ŚWIĘTA RODZINA DOSKONAŁYM WZOREM JEDNOŚCI

1

ŚWIĘTA RODZINA PRZYKŁADEM POSTAWY UBÓSTWA

Życie Świętej Rodziny w Nazarecie było niedostrzegalne i niepozorne, pisze ks. Jan

Berthier. Wzór takiego życia jest przekreśleniem i przeciwstawieniem się ludzkiej pysze.

Pragnieniem Świętej Rodziny było to, aby podobać się Bogu i tylko Jemu. Nie chcieli oni

przypodobać się innym ludziom ani światu

1

.

Życie takie, które polega tylko na Bogu i skierowane jest na Niego, jest życiem w

prawdzie. Jesteśmy tylko tym, czym jesteśmy przed obliczem Boga, pisze ks. Jan Berthier. Cała

ludzka doskonałość i życie nadprzyrodzone jest umieszczone w głębi ludzkiej duszy. To, co

najważniejsze jest niedostępne dla oczu

2

.

Bóśtwo Jezusa Chrystusa jest dostępne tylko dla człowieka wierzącego w Niego. Jezus

Chrystus w Kazaniu na Górze wypowiedział Osiem błogosławieństw, powiedział:

„Błogosławieni czystego serca albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Czyste serce staje się

mieszkaniem Boga dzięki Duchowi Świętemu. Święta Rodzina ukazuje przykład właśnie takiej
cnoty czystości serca. To dzięki ich czystym sercom Najświętsza Maryja Panna i św. Józef mieli

przy sobie prawdziwego Boga. Każdego dnia w ich rodzinnym domu, żyli w najdoskonalszej

wspólnocie jaką jest rodzina z prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Jednocześnie
ich synem. Przypuszczalnie nie tęsknili za światem – pisze ks. Jan Berthier. W ich szczęściu świat

naznaczony grzechem nie był im potrzebny chyba tylko z miłości do Boga jako jego Stwórcy i

troski o stworzenie. Dobrze wiedzieli, co jest na świecie. Ich skromne ukryte życie musiało być

życiem pięknym w swej prostocie i zaufaniu do Boga i siebie nawzajem

3

.

Jednak Święta Rodzina, pomimo że żyła w doskonałej harmonii, miłosnym zjednoczeniu serc i w

ukryciu nie zajmowała się tylko sama sobą, lecz chętnie dzieliła się swoim szczęściem z innymi.

Miłość bliźniego nie jest samolubna pisze ks. Jan Berthier, miłość bliźniego jako córka Boga dąży

1

Jan Berthier, Kult i naśladowanie Świętej Rodziny, Ciechocinek 2003, s. 204.

2

Tamże, s. 205.

3

Tamże, s. 190.

ŚWIĘTA RODZINA DOSKONAŁYM WZOREM JEDNOŚCI

2

do udzielania się i dawania. Święta Rodzina w swoim środowisku była gotowa dzielić się z

ludzmi swoim szczęściem i radością. Niewymownym przekładem jest nawiedzenie św. Elżbiety

przez Maryję. Wydarzenie to jest opisane w Ewangelii św. Łukasza (Por. Lk 1, 39 – 45). Inne zaś
słowa zapisane przez Ewangelistę Łukasza „Jezus czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u

Boga i u ludzi” (Łk 2, 52), również o tym nas pouczają.

Wspólne życie Świętej Rodziny w Nazarecie było naznaczone pracą, Ks. Jan Berthier

podkreśla, że w ten sposób Pan Jezus jako Syn Boży chciał pokazać rangę i znaczenie ludzkiej
pracy. Święta Rodzina swoim przykładem pracowitego życia uszlachetnia pracę. Ich wspóne

życie, ciche, pracowite i skromne było całkowicie oddane Bogu

4

.

Księga Mądrości Syracha daje taką naukę: W trzech rzeczach upodobałem sobie, które są

przyjemne Panu i ludziom: zgoda wśród braci, przyjaźń między sąsiadami oraz mąż i żona
dobrze zgadzający się ze sobą (Syr 25, 1). Święta Rodzina bez wątpienia również w tych cnotach

może być ukazana jako doskonały wzór

5

.

Ukryte życie Świętej Rodziny zadziwia tym bardziej, że dotyczy tak wspaniałych postaci.

Jezus Chrystus, Boży Syn, oczekiwany Mesjasz, prawdziwy prorok, Baranek ofiarny złożony za

grzechy całego świata. Maryja, Królowa Aniołów, Oblubienica Ducha Świętego, Arka Nowego

Przymierza. Święty Józef, mąż sprawiedliwy, dzięki łasce przewyższający godnością swego

prarodzica, Króla Dawida. To tylko kilka tytułów przypominających nam, kim są osoby
zjednoczone wzajemną miłością w Świętej Rodzinie. Jednak plan Boży i boże myślenie jest różne

od ludzkiego: „Bo moje myśli nie są waszymi myślami, a wasze drogi, moimi drogami” (Iz 55, 8),

mówi Bóg ustami proroka. Wspólczesnego człowieka często nastawionego na sukces, rozgłos
może zadziwiać sposób postępowania Świętej Rodziny, która pragnęła spełniać przede

wszystkim Boże natchnienia i Bożą wolę wybierając styl życia cichegu, ukrytego i ubogiego. Nie

ma nic bardziej niepozornego i niedostrzegalnego – pisze ks. Jan Berthier, niż życie Świętej

Rodziny podczas trzydziestu lat życia Zbawiciela

6

.

