ęłęó

III. Karmapa Rangdziung Dordze

III Karmapa (1284 - 1339) urodził się w Dingri Langkor. Zaraz po
narodzinach wprawił wszystkich obecnych w osłupienie, ponieważ usiadł i
oświadczył, iż jest Karmapą. Trzy lata później sam zrobił sobie Czarną
Koronę i powtórnie oświadczył, że jest Karmapą. Wkrótce potem Drubtop
Urdzienpa (uczeń i dzierźawca linii drugiego Karmapy) potwierdził, iż
rzeczywiście ten chłopiec jest inkarnacją Karma Pakszi. Przekazał mu
wtedy prawdziwą Czarną Koronę, dobytek poprzedniego Karmapy oraz
wszystkie nauki szkoły Kagyu.

Trzeci Karmapa studiował również u nauczycieli innych tradycji
Buddyzmu Tybetańskiego, takich jak Tropu Kunden Szerab czy Njenre
Gendyn Bum. Rangdziung Dordże połączył nauki nowej radycji Kagyu i
starej tradycji Nigma (tzn. Wielką Pieczęć - Mahamudrę i Wielką
Doskonałość - Dzogczen). Stał się znany jako jeden z największych
praktykujących swoich czasów i miał niezliczonych uczniów. Spośród nich
głównymi byli Gjalwa Jungton Dordże Pal (był on równierz mistrzem
szkoły Nigma), który stał się kolejnym dzierżawcą linii przekazu Kagyu,
oraz pierwszy Szamarpa Kajdrup Dragpa Senge, który zapoczątkował
drugą w historii Tybetu linię świadomie inkarnujących się nauczycieli. To
właśnie trzeci Karmapa ofiarował Kajdrup Dragpa Sengowi rubinowo-
czerwoną koronę oraz tytuł Szamarpy (Dzierżawcy Czerwonej Korony).
Jest ona dokładną repliką Czarnej Korony Karmapy.

Trzeci Karmapa Rangdziung Dordże był człowiekiem praktycznym:
budował zarówno ośrodki medytacyjne jak i mosty przynosząc pożytek
ludziom tak w ich życiu codziennym jak i w duchowym. Zostawił po sobie
również wiele tekstów i komentarzy, których z powodzeniem możemy
używać w dzisiejszych czasach.

Przez pewien czas podróżował po Wschodnim Tybecie, a kiedy w 1331 r.
powrócił do Tsurphu, otrzymał od cesarza Chin Toghana Temura uprzejme
zaproszenie do odwiedzenia go. Wraz z listem cesarz przysłał złotą
pieczęć, którą najwyższy Chan Mongka podarował II Karmapie.
Przypominając oddanie, jakie mieli dla Buddyzmu jego mongolscy
przodkowie w tym Kublai Chan, cesarz oświadczył, że również pragnie
być opiekunem i sługą nauk Buddy i wychwalał Rangdziung Dordże za
jego wykształcenie i moc. List dawał jasno do zrozumienia, że odmowa
zmartwiłaby cesarza i uczyniła Karmapę odpowiedzialnym za wszelkie
zło, jakie spadłoby na Buddyzm w Chinach, podczas gdy jego troska o
dobro wszystkich istot, od cesarza poczynając, niewątpliwie zapewniłaby
jego akceptację i wszystko zostałoby uczynione zgodnie z jego
życzeniami.

Karmapa przyjął to wymuszone zaproszenie i udał się do Chin. Cesarz
jednak umarł przed przybyciem Rangdziung Dordże. Nowy cesarz,
Riczenpal, nakłonił go do kontynuowania podróży. Jednak wkrótce po
przybyciu Rangdziung Dordże do Pekinu zmarł także nowy cesarz.
Karmapa pozostał w Pekinie i był obecny przy wprowadzeniu na tron
następnego cesarza, który stał się jego uczniem. Karmapa Rangdziung
Dordże wywierał na niego duży wpływ i dbał o Nauki Buddy w tym
rejonie. Trzeci Karmapa zmarł w wieku pięćdziesięciu sześciu lat.