalnie możliwe do przewidzenia,

że będzie on stosowany wraz z innymi produktami,

-

prezentacja produktu, etykietowanie, inne instrukcje jego użytkowania i

likwidacji oraz wszelkie inne wskazówki lub informacje dostarczane przez producenta,

©Kancelaria Sejmu s. 5/11

05-03-01

-

kategorie konsumentów objętych poważnym zagrożeniem w przypadku

używania produktu, a w szczególności dzieci.

Możliwość uzyskania wyższych poziomów bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów,
które stanowią zagrożenie mniejszego stopnia, nie może stanowić podstawy do uznania danego
produktu za "niebezpieczny".

(c)

„produkty niebezpieczne” oznaczają produkty, które nie spełniają definicji "produktu
bezpiecznego", zgodnie z punktem (b) niniejszej Dyrektywy;

(d)

„producent” oznacza:

-

wytwórcę produktu, jeżeli prowadzi on działalność gospodarczą na terenie

Wspólnoty, i każdą inną osobę przedstawiającą się jako wytwórca poprzez opatrzenie
produktu swoim imieniem, znakiem handlowym lub innym znakiem wyróżniającym lub
osobę, która remontuje produkt,

-

przedstawiciela wytwórcy, jeżeli wytwórca nie prowadzi działalności

gospodarczej we Wspólnocie lub jeżeli nie ma przedstawiciela ustanowionego we
Wspólnocie, importera tego produktu,

-

innego profesjonalistę aktywnego w łańcuchu dostawy, o ile jego działania

mogą wpłynąć na cechy bezpieczeństwa produktu wprowadzanego na rynek.

(e)

„dystrybutor” oznacza każdego profesjonalistę czynnego w łańcuchu dostawy, którego
działania nie wpływają na cechy bezpieczeństwa produktu.

ROZDZIAŁ 2

Ogólne wymogi bezpieczeństwa

Artykuł 3

1. Producenci są zobowiązani wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne.

2. W ramach swojej działalności producenci:

-

dostarczą konsumentom właściwą informację umożliwiającą im ocenę zagrożeń

związanych z produktem, w trakcie normalnego i racjonalnie przewidywalnego okresu
jego używania, o ile takie zagrożenia nie są natychmiast oczywiste bez odpowiedniego
ostrzeżenia, oraz podejmą kroki w celu zabezpieczenia przed takimi zagrożeniami.

Dostarczenie takich ostrzeżeń nie zwalnia jednak żadnej osoby od obowiązku

spełnienia innych wymagań przewidzianych w niniejszej Dyrektywie,

-

podejmą kroki właściwe ze względu na cechy produktów, które dostarczają w

celu uzyskania informacji o ryzykach, które te produkty mogą stanowić oraz w celu
podjęcia odpowiednich działań, włącznie - o ile to konieczne - z wycofaniem danego
produktu z rynku, aby uniknąć takiego ryzyka.

Powyższe kroki obejmują na przykład, o ile to wskazane, oznakowanie produktów lub partii
produktów, w taki sposób, aby umożliwić ich łatwą identyfikację, pobieranie próbek towarów

©Kancelaria Sejmu s. 6/11

05-03-01

wprowadzanych na rynek, analizowanie składanych reklamacji i informowanie dystrybutorów o
takich działaniach.

3. Od dystrybutorów wymaga się działania z odpowiednią dbałością w celu wsparcia działań dla

zapewnienia zgodności z ogólnymi wymogami bezpieczeństwa, a w szczególności
niedostarczania produktów, które zgodnie z ich wiedzą lub przypuszczeniem opartym o
uzyskane informacje lub wiedzę zawodową, nie spełniają tego wymogu. W szczególności w
ramach swojej działalności dystrybutorzy uczestniczą w kontrolowaniu zagrożeń
powodowanych przez produkty wprowadzane na rynek, zwłaszcza poprzez przekazywanie
informacji o zagrożeniach stwarzanych przez te produkty i współpracę w działaniach mających
na celu uniknięcie takich zagrożeń.

