Równowaga gospodarcza to stan gospodarki, w
którym zachowana jest równowaga globalnego
popytu i globalnej podaży na wszystkich rynkach:
dóbr i usług oraz czynników wytwórczych, a także
w wymianie z zagranicą – jest równoczesne
występowanie

równowagi

wewnętrznej

i

zewnętrznej. Osiągnięcie i utrzymanie równowagi
gospodarczej jest bardzo trudne, z uwagi na
ogromną liczbę czynników, które oddziałują na
popyt i podaż na każdym z rynków, wytrącając je
stale z ukształtowanego stanu równowagi.

W przypadku nadwyżkowego popytu, zagregowany
popyt przekracza lub zbliża się do pełnego

wykorzystania zdolności produkcyjnych
gospodarki. W takiej sytuacji mogą wystąpić dwa

zjawiska lub ich kombinacja: wzrost cen (inflacja),

ograniczający realny popyt do możliwości jego
zaspokojenia, lub wzrost

deficytu handlowego

i

deficytu obrotów bieżących zwiększający podaż
dóbr dzięki ich importowi z zagranicy.

• W przypadku nadwyżkowej podaży,

zagregowany popyt jest znacznie niższy od
zdolności produkcyjnych gospodarki. W takiej

sytuacji część zasobów czynników produkcji jest
niewykorzystana, czego najbardziej widocznym

efektem jest utrzymywanie się wysokiego

bezrobocia.

Skala nierównowagi w gospodarce jest

przedmiotem uwagi polityki makroekonomicznej,

dążącej zazwyczaj do przywrócenia w niej stanu
równowagi. Nadmierny poziom nierównowagi

stanowi bowiem zagrożenie dla procesów wzrostu
gospodarczego. Przykładowo, wysoka inflacja

prowadzi do pojawienia się w gospodarce szeregu

niekorzystnych zjawisk, określanych jako

koszty

inflacji

. Z kolei wysoki deficyt handlowy i deficyt

obrotów bieżących grozi wybuchem kryzysu
walutowego.