Korzystanie z cudzych sieci WLAN

Publicznie dostępne sieci bezprzewodowe można znaleźć w każdym mieście. Pokazujemy,
jak wardriverzy, czyli osoby polujące na bezbronne sieci WLAN, bez problemu uzyskują
darmowy dostęp do Internetu.

Przed rokiem w centrum Warszawy – w okolicach Pałacu Kultury i Nauki – udało się
namierzyć 334 sieci, z których jedna czwarta nie miała żadnych zabezpieczeń. Teraz ich liczba
wzrosła ponad dwukrotnie: w centrum miasta znajduje sie 769 sieci WLAN, spośród których
aż 113 w ogóle nie było chronionych. Co więcej, wiele sieci bezprzewodowych
zabezpieczonych jest tylko pozornie. Ekipa ekspertów CHIP-a dokonała testowych włamań.
Ku przestrodze stwierdzamy: większość sieci jest bezbronnych! To, co wardriverom pozwala
uniknąć opłat za Internet, dla właścicieli sieci może być źródłem kłopotów. Poniżej
wyjaśniamy, jak wardriverzy niemal w dowolnym zakątku świata zapewniają sobie bezpłatny
dostęp do Internetu. Zaczynamy od wykorzystywanych przez nich narzędzi.
Palmtop

Komputer kieszonkowy pracujący pod kontrolą Windows Mobile, obsługujący sieć WLAN i
wyposażony w odbiornik GPS, to podstawowe narzędzie pracy wardrivera (najprostszy
można kupić za około 1000 zł). W niewielkim, a przez to dyskretnym urządzeniu
zintegrowane mogą być wszystkie narzędzia niezbędne do tego rodzaju polowania. Jeśli
mamy palmtopa bez WLAN-u, to wystarczy dokupić kartę rozszerzeń (moduł bezprzewodowy
instalowany w gnieździe kart SD kosztuje około 200 zł), a jeśli kupujemy nowego palmtopa,
lepiej od razu wybrać urządzenie z modułem WLAN, bo różnice w cenach sięgają 150–200
złotych. Równie proste jest wyposażenie palmtopa w odbiornik GPS (w wielu modelach jest
on już zintegrowany) najprościej podłączyć go przez Bluetooth. Odbiornik GPS, który pozwala
odbierać sygnał z nawet 20 satelitów jednocześnie, można kupić za około 200 zł.
WiFiFoFum

Odpowiednio wyposażony palmtop stanie się narzędziem wardrivera dopiero po
zainstalowaniu w nim właściwego oprogramowania, np. darmowego programu WiFiFoFum.
To jedna z najlepszych aplikacji do wardrivingu pracujących pod kontrolą systemu Windows
Mobile. Przechwytuje szczegółowe dane o sieciach. W przejrzystej tabeli znajdziemy adres
MAC rutera czy punktu dostępowego, identyfikator sieci SSID (Service Set ID), kanał, na
którym pracuje sieć, informacje o stosowanych zabezpieczeniach oraz dane na temat
producenta urządzenia dostępowego.

Ponadto WiFiFoFum wyświetla i przechowuje wyniki pomiaru sygnału sieci, m.in.
chwilowego, maksymalnego i minimalnego poziomu RSSI (Received Signal Strength –
wskaźnika poziomu mocy odbieranego sygnału) oraz godzinę pierwszego i ostatniego
pomiaru parametrów i sygnału danej sieci.
Mapa i GPS

By móc w pełni korzystać z wykrytej sieci bezprzewodowej, warto określić dokładną
lokalizację punktu dostępowego, czy – mówiąc inaczej – znaleźć miejsce, w którym sygnał
danej sieci jest najsilniejszy. Poszukiwania takie ułatwia "radar", w jaki została wyposażona

aplikacja WiFiFoFum. Prezentuje on graficznie moc sygnału wykrytych WLAN-ów.

