"ZAKA
ż
ENIA SZPITALNE PRZENOSZONE DROG
ą
POWIETRZN
ą
-
WKłAD NOWOCZESNYCH INSTALACJI KLIMATYZACJI - WENTYLACJI
SAL OPERACYJNYCH W OBNI
ż
ANIE RYZYKA ZAKAZE
ń
" - MGR IN
ż
.
KRZYSZTOF KAISER
„Gdy powietrze jest zainfekowane zanieczyszczeniami wrogimi dla rasy ludzkiej, człowiek staje si
ę
chory"
Hipokrates: „Corpus Hippocraticum"
Wpływ zanieczyszczonego powietrza na pogorszenie si
ę
stanu zdrowia człowieka zauwa
ż
ono ju
ż
w czasach
antycznych. Zainteresowanie zagro
ż
eniem, jakie niesie ze sob
ą
ska
ż
one powietrze, powracało z reguły wtedy,
gdy
ś
wiat nawiedzały wielkie epidemie.
W drugiej połowie XIX wieku, Dr Joseph Lister, zainspirowany badaniami Ludwika Pasteura, próbował powi
ą
za
ć
ze sob
ą
cz
ą
stki zawieszone w powietrzu z powstawaniem zaka
ż
e
ń
. Poprzez rozpylanie kwasu karbolowego w sali
operacyjnej przyczynił si
ę
do zmniejszenia wska
ź
ników zachorowalno
ś
ci i
ś
miertelno
ś
ci oraz do ograniczenia
pozabiegowych amputacji ko
ń
czyn. Jego wysiłki zako
ń
czyły si
ę
sukcesem, jednak kwas karbolowy rozpylany w
sali operacyjnej, z uwagi na swoj
ą
toksyczno
ść
, sam stawał si
ę
coraz bardziej niebezpieczny.
Niestety, w miar
ę
upływu czasu zanikło zainteresowanie infekcjami pochodz
ą
cymi z powietrza, le
żą
cymi u
podstaw zaka
ż
e
ń
w salach operacyjnych i pokojach zabiegowych (surgical site infection - SSI). Uczeni odstawili
ten problem na boczny tor. Najprawdopodobniej u podstaw takiego zachowania le
ż
ało zachły
ś
ni
ę
cie si
ę
powszechnym zastosowaniem terapii antybiotykowej, jako panaceum na wszelkie dolegliwo
ś
ci, a uzyskanie
czystego, nietoksycznego powietrza w sali operacyjnej było - jak na owe czasy - zagadnieniem niemo
ż
liwym do
zrealizowania. Do pocz
ą
tków XX wieku, uwa
ż
ano,
ż
e głównym
ź
ródłem dla rozprzestrzeniania si
ę
infekcji i
powstawania zaka
ż
e
ń
sal operacyjnych i pokojów zabiegowych s
ą
zanieczyszczenia na dłoniach [2].
Natura jednak nie spała (i nie
ś
pi), o czym mo
ż
emy si
ę
przekona
ć
. Mikroorganizmy -
ż
eby przetrwa
ć
- szybko
zacz
ę
ły dostosowywa
ć
si
ę
do stworzonych im warunków
ż
ycia, a ich ewolucja trwa nadal. Powstały m. in. nowe
szczepy bakterii, bardziej oporne na stosowane, znane nam antybiotyki.
Dzisiaj powracamy do zagadnie
ń
infekcji pochodz
ą
cych z powietrza. Uczeni na nowo skierowali swe badania w
kierunku procesów rozprzestrzeniania si
ę
mikroorganizmów na sali operacyjnej. Współczesna technika oferuje
szpitalom rozwi
ą
zania techniczne umo
ż
liwiaj
ą
ce osi
ą
ganie wysokich parametrów jako
ś
ciowych powietrza, przede
wszystkim jednak jego odpowiedniej czysto
ś
ci. Dostarczanie czystego powietrza do sali operacyjnej jest jednym z
czynników wpływaj
ą
cych na obni
ż
enie ryzyka zaka
ż
e
ń
drog
ą
powietrzn
ą
.
Wszystkie działania personelu szpitalnego (w tym słu
ż
b technicznych, a nie tylko personelu medycznego)
powinny by
ć
podporz
ą
dkowane maksymie: „Primum Non Nocere" - po pierwsze nie szkodzi
ć
. W walce z
zaka
ż
eniami wa
ż
ne s
ą
równie
ż
:
ś
wiadomo
ść
o istniej
ą
cych zagro
ż
eniach i poczucie odpowiedzialno
ś
ci za
zdrowie i
ż
ycie innych osób.
1. ZAKA
ś
ENIA SZPITALNE I PRZYCZYNY ICH POWSTANIA
Zaka
ż
enie (infektio) szpitalne, to zaka
ż
enie, które nast
ą
piło w szpitalu i ujawniło si
ę
w okresie pobytu w szpitalu
lub po jego opuszczeniu i zostało spowodowane przez udokumentowany czynnik chorobotwórczy, pochodz
ą
cy od
innego chorego, albo przez endogenny czynnik mikrobiologiczny [14]. Czynnikami o wysokim stopniu zagro
ż
enia
s
ą
materiały krwiopochodne i krew, płyny ustrojowe i ska
ż
one nimi materiały i przedmioty. Zaka
ż
enie szpitalne
mo
ż
e szerzy
ć
si
ę
tak
ż
e drog
ą
kropelkow
ą
(jako aerozol lub z cz
ą
steczkami kurzu) oraz przez bezpo
ś
redni kontakt
z zaka
ż
onym chorym lub jego wydzielinami [10]. Na rysunku 1 przedstawiono drogi przenoszenia
mikroorganizmów do pola operacyjnego. Wtargni
ę
cie drobnoustrojów do organizmu pacjenta mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
(jak wida
ć
na rys. 1) poprzez bezpo
ś
redni kontakt lub za po
ś
rednictwem powietrza.
Zaka
ż
enie drog
ą
powietrzn
ą
odgrywa znaczn
ą
rol
ę
w zaka
ż
eniach szpitalnych wywołanych przez gronkowce i
paciorkowce oraz niektóre grzyby ple
ś
niowe (Aspergillus, Fusarium). Drobnoustroje te mog
ą
pochodzi
ć
ze skóry i
błon
ś
luzowych jamy nosowo - gardłowej lub z ognisk zaka
ż
enia z ró
ż
n
ą
lokalizacj
ą
(głównie gronkowce).
