BEZPIECZEŃSTWO PRODUKTU (1-10)
Jakie znasz prawa konsumenta?
prawo do bezpieczeństwa i ochrony zdrowia-oznacza, że towary i usługi oferowane konsumentom nie mogą stwarzać zagrożenia dla ich zdrowia i życia. W praktyce oznacza to wymóg określenia cech bezpieczeństwa produktów, a także stworzenia mechanizmów zapobiegających przedostawaniu się do obrotu wyrobów niebezpiecznych. Oznacza to również stosowanie procedur szybkiego ostrzegania i wycofywania wyrobów "niebezpiecznych" z rynku w przypadku zaistnienia zagrożenia.
prawo do ochrony interesów ekonomicznych-oznacza konieczność ochrony konsumentów przed działaniami przedsiębiorców (zwłaszcza o dominującej pozycji na rynku lub monopolistów), którzy mogą naruszyć ich interesy ekonomiczne przez narzucenie niekorzystnych warunków umów, nieuczciwą konkurencję, stosowanie nadmiernie wygórowanych cen i innych nierzetelnych praktyk handlowych.
prawo do edukacji i informacji-konsumenci powinni mieć zapewnioną możliwość świadomego podejmowania decyzji i dokonywania wyborów dóbr i usług. Podstawą dokonywania przez konsumentów racjonalnych wyborów musi być rzetelna informacja o cechach oferowanych towarów i usług, warunkach bezpiecznego ich użytkowania, a także procedurach reklamacyjnych w przypadku ujawnienia ich niewłaściwej jakości
prawo do efektywnego sytemu dochodzenia roszczeń-procedury dochodzenia roszczeń przez konsumentów wobec przedsiębiorców naruszających ich interesy powinny być szybie, tanie i łatwo dostępne. Konsumenci muszą mieć zapewnioną pomoc w egzekwowaniu swoich praw.
prawo do zrzeszania się i reprezentacji-konsumenci powinni mieć zapewnione warunki do zrzeszania się i prezentowania swojego stanowiska we wszystkich sprawach, które ich dotyczą
W jaki sposób realizuje się prawa konsumenta w Polsce? Struktura organizacyjna.
W Polsce problematyka związana z ochroną praw konsumentów jest realizowana przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz podporządkowaniem prezesowi tej instytucji Państwowej Inspekcji Handlowej (PIH). Przyjęcie przez Polskę prawa konsumenckiego spowodowało m.in.
•ograniczenie zagrożeń wynikających z wprowadzania do obrotu niebezpiecznych produktów
•zmniejszenie wypadków konsumenckich i związanych z tym społecznych i indywidualnych kosztów leczenia
•wzrost międzynarodowej konkurencyjności produktów krajowych w wyniku podniesienia ich standardów jakościowych i norm bezpieczeństwa
•racjonalizacje konsumpcji i upowszechnienie wzorców racjonalnego żywienia
•poprawę sytuacji polskich rodzin poprzez skuteczniejszą ochronę ich interesów ekonomicznych.
Wymień zasady odpowiedzialności producenta za produkt wadliwy
W dyrektywie o odpowiedzialności za wadliwy (niebezpieczny) wyrób przyjęto następujące zasady:
1.producent jest bezwarunkowo odpowiedzialny za szkodę spowodowaną przez wadliwy produkt
2.nie ma potrzeby udowadniania winy producenta
3.producent odpowiada za szkodę również wówczas, gdy wynika ona z działania lub zaniechania osób trzecich
4.wszystkie osoby odpowiedzialne za szkodę (hurtownik, sprzedawca) odpowiadają za nią solidarnie
.
Na czym polega różnica odpowiedzialności producenta, importera oraz sprzedawcy za wadliwy produkt
Odpowiedzialność producentów za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny
Zgodnie z polskimi przepisami za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny odpowiada producent lub inne osoby mające istotny wpływ na pojawienie się produktu w obrocie. Należą do nich importer, osoba podająca się za importera poprzez umieszczenie swojego oznaczenia na produkcie oraz wytwórca materiałów i części składowych, z których produkt finalny został wytworzony. Sprzedawca produktu również może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, ale jedynie w przypadkach szczególnych, jeżeli nie można stwierdzić, kto jest producentem.