WiFiFoFum może także współpracować z systemami nawigacji satelitarnej. Gdy PDA
wyposażony jest w odbiornik GPS, użytkownik dostaje dodatkowo informacje o szerokości i
długości geograficznej punktu dostępowego, wraz z parametrem HDOP (Horizontal Diliution
of Position), który określa szacunkową precyzję pomiaru. Jeśli wskaźnik ten jest mniejszy od
3, dane uznawane są za bardzo dokładne. Na ich podstawie można stworzyć mapę sieci
WLAN w okolicy. Jedynym ograniczeniem w tworzeniu takich map są naturalne ograniczenia
systemu GPS. Poruszając się po mieście, często przechodzimy pod balkonami czy
podcieniami budynków, wówczas palmtop traci zasięg satelitów, a dane o namierzonych tam
sieciach bezprzewodowych pozbawione zostają informacji o ich położeniu.

Bardzo użyteczne, graficzne dane na temat lokalizacji punktów dostępowych pozwala
uzyskać także zestaw narzędzi Wi-Fi Companion Software. Pakiet na czytelnym diagramie
prezentuje sieci bezprzewodowe będące w zasięgu oraz informuje o ich parametrach i
zabezpieczeniach.
Notebook do łamania haseł

Przenośny komputer przyda się zarówno do przetwarzania danych zgromadzonych podczas
pieszych wędrówek z palmtopem, jak i do przechwytywania oraz analizowania pakietów… w
celu sforsowania słabo zabezpieczonych sieci WLAN. Do takich zadań idealny jest notebook z
wbudowanym modułem Wi-Fi (co jest już standardem) i odbiornikiem GPS. Jeśli komputer
nie zawiera któregoś z tych elementów, możemy podłączyć je jako urządzenia zewnętrzne.
Na poszukiwania warto też zabrać dodatkowe ogniwa bądź uniwersalny zasilacz
samochodowy. Nieustannie pracujące moduły WLAN, GPS i Bluetooth mocno obciążają
baterię.

Obserwacja Sieci -

Program WirelessLAN Configurator pozwala wyświetlić informacje o sieciach WLAN w
okolicy. (Fot. Chip.pl)

Mapa sieci

Do analizy danych zebranych za pomocą palmtopa albo notebooka służą programy
NetStumbler lub Wireshark (następca popularnego wśród wardriverów programu Ethereal).
Do pierwszej z tych aplikacji można wyeksportować zapis trasy z WiFiFoFum, co pozwoli
wygenerować cyfrową mapę sieci bezprzewodowych w danej okolicy (stworzoną z
wykorzystaniem informacji z GPS-u). NetStumblera można zainstalować też na palmtopie –
mobilna wersja tej aplikacji nazywa się MiniStumbler.

Ze stworzeniem mapy namierzonych punktów poradzi sobie także bezpłatne narzędzie

GPS

Vizualizer

. Aplikacja – korzystając z danych zapisanych w plikach XML, np. z WiFiFoFum bądź

z NetStumblera – generuje dane w postaci map Google Earth lub pliku JPG.

Wizualizacja -

GPSVisualizer pozwala na wyświetlanie danych z programów Network Stumbler bądź
WifiFofum na mapie. (Fot. Chip.pl)

Przechwytywanie pakietów

Wspomniany Wireshark służy do śledzenia ruchu informacji w sieciach, ale przede wszystkim
jako sniffer, czyli program do przechwytywania pakietów danych w celu ich dalszej analizy.
Jest ona niezbędna, gdy chcemy się zmierzyć z sieciami zabezpieczonymi za pomocą
protokołu WEP, ponieważ do złamania klucza potrzebujemy nawet kilku milionów pakietów
danych.

