Władysław Izdebski

PRZYMUSY

W TEORII I PRAKTYCE

Wydawnictwo PZBS

Władysław Izdebski

Projekt okładki:

Aleksandra BERKOWSKA

Korekta:

Paweł KELLER

Wydawnictwo PZBS

Warszawa

ISBN – 83-87894-04-4

SPIS TREŚCI

Wstęp...........................................................................

Przymus pojedynczy..........................................................

Impas kontrolowany...........................................................

Przymus transferowy.........................................................

Przymus wpustkowy..........................................................

Przymus wpustkowy bezkomunikacyjny.....................

Przymus bezredukcyjny....................................................

Przymus księżycowy..........................................................

Przymus krzyżowy.............................................................

Przymus Reese`a..................................................................

10.

Przymus z balastem............................................................

11.

Krokodyli kęs........................................................................

12.

Przymus z kamykiem

13.

Przymus z opóźniona redukcją........................................

14.

Przymus kaskadowy..........................................................

15.

Przymus podwójny.............................................................

16.

Podwójny przymus z kamykiem.....................................

17.

Podwójny przymus Reese`a.............................................

18.

Przymus atutowy pojedynczy..........................................

19.

Przymus atutowy podwójny............................................

20.

Przymus atutowy kaskadowy..........................................

21.

Przymus wahadłowy atutowy.........................................

22.

Przymus wahadłowy bezatutowy...................................

23.

Przymus jednokolorowy....................................................

7
8

21
23
27
30
32
36
39
42
44
46
48
50
52
57
62
64
66
70
71
73
78
81

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

24.

Przymusy na trzy kolory....................................................

25.

Przymus pamięciowy.........................................................

26.

Krok po kroku – problemy................................................

27.

Osiedlowy turniej – opowiadanie....................................

28.

Sprawdzian pierwszy – zadania......................................

29.

Sprawdzian pierwszy – rozwiązania..............................

30.

Efektowne rozgrywki.........................................................

31.

Sprawdzian drugi – zadania.............................................

32.

Sprawdzian drugi – rozwiązania.....................................
Zamiast zakończenia...........................................................

84
92
94

128
130
134
149
163
169
183

WSTĘP

WSTĘP

Tak naprawdę, moja fascynacja brydżem rozpoczęła się, gdy po raz

pierwszy zetknąłem się z rozgrywką na przymus.

Rozdanie było zupełnie banalne:

♠ 5 3

♥

A K D W 10

♦

7 6 5

♣

A W 2

W E

♠ A K D W 10

♥

7 4

♦

A W 3 2

♣

7 6

Czy można wygrać kontrakt 7BA po wiście

♣

Oczywiście, że nie – pomyślałem. Lecz gdy zobaczyłem końcówkę:

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

♠ —

♥

♦

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

A W

♣

w której po zagraniu

♥

A N nie jest w stanie utrzymać obu zatrzymań, za-

chłysnąłem się prostotą rozwiązania tego problemu. Od tej chwili brydż stał
się moją pasją i choć później odkryłem wiele innych, nie mniej interesują-
cych brydżowych tajemnic, sentyment do przymusów pozostał mi na za-
wsze.

Pod presją napływających od Czytelników Świata Brydża listów zrodził

się pomysł napisania tej pracy. Jest więc szansa, że bakcylem brydżowych
przymusów zarażę innych.

Władysław Izdebski

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

1. Przymus pojedynczy

Popatrzmy jeszcze raz na rozdanie opisane we wstępie oraz znaną nam

końcówkę:

♠ A K D W 10

♥

7 4

♦

A W 3 2

♣

7 6

♠ 7 6 4

♥

5 3 2

♦

K D 8

♣

K D 9 6

W E

♠ 9 8 2

♥

9 8 6

♦

10 9 4

♣

10 8 4 3

♠ 5 3

♥

A K D W 10

♦

7 6 5

♣

A W 2

Kontrakt 7BA (S). Wist

♣

Po odegraniu pików i kierów doprowadzamy do końcówki:

♠ —

♥

—

♦

A W

♣

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

♠ —

♥

♦

♣

w której gramy

♥

1. Przymus pojedynczy

Zapewne zauważyłeś, że aby wywrzeć presję na obrońcę W, oba zatrzy-

mania (karty będące potencjalnymi lewami obrońców) muszą znajdować się
u niego. Gdyby zatrzymania rozdzielić pomiędzy obu obrońców do sytuacji
przymusowej by nie doszło. Możemy więc sformułować pierwszy warunek
gry na przymus:

Oba zatrzymania obrońców muszą znajdować się

na jednej ręce.

Sprawdźmy, czy zatrzymania muszą znajdować się na określonej ręce. W tym

celu zamieńmy ręce W z E.

♠ —

♥

—

♦

A W

♣

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

♠ —

♥

♦

♣

Zagrywamy

♥

A (ze stołu trefl) i E znalazł się w przymusie podarowania

nam lewy. Na podstawie tego eksperymentu można by wyciągnąć pochopny
wniosek, że przymus wystąpi niezależnie u którego z obrońców są oba za-
trzymania. Nie do końca jest to prawdą. Zmieńmy nieco układ kart w oma-
wianym rozdaniu zamieniając między sobą pozycję

♣

7 z waletem. Dopro-

wadzamy do końcówki i przy okazji poznajemy nomenklaturę:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

kolor

♥

—

komunikacyjny→

♦

A W ← groźba komunikacyjna

♣

W ← groźba izolowana

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

♠ —

♥

A ← karta prowadząca

♦

♣

Gramy kartę prowadzącą

♥

A. W ma dwie możliwości zrzutek:

1) zrzuca

♣

D – my wyrzucamy ze stołu

♦

W i bierzemy wszystkie lewy,

2) zrzuca figurę karo – my wyrzucamy ze stołu

♣

W i bierzemy wszystkie

lewy.

Zamieńmy teraz karty W z E.

♠ —

♥

—

♦

A W

♣

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

♠ —

♥

♦

♣

Gramy

♥

A, ze stołu musimy zrzucić ♣W lub

♦

1) zrzucamy

♣

W – E zrzuca

♣

D i musimy oddać lewę karową,

2) zrzucamy

♦

W – E zrzuca figurę karo i musimy oddać lewę treflową.

A więc przymus się nie udał. Dlaczego?
– Otóż, w pierwszej końcówce najpierw obrońca zrzucał jedno z zatrzy-

mań, a my, zależnie od jego poczynań, pozbywaliśmy się zbytecznej groźby.
Natomiast w końcówce drugiej, najpierw my zrzucaliśmy groźbę, a później

1. Przymus pojedynczy

dopiero wyboru zrzutki dokonywał obrońca. Robił to tak, by zapewnić sobie
wzięcie lewy. Przymus, który można zrealizować tylko przeciwko określo-
nemu obrońcy nazywamy pozycyjnym.

Położenie co najmniej jednej groźby musi być

za zatrzymaniem.

Na podstawie omawianych końcówek trzykartowych można wnioskować,

że karta prowadząca jest zawsze na przeciwnej ręce niż kolor komunikacyj-
ny. Wypływa to z konieczności zachowania komunikacji z dowolną groźbą.
Gdybyśmy w omawianym rozdaniu odegrali najpierw kiery, a dopiero póź-
niej piki, doszłoby do następującej końcówki:

♠ A

♥

—

♦

A W

♣

—

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

W E

nieważne

♠ —

♥

—

♦

♣

W 2

Gramy ♠A (od S –

♣

2) i W wyrzuca

♣

W jest lewą, ale z braku komu-

nikacji nie możemy jej wykorzystać. Stąd wypływa kolejny wniosek:

Po zagraniu karty prowadzącej rozgrywający musi

posiadać komunikację z dowolną groźbą.

W końcówkach najprostszych (trzykartowych) warunek ten jest spełniony

tylko wtedy, gdy karta prowadząca znajduje się na przeciwnym ręku niż ko-
lor komunikacyjny. W dalszej części opracowania poznamy końcówki (co
najmniej czterokartowe), w których karta prowadząca jest na tym samym
ręku co kolor komunikacyjny.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Zmieniamy nieco nasze rozdanie:

♠ A K D W

♥

7 4 3

♦

A W 3 2

♣

7 6

♠ 7 6 4

♥

5 3 2

♦

K D 8

♣

K D 9 6

W E

♠ 9 8 2

♥

9 8 6

♦

10 9 4

♣

10 8 4 3

♠ 5 3

♥

A K D W 10

♦

7 6 5

♣

A W 2

Mamy tylko 11 pewnych lew, więc obniżamy poprzeczkę i gramy kontrakt

6BA. Wist

♣

Oczywiście próbujemy wyegzekwować przymus. Bijemy króla trefl i od-

bieramy lewy pikowe, a następnie kierowe, doprowadzając do końcówki:

♠ —

♥

—

♦

A W 3

♣

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

D 9

W E

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

10 8

♠ —

♥

♦

♣

W 2

Gramy kartę prowadzącą

♥

A, W wyrzuca

♣

9, a my ze stołu

♦

3. Gramy

blotkę trefl, W bierze lewę na damę i gra

♦

K, by za chwilę wziąć lewę na

♦

D. Przymus nie przyniósł oczekiwanego rezultatu.

Spróbujmy nieco inaczej rozegrać ten kontrakt. Już pierwszą lewę na

♣

oddajmy obrońcom. W drugiej lewie W zagrywa np. w pika. Doprowadza-
my do końcówki:

1. Przymus pojedynczy

♠ —

♥

—

♦

A W 3

♣

—

♠ —

♥

—

♦

K D

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

10 9

♣

♠ —

♥

♦

♣

W 2

Gramy

♥

A i W nie może wydostać się z kleszczy przymusu.

Czy już wiesz, co różni te dwie sytuacje? Dlaczego przymus nie udał się

przy pierwszym sposobie rozgrywki?

Odpowiedź jest prosta:
Nieodzownym warunkiem rozgrywki na przymus jest zredukowanie licz-

by kart obrońcy poniżej minimum koniecznego do zachowania zatrzymań.

Inaczej: w momencie zagrywania karty prowadzącej rozgrywający powi-

nien mieć tylko jedną lewę przegrywającą.