Podaj definicję produktu niebezpiecznego.
Produkt wadliwy (niebezpieczny):
produkt, który nie zapewnia oczekiwanego bezpieczeństwa z uwzględnieniem sposobu jego prezentacji w czasie normalnego użytkowania oraz czasu wprowadzenia do obrotu.
Zasady oceny produktu bezpiecznego.
Oceny bezpieczeństwa produktu dokonują właściwe organy państwowe i sami producenci. Powinni oni brać pod uwagę:
Kategorie konsumentów, do których adresowany jest produkt, ze szczególnym uwzględnieniem konsumentów narażonych na zwiększone niebezpieczeństwo, takich jak dzieci,
Cechy samego produktu, w tym jego skład, konstrukcję, wykończenie, opakowanie, wygląd, prezentację, sposób właściwego przechowywania itp.
Informacje towarzyszące produktowi, takie jak instrukcje obsługi, montażu i konserwacji.
Wymień niedozwolone postanowienia umowne w relacji przedsiębiorca – konsument.
Zgodnie z artykułem 3851kodeksu cywilnego, nieuzgodnione z konsumentem postanowienia umowy, kształtujące w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami jego prawa i obowiązki, nie są dla niego wiążące. Za nieuzgodnione indywidualnie uważa się te postanowienia, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. Mogą one być zawarte w samej umowie, jak również w dołączonych do niej wzorcach, regulaminach, ogólnych warunkach umów itp.
W kodeksie cywilnym znajduje się przykładowa lista niedozwolonych postanowień umownych. Za niedozwolone uznaje się takie postanowienia, które:
Wyłączają lub ograniczają odpowiedzialność przedsiębiorcy za uszkodzenie ciała lub śmierć konsumenta, a także za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (chodzi o wszelkie sformułowania typu: "Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za wady sprzedawanej rzeczy..." czy "W razie wypadku spowodowanego zgodnym z instrukcją używaniem produktu producent nie ponosi odpowiedzialności..."),
wyłączają lub istotnie ograniczają potrącenie wierzytelności konsumenta z wierzytelnościami przedsiębiorcy (konsument może być wierzycielem producenta na przykład z tytułu odpowiedzialności za wadę rzeczy),
postanowienia, z którymi konsument nie miał możliwości zapoznać się przed zawarciem umowy (na przykład postanowienia spisane w regulaminie, którego konsument nie miał czasu przeczytać),
zezwalają przedsiębiorcy, bez zgody konsumenta, na przeniesienie praw i przekazanie obowiązków wynikających z umowy na innego przedsiębiorcę (na przykład telewizja kablowa przekazuje "swoich"
klientów innej sieci bez umożliwienia im odstąpienia od umowy)
uzależniają zawarcie umowy od przyrzeczenia przez konsumenta zawierania w przyszłości dalszych umów podobnego rodzaju lub od zawarcia innej umowy nie mającej bezpośredniego związku z poprzednią umową, zawierającą oceniane postanowienie (chodzi tu o tzw. umowy wiązane, np. warunkiem kupna danego przedmiotu jest zaprenumerowanie czasopisma,
przyznają przedsiębiorcy uprawnienia do dokonywania wiążącej interpretacji umowy lub jej jednostronnej zmiany bez ważnej przyczyny w niej wskazanej (np. przedsiębiorca dostarcza konsumentowi inny produkt niż ten, który konsument zamówił, uzasadniając, że zamówiony
produkt się skończył),
przyznają tylko przedsiębiorcy uprawnienie do stwierdzania zgodności świadczenia z umową(postanowienia takie pozbawiają konsumenta de facto możliwości dochodzenia uprawnień z tytułu gwarancji i rękojmi),
wyłączają obowiązek zwrotu konsumentowi uiszczonej zapłaty za świadczenie niespełnione w całości lub w części, jeżeli konsument zrezygnuje z zawarcia umowy lub jej wykonania (chodzi tu o wszelkie postanowienia, które powodują przepadek przedpłat w przypadku odstąpienia od umowy),
