„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
cc
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
Anna Puciłowska
Projektowanie procesu wytwarzania dzianin
311[41].Z3.07
Poradnik dla ucznia
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Recenzenci:
mgr inż. Agnieszka Tarasiuk
mgr inż. Helena Zieńko
Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Anna Puciłowska
Konsultacja:
mgr Zenon W. Pietkiewicz
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 311[41].Z3.07,
„Projektowanie procesu wytwarzania dzianin”, zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu technik włókiennik.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie
3
2. Wymagania wstępne
5
3. Cele kształcenia
6
4. Materiał nauczania
7
4.1. Założenia podstawowe – dane wejściowe
7
4.1.1. Materiał nauczania
7
4.1.2. Pytania sprawdzające
10
4.1.3. Ćwiczenia
10
4.1.4. Sprawdzian postępów
12
4.2. Proces technologiczny
13
4.2.1. Materiał nauczania
13
4.2.2. Pytania sprawdzające
17
4.2.3. Ćwiczenia
18
4.2.4. Sprawdzian postępów
19
4.3. Obliczenia produkcyjne
20
4.3.1. Materiał nauczania
20
4.3.2. Pytania sprawdzające
28
4.3.3. Ćwiczenia
28
4.3.4. Sprawdzian postępów
31
5. Sprawdzian osiągnięć
32
6. Literatura
37
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
1. WPROWADZENIE
Poradnik ten będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o projektowanie procesu
wytwarzania dzianin.
W poradniku znajdziesz:
−
wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,
−
cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,
– materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do osiągnięcia założonych celów
kształcenia i opanowania umiejętności zawartych w jednostce modułowej,
–
zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,
–
ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,
–
sprawdzian postępów,
–
sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,
–
literaturę uzupełniającą.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
Schemat układu jednostek modułowych
Moduł 311[41].Z3
Technologia wytwarzania dzianin
311[41].Z3.02
Projektowanie dzianin
311[41].Z3.03
Przygotowanie nitek do dziania
311[41].Z3.04
Wytwarzanie dzianin
311[41].Z3.05
Konfekcjonowanie dzianin
311[41].Z3.07
Projektowanie procesu wytwarzania
dzianin
311[41].Z3.01
Badanie właściwości dzianin
311[41].Z3.06
Wykończanie dzianin
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:
−
charakteryzować proces wytwarzania dzianin,
−
charakteryzować strukturę dzianin,
−
charakteryzować parametry struktury dzianin oraz ich właściwości użytkowe,
−
klasyfikować półprodukty oraz dzianiny,
−
wykonywać analizę dzianiny,
−
wyjaśniać zasady eksploatacji maszyn i urządzeń stosowanych w procesach
przygotowania nitek do dziania oraz wytwarzania, konfekcjonowania i wykończania
dzianin,
−
odczytywać schematy mechanizmów i podzespołów maszyn oraz urządzeń stosowanych
w procesie przygotowania nitek do dziania oraz wytwarzania, konfekcjonowania
i wykończania dzianin,
−
kontrolować przebieg procesów przygotowania nitek do dziania oraz wytwarzania,
konfekcjonowania i wykończania dzianin,
−
użytkować maszyny i urządzenia stosowane w procesach przygotowania nitek do dziania
oraz wytwarzania, konfekcjonowania i wykończania dzianin,
−
programować pracę maszyn stosowanych w procesach przygotowania nitek do dziania
oraz wytwarzania, konfekcjonowania i wykończenia dzianin,
−
określać zasady konfekcjonowania dzianin,
−
określać metody konserwacji dzianin oraz odzieży z dzianin,
−
rozwiązywać problemy techniczne w trakcie wykonywania zadań,
−
wykorzystywać techniki komputerowe do realizacji zadań zawodowych,
−
organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,
−
korzystać z różnych źródeł informacji.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:
−
określić wpływ technologii na cechy i właściwości otrzymywanych dzianin,
−
posłużyć się dokumentacją techniczno-technologiczną maszyn stosowanych do
wytwarzania dzianin,
−
zaplanować etapy procesu wytwarzania dzianin,
−
dobrać rodzaj surowca do wytworzenia dzianin,
−
dobrać rodzaj oraz ilość środków pomocniczych do poszczególnych etapów wytwarzania
dzianiny,
−
dobrać maszyny i urządzenia do wytwarzania określonej dzianiny,
−
obliczyć ilość surowca potrzebnego do wyprodukowania określonej partii dzianiny,
−
obliczyć wskaźniki produkcyjne maszyn dziewiarskich,
−
obliczyć ilość odpadów produkcyjnych powstających w określonej technologii
zaproponować sposoby ich redukcji,
−
dokonać kalkulacji kosztów produkcji dzianin,
−
określić szacunkowo cenę sprzedaży dzianin,
−
opracować dokumentację techniczno-technologiczną procesu wytwarzania dzianin,
−
zastosować techniki komputerowe w planowaniu procesu wytwarzania dzianin.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Założenia podstawowe – dane wejściowe
4.1.1. Materiał nauczania
Dane ogólne o projektowaniu dzianin
W przemyśle dziewiarskim wytwarza się dzianiny i wyroby gotowe dla dzieci, młodzieży
i dorosłych. Różnorodność stosowanych surowców włókienniczych, splotów dzianin, rodzajów
wykończenia oraz bardzo zróżnicowany park maszyn dziewiarskich umożliwia produkowanie
w skali rocznej około 1200 odmian strukturalno-surowcowych dzianin oraz blisko 15000 modeli
wyrobów gotowych. W przedsiębiorstwach dziewiarskich najczęściej występuje zamknięty cykl
produkcyjny, dlatego istnieje konieczność zamknięcia procesu projektowania dzianin na
dzianinach wykończonych, a więc na procesach farbiarsko-wykończalniczych.
Projektowanie dzianin rozpoczyna się od analizy budowy splotu i funkcjonalności dzianiny
przy zastosowaniu określonego splotu. Technolog dziewiarz w oparciu o koncepcje projektu
weryfikuje możliwości na strukturze dzianiny. Przy projektowaniu struktury dzianiny należy
obliczyć masę dzianiny. Projekt strukturalny dzianiny uwzględnia również inne cechy wynikające
z właściwości użytkowych. Inne właściwości użytkowe wymagane są od struktury dzianiny, która
jest przeznaczona na wyroby bieliźniane, inne na okrycia wierzchnie, inne na wyroby dekoracyjne
i inne przeznaczone na dzianiny dla celów medycznych, a inna jeszcze na cele techniczne.
W chwili projektowania nie można określić wielu wskaźników, wchodzących w skład badań
użytkowych i są one określone dopiero po wykonaniu dzianiny czy też wyrobu dzianego,
a następnie dokonuje się badań użytkowych, na podstawie których oblicza się dane wskaźnik.
Badania użytkowe wymagają wielokrotnie ocen laboratoryjnych oraz ich weryfikacji w celu
badania użytkowania przez obiekt, dla którego została dzianina wykonana.
Pomocnymi wielkościami przy budowie i projektowaniu dzianin są następujące wielkości:
–
długość przędzy w oczku l,
–
ścisłość pozioma P
h
, względnie szerokość kolumienki A,
–
ścisłość pionowa P
v
, względnie wysokość rządka B,
–
grubość dzianiny g,
–
wrabianie rządkowe W
r
dla dzianin rządkowych,
–
wrabianie kolumienkowe W
k
dla dzianin kolumienkowych,
–
masa powierzchniowa 1m
2
dzianiny M
p
,
–
procent kurczliwości dzianiny w poziomie K
h
i w pionie K
v
,
–
masa liniowa przędzy,
–
współczynnik kształtu oczka C,
–
współczynnik zapełnienia liniowego Z
l
, powierzchniowego Z
p
, objętościowego Z
o
,
Produkcja w dziewiarstwie w przeważającej mierze opiera się na masie 1m
2
dzianiny
lub na masie 1m bieżącego dzianiny. Produkcję rozlicza się biorąc pod uwagę masę
wyprodukowanej dzianiny oraz ilość wyrobów lub elementów, które można wykonać z jednego
kilograma dzianiny.