Artykuł 4

1. W razie braku szczegółowych przepisów Wspólnoty w zakresie bezpieczeństwa danych produktów,

produkt będzie uważany za bezpieczny, jeżeli spełnia szczegółowe przepisy prawa
obowiązującego w Państwie Członkowskim, na którego terytorium znajduje się w obrocie, przy
czym przepisy takie są sporządzone zgodnie z Traktatem, a w szczególności z jego Artykułami
30-36, i określają wymagania związane z bezpieczeństwem i ochroną zdrowia, które produkt
musi spełnić, aby mógł być wprowadzony na rynek.

2. W razie braku szczegółowych przepisów, o których mowa w paragrafie 1, zgodność produktu w

zakresie ogólnego wymogu bezpieczeństwa jest oceniana z uwzględnieniem dobrowolnych
standardów krajowych nadających moc obowiązującą standardowi europejskiemu, natomiast
tam, gdzie one istnieją, z uwzględnieniem specyfikacji technicznych Wspólnoty lub w razie ich
braku, standardów przyjętych w Państwie Członkowskim, w którym produkt znajduje się w
obrocie lub przepisów kodeksu dobrego działania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w
odnośnym sektorze lub aktualnego stanu wiedzy technicznej i technologii oraz bezpieczeństwa,
którego w racjonalny sposób oczekują konsumenci.

3. Zgodność produktu z postanowieniami, o których mowa w paragrafie 1 lub 2, nie będzie stanowiła

przeszkody dla kompetentnych władz Państw Członkowskich w zakresie podjęcia
odpowiednich kroków do nałożenia ograniczeń dla wprowadzana produktów na rynek lub
wymogu ich wycofania z rynku w przypadkach, gdzie istnieje dowód, mimo takiej zgodności,
że produkt jest niebezpieczny dla zdrowia lub bezpieczeństwa konsumenta.

ROZDZIAŁ III

Obowiązki i kompetencje Państw Członkowskich

Artykuł 5

Państwa Członkowskie ustanowią konieczne ustawy i przepisy wykonawcze obligujące producentów i
dystrybutorów do wypełniania obowiązków wynikających z niniejszej Dyrektywy w zakresie
bezpieczeństwa produktów wprowadzanych na rynek.

W szczególności Państwa Członkowskie ustanowią lub mianują władze, które będą kontrolować
wprowadzanie na rynek wyłącznie produktów spełniających wymogi bezpieczeństwa i udzielą takim
władzom niezbędnych uprawnień do podejmowania w ramach ich obowiązków odpowiednich kroków
wynikających z niniejszej Dyrektywy, włącznie z możliwością nakładania odpowiednich kar w
przypadku naruszenia zobowiązań przewidzianych w niniejszej Dyrektywie. Zawiadomią one Komisję
o powołaniu takich władz; Komisja przekaże tę informację innym Państwom Członkowskim.

©Kancelaria Sejmu s. 7/11

05-03-01

Artykuł 6

1. W związku z Artykułem 5 Państwa Członkowskie będą miały niezbędne kompetencje, aby działając

stosownie do stopnia zagrożenia i zgodnie z Traktatem, a w szczególności z Artykułami 30-36,
podejmować odpowiednie kroki między innymi w zakresie:

(a)

organizowania właściwej kontroli zagrożeń powodowanych przez produkty, nawet po ich
wprowadzeniu na rynek jako produktów bezpiecznych, na odpowiednią skalę włącznie do
ostatecznej fazy ich użytkowania lub konsumpcji;

(b)

stawiania wymagań w zakresie udzielania wszelkiej koniecznej informacji przez strony,
których to dotyczy;

(c)

pobierania próbek produktu lub modelu i poddawania ich próbom bezpieczeństwa;

(d)

podporządkowania marketingu produktu uprzedniemu spełnieniu warunków zapewniających
jego bezpieczeństwo i stawianie wymogów umieszczenia na produkcie odpowiednich ostrzeżeń
o zagrożeniach, które produkt może powodować;

(e)

podjęcia kroków dla zapewnienia, że osoby, które mogłyby być narażone na zagrożenia
spowodowane przez produkt, będą poinformowane we właściwym czasie i we właściwy
sposób o powyższych zagrożeniach poprzez między innymi. opublikowanie specjalnych
ostrzeżeń;

(f)

wprowadzenia czasowego zakazu, na okres wymagany do przeprowadzenia odpowiednich
badań, dostarczania, oferowania dostawy lub prezentowania produktu lub partii produktu na
wystawach, we wszystkich przypadkach, w których istnieją dokładne i zgodne ze sobą
informacje wskazujące na to, że produkty te są niebezpieczne;

(g)

zakazu umieszczania na rynku partii produktu lub produktu, który okazał się niebezpieczny i
podjęcie towarzyszących kroków potrzebnych dla zapewnienia wykonania tego zakazu;

(h)

organizowania skutecznego i natychmiastowego wycofania niebezpiecznego produktu lub partii
produktu znajdującej się już na rynku oraz, jeżeli to konieczne, ich zniszczenia w odpowiednich
warunkach.