Nie każdy moduł Wi-Fi jest jednak przystosowany do przechwytywania danych. Czasem
trzeba pobrać i zaktualizować sterownik karty Wi-Fi oraz zainstalować WinPcap – bibliotekę
umożliwiającą prawidłowe analizowanie i przechwytywanie ruchu w sieci. Po ich instalacji
możemy skorzystać z wspomnianego Wiresharka albo np. z programu Cain & Abel, który nie
tylko przechwytuje dane, ale też umożliwia selekcjonowanie niezbędnych do łamania

szyfrowania WEP unikalnych wektorów inicjalizacyjnych klucza szyfrującego – tak zwanych
wektorów IVs.
Wytrychy otwierają drzwi

Spora część narzędzi służących do wardrivingu działa w Linuksie. Ponieważ jednak większość
użytkowników ma w swoich laptopach Windows i to właśnie pod kontrolą tego systemu chce
korzystać z sieci, w naszych polowaniach posługiwaliśmy się jedynie narzędziami
przeznaczonymi dla systemu z Redmond. Jednym z najlepszych jest AirSnort, który analizuje
pakiety zgromadzone przez sniffery w celu uzyskania z nich klucza WEP. Program wymaga
wcześniejszego przechwycenia pakietów, a według twórców do analizy potrzebuje ich około
miliona – wówczas klucz WEP można pozyskać w kilka sekund. Przechwycenie takiej liczby
pakietów wymaga jednak kilkunastu minut nasłuchiwania.
Anteny wzmacniają sygnał

Wardriverowi przydają się zewnętrzne anteny. Służą one zarówno do zwiększenia
dokładności pomiaru położenia (antena GPS), jak i do poprawy czułości odbiornika sieci
(antena WLAN). O ile poprawa sygnału GPS w dobie montowanych standardowo 20-
kanałowych odbiorników nie ma specjalnego sensu, to jednak zewnętrzna antena WLAN
wydaje się niezbędna.

Podłączana do laptopa poprzez port USB antena wyposażona we własny moduł WLAN i
wzmacniacz kosztuje ok. 150 zł. Można ją zamontować na dachu samochodu za pomocą
magnesu bądź przyssawek. Duża antena 9 dbi pozwala w otwartej przestrzeni wyłapać stacje
oddalone nawet o kilka kilometrów. W praktyce w miejscu, w którym laptop z wbudowaną
kartą Wi-Fi "widział" zaledwie kilka sieci, my znaleźliśmy ich kilkadziesiąt.
Na tropie hotspotów

Przy kawie i przy piwie

Najwygodniejszym sposobem darmowego korzystania z sieci są publiczne hotspoty,
oferowane przez władze miast i różne instytucje. W centrum Warszawy, gdzie mieszczą się
popularne w stolicy kluby i kawiarnie, natrafić można na kilkanaście ogólnodostępnych sieci
bezprzewodowych. Z takiej możliwości skorzystała ekipa CHIP-a. Podłączyliśmy się do sieci
bezprzewodowej udostępnianej przez kawiarnię mieszczącą się przy ul. Mariańskiej. Do
takich kafejek przychodzą często ludzie korzystający z przerw w pracy bądź pracownicy biur,
którzy w nieformalnej atmosferze toczą poważne rozmowy o biznesie. Siła sygnału i jakość
transmisji była na tyle dobra, że bez problemu mogliśmy sprawdzić pocztę czy korzystać z
komunikatorów internetowych, wręcz stojąc na chodniku przy ulicy Mariańskiej, a więc nie
płacąc nawet za kawę. W ten sam sposób z Internetem połączymy się w centrach
handlowych czy w hotelowych lobby.
Sieć za jeden klik

Bardzo łakomym kąskiem w czasie naszej ekspady były sieci, których użytkownicy nie
korzystają z szyfrowania transmisji. Program WiFiFoFum informuje o tym komunikatem "Off"
w polu WEP. Listę takich sieci można także uzyskać, włączając odpowiedni filtr w programie
NetStumbler. W centrum Warszawy udało nam się zlokalizować ich aż 113, a ponad 40
spośród nich nie miało nawet zmienionego fabrycznego SSID. Poszukiwanie tych ostatnich

jest o tyle ułatwione, że narzędzia do analizy sygnału sieci WLAN, np. wspominany
NetStumbler, pozwalają automatycznie filtrować takie sieci.