Szerzenie si
ę
zaka
ż
e
ń
szpitalnych przez zanieczyszczone powietrze (cz
ą
stki kurzu z wytrzymałymi na
wysychanie bakteriami lub przetrwalnikami grzybów) ma szczególne znaczenie w salach operacyjnych
(niebezpiecze
ń
stwo zaka
ż
enia czystych ran lub kolonizacji) w salach chorych z grup wysokiego ryzyka (np. po
przeszczepie narz
ą
du) oraz w gabinetach zabiegowych (niebezpiecze
ń
stwo rozprzestrzeniania si
ę
bakterii przy
zmianie opatrunku). Cz
ą
stki kurzu wdychane przez chorych lub personel mog
ą
te
ż
by
ć
przyczyn
ą
zaka
ż
e
ń
dróg
oddechowych (droga oddechowa zaka
ż
enia) [14]. Niski poziom zawarto
ś
ci mikroorganizmów w powietrzu
zmniejsza ryzyko wyst
ą
pienia zaka
ż
enia pooperacyjnego u pacjenta.
Zaka
ż
enia ze wzgl
ę
du na pochodzenie drobnoustrojów dzieli si
ę
na:
egzogenne: personel,
ś
rodowisko nieo
ż
ywione sali;
endogenne: własna fl ora bakteryjna pacjenta.
Aby powstała choroba, drobnoustroje musz
ą
[14]:
przenie
ść
si
ę
na organizm gospodarza (wrota zaka
ż
enia),
pokona
ć
jego mechanizmy obronne,
zaatakowa
ć
i namno
ż
y
ć
si
ę
w tkankach, a nast
ę
pnie wytworzy
ć
toksyny lub inne czynniki
warunkuj
ą
ce zjadliwo
ść
,
by
ć
zdolnymi do prze
ż
ycia, mimo działania mechanizmów odporno
ś
ciowych gospodarza.
Zjadliwo
ść
(wirulencja): jest poj
ę
ciem zło
ż
onym co najmniej z 3 czynników, takich jak zaka
ź
no
ść
, in-wazyjno
ść
i
toksyczno
ść
. Jest to miara chorobotwórczo
ś
ci bakterii [14]. Chorobotwórczo
ść
bakterii wywołuj
ą
cych zaka
ż
enia
jest wła
ś
ciwo
ś
ci
ą
poszczególnych szczepów i polega na zdolno
ś
ci wytwarzania czynników zjadliwo
ś
ci, do których
nale
żą
adhezyny oraz toksyny (substancje toksyczne) odpowiedzialne za szerzenie si
ę
zaka
ż
enia na otaczaj
ą
ce
tkanki. Do czynników zjadliwo
ś
ci bakterii nale
żą
równie
ż
niektóre elementy strukturalne komórki bakteryjnej, jak
np. fimbrie (pile) ułatwiaj
ą
ce przyleganie do komórki docelowej lub otoczki utrudniaj
ą
ce sprawne funkcjonowanie
układu odporno
ś
ciowego gospodarza [10]. Je
ś
li drobnoustrój dostanie si
ę
na powierzchni
ę
komórki gospodarza
zanim dojdzie do zapocz
ą
tkowania procesu zapalnego, konieczne jest jego namno
ż
enie i powstanie trwałej wi
ę
zi
z komórk
ą
gospodarza, czyli tzw. adherencja [10].
Mechanizmem sprzyjaj
ą
cym inwazji komórek s
ą
rz
ę
ski, np. wi
ę
kszo
ść
bakterii wywołuj
ą
cych zaka
ż
enia błon
ś
luzowych jest ruchliwych. Mikroorganizmy nie tylko mog
ą
si
ę
porusza
ć
, ale równie
ż
przylega
ć
do powierzchni.
Wydaje si
ę
,
ż
e wszystkie drobnoustroje wykazuj
ą
zdolno
ść
do przylegania do powierzchni [14]. Jednym ze
sposobów ł
ą
czenia komórki bakteryjnej z komórk
ą
gospodarza jest tworzenie biofi lmu. Bakterie we wn
ę
trzu biofi
lmu s
ą
oporne na mechanizmy obronne ustroju, takie jak fagocytoza, a penetracja antybiotyków do wn
ę
trza biofi
lmu jest w tym przypadku znacznie utrudniona. Nie ka
ż
de jednak wtargni
ę
cie do organizmu człowieka
drobnoustrojów potencjalnie patogennych prowadzi do zaka
ż
enia, czasem jest to tylko kolonizacja. Stan taki
wówczas okre
ś
la si
ę
mianem nosicielstwa. Kolonizacja polega na braku trwałych poł
ą
cze
ń
pomi
ę
dzy komórk
ą
bakteryjn
ą
a receptorem komórki docelowej gospodarza [10]. Nosiciel mo
ż
e jednak zaka
ż
a
ć
inne osoby, dla
których ten drobnoustrój mo
ż
e okaza
ć
si
ę
niebezpieczny. Osoby chore, z obni
ż
on
ą
odporno
ś
ci
ą
, poddawane
inwazyjnym zabiegom diagnostycznym i operacyjnym stanowi
ą
grup
ę
najbardziej nara
ż
on
ą
na zaka
ż
enie.
Podstawowym ryzykiem zaka
ż
enia w czasie zabiegu operacyjnego jest przerwanie ci
ą
gło
ś
ci naturalnych,
anatomicznych barier ochronnych (skóra, błony
ś
luzowe) i ekspozycja cz
ę
sto jałowych tkanek na działanie
czynników zewn
ę
trznych [3]. Znacz
ą
c
ą
rol
ę
zaka
ż
e
ń
w tej grupie osób zajmuj
ą
zaka
ż
enia oportunistyczne, a
wi
ę
c wywołane przez drobnoustroje oportunistyczne tzn. takie, które nie wywołuj
ą
zaka
ż
e
ń
u pacjentów z
prawidłow
ą
odporno
ś
ci
ą
. Z uwagi na pochodzenie drobnoustroju zalicza si
ę
ten typ zaka
ż
e
ń
do endogennych.
Prawie wszystkie bakterie wymieniane jako składniki mikrofl ory (normalnej) człowieka mog
ą
by
ć
czynnikami
etiologicznymi zaka
ż
e
ń
szpitalnych. S
ą
to zwykle bez wyj
ą
tku bakterie odpowiadaj
ą
ce kryteriom bakterii
oportunistycznych (potencjalnie chorobotwórczych), które głównie uczestnicz
ą
w zaka
ż
eniach endogennych.
Głównym wi
ę
c
ź
ródłem endogennych zaka
ż
e
ń
szpitalnych s
ą
bakterie stanowi
ą
ce własn
ą
fl or
ę
(mikrofl or
ę
)
człowieka [14]. Własna fl ora fi zjologiczna pacjenta mo
ż
e doprowadzi
ć
w przypadku osłabienia organizmu i
przerwania ci
ą
gło
ś
ci tkanek podczas zabiegów chirurgicznych do powa
ż
nych zaburze
ń
zdrowotnych i powikła
ń
pooperacyjnych [5].