Przy projektowaniu dzianiny bierze się pod uwagę właściwy dobór surowca, zaprojektowanie
odpowiednich struktur dzianin, opracowanie sposobu przeprowadzenia procesu wykończania.
Założenia ogólne
Zakład dziewiarski o zdolności produkcyjnej rocznej P może przerabiać typowe przędze,
takie jak: bawełniane, akrylowe, poliestrowe, bawełna/poliester, bawełna/wiskoza. Dzianiny będą
przeznaczone na wyroby wierzchnie oraz bieliznę. Produkcja dzianin będzie oparta
na nowoczesnych maszynach dziewiarskich szydełkarkach cylindrycznych oraz osnowarkach
płaskich.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
Warunki techniczne dzianin
Tabela 1. Warunki techniczne dzianin [1, s.684]
Parametry
techniczne
dzianin, przędzy
B
a
we
łn
ia
ne
A
kry
lo
we
P
o
lie
st
ro
we
P
o
lie
st
ro
we
P
o
lie
st
ro
we
P
o
lie
st
ro
we
P
o
lie
st
ro
w
o/
a
k
ry
lo
we
P
o
li
am
ido
we
B
a
we
łn
a/
po
lie
ster
P
o
lie
st
ro
we
Maszyny
dziewiarskie
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
i
n
te
rl
ok
N
A
20
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
ża
k
a
rdo
w
a
N
A
22
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
ża
k
a
rdo
w
a
N
A
24
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
ża
k
a
rdo
w
a
N
A
22
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
i
n
te
rl
ok
N
A
32
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
ża
k
a
rdo
w
a
N
A
20
sz
yde
łk
a
rk
a
c
y
li
ndr
y
cz
n
a
i
n
te
rl
ok
N
A
2
8
o
sno
w
a
rk
a
p
ła
sk
a
N
s
28
o
sno
w
a
rk
a
p
ła
ska
N
s
28
Dzianina surowa
Ścisłość:
liczba rządków/
1dm
105
128
170
85
165
135
85
223
190
liczba
kolumienek/1dm
131
127
125
115
160
125
98
146
115
Masa
powierzchniowa
g/m
2
189
220
150
324
120
220
210
62
185
Splot
g
ła
d
k
i
d
w
upr
a
wy
ża
k
a
rdo
w
y
,
tró
jb
a
rw
ny
ża
k
a
rdo
w
y
,
tró
jb
a
rw
ny
rel
ie
fo
wy
g
ła
d
ki
ża
k
a
rdo
w
y
,
tró
jb
a
rw
ny
ża
k
a
rdo
w
y
,
tró
jb
a
rw
ny
sze
rm
eza
ma
ło
ci
ąg
li
-
wy
Dzianina wykończona
Ścisłość:
liczba rządków/
1dm
100
121
165
90
180
150
91
225
185
liczba
kolumienek./1dm
125
109
120
100
170
130
101
157
120
Masa
powierzchniowa
g/m
2
180
197
150
352
135
240
214
63
180
Przędza
surowiec
b
a
we
łna
a
kryl
po
li
e
st
er
b
a
rw
io
ny
po
li
e
st
er
suro
wy
po
li
e
st
er
b
a
rw
io
ny
po
li
e
st
er
suro
wy
po
li
e
st
er
+
a
kry
l
2
6
/74
po
li
a
m
id
po
li
e
st
er
+
b
a
we
łn
a
18
tex
6
7%
Masa liniowa
18,5 tex
21 tex
110
dtex
110
dtex
78/2
dtex
78/2
dtex
167
dtex/
25tex
33 tex
P
o
lie
ste
r
56
t
e
x
33%
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
Czas pracy, zmianowość
Do określenia wielkości i parametrów technologicznych zakładu produkcyjnego
wymagane jest określenie czasu i systemu pracy zakładu. Zakład może pracować w układzie
dwu lub trzech zmian. Nominalny czas pracy w przemyśle włókienniczym w najbliższych
latach (wszystkie wolne soboty) wyniesie 5855 godzin w roku przy pracy trzy zmianowej,
natomiast 4080 godzin w roku przy pracy dwuzmianowej. Do bilansowania mocy
produkcyjnej i związanych z tym obliczeń służy nam rzeczywista liczba godzin pracy, która
jest mniejsza od nominalnej o średnie postoje techniczne w roku (remonty, urlopy, zwolnienia
chorobowe itp.). W tym celu ujednolicenia tego rachunku podaje się średnie postoje
i odpowiadające im godziny rzeczywiste czasu pracy (T
rz
):
8% postojów T
rz
= 5390 h/rok lub T
rz
= 3755 h/rok
10% postojów T
rz
= 5270 h/rok lub T
rz
= 3670 h/rok
12% postojów T
rz
= 5150 h/rok lub T
rz
= 3590 h/rok
Dostawa przędzy, normatyw zapasu
Nawoje wejściowe:
przędza bawełniana – nawoje stożkowe o średniej masie 1,5 kg, pochodzące z przewijarek,
przędza akrylowa – nawoje stożkowe o średniej masie 1,5 kg, pochodzące z przewijarek,
jedwab
– poliester na nawojach stożkowych lub cylindryczne o masie do 5 kg.
Normatywy zapasów:
na wejściu – przędza, półfabrykaty – 30 dni
między operacjami – przędza, nawoje snute, klejone, przewleczone
– wyroby jednobarwne – 2 dni
– wyroby wielobarwne – 4 – 6 dni
na wyjściu – dzianina – 15 dni.
Rodzaj maszyn podstawowych
Tabela 2. Podstawowe wyposażenie dziewiarni [1, s. 688]
Nazwa i typ maszyny
Średnica
lub
szerokość
Liczba
obszarów
Liczba obrotów
[obr/min]
Szydełkarki cylindryczne
Multicarat N
A
20
φ 30”
48
18
Multicarat N
A
28
φ 30”
48
17
Multicomet N
A
24
φ 30”
48
17
Midi-Jack N
A
22
φ 30”
48
18
CJ ORIZIO N
A
20
φ 30”
72
22
SDK 64 N
A
22
φ 30”
64
18
PIP-96 N
A
32
φ 30”
96
18
Osnowarki płaskie
Kokett E2 N
A
28
84”
1200
Kokett E3 N
A
28
84”
800
Przeglądarki
dł.x szer.
Edelman 410-10
3 x 2 m
1
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
Przykład 1. Obliczenia czasu wykonania dzianiny w praktyce.
Mając dane parametry dzianiny wykonanej na szydełkarce cylindrycznej:
–
splot lewoprawy,
–
ścisłość rządkowa 120 oczek na decymetr [P
r
],
–
masa powierzchniowa 200 g/m
2
[M
p
],
–
liczba obszarów 52 [z],
–
liczbie obrotów 18 obrotów na minutę [n].
Wiedząc, że dzianina po dzianiu poddawana jest następującym procesom wykończalniczym:
–
praniu, barwieniu, rozcinaniu i suszeniu ze stabilizacją.
W praktyce występuje wyciąg 8% między dzianiną surową a wykończoną. Należy
określić czas wykonania 500 m dzianiny wykończonej.
Wydajność praktyczną z szydełkarki cylindrycznej liczy się ze wzoru:
W =
100
P
60
z
n
r
⋅
⋅
⋅
=
100
120
60
18
52
⋅
⋅
⋅
= 4,68[m/h],
zakładając wydajność 95% to W = 4,45[m/h]
Zakładając, że dzianiny surowej należy zużyć o 8% mniej niż gotowej, czyli 500 x 0,92 = 460
metrów.
Wiedząc, iż na jednej maszynie w ciągu jednej godziny produkuje się 4,45m dzianiny
surowej, obliczamy, że na wykonanie 460m potrzeba około 104 godzin to jest 13 zmian
roboczych zakładając, że zmiana robocza to 8 godzin. Jeżeli zakład pracuje na trzy zmiany to
na wykonanie dzianiny surowej potrzeba 4 dni i jedną zmianę. Proces wykończenia trwa
około 2 dni roboczych. Na wykonanie 500m dzianiny należy zaplanować około 7dni
roboczych.
4.1.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie czasy zakłada się przy normatywach zapasów?
