środa, 26 kwietnia 2017 r., godz. 13:54
Portal dofinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
przeszukaj witrynę
+
Prenumerata szkolna
Dopłaty z ministerstwa dla szkół do
prenumeraty czasopisma o kosmosie!
Archiwum Uranii
Zeskanowane archiwum "Uranii" w
plikach PDF oraz DjVu. Obecnie
dostępne są lata 19201997.
Postępy Astronomii z lat 19531990
Sklep internetowy
Zamów i opłać prenumeratę Uranii
przez Internet:
W najnowszym numerze
W numerze m.in.:
TRAPPIST1: siedem planet
skalistych!
Łowcy planetoid: ludzie kontra
automaty
Tajemnicze serce Plutona
Bijące serce NGC 4696 i ogromne fale uderzeniowe
Wysłane przez kuligowska w 20170425 10:08
Gromada galaktyk w Centaurze jest domem setek gwiazd. W jej centrum leży NGC 4696, ogromna
galaktyka eliptyczna zawierająca supermasywną czarną dziurę. Zdaniem naukowców takie
gromady są szczególnym środowiskiem upakowane w nich bardzo gęsto galaktyki oddziaływują
na swych najbliżej położonych towarzyszy. W przypadku NGC 4696 robi to właśnie jej centralna,
wielka czarna dziura wypompowuje ona energię i materię w przestrzeń międzygalaktyczną,
niczym olbrzymie i bijące serce.
Niedawne
łączą nowe dane zebrane przez orbitalny teleskop rentgenowski Chandra z
obserwacjami wykonanymi na falach radiowych przez interferometr VLA oraz w dziedzinie widzialnej (Teleskop
Hubble’a). Opublikowana praca odkrywa przed nami szczegóły otoczenia galaktyki NGC 4696. Okazuje się między
innymi, że znajdująca się w niej, supermasywna czarna dziura “pulsuje” z okresem od 5 do 10 milionów lat,
wypluwając dookoła materiał galaktyczny w półregularnych odstępach czasu. Materia ta wchodzi następnie w
interakcję z ośrodkiem wewnątrz gromady galaktyk, w tym z jego gorącym, dyfuzyjnym gazem.
Obserwowana na różnych długościach fali czarna dziura zdradza swą obecność poprzez doskonale widoczne dżety,
które wyrzucają rozpędzone cząstki daleko na zewnątrz samej galaktyki, wywołującym tym samym fale
uderzeniowe i niemal puste obszary w materiale przenikającym przestrzeń pomiędzy galaktykami w Gromadzie
Centaura.
Astronomowie rozpoznali dziewięć takich pustek, które rozciągają się na blisko 122 000 lat świetlnych w gazie
otaczającym NGC 4696. Okazuje się też, że ów gorący ośrodek gazowy jest bogaty ciężkie pierwiastki powstające
wewnątrz gwiazd wybuchających z czasem jako supernowe. Pierwiastki te mogły zostać następnie wyniesione dalej
na skutek ‘rozbłysków” czarnej dziury, i wypychane na zewnątrz w stosunku do swego pierwotnego położenia
wewnątrz gromady. W ten sposób wzbogacają okoliczny ośrodek. Ale gaz ten jest ciągle ogrzewany i utrzymywany
w wysokich temperaturach przez gorące uderzenia czarnej dziury, przez co nigdy nie ma szans na schłodzenie się i
utworzenie nowych gwiazd.
Na uzyskanych zdjęciach widzimy także zakrzywione kształty w gorącym, promieniującym fale rentgenowskie gazie
wokół galaktyki. Są one nieco podobne do fal dźwiękowych rozchodzących się w powietrzu i mogą być związane z
falami uderzeniowymi generowanymi podczas powtarzających się “wybuchów” z czarnej dziury, chociaż
astronomowie nie wykluczyli jeszcze jako możliwych źródeł ich pochodzenia innych czynników w tym pola
magnetycznego i innych rodzajów turbulencji.
(c) "Urania Postępy Astronomii" 19972017
Urania Polski Portal Astronomiczny
Polskie Towarzystwo Astronomiczne
Portal dofinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Największe zderzenia w historii
Ziemi
Polskie wieści z ESO i ESA
Astropodróże
Poradnik obserwatora
Niebo nad Polską i ciekawe obiekty
Więcej:
Zobacz pełen spis treści
Zamów ten numer
Kup wersję cyfrową
Nasze witryny
Media społecznościowe:
Numery archiwalne
Uzupełnij swoją biblioteczkę.
Oferujemy archiwalne numery
"Uranii" i "Postępów Astronomii" w
atrakcyjnych cenach.
Tagi:
Czytaj więcej:
Oryginalna praca w Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (styczeń 2016)
Źródło: astronomy.com
Zdjęcie: galaktyka NGC 4696 i jej supermasywna czarna dziura, pulsująca na podobieństwo serca raz na około
pięć do dziesięciu milionów lat. Ta kompozycja składa się z danych rentgenowskich (kolor czerwony), radiowych
(błękit) oraz zebranych w zakresie światła widzialnego (zieleń).
Źródło: X: NASA/CXC/MPE/J. Sanders et al.; Optical: NASA/STScI; Radio: NSF/NRAO/VLA
Komentarze
Porozmawiaj na forum dyskusyjnym
Przeczytaj także
Zadziwiające narodziny galaktyki
Zaobserwowano wiele galaktyk karłowatych we wczesnym Wszechświecie
Dostrzeżono supergromadę galaktyk schowaną za Drogą Mleczną
Urania nr 5/2016 o Proximie i końcu misji Rosetta
Kolejny rekord odległości w gromadach galaktyk
Zaobserwowano cztery najdalsze gromady galaktyk
Międzygalaktyczny "deszcz" spadający na supermasywną czarną dziurę
Naukowcy odkryli starożytną gromadę galaktyk z wczesnego Wszechświata
Gromady galaktyk jak "rosyjska lalka" ujawniają informacje na temat ciemnej energii