Skład fl ory fi zjologicznej człowieka jest dynamiczny i zale
ż
y z jednej strony od wydolno
ś
ci układu
odporno
ś
ciowego, a z drugiej strony od
ś
rodowiska, w którym przebywa chory (np. szpital). Ju
ż
po kilku dniach
pobytu na oddziale, jego własne szczepy zostaj
ą
zast
ą
pione szczepami szpitalnymi [10]. „Nowe" szczepy nie s
ą
przyjazne z reguły dla gospodarza, tym bardziej,
ż
e w warunkach szpitalnych wytworzyły specyfi czne formy
oporno
ś
ci na niektóre stosowane antybiotyki.
Na rysunku 2 przedstawiono przykłady czynników wpływaj
ą
cych na rozwój zaka
ż
e
ń
wywołanych przez
drobnoustroje oportunistyczne. Jedn
ą
z licznych dróg zaka
ż
e
ń
jest powietrze.
Zaka
ż
eniom jednak nie ulegaj
ą
wył
ą
cznie pacjenci. Mikroorganizmy
ż
yj
ą
ce w szpitalu stanowi
ą
równie
ż
zagro
ż
enie dla pracowników słu
ż
by zdrowia, a tak
ż
e dla pracowników fi rm zewn
ę
trznych wykonuj
ą
cych usługi na
rzecz szpitala (np. remonty, konserwacje, itp.) w miejscach uwa
ż
anych za potencjalnie niebezpieczne.
Zaka
ż
enia szpitalne s
ą
wypadkow
ą
szczególnego nagromadzenia si
ę
trzech podstawowych czynników, które s
ą
niezb
ę
dne do powstania czynnego zaka
ż
enia.
S
ą
to [14]:
wyj
ą
tkowo obfi te liczne rezerwuary (lub
ź
ródła) drobnoustrojów,
liczne drogi zaka
ż
enia, których wyeliminowanie nie zawsze jest mo
ż
liwe z racji istoty szpitala jako
miejsca, gdzie dokonywane s
ą
intensywne zabiegi diagnostyczne i lecznicze,
nagromadzenie w jednym miejscu osobników szczególnie podatnych (wra
ż
liwych) na zaka
ż
enia.
Jak mo
ż
na zauwa
ż
y
ć
, zaka
ż
enia szpitalne, podobnie jak inne choroby zaka
ź
ne, przebiegaj
ą
zazwyczaj według
klasycznego ła
ń
cucha epidemiologicznego.
2. RODZAJE ZANIECZYSZCZE
Ń
MIKROBIOLOGICZNYCH POWIETRZA ORAZ ICH
Ź
RÓDŁA I
REZERWUARY
W powietrzu sali operacyjnej zbieraj
ą
si
ę
pyły, cz
ą
stki biologiczne (bakterie, grzyby i ich zarodniki), opary gazów
anestetycznych i
ś
rodków antysep-tycznych, dwutlenek w
ę
gla. Cz
ą
stki biologiczne po przej
ś
ciu do postaci
aerozolowej (bioaerozole) mog
ą
by
ć
zarówno
ż
ywe jak i martwe, a tak
ż
e mog
ą
wyst
ę
powa
ć
jako samodzielne
lub by
ć
przyczepione do powierzchni pyłów utworzonych z materii nieo
ż
ywionej. Zaka
ż
enia szpitalne wywoływane
s
ą
przez drobnoustroje chorobotwórcze, jednak nale
ż
y pami
ę
ta
ć
,
ż
e zanieczyszczenia pyłowe zawieszone w
powietrzu ułatwiaj
ą
przenoszenie si
ę
tych mikroorganizmów. Pyły bakteryjne, po wyschni
ę
ciu cz
ą
stek
ś
liny i
ś
luzu,
s
ą
najbardziej niebezpiecznymi aerozolami biologicznymi [5].
2.1
Ź
ródła i rezerwuary
Rezerwuar zarazka: człowiek, zwierz
ę
,
ś
rodowisko naturalne, w którym istniej
ą
warunki do bytowania i
rozmna
ż
ania si
ę
drobnoustrojów; mo
ż
e jednocze
ś
nie stanowi
ć
ź
ródło zaka
ż
enia [14].
Podstawowym
ź
ródłem zanieczyszczenia mikrobiologicznego powietrza w bloku operacyjnym (pod
warunkiem prawidłowo działaj
ą
cej i eksploatowanej instalacji klimatyzacji - wentylacji) s
ą
przebywaj
ą
cy tam
ludzie.
Ź
ródłem bakterii w powietrzu bloku operacyjnego jest zespół operacyjny, a ich liczba pozostaje w prostym
zwi
ą
zku z liczebno
ś
ci
ą
zespołu [10]. Drobnoustroje s
ą
uwalniane wraz ze złuszczonym naskórkiem (z
odsłoni
ę
tych okolic) i wydzielane z górnych dróg oddechowych [3]. Nawet przy sterylnym ubiorze ka
ż
da osoba
zespołu operuj
ą
cego mo
ż
e wydzieli
ć
od 1500 do 50 000 mikroorganizmów i pyłu na minut
ę
. Czynnikami intensyfi
kacji rozwoju mikroorganizmów jest cz
ę
sto zła organizacja ruchu i pracy w oddziale oraz w obr
ę
bie bloku
operacyjnego [12]. Uwolnione do powietrza mikroorganizmy - osiadaj
ą
c na powierzchni instrumentów lub na
powierzchni rany - staj
ą
si
ę
sprawcami zaka
ż
e
ń
. S
ą
to przede wszystkim gronkowce w tym Staphylococcus
aureus i paciorkowce (np. Streptococ-cus pyogenes). Liczba tych drobnoustrojów wzrasta w przypadku, gdy
w
ś
ród osób z zespołu operacyjnego wyst
ę
puj
ą
przypadki chorób infekcyjnych - zwłaszcza zaka
ż
e
ń
skóry [3].
Powietrze i powierzchnie suche s
ą
najcz
ęś
ciej
ź
ródłem bakterii Gram - dodatnich (gronkowców, paciorkowców)
obecnych w kurzu, złuszczonym naskórku, krop elkach wydzieliny dróg oddechowych i włóknach materiału, z
którego wykonano odzie
ż
ochronn
ą
.
Ź
ródłem pałeczek Gram - ujemnych mo
ż
e by
ć
ś
rodowisko wilgotne [3].
Zdrowy człowiek jest równie
ż
miejscem bytowania mikroorganizmów. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
,
ż
e te „pospolite"
mikroorganizmy, nie stwarzaj
ą
ce zagro
ż
enia dla osób zdrowych, mog
ą
okaza
ć
si
ę
niebezpieczne dla zdrowia i
ż
ycia pacjenta, w szczególno
ś
ci poddanego inwazyjnym zabiegom medycznym.