2. Kroki, które mają być podjęte przez kompetentne władze Państw Członkowskich zgodnie z

niniejszym Artykułem będą skierowane odpowiednio do:

(a)

producenta

(b)

w ramach ich odnośnej działalności do dystrybutorów, a w szczególności do osoby
odpowiedzialnej za pierwszy etap dystrybucji na rynku krajowym;

(c)

każdej innej osoby, tam gdzie to konieczne, w celu współpracy w podjęciu kroków mających na
celu uniknięcie niebezpieczeństwa powodowanego przez produkt.

ROZDZIAŁ IV

Zawiadomienia i wymiana informacji

Artykuł 7

©Kancelaria Sejmu s. 8/11

05-03-01

1. Tam, gdzie Państwo Członkowskie podejmuje kroki, które ograniczają umieszczenie produktu lub

serii produktu na rynku lub żąda wycofania go z rynku, tak jak przewiduje Artykuł 6 (1) (d) do
(h), Państwo Członkowskie w zakresie, w którym takie zawiadomienie nie jest wymagane
zgodnie ze szczegółowym prawem obowiązującym we Wspólnocie, poinformuje Komisję o
takich krokach oraz je uzasadni. Taki obowiązek nie występuje, gdy podjęte kroki dotyczą
przypadku, który ma zakres lokalny i ograniczony wyłącznie do terytorium odnośnego Państwa
Członkowskiego.

2. Komisja rozpocznie konsultacje z zainteresowanymi stronami w najkrótszym możliwym czasie. Gdy

Komisja, po konsultacjach uzna, że podjęte kroki są uzasadnione, poinformuje o tym
bezzwłocznie Państwo Członkowskie, które rozpoczęło te działania oraz inne Państwa
Członkowskie. Gdy Komisja po konsultacjach uzna, że podjęte kroki są nieuzasadnione,
poinformuje o tym bezzwłocznie Państwo Członkowskie, które zainicjowało te działania.

ROZDZIAŁ V

Sytuacje zagrożenia i działania na szczeblu Wspólnoty

Artykuł 8

1. Jeżeli Państwo Członkowskie podejmuje lub decyduje się podjąć specjalne kroki w sytuacjach

zagrożenia, aby zapobiec, ograniczyć lub nałożyć szczegółowe warunki dotyczące
ewentualnego wprowadzenia na rynek lub używania na swoim terytorium produktu lub partii
produktu z powodu poważnego i bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa
konsumentów, które ten produkt powoduje, poinformuje ono o tym bezzwłocznie Komisję,
chyba że obowiązek ten jest ujęty w procedurach podobnej natury w kontekście innych aktów
urzędowych.

Powyższe nie ma zastosowania, jeżeli skutki zagrożenia nie przekraczają lub nie mogą
przekroczyć terytorium odnośnego Państwa Członkowskiego.

Bez naruszenia przepisu pierwszego podrozdziału Państwa Członkowskie mogą przekazywać
Komisji dowolne informacje, które posiadają w zakresie poważnego lub bezpośredniego
zagrożenia przed podjęciem decyzji o zastosowaniu kroków, o których mowa.

2. Po otrzymaniu takiej informacji Komisja sprawdzi jej zgodność z postanowieniami niniejszej

Dyrektywy i przekaże ją innym Państwom Członkowskim, które z kolei bezzwłocznie
zawiadomią Komisję o podjętych krokach.

3. Szczegółowe procedury informowania Wspólnoty opisane w niniejszym Artykule są przedstawione w

Aneksie. Będą one stosowane przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w Artykule 11.