2. Jakimi parametrami charakteryzuje się maszyna dziewiarska?
3. Jakie parametry charakteryzują dzianinę wykończoną?
4. Jakie są parametry dzianiny, które potrzebne są przy jej projektowaniu?
5. Jakie surowce przerabia się w dziewiarstwie najczęściej?
6. Jakimi parametrami charakteryzuje się dzianina surowa?
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaprojektuj warunki techniczne dzianiny według próbki.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać analizę próbki w określonych warunkach,
3) zaprojektować warunki techniczne dzianiny,
4) opracować wyniki w postaci sprawozdania,
5) ocenić poprawność przeprowadzonych badań.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
próbki dzianin,
–
przymiar metrowy długości 0,5m o podziałce elementarnej 1mm,
–
nożyce,
–
kreda,
–
lupa tkacka,
–
igła preparacyjna,
–
waga analityczna,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 2
Zaproponuj rodzaj maszyny dziewiarskiej do określonej dzianiny.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać analizę próbki w określonych warunkach,
3) dobrać rodzaj maszyny do analizowanej dzianiny,
4) uzasadnić swój wybór,
5) ocenić poprawność przeprowadzonych badań.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
próbki różnych dzianin,
–
lupa tkacka,
–
igła preparacyjna,
–
katalogi maszyn dziewiarskich,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 3
Oblicz przybliżony czas wykonania 1000 m dzianiny mając próbkę dzianiny.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać analizę próbki w określonych warunkach,
3) obliczyć przybliżony czas wykonania 1000 m badanej dzianiny,
4) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
próbki różnych dzianin,
–
przymiar metrowy długości 0,5 m o podziałce elementarnej 1 mm,
–
nożyce,
–
kreda,
–
lupa tkacka,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
–
igła preparacyjna,
–
waga analityczna,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak
Nie
1) dobrać parametry techniczne dzianin gotowych?
2) dobrać parametry techniczne dzianin surowych?
3) dobrać odpowiednią maszynę dziewiarską do danego rodzaju
dzianiny?
4) dobrać parametry techniczne przędzy dziewiarskiej do próbki
dzianiny?
5) dobrać parametry splotu danej próbki dzianiny?
6) wskazać różnicę między dzianiną surową a wykończoną?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
4.2. Proces technologiczny
4.2.1. Materiał nauczania
Zgodnie z danymi wejściowymi, do dziewiarni dostarcza się przędzę dziewiarską ciągłą
lub z włókien ciętych o danych parametrach założonych w projekcje dzianiny.
Wytwarzanie dzianin zgodnie z danymi wejściowymi odbywa się na szydełkarkach
cylindrycznych i osnowarkach płaskich. Dzianiny mogą być także wytwarzane na
szydełkarkach płaskich, falowarkach płaskich i okrągłych oraz szydełkarkach mało
gabarytowych tak zwanych automatach pończoszniczych, skarpetkowych, do czapek i do
rękawiczek.
Przebieg procesu technologicznego
W przemyśle dziewiarskim występują trzy fazy procesów przygotowawczych:
–
procesy przygotowawcze obejmują przewijanie przędzy z nawojów i motków w celu
uzyskania nawojów miękkich do barwienia oraz przygotowanie osnów do osnowarek,
–
procesy przygotowawcze dodatków konfekcyjnych i elementów składowych części
wyrobów odpasowanych, to jest: plis, kołnierzyków, pasków, ściągaczy,
–
procesy przygotowawcze do podjęcia produkcji, to jest: przygotowanie programów
do automatycznych maszyn produkcji podstawowej, szablonów i rozkładek.
Proces technologiczny wyrobów odpasowanych obejmuje następujące etapy:
−
dzianie elementów wyrobu i dodatków,
−
zszywanie elementów wyrobu i dodatków,
−
barwienie i stabilizacja wyrobów i dodatków, czasami stosuje się operacje prania
i prasowania,
−
konfekcjonowanie końcowe, podkrawanie oraz wszywanie plis i kołnierzy,
−
klasyfikowanie wyrobów,
−
pakowanie i magazynowanie.
Proces technologiczny dzianin metrażowych obejmuje następujące etapy:
–
dzianie dzianiny metrażowej,
–
wykończanie dzianiny,
–
proces konfekcjonowania czyli krojenie dzianin, szycie dzianin,
–
klasyfikowanie,
–
pakowanie i magazynowanie.
Proces technologiczny wyrobów pończoszniczych to dzianie następnie łączenie i szycie
oraz formowanie i stabilizowanie.
W
opracowanych
schematach
technologicznych
podano
kolejność
procesów
oraz maszyny niezbędne do prawidłowego przebiegu procesów w celu uzyskania założonych
dzianin gotowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
Rys. 1. Schematy procesów technologicznych dla dzianin z różnych przędz z włókien odcinkowych [1, s. 685]
A. Akrylowych barwionych
Magazyn przędzy barwionej
Dzianie
Szydełkarka cylindryczna
Multicarat N
A
22
Magazyn dzianiny surowej
Przeglądanie i jakościowanie
Przeglądarka
Pranie i apreturowanie
Pralnica
Rozcinanie i taflowanie
Rozcinarko - taflowarka
Prasowanie i dekatyzowanie
Prasa parowa
Magazyn dzianiny wykończonej
B. Bawełnianych surowych
Magazyn przędzy surowej
Dzianie
Szydełkarka cylindryczna
Multicomet N
A
20
Magazyn dzianiny surowej
Pranie, podbielanie, barwienie
Barwiarka
Suszenie
Suszarka bębnowo - sitowa
Gładzenie, prasowanie
Gładziarka pionowa
Magazyn dzianiny wykończonej
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
Rys. 2. Schematy procesów technologicznych dla dzianin z przędz poliestrowych ciągłych [1, s. 686]
A. Barwionych
Magazyn przędzy barwionej
Dzianie
Szydełkarka cylindryczna
Multicarat N
A
22
Przeglądanie i jakościowanie
Przeglądarka
Magazyn dzianiny surowej
Pranie
Pralnica szerokościowa
beznapięciowa
Apreturowanie
Napawarka dwuwałowa
Magazyn dzianiny wykończonej
B. Surowych
Magazyn przędzy surowej
Przeglądanie i jakościowanie
Przeglądarka
Magazyn dzianiny surowej
Pranie i barwienie
Pralnica ciśnieniowa pasmowa
Odwadnianie
Wirówka koszowa
Suszenie i stabilizacja
Stabilizator
Magazyn dzianiny wykończonej
Rozcinanie i taflowanie
Rozcinarko - taflowarka
Suszenie i stabilizacja
Stabilizator
Dzianie
Szydełkarka cylindryczna
Midi – Jack N
A
22
Rozcinanie i taflowanie
Rozcinarko - taflowarka
Apreturowanie
Napawarka dwuwałowa
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
Rys. 3. Schemat procesu technologicznego dla dzianin z przędz poliamidowych oraz poliestrowo-bawełnianych [1, s. 687]
A. Poliamidowych
Magazyn osnów
Dzianie
Osnowarka płaska
Kokett E2 N
A
28
Przeglądanie i jakościowanie
Przeglądarka
Magazyn dzianiny surowej
Wirowanie, odwadnianie
Wirówka koszowa
Suszenie i stabilizacja
Stabilizator
Magazyn dzianiny wykończonej
B. Poliester/bawełna
z poliestrem
Magazyn przędzy
Dzianie
Osnowarka płaska
Kokett E2 N
A
28
Pranie
Pralnica szerokościowa
Suszenie i stabilizacja wstępna
Stabilizator
Barwienie
Pralnica ciśnieniowa
Magazyn dzianiny wykończonej
Pranie, barwienie, płukanie, zmiękczanie
Barwiarka pasmowa
Taflowanie
Taflarko - układarka
Snucie
Snowarka
Zmiękczanie i napawanie
Napawarka dwuwałowa
Stabilizacja końcowa
Stabilizator
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
Do wytwarzania dzianin na falowarkach i szydełkarkach stosuje się przędzę surową
lub barwioną, na nawojach krzyżowo-stożkowych lub cylindrycznych.
Osnowarki są zasilane najczęściej z nawojów osnowowych lub z nawojów krzyżowo-
-stożkowych umieszczonych na ramach. Nawoje osnowowe mogą znajdować się na wałkach
osnowowych lub cewkach tarczowych. Nawoje można przygotować na snowadłach
pasmowych lub sekcyjnych – na cewkach tarczowych.