Do drobnoustrojów, które wyst
ę
puj
ą
na skórze zdrowego człowieka, nale
żą
Staphylococcus epidermidis
(wyst
ę
puj
ą
cy u 85 - 100% populacji), Streptococcus (szczepy z grupy viridans) Corynebacterium species (55%),
Propionibacterium acnes (45 - 100%), Candida, Clostridium perfringens (40 - 60%), Acinetobacter (25%),
Moraxella species (5 - 15%) i okresowo równie
ż
Staphylococcus aureus - wykazano,
ż
e około 20% zdrowych
osób jest przewlekłymi nosicielami Staphylococcus aureus, 40% jest nosicielami przej
ś
ciowymi, natomiast 20%
nigdy nie b
ę
dzie nosicielami (gronkowce szczególnie ch
ę
tnie lokalizuj
ą
si
ę
w mieszkach włosowych w okolicach
bogatych w gruczoły potowe) [10]. W górnych drogach oddechowych zawsze spotykamy paciorkowce z grupy
zieleniej
ą
cej — Streptococcus viridans, w zatokach Streptococcus milleri, dwoinki Neisseria, maczugowce,
pojedyncze dro
ż
d
ż
aki, przej
ś
ciowo Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae i Haemophilus infl
uenzae [10].
Podkre
ś
li
ć
nale
ż
y,
ż
e niewła
ś
ciwie wyposa
ż
ona w urz
ą
dzenia do uzdatniania powietrza i
ź
le
eksploatowana instalacja klimatyzacyjna mo
ż
e sta
ć
si
ę
rozsadnikiem mikroorganizmów [12]. Wszystkie
elementy instalacji klimatyzacji - wentylacji sali operacyjnej mog
ą
sta
ć
si
ę
rezerwuarem mikroorganizmów.
Zanieczyszczona i zawilgocona instalacja sprzyja ich rozwojowi i proliferacji. Z uwagi jednak na wymagania
ż
yciowe drobnoustrojów, najbardziej nara
ż
one na ska
ż
enie nimi s
ą
: fi ltry, tłumiki hałasu, elementy instalacji, w
których nast
ę
puje wykraplanie si
ę
wilgoci i jej odprowadzanie (np. powierzchnie chłodnic, tace ociekowe, syfony
kró
ć
ców odpływowych), nawil
ż
acze powietrza, itp. W przypadku niesprawnie działaj
ą
cego układu fi ltracji
powietrza (filtr III stopnia), zanieczyszczenia - w tym mikrobiologiczne - przedostaj
ą
si
ę
za po
ś
rednictwem
powietrza do pomieszczenia, pogarszaj
ą
c tym samym stan higieniczny powietrza wewn
ę
trznego. Sytuacja ta jest
szczególnie niebezpieczna dla zdrowia i
ż
ycia ludzkiego, gdy w bio-aerozolu znajduj
ą
si
ę
drobnoustroje
chorobotwórcze.
2.2 Grzyby, bakterie, wirusy
Mikroorganizmy odpowiedzialne za powstawanie infekcji w organizmie człowieka to: grzyby, bakterie i wirusy.
Ś
wiadomo
ść
z zagro
ż
e
ń
jakie nios
ą
ze sob
ą
, gdy skolonizuj
ą
ciało człowieka, jest wst
ę
pem do prowadzenia
skutecznej profi laktyki w walce z zaka
ż
eniami. W
ś
ród ró
ż
norodnych drobnoustrojów mo
ż
na wyró
ż
ni
ć
takie,
których pojawienie si
ę
w organizmie człowieka jest szczególnie niebezpieczne dla jego zdrowia i
ż
ycia. W tabeli 1
przedstawiono list
ę
drobnoustrojów „alarmowych". Nie wszystkie oczywi
ś
cie mikroorganizmy przedstawione w tej
tabeli szerz
ą
si
ę
drog
ą
powietrzn
ą
.
Grzyby (mikrogrzyby) wyst
ę
puj
ą
we wszystkich
ś
rodowiskach kuli ziemskiej, s
ą
organizmami ro
ś
lino-podobnymi,
eukariotycznymi, co najmniej 20 - krotnie wi
ę
kszymi od bakterii. Ich
ś
ciana komórkowa zbudowana jest z
polisacharydów, polipeptydów i chityny. Mog
ą
one by
ć
organizmami jednokomórkowymi (dro
ż
d
ż
opodobne) lub
wielokomórkowymi (ple
ś
nie). Niektóre maj
ą
zdolno
ść
do wzrostu w obu formach, w zale
ż
no
ś
ci od warunków
ś
rodowiska - s
ą
to grzyby dimorfi czne. Liczba
ż
yj
ą
cych w
ś
rodowisku grzybów szacowana jest na około 250000
gatunków, w
ś
ród nich 270 gatunków - to udokumentowane czynniki patologiczne grzybic [6]. Na rysunku 3
przedstawiono w powi
ę
kszeniu cz
ę
sto spotykane w przyrodzie grzyby ple
ś
niowe.
Nieuszkodzona skóra, błony
ś
luzowe i sprawnie działaj
ą
cy układ immunologiczny stanowi
ą
dostateczn
ą
ochron
ę
przed inwazj
ą
grzybów. Zaka
ż
enie grzybicze jest nast
ę
pstwem bezpo
ś
redniej inwazji grzyba do tkanki [6]. Wynika
z tego,
ż
e grup
ą
najbardziej nara
ż
on
ą
na chorobotwórcze ich działanie s
ą
chorzy, u których nast
ą
piło przerwanie
ci
ą
gło
ś
ci tkanek (np. u osób operowanych, poddanych inwazyjnym zabiegom chirurgicznym) oraz pacjenci z
osłabionym systemem immunologicznym (np. leczeni na choroby nowotworowe itp.).
Najcz
ęś
ciej spotykane grzybice układowe, to [6]:Najcz
ęś
ciej spotykane grzybice układowe, to [6]:
kandydoza - wywołana przez dro
ż
d
ż
aki z rodzaju Candida;
kryptokokoza - wywołana przez grzyba dro
ż
d
ż
opodobnego Cryp-tococcus neoformans; Grzyb ten
wyst
ę
puje w odchodach kur i goł
ę
bi. Do zaka
ż
enia dochodzi drog
ą
powietrzn
ą
. Postaciami
klinicznymi zaka
ż
enia s
ą
: zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych;
aspergiloza - wywołana przez grzyby ple
ś
niowe z rodzaju Asper-gillus;Do zaka
ż
enia dochodzi drog
ą
wziewn
ą
, przez inhalacj
ę
zatok przynosowych oraz do płuc, a tak
ż
e przez kontakt uszkodzonej tkanki
z zarodnikami wyst
ę
puj
ą
cymi w powietrzu. Postacie asper-gilozy, to grzybniak kropidlakowy,
inwazyjna aspergiloza płuc, ostre zapalenie zatok, aspergiloza mózgu;
mukormikoza (zygomikoza) - wywołana przez grzyby z rodzaju Mucor, Rhizopus, Absida. Grzyby te
s
ą
szeroko rozpowszechnione w przyrodzie. Znajduj
ą
si
ę
w powietrzu, w rozkładaj
ą
cych si
ę
produktach zwierz
ę
cych i ro
ś
linnych. Wywołuj
ą
bardzo ci
ęż
kie zaka
ż
enia u chorych z zaburzeniami
odporno
ś
ci, tak
ż
e u chorych z powikłan
ą
cukrzyc
ą
.