Artykuł 9

Jeżeli Komisja zorientuje się na podstawie powiadomień lub innych informacji uzyskanych od Państw
Członkowskich w szczególności dostarczanych na podstawie Artykułu 7 lub Artykułu 8, że istnieje
poważne i bezpośrednie zagrożenie zdrowia lub bezpieczeństwa konsumentów w różnych Państwach
Członkowskich spowodowane produktem oraz jeżeli:

(a)

jedno lub więcej Państw Członkowskich podejmie kroki obejmujące ograniczenia we
wprowadzaniu produktu na rynek lub żąda jego wycofania z rynku, na przykład na podstawie
Artykułu 6 (1) (d) do (h);

©Kancelaria Sejmu s. 9/11

05-03-01

(b)

Państwa Członkowskie różnią się w przyjmowaniu instrumentów związanych z zagrożeniami, o
którym mowa;

(c)

zagrożenie nie może być opanowane mając na uwadze rodzaj zagrożenia powodowanego przez
produkt w sposób stosowny do nagłości przypadku, zgodnie z innymi procedurami
przewidzianymi w szczegółowym prawie Wspólnoty mającym zastosowanie do produktu lub
kategorii produktów, o których mowa; oraz

(d)

ryzyko może zostać wyeliminowane skutecznie wyłącznie przez podjęcie odpowiednich
środków mających zastosowanie na szczeblu Wspólnoty w celu zapewnienia zabezpieczenia
zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów oraz właściwego funkcjonowania wspólnego rynku,

Komisja po skonsultowaniu się z Państwami Członkowskimi i na żądanie przynajmniej jednego z nich
może wydać decyzję zgodnie z procedurą przewidzianą w Artykule 11, wymagającą od Państw
Członkowskich podjęcie tymczasowych kroków spośród tych, które zostały wymienione w Art. 6 (1)
(d) do (h).

Artykuł 10

1. Komisja będzie wspomagana przez Komitet ds. Wypadków Związanych z Bezpieczeństwem

Produktu, w dalszym ciągu zwany "Komitetem", w skład którego wchodzą przedstawiciele
Państw Członkowskich i którego przewodniczącym będzie przedstawiciel Komisji.

2. Nie naruszając Artykułu 9 (c), Komitet, o którym mowa w par. 1, będzie ściśle współpracował z

innymi Komitetami powołanymi zgodnie ze szczegółowymi przepisami prawa Wspólnoty, aby
wspierać Komisję w sprawach dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa odnośnych produktów.

Artykuł 11

1. Przedstawiciel Komisji przedłoży Komitetowi propozycje kroków, które należy podjąć. Komitet po

sprawdzeniu, że warunki wymienione w Artykule 9 zostały spełnione, przedstawi swoją opinię
na temat propozycji w terminie, który ustali Przewodniczący zależnie od pilności sprawy, nie
dłuższym jednak niż 1 miesiąc. Opinia zostanie wydana większością głosów określoną w
Artykule 148 (2) Traktatu dla podejmowania decyzji przez Radę w sprawie propozycji Komisji.
Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie będą miały wagę określoną w tym
Artykule. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

Komisja podejmie kroki, o których mowa, jeżeli są one zgodne z opinią wydaną przez Komitet.
Jeżeli proponowane kroki nie są zgodne z opinią Komitetu lub brak jest takiej opinii, Komisja
bezzwłocznie przedłoży Radzie propozycję dotyczącą kroków, które należy podjąć. Rada
podejmuje swoje decyzje kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie podejmie kroków w ciągu 15 dni od daty przedłożenia propozycji, proponowane
kroki będą podjęte przez Komisję, chyba że Rada zadecyduje przeciwnie zwykłą większością
głosów.

2. Wszelkie kroki podjęte zgodnie z niniejszą procedurą będą obowiązywały nie dłużej niż 3 miesiące.

Ten okres może ulec przedłużeniu zgodnie z tą samą procedurą.

3. Państwa Członkowskie podejmą konieczne kroki do wprowadzenia decyzji przyjętych zgodnie z tą

procedurą nie później niż w ciągu 10 dni.

©Kancelaria Sejmu s. 10/11

05-03-01

4. Kompetentne władze w Państwach Członkowskich odpowiedzialne za wprowadzenie kroków

przyjętych zgodnie z niniejszą procedurą, dadzą w ciągu 1 miesiąca stronom zainteresowanym
możliwość przedstawienia ich poglądów i poinformują o nich Komisję.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie i Komisja podejmą kroki konieczne dla zapewnienia, że od ich urzędników i
przedstawicieli wymagać się będzie nieujawniania informacji uzyskanych dla celów niniejszej
Dyrektywy, co ze swej natury jest objęte tajemnicą zawodową, poza informacjami o zagrożeniach
powodowanych przez dany produkt, które muszą zostać podane do wiadomości publicznej, jeżeli
okoliczności tego wymagają, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób.