W drugim wariancie rozgrywki warunek ten został spełniony. W końców-

ce trzykartowej miałeś dwie pewne lewy, a więc tylko jedną przegrywającą i
przymus zaistniał. To jest chyba oczywiste, gdyż wiąże się ściśle z pierw-
szym warunkiem rozgrywki na przymus (oba zatrzymania na jednym ręku).
Jeżeli bowiem rozgrywający ma więcej niż jedną lewę do oddania, to tym
samym wistujący ma o jedną kartę więcej, aniżeli jest to konieczne do za-
chowania zatrzymań. Mając tę luźną kartę, zrzuca ją na kartę prowadzącą
zachowując nadal oba zatrzymania.

A więc możemy sformułować kolejny warunek przymusu:

W momencie zagrywania karty prowadzącej, rozgrywający

nie może mieć więcej niż jedną lewę przegrywającą.

Jak się później przekonamy i ten warunek będzie można niekiedy ominąć.
Podsumowując nasze dotychczasowe rozważania podam Ci mnemotech-

niczny sposób zapamiętania warunków, które powinny być spełnione przy
grze na przymus. Warunki te zawarte są w kryptonimie:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Pamiętaj! ZeGaReK
Spróbujmy nabyte wiadomości sprawdzić w kilku interesujących rozda-

niach.

Problem 1
Mecz, obie strony po partii.

♠ 4 2

♥

D 6 5

♦

A K D 10 9 8 7

♣

W E

♠ A K D 8 5 3

♥

A 4

♦

6 5 3

♣

8 2

Jak należy rozegrać kontrakt 7

♦

, po ataku

♣

D, skoro po odebraniu obroń-

com atutów i wyjściu ♠2, u N okazał się renons pikowy?

1. Przymus pojedynczy

Oto całe rozdanie:

♠ —

♥

W 9 8 7 3 2

♦

W 4

♣

D W 10 7 5

♠ 4 2

♥

D 6 5

♦

A K D 10 9 8 7

♣

W E

♠ A K D 8 5 3

♥

A 4

♦

6 5 3

♣

8 2

♠ W 10 9 7 6

♥

K 10

♦

♣

K 9 6 4 3

Jedyną szansą wygranej jest przymus. Będzie on możliwy, gdy oprócz za-

trzymania pikowego, S posiada także

♥

Sprawdzamy czy spełnione są kolejne warunki przymusu. Po daniu sobie

odpowiedzi pozytywnej ustalamy:

– kolor komunikacyjny – piki
– groźba komunikacyjna – ♠8
– groźba izolowana –

♥

– karta prowadząca –

♦

Wiemy już dokładnie do czego dążymy, łatwo więc doprowadzamy do

zwycięskiej końcówki:

nieważne

♠ 2

♥

D 6

♦

♣

—

W E

♠ A K 8

♥

♦

—

♣

—

♠ W 10 9

♥

♦

—

♣

—

w której po zagraniu

♦

9 (ze stołu kier), S zmuszony jest zrzucić jedno z za-

trzymań. Uwaga! – Aby

♥

D stała się groźbą izolowaną konieczne jest odegra-

nie

♥

A. Popatrzmy co by się stało, gdybyśmy nie wykonali tego manewru.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

nieważne

♠ 2

♥

D 6 5

♦

♣

—

W E

♠ A K 8

♥

A 4

♦

—

♣

—

♠ W 10 9

♥

K 10

♦

—

♣

—

Gramy

♦

9, ze stołu

♥

4, S wyrzuca

♥

10. Gramy kiera do asa, spada król,

lecz nie mamy już z komunikacji z

♥

Przy ustawieniu przymusu pojedynczego nie jest konieczne pamiętanie

wszystkich zrzutek obrońców. Wystarczy tylko obserwować, czy obrońca nie
pozbył się zatrzymania w kolorze groźby izolowanej (tu

♥

K). Jeżeli

♥

K nie

pojawił się na stole, to cała nasza nadzieja w groźbie komunikacyjnej. I nie
pozostaje nam nic do zrobienia poza odegraniem koloru komunikacyjnego (tu
pików).

Problem 2
Mecz, WE po partii.

♠ 8

♥

A K D 10

♦

A D W 6 5

♣

A 10 4

W E

♠ 10 6 5

♥

5 4 3

♦

K 10 9 7 4

♣

D 9

♦

3 ♠*

♦

pas

pas...

♦

pas

* - splinter

Jak należy rozegrać ten kontrakt po ataku ♠K, ♠D?

1. Przymus pojedynczy

Tak wygląda całe rozdanie:

♠ K D 9 7

♥

W 7 6 2

♦

♣

K 7 6 5

♠ 8

♥

A K D 10

♦

A D W 6 5

♣

A 10 4

W E

♠ 10 6 5

♥

5 4 3

♦

K 10 9 7 4

♣

D 9

♠ A W 4 3 2

♥

9 8

♦

8 2

♣

W 8 3 2

Po przebiciu dwóch pików mamy gotowych 11 lew. Dwunastą można

wziąć w kierach (jeżeli spada walet). Dodatkową szansą wygranej jest przy-
mus kierowo-treflowy. Aby wykorzystać obie szanse należy przebić trzecie-
go pika, odebrać obrońcom atuty, zagrać

♥

AK (a nuż u N ujawni się single-

ton),

♣

A (!) – w ten sposób

♣

D stanie się groźbą izolowaną, i grając do koń-

ca kara doprowadzić do końcówki:

♠ —

♥

W 7

♦

—

♣

♠ —

♥

D 10

♦

—

♣

W E

♠ —

♥

♦

♣

nieważne

w której ostatnie karo ustawi e-N-a w przymusie.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Problem 3
Turniej par, WE po partii.

♠ A D W 10 4 3 2

♥

♦

D 6 5

♣

D 7

W E

♠ K 8 7 5

♥

8 7 3 2

♦

A K

♣

A 6 2

1 ♠

♥

pas

♥

6 ♠

pas

pas...

N zawistował

♥

12 lew jest bezproblemowych, lecz w turnieju par wiele dodatkowych

punktów może przynieść nadróbka. Przebijając dwa kiery w ręku wyelimi-
nujemy je z ręki S, a tym samym zatrzymanie kierowe będzie posiadał tyko N.
U niego także należy się spodziewać

♣

K. Doprowadzamy więc do końcówki:

♠ —

♥

♦

—

♣

K W

♠ A

♥

—

♦

—

♣

D 7

W E

♠ —

♥

♦

—

♣

A 7

nieważne

w której po zagraniu karty prowadzącej (♠A), N znajdzie się w przymusie.

Cechą charakterystyczną tej końcówki jest obecność groźby komunikacyj-

nej (

♣

D) na tej samej ręce co karta prowadząca. Nie ma więc już miejsca na

groźbę izolowaną, która siłą rzeczy musi znaleźć się przy kolorze komunika-
cyjnym. W tym typie przymusu presja może być wywarta tylko na lewego
obrońcę. Gdybyśmy karty e-N-a wymienili na karty e-S-a, przymus by nie za-
istniał. Proszę przeanalizować tę sytuację. Jest to więc przymus pozycyjny –
warunkowany pozycją obrońcy posiadającego zatrzymania.

1. Przymus pojedynczy

Problem 4
Mecz, NS po partii, rozd. S.

♠ 8 5

♥

♦

10 7 2

♣

A D W 10 7 6 5

W E

♠ A D 3 2

♥

A K 4

♦

A W 5 4

♣

K 4

—

♣

—

pas

—

♣

pas...

N zawistował

♥

7 (wist odmienny). Jak należy zaplanować rozgrywkę?

Popatrzmy na całe rozdanie:

♠ 10 7 5 4

♥

8 7 3 2

♦

9 8 3

♣

8 3

♠ 8 5

♥

♦

10 7 2

♣

A D W 10 7 6 5

W E

♠ A D 3 2

♥

A K 4

♦

A W 5 4

♣

K 4

♠ K W 9 6

♥

D W 10 9

♦

K D 6

♣

9 2

Oczywiście, wszystkie pozostałe figury są na południu – S otworzył licy-

tację. Gdybyśmy nie znali gry na przymus, spróbowalibyśmy szansy "krót-
kiego" ♠K, przebijając dwa piki w ręku z nadzieją, że ♠K pojawi się na stole.
W razie niepowodzenia z kolorem pikowym, pozostałaby nam szansa maria-
sza karo sec. Rozgrywka na przymus ma tę przewagę, że pozwala wygrać
kontrakt także, gdy ♠K jest w towarzystwie trzech lub więcej pików.

Ustalamy:
– groźba izolowana –

♦

10, gdyż znajduje się za zatrzymaniem. Pamiętaj

także o potrzebie wyizolowania groźby, a więc o odegraniu, we właściwym
czasie,

♦

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

– kolor komunikacyjny – piki;
– groźba komunikacyjna – ♠D;
– karta prowadząca – ostatni trefl.
Czy pamiętasz, że w momencie zagrywania karty prowadzącej (trefla) po-

winniśmy mieć tylko jedną lewę przegrywającą? Zgubmy więc jedną lewę.
W tym celu, po odebraniu przeciwnikom atutów, oddajemy lewę przeciwni-
kom grając karo do waleta. S odejdzie kierem, a my doprowadzamy do koń-
cówki:

nieważne

♠ 8

♥

—

♦

♣

W E

♠ A D 3

♥

—

♦

—

♣

—

♠ K W

♥

—

♦

♣

—

w której gramy

♣

A i już...

2. Impas kontrolowany

2. Impas kontrolowany

Mecz, WE po partii.

♠ A K W 10 8 7

♥

♦

10 7 6

♣

A 6 5

W E

♠ D 6 5

♥

D 7 5

♦

5 4 3

♣

K W 7 3

1 ♠

4 ♠

ktr.

pas. . .

1 BA*

pas

* – 6-9 PC, z fitem pikowym

N zawistował

♦

A (S zachęcił), królem i waletem. S wziął trzecią lewę

damą i zagrał kiera. Teraz już wszystko jest w Twoich rękach.