Jest bardzo wiele rzeczy na świecie, próbujące omamić człowieka, łudząc go, jakoby

miały zapewnić mu szczęście. Żadna jednak z tych rzeczy nie jest w stanie dać prawdziwego

4

Tamże, s. 230.

5

Tamże, s. 167.

6

Tamże, s. 204.

ŚWIĘTA RODZINA DOSKONAŁYM WZOREM JEDNOŚCI

3

szczęścia. Święta Rodzina, odnalazła najprawdziwsze, nieprzemijające szczęście i chwałę w życiu

ubogim. W zyciu w bliskości Boga, pełniąc Jego wolę i w Jego obecności. Święta Rodzina na

zawsze pozostanie w ludzkiej pamięci jako wzór doskonałości życia rodzinnego, przykład
pięknej miłości i wzór świętości i wszelkich cnót . Święta Rodzina jest jakby niebem na ziemi –

pisze ks. Jan Berthier, jedynie ciało odróżniało ich od aniołów

7

.

Ubóstwo jest cnotą wyjątkową jest działaniem wbrew światu. jest wyróżnieniem i

jednocześnie sprawdzianem dla człowieka. Ubóstwo może być trudnym doświadczeniem, lecz
przeżyte wraz z Bogiem może okazać się źródłem radości i błogosławieństwa. Człowiek ubogi

poza Bogiem nie posiada nic co było by dla niego żródłem stabilności czy bezpieczeństwa. Bóg

nie jest obojętny na los człowieka dlatego troszczy się o ubogich. W wielu przysłowiach Starego

Testamentu i przypowieściach Pana Jezusa, Bóg zdecydowanie staje w obronie ludzi ubogich,
sam troszczy się o nich gdyż ludzie ubodzy w całej swojej biedzie tylko Boga mają za obrońcę i

opiekuna. „Błogosławieni ubodzy albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie” (Łk 6, 20),

obiecuje Pan Jezus w Kazaniu na Górze. Błogosławieństwo to ukazuje wrażliwości Boga na każdą
ludzką biedę, o poczuciu zatroskania o każdego człowieka, o los wszystkich ludzi i poczucie

sprawiedliwości

8

.

W przypadku Świętej Rodziny ubóstwo jest aktem heroicznej i dobrowolnej rezygnacji z

należacych im przywilejów na rzecz umiłowania Boga i Jego woli, pisze ks. Jan Berthier. Ubóstwo
Świętej Rodziny stało się dowartościowaniem ludzkiego ubóstwa. Święta Rodzina jest

przykładem pięknego choć biednego życia, przez które Jezus Chrystus stał się Odkupicielem.

Przyniósł ukojenie na rany ludzkiej natury, które przywiązują ludzi do ziemi, odrywając ich oczy
i myśli od nieba i tego, co jest w niebie – pisze ks. Jan Berthier. Maryja i Józef byli uczestnikami

ubóstwa ze względu na Syna Bożego. Towarzyszyli Bogu – Człowiekowi w jego

przygotowywaniu się do najważniejszej misji i wydarzenia dla ludzkości, jakim jest jej

odkupienie. Narodzenie Pana Jezusa w grocie betlejemskiej jest czytelnym znakiem i
manifestacją dla tego świata, jest wyrazem Bożej woli i przez wszystkie pokolenia będzie

znakiem dla każdego człowieka jak piękne i owocne może być przywiązanie się człowieka do

7

Tamże, s. 55.

8

Tamże, s. 233.

ŚWIĘTA RODZINA DOSKONAŁYM WZOREM JEDNOŚCI

4

miłości, do Boga, który jest miłością dla którego przepych i bogactwo nie stanowi celu ani sensu

życia

9

.

„Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i złodzieje włamują się

i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mol ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje

nie włamują się i nie kradną, bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” (Mt 6, 10-11), Są

to bardzo konkretne pouczenia Pan Jezus ogłoszone w Kazaniu na Górze. Te niezwykle

pouczające Boże słowa, są poparte doświadczeniem Jego ubogiego narodzenia w Betlejem
ubogiego życia w Nazarecie, a następnie podczas lat pełnego trudu życia w trakcie publicznej

działalności. Przede wszystkim jednak dzięki Jego boskości, brzmią niezwykle autentycznie.

wiedział. On – Bóg wie, co jest najlepsze dla człowieka i co może człowieka od Boga oddalać

10

.

Jednakże życie Pana Jezusa, oprócz ubóstwa, naznaczone było jeszcze prześladowaniami.

Od chwili przyjścia na świat, Herod zamierzał go zabić. Święta Rodzina doświadczyła, poza

ubóstwem, już na samym początku ich wspólnego życia tego, czym jest prześladowanie,

konieczność ucieczki z własnej ojczyzny, doświadczenie tułaczki, odrzucenia i życia na
wygnaniu. Wszystko to maluje nam obraz bardzo dynamiczny. W tym wszystkim jednak

dostrzegamy zatroskanie Boga o los człowieka, szczególnie tego który jest Jemu wierny i

względem Niego nienaganny. Taki człowiek jest szczególnie miły Bogu i Bóg towarzyszy mu w

każdych doświadczeniach

11

.

Święta Rodzina z Nazaretu jest zatem doskonałym wzorem ubóstwa. Wzorem tego czym

ubóstwwo w swojej istocie jest, a więć całkowitym zawierzeniem i zufaniem w Bogu. Jest

wzorem stosunku do dóbr materialnych. Wreście jest wzorem codziennego wspónego życia
nazanczonego pracą, tułaczką, obowiązkami. Jednakże przeżywanym w obecności Boga i we

wspólnocie z Nim.

9

Tamże, s. 233.

10

Tamże, s. 234.

11

Tamże, s. 234.