Kolejność operacji w procesie wykończania dzianin metrażowych:
a) dzianiny futerkowe(z okrywą włókienną):
–
strzyżenie, klejenie, strzyżenie, nabłyszczanie,
–
strzyżenie, stabilizacja, strzyżenie, nabłyszczanie,
–
strzyżenie, klejenie, strzyżenie, tamblowanie (baranizowanie), stabilizacja.
b) dzianiny pętelkowe:
–
barwienie, odwirowanie, stabilizacja,
–
barwienie, odwirowanie, suszenie, drapanie, strzyżenie, stabilizacja.
–
pranie, odwirowanie, suszenie, drapanie, strzyżenie, tamblowanie, stabilizacja.
c) dzianiny płaskie z wełną:
–
nawilżanie, moczenie, folowanie, pranie, suszenie ze stabilizacją,
–
barwienie, folowanie, pranie, suszenie ze stabilizacją.
d) dzianiny płaskie syntetyczne:
–
pranie, suszenie, bielenie, drukowanie, stabilizowanie,
–
bielenie, barwienie, utrwalanie, suszenie, napawanie, suszenie, stabilizacja.
e) dzianiny płaskie z bawełną:
–
pranie, podbielanie, barwienie, suszenie, gładzenie, prasowanie,
–
pranie, drukowanie, pranie, suszenie, gładzenie, prasowanie.
f) dzianiny osnowowe:
–
pranie, odwirowanie, taflowanie, stabilizacja (firanki),
–
pranie, barwienie, suszenie, napawanie, stabilizacja.
4.2.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie są etapy procesu technologicznego wyrobów odpasowanych?
2. Jakie są etapy procesu technologicznego dzianiny metrażowej?
3. Jakie są różnice w procesie technologicznym dzianiny rządkowej z poliestru barwionego
i surowego?
4. Jakie operacje wchodzą w skład procesu technologicznego dzianiny kolumienkowej
poliamidowej?
5. Jakie operacje wchodzą w skład procesu technologicznego dzianiny rządkowej
bawełnianej?
6. Jaka jest kolejność operacji w procesie wykończenia dzianiny futerkowej?
7. Jaka jest kolejność operacji w procesie wykończenia dzianiny pętelkowej?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Zaprojektuj przebieg procesu technologicznego dzianiny według próbki.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać analizę próbki,
3) opracować schemat procesu technologicznego dla badanej próbki dzianiny,
4) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
nożyce,
–
próbki różnych dzianin,
–
przymiar metrowy długości 0,5 m o podziałce elementarnej 1 mm,
–
kreda,
–
lupa tkacka,
–
igła preparacyjna,
–
katalogi maszyn dziewiarskich,
–
katalogi maszyn wykończalniczych,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 2
Zaprojektuj kolejność operacji procesu wykończenia dzianiny według próbki dzianiny.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) obejrzeć dokładnie próbkę dzianiny,
3) opracować kolejność operacji procesu wykończenia dzianiny,
4) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
próbki różnych dzianin,
–
katalogi dzianin rządkowych,
–
katalogi dzianin kolumienkowych,
–
nożyce,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
Ćwiczenie 3
Przeprowadź analizę porównawczą przebiegu procesów technologicznych wytwarzania
dwóch dzianin.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać porównawczą analizę próbek,
3) opracować schematy procesów technologicznych dla obu dzianin,
4) wykazać różnice w przebiegu procesów technologicznych,
5) zapisać wnioski na arkuszu,
6) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
nożyce,
–
próbki różnych dzianin,
–
katalogi maszyn dziewiarskich,
–
katalogi maszyn wykończalniczych,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
4.2.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak
Nie
1) dobrać zestaw maszyny w procesie technologicznym dzianiny
rządkowej bawełnianej?
2) dobrać odpowiednie maszyny w przebiegu procesu technologicznego
dzianiny rządkowej wełnianej?
3) wykonać analizę porównawczą dwóch dzianin?
4) dobrać kolejność operacji procesu wykończenia dzianiny rządkowej?
5) dobrać kolejność operacji procesu wykończenia dzianiny
kolumienkowej?
6) dobrać
kolejność
operacji
procesu
wykończenia
dzianiny
odpasowanej?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
4.3. Obliczenia produkcyjne
4.3.1. Materiał nauczania
Przy projektowaniu procesu wytwarzania dzianin ważne są obliczenia produkcji takie
jak: wydajności poszczególnych procesów technologicznych, potrzebna na daną partię ilość
surowca, potrzebna ilość barwników i środków pomocniczych oraz ilość maszyn potrzebnych
do produkcji.
Obliczenia produkcji dzianin
Tabela 2. Przykładowe wydajności szydełkarki cylindrycznej model MPU 1.4 DE [5, s. 50]
Wydajność
Przeznaczenie
przędzy
Rodzaj przędzy
Liczba
rządków /
1dm
Masa
powierzchniowa
dzianiny surowej
g/m
2
m/h
kg/h
Zasadnicza
Pętelki
Pętelki
Nylon 44 dtex
Poliester 100 dtex
Poliester 100 dtex
150
290
20,0
12,3
Zasadnicza
Pętelki
Pętelki
Poliester 50 dtex
Nylon 78/2 dtex
Poliester 167 dtex
130
360
23,1
17,4
Zasadnicza
Pętelki
Pętelki
Poliester 50 dtex
Wiskoza 50/1 Nm
Poliester 50 dtex
150
410
20,0
17,2
Zasadnicza
Pętelki
Pętelki
Poliester 50 dtex
Bawełna 40/1 Nm
Bawełna 40/1 Nm
140
420
21,4
18,7
Dane techniczne szydełkarki model MPU 1.4 DE
–
średnica cylindra 26” 30” 34”
–
numer uiglenia 14E 16E 18E
–
liczba obszarów pracy 36 42 48
–
szybkość robocza do 0,56 m/s (14 obr./min przy 30”)
Liczbę maszyn przy założonej wielkości produkcji rocznej oblicza się z następujących
wzorów:
–
wydajność praktyczna:
Wp = W
t
∙ M [kg/h]
W
t
=
]
h
/
kg
[
100
P
P
60
z
Q
n
I
k
r
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
⋅
w którym: W
p
– wydajność praktyczna [kg/h],
W
t
– wydajność teoretyczna [kg/h],
M – ogólny współczynnik wykorzystania maszyn, będący iloczynem
współczynnikiem wykorzystania czasu pracy maszyny i współczynnika
wykorzystania czasu pracy maszyny w zespole:
dla dziewiarek cylindrycznych dwułożyskowych M = 0,817
dla dziewiarek cylindrycznych dwułożyskowych żakardowych M = 0,805
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
dla dziewiarek cylindrycznych jednołożyskowych M = 0,840
dla osnowarek płaskich M = 0,703
P
r
– liczba rządków / 1dm,
P
k
– liczba kolumienek / 1dm,
n – liczba obrotów maszyny [obr./min],
I – liczba igieł pracujących,
z – liczba obszarów pracy,
Q – masa powierzchniowa [g/m
2
]
–
wydajność roczna maszyny:
W
r
= W
p
∙ t [kg]
w którym: t – liczba godzin pracy maszyny w roku:
t = ( t
z
– p )∙ W
z
t
z
– liczba godzin pracy maszyny dla jednej zmiany,
p – procent postojów = 10%,
W
z
– współczynnik zmianowości.
–
liczba maszyn dla założonej wielkości produkcji rocznej:
N =
W
P
r
rp
w którym: P
rp
– założona roczna wielkość produkcji dzianin.
Liczbę maszyn farbiarskich i wykończalniczych przy założonej wielkości produkcji
oblicza się z następujących wzorów:
–
wydajność praktyczna maszyny w roku:
W
r1
= W
p1
∙ t
1
[kg]
w którym: t
1
– liczba godzin pracy maszyny w roku,
W
p1
– wydajność praktyczna maszyny [kg/h].