ROZDZIAŁ 6

Postanowienia różne i końcowe

Artykuł 13

Niniejsza Dyrektywa nie narusza Dyrektywy 85/374/EEC.

Artykuł 14

1. Każda decyzja podjęta zgodnie z niniejszą Dyrektywą i obejmująca ograniczenia w zakresie

wprowadzania produktu na rynek lub wymagająca jego wycofanie z rynku musi określać
odpowiednie powody stanowiące podstawę jej podjęcia. Decyzja taka zostanie podana do
wiadomości stronie zainteresowanej tak szybko, jak to możliwe i będzie określała środki
zaradcze, które są możliwe zgodnie z postanowieniami obowiązującymi w Państwie
Członkowskim, o którym mowa i terminy, w których takie środki zaradcze można
przeprowadzić.

Strony zainteresowane, jeżeli jest to wykonalne, uzyskają możliwość przedstawienia swoich
poglądów, przed podjęciem działań w stosunku do produktu. Jeżeli nie zostanie to uczynione z
góry z powodu pilności kroków, które należy podjąć, taka możliwość będzie udzielona we
właściwym czasie po podjęciu tych kroków.

Kroki wymagające wycofania produktu z rynku będą uwzględniały potrzebę zachęcenia
dystrybutorów, użytkowników i konsumentów do uczestniczenia w ich przeprowadzeniu.

2. Państwo Członkowskie zapewni, że wszelkie kroki podjęte przez kompetentne władze obejmujące

ograniczenia dotyczące umieszczenia produktu na rynku lub wymagające jego wycofania z
rynku mogą zostać zaskarżone przed właściwymi miejscowo sądami.

3. Żadna decyzja podjęta zgodnie z niniejszą Dyrektywą i obejmująca ograniczenia dotyczące

umieszczenia produktu na rynku lub wymagająca jego wycofania z rynku nie będzie miała
jakiegokolwiek wpływu na ocenę odpowiedzialności cywilnej strony zainteresowanej w świetle
krajowego prawa kryminalnego, które ma zastosowanie w przypadku, o którym mowa.

Artykuł 15

©Kancelaria Sejmu s. 11/11

05-03-01

Co dwa lata poczynając od daty jej uchwalenia Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i
Radzie raport o wdrażaniu niniejszej Dyrektywy.

Artykuł 16

Cztery lata od daty, o której mowa w Artykule 17 (1), na podstawie raportu Komisji w sprawie
wymaganego doświadczenia oraz odpowiednich propozycji, Rada zadecyduje czy należy zmodyfikować
niniejszą Dyrektywę, w szczególności w zakresie rozszerzenia jej zakresu przewidzianego w Artykule 1
, Artykule 2 (a) oraz zmiany postanowień jej rozdz. V.

Artykuł 17

1. Państwa Członkowskie uchwalą ustawy i przepisy wykonawcze potrzebne dla podporządkowania się

niniejszej Dyrektywie najpóźniej do dnia 29.06.1994 r. Poinformują one o powyższym,
bezzwłocznie Komisję. Postanowienia uchwalone będą obowiązywać od 29.06.1994 roku.

2. Powyższe środki przyjęte w Państwach Członkowskich będą przywoływały niniejszą Dyrektywę lub

niniejsza Dyrektywa zostanie przywołana w chwili ich oficjalnej publikacji. Sposoby
przywołania niniejszej Dyrektywy zostaną określone przez Państwa Członkowskie.

3. Państwa Członkowskie zakomunikują Komisji treść postanowień praw krajowych, które zostaną

uchwalone na obszarze objętym niniejszą Dyrektywą.

Artykuł 18

Decyzja 89/45/EEC zostaje niniejszym odwołana z dniem, o którym mowa w Artykule 17 (1).

Artykuł 19

Niniejsza Dyrektywa jest zaadresowana do Państw Członkowskich .

Wykonano w Luksemburgu 29 czerwca 1993

W imieniu Rady
Prezydent
Carlos BORREGO