Wirusy, to mikroorganizmy zbudowane z kwasów nukleinowych (RNA lub DNA) i osłonki białkowej; paso
ż
yty
obligatoryjne bakterii (bakteriofagi), ro
ś
lin i zwierz
ą
t - namna
ż
a-j
ą
si
ę
jedynie w
ż
ywych komórkach organizmów
(Wirusy namna
ż
aj
ą
si
ę
jedynie w
ż
ywych wra
ż
liwych komórkach [14].); liczne chorobotwórcze [18].
Bakterie ze wzgl
ę
du na ich zró
ż
nicowane zapotrzebowanie na tlen, dzielimy na kilka grup, a mianowicie [14]:
bezwzgl
ę
dne tlenowce; Bakterie te do swego wzrostu wymagaj
ą
obecno
ś
ci tlenu atmosferycznego.
Nale
żą
do nich niektóre bakterie chorobotwórcze dla człowieka (np. Micrococcus spp., Pseudomonas
spp.),
wzgl
ę
dne beztlenowce;
Bakterie te mog
ą
wzrasta
ć
zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych; stanowi
ą
one
najliczniejsz
ą
grup
ę
chorobotwórcz
ą
dla człowieka (np. E. coli, S. aure-us),
bakterie beztlenowe;
mikroaerofile.
Bior
ą
c pod uwag
ę
zakres temperatury, w której bakterie mog
ą
wzrasta
ć
, dzielimy je na [14]:
bakterie psychrofilne; Naturalnym
ś
rodowiskiem tych bakterii s
ą
gł
ę
biny mórz i oceanów, regiony
podbiegunowe i strumienie lodowcowe oraz inne wody zimne. Rozmna
ż
aj
ą
si
ę
one w temperaturze
od 0°C do 20° C. Wyst
ę
puj
ą
te
ż
w
ś
rodowisku ludzi i zwierz
ą
t,
bakterie mezofilne; Wzrastaj
ą
w zakresie temperatur od 20°C do 45°C; temperatura optymalna
wynosi 35°C do 37°C. W tej grupie mie
ś
ci si
ę
wi
ę
kszo
ść
bakterii chorobotwórczych dla człowieka i/lub
zwierz
ą
t oraz wchodz
ą
cych w skład fl ory fi zjologicznej,
bakterie termofilne; Naturalnym
ś
rodowiskiem tych bakterii s
ą
gor
ą
ce
ź
ródła, gnij
ą
ce siano, zło
ż
a
kompostu. Wzrastaj
ą
w zakresie temperatur 30°C do 90°C; optymalna temp eratura wzrostu wynosi
50°C do 70°C. Niektóre bakterie termofi lne wywołuj
ą
alergiczne zapalenie p
ę
cherzyków płucnych u
osób nara
ż
onych przez dłu
ż
szy okres na wdychanie kurzu ze sple
ś
niałego siana (płuco rolnika -
Micropo-lyspora faeni).
Wybrane mikroorganizmy przenoszone drog
ą
powietrzn
ą
Gronkowiec złocisty jest Gram(+) ziarenkowcem układaj
ą
cym si
ę
w skupiska przypominaj
ą
ce ki
ść
winogron -
st
ą
d pochodzi jego nazwa - rys. 4.
Ź
ródłem zaka
ż
enia szczepami gron-kowców s
ą
ludzie: skolonizowany personel
oraz chorzy (nosicielstwo w nozdrzach przednich, gardle, skórze i odbycie [4]). Rezerwuarem drobnoustrojów
mo
ż
e by
ć
równie
ż
ś
rodowisko, jednak jego rola w powstawaniu zaka
ż
e
ń
szpitalnych gronkowcem jest mniejsza.
Najcz
ęś
ciej zaka
ż
enie jest przenoszone przez bezpo
ś
redni kontakt (kontaktowa - głównie r
ę
ce [4]) oraz w
mniejszym stopniu - drog
ą
powietrzn
ą
(cz
ą
steczki kurzu, aerozol u oparzonych, chorzy z zapaleniem płuc). Do
najcz
ę
stszych gronkow-cowych zaka
ż
e
ń
szpitalnych nale
żą
zaka
ż
enia rany chirurgicznej (50%), które mog
ą
czasem manifestowa
ć
si
ę
bardzo pó
ź
no [10]. Staphylococcus aureus mo
ż
e by
ć
przyczyn
ą
zaka
ż
e
ń
skóry
(czyraki, liszajec), ran, ko
ś
ci i układu moczowego, sepsy oraz zapale
ń
płuc i zatru
ć
pokarmowych [4].
Koagulazo(-) gronkowce (CNS - coagulase negative Staphylococcus) w porównaniu do gronkowca złocistego
nie maj
ą
zdolno
ś
ci wytwarzania tak ogromnej liczby ró
ż
nych toksyn i enzymów toksycznych. Najwa
ż
niejszym
czynnikiem sprzyjaj
ą
cym zaka
ż
eniu CNS jest obecno
ść
w ustroju ciała obcego oraz powa
ż
ne uszkodzenie układu
odporno
ś
ciowego (nowotwory i uszkodzenie
ś
luzówek po chemioterapii, neutropenia). CNS mog
ą
by
ć
równie
ż
czynnikiem etiologicznym zapalenia otrzewnej u chorych dializowanych otrzewnowo na skutek upo
ś
ledzenia
funkcji opsonizuj
ą
cej płynu otrzewnowego oraz mog
ą
powodowa
ć
posocznic
ę
u noworodków o niskiej masie
urodzeniowej [10].
Paciorkowce ropne (Streptococcus pyogenes gr. A) - w masywnych zaka
ż
eniach, np. ran oparzeniowych,
istnieje tak
ż
e mo
ż
liwo
ść
przenoszenia zaka
ż
enia drog
ą
powietrzn
ą
z cz
ą
steczkami kurzu.
Ź
ródłem zaka
ż
enia
rany chirurgicznej mo
ż
e by
ć
równie
ż
nosiciel paciorkowca ropnego w gardle b
ę
d
ą
cy członkiem zespołu
operuj
ą
cego [10].