]
h
[
100
t
P1
t
W
t
1
z
1
z
1
z
1
⋅
−
=
w którym: t
z1
– liczba godzin pracy w roku dla jednej zmiany,
W
z1
– współczynnik zmienności,
P
1
– procent postojów maszyny = 10.
–
liczba maszyn dla założonej wielkości produkcji rocznej:
N
1
=
K
W
P
1
r
1
w
⋅
w którym: K
– współczynnik rezerwy maszyn = 1,2,
W
r1
– wydajność praktyczna maszyny w roku [kg],
P
w1
– założona wielkość przerobu dzianin na danej maszynie farbiarskiej
lub wykończalniczej.
Przykład 1. Obliczania wydajności szydełkarki cylindrycznej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Szydełkarka cylindryczna do dzianin gładkich ma następujące parametry: liczba
obszarów pracy z=144, średnic φ=30”, numer uiglenia E = 28, liczba obrotów maszyny
n=50min
-1
przy przetwarzaniu przędzy o grubości T
t
=10.
Otrzymuje się wówczas następujące parametry złożone:
–
liniowa prędkość dziania;
V =
60
n
1000
4
,
25
⋅
⋅
ϕ
⋅
π
=
60
50
1000
4
,
25
30
⋅
⋅
⋅
π
= 2,0[m/s]
–
liczba rządków na minutę:
R = z ∙ n = 144 ∙ 50 = 7200 [rządków/min]
–
sumaryczną prędkość dziania:
V
s
= V ∙ z = 2,0 ∙ 144 = 228 [m/s]
–
liczbę oczek utworzonych w ciągu 1 sekundy:
M = 345000 [s
-1
]
–
sumaryczną prędkość wrabiania przędzy:
V
ps
= V
s
∙ W
pd
= 288 ∙ 5,0 = 1440 [m/s],
gdzie:
współczynnik wrobienia podziałowego wynosi: W
pd
=5,0
–
wydajność maszyny w metrach na godzinę:
W
=
60
1000
B
R
⋅
⋅
[m/h]
zakładając, że współczynnik kształtu oczka wynosi:
C
=
A
B
=
t
B
= 0,70 zaś t =
E
8
,
25
=
28
8
,
25
= 0,836[mm]
otrzymuje się wyrażenie:
W
=
60
28
1000
8
,
25
70
,
0
7200
⋅
⋅
⋅
⋅
= 242[m/h] = 4[m/min]
–
wydajność dzianiny w kilogramach na godzinę:
W= V
ps
∙ T
t
∙ 3,6∙10
-3
= 1440 ∙ 10 ∙ 3,6 ∙ 10
-3
= 51,8 [kg/h]
Maszyna wytwarza 7200 rządków na minutę przy średniej prędkości liniowej 2,0 [m/s]
i prędkości wrabiania przędzy 1440[m/s], wydajność techniczna szydełkarki cylindrycznej
wynosi 242[m/h] i 51,8 [kg/h] dzianiny.
Przykład 2. Obliczania wydajności falowarki płaskiej.
Falowarka Cottona firmy Bentley ma następującą charakterystykę techniczną: numer
uiglenia N=21gg, liczba głowic z=12, szerokość głowicy φ=32”, liczba obrotów n=70 min
-1
.
Na falowarce są wytwarzane elementy wyrobu o wysokości h=600mm i współczynniku
kształtu oczka na maszynie C=0,80. Obliczyć liczbę rządków wytwarzaną w jednostce czasu,
średnią prędkość liniową i sumaryczną falowarki oraz wydajność W szt./h i m/h przy
współczynniku wydajności technicznej η = 0,85.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
–
liczba rządków wytwarzana w jednostce czasu:
R = z ∙ n = 12 ∙ 70 = 840 [rządków/min] = 14 [rządków/s]
–
średnia prędkość liniowa:
V = S ∙ n =
60
70
1000
4
,
25
32
⋅
⋅
= 0,95 [m/s]
S – szerokość maszyny przeliczona z cali angielskich na metry.
–
sumaryczna prędkość dziania:
V
s
= V ∙ z = 0,95∙12 = 11,4 [m/s]
–
wydajność maszyny w metrach na godzinę:
W =
P
z
n
6
r
⋅
⋅
η
⋅
[m/h]
Liczbę rządów P
r
można określić numerem uiglenia N i współczynnik kształtu oczka C
następująco:
P
r
=
C
P
k
P
k
=
t
100
=
1
,
38
N
100
⋅
t – podziałka uiglenia,
P
r
=
C
1
,
38
N
100
⋅
⋅
=
80
,
0
1
,
38
21
100
⋅
⋅
= 69,0[rządków/1dm]
W =
p
z
n
6
r
⋅
⋅
η
⋅
=
69
12
70
85
,
0
6
⋅
⋅
⋅
= 64,0[m/h]
–
wydajność w sztukach elementów wyrobu:
W =
h
W
=
60
,
0
0
,
64
= 107[szt./h]
Maszyna wytwarza 14 rządków na sekundę przy średniej prędkości liniowej 0,95 [m/s]
i prędkości sumarycznej 11,4 [m/s], wydajność techniczna falowarki wynosi 64 [m/h]
dzianiny i 107 [szt./h] elementów wyrobu.
Przykład 3. Obliczania wydajności osnowarki.
Obliczyć sumaryczną prędkość dziania osnowarki Kokett E2 model 5225 oraz wydajność
maszyny w m/h, m
2
/h i kg/h dla dzianin o liczbie rządków P
r
= 250 dm
-1
i masie
powierzchniowej G=100g/m
2
. Osnowarka ma następującą charakterystykę: numer uiglenia
N = 28E. Współczynnik wydajności technicznej wynosi η = 0,90,szerokość grzebienia
iglicowego S = 168” przy obrotach wału głównego n = 1200min
-1
.
–
sumaryczna prędkość dziania:
V = S ∙ n =
60
1200
1000
4
,
25
168
⋅
⋅
= 4,27∙20 = 85,4 [m/s]
S – szerokość maszyny przeliczona z cali angielskich na metry.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
–
wydajność osnowarki:
W
1
=
p
n
6
r
⋅
η
⋅
=
250
1200
90
,
0
6
⋅
⋅
= 25,9 [m/h]
W
2
= W
1
∙ S = 25,9∙4,27 = 110,0 [m
2
/h]
W
3
= W
2
∙ G ∙ 10
-3
= 110,0∙100∙10
-3
= 11,0 [kg/h]
Sumaryczna prędkość dziania osnowarki Kokett E2 wynosi 85,4 [m/s], a wydajności:
25,9 [m/h], 110 [m
2
/h], 11 [kg/h].
Przykład 4. Recepty farbiarskiej: kolor jasno szary, dzianina poliestrowa o masie liniowej
równej 500[g/m], wsad farbiarski 160[kg].
–
Reduzin UKN – 1200 g pranie dzianiny surowej,
–
Eganal PS – 900 g środek wyrównujący,
–
Meropan HP–PH – 700 g środek do utrzymania pH kąpiel barwiącej około 4,2,
–
100% Dx Schwarz XF – 150 g,
–
100% Dx Gelb Braun XF – 20 g,
–
100% Dx Rubin XF – 10 g.
Oblicz ile należy zużyć środka piorącego na 1metr dzianiny: wsad 160 kg czyli
5
,
0
160
= 320 m dzianiny surowej. Na wsad potrzeba 1200 g środka piorącego to na jeden metr
dzianiny
320
1200
= 3,75 g.