przewidują utratę przez konsumenta prawa żądania zwrotu świadczenia spełnionego wcześniej niż świadczenie kontrahenta, gdy strony wypowiadają, rozwiązują umowę lub odstępują od niej,
pozbawiają konsumenta uprawnienia do rozwiązania umowy, odstąpienia od niej lub jej wypowiedzenia (takie postanowienie jest zakazane, jeżeli prawo do odstąpienia od umowy zachowuje przedsiębiorca),
ostrzegają dla przedsiębiorcy uprawnienie wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieoznaczony, bez wskazania ważnych przyczyn i stosownego terminu wypowiedzenia,
nakładają na konsumenta obowiązek zapłaty ustalonej sumy tytułem odstępnego na wypadek rezygnacji z zawarcia lub wykonania umowy, a także gdy konsument nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy,
przewidują rażąco krótki termin na złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy,
Przewidują wyłącznie dla przedsiębiorcy uprawnienie do zmiany(bez ważnych przyczyn) istotnych cech świadczenia, jakie ma wykonać,
przewidują uprawnienie przedsiębiorcy do określenia lub podwyższenia ceny wynagrodzenia po zawarciu umowy bez przyznania konsumentowi prawa do odstąpienia od umowy,
uzależniają odpowiedzialność przedsiębiorcy od wykonania zobowiązań przez osoby, za pośrednictwem których jest zawierana umowa lub przy których pomocy wykonuje on swoje zobowiązanie (przedsiębiorca zawierający umowę z konsumentem jest odpowiedzialny za działania swoich podwykonawców i pośredników, z których usług korzysta),
przewidują obowiązek wykonania zobowiązania przez konsumenta mimo niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez jego kontrahenta,
wyłączają jurysdykcję sądów polskich lub poddają sprawę pod rozstrzygnięcie sądu polubownego polskiego lub zagranicznego albo innego organu, a także narzucają rozpoznanie sprawy przez sąd, który wedle ustawy nie jest właściwy (postanowienia takie utrudniają lub uniemożliwiają dochodzenie przez konsumenta swoich praw przed sądem).
W jakich przypadkach producent nie jest odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu produktu niebezpiecznego?
Osoby odpowiedzialne za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny mogą uniknąć odpowiedzialności wykazując że:
•produktu nie wprowadził do obrotu,
•wprowadzenie do obrotu nastąpiło poza zakresem jego działalności,
•właściwości niebezpieczne produktu pojawiły się po jego pierwszej komercjalizacji, nie można było przewidzieć właściwości produktu uwzględniając stan nauki techniki w chwili jego wprowadzenia do obrotu,
•właściwości produktu wynikały z zastosowania przepisów prawa.
Ile lat trwają roszczenia za produkt?
Roszczenia z tytułu odpowiedzialności za produkt przedawniają się z upływem lat trzech od chwili, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie, jednak w każdym przypadku z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia niebezpiecznego produktu do obrotu. Nie możne dochodzić odszkodowania za szkody wyrządzone przez produkty znajdujące się w obrocie przed dniem 2 czerwca 2000 r., czyli chwilą wejścia w życie ustawy o odpowiedzialności za produkt niebezpieczny.
Czego dotyczy odpowiedzialność z tytułu rękojmi i gwarancji?
Rękojmia za wady fizyczne i prawne, to odpowiedzialność nabywcy względem kupującego (przedsiębiorcy, konsumenta) i dotyczy zarówno rzeczy nowych, jak i używanych. Z tytułu rękojmi można; odstąpić od umowy (zwrócić pieniądze), obniżyć cenę, wymienić rzecz lub usunąć wady.