Wydaje się, że na swą licytację N powinien mieć pozostałe figury. Jeżeli

po odebraniu przeciwnikom atutów planowałeś impas treflowy, to znaczy,
że jeszcze niezbyt dobrze przemyślałeś mechanizm przymusów. Oto całe
rozdanie:

♠ 9

♥

K W 10 2

♦

A K W 9

♣

10 9 8 2

♠ A K W 10 8 7

♥

♦

10 7 6

♣

A 6 5

W E

♠ D 6 5

♥

D 7 6

♦

5 4 3

♣

K W 7 3

♠ 4 3 2

♥

9 8 5 4 3

♦

D 9 3

♣

D 4

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Należało przeciągnąć piki do końca. W końcówce:

♠ —

♥

♦

—

♣

? x

♠ A

♥

—

♦

—

♣

6 5

W E

♠ —

♥

♦

—

♣

K W

nieważne

na zagranego pika, N musi pozbyć się trefla, Ty wyrzucasz ze stołu groźbę
kierową i grasz trefla. W tej lewie N ujawni swojego ostatniego trefla. Grasz
więc na impas kontrolowany – kontrolujesz, czy N na pewno ma

♣

D. Jeżeli

stwierdzisz, że jej nie ma – zagrasz górą, a nuż dama spadnie od S.

3. Przymus transferowy

3. Przymus transferowy

Mecz, WE po partii.

♠ 8

♥

A K 10 5

♦

A K W 6 5

♣

A 10 4

W E

♠ 10 6 5

♥

D 4 3

♦

D 10 9 7 4

♣

D 9

—

ktr.

4 ♠

—

3 ♠ (blok)

pas

—

pas

♦

1 ♠

pas

pas...

S wistuje ♠A a następnie blotką atu, N nie ma kar (dokłada pika). Co dalej?
Popatrzmy na całe rozdanie:

♠ W 9 7 4

♥

W 9 8 7 2

♦

—

♣

W 7 6 5

♠ 8

♥

A K 10 5

♦

A K W 6 5

♣

A 10 4

W E

♠ 10 6 5

♥

D 4 3

♦

D 10 9 7 4

♣

D 9

♠ A K D 3 2

♥

♦

8 3 2

♣

K 8 3 2

♣

K ma na pewno S (otworzył licytację), ale długość kierowa jest wielce

prawdopodobna na północy, gdyż S ujawnił już 8 kart w pikach i karach, a
więc pozostało u niego tylko 5 wolnych miejsc na trefle i kiery. Należy więc
zagrać

♣

D i podłożonego króla zabić asem. Jeżeli

♣

W jest u N, to zostanie

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

dokonany transfer zatrzymania treflowego z ręki S do N i tym samym zosta-
nie spełniony podstawowy warunek przymusu:

Oba zatrzymania obrońców muszą znajdować się

na jednej ręce.

Nie możemy zmarnować żadnego dojścia do ręki E. Musimy przecież

przebić dwa piki (koniecznie asem i królem atu), zagrać

♣

D a także kartę

prowadząca do przymusu – ostatnie karo. Po starannej rozgrywce doprowa-
dzamy do końcówki:

♠ —

♥

W 9 8

♦

—

♣

♠ —

♥

A K 10

♦

—

♣

W E

♠ —

♥

4 3

♦

♣

♠ 2

♥

—

♦

—

♣

8 3 2

w której po zagraniu karty prowadzącej

♦

4 (ze stołu

♣

10) N będzie w przy-

musie. Oczywiście, wygramy także, gdyby kiery dzieliły się 3-3.

Przymus w którym przenosimy zatrzymanie obrońców z jednej ręki do

drugiej nosi nazwę transferowego.

Oto rozdanie, w którym piękną rozgrywką popisał się nasz mistrz olimpij-

ski z Seatle (USA) –Tomasz Przybora.

—

pas

pas...

—

♣

2 ♠

♥

♣

—

♠

pas

♥

♦

4 BA

♥

3. Przymus transferowy

♠ K 9 7

♥

A D 9 6

♦

A D

♣

A 7 6 5

♠ W 5 3 2

♥

5 3

♦

8 3 2

♣

W 10 8 3

W E

♠ A D 8 6 4

♥

8 2

♦

W 10 9 4

♣

D 9

♠ 10

♥

K W 10 7 4

♦

K 7 6 5

♣

K 4 2

W zawistował ♠2, ze stołu blotka i dama wzięła lewę. W drugiej lewie E

zagrał

♦

Gotowych jest 11 lew: 5 kierowych, 3 karowe, 2 treflowe i przebitka

czwartego kara. Lewę dwunastą może dać tylko przymus treflowo-pikowy.
♠A ma oczywiście E, jeżeli na jego ręku byłoby także zatrzymanie treflowe
(4+ trefle), to należałoby doprowadzić do takiej końcówki:

♠ K

♥

—

♦

—

♣

A 7 6

♠ W x

♥

—

♦

—

♣

W x

W E

♠ A

♥

—

♦

—

♣

D x x

♠ —

♥

♦

—

♣

K 4 2

w której po zagraniu

♥

K (ze stołu trefl) E znajdzie się w sytuacji przymuso-

wej. Czy zauważyłeś, że w tym przypadku karta prowadząca znajduje się
wraz z groźbą komunikacyjną, a mimo tego przymus zachodzi? Jest to moż-
liwe dzięki rozbudowanemu kolorowi komunikacyjnemu, który zapewnia

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

dojście nie tylko do groźby komunikacyjnej, ale także do groźby izolowa-
nej. Tak więc można niekiedy ominąć warunek:

Karta prowadząca powinna być na przeciwnym ręku

niż kolor komunikacyjny.

Być może zauważyłeś, że jeżeli E miałby zatrzymanie treflowe, to powi-

nien w drugiej lewie zagrać trefla, by zburzyć rozgrywającemu komfort ko-
munikacji tym kolorem w obu kierunkach i tym samym uniemożliwić grę na
przymus.

W tym rozdaniu układ rąk obrońców ujawnił się w pełni podczas dalszej

rozgrywki. Przybora zagrał dwa razy kiery, odegrał figurę karo ze stołu, po-
wrócił kierem do ręki, by zagrać

♦

A i blotkę karo przebić w stole. W tym

momencie układ rąk obrońców został ujawniony: W: 4-2-3-4, E: 5-2-4-2.

Rozgrywający dokonał więc teraz transferu zatrzymania pikowego z ręki

E do W grając ♠K (E położył asa) i w końcówce:

♠ 9

♥

—

♦

—

♣

A 7 6

♠ W

♥

—

♦

—

♣

W 10 8

W E

♠ 8 6

♥

—

♦

—

♣

D 9

♠ —

♥

♦

—

♣

K 4 2

po zagraniu

♥

K, W znalazł się w sytuacji bez wyjścia.

4. Przymus wpustkowy

4. Przymus wpustkowy

Mecz;

po partii.

♠ W 10 9 7 2

♥

8 7 5 2

♦

♣

10 8 2

♠ K D 6

♥

A K D W

♦

A K 3

♣

D 5 4

W E

♠ A

♥

9 6 3

♦

D 10 8 6 5

♣

K 7 6 3

♠ 8 5 4 3

♥

10 4

♦

W 9 7 4

♣

A W 9

rozgrywa kontrakt 6BA po wiście ♠W.

Tylko przy złym podziale kar, z długością u S, rozgrywający może

przegrać tego szlemika. Lecz i wtedy, jeżeli

♣

A jest u S, nadal grę

można zakończyć sukcesem. Rozgrywający powinien zabezpieczyć

się na okoliczność złego podziału kar grając już w drugiej lewie blot-

kę trefl ze stołu. Wskoczenie asem rozwiązuje problemy rozgrywają-

cego, więc S dokłada blotkę i lewę bierze dama. Teraz sprawdzamy

podział kar grając

♦

AK i odgrywając lewy w kolorach starszych do-

prowadzamy do końcówki:

nieważne

♠ —

♥

♦

♣

5 4

W E

♠ —

♥

—

♦

D 10

♣

K 7

♠ —

♥

—

♦

W 9

♣

A W

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

w której po zagraniu

♥

A (z dziadka trefl), S jest w sytuacji bez wyj-

ścia:

– wyrzuci karo – weźmiemy natychmiast dwie lewy karowe;

– wyrzuci trefla – wpuszczamy go asem trefl wymuszając wist

spod waleta do wideł karowych w stole.

Z powyższego przykładu wynika, że działały tu analogiczne me-

chanizmy co w przymusie pojedynczym. Cechy charakterystyczne:

1. W momencie zagrywania karty prowadzącej rozgrywający ma

dwie lewy przegrywające, a nie jedną, jak to miało miejsce przy

grze na przymus pojedynczy.

2. Groźba izolowana, a także karta prowadząca, mogą znajdować

się na dowolnym ręku, a więc także razem z kolorem komunika-

cyjnym (jest to konsekwencja pkt. 1)

W przymusie wpustkowym dochodzi do wysinglowania figury

(zwykle asa), którą obrońca jest wpuszczany i w efekcie końcowym

do wymuszenia wistu do wideł rozgrywającego.

Popatrzmy na rozdanie, w którym piękną rozgrywką popisał się

Mariusz Kwieciński:

Mecz;

po partii.

♠ A K 10 6

♥

W 6 2

♦

5 4 2

♣

10 6 2

♠ 8 4

♥

A 10 9 8 7 4

♦

K 8 7

♣

5 4

W E

♠ W 9 3 2

♥

D 5

♦

A D W 10 6 3

♣

♠ D 7 5

♥

K 3

♦

♣

A K D W 8 7 3

—

♥

pas...

—

ktr.

—

♦

♣

4. Przymus wpustkowy

zawistował

♦

8 (wist odmienny). E zabił asem i odwrócił

♦

D. Czy

widzisz już jak wygrać tę grę?

Mariusz przebił karo, zagrał

♣

A, trefla do dziesiątki w stole i prze-

bił ostatnie karo. Sprawdził piki grając króla oraz damę i układ ręki

był już znany: 2-6-3-2. Po odegraniu kolejnych trefli doszło do

końcówki:

♠ A 10

♥

W 6

♦

—

♣

—

♠ —

♥

A 10 9 8

♦

—

♣

—

W E

♠ W 3

♥

D 5

♦

—

♣

—

♠ 7

♥

K 3

♦

—

♣

w której po zagraniu ostatniego trefla (ze stołu

♥

6), E musiał wysin-

glować

♥

D. Mariusz zagrał więc blotkę kier i kontrakt został wygra-

ny.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

5. Przymus wpustkowy

bezkomunikacyjny

Mecz;

po partii.