Tabela 3. Przykładowe podstawowe wyposażenie farbiarni i wykończalni [1, s. 688]
Nazwa maszyny
Firma
Wydajność
praktyczna
[kg/h]
Pralnica
Bowe
100
Pralnica szerokościowa beznapięciowa
Fleisner
300
Barwierka ciśnieniowa
Then
24
Stabilizator – suszarka
Famatex
300
Napawarka dwuwałowa
Kunsters
300
Suszarka bębnowo – sitowa
Befama
150
Prasowarko – dekatyzarka(prasa parowa)
Ehman
80
Rozcinarko – taflarka
Mayer
150
Wirówka koszowa
Befama
100
Gładziarka pionowa
Heliot
175
Tabela 4. Normy obsługi maszyn dziewiarskich [1, s. 689]
Rodzaj i typ maszyny
Rodzaj
przerabianych
przędz
Optymalna norma
obsługi
[liczba maszyn /
1 robotnika]
Współczynnik
obciążenia czasu
pracy robotnika
Współczynnik
wykorzystania
czasu pracy
maszyny
Szydełkarki cylindryczne jedno- i dwułożyskowe
Multicarat
akryl, wełna
Multicomet
poliester
4
0,565
0,836
Odzi-Uniplet
akryl, wełna
5
0,560
0,826
Midi-Jack
poliester
5
0,660
0,854
Singer SDK 64
akryl, wełna
4
0,635
0,892
ORIZIO CJ
bawełna
4
0,640
0,866
Singer PIP-96
poliester
3
0,660
0,854
Urit-Lebocey
poliester, akryl
5
0,415
0870
Macbor 1F
poliester
5
0,660
0,806
Macbor 1F
akryl
4
0,596
0,818
Lipanit III
poliester
Mayer
akryl
6
0,505
0,892
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Osnowarki płaskie
Kokett E2
poliamid
6
0,480
0,860
Kokett E3
poliamid, poliester
4
0,485
0,850
Kokett E3
bawełna, poliester
4
0,516
0,820
Dokumentacja techniczno technologiczna
Dokumentacja techniczno-technologiczna dzianiny powinna zawierać:
–
parametry przędzy (skład procentowy, masę liniową),
–
parametry dzianiny surowej (ścisłość rządkowa, ścisłość kolumienkowa, wrobienie
przędzy w dzianinie, odpady i zaniki, szerokość dzianiny, masa liniowa dzianiny, splot,
masa metra kwadratowego dzianiny, parametry maszyny dziewiarskiej),
–
proces wykończenia (opis poszczególnych operacji wykończalniczych, typ maszyny
na której był dana operacja wykonana),
–
parametry dzianiny wykończonej (szerokość, ścisłość rządkowa, ścisłość kolumienkowa,
masa liniowa, masa powierzchniowa, wytrzymałość na przebicie kulką, zmiany
wymiarów po praniu wodnym, grubość, odporności wybarwień).
Tabela 5. Dokumentacja techniczno–technologiczna dzianiny
DOKUMENTACJA TECHNICZNO-TECHNOLOGICZNA DZIANINY
PKWiU dzianiny 17.60.11-70.
Nazwa dzianiny: Dzianina odzieżowa
Kierownik Działu Przygotowania Produkcji
Pieczęć zakładu
Zatwierdzam do produkcji
Dyrektor
Dnia
……………………
I.PRZĘDZA
Masa liniowa tex (spód)
75dtex
Masa liniowa tex (pętelka)
130dtex
Rodzaj przędzy (surowiec)
poliester
Rodzaj przędzy (surowiec)
polester
II.DZIANINA SUROWA
Szerokość (cm + )
210 + 5
Masa liniowa spodu (g/m)
76
Ścisłość rządkowa na 1dm
180/10
Odpady i zaniki (%)
1
Ścisłość kolumienkowa na 1dm
90/10
Masa odpadów i zaników (g)
0,8
Masa liniowa (g/m + )
380 + 19
Masa liniowa pętelki ( g/m)
307
Masa powierzchniowa (g/m
2
)
181 + 9
Odpady i zaniki (%)
1
Średnica cylindra lub szerokość
30”
Masa odpadów i zaników (g)
3,1
Ilość obszarów pracy
52
Numer uiglenia
E20
Splot (oznaczenie)
Lewoprawy z pętelką (plusz jednostronny)
Próbka dzianiny gotowej
III.PROCES WYKOŃCZENIA
Norma zapotrzebowania dzianiny surowej na metr dzianiny wykończonej ......................1,01 m
Lp.
KOLEJNE OPERACJE WYKOŃCZALNICZE
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
IV. DZIANINA WYKOŃCZONA
Wskaźniki technologiczne i użytkowe
Lp.
Wyszczególnienie
Jednostka miary
Wartości
liczbowe
i tolerancje
Kontrola jakości w/g
1
Szerokość
cm
155+ 5
PN-EN 1773:2000
liniowa
g/m
217 + 11
2
Masa rzeczywista
powierzchniowa
g/m
2
140 + 7
PN-ISO 3801:1993
Ścisłość rządkowa na 1dm
160
3
Ścisłość kolumienkowa na 1dm
oczek/dm
120
PN-85/P -04787
4
Wytrzymałość na przebicie kulką
daN
33,3
PN-79/P-04738
strona prawa
4
5
Stopień
odporności na
piling niemniej niż
strona lewa
4
PN-EN ISO
12945:2002
kol.
0,86
6
Zmiana wymiarów
po praniu wodnym
nie więcej niż
rząd.
%
1,62
PN-EN 25077:1998
suche
4
7
tarcie
mokre
zabrudzenie
bieli tkaniny
bawełnianej
4
PN-EN ISO 105-
X12:2005
zmiana barwy
4
zab.bieli
tk.baweł.
4
8
pranie 40
o
C
zab.bieli
tk.poliestr.
4
PN-ISO 105-
C01:1997
zmiana barwy
4
zab.bieli
tk.baweł.
4
9
pot kwaśny i alkaliczny
zab.bieli
tk.poliestr.
4
PN-EN ISO 105-
E04:1999
10
OD
P
O
R
NO
ŚĆ
W
Y
B
A
R
W
IE
Ń
N
A:
światło
zmiana barwy
S
topn
ie
w
g
S
Z
A
R
E
J
S
KA
LI
4
PN-EN ISO 105-
B02:1997
11
Grubość
mm
2
PN-EN ISO
5084:1999
Znaki informacyjne sposobach konserwacji tkaniny PN-EN ISO 3758:2006
Odpady i zaniki są dość małe przy przerobie jedwabi syntetycznych wynoszą
w granicach 1–2%, natomiast przy przędzach z włókien odcinkowych w granicach 5–10%
w zależności od składu surowcowego.
Koszty produkcji
Przy kalkulacji kosztów produkcji dzianiny należy wziąć pod uwagę koszty surowca
na jeden metr dzianiny z uwzględnieniem odpadów w poszczególnych procesach, wydajność
między dzianiną surową a wykończoną, koszty wydziałowe stałe i zmienne (amortyzacja
maszyn, koszty prądu, wody, pary, koszty środków, czyli barwniki, chemikalia), koszt
zakupów surowca i środków, płace, pracochłonność poszczególnych etapów w trakcie
wytwarzania dzianiny w ten sposób powstaje techniczny koszt wytworzenia dzianiny. Mając
techniczny koszt wytworzenia dzianiny należy określić wstępną cenę wyrobu gotowego gdzie
dodajemy koszt ogólnozakładowy, co daje koszt wytworzenia, aby otrzymać koszt własny
sprzedaży należy koszt wytworzenia powiększyć o koszt sprzedaży.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
Przykład 1. Obliczania kosztów produkcji i ceny wstępnej dzianiny
Dzianina lewoprawa o masie liniowej 400 g na metr bieżący wykonana z przędzy
z włókien poliestrowych 20 tex, której cena za kilogram wynosi 16 złotych. Przy założeniu,
że odpady i zaniki wynoszą 5% i wydajność między dzianiną surową i gotową 98%, czyli 2%
skurczu.
–
zużycie na 1metr dzianiny surowca to 0,4kg ∙ 1,05 (odpady i zaniki) ∙ 1,02 (wydajność)
= 0,4284 kg wiadomo, że 1kg przędzy kosztuje 16 zł, to surowiec na jeden metr dzianiny
kosztuje 0,4284 ∙ 16 zł = 6,86 zł,
–
materiały pomocnicze na 1metr dzianiny 0,25 zł,
–
koszt zakupu przędzy, barwników i środków pomocniczych na 1 metr dzianiny 0,05 zł,
–
płace 0,3 zł (koszt 1 normominuty), pracochłonność wykonania 1metra dzianiny gotowej
wynosi 6,8 normo minut czyli 0,3 zł ∙ 6,8 = 2,04 zł,
–
koszty wydziałowe 5 zł (stałe 3 zł, zmienne 2 zł).
