The Truth About the Protocols

http://www.biblebelievers.org.au/truth.htm#8

Źródło polskie:

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2010/12/09/prawda-o-protokolach-cz-ii-amerykanski-
srodek-ostroznosci/

Tłumaczenie: Ola Gordon

Środek ostrożności Ameryki

Autorzy Konstytucji Stanów Zjednoczonych starali się uchronić kraj przed siłą międzynarodowych
bankierów żydowskich. Ci ludzie wiedzieli jak narody Europy cierpiały z powodu siły pieniądza, a
zatem, zapewnili plan, według którego tylko legalnie wybrani przedstawiciele narodu w Kongresie
będą mieli prawo kontroli finansów kraju. Był to nowy ideał w nauce rządzenia i wywołał krzyk

śmiertelnego przerażenia wśród braterstwa bankowego w
Europie.

Istnieją przesłanki, że ojcowie amerykańskiego rządu byli ostrożni wobec niebezpieczeństwa
związanego z systemem talmudycznym. Mówi się, że kiedy napisano konstytucję, Benjamin Franklin
nawet posunął się do żądania, by Żydów całkowicie wykluczyć z kraju. Swoją opinię opierał na
doświadczeniach narodów Europy w rozwiązywaniu tego problemu.

Mówi się, że Charles Pinckley z Płd. Karoliny, jeden z twórców konstytucji, prowadził notatki z
konferencji zebrań i według nich Franklin wypowiedział się w następujący sposób:

„W którymkolwiek kraju Żydzi osiedlili się w wielkiej liczbie, obniżyli standardy moralne,
zdeprecjonowali uczciwość handlową, oddzielili się i nie chcieli się asymilować, szydzili z
religii chrześcijańskiej i usiłowali ją podważyć choć na niej zbudowany był ten naród,
sprzeciwiali się wobec jej ograniczeń; zbudowali państwo w państwie, a kiedy napotykali
sprzeciw, próbowali udusić ten kraj i zadać mu śmierć finansową, jak w przypadku
Hiszpanii i Portugalii.”

„Od ponad 1700 lat Żydzi opłakiwali swój smutny los z powodu wypędzenia z własnej ziemi,
jak nazywają Palestynę. Ale, panowie, kiedy świat dałby ją im, natychmiast znaleźliby
przekonywujący powód by tam nie wracać. Dlaczego? Ponieważ są wampirami, a wampiry
nie żyją na wampirach. Oni nie mogą żyć tylko wśród swoich. Oni muszą żerować na
chrzescijanach i innych spoza swojej rasy.”

„Jeśli nie wykluczycie ich z tych Stanów Zjednoczonych, w tej konstytucji, w ciągu mniej niż
200 lat zaroją się tu w takiej liczbie, że zdominują i pożrą ziemię, zmienią naszą formę
rządu, za którą Amerykanie rozlewali krew, oddawali życie, naszą egzystencję i zagrożą
naszej wolności.”

„Jeśli nie wykluczycie ich, w ciągu mniej niż 200 lat wasi potomkowie będą pracować na
polach by zapewnić im egzystencję, gdy oni będą w domach liczenia zacierać ręce.
Ostrzegam was, panowie, jeśli nie wykluczycie Żydów na zawsze, wasze dzieci będą
przeklinać was w grobach.”

„Żydzi, panowie, to Azjaci, niech się rodzą gdzie zechcą, lub od ilu pokoleń są poza Azją, nigdy nie
będą inni. Ich poglądy nie zgadzają się z poglądami Amerykanina, nie będą się zgadzać nawet gdyby
żyli wśród nas przez dziesięć pokoleń. Lampart nie może zmienić swoich cętek. Żydzi to Azjaci, będą
zagrożeniem dla tego kraju jeśli pozwoli im się tu mieszkać, powinni być wykluczeni na podstawie tej
konstytucji.”

Obserwując w jaki sposób inne narody dusiły się z powodu siły pieniędzy, ludzie którzy napisali
konstytucję zrobili wszystko co mogli, by uchronić przyszłe pokolenia, choć nie mogli posunąć się tak
daleko jak żądał Benjamin Franklin. Dlatego byli ostrożni by umieścić następującą klauzulę w sekcji
ósmej pierwszego artykułu konstytucji: „Kongres ma prawo bić monety, określać ich wartość i
zagranicznych monet, oraz ustalać poziom miar i wag.”

Celem tego przepisu było trzymanie kontroli nad pieniądzem państwa na zawsze poza rękami
prywatnymi. Idea była taka, że tylko Kongres, jako wybrani przedstawiciele narodu, powinien mieć
to prawo.

Kiedy prześledzimy pochodzenie pieniądza, pomoże to nam lepiej zrozumieć co mieli na myśli twórcy
konstytucji. Podczas gdy prawdą jest, że pieniądz to tajemniczy twór z powodu nieuchwytnej siły jaką
ze sobą niesie, to kiedy poznamy jego pochodzenie, będzie to bardziej zrozumiałe. Zawsze było
korzystne dla bankierów by utrzymywać ludzi w ciemności w sprawie tajników międzynarodowych
finansów. Jest to częścią planu zniewolenia mas. Oni umiejętnie stworzyli wrażenie, że manipulacja
pieniądzem jest poza zasięgiem zwykłego rozumowania.

Wyraz ‘pieniądz’ pochodzi od staro-rzymskiego ‘moneta’ , oznaczającego świątynię w której bito i
przechowywano złoto. Skrzynie w miejscach kultu strzeżone były przez kapłanów. Ten żółty metal
uważano za szlachetny i święty.

Przechadzając się kiedyś wśród ruin starożytnej świątyni greckiej Apollo w Delphi, natrafiłem na
piękny mały budynek zwany Ateński Skarbiec. Podłoga zrobiona była z twardej skały i miała głębokie

wyżłobienia. W nich pogańscy kapłani składali złoto, srebro, kamienie i klejnoty przyniesione na
przechowanie. Kustosze świątynnego złota stali się znani pod nazwą złotników [goldsmiths – przyp.
tłum,].

W dawnych czasach kiedy człowiek wytwarzał więcej niż potrzebował na prywatne użycie, stosowano
system wymienny [barter – przyp. tłum.]. Inaczej mówiąc, mógł wymienić rzeczy których nie
potrzebował na inne niezbędne.

Od około VII wieku pne wprowadzono system bicia monet. Tylko królowie mieli prawo bicia monet.
Jeśli złapano kogoś na tym uczynku, skazywano go na śmierć. Sytuacja ta trwała do około 1650 roku,
kiedy zaczęły występować pewne wydarzenia, które stworzyły podstawy nowoczesnego systemu
bankowego.

Sprytni złotnicy zdobyli prywatną kontrolę nad pieniądzem w różnych krajach, zwłaszcza w Anglii.
Królowie nadal produkowali złote i srebrne monety, ale rozpoczęto proces ukrywania ich w
skrzyniach by złotnicy używali je jako podstawę do bicia prywatnego pieniądza w formie papierowej.
Kiedy rosła siła złotników, w wielu przypadkach mogli nawet kontrolować królów.

Ponieważ złotnicy byli jedynymi posiadającymi bezpieczne miejsca składowania wartościowych
przedmiotów, kupcy przyjęli plan składowania u nich złotych i srebrnych monet. W zamian złotnik
wydawał pokwitowanie lub certyfikat przyjęcia ich. Po jakimś czasie te kwity wykorzystywano
zamiast monet. Wkrótce kupcy nabywali produkty płacąc za nie tymi właśnie kwitami.

W ten sposób powstał pieniądz papierowy. W krótkim czasie w rękach złotników były ogromne ilości
złota i srebra, więc zaczęli wydawać kwito-waluty. Miłość pieniądza będąc korzeniem zła, złotnicy
opracowali plan inflacji i wypisywali setki razy tak wiele kwitów jak dużo mieli w depozycie złotych
monet. Oszustwo to stworzyło prawną podstawę nowoczesnej waluty. Gdyby wszyscy posiadacze
kwitów zażądali zwrotu swojego złota i srebra równocześnie, miałyby miejsce wyścigi do „banku”
pana Goldsmitha i z całym prawdopodobieństwem następnego dnia znaleziono by bankiera
wiszącego na gałęzi najbliższego drzewa.

W tym samy czasie ewolucji pieniądza wprowadzono odsetki. Złotników nie zadowalała pożyczka
czegoś czego nie mieli; samo to nie wystarczało by zaspokoić ich chciwość; dlatego kiedy ktoś
przychodził ponownie po więcej kwitów, rozpoczęli żądać od niego płacenia odsetek.

Tak więc na skutek procesu „pies je psa” kupcy musieli pracować i planować by otrzymać kwity od
innych w celu spłacenia wcześniej pożyczonych od złotników kwitów. Interesy zaczęły funkcjonować
na zasadzie kwitów przynoszących odsetki zamiast monet. W międzyczasie złotnicy wykorzystywali
odsetki jako pętle na szyi kupców.

Wymysł odsetek nazywa się lichwą. Jest to łańcuch krępujący dzisiejsze masy. Tak długo jak
złotnicy mogli kontrolować złoto, mogli również kontrolować pieniądz papierowy wydany na
podstawie złota, oraz w ten sposób kontrolować ludzi, którzy musieli mieć pieniądz
papierowy by żyć. Gdziekolwiek jest złoto, tam jest siła rządzenia światem.

Stąd powiedzenie prezydenta Garfielda: „Kto rządzi pieniądzem państwa, rządzi też tym
państwem.”

Dowiedzieliśmy się jak sztuczki złotników stały się podstawą nowoczesnego standardu złota.
Rezerwy złota za pieniądzem papierowym to wszystko czego potrzebują złotnicy w XX wieku by
wywołać jaką chcą panikę, kryzysy, bunty i wybuchy anarchii.

To dlatego współcześni międzynarodowi złotnicy nie chcą by ani złoto ani srebro nie tworzyły
podstawy pieniądza papierowego. Na świecie jest tyle srebra, że kontrolowanie nim sprawiałoby im
trudności.

Nieżyjący już F G Bonfils kiedyś powiedział: „Wszystko wyprodukowane na świecie przez 438 lat
złoto stworzyłoby blok o powierzchni 38 stóp kw.” [myślę, że chodzi tu o sześcian o pow. ścianki 38 :
9 = ok. 13 m.kw. – przyp. tłum.] Jest to pewnego rodzaju złoty cielec czczony przez świat.
Sprawowanie kontroli nad tą bryłą umożliwia międzynarodowym finansistom rządzić światem.

Autorzy konstytucji chcieli nie dopuścić do tego by współcześni złotnicy zdobyli kontrolę nad
państwem. Dlatego zapisali wyłączne prawo zarządzania finansami państwa Kongresowi. Według
tego planu w ciągu mniej niż 200 lat zbudowano najbogatsze państwo na świecie.

Ale międzynarodowi bankierzy nie są głupcami. Czekali na właściwy moment by wymóc na
kongresmanach zlikwidowanie konstytucyjnego prawa narodu do „emisji pieniądza (i) regulacji jego
wartości.” Jak to osiągnięto jest najczarniejszą zagadką w historii Ameryki. Zmanipulowali ją
Rotszyldowie, Warburgowie i inne rody żydowskich bankierów.

John Sherman, amerykański kongresman z Ohio, był narzędziem wykorzystanym przez Rotszyldów
do wbicia pierwszego klina. Poprzez ich spisek mogli zmusić Kongres do przegłosowania prawa
narodu do kontrolowania pieniądza na rzecz interesów prywatnych banków.

25 czerwca 1863 roku londyńscy Rotszyldowie napisali do Ikleheimera, Mortona i Vandergoulda,
przedstawicieli swoich banków w Nowym Jorku co następuje:

„Szanowni Panowie

Pan John Sherman napisał do nas z Ohio, USA, w sprawie możliwych zysków w National Banking
zgodnie z ostatnim aktem uchwalonym przez wasz Kongres, kopię którego załączył w swoich listach.
Oczywiście akt ten powstał w oparciu o plan sformułowany tutaj ubiegłego lata przez British Bankers
Association {Stowarzyszenie Brytyjskich Bankierów), przez co Stowarzyszenie zarekomendowało
naszym amerykańskim przyjaciołom, że jeśli stanie się on prawem, będzie to bardzo zyskowne dla
bractwa bankowego na całym świecie.

Pan Sherman oświadcza, że nigdy wcześniej kapitaliści nie mieli takiej okazji gromadzenia pieniędzy,
jak przedstawione jest w tym akcie, oraz że stary plan Banków Państwowych jest tak niepopularny,
że nowy zostanie przyjęty najbardziej pozytywnie, pomimo faktu, że daje Bankom Narodowym

prawie całkowitą kontrolę nad finansami państwa. ‘Kilku rozumiejących ten system,’ mówi, ‘będą
albo tak zainteresowani zyskiem, albo tak uzależnieni od korzyści, że nie będzie żadnego
wewnętrznego sprzeciwu, podczas gdy z drugiej strony, ten wspaniały organ składający się z ludzi
niezdolnych umysłowo zrozumieć ogromnych korzyści jakie kapitał czerpie z tego systemu, poniesie
jego ciężar bez żadnej skargi i być może nawet bez żadnych podejrzeń, że system ten sprzyja ich
interesom.”

Prosimy o wyczerpująca odpowiedź w tej sprawie, jak również o deklarację waszej pomocy, jeśli
zdecydujemy się na założenie Narodowego Banku w Nowym Jorku. Jeśli poznaliście pana Shermana
(wydaje się, że to on wprowadził akt o narodowych bankach), będziemy zadowoleni z otrzymanej od
was wiedzy o nim. Jeśli posłużymy się informacjami otrzymanymi od niego, oczywiście stosownie go
wynagrodzimy.

Oczekujemy waszej odpowiedzi

z wyrazami szacunku

Bracia Rotszyldowie”

Odpowiedź Ikleheimera, Mortona i Vandergoulda była następująca:

„Szanowni Panowie

Otrzymaliśmy wasz list z dnia 25 czerwca, w którym piszecie o korespondencji od Johna Shermana z
Ohio, odnoszącej się do korzyści i zysków z amerykańskiej inwestycji zgodnej z prawem o bankach
narodowych.

Fakt, że pan Sherman dobrze się wyraża o takiej inwestycji lub podobnej, z pewnością ma znaczenie
gdyż ten dżentelmen posiada w znacznej mierze cechy wyróżniające skutecznego nowoczesnego
finansistę. Ma taki charakter, że jego własne uczucia nie mogą one być przyczyną stracenia z oczu
wielkiej szansy. Jest młody, sprytny i ambitny. Ma oko na stanowisko prezydenta Stanów
Zjednoczonych i jest już członkiem Kongresu. Słusznie myśli, że może bardzo wiele zyskać zarówno
politycznie jak i finansowo (ma też ambicje finansowe) poprzez przyjaźń z osobami i instytucjami
posiadającymi duże zasoby finansowe, które czasami nie są zbyt drobiazgowi w swoich metodach,
albo w sprawie uzyskiwania pomocy rządowej albo zabezpieczania się przed nieprzyjaznymi
przepisami. W tym ufamy mu całkowicie. Jego połączone intelekt i ambicja czynią go dla nas
niezwykle cennym. Rzeczywiście, przewidujemy, że jeśli go życie oszczędzi, okaże się najlepszym
przyjacielem jakiego kiedykolwiek miał świat finansowy w Ameryce.

Jeśli chodzi o organizację Narodowego Banku tutaj i zysków z takiej inwestycji, prosimy o zapoznanie
się z załączonym okólnikiem. Pytania od europejskich kapitalistów w tej sprawie były tak liczne, że
dla ułatwienia byliśmy zmuszeni wydrukować nasze odpowiedzi na okólniku.

Gdybyście zdecydowali się na utworzenie banku w tym mieście, będziemy zadowoleni świadczyć

wszelką pomoc. Łatwo możemy znaleźć przyjaciół wśród finansistów w celu sporządzenia
odpowiedniego informatora i wypełnić urzędowe stanowiska nie zapewnione przez przedstawicieli
przysłanych nam przez was.

Z największymi wyrazami szacunku

Ikleheimer, Morton i Vandergould.”

Ustawa o narodowej bankowości była haniebnym czynem umożliwiającym Kongresowi zrzeczenie sie
władzy nad narodowym pieniądzem na rzecz międzynarodowego żydowskiego bractwa
bankowego. Co ten akt rozpoczął, dokończył system Federalnych Rezerw. Paul Warburg,
prezydent Kuhn, Loeb and Co. był niemieckim Żydem przysłanym do Ameryki by sfinalizować
wypaczony system finansowy państwa. To jemu przypisuje się napisanie ustawy o Federalnych
Rezerwach uchwalonej za czasów kontrolowanego przez Żydów rządu Wilsona. W chwili jej
uchwalenia przez Kongres, naród całkowicie stracił kontrolę nad swoim pieniądzem.

Podobnie jak Warburg, założyciel House of Rotszyld [Dom Rotszyldów] był również niemieckim
Żydem. Rotszyld urodził się w 1743 roku i jego prawdziwe nazwisko było Majer Amszel. Z zawodu
był pożyczkodawcą i jako logo swojej firmy używał Czerwonej Tarczy, od której nazwy ‘roth schild’
pochodzi jego nazwisko. Jak olbrzymia ośmiornica swoimi mackami sięga do wszystkich części świata.

Głównym celem niniejszej pracy jest pokazanie, jak łatwo byłoby grupie ludzi myślących w skali
międzynarodowej kształtować świat według swoich pragnień, gdyby mieli dostęp do źródeł
finansowych. Przyznanie możliwości takiego rozwiązania jest równoznaczne z przyznaniem, że taki
spisek, jak ujawniony w Protokołach Mędrców Syjonu mógłby istnieć. Gdyby taki spisek mógł istnieć,
to pozostaje tylko kwestia odpowiedzi: czy mamy dowody by podejrzewać że istnieje?

Światowy kryzys

Prof. Frederick Soddy z Oxford University jest zdania, że każda grupa finansistów posiadająca
wiedzę zawartą w Protokołach, gdyby chciała, mogłaby przejąć pod swoją kontrolę całą ludzkość.
„Powszechnie uważa się, że nastąpiło coś w rodzaju spisku mającego na celu zniewolenie świata,”
mówi Soddy. Kiedy już wspomniał o Protokołach, dodał: „Spisek czy nie, to nie ma wątpliwości, że
władza jaką to odkrycie włożyło w ręce finansistów, jeśli nie kontrolowana, umożliwi im w ich
własnym czasie i na swój sposób podbić świat.”

„To, czy istnieje zmowa między „narodem wybranym” do przywrócenia poprzez złoto dominacji,
która z nawyku miała pochodzić od Boga – biblijna historii (Exodus XXXII) przypomina bardzo
podobną próbę, udaremnioną przez energiczne działanie działania ich głównego ustawodawcę –
trzeba przyznać, że byłby to odwet na nauce za jej skłonności obrazoburcze, nie bez pewnego
sardonicznego humoru, jeśli obudzimy się pewnego dnia i zamiast dziesięciu przykazań będziemy
mieć jedną zasadę złota. Są to hipotetyczne możliwości, bez wątpienia, że tak jak w czasach
Mojżesza, nadal są Żydzi i Żydzi. Przynajmniej miejmy taką nadzieję.”

Mając na uwadze wszystkie te fakty i rozważając dalszy fakt, że Protokoły były wyraźnie napisane

około czterdzieści lat temu, poniższe zagrożenie wynikające z trzeciego protokołu wydaje się
naprawdę być prorocze: „Wszystkimi dostępnymi nam tajnymi podziemnymi metodami i przy pomocy
złota, które jest w naszych rękach, wywołamy światowy kryzys gospodarczy, na ulice rzucimy całe
tłumy robotników jednocześnie we wszystkich krajach Europy. Te tłumy będą się spieszyć z
zachwytem do rozlewu krwi tych, którym w prostocie niewiedzy zazdrościli od kołyski, i których
majątki będą wtedy mogli łupić.”

„Naszych nie tkną, gdyż tylko my będziemy znać czas ataku i podejmiemy kroki by się obronić.”

Poszczególne kraje doświadczyły kryzysów w różnym czasie ale do depresji w 1929 roku nigdy nie
było „powszechnego kryzysu ekonomicznego.” Jednym ze skutków depresji przez bezrobocie, było
rzucenie „całych tłumów robotników” na ulice świata. Te tłumy już rozlewają „krew” urzędników
rządowych, a patrząc na wskaźniki najgorsze jeszcze nie nadeszło. „Naszych majątków nie tkną,” i to
jest fakt warty zauważenia, że kiedy majątki gojów rozpadały się w roku 1929, nie odnotowano strat
po stronie głównych żydowskich spekulantów przez kryzys giełdowy. Ich majątek był taki, że kiedy
depresja nadeszła byli na nią przygotowani. Artykuły prasowe do tej pory donoszą, że przyczyna
depresji jest nieznana.

Czy mogła być zaplanowana?

Bankierzy i bolszewizm

10 września 1920 roku The American Hebrew napisał: „Żyd rozwijał zorganizowany kapitalizm wraz
z jego wykonawcą pracy, systemem bankowym.”

W 1880 roku Fiodor Dostojewski napisał: „Tak, ona jest w przededniu swojego upadku, twoja Europa,
upadku, powszechnego, ogólnego, okropnego…judaizm i banki rządzą wszystkim, tak Europa jak i
edukacją, cała cywilizacją i socjalizmem, zwłaszcza socjalizmem, gdyż z jego pomocą judaizm wyrwie
z korzeniami chrześcijaństwo i zniszczy chrześcijańską kulturę. I nic innego z tego nie wyniknie poza
anarchią, nawet wtedy na czele wszystkiego będzie stał Żyd… i kiedy całe bogactwo Europy będzie
złupione, pozostanie tylko żydowski bank.”

Przez długi czas związek między bolszewizmem i międzynarodowymi finansistami żydowskimi
utrzymywano w ukryciu. Ale mądrość opinii publicznej ma sposób na zniszczenie kamuflażu i
wiercenie aż do pierwszych przyczyn. Być może nigdy nie poznamy całkowitej historii, ale pokazały
się wystarczające informacje by wiedzieć, że za tzw. „rosyjską” rewolucją 18 lat temu stały
nieograniczone żydowskie finanse. W rzeczywistości była to „żydowska” rewolucja.

Nikt poinformowany nie ma już wątpliwości, że bolszewizm jest kontrolowany i kierowany przez
tajemniczą hierarchię żydowskich czarowników finansowych. Zwykli ludzie i robotnicy, których
umysły stały się wypaczone mydlanym oratorium i czerwoną propagandą są po prostu ogłupiani by
wyniszczyć się nawzajem przez anarchię, klasową nienawiść i przemoc tłumu. Kiedy robotnicy na
całym świecie nadal stawiają na litość spiskowców i w końcu są wykończeni wybuchami rewolucji,
będzie wtedy proste dla finansistów by zakneblować ich w spirali systemu tajnej policji jak to miało
miejsce w Rosji. W ten sposób międzynarodowi żydowscy czerwoni spodziewają się ostatecznie

rządzić światem, a status gojów zredukować do niewolników.

W 1905 roku, kiedy w Rosji miała początek rewolucja, hebrajskie czasopismo nowojorskie The
Maccabean napisało: „Rewolucja w Rosji jest rewolucją żydowską, kryzysem w żydowskich dziejach.
Jest to żydowska rewolucja gdyż Rosja jest domem około połowy Żydów świata, a obalenie jej
despotycznego rządu musi mieć bardzo ważny wpływ na losy milionów tam żyjących i na wiele
tysięcy tych, którzy ostatnio wyemigrowali do innych krajów. Ale rewolucja w Rosji jest żydowską
również ze względu na to, że Żydzi są najbardziej aktywnymi rewolucjonistami w carskim imperium.”

Jest zatem błędne aby sądzić, że nie do opisania warunki istniejące obecnie w Rosji, gdzie cała
gojowska ludność została zredukowana do poziomu niewolników, stanowi szczerą próbę ze strony
rosyjskiej klasy robotniczej w celu poprawy ich warunków.

Nie tylko w USA, ale również we wszystkich częściach świata, ogromna część żydowskiej prasy
otwarcie propagowała bolszewizm kiedy zaczął obejmować Rosję. W Londynie propaganda stała się
tak silna i okrutna, że Morning Post i inne szanowane dzienniki poświęciły jej dużo uwagi i szeroki
rozgłos.

W 1919 roku Jewish Chronicle miała to do powiedzenia: „Jest dużo w fakcie samego bolszewizmu, w
tym że tak wielu Żydów jest bolszewikami, w tym że ideały bolszewizmu w wielu punktach są zgodne
z najlepszymi ideałami judaizmu.”

6 stycznia 1933 roku ta sama gazeta napisała: „Ponad jedna trzecia Żydów w Rosji została
urzędnikami państwowymi.”

W swojej książce The Alien Menace (Obca groza) A H Lane, oficer brytyjski stawia pytanie: kto
zapewnił Leninowi i Trockiemu fundusze by rozwalić rosyjski rząd w 1917 roku? I odpowiada: „Jest
znanym faktem i udowodnionym, że pieniądze zapewniła grupa międzynarodowych bankierów z
siedzibą w Berlinie, Sztokholmie i Nowym Jorku. Kiedy Lenin zabrał ze sobą ze Szwajcarii pewną
liczbę obcych rewolucjonistów zebranych z całej Europy, jego główny pomagier Trocki przywiózł ze
sobą hordę obcych z USA. Sam był w więzieniu w Halifax, Nowa Szkocja, kiedy otrzymał wiadomość
by dołączył do Lenina w Rosji. Jego uwolnienie z więzienia po to by mógł asystować Leninowi w
organizowaniu bolszewickiej rewolucji jest tajemnicą, która nigdy nie była rozwikłana. Jaki ogromny
wpływ zmusił brytyjskie organy by go uwolnić i dać pozwolenie na wyjazd do Rosji?”

Za rosyjskim holokaustem były lata przygotowań i niesamowitych intryg. Spisek zaplanowano tak
ostrożnie i jego ślady ukryto z taka dbałością, że tylko teraz goje zdają sobie sprawę, do pewnego
stopnia co naprawdę się wydarzyło. Pewni „tajemniczy mężczyźni”, których działalności nigdy w
pełni nie poznano, byli zainstalowani w różnych miejscach świata na wzór ogromnej
międzynarodowej sieci.

Przykład tego można zauważyć u tajemniczego dr Helphanda, używającego literackiego pseudonimu
Parvus. Rosyjski Żyd z główna bazą operacyjną w Sztokholmie, Helphand był łącznikiem między
spiskowcami z różnych krajów. Posiadał ogromny majątek i opisywano go jako „niewidzialnego
międzynarodowego spekulanta który dorobił się ogromnej fortuny, i kreował się na idealnego

inspiratora bolszewizmu.”

Kiedy Lenin i Trocki wykonywali wstępna brudną robotę, prawdziwi sponsorzy światowego buntu
trzymali się za kulisami. Ganecki-Furstenberg, inny Żyd który pracował z Helphand, miał interesy
finansowe równie wielki i tajemnicze. Ktoś z tych czasów mówi, że przez tych dwóch dziwnych
facetów „bolszewicy zwykli otrzymywać ogromne sumy pieniędzy z nieznanych źródeł
zagranicznych.”

Pan Lane kontynuuje swoją ocenę sytuacji: : „W jaki sposób ci obcy wspierani rewolucjoniści, po
najeździe na Rosję, przeszli do mordowania i grabienia na hurtowa skalę, zapisały liczne osoby, które
miały nieszczęście być w Rosji w czasie rewolucji bolszewickiej. Wszyscy są zgodni, że przywódcami
rewolucji i osobami odpowiedzialnymi za większość brutalnych i oburzających morderstw byli Żydzi.”

Victor E Marsden przebywał w Rosji podczas i zaraz po rewolucji. Był przedstawicielem
londyńskiego Morning Post i miał możliwość obserwować tworząca się od początku moskiewską
biurokrację. Będąc w codziennym kontakcie z przywódcami, mógł obserwować personel nowej
dyktatury. Ponieważ upierał się że zewnętrznemu światu będzie opisywał prawdę, ściągnął na siebie
gniew Żydów i chociaż był obywatelem brytyjskim został uwięziony. Zmarł przedwczesną śmiercią na
skutek odniesionych tam ran.

W 1934 udało mi sie dostać z Anglii listę nazwisk I narodowości przywódców sporzadzoną przez
Marsdena kiedy mieszkał w Moskwie. Opublikowałem ją w Revealer by na zawsze uciszyć pewnych
hebrajskich chrześcijan i religijnych redaktorów, którzy do tego czasu negowali żydowski charakter
komunizmu. Pełna lista od A do Z pokazała, że było tam 545 biur i 454 z nich zajmowali
Żydzi. Wiarygodne raporty wskazują, że prawie taka sama relacja jest dzisiaj. Opublikowane
narodowości przedstawiały się następująco:

Żydzi 454

1.

Litwini 33

2.

Rosjanie 23

3.

Ormianie 13

4.

Niemcy 12

5.

Finowie 3

6.

Polacy 2

7.

Gruzini 1

8.

Karaimowie 1

9.

Węgrzy 1

10.

Imeretianie 1

11.

Czesi 1

12.

Razem 545

W celu dokonania rewolucji Lenin potrzebował milionów dolarów. Takich ogromnych sum nie można
było zebrać wśród osób prywatnych. Tylko silni międzynarodowi bankierzy mogli wesprzeć
propagandę na tak olbrzymią skalę.

„W pewnym czasie Trocki był ulubieńcem Jakuba Schiffa,” powiedział kongresman Louis T

McFadden w przemówieniu przed Kongresem w 1933 roku. „Podczas wojny Trocki redagował Nowy
Mir i organizował masowe spotkania w Nowym Jorku. Kiedy opuszczał Amerykę by powrócić do Rosji,
jak podają wiarygodne źródła, podróżował na koszt i pod opieką Schiffa. W Halifax aresztowali go
Brytyjczycy, lecz uwolnili natychmiast dzięki jakiemuś wysoko ulokowanemu protektorowi. Wkrótce
po przyjeździe do Rosji otrzymał informację, że miał kredyt w Szwecji, w szwedzkiej filii banku
należącego do Maxa Warburga z Hamburga. Kredyt ten pomógł sfinansować zajęcie rosyjskiej
rewolucji przez międzynarodowych bankierów żydowskich.”

Rok później w innym przemówieniu przed Kongresem, McFadden powiedział: „Studenci radykalizmu
wiedzą, że obecny sowiecki rząd w Rosji zorganizowany był przez obcych i uzurpatorów a nie
reprezentanta myśli i idei 150 mln obywateli Rosji…”

„Chiałbym przypomnieć lojalnym Amerykanom, że dobrze jest pamiętać iż taktyka
‘wiercenia-od-środka’ kontynuowana przez tych obcych i uzurpatorów w sowieckiej Rosji
spowodowała upadek rządu i ustanowienie obecnego rządu pod kontrolą komunistyczno-żydowską,
oraz wskazać, że ten sam typ obcych i uzurpatorów jest zatrudnionych w USA by ustanowić formę
rządu inną niż konstytucyjny, a by to zrobić chcą sparaliżować przemysł, zniszczyć patriotyzm, by w
końcu obalić rząd Stanów Zjednoczonych.”

Inny przykład związku między bankierami i bolszewikami daje się zauważyć w pracach Leonida
Borysewicza Krassina. Ten człowiek, syberyjski Żyd, był równie bogaty. Brał udział w rewolucyjnym
spisku w Rosji w 1907 roku i natychmiast uciekł do Berlina gdzie podjął pracę w żydowskiej firmie.
Dwa lata później powrócił do Rosji jako dyrektor filii firmy w St Petersburgu.

W 1917 roku współpracuje z tajemniczym dr Helphandem i Ganeckim-Furstenburgiem w
Sztokholmie jako ośrodkiem ich działalności. Pracowali między St Petersburgiem, Sztokholmem i
Berlinem. Był to rok w którym poczyniono starania o przeniesienie Lenina i Trockiego wraz z ich
bandą rzezimieszków przez Berlin w zapieczętowanym pociągu. Krassin był jednym z przywódców
przygotowującym tę podróż. W kręgu jego przyjaciół byli główni przywódcy bractwa bankowego z
Niemiec.

Pani Webster sprawę te podsumowuje w jednym akapicie: ” Krassin grał podwójną rolę, z jednej
strony reprezentował interesy wielkich żydowsko-niemieckich kapitalistów, a z drugiej jako pomagier
Lenina, którego jednoznacznym celem było zniszczenie kapitalizmu. Gdyby potrzebne były inne
dowody na związek między bolszewizmem i międzynarodowymi finansistami, dostarczy ich sprawa
Krassina.”

Do czasu kiedy do władzy doszedł Hitler, istniał bliski związek między finansistami z Berlina I
Moskwy. Kiedy kryzys w roku 1931 ogarnął Anglię, gazety donosiły, że pożyczki „zamrożono” w
Niemczech, przez co zablokowano przepływ kapitału. Artykuły te nie były prawdziwe, lecz był tego
powód, że choć pieniądze przeszły do Berlina, przekazywane były przez żydowskich bankierów
niemieckich do sowieckiej Rosji, gdzie je „zamrażano”.

Tej strategii niszczenia równowagi finansowej świata dostarcza oświadczenie moskiewskiego
oligarchy Mendzinskiego: „Tak długo jak idioci będą poważnie traktować nasze podpisy i im wierzyć,
będziemy musieli przyrzec wszystko o co proszą, i na tyle ile by się chciało, jeśli tylko dostaniemy coś

materialnego w zamian „.

Wyczuwając sytuację, że fundusze przesyłane do Niemiec dostawały sie do Moskwy, James W Gerard
we wrześniu 1931 roku oświadczył, że Niemcy „nie potrzebowały żadnej pomocy finansowej oraz że
duży procent pożyczek z USA szedł do Rosji”. Dodał: „Jeśli mamy robić interesy z Rosją, róbmy je
bezpośrednio a nie przez Niemcy, które zorganizowały kredyt wartości milionów dolarów dla Rosji,
by mogła zakupić towary w Niemczech.”

Dlatego oszuści mają zwyczaj wywoływać spięcia na liniach międzynarodowych finansów w celu
kreowania bezrobocia i niepokoju wśród mas. Dla nich stworzenie sytuacji jaką chcą jest bardzo
prosta sprawą, wystarczy usiąść przy biurku i kontrolować gospodarcze arterie świata.

Tak więc widzimy, że naród rosyjski jest nie tylko nieludzko rządzony przez grupę pozbawionych
serca obcokrajowców, ale że ta grupa była finansowana i wspierana od początku przez
międzynarodowych bankierów, którzy są również obcy w krajach gdzie żyją dlatego, że ich pomysły
są sprzeczne z narodowymi dążeniami gojów których dominują siłą złota.

W listopadzie 1934 roku prezydent USA wysyła następującą wiadomość do szefa moskiewskiej
dyktatury: „W siedemnastą rocznicę ustanowienia sowieckiego rządu, proszę przyjąć zapewnienie
najlepszych życzeń dobrobytu waszego kraju.”