Dwoinka zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae) jest najcz
ę
stszym czynnikiem etiologicznym zaka
ż
e
ń
dróg
oddechowych, niezale
ż
nie
od wieku i regionu
ś
wiata. Ponadto mo
ż
e wywoła
ć
zapalenie ucha
ś
rodkowego, zatok obocznych nosa, zapalnie
opon mózgowo-rdzeniowych, rzadziej posocznic
ę
i zapalenie stawów. Zaka
ż
enia dwoink
ą
zapalenia płuc nale
żą
do inwazyjnych. Zaka
ż
enia Streptococcus pneumoniae poprzedza zazwyczaj kolonizacja jamy nosowo-gardłowej.
Schorzenie charakteryzuje si
ę
nasileniem cz
ę
sto
ś
ci wyst
ę
powania w miesi
ą
cach jesiennych i zimowych.
Zaka
ż
enie szerzy si
ę
drog
ą
kropelkow
ą
, zatem cz
ę
ste przebywanie w zatłoczonych pomieszczeniach sprzyja
rozprzestrzenianiu si
ę
zaka
ż
enia [10].
Pseudomonas aeruginosa [4] - rys. 5.
Ź
ródłem zaka
ż
enia najcz
ęś
ciej jest
ś
rodowisko wilgotne: nawil
ż
acze, sprz
ę
t do odsysania,
ż
ywno
ść
, antyseptyki,
kremy / emulsje do r
ą
k, miednice, mopy, szczotki, zakrapla-cze i butelki na krople do oczu wielokrotnego u
ż
ytku;
chory zwłaszcza z zaka
ż
eniem rany, dróg oddechowych, moczowych. Droga przenoszenia zaka
ż
enia najcz
ęś
ciej
odbywa si
ę
przez kontakt, rzadziej przez powietrze. Chorobotwórczo
ść
: zaka
ż
enia układu oddechowego
(powentylacyjne zapalenie płuc), moczowego, zaka
ż
enia ran, sepsa.
Pałeczki Gram(-) z rodziny Enterobacteriaceae - miejscem naturalnego bytowania pałeczek jest przewód
pokarmowy człowieka i zwierz
ą
t, ziemia oraz woda. Niektóre z gatunków pałeczek z rodziny Enterobacteriace-ae,
np. Serratia marcescens, maj
ą
szczególne upodobania do
ś
rodowisk o du
ż
ej wilgotno
ś
ci (aparatura do
wspomagania oddychania, nawil
ż
acze) [10].
Legionella pneumophila (rys. 6)
jest cienk
ą
, orz
ę
sion
ą
, ruchliw
ą
pałeczk
ą
Gram - ujemn
ą
o wymiarach 0,3-0,9 x 2,0-4,0 urn [19]. Naturalnym
rezerwuarem pałeczek Legionella s
ą
zbiorniki wodne, takie jak rzeki, potoki, jednak w warunkach naturalnych
wyst
ę
puj
ą
w niewielkiej liczbie. Z uwagi na ich odporno
ść
na chlorowanie spotykane s
ą
równie
ż
w wodzie pitnej,
ale w niewielkiej ilo
ś
ci. Ch
ę
tnie gromadz
ą
si
ę
w zbiornikach ciepłej wody. Najcz
ę
stszym
ź
ródłem zaka
ż
enia jest
ś
rodowisko wodne, w tym: ska
ż
ona woda w urz
ą
dzeniach klimatyzacyjnych (np. z nawil
ż
aczy powietrza), woda
wodoci
ą
gowa, w tym ciepła, wilgotna gleba. Zaka
ż
enie nast
ę
puje drog
ą
aspiracji zaka
ż
onej wody lub inhalacji
aerozolu wodno
- powietrznego zawieraj
ą
cego te mikroorganizmy. Czynniki sprzyjaj
ą
ce kolonizacji i namna
ż
aniu si
ę
bakterii, to:
temperatura 25 - 42°C, stagnacja wody, osady, biofi lm, korozja oraz obecno
ść
pierwotniaków [19]. Nie
stwierdzono przenoszenia zaka
ż
enia z człowieka na człowieka [4, 10].
Chorobotwórczo
ść
[4]:
legioneloza (choroba legionistów) - zapalenie płuc i opłucnej, suchy kaszel, gor
ą
czka i bóle mi
ęś
ni,
niekiedy powi
ę
kszenie w
ą
troby i
ś
ledziony, biegunka, zaburzenia
ś
wiadomo
ś
ci (inkubacja 2 - 10 dni;
ś
miertelno
ść
15 - 20%);
gor
ą
czka Pontiac - zespół gry-popodobny o łagodnym przebiegu (inkubacja 1 - 2 dni).
Czynnikami ryzyka s
ą
[4]: obni
ż
ona odporno
ść
, płe
ć
(m
ęż
czy
ź
ni) wiek (powy
ż
ej 40 lat), palenie.
Mycobacterium tuberculosis (rys. 7) i inne pr
ą
tki nietypowe, przenoszone s
ą
drog
ą
powietrzn
ą
przez cz
ą
steczki
aerozolu wydzielane podczas kaszlu, kichania lub te
ż
mówienia osoby chorej z zaka
ż
eniem zlokalizowanym w
drogach oddechowych [10].
Ź
ródłem zaka
ż
enia Mycobacterium tuberculosis mo
ż
e by
ć
równie
ż
chore zwierz
ę
[4].
Odporno
ść
pr
ą
tków na czynniki fi -zyko-chemiczne jest du
ż
a. W wyschni
ę
tej plwocinie pozostaj
ą
ż
ywe przez wiele
miesi
ę
cy. W cieplarce w temperaturze 37°C, mog
ą
one
ż
y
ć
i zachowa
ć
zdolno
ść
wywoływania choroby
(zjadliwo
ść
), przez wiele lat. Dobrze znosz
ą
nisk
ą
temperatur
ę
, wzrost ich jest zahamowany, ale zachowana
ż
ywotno
ść
. Wysuszone w temperaturze 100°C pozostaj
ą
ż
ywe przez 20 min. Natomiast w
ś
rodowisku wilgotnym
w temperaturze 90°C gin
ą
ju
ż
po 15 min, w temperatury 95°C ju
ż
po 1 min. Pr
ą
tki s
ą
alkoho-lo- i kwasoodporne.