Dodajemy wszystkie elementy i otrzymujemy:
–
techniczny koszt wytworzenia 6,86 zł + 0,25 zł + 0,05 zł + 2,04 zł + 5 zł = 14,2 zł
jednego metra dzianiny, który jest elementem decydującym w kalkulacji kosztów
produkcji dzianiny.
Do technicznego kosztu wytworzenia dodajemy koszty ogólnozakładowe i koszty sprzedaż
otrzymują cenę wstępną dzianiny gotowej:
–
koszt ogólnozakładowy: 3 zł,
–
koszt sprzedaży: 0,3 zł,
–
koszt własny sprzedaży: 14,2 zł + 3 zł + 0,3 zł = 17,5 zł za jeden metr dzianiny.
Wprowadzenie elektroniki i informatyki do sterowania maszyną dziewiarską wpływa na:
–
trwałość i stosunkowo prostą obsługę,
–
skrócenie czasu przestawiania maszyny na nowy wzór,
–
łatwość przechowywania programów dla poszczególnych wzorów,
–
możliwość komputerowej symulacji procesu dziania,
–
łatwość w dokonywaniu wszelkich poprawek i korekt oraz możliwość oglądania
struktury dzianiny w trzech wymiarach,
–
nieograniczone możliwości wzornicze.
Projektant przy pomocy odpowiedniego programu komputerowego ma możliwość
stworzenia rysunku plastycznego według własnego pomysłu zgodnie z najnowszymi trendami
mody. Dużym udogodnieniem jest skaner, który pozwala przenieść dowolny rysunek
z papieru na postać cyfrową. Gotowy projekt jest zapisywany na dysku twardym komputera
i za pomocą dyskietki przenoszony na komputer maszynowy lub bezpośrednio przesyłany
z dysku twardego na maszynę, jak to ma miejsce w przypadku maszyny Elektronic 6000.
Szydełkarka płaska Elektronic 6000 wytwarza wszystkie sploty podstawowe: Lp, Dp, Dl,
interlok, żakard pełny, niepełny wielokolorowy, splot perlisty, falisty, ażur, wzory
z nadróbką. Ponadto istnieje możliwość wytwarzania wyrobów półodpasowanych oraz
odpasowanych.
Po uruchomieniu programu otrzymujemy możliwość wybrania z menu głównego takich
funkcji jak: projektowanie wzoru, dzianie, zachowywanie lub przywoływanie z pamięci
wzoru, formatowanie dysku, wyjście z programu. Program daje możliwość bezpośredniego
sterowania pracą maszyny. Wszystkie wzory transferowane są do elektronicznego modułu
szydełkarki. Do pamięci komputera maszynowego można wprowadzić około trzech różnych
programów, 120 różnych technik dziania i około 660 gotowych wzorów.
Maszyna Elektronic 6000 jest przystosowana wyłącznie do pracy z jednym komputerem,
wymaga częstszego dozoru przez osobę dozorującą, natomiast nowoczesne studia projektowe
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
pozwalają na tworzenie projektów dla różnych modeli maszyn, obsługują do kilkunastu
komputerów maszynowych.
Proces identyfikacji budowy dzianin oraz ich cech strukturalnych można obecnie
sprawdzać za pomocą programu komputerowego o nazwie Textil – Studio. Program ten
identyfikuje splot dzianiny, prawą i lewą stronę, oblicza:
–
ścisłość rządkowa i kolumienkowa P
r
, P
k
,
–
współczynnik kształtu oczka C,
–
długość przędzy w oczku l,
–
masa liniowa nitki T
t
,
–
masa powierzchniowa dzianiny M
k
,
–
wrobienie nitek W
r
, W
k
,
–
współczynnik zapełnienia dzianiny z
1
, z
p
, z
o
,
–
szerokość dzianiny S,
–
masa metra bieżącego M
b
.
Metoda pomiaru z bazowym oprogramowaniem Textil Studio jest metodą nowoczesną,
obarczoną małym błędem pomiaru i nieniszczącą. Z pomocą kamery TV można określić
budowę splotu i wzoru dzianiny, dokonać pomiarów parametrów dzianiny podanych powyżej.
4.3.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie parametry mają wpływ na masę powierzchniową dzianiny?
2. Jakie czynniki wpływają na wydajność dziania?
3. Jak wpływa wprowadzenie elektroniki na sterowanie maszyną dziewiarską?
4. Jakie czynniki wpływają na planowaną liczbę maszyn dziewiarskich?
5. Jakie są wskaźniki technologiczne i użytkowe dzianiny wykończonej?
6. Jakie czynniki wpływają na cenę wyrobu?
7. Jakie są elementy składowe dokumentacji techniczno–technologicznej dzianiny?
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Oblicz ilość przędzy potrzebnej do wyprodukowania 1000 m dzianiny surowej o masie
liniowej 520 g na metr bieżący, przy założeniu, że odpady i zaniki stanowią 2%.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wyszukać wzory potrzebne do obliczeń,
3) obliczyć zużycie przędzy na 1 m dzianiny,
4) obliczyć ilości przędzy na 1000 m dzianiny,
5) opracować wyniki obliczeń,
6) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
Ćwiczenie 2
Oblicz wydajność falowarki w metrach na godzinę i ilości sztuk na godzinę mając
następujące dane: P
r
= 128 dm
-1
, η = 0,80, n = 800 min
-1
, z = 14, h = 420 mm.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) przygotować wzory do obliczeń,
3) wykonać obliczenia wydajności falowarki W,
4) wykonać obliczenia wydajność w sztukach elementów,
5) opracować wyniki obliczeń,
6) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 3
Oblicz wydajność osnowarki w metrach na godzinę, kilogramach na godzinę oraz
metrach kwadratowych na godzinę mając następujące dane: P
r
= 200 dm
-1
, η = 0,85, S = 154”,
G = 85 g/m
2
, n = 1200 min
-1
.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) przygotować wzory do obliczeń,
3) wykonać obliczenia wydajności osnowarki W,
4) opracować wyniki obliczeń,
5) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 4
Oblicz wydajność dziewiarki cylindrycznej w metrach na godzinę i kilogramach
na godzinę mając następujące dane: V
=3,0 m/s, W
p
= 5,0, T
t
= 18tex, C=0,6, t = 0,84,
z = 144, n = 70 min
-1
, φ = 26”.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) przygotować wzory do obliczeń,
3) wykonać obliczenia wydajności dziewiarki cylindrycznej W,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
4) opracować wyniki obliczeń,
5) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 5
Opracuj dokumentację techniczno-technologiczną dzianiny.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać analizę próbki w określonych warunkach,
3) opracować dokumentację techniczno-technologiczną dzianiny,
4) ocenić poprawność przeprowadzonych badań.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
próbki różnych dzianin,
–
przymiar metrowy długości 0,5 m o podziałce elementarnej 1 mm,
–
nożyce,
–
kreda,
–
lupa tkacka,
–
igła preparacyjna,
–
waga analityczna,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 6
Oblicz koszt produkcji i cenę wstępną 1 m dzianiny o masie 320 gramów na metr której
wykonanie wynosi 7,4 normo minuty, mając dane: koszt przędzy 12,4 złotych za kilogram,
odpady i zaniki 1,5%, wydajność 1,05, materiały pomocnicze 0,35 zł, koszt zakupu 0,07 zł,
płace 0,4 zł, koszty wydziałowe 4,5 zł, koszt ogólnozakładowy 3,2 zł i koszt sprzedaży 0,25 zł.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać obliczenia kosztów produkcji,
3) opracować wstępną cenę wyrobu,
4) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Ćwiczenie 7
Oblicz potrzebną ilość barwnika i środków pomocniczych na podstawie podanej
receptury na 1 m bieżący dzianiny poliestrowej. Recepta farbiarska: kolor pomarańczowy,
dzianina poliestrowa o masie liniowej równej 420 [g/m], wsad farbiarski 120 [kg].
–
Reduzin UKN – 1100 g pranie dzianiny surowej,
–
Eganal PS – 800 g środek wyrównujący,
–
Meropan HP–PH – 600 g środek do utrzymania pH kąpiel barwiącej około 4,2,
–
100% Dx Gelb Braun XF – 1050 g,
–
100% Dx Rubin XF – 520 g.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) wykonać obliczenia według podanej receptury farbiarskiej,
3) opracować wyniki obliczeń,
4) ocenić poprawność przeprowadzonego ćwiczenia.