Jedna z tych sieci, stworzona z wykorzystaniem routera firmy Linksys zlokalizowanego przy
ulicy Szpitalnej, nieopodal siedziby NBP i hotelu Gromada, o takim właśnie SSID, posłużyła
nam do pierwszej darmowej wizyty w Internecie. To, że sieć jest otwarta, naraża jej
nieroztropnego właściciela na spore niebezpieczeństwo. Pozostawienie ustawień
fabrycznych prowokuje wręcz do tego, by (nawet korzystając z tej sieci) znaleźć w Internecie
instrukcję obsługi urządzenia, zalogować się do niego jako administrator i przejąć nad nim
kontrolę. Znaleziony przez nas router właśnie na to pozwalał.
WEP złamany w kwadrans

Większość sieci bezprzewodowych na wybranej przez nas trasie była zabezpieczona. O ile
jednak szyfrowanie z wykorzystaniem protokołu WPA2 połączone np. z filtrowaniem MAC-
adresów kart sieciowych było barierą nie do przejścia, to zabezpieczenie WEP nie sprawi
większych kłopotów nawet początkującym wardriverom. Za cel obraliśmy jeden z ruterów
Wi-Fi, którego sygnał udało nam się namierzyć w pobliżu rotundy PKO BP. Po wykryciu sieci
WLAN, szyfrowanej z użyciem protokołu WEP, za pomocą NetStumblera ustaliliśmy jej SSID
oraz kanał. Następnie uruchomiliśmy program Cain & Abel, rozpoczynając tym samym
przechwytywanie pakietów sieciowych z unikalnymi wektorami inicjalizującymi. Operacja
zajęła kilkanaście minut, gdyż konieczne było przechwycenie niemal miliona pakietów. Gdy
zgromadziliśmy ich wystarczająco dużo, do akcji wkroczył program AirSnore. Po kilkunastu
sekundach na ekranie pojawił się klucz WEP. Gdy go wpisaliśmy, kolejna sieć stanęła przed
nami otworem.
Podmiana adresów MAC

Nie każda sieć, w której nie zastosowano szyfrowania, jest otwarta na gości z zewnątrz.
Jedna z namierzonych przez nas sieci (jej SSID to "Domowa"), zlokalizowana nieopodal
hotelu InterContinental i centrum handlowego Złote Tarasy, także wydawała się otwarta.
Kilkukrotne próby połączenia spełzły jednak na niczym. Postanowiliśmy sprawdzić, czy
użytkownik ten zastosował filtrowanie adresów MAC. Teoretycznie dzięki takiemu zabiegowi
do sieci mogą zalogować się jedynie użytkownicy, których komputery zostały uprzednio
wpisane na listę.

W praktyce zabezpieczenie okazuje się zawodne. Wystarczyło, że za pomocą programu
AirSnare poznaliśmy jeden z tych zaufanych adresów, by po chwili – za pomocą programu
SMAC – podmienić MAC-adres naszej karty. W efekcie tego po zaledwie kilku minutach nasz
komputer podszywał się pod zaufane urządzenie i mógł pracować w tej sieci.
Internet za SMS

Na trasie naszej wędrówki, zwłaszcza w okolicach centrów handlowych i dużych sieciowych
kawiarni, pojawiło się też kilkanaście punktów dostępowych należących do operatorów sieci
komórkowych (Era, Orange, Plus). Sieci te są niezabezpieczone, ale jest to zabieg celowy, bo
operatorzy oferują dostęp do Internetu wszystkim chętnym. O ile jednak połączenie się z
taką siecią nie sprawia trudności, to surfowanie po Internecie możliwe jest dopiero po
zalogowaniu się na stronie WWW, na którą przekierowywany jest cały ruch wchodzący.
Login i hasło otrzymujemy np. po wysłaniu SMS-a bądź wykupieniu tej usługi u operatora.