Nie niszczy ich alkohol i kwasy nawet tak silne, jak 15% i 30% kwas siarkowy. Niszczy je szybko chloramina,
mydło i promienie słoneczne. (Pr
ą
tki s
ą
naturalnie oporne na kwasy, ługi, detergenty, za
ś
wra
ż
liwe na zwi
ą
zki
fenolowe, aldehydy, alkohole, promieniowanie UV [4]). Pr
ą
tki zawarte w kropelkach
ś
liny i plwociny zostaj
ą
rozpylane przez osob
ę
chor
ą
podczas mowy i kaszlu. Cz
ęść
kropelek opada na przedmioty otaczaj
ą
ce i na
ziemi
ę
, po czym ulega wysuszeniu. Pr
ą
tki jednak pozostaj
ą
ż
ywe i zjadliwe przez kilka tygodni, szczególnie w
pomieszczeniach
ź
le wietrzonych, bez dost
ę
pu promieni słonecznych (w nasłonecznionych pomieszczeniach
ż
ywotno
ść
pr
ą
tków wynosi do 5 dni, a w ciemno
ś
ci do 5 miesi
ę
cy [4]) . Wraz z pyłem i kurzem, pr
ą
tki unosz
ą
si
ę
w powietrzu, w czasie oddychania wnikaj
ą
do dróg oddechowych i t
ą
drog
ą
dochodzi do zaka
ż
enia. W około 80%
przypadków wrotami wnikania pr
ą
tków s
ą
drogi oddechowe [11]. Chorobotwórczo
ść
Mycobacterium tuberculosis
[4]: gru
ź
lica płuc, opłucnej, nerek, ko
ś
ci i stawów, skóry, prosówkowa, gru
ź
licze zapalenie opon mózgowo-
rdzeniowych i mózgu. Gru
ź
lica jako zaka
ż
enie szpitalne dotyczy zarówno chorych jak i personelu.
Bacillus anthracis [4] - rys. 8. Chorobotwórczo
ść
: w
ą
glik skórny (r
ę
ce, przedramiona, kark), płucny (zapalenie
płuc), jelitowy.
Ź
ródło zaka
ż
enia: zaka
ż
one zwierz
ę
i produkty pochodzenia zwierz
ę
cego (sier
ść
kóz, wełna, skóry); w przypadku
ataku bioterorystycznego: zarodniki w
ą
glika zawarte w rozpylonym aerozolu, w postaci sproszkowanej,
ż
ywno
ść
ska
ż
ona zarodnikami w
ą
glika. Drogi przenoszenia: kontaktowa, powietrzna, pokarmowa.
Nocardia - s
ą
to podłu
ż
ne, nitkowate Gram(+) bakterie,
ś
ci
ś
le spokrewnione z Acinomyces, bardzo szeroko
rozpowszechnione w przyrodzie, zwłaszcza w ziemi. Nocardia jest patogenem o wzrastaj
ą
cej roli w zaka
ż
eniach u
chorych z niedoborami odporno
ś
ci (zaka
ż
enia oportuni-styczne), chocia
ż
mog
ą
wyst
ę
powa
ć
równie
ż
u osób
całkiem zdrowych. Drobnoustroje z zaka
ż
onego chorego przenoszone s
ą
na innych przez r
ę
ce personelu lub
bezpo
ś
rednio przez chorych. Drobnoustrój mo
ż
e przetrwa
ć
w temperaturze pokojowej w kurzu przez wiele
miesi
ę
cy [10].
Grypa (rys. 9), to ostra choroba zaka
ź
na manifestuj
ą
ca si
ę
gor
ą
czk
ą
, bólem głowy, mi
ęś
ni i objawami ze strony
układu oddechowego (kaszel).
Ź
ródłem zaka
ż
enia jest chory i ozdro-wieniec do tygodnia od ust
ą
pienia objawów
choroby. Drog
ą
przenoszenia grypy jest powietrze [4].
Aspergillus (rys. 10) nale
ż
y do grzybów ple
ś
niowych bardzo szeroko rozpowszechnionych w przyrodzie.
Wyst
ę
puje jako saprofi t w ziemi na całym
ś
wiecie. W warunkach suchych jego zarodniki mog
ą
zachowa
ć
ż
ywotno
ść
przez wiele miesi
ę
cy. Rezerwuarami s
ą
: gleba, ro
ś
liny (np. kwiaty), woda, powietrze, ska
ż
ona
ż
ywno
ść
(np. owoce), zanieczyszczone przetrwalni-kami grzybów obuwie i ubranie osób odwiedzaj
ą
cych, odpady
organiczne, zawilgocone tynki, przewody wentylacyjne, wykładziny podłogowe, odkurzacze, itp. Czynnikiem
wpływaj
ą
cym na wzrost zanieczyszcze
ń
ś
rodowiska sporami grzybów (w powietrzu wewn
ę
trznym) s
ą
prowadzone prace remontowe [4] w obr
ę
bie lub s
ą
siedztwie budynków szpitalnych. Drog
ą
przenoszenia
Aspergillus jest powietrze. Cz
ę
sto izolowany jest z powietrza w laboratoriach oraz na oddziałach szpitalnych,
gdzie wymiana powietrza odbywa si
ę
przez otwarte okno bez fi ltracji powietrza [10].
Grzyby z rodzaju Aspergillus wywołuj
ą
głównie egzogenne zaka
ż
enia szpitalne, ł
ą
cznie z małymi epidemiami
oddziałowymi. Zdarza si
ę
to wówczas, gdy w
ś
rodowisku szpitalnym (powietrze) znajduje si
ę
nadmierna liczba
zarodników Aspergillus. To samo mo
ż
e dotyczy
ć
, chocia
ż
rzadziej, innych grzybów ple
ś
niowych (np. Fusarium). U
pacjentów z poszczególnych grup ryzyka mo
ż
e rozwija
ć
si
ę
aspergiloza endogenna [14].
Chorzy po przeszczepach narz
ą
dów, otrzymuj
ą
cy leczenie immuno-supresyjne (głównie pacjenci po przeszczepie
szpiku [4]), s
ą
szczególnie nara
ż
eni na inwazyjne szpitalne zaka
ż
enie Aspergillus. Wa
ż
n
ą
rol
ę
odgrywa w tych
przypadkach
ś
rodowisko, st
ą
d bezwzgl
ę
dnie zalecane jest stosowanie fi ltrowanego powietrza (filtr HEPA) [10].
Wymagania dotycz
ą
ce sal chorych w immunosupresji:
powietrze oczyszczone z zanieczyszcze
ń
przez fi ltry absolutne (HEPA);
nadci
ś
nienie w stosunku do pomieszcze
ń
s
ą
siednich;
du
ż
a krotno
ść
wymian powietrza (powy
ż
ej 12 wym./h [4]).
W przypadku wyst
ą
pienia ogniska zaka
ż
e
ń
aspergilozy nale
ż
y wykona
ć
badania mikologiczne
ś
rodowiska
szpitalnego (Materiały polecane do bada
ń
to: próbki powietrza, wody, wymazy z powierzchni) [4].
Chorobotwórczo
ść
[4]: aspergiloza płuc lub zatok, rzadziej skóry, jelit lub jamy ustnej; wtórne ogniska grzybicze w
innych narz
ą
dach, głównie w mózgu, nerkach, osierdziu, w
ą
trobie,
ś
ledzionie.