Wyposażenie stanowiska pracy:
–
kalkulator,
–
arkusz do ćwiczenia,
–
poradnik dla ucznia,
–
literatura z rozdziału 6.
4.3.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak
Nie
1) wyliczyć zapotrzebowanie przędzy do wyprodukowania danej partii
dzianiny?
2) wyznaczyć wydajność dziania osnowarki?
3) wyznaczyć wydajność dziania poszczególnych maszyn?
4) wyznaczyć ilość potrzebnych środków pomocniczych przy
barwieniu?
5) wyliczyć koszty produkcji dzianiny i cenę?
6) sporządzić dokumentację techniczno–technologiczną dzianiny?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
INSTRUKCJA DLA UCZNIA
1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Do każdego zadania są 4 możliwości
odpowiedzi. Tylko jedna jest prawidłowa.
5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej
rubryce znak X lub wpisując prawidłową odpowiedź. W przypadku pomyłki należy
błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź
prawidłową.
6. Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem
poprawnego wyniku. Tylko wskazanie odpowiedzi, nawet poprawnej, bez uzasadnienia
nie będzie uznane.
7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.
9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.
Powodzenia!
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
1. Splot dzianiny reliefowej o ścisłości rządkowej P
r
= 85/1 dm, wytwarzany jest na
a) szydełkarce płaskiej.
b) szydełkarce cylindrycznej żakardowej.
c) szydełkarce cylindrycznej interlok.
d) osnowarce płaskiej.
2. Dzianiny kolumienkowe wytwarzane są na
a) osnowarkach płaskich.
b) szydełkarkach cylindrycznych żakardowych.
c) szydełkarkach płaskich.
d) falowarkach płaskich.
3. Parametry, którymi charakteryzują się szydełkarki cylindryczne, to
a) średnica, liczba obszarów, szerokość.
b) szerokość, liczba obrotów, podziałka uiglenia.
c) szerokość, liczba obszarów, podziałka uiglenia.
d) średnica, liczba obszarów, liczba obrotów.
4. Proces wytwarzania dzianiny wykończonej z akrylu barwionego składa się z
a) 10 etapów.
b) 8 etapów.
c) 6 etapów.
d) 9 etapów.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
5. Procesy wytwarzania dzianiny poliestrowej z przędzy barwionej i z przędzy surowej
różnią się następującymi etapami
a) praniem, apreturowaniem.
b) barwieniem, praniem.
c) barwieniem, odwadnianiem.
d) apreturowaniem, stabilizowaniem.
6. Proces technologiczny wyrobów pończoszniczych to dzianie, łączenie i szycie oraz
a) krojenie i szycie.
b) szycie i stabilizacja.
c) formowanie i stabilizacja.
d) barwienie i stabilizacja.
7. Procesy wykończenia dzianiny: barwienie, folowanie, pranie, suszenie ze stabilizacją
dotyczy
a) dzianiny płaskiej z wełną.
b) dzianiny futerkowej.
c) dzianiny pętelkowej.
d) dzianiny płaskiej syntetycznej.
8. Do wytwarzania dzianin na szydełkarkach cylindrycznych najczęściej stosowane są
przędze z
a) poliakrylonitrylu.
b) poliestru.
c) poliamidu.
d) wełny.
9. Środki pomocnicze są stosowane w następujących procesach technologicznych
a) praniu, barwieniu, stabilizacji.
b) praniu, barwieniu, apreturowaniu.
c) barwieniu, wirowaniu, suszeniu.
d) wirowaniu, apreturowaniu, stabilizacji.
10. Do wytwarzania dzianiny bawełnianej stosuje się zestaw maszyn i urządzeń zgodny
z procesem technologicznym. Do dziania i gładzenia stosuje się
a) szydełkarkę cylindryczną, napawarkę.
b) szydełkarkę płaską, stabilizator.
c) osnowarkę płaską, wirówkę.
d) szydełkarkę cylindryczną, gładziarkę pionową.
11. W dokumentacji techniczno-technologicznej opisujemy wskaźniki użytkowe dotyczące
a) stopnia odporności na pilling, szerokości, ścisłości kolumienkowej.
b) zmiany wymiarów po praniu, ścisłości rządkowej, szerokości.
c) masy powierzchniowej, zmiany wymiarów po praniu, odporności wybarwień.
d) stopnia odporności na pilling, zmian wymiarów po praniu, odporności wybarwień.
12. Odpady produkcyjne powstające w procesie przerobu jedwabiu syntetycznego wynoszą
a) 1 – 2%.
b) 0,5 – 1%.
c) 1 – 1,5%.
d) 0,1 – 0,5%.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
13. Elementem decydującym w kalkulacji kosztów produkcji dzianiny, to
a) koszty ogólnozakładowe.
b) koszty wydziałowe.
c) koszty własne sprzedaży.
d) techniczny koszt wytworzenia.
14. Parametry splotu, zaniki i odpady przędzy znajdują się w części dokumentacji
techniczno–technologicznej dotyczącej
a) przędzy.
b) dzianiny surowej.
c) dzianiny wykończonej.
d) procesu wykończenia.
15. Skurcz dzianiny wykończonej podany w dokumentacji techniczno-technologicznej
wynosi 10% w związku z tym norma zapotrzebowania dzianiny surowej to
a) 1,1.
b) 0,9.
c) 1,01.
d) 1,2.
16. Wyznacz ilość przędzy potrzebnej do wyprodukowania dzianiny lewoprawej
na szydełkarce cylindrycznej. Dane M
p
= 150 g/m, partia produkcyjna 1000 m
a) 180 [kg].
b) 300 [kg].
c) 150 [kg].
d) 200 [kg].
17. Przy wytwarzaniu dzianiny z przędzy poliestrowo-bawełnianej na osnowarce występuje
etap procesu technologicznego, który nie występuje przy wytwarzaniu dzianin z przędz
poliamidowych, jest to
a) barwienie.
b) stabilizacja.
c) pranie.
d) snucie.
18. Wprowadzenie technik komputerowych do sterowania maszyn dziewiarskich daje
możliwość
a) identyfikacji budowy dzianiny.
b) symulacji procesu dziania.
c) identyfikacji naprężeń w dzianinie.
d) identyfikacji wskaźników użytkowych.
19. Wyznacz wydajność szydełkarki cylindrycznej w metrach na godzinę dla dzianin
gładkich mając dane B = 0,75, n = 60 min
-1
, z = 120
a) 324 [m/h].
b) 360 [m/h].
c) 342 [m/h].
d) 352 [m/h].
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
20. Wyznacz wydajność osnowarki mając dane η = 0,90, P
r
= 300/1dm, n = 1500 min
-1
a) 22 [m/h].
b) 24 [m/h].
c) 25 [m/h].
d) 27 [m/h].
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko ……………………………………………………..
Projektowanie procesu wytwarzania dzianin
Zakreśl poprawną odpowiedź.
Nr
zadania
Odpowiedź
Punkty
1
a
b
c
d
2
a
b
c
d
3
a
b
c
d
4
a
b
c
d
5
a
b
c
d
6
a
b
c
d
7
a
b
c
d
8
a
b
c
d
9
a
b
c
d
10
a
b
c
d
11
a
b
c
d
12
a
b
c
d
13
a
b
c
d
14
a
b
c
d
15
a
b
c
d
16
a
b
c
d
17
a
b
c
d
18
a
b
c
d
19
a
b
c
d
20
a
b
c
d
Razem
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
6. LITERATURA
1. Bartos J.: Włókiennictwo. Poradnik inżyniera. Tom 1. WNT, Warszawa 1988
2. Jackowski T., Szosland J., Korliński W.: Podstawy mechanicznej technologii tekstyliów.
WNT, Warszawa 1987
3. Korliński W.: Podstawy dziewiarstwa. WNT, Warszawa 1981
4. Korliński W.: Technologia dzianin rządkowych. WNT, Warszawa 1989
5. Mrożewski Z.: Budowa i projektowanie dzianin. PŁ, Łódź 1991
Czasopisma:
—
Przegląd Włókienniczy Włókno – Odzież – Skóra nr 2/2005