Ruter "n"– orzech nie do zgryzienia

Pod koniec naszej wycieczki, przy Sali Kongresowej, natrafiliśmy na sieć korzystającą z
routera klasy "n", oferującego lepszy zasięg i przepustowość do 300 Mb/s. Niestety, sieć
została zabezpieczona szyfrowaniem WPA2-PSK – na razie nie do pokonania nawet przez
mistrza świata w wardrivingu.
Nie powinno się korzystać z sieci bez wiedzy właściciela

Co do zasady – nie powinno się korzystać z cudzej sieci WLAN, nawet jeśli nie jest
zabezpieczona. Sam fakt braku zabezpieczeń nie stanowi bowiem zaproszenia do używania
sieci, tak jak pozostawienie otwartych drzwi do mieszkania nie oznacza pozwolenia
właściciela lokalu na dowolne wchodzenie do środka obcym osobom. Co innego hotspoty na
lotniskach czy w kawiarniach, które są wyraźnie oznakowane i z definicji stworzone w celu
zapewnienia swobodnego dostępu.

Niedozwolona jest natomiast jakakolwiek ingerencja w cudze urządzenia pracujące w
niezabezpieczonej sieci lub w pracę samej sieci. Kodeks karny przewiduje szereg przepisów,
które mogłyby mieć zastosowanie w takich okolicznościach, np. dotyczących niszczenia,
usuwania, zmiany czy utrudniania dostępu do danych informatycznych, zakłócania ich
przetwarzania, zakłócania pracy systemu komputerowego, a także naruszenia tajemnicy
korespondencji. Włamanie się do zabezpieczonej sieci samo w sobie może być uznane za
przestępstwo z art. 7 ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o ochronie niektórych usług świadczonych
drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym.
Jak się zabezpieczyć?

Zmień hasło i login administratora
Największym błędem niedoświadczonych użytkowników WLAN jest pozostawienie
fabrycznych ustawień punktów dostępowych. W efekcie każdy może skorzystać z ich sieci.
Przed upublicznieniem sieci należy więc uruchomić panel administracyjny i zmienić login i
hasło administratora.

Ukryj SSID
By sieć WLAN była widoczna dla Windows, system musi widzieć ich identyfikator, czyli SSID.
Prostym sposobem ochrony jest zatem ukrycie SSID. Umożliwiają to standardowe narzędzia
administracyjne routerów.

Ustaw filtrowanie MAC-adresu
Jednym z najpopularniejszych sposobów zabezpieczania WLAN jest stworzenie listy urządzeń
(poprzez ich tzw. MAC-adresy), które mogą łączyć się z danym punktem dostępowym.

Zdefiniuj przyjazne IP
Doskonalszym sposobem filtrowania jest takie skonfigurowanie routera, by określonym
urządzeniom przypisywał stałe, z góry zdefiniowane IP. Wówczas nawet jeśli wardriver
podszyje się pod nasz MAC-adres, to pojawi się konflikt sieciowy i jego urządzenie nie będzie
działać w naszej sieci.

Unikaj szyfrowania WEP

Szyfrowanie WEP łatwo złamać. Nie używaj go!

Włącz szyfrowanie WPA
Za najbezpieczniejszy protokół szyfrowania uważa się dziś WPA2. Większość współczesnych
urządzeń obsługuje go, ale wciąż niewielu użytkowników używa go do transmisji w swoim
WLAN.

Nie ograniczaj zasięgu
Uważa się, że skutecznym sposobem ochrony jest ograniczenie zasięgu routera tak, by sygnał
nie wychodził na zewnątrz. Potencjalni napastnicy stosują jednak anteny, które wychwytują
nawet słaby sygnał, a więc poszkodowanymi będziemy my sami, gdyż pogorszymy sobie
warunki transmisji.

Artykuł pochodzi z serwisu

CHIP Online

.

http://www.trochetechniki.pl/Korzystanie-z-cudzych-sieci-WLAN,t,565.html