2.3 Wzajemne oddziaływanie organizmów
W przyrodzie istnieje szereg zale
ż
no
ś
ci wzajemnego oddziaływania na siebie organizmów
ż
ywych. Celem tego
oddziaływania jest stworzenie odpowiednich warunków
ż
yciowych dla danej populacji i jej przetrwanie w danych
warunkach
ś
rodowiskowych. W organizmie człowieka istniej
ą
wyra
ź
ne zale
ż
no
ś
ci wzajemnego oddziaływania
drobnoustrojów na siebie. W normalnych warunkach, tj. w zdrowym organizmie i w prawidłowych warunkach
bytowania, odbywa si
ę
samoregulacja gatunkowa (liczba gatunków) i regulacja ilo
ś
ciowa we-wn
ą
trzgatunkowa
(nat
ęż
enie namna-
ż
ania si
ę
danego gatunku) [15].
W
ś
ród relacji zachodz
ą
cych mi
ę
dzy mikroorganizmem a organizmem gospodarza (np. człowieka) wyró
ż
nia si
ę
nast
ę
puj
ą
ce zwi
ą
zki:
saprofityzm - drobnoustrój wykorzystuje martw
ą
materi
ę
organiczn
ą
;
Drobnoustroje saprofi tyczne nie s
ą
z reguły chorobotwórcze dla ludzi. Wyj
ą
tek stanowi
ą
pacjenci z
obni
ż
on
ą
odporno
ś
ci
ą
lub z chorobami wyniszczaj
ą
cymi [14];
komensalizm - drobnoustrój przebywa w organizmie gospodarza lub na powierzchni jego ciała nie
wyrz
ą
dzaj
ą
c mu jednocze
ś
nie
ż
adnej szkody i nie przynosz
ą
c korzy
ś
ci;
symbioza - drobnoustrój przebywa w organizmie gospodarza lub na powierzchni jego ciała i ze
zwi
ą
zku tego zarówno drobnoustrój, jak i gospodarz wzajemnie czerpi
ą
korzy
ś
ci;
paso
ż
ytnictwo - drobnoustrój bytuj
ą
cy w organizmie gospodarza lub na jego powierzchni ciała
czerpie z niego korzy
ś
ci, wyrz
ą
dzaj
ą
c mu jednocze
ś
nie szkod
ę
.
Poszczególne gatunki drobnoustrojów mog
ą
oddziaływa
ć
na siebie [15]:
a) antagonistycznie - zwalczaj
ą
si
ę
nawzajem albo jeden gatunek hamuje namna
ż
anie si
ę
drugiego;
b) oboj
ę
tnie - mi
ę
dzy gatunkami drobnoustrojów zdarza si
ę
rzadko;
c) synergistycznie - wspieraj
ą
si
ę
nawzajem lub jeden gatunek wspiera drugi gatunek, wytwarzaj
ą
c np. bakteryjny
czynnik wzrostowy (synergizm mo
ż
e by
ć
: korzystny tj .pozytywny dla organizmu wówczas, gdy dwa gatunki
wspieraj
ą
c si
ę
wzmacniaj
ą
naturalny układ w miejscu osiedlenia i ich współ
ż
ycie nie wzmaga patogenno
ś
ci;
niekorzystny, tj. negatywny, gdy dwa gatunki popieraj
ą
c si
ę
wzmacniaj
ą
swoje wła
ś
ciwo
ś
ci chorobotwórcze.
Przykładem mo
ż
e by
ć
zaka
ż
e-
nie wywołane równocze
ś
nie przez bakterie rosn
ą
ce w warunkach tlenowych i przez bakterie rosn
ą
ce w
warunkach beztlenowych. Bakterie tlenowe zu
ż
ywaj
ą
c tlen znacznie ułatwiaj
ą
rozmna
ż
anie si
ę
bakterii rosn
ą
cych
w warunkach beztlenowych).
U osób starszych, osłabionych, poddawanych zabiegom operacyjnym oraz u noworodków i niemowl
ą
t dochodzi
do
ść
cz
ę
sto do zachwiania równowagi mi
ę
dzygatunkowej mikroorganizmów. Zachwianie naturalnych
mechanizmów reguluj
ą
cych drobnoustroje w ich
ś
rodowisku wyst
ę
powania prowadzi w konsekwencji do
powstania infekcji. Szczególnie niebezpieczne s
ą
te zaka
ż
enia, które powstały w wyniku przerwania ci
ą
gło
ś
ci
tkanek (np. w wyniku operacji, zabiegów chirurgicznych, inwazyjnych bada
ń
diagnostycznych).
Spo
ś
ród wielu mechanizmów chorobotwórczego działania drobnoustrojów do wa
ż
niejszych nale
żą
[15]:
a) rozmna
ż
anie si
ę
drobnoustrojów w organizmie z równoczesnym niszczeniem jego
ż
ywych komórek i tkanek;
b) rozpad komórek drobnoustrojów (u wirusów rozpad pojedynczych cz
ą
steczek, zwanych wirionami) i toksyczne
działanie na organizm ich produktów rozpadu;
c) wydzielanie przez drobnoustroje (poza
ż
yw
ą
komórk
ę
) toksyn, zwanych tak
ż
e jadami, oraz enzymów
zewn
ą
trzkomórkowych, nazywanych czasem enzymami toksycznymi, które po dostaniu si
ę
do organizmu
rozpuszczaj
ą
jego komórki.
Działanie danego mikroorganizmu na organizm człowieka mo
ż
e powodowa
ć
,
ż
e dane
ś
rodowisko staje si
ę
dobrym miejscem dla rozwoju innego drobnoustroju. Zaistnienie takiej sytuacji, szczególnie, gdy w gr
ę
wchodz
ą
drobnoustroje o du
ż
ej zjadliwo
ś
ci i oporno
ś
ci, jest niebezpieczne dla zdrowia i
ż
ycia ludzkiego. Stworzenie
odpowiednich warunków do kolonizacji mo
ż
e te
ż
nast
ą
pi
ć
w wyniku zachwiania równowagi chemicznej człowieka,
np. w wyniku podawania
ś
rodków farmakologicznych.
W zaka
ż
eniach szpitalnych równoczesne wyst
ę
powanie kilku ró
ż
nych czynników etiologicznych jest niezwykle
cz
ę
ste. Najbardziej klasyczny przykład stanowi
ą
kolejno po sobie lub równocze
ś
nie wyst
ę
puj
ą
ce zaka
ż
enia
wirusowe – bakteryjne – zaka
ż
enia grzybicze. Zaka
ż
enia wirusowe mog
ą
uczyni
ć
błon
ę
ś
luzow
ą
górnych dróg
oddechowych bardziej podatn
ą
na kolonizacj
ę
(adhezja) przez bakterie (Gram - ujemne). Z kolei stosowanie
antybiotyków przeciwbakteryjnych prowadzi, jak ju
ż
wiadomo, do nadmiernego rozplemu g9rzybów [14].
cdn ...
mgr in
ż
. Krzysztof KAISER