AUDIO 2/2000
46
HI−FI
HI−FI
HI−FI
HI−FI
HI−FI
Zespoły głośnikowe
Nowa seria
Evidence, zastępu−
jąca dawną serię
“czerwoną”, składa
się z modeli wyraź−
nie droższych od
poprzedników; 470
mają jednoznacz−
nego protoplastę w
450, 870 w 850. Z
trzecim modelem
serii, 370, sprawa
odniesień nie jest
już taka prosta.
Dawna 350 była
bowiem również
układem dwudroż−
nym, ale w obudo−
wie wolnostojącej.
Z
a miana na konstrukcję podstawkową
zmieniła kształt całej oferty Dali.
Evi−
dence 370 zapełnia co prawda pew−
ną lukę − w tym zakresie ceny wcześ−
niej dostępne były tylko kilkulitrowe
miniaturki Dali
Menuet, natomiast
370, dwa razy większe, reprezentują
gatunek pełnokrwistego, ponad 10−
litrowego podstawkowca, jednak w
ten sposób, wraz z ceną
470 przekraczają−
cą 5000zł, pułap ceny najtańszego podło−
gowca w audiofilskiej serii został bardzo
wyraźnie podniesiony. Jest zresztą charak−
terystyczne, że firma Dali, dająca dzisiaj
wielki wybór konstrukcji (aż pięć serii), wraz
z wycofaniem
350 nie proponuje ani jedne−
go układu dwudrożnego, dwugłośnikowe−
go, wolnostojącego − dzisiaj bardzo popu−
larnego w katalogach innych firm. Kiedy
pojawia się kolumna podłogowa Dali, od
Dali 370 to układ głośników
Vify; szerokie pasmo 17−cm
głośnika nisko−średniotono−
wego pozwoliło zastosować
małą (20−mm) kopułkę wy−
sokotonową (częstotli−
wość podziału −
3,7kHz).
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
DALI
Evidence 370
razu jest co najmniej dwuipółdrożna. Jest
w tym sens elektroakustyczno−ekonomicz−
ny, gdyż jednemu głośnikowi nisko−śred−
niotonowemu zwykle wystarcza objętość
obudowy podstawkowej, a wówczas i ce−
na, przy podobnych walorach akustycz−
nych, może być wyraźnie niższa niż cena
analogicznej konstrukcji wolno−
stojącej, z drugiej jednak
strony są też oczekiwania
klientów, nie wnikających w
fakty elektroakustyczne, a pragnących
mieć kolumnę wolnostojącą, i gotowych za
to dopłacić. Chcąc nie chcąc, zajmujemy
się jednak w tym teście podstawkowymi
Evidence 370.
Mimo pochodzenia z tej samej serii,
głośniki zastosowane w dwudrożnych
Evi−
dence 370 nie są takie same jak w dwu i−
półdrożnych
Evidence 470. Głośnik nisko−
średniotonowy to ponownie Vifa, z celulo−
zową, powlekaną membraną z wklęsłą tek−
stylną nakładką przeciwpyłową, odlewa−
nym koszem, ale innego typu, o nieco
mniejszej średnicy, z mniejszym układem
magnetycznym (choć z dodatkowym pierś−
cieniem). Głośnik wysokotonowy to kopuł−
ka 20−mm, tym razem druga Vifa (w
470
25−mm Seas), jedna z wersji zasłużonego
głośnika typu D20TD, produkowanego od
ponad dziesięciu lat.
W zwrotnicy Dali jak zwykle widać tylko
bardzo dobre komponenty, łączone bezpo−
średnio.
Dużo starań włożono w elegancję obu−
dowy, wszystkie ścianki (poza górną, przy−
krytą pleksi) oklejono naturalnym fornirem,
przednie boczne krawędzie ścięto i za−
okrąglono. Dostępne są trzy wersje wykoń−
czenia − czarna, czereśniowa i bukowa.
Jeden duży otwór bass−reflex zastąpio−
no dwoma mniejszymi, umieszczonymi na
przedniej ściance. Gniazdo przyłączenio−
we jest podwójne.
AUDIO 2/2000
47
60
65
70
75
80
85
90
95
100
10
100
1000
10000
100000
Częstotliwość w Hz
Ci
śnienie w dB
Rys. 1. − charakterystyka modułu impedancji
R
ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar
ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar
ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar
ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar
ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar
sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne
sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne
sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne
sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne
sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne
do 200Hz.
do 200Hz.
do 200Hz.
do 200Hz.
do 200Hz.
Rys. 3 −
Rys. 3 −
Rys. 3 −
Rys. 3 −
Rys. 3 − w z
w z
w z
w z
w zakresie 200Hz−20kHz, na osi głównej
akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej
akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej
akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej
akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej iiiii pod
pod
pod
pod
pod
kątami 15
kątami 15
kątami 15
kątami 15
kątami 15
O
O
O
O
O
i 30
i 30
i 30
i 30
i 30
O
O
O
O
O
w płaszczyźnie poziomej
w płaszczyźnie poziomej
w płaszczyźnie poziomej
w płaszczyźnie poziomej
w płaszczyźnie poziomej, pomiar
, pomiar
, pomiar
, pomiar
, pomiar
metodą MLS z od
metodą MLS z od
metodą MLS z od
metodą MLS z od
metodą MLS z odległości
ległości
ległości
ległości
ległości 1m
1m
1m
1m
1m
Rys. 3
Rys. 3
Rys. 3
Rys. 3
Rys. 3a
a
a
a
a
−
−
−
−
−
zbieżność charakterystyk zespołów lewego
zbieżność charakterystyk zespołów lewego
zbieżność charakterystyk zespołów lewego
zbieżność charakterystyk zespołów lewego
zbieżność charakterystyk zespołów lewego
i prawego (na osi głównej)
i prawego (na osi głównej)
i prawego (na osi głównej)
i prawego (na osi głównej)
i prawego (na osi głównej)
Laboratorium
Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS
Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS
Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS
Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS
Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS
W ogólnym charakterze Dali przy−
pomina raczej Avance a niż Dynau−
dio, dźwięk nie jest suchy, ale trochę
zmatowiony, nie dość przejrzysty, za co
odpowiedzialność ponoszą wysokie tony −
mało mikroinformacji z tego zakresu. Cały
dźwięk nie jest ciemny, ale skupiając się
na obserwacji wysokich tonów trzeba
stwierdzić, że w zakresie tym Evidence
nie błyszczą, w przenośni i dosłownie.
Avance i Dynaudio pokazywały te infor−
macje w odmienny od siebie sposób, ale
ciekawiej; w Avance'ach było dużo mikro−
informacji, “szpileczek”, w Dynaudio wię−
cej płynności i słodyczy. W Dali wysokie
są trochę za smutne; to dobrze, że udało
się je tak ładnie związać ze średnicą, ale
nie zaszkodziłoby muzyce, gdyby same
wykazywały większą inicjatywę. Wydaje
się jednak, że nie jest to kwestia równo−
wagi częstotliwościowej (bo ta jest dobra),
nie ilości (natężeniowo jest w sam raz),
sposobu zaaplikowania głośnika, ale bar−
dziej jego wrodzonych cech. Na taką ja−
kość reprodukcji wysokich nie można się
wprost skarżyć, problem wynika z układu
odniesienia − relatywnie tania kopułka Vify
stanęła przeciwko jednoznacznie lep−
szym, droższym kopułkom Scan−Speaka
i Dynaudio.
I w końcu trzeba powiedzieć, że spo−
sób połączenia zakresu średnich i wyso−
kich częstotliwowości, ogólne wyrówna−
nie, jest... lepsze niż w Avance'ach i Dy−
naudio; w pierwszych notowaliśmy wyco−
fanie górnego środka, w drugim rozjaśnie−
nie, w Dali trudno dostrzec jednoznaczne
odejście od normy neutralności tonalnej.
Zupełnie odwrotnie niż w Avance'ach,
wolne od kontrowersyjnej specyfiki, Dali
są tutaj ograniczane chyba przede wszys−
tkim wrodzonymi cechami samych głośni−
ków. Środek pasma nie jest gładki i krys−
talicznie czysty, ale mimo to płynny, so−
czysty, muzykalny. Większe składy instru−
mentów mogą być odtwarzane nie dość
precyzyjnie, lekki bałagan wkrada się
zwłaszcza gdy dużej ilości informacji na
środku pasma ma towarzyszyć mocny
bas, za to mniejsze instrumentarium czy
wręcz indywidualne akcje, pojedyncze
wokale, przetwarzane są bardzo wiernie i
przekonująco. Wnioski takie wiążą się z
wysoko ustawioną poprzeczką oczeki−
wań, nie ma więc co straszyć większymi
nawarstwieniami dźwięków w muzyce wy−
magającej mniejszej skrupulatności; na−
wet gęste rockowe aranżacje oddawane
są wystarczająco przejrzyście, co najważ−
niejsze, żywo, z zaangażowaniem. Tylko
trochę więcej blasku wysokich tonów... Za
to bas − wręcz przeciwnie − jest sprężysty,
soczysty, czasami swawoli sobie nawet
nieco ponad miarę audiofilskiej popra−
wności, nie ściga się z basem Avance'ów
w rozciągnięciu, ani tym bardziej w kontu−
rowości i rzetelnej dynamice, stawia na
dynamikę bardziej subiektywną − jest go
dużo, pulsuje, pozwalając zapomnieć, że
słuchamy raczej mniejszych niż więk−
szych zespołów głośnikowych.
Tradycyjnie dla Da−
li, zwraca uwagę
bardzo mała zmienność modułu impedan−
cji w zakresie średnio−wysokotonowym
(rys. 1.
rys. 1.
rys. 1.
rys. 1.
rys. 1.).
Evidence 370 to zespół cztero−
omowy.
Charakterystyki z zakresu niskoto−
nowego (głośnik, otwór, charakterystyka
wypadkowa, rys. 2.
rys. 2.
rys. 2.
rys. 2.
rys. 2.) pokazują działanie
bass−reflexu przy zastosowaniu głośnika
o dość wysokiej dobroci w nieco zbyt ma−
łej obudowie. Minimum amplitudy głośni−
ka pokrywa się z minimum modułu impe−
dancji (ok. 45Hz), ale maksimum efektyw−
ności otworu jest wyraźnie przesunięte
wyżej i lokuje się przy 70Hz. Charakterys−
tyka wypadkowa pokazuje maksimum
przy ok. 100Hz.
W zakresie średnio−wysokotonowym
(rys. 3.
rys. 3.
rys. 3.
rys. 3.
rys. 3.) widać dużą rozbieżność charak−
terystyk zdjętych pod różnymi kątami, w
zakresie 3−10kHz. Wynika to najprawdo−
podobniej z ustalenia wysokiej częstotli−
wości podziału i zastosowania łagodnego
filtrowania głośnika nisko−średniotonowe−
go, wskutek czego jego skupiające się na
osi promieniowanie w tym zakresie silnie
wpływa na ostateczną charakterystykę.
Widać też lokalną zapadłość przy ok.
1,2kHz, i można być pewnym, konfrontu−
jąc to z charakterystykami z rys. 2.
rys. 2.
rys. 2.
rys. 2.
rys. 2., że za
tę niedoskonałość odpowiedzialny jest re−
zonans tunelu, wpływający również na
charakterystykę głośnika.
W sumie jednak, mimo lokalnych za−
padłości przy 1,2kHz i 10kHz, charakte−
rystyka całego pasma (rys. 4.
rys. 4.
rys. 4.
rys. 4.
rys. 4.) jest dob−
rze zrównoważona, z lekko eksponowa−
nym “średnim” basem.
Zbieżność charakterystyk zespołu le−
wego i prawego jest dobra, różnica ni−
gdzie nie przekracza 1dB.
Evidence 370 to najgłośniejsze zespo−
ły tego testu, a prymat zdobyły umiarko−
wanym wynikiem 87dB. Jak rzadko kiedy,
pokrywa się to niemal dokładnie z dekla−
racjami producenta (87,5dB). Dziękujemy
za dobry wynik i rzetelność.
Impedancja znamionowa [
Ω
]
4
Efektywność (2,83V/1m) [dB]
87
Rekomendowana moc wzmac. [W] 40−150
Wymiary (WxSxG)[cm]
37x21x26
Cena
Cena
Cena
Cena
Cena
(za parę) [zł]
3000
3000
3000
3000
3000
Dystrybutor
TRIMEX