♠ K 5

♥

D 5 4 3

♦

♣

A K 8 7 5 4

♠ 9 8

♥

W 9 8 7

♦

K 4 2

♣

W 10 9 2

W E

♠ W 4 3

♥

A 10 2

♦

A 10 9 8 7 5

♣

♠ A D 10 7 6 2

♥

K 6

♦

D W 6

♣

6 3

—

pas

ktr.

pas

pas...

♣

♥

3 ♠

♦

pas

1 ♠

pas

2 ♠

4 ♠

Po dojrzałym namyśle W wyszedł w atu, co niewątpliwie wróży

zły podział trefli, a diagram to potwierdza. Postawiłeś ze stołu króla,

by zagrać karo, a nuż E nerwowo wskoczy asem. Niestety, E słyszał

kontrę partnera, więc dołożył dziesiątkę. Twoją damę W zabił kró-

lem i konsekwentnie powtórzył atak pikowy. Czy widzisz szansę

wygranej?

Tak, odbierasz obrońcom atuty, grasz trefla do asa by wyjść ze sto-

łu w kiera do króla w ręku. Teraz grasz

♣

K, trefla przebijasz i dopro-

wadzasz do końcówki:

5. Przymus wpustkowy bezkomunikacyjny

♠ —

♥

D 5 4

♦

—

♣

nieważne

W E

♠ —

♥

A 10

♦

A 10

♣

—

♠ 7

♥

♦

W 6

♣

—

w której po zagraniu ostatniego pika, E zmuszony jest wysinglować

jednego z asów. Przypuśćmy, że pozbywa się kiera, wtedy gramy w

kiera i E musi nam podarować lewę karową. Gdyby E wysinglował

♦

A, wtedy zagramy w karo i dla odmiany otrzymamy lewę kierową.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

6. Przymus bezredukcyjny

Mecz;

po partii.

♠ A K 5 4 2

♥

D 5 4 2

♦

A 3

♣

K 6

♠ D W 10 8 7

♥

A W 9

♦

W 10 9

♣

4 3

W E

♠ 3

♥

10 8 3

♦

8 7 6 5 4 2

♣

10 5 2

♠ 9 6

♥

K 7 6

♦

K D

♣

A D W 9 8 7

—

1 ♠

pas

—

ktr.

♣

—

pas

pas...

♣

zawistował ♠D.

Zabieramy przeciwnikom atuty i gramy blotkę kier z ręki, W pod-

kłada dziewiątkę, my bierzemy lewę na damę i doprowadzamy do

końcówki:

6. Przymus bezredukcyjny

♠ A 5

♥

5 4

♦

—

♣

—

♠ W 10

♥

A W

♦

—

♣

—

W E

♠ —

♥

10 8

♦

8 7

♣

—

♠ 9

♥

K 7

♦

—

♣

Gramy

♣

9 (karta prowadząca) i W chcąc chronić zatrzymanie pik,

musi wysinglować

♥

A, wtedy my wyrzucamy niepotrzebną już nam

groźbę pik i gramy kiera, wyrabiając lewę na króla. W nie musi wi-

stować do wideł – nie jest to więc klasyczny przymus wpustkowy.

Zapewne zauważyłeś, w jaki sposób tworzy się komunikacja z groź-

bą izolowaną: w stole muszą być 2 kiery. Nie uciekło Twej uwadze

także to, że gdyby zamienić w powyższej końcówce karty W z E,

przymus nie miałby miejsca, a więc jest to przymus pozycyjny. Może-

my stwierdzić, że jest to także przymus bezredukcyjny, gdyż w mo-

mencie zagrywania karty prowadzącej mieliśmy aż dwie lewy prze-

grywające.

Popatrzmy jeszcze na taką końcówkę:

♠ A 5 4 2

♥

♦

—

♣

—

♠ D W 10

♥

A W

♦

—

♣

—

W E

nieważne

♠ K 9

♥

K 7

♦

—

♣

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Teraz, by wyegzekwować przymus, nie musimy mieć w stole

dwóch kierów (może nie być żadnego) . Bowiem rozbudowany kolor

komunikacyjny o figurach rozdzielonych zapewnia nam komunika-

cję w obu kierunkach. Zauważ też, że przymus nie jest już pozycyj-

ny, zajdzie więc także, gdy zatrzymania przeniesiemy do prawego

obrońcy (E).

Pamiętaj!

Rozbudowana końcówka stwarza często dużo większe

możliwości w egzekwowaniu przymusów. Dbaj więc o swoje linie

komunikacyjne, bo jak powiedział Ely Culbertson:

W wojnie, jak przy brydżu, armia jest skazana na zagładę, gdy jej linie

komunikacyjne są przerwane.

Przymusy wpustkowe są bogate w swej różnorodności, oto przy-

kład pięknej rozgrywki w wykonaniu Maurycego Rusteckiego:

♠ W 10 3

♥

A D 6 5

♦

A 5 3

♣

10 5 4

♠ K 9 6 4

♥

4 3

♦

K W 8 7 6

♣

A K

W E

♠ D 8 7 5

♥

9 2

♦

10 9 2

♣

9 8 6 3

♠ A 2

♥

K W 10 8 7

♦

D 4

♣

D W 7 2

1 ♠

pas

pas...

pas

♥

pas

♥

odebrał topy treflowe i wyszedł w atu. Zastanów się przy od-

krytych kartach, jak wygrać ten kontrakt.

Większość rozgrywających odegra wszystkie kiery i trefle, po czym

w końcówce:

6. Przymus bezredukcyjny

♠ W 10

♥

—

♦

A 5

♣

—

♠ K 9

♥

—

♦

K W

♣

—

W E

♠ D 8

♥

—

♦

10 9

♣

—

♠ A 2

♥

—

♦

D 4

♣

—

zagra asa i blotkę pik. Po takiej rozgrywce tylko bardzo słaby gracz (W)

nie odblokuje się królem. Zaś po wyrzuceniu ♠K kontrakt zostanie

przegrany.

Wystarczy jednak subtelna zmiana w rozgrywce – najpierw odgry-

wamy ♠A – i w końcówce:

♠ W 10

♥

—

♦

A 5

♣

—

♠ K 9

♥

—

♦

K W

♣

—

W E

♠ D 8

♥

—

♦

10 9

♣

—

♠ 2

♥

♦

D 4

♣

—

gramy

♥

K. W jest bezradny. Jeżeli dołoży blotkę pik, to wyrzucimy

ze stołu pika i wpuścimy go pikiem wymuszając wist treflowy, gdy

zaś odblokuje się królem, my pozbędziemy się ze stołu karo i wyro-

bimy lewę pikową.

Właśnie taką rozgrywkę zaprezentował Maurycy Rustecki.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

7. Przymus księżycowy

♠ K

♥

A K 7 6 4

♦

A K W 4

♣

W 7 6

♠ A 10 6 5

♥

W 10

♦

8 6 5 3

♣

9 8 5

W E

♠ D 8 7 2

♥

9 8 5 2

♦

10 2

♣

10 4 3

♠ W 9 4 3

♥

D 3

♦

D 9 7

♣

A K D 2

rozgrywa kontrakt 6BA po wiście

♥

W. Czy widzisz drogę do

zwycięstwa?

Właściwie kontrakt wygrywa się sam, bowiem po odebraniu swo-

ich lew dochodzi do końcówki:

♠ K

♥

♦

♣

—

♠ A 10 6

♥

—

♦

—

♣

—

W E

♠ D 8

♥

♦

—

♣

—

♠ W 9 4

♥

—

♦

—

♣

—

w której po zagraniu

♦

W, E musi wysinglować ♠D. Po wyjściu ♠K

rozgrywający Andrzej Holis otrzymał zwycięską lewę na waleta.

7. Przymus księżycowy

Na pierwszy rzut oka powyższy przymus jest zupełnie niewidzial-

ny, a groźba w postaci waleta zupełnie nieosiągalna, niemożliwa do

wykorzystania z braku komunikacji – taka księżycowa groźba.

Oto rozdanie, w którym księżycowym zagraniem popisał się zna-

komity gracz amerykański Paul Soloway.

Turniej par;

po partii.

♠ 10 6 3

♥

8 3 2

♦

10 5 3 2

♣

7 6 5

♠ 7 2

♥

K 7 6 5 4

♦

K D W 8

♣

D W

W E

♠ 9 4

♥

W 10 9

♦

A 9 4

♣

10 9 4 3 2

♠ A K D W 8 5

♥

A D

♦

7 6

♣

A K 8

♥

pas...

pas

♥

pas

3 BA

4 ♠

zawistował

♦

K i

♦

8 do asa partnera.

W trzeciej lewie E wyszedł

♥

W. Sytuacja wygląda beznadziejnie,

ale Soloway dojrzał szansę... Czy i Ty ją widzisz?

Paul Soloway zabił

♥

W asem, zagrał ♠8 (!) do dziesiątki w stole,

przebił karo asem atutowym, zagrał króla atu i ♠6 stała się drugim

dojściem do stołu potrzebnym do przebicia kolejnego kara. W ten

sposób wszystkie kara zostały wyeliminowane z gry. Można więc

było doprowadzić do znanej nam końcówki:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

8 3

♦

—

♣

♠ —

♥

K 7 6

♦

—

♣

—

W E

♠ —

♥

10 9

♦

—

♣

♠ D

♥

♦

—

♣

w której po zagraniu ♠D (ze stołu trefl), E jest w przymusie księżyco-

wym.

Wracamy na ziemię, by omówić kolejne, nie mniej interesujące

przymusy ziemskie.

8. Przymus krzyżowy

8. Przymus krzyżowy

Mecz;

obie po partii.

♠ K 7

♥

D W 10 8 4

♦

D 9 8

♣

A 8 6

♠ 10 5

♥

3 2

♦

W 7 5 4 3

♣

9 7 5 4

W E

♠ D W 9 4 2

♥

—

♦

K 10 6 2

♣

K W 10 2

♠ A 8 6 3

♥

A K 9 7 6 5

♦

♣

D 3

—

pas

pas...

♥

2 BA

♦

1 ♠

pas

2 ♠*

4 BA**

♥

(!?)

* - obiecuje fit w kolorze otwarcia
** - Blackwood

Licytacja S może budzić wątpliwości, ale nie jest ona przedmiotem

naszej dyskusji. Szczęśliwie dla NS, W zawistował w pika i szansa

wygrania szlema stała się realna.

Po przebiciu dwóch pików w dziadku mamy tylko 12 lew. Nie mo-

żemy jednak doprowadzić do znanego nam przymusu o końcówce:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

—

♦

♣

A 8

nieważne

W E

♠ —

♥

—

♦

♣

K W

♠ —

♥

♦

—

♣

D 3

gdyż jest to tzw. przymus pozycyjny, któremu może podlegać tylko

lewy obrońca. Przy zatrzymaniach po prawej stronie, dziadek będzie

zmuszony dokładać kartę wcześniej niż obrońca i do przymusu nie

dojdzie. A jednak...

...Wyegzekwować w tym rozdaniu przymus można (!), doprowa-

dzając do takiej końcówki:

♠ —

♥

—

♦

D 8

♣

A 8

nieważne

W E

♠ —

♥

—

♦

K W

♣

K W

♠ —

♥

♦

♣

D 3

Gramy

♥

A (ze stołu trefl) i obrońca E jest bezradny:

1) wyrzuca trefla – gramy

♣

A, a

♦

A posłuży nam jako dojście do

♣

2) wyrzuca karo – gramy

♦

A, a dojściem do

♦

D będzie

♣

8. Przymus krzyżowy

Cechy charakterystyczne przymusu krzyżowego:

1) występują dwa kolory i dwie groźby komunikacyjne,

2) karta prowadząca może być na dowolnym ręku,

3) u dowolnego obrońcy mogą znajdować się zatrzymania.

Tak więc przymus krzyżowy ma wiele zalet i jedną wadę: wymaga

rozliczenia ilościowego rąk obrońców, by na pewno zagrać kartę

tego koloru, z którego obrońca odrzucił zatrzymanie.

Popatrzmy jeszcze na te dwie końcówki:

Gramy

♦

A (karta prowadząca) i

jest w obu przypadkach w przymusie podarowania lewy. Zauważ,

że mechanizm obu przymusów: krzyżowego i wpustowego bezko-

munikacyjnego jest identyczny.

Warto o tym pamiętać!

♠ D x

♦

♣

—

nieważne

W E

♠ K W

♥

K W

♦

—

♣

—

♠ x

♥

D x

♦

♣

—

Przymus wpustkowy

bezkomunikacyjny

♠ D x

♥

♦

♣

—

nieważne

W E

♠ K W

♥

K W

♦

—

♣

—

♠ A

♥

D x

♦

♣

—

Przymus krzyżowy

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

9. Przymus Reese`a

Terence Reese w swej znakomitej książce The expert game zaprezen-

tował przymus, który jest bardzo podobny do przymusu księżyco-

wego. Popatrzmy:

♠ W 6

♥

K 10 5

♦

K 7 6 3

♣

W 8 4 2

♠ 8 5

♥

D W 6 4

♦

10 9 5 2

♣

6 5 3

W E

♠ 7 4 3

♥

A 9 7 2

♦

W 4

♣

A K D 10

♠ A K D 10 9 2

♥

8 3

♦

A D 8

♣

9 7

otworzył licytację 1

♣

, po czym NS wylicytowali kontrakt 4♠.

zawistował blotką trefl a E kontynuował atak treflowy. Trzecie-

go trefla rozgrywający przebił atutem, przeszedł do stołu ♠W i prze-

bił ostatniego trefla eliminując ten kolor z gry. Powstała końcówka:

♠ —

♥

K 10

♦

K 7

♣

—

♠ —

♥

D W

♦

10 9

♣

—

W E

♠ —

♥

A 9 7 2

♦

—

♣

—

♠ K

♥

8 3

♦

♣

—

9. Przymus Reese`a

Po zagraniu karty prowadzącej ♠K, W chcąc zachować zatrzyma-

nie karowe, musi pozbyć się figury kier. Wyrzucamy więc ze stołu

blotkę karo i wychodzimy w kiera wyrabiając lewę w tym kolorze.

Gdyby rozdanie wyglądało tak:

♠ W 6

♥

K 10 5 3

♦

K 7 6

♣

W 8 4 2

♠ 8 5

♥

D W 6 4

♦

10 9 5 2

♣

6 5 3

W E

♠ 7 4 3

♥

A 9 7 2

♦

W 4

♣

A K D 10

♠ A K D 10 9 2

♥

♦

A D 8 3

♣

9 7

wówczas doprowadzilibyśmy do niezwykle klarownej końcówki:

♠ —

♥

K 10 5

♦

—

♣

—

♠ —

♥

D W

♦

♣

—

W E

♠ —

♥

A 9 7

♦

—

♣

—

♠ K

♥

♦

♣

—

w której zagranie pika stawia W w przymusie pozbycia się figury kier.

Nietrudno zauważyć, że zaprezentowany przez Reese`a przymus jest

bliskim krewnym przymusu księżycowego. Skojarzenie to pozwoli Ci ła-

twiej zapamiętać mechanizm tego typu przymusów. Warto ten przy-

mus znać także dlatego, iż można zastosować go w niezwykle efektow-

nym wariancie przymusu podwójnego, ale o tym później.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

10. Przymus z balastem

Mecz, WE po partii, rozd. S.

♠ A D W 10 9

♥

W 9 8 2

♦

—

♣

K 7 6 3

W E

♠ K 3 2

♥

A K D

♦

W 10 7 6 3

♣

D W

otworzył 1♠, N zgłosił 2

♦

po czym strona WE wspięła się do

kontraktu 6♠.

Wist

♦

A. W drugiej lewie zagrałeś trefla, N bierze lewę asem i kon-

tynuuje atak karowy królem. Odegrałeś

♣

D, cofnąłeś się do ręki atu-

tem i zagrałeś blotkę trefl, którą W przebił piątką atu, Ty nadbiłeś.

Co dalej?

Kłopoty komunikacyjne uniemożliwiają odebranie w sposób bez-

pieczny (bez narażenia się na przebitkę) lew kierowych. Jednak przy

założeniu podziału atutów obrońców 3-2 kontrakt jest niemal pewny.

Popatrz na całe rozdanie:

♠ 6 5

♥

10 7 6 5

♦

A K D 5 2

♣

A 4

♠ A D W 10 9

♥

W 9 8 2

♦

—

♣

K 7 6 3

W E

♠ K 3 2

♥

A K D

♦

W 10 7 6 3

♣

D W

♠ 8 7 4

♥

4 3

♦

9 8 4

♣

10 9 8 5 2

Po przebiciu trefla królem atu w dziadku, grasz

♥

AK i odbierasz

obrońcom atuty doprowadzając do końcówki:

10. Przymus z balastem

♠ —

♥

10 7

♦

♣

—

♠ —

♥

W 9

♦

—

♣

W E

♠ —

♥

♦

W 10

♣

—

nieważne

w której po zagraniu

♣

K, N chcąc zatrzymać

♦

D, jest zmuszony roz-

stać się z kierem. Ty zaś wyrzucasz niepotrzebny już Ci balast –

♥

D i

unosisz się swobodnie do góry. Jakież to wspaniałe uczucie...

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

11. Krokodyli kęs

Mechanizm przymusu z balastem można zastosować w następują-

cym rozdaniu (mecz, obie po partii):

♠ 9

♥

A K D 2

♦

A D W 10 4

♣

A 4 3

W E

♠ 7 6 4 3 2

♥

10 7 3

♦

6 5 2

♣

K D

♦

ktr.

♥

♦

1 ♠

pas

pas. . .

pas

♦

pas

Wist ♠AK (S dołożył piątkę i waleta).

Przeszedłeś do stołu

♣

K i zagrałeś karo na impas. N wziął lewę kró-

lem i ponownie zagrał figurę pik, od S blotka trefl. Gdy zagrałeś

♦

wszyscy dołożyli do koloru. Gdy zagrałeś

♥

AK, od S spadł walet.

Co dalej?

Oto całe rozdanie:

♠ A K D 10 8

♥

9 8 5 4

♦

K 7

♣

7 6

♠ 9

♥

A K D 2

♦

A D W 10 4

♣

A 4 3

W E

♠ 7 6 4 3 2

♥

10 7 3

♦

6 5 2

♣

K D

♠ W 5

♥

W 6

♦

9 8 3

♣

W 10 9 8 5 2

11. Krokodyli kęs

Teraz pozostała Ci formalność odebrania obrońcom ostatniego atu-

ta (wcześniej odegraj figurę trefl ze stołu) i w końcówce:

♠ 10

♥

9 8

♦

—

♣

—

♠ —

♥

D 2

♦

—

♣

W E

♠ 7 6

♥

♦

—

♣

—

nieważne

po zagraniu

♣

A, N nie mogąc pozbyć się zatrzymania pik musi wy-

rzucić kiera. W tej sytuacji

♥

D może połknąć dziesiątkę.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

12. Przymus z kamykiem

Przymus ten, podobnie jak dwa poprzednie, rozwiązuje problemy

komunikacyjne wynikające ze zblokowania koloru. Cel osiągasz w

oparciu o znany Ci mechanizm przymusu wpustkowego.

♠ W 10 7 4 3

♥

A D 7 6

♦

K 6 5

♣

♠ K 6 5 2

♥

3 2

♦

W 10 9

♣

7 6 3 2

W E

♠ D 9

♥

10 9 8 5 4

♦

A 8 4 2

♣

9 8

♠ A 8

♥

K W

♦

D 7 3

♣

A K D W 10 4

Kontrakt 6

♣

. Wist

♦

W, z dziadka i od E blotka i Twoja dama wzięła

lewę. Masz wystarczającą liczbę lew, tylko nie ma jak ich odebrać.

Czy wiesz jak rozwiązać ten problem?

Tak, znasz przecież mechanizm przymusu wpustkowego. Łatwo

więc doprowadzasz do końcówki:

12. Przymus z kamykiem

♠ —

♥

A D 7

♦

K 6

♣

—

nieważne

W E

♠ —

♥

10 9 8

♦

A 8

♣

—

♠ 8

♥

♦

7 3

♣

Po zagraniu

♣

A (ze stołu karo), E chcąc zachować kiery, zmuszony

jest wysinglować

♦

A. Bierzesz więc lewę na

♥

W i zagrywasz karo.

♦

A stał się zbawiennym kamieniem, po którym przechodzisz suchą

nogą na drugi brzeg strumyka.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

13. Przymus z opóźnioną redukcją

♠ K D 10 8 7 6

♥

K D 4

♦

♣

7 6 4

♠ 4 3

♥

♦

A D 7 6

♣

A D W 10 8 2

W E

♠ A 9 5 2

♥

A W

♦

K 10 3 2

♣

K 9 5

♠ W

♥

10 9 8 7 6 5 4

♦

W 9 8 5

♣

otworzył 2♠, po czym strona WE wylicytowała szlemika – nieste-

ty – treflowego. N zawistował ♠K.

Rozgrywał ten kontrakt Apolinary Kowalski, który mimo tak nie-

sprzyjających układów grę wygrał. Czy Ty także byś tego dokonał?

Kowalski nie mógł zredukować lewy (jeden z warunków gry na

przymus) przepuszczając pierwszego pika, gdyż licytacja ujawniła

singletona pik u S. Nie mógł także uczynić tego po odebraniu obroń-

com atutów, ponieważ N po wzięciu lewy pikowej niewątpliwie za-

grałby figurę kier przerywając potrzebną do przymusu komunikację.

Mimo tych trudności, nasz mistrz świata znalazł rozwiązanie tego

problemu. Po odebraniu lew w kolorach młodszych doprowadził do

poniższej końcówki:

13. Przymus z opóźnioną redukcją

♠ D

♥

K D

♦

—

♣

—

♠ 4

♥

♦

♣

—

W E

♠ 9

♥

A W

♦

—

♣

—

♠ —

♥

10 9

♦

♣

—

Dopiero teraz – wychodząc w karo – rozgrywający zredukował

swoje lewy przegrywające do jednej (jeden z warunków zaistnienia

przymusu), wprowadzając jednocześnie e-N-a w przymus.

♦

6 (karta przegrywająca) stała się jednocześnie kartą prowadzącą.

Tego jeszcze nie przerabialiśmy, prawda?

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

14. Przymus kaskadowy

Dość rzadko zdarza się, że obrońca posiada czynne karty (zatrzy-

mania) aż w trzech kolorach. Gdy taka sytuacja zajdzie, nacisk na

przeciwnika prowadzony jest na trzech frontach, stwarzając silny

przywilej dla rozgrywającego, skutkiem którego rozgrywający może

doprowadzić do przymusu, posiadając w momencie zagrania karty

prowadzącej aż dwie lewy przegrywające.

Oto przykład:

♠ A D 8

♥

D W 8

♦

D 4

♣

A K W 8 2

♠ 10 7 5 4 3

♥

K 7 6 2

♦

8 5

♣

9 4

W E

♠ K 9 2

♥

♦

A K 10 7 3

♣

D 10 6 3

♠ W 6

♥

A 10 9 5 4

♦

W 9 6 2

♣

7 5

—

pas

pas...

—

ktr.

♣

♥

1 ♦

pas

♥

zawistował blotką karo. E odebrał dwie lewy w tym kolorze i

zagrał w kiera. Będąc rozgrywającym, przepuściłeś i lewę wziął W,

by w następnej lewie podegrać pika.

Co Ty na to?

14. Przymus kaskadowy

Już na tyle dobrze orientujesz się w przymusach, że sprawnie do-

prowadzasz do końcówki:

♠ —

♥

—

♦

—

♣

A W 8 2

nieważne

W E

♠ K

♥

—

♦

♣

D 10

♠ W

♥

♦

♣

w której mimo, że masz dwie lewy przegrywające, po zagraniu

♥

10 E

musi się poddać. Zapewne wyrzuci ♠K, licząc na zatrzymanie piko-

we u partnera. Wtedy Ty położysz ♠W na stole i E po raz drugi znaj-

dzie się w sytuacji przymusowej. W ten sposób zyskasz aż dwie

lewy.

Podsumowując

1. Trzy zatrzymania muszą znajdować się na jednej ręce.

2. W momencie zagrania karty prowadzącej rozgrywający nie może

mieć więcej niż dwie lewy przegrywające.

3. Po zagraniu karty prowadzącej rozgrywający musi mieć możli-

wość zagrania dowolnej groźby, a więc posiadać wystarczającą ko-

munikację do każdej z nich, co często wymaga dwóch (!) kolorów ko-

munikacyjnych.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Przykład (z dwoma kolorami komunikacyjnymi):

Mecz;

po partii.

♠ A 10 4

♥

K 9 4

♦

8 7 4

♣

7 5 4 3

♠ K D W

♥

D W 10 7 6

♦

W 10 5 4 3

♣

—

W E

♠ 9 7 6 2

♥

5 3 2

♦

♣

10 9 8 6 2

♠ 8 5 3

♥

A 8

♦

A K D 2

♣

A K D W

otworzył 2

♥

(dwukolorówka 5-5) po czym strona NS dotarła aż

do 6BA. Wist ♠K.

Rozgrywający ma tylko 10 lew, zastaje jednak układ kart pozwala-

jący zrealizować ten super ambitny kontrakt. Przepuszcza pierwsze-

go pika, drugiego bije asem i doprowadza do końcówki:

♠ 10 ← groźba izolowana

♥

K 9 ← kolor komunikacyjny I

♦

8 7 4

♣

7 5 4 3

♠ W

♥

D W

♦

W 10

♣

—

W E

nieważne

♠ 3

♥

♦

D 2 ← kolor komunikacyjny II

♣

A ← karta prowadząca

w której po zagraniu

♣

A, W jest w kleszczach przymusu. Proszę,

przeanalizuj wszystkie możliwości obrony.

14. Przymus kaskadowy

Z braku wystarczającej komunikacji nie zawsze będziesz mógł

wziąć aż dwie dodatkowe lewy, ale gdy do zwycięstwa brakuje Ci

jednej... np.:

♠ A W 5

♥

10 7 6 5 4 2

♦

—

♣

9 7 5 4

♠ 9 7 4 3

♥

9 8

♦

10 8 6 5

♣

8 3 2

W E

♠ K D 10 8

♥

A D W 3

♦

—

♣

A K D W 5

♠ 6 2

♥

♦

A K D W 9 7 4 3 2

♣

—

ktr.

—

pas. . .

♣

(Acol)

♦

zawistował w trefla i E nieopatrznie powtórzył ten kolor.

Wprawdzie rozgrywający nie ma zredukowanej lewy do przymu-

su, ale E ma zatrzymania w trzech kolorach więc przymus zajdzie

już przy dwóch lewach przegrywających. W końcówce:

♠ A W 5

♥

—

♦

—

♣

nieważne

W E

♠ K D

♥

♦

—

♣

♠ 6 2

♥

♦

♣

—

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Po zagraniu ostatniego kara (ze stołu pik), E nie będzie mógł utrzy-

mać wszystkich zatrzymań.

Do tych niezwykle interesujących, ale niekiedy bardzo trudnych

przymusów, powrócimy w końcowej części opracowania. Teraz zaś,

proponuję Ci dalszy trening w temacie przymusów – tych nieco ła-

twiejszych.

15. Przymus podwójny

15. Przymus podwójny

W dotychczas omawianych rozdaniach przymusowi podlegał tyl-

ko jeden z obrońców, drugi był zwykle pełnym statystą.

Poniższy przykład ukaże nam nowe możliwości gry na przymus:

♠ A 3

♥

D 4 3

♦

A K D 2

♣

8 7 6

♠ W 10 8 7

♥

10 7 2

♦

W 10 7 6

♣

9 2

W E

♠ D 9 6 5

♥

9 6 5

♦

9 3

♣

W 10 5 3

♠ K 4

♥

A K W 8

♦

8 5 4

♣

A K D 4

Z pozycji S rozgrywamy kontrakt 7BA po wiście ♠W. Po odebraniu

topów w kolorach młodszych stwierdzamy niekorzystne dla nas

układy. Łatwo jednak doprowadzamy do zwycięskiej końcówki:

♠ A 2 ← kolor komunikacyjny z groźbą

♥

—

♦

2 ← groźba izolowana I

♣

—

♠ 10 8

♥

—

♦

♣

—

W E

♠ D 9

♥

—

♦

—

♣

♠ 4

♥

A ← karta prowadząca

♦

—

♣

4 ← groźba izolowana II

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Po zgraniu

♥

A, W chcąc zachować zatrzymanie karowe, wyrzuca

pika. Ze stołu pozbywamy się więc

♦

2 (spełniła już swoje zadanie) i z

kolei obrońca E znalazł się w sytuacji przymusowej – chcąc utrzymać

zatrzymanie treflowe, musi rozstać się z pikiem. Gramy więc ♠A i

dwójka w tym kolorze stała się zwycięską lewą.

Zapewne zauważyłeś, że w tego typu przymusie występują trzy

groźby (dwie izolowane i komunikacyjna), a zatrzymania rozłożone

są sprawiedliwie między obrońców – każdy z przeciwników jest

właścicielem dwóch zatrzymań: w kolorze groźby izolowanej oraz

komunikacyjnej. Tak więc, spełniony jest podstawowy warunek gry

na przymus: dwa zatrzymania na jednej ręce.

Cechy charakterystyczne przymusu

1. Zatrzymania w kolorach gróźb izolowanych nie mogą znajdo-

wać się u jednego obrońcy (w takim przypadku należy grać na przy-

mus pojedynczy, izolując tylko jedną z gróźb).

2. Groźby izolowane muszą znajdować się za zatrzymaniami.

3. Obowiązują ogólne zasady rządzące grą na przymus: dwa za-

trzymania na jednej ręce, jedna lewa przegrywająca, zapewniona ko-

munikacja do każdej groźby.

Sprawdź nabyte wiadomości w rozdaniu:

♠ A 7 6 4

♥

A 3

♦

A D 10 3 2

♣

A 2

W E

♠ D

♥

K D W 10 4 2

♦

♣

W 10 7 6 5

Jako W grasz 7BA. N zawistował

♣

Zaplanuj rozgrywkę.

15. Przymus podwójny

Oto całe rozdanie:

♠ K 10 8 3 2

♥

9 8

♦

W 4

♣

K D 9 3

♠ A 7 6 4

♥

A 3

♦

A D 10 3 2

♣

A 2

W E

♠ D

♥

K D W 10 4 2

♦

♣

W 10 7 6 5

♠ W 9 5

♥

7 6 5

♦

9 8 7 6 5

♣

8 4

Rozdanie pochodzi z Korespondencyjnych Mistrzostw Polski '94, a

rozgrywającym był Rafał Gardzielewski (wtedy jeszcze junior). Rafał

w drugiej lewie zagrał do

♦

K, cofnął się do ręki

♥

A, odegrał trzy

lewy karowe i grając kiery doprowadził do końcówki:

♠ K 10

♥

—

♦

—

♣

♠ A 7

♥

—

♦

♣

—

W E

♠ D

♥

♦

—

♣

♠ W 9

♥

—

♦

♣

—

w której, po zagraniu

♥

K, obrońcy (najpierw S, następnie N) znaleźli

się w sytuacji przymusowej.

Mówiliśmy, że przy grze na przymus podwójny groźby izolowane

muszą znajdować się za zatrzymaniami. Jest to warunek konieczny

w najprostszej z możliwych końcówce tj. trzykartowej. Lecz już w

końcówce czterokartowej o rozbudowanym kolorze komunikacyj-

nym, można ten warunek ominąć.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

A. Karta prowadząca na jednej ręce z groźbami izolowanymi.

♠ A K x ← kolor komunikacyjny

♥

—

♦

—

♣

♠ D x x

♥

K ← zatrz. I

♦

♣

—

W E

♠ W x x

♥

—

♦

K ← zatrzymanie II

♣

—

♠ x

♥

D ← groźba izolowana I

♦

D ← groźba izolowana II

♣

A ← karta prowadząca

B. Karta prowadząca na jednym ręku z groźbą komunikacyjną

♠ K x ← kolor komunikacyjny

♥

D ← groźba izolowana I

♦

D ← groźba izolowana II

♣

—

♠ D x x

♥

K ← zatrz. I

♦

♣

—

W E

♠ W x x

♥

—

♦

K ← zatrzymanie II

♣

—

♠ A x x

♥

—

♦

—

♣

A ← karta prowadząca

Obie groźby izolowane na jednej ręce, jedna z nich położona jest

przed zatrzymaniem, a mimo tego przymus zachodzi.

Czy zauważyłeś, że nie są to przymusy pozycyjne?

Nawet jeżeli obrońcy wymienią między sobą zatrzymania, nic to

im nie pomoże.

Karta prowadząca wraz z groźbą komunikacyjną może być na jed-

nej ręce nie tylko przy rozbudowanym kolorze komunikacyjnym, ale

także, gdy zapewnimy sobie komunikację do groźby izolowanej dru-

gim kolorem komunikacyjnym.

15. Przymus podwójny

C. Przymus podwójny o dwóch kolorach komunikacyjnych

♠ A W ← groźba komunikacyjna I

♥

♦

D ← groźba izolowana

♣

♠ K D

♥

D x

♦

—

♣

—

W E

♠ —

♥

K x

♦

K x

♣

—

♠ x

♥

A x ← groźba komunikacyjna II

♦

—

♣

A ← karta prowadząca

Po zagraniu

♣

A, W chcąc utrzymać zatrzymanie pikowe musi roz-

stać się z kierem, wyrzucamy więc ♠W (spełnił swą rolę groźby), E

pozbywa się niepotrzebnej mu blotki karo, lecz za chwilę, po zagra-

niu ♠A, znajdzie się w przymusie podarowania nam lewy.

W powyższej końcówce mamy więc dwa kolory i dwie groźby ko-

munikacyjne, zaś tylko jedną groźbę izolowaną.

Zauważ, że tym razem jest to przymus pozycyjny, a więc nie zaj-

dzie, gdy obrońcy wymienią zatrzymania (pikowe z karowym) mię-

dzy sobą.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

16. Podwójny przymus z kamykiem

Turniej par

♠ A

♥

6 3

♦

K 6 5 4 3

♣

W 8 7 6 5

♠ 9 8 7 5

♥

8 7 5

♦

W 9 8

♣

K 10 2

W E

♠ 6 4 3 2

♥

9 4 2

♦

10 7 2

♣

A 9 3

♠ K D W 10

♥

A K D W 10

♦

A D

♣

D 4

♣

♥

6 BA

♦

♣

pas

* – Acol
** – naturalne, 3 kontrole

Wist ♠8.

Rozgrywającym był swego czasu jeden z najlepszych brydżystów

świata – Marek Szymanowski. Choć wistujący nie odebrali

♣

AK, to

pierwszy wist wytrącił dojście do lewy karowej. Nasz mistrz świata

poradził sobie jednak z tym problemem. Po odebraniu lew w kolo-

rach starszych oraz

♦

A, doprowadził do końcówki:

16. Podwójny przymus z kamykiem

Turniej par

♠ —

♥

—

♦

K 6

♣

W 8

♠ —

♥

—

♦

W 9

♣

K 10

W E

♠ —

♥

—

♦

10 7

♣

A 9

♠ —

♥

♦

♣

D 4

w której, po zagraniu ostatniego kiera (ze stołu

♣

8) obrońcy byli bez-

radni. W rzeczywistości W pozbył się kara, a E wysinglował

♣

A. Ma-

rek odegrał więc

♦

D i zagrał trefla. W ten sposób

♣

A stał się kamie-

niem pozwalającym przedostać się rozgrywającemu na drugi brzeg

strumyka. Zauważ, że nawet gdyby E odblokował się wyrzucając na

ostatniego kiera

♣

A, kontrakt i tak zostałby wygrany, gdyż rozgry-

wający wyrobiłby sobie lewę treflową. Także inna kolejność zrzutek

nie pozwoli obrońcom wydostać się z opresji. Te warianty przeanali-

zuj sam.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

17. Podwójny przymus Reese`a

♠ A K 3

♥

D 10 8 6 4

♦

D 7 2

♣

10 2

♠ W 10 9 7

♥

7 5

♦

A 8 6 3

♣

D W 8

W E

♠ D 6 5 2

♥

♦

W 10 5

♣

9 7 4 3 2

♠ 8 4

♥

A K W 9 3

♦

K 9 4

♣

A K 5

Kontrakt 6

♥

. Wist ♠W.

Przechodzimy do ręki atutem i gramy karo do damy, po przebiciu

trzeciego trefla w dziadku doprowadzamy do końcówki:

♠ A 3

♥

—

♦

7 2

♣

—

♠ 10 9

♥

—

♦

A 8

♣

—

W E

♠ D 6

♥

—

♦

W 10

♣

—

♠ 8

♥

♦

K 9

♣

—

Gramy

♥

W. W nie może wysinglować

♦

A, pozbywa się więc pika,

my wyrzucamy z dziadka karo i E chcąc utrzymać zatrzymanie piko-

17. Podwójny przymus Reese`a

we pozbywa się

♦

10. Gramy więc ♠A i karo do waleta, króla i asa

karo. W ma już tylko

♦

6, więc nasza

♦

9 bierze zwycięską lewę.

Spróbuj wygrać 6BA w poniższym rozdaniu.

♠ A 6 3

♥

A D 8

♦

A D W 2

♣

D W 4

♠ D 10 9

♥

W 10 9 2

♦

10 9 8 7

♣

3 2

W E

♠ W 8 7 2

♥

K 5 3

♦

6 3

♣

9 8 6 5

♠ K 5 4

♥

7 6 4

♦

K 5 4

♣

A K 10 7

Wist

♥

Nasz czołowy brydżysta Józef Pochroń zabił waleta asem i spraw-

nie doprowadził do końcówki:

♠ 3

♥

D 8

♦

♣

—

♠ D 10

♥

10 9

♦

—

♣

—

W E

♠ W 8

♥

K 5

♦

—

♣

—

♠ K 5

♥

7 6

♦

—

♣

—

w której po zagraniu

♦

A obrońcy musieli się poddać.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

18. Przymus atutowy pojedynczy

Omawiane przymusy: pojedynczy i podwójny o końcówkach trzy-

kartowych, wymagały umiejscowienia groźby za zatrzymaniem. W

przypadku, gdy ten warunek nie był spełniony, przymus nie mógł

zaistnieć, np.:

♠ A W

♥

♦

—

♣

—

nieważne

W E

♠ K D

♥

♦

—

♣

—

♠ 5 3

♥

—

♦

—

♣

Po zagraniu karty prowadzącej –

♣

A, dziadek zmuszony jest po-

zbyć się wcześniej groźby niż obrońca zatrzymania.

Tego typu przymus jest pozycyjnym, zachodzi tylko wtedy, gdy

zatrzymania posiada lewy obrońca. Jeżeli gramy grę kolorową, mo-

żemy niekiedy ustawić przymus, mimo iż groźby są przed zatrzyma-

niami.

Oto przykład:

18. Przymus atutowy pojedynczy

♠ W 9 8 3 2

♥

A W

♦

D 10

♣

A W 8 7

♠ 5 4

♥

8 7 6 5 4

♦

7 6 5

♣

5 4 3

W E

♠ A K D 10 7

♥

K 9 3

♦

4 3

♣

10 9 6

♠ 6

♥

D 10 2

♦

A K W 9 8 2

♣

K D 2

otworzył 1♠, po czym strona NS dotarła do szlemika karowego.

Wist ♠4, E powtarza piki po raz drugi.

Ustawienie znanego nam przymusu pojedynczego nie jest możli-

we, gdyż obie groźby są przed zatrzymaniami. Wygrać kontrakt jed-

nak można doprowadzając do następującej końcówki:

♠ W 9 ← dwukartowa groźba izolowana

♥

A ← kolor komunikacyjny I

♦

—

♣

A ← karta prowadząca

nieważne

W E

♠ A K

♥

K 9

♦

—

♣

—

♠ —

♥

D 10 2 ← groźba komunikacyjna

♦

A ← kolor komunikacyjny II

♣

—

Gramy

♣

A (z ręki kier) i E znalazł się w sytuacji bez wyjścia:

– wyrzuci pika, to przebijemy pika wyrabiając fortę w tym kolorze,

do której dojściem będzie

♥

– wyrzuci kiera, to zagramy

♥

A i dama w tym kolorze stanie się

lewą, a dotrzemy do niej przebijając pika.

Czy zauważyłeś, że nie jest to przymus pozycyjny?

Wystąpi także, gdy przeniesiemy zatrzymania do W.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Zapamiętaj

1. Groźbę izolowaną stanowią dwie karty.

2. Karta prowadząca jest na tej samej ręce co dwukartowa groźba

izolowana.

3. Komunikacja realizowana jest przez dwa kolory, jednym z nich

jest kolor atutowy.

4. Spełnione są warunki ogólne rządzące przymusem; dwa zatrzy-

mania na jednym ręku, jedna lewa przegrywająca.

Sprawdź nabyte wiadomości w poniższym rozdaniu:

Turniej par, WE po partii.

♠ K 8 3

♥

A K D 8 7 3

♦

D 3

♣

A 6

W E

♠ 10 7 6 5

♥

W 10 4

♦

A 10 7

♣

K D 2

—

♥

—

pas

pas...

—

♥

pas

ktr.

Wist ♠2 (odmienny). S wziął lewę asem i zagrał ♠D. Jak zamierzasz

wziąć 12 lew?

Oto całe rozdanie:

♠ 4 2

♥

6 5 2

♦

W 9 8 6

♣

9 7 5 3

♠ K 8 3

♥

A K D 8 7 3

♦

D 3

♣

A 6

W E

♠ 10 7 6 5

♥

W 10 4

♦

A 10 7

♣

K D 2

♠ A D W 9

♥

♦

K 5 4 2

♣

W 10 8 4

18. Przymus atutowy pojedynczy

Gdybyś nie znał przymusu atutowego, musiałbyś założyć u S

♦

i doprowadzić do klasycznego przymusu pojedynczego (groźba izo-

lowana – ♠8). Natomiast korzystając z przymusu atutowego możesz

wziąć 12 lew także przy układzie kart jak na diagramie, doprowa-

dzając do końcówki:

nieważne

♠ 8

♥

♦

D 3

♣

—

W E

♠ 10 7

♥

—

♦

♣

♠ W 9

♥

—

♦

K 5

♣

—

Grasz

♣

K (z ręki 8-ka pik) i już...

Czy potrafiłbyś wziąć 12 lew gdyby S w pierwszej lewie położył

dziewiątkę? Oczywiście, przecież znasz przymus wpustkowy.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

19. Przymus atutowy podwójny

♠ A K 3

♥

K 10 2

♦

A D 2

♣

D W 4 2

♠ W 6 5 2

♥

D W 6 5

♦

W 10 9 8

♣

W E

♠ D 10 9

♥

A 9 8 7 4 3

♦

7 6 3

♣

♠ 8 7 3

♥

—

♦

K 5 4

♣

A K 10 9 8 7 3

Kontrakt 7♣. Wist

♦

Zwycięska końcówka:

♠ A ← kolor komunikacyjny

♥

K 10 ← dwukartowa groźba izolowana

♦

A ← karta prowadząca

♣

—

♠ W 6

♥

D W

♦

—

♣

—

W E

♠ D 10

♥

A 9

♦

—

♣

♠ 8 7 ← groźba komunikacyjna

♥

—

♦

♣

Gramy

♦

A i... – resztę dopowiedz sobie sam.

Czy zauważyłeś, że mechanizm tego przymusu jest analogiczny do

znanego nam przymusu Reese`a?

20. Przymus atutowy kaskadowy

20. Przymus atutowy kaskadowy

♠ 6 5

♥

A 10 5

♦

K D 7 4 3

♣

A 4 3

♠ 10 9 2

♥

K W 3

♦

10 9 8 2

♣

K 9 8

W E

♠ 7

♥

8 7 6 4 2

♦

A W

♣

W 7 6 5 2

♠ A K D W 8 4 3

♥

D 9

♦

6 5

♣

D 10

Kontrakt 6♠. Wist

♦

10. Podłożoną damę E bije asem i gra

♦

Przebijając dwa kara wyrobimy tylko jedną lewę, dwunastej lewy

nie można wziąć grając na przymus pojedynczy, gdyż nie ma ku

temu, między innymi, komunikacji. Należycie ze swego zadania wy-

wiążemy się grając na przymus kaskadowy, który przyniesie nam

dwie dodatkowe lewy. Dążąc do celu doprowadzamy do końcówki:

♠ —

♥

A 10

♦

7 4 3

♣

♠ —

♥

K W

♦

9 8

♣

K 9

W E

nieważne

♠ W 8

♥

D 9

♦

—

♣

D 10

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Po zagraniu przedostatniego atutu, W nie może wybronić się

przed przegraną. Analizę pozostawiam Tobie.

Możemy stwierdzić, że i tym razem skorzystaliśmy z wiedzy naby-

tej wcześniej. Powyższy przymus jest bowiem symbiozą przymusów:

kaskadowego i atutowego.

21. Przymus wahadłowy atutowy

21. Przymus wahadłowy atutowy

♠ 10 7 6 4

♥

♦

K 8 6 5 4

♣

A 5 4

♠ K D W 8 5

♥

K 10 9 7 3

♦

—

♣

9 7 6

W E

♠ 9 3 2

♥

D W

♦

10 9 7

♣

W 10 8 3 2

♠ A

♥

8 6 5 4 2

♦

A D W 3 2

♣

K D

♦

(

Wilkosz)

pas

pas...

pas

♥

♣

(3 W)

♥

pas

♦

4 BA

♦

Wist ♠K.

Zły podział atutów i zbyt niskie atuty dziadka uniemożliwiają

przebicie trzech kierów w stole, ale mimo tego grę wygramy. Natu-

ralny sposób rozgrywki, to kier do asa i karo do ręki.

W tym momencie ujawni się niekorzystny podział atutów. Gramy

wiec

♣

KD, przebijamy kiera w stole, na

♣

A wyrzucamy kiera i prze-

bijamy pika w ręce. Po odegraniu

♦

A dochodzi do końcówki:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ 10 7

♥

—

♦

K 8

♣

—

♠ D W

♥

K 10

♦

—

♣

—

W E

♠ 9

♥

—

♦

♣

W 10

♠ —

♥

8 6

♦

D 3

♣

—

Po zagraniu

♦

D W jest bezradny. Jeżeli pozbędzie się kiera, z dziad-

ka dołożymy blotkę atu i przebijając kiera wyrobimy fortę w tym kolo-

rze. Jeżeli zaś W do

♦

D dołoży pika, wówczas przejmiemy ją królem w

stole i przebijając pika wyrobimy dla odmiany fortę pikową.

Cechy charakterystyczne przymusu:

1. Komunikacja realizowana jest przez kolor atutowy (przejęcie

lub nieprzejęcie karty zagrywanej).

2. Groźby izolowane powinny być minimum dwukartowe.

3. Konieczność równej liczby atutów ręki i dziadka.

Spróbuj w poniższym rozdaniu porównać się ze znakomitym gra-

czem lat pięćdziesiątych Janem Wohlinem (Szwecja).

Mecz, NS po partii.

♠ A K 10 7 3

♥

A 8

♦

W 3 2

♣

A K 2

W E

♠ W 6 5 4

♥

D 10 2

♦

♣

D W 9 7 3

otworzył 3

♦

, po czym strona WE znalazła drogę do dość optymi-

stycznego szlema w piki. Wist

♦

Do zagranego ♠A N dołożył damę, a do ♠K blotkę karo. Niestety

do zagranego

♣

A N także wyrzucił karo. Czy już wiesz, jak wygrał

ten kontrakt Wohlin?

Oto całe rozdanie:

21. Przymus wahadłowy atutowy

♠ D

♥

W 7 6 3

♦

K D 10 8 7 6 5 4

♣

—

♠ A K 10 7 3

♥

A 8

♦

W 3 2

♣

A K 2

W E

♠ W 6 5 4

♥

D 10 2

♦

♣

D W 9 7 3

♠ 9 8 2

♥

K 9 5 4

♦

♣

10 8 6 5 4

Wohlin założył, że na blokujące otwarcie 3

♦

, N nie może mieć pię-

ciu kart w kierach a tym samym ma układ 1-4-8-0. By wygrać grę N

musi mieć figurę kier. Wohlin słusznie uznał, że N nie blokowałby li-

cytacji z czwartym

♥

K, gdyż byłaby to zbyt silna karta. Po tej analizie

rozgrywka była już prosta.

Zagrał figury treflowe wyrzucając z ręki kiera, przebił trefla zrów-

nując atuty na obu rękach, odegrał

♥

A i w końcówce:

♠ —

♥

W 7

♦

D 10

♣

—

♠ 10 7

♥

—

♦

W 3

♣

—

W E

♠ W 6

♥

D 10

♦

—

♣

—

♠ 9

♥

K 9 5

♦

—

♣

—

zagrał ♠10. N pozbył się kiera, więc Wohlin przejął dziesiątkę wale-

tem w stole i zagrał

♥

D ekspasując króla.

Trudno wszystkie przymusy sklasyfikować, niekiedy stosujemy

techniki łączone, np.:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Turniej par;

obie przed.

♠ A K 9 7

♥

D 8 4 2

♦

7 5 4

♣

A 6

♠ W 8 5 2

♥

♦

8 6 2

♣

W 9 8 5 4

W E

♠ D 10 3

♥

K 7 6

♦

A D W 10 9

♣

D 10

♠ 6 4

♥

A W 10 9 3

♦

K 3

♣

K 7 3 2

—

pas

—

1 ♠

♥

—

♦

pas...

♥

pas

Wist

♦

6, E bierze lewę asem i gra

♦

Przechodzimy do stołu ♠A i gramy

♥

8 impasując króla, ponawia-

my impas. Próba przebicia dwóch trefli nie może się udać (nawet

przy układzie ręki E 1-3-5-4), analizę pozostawiam Tobie. Gramy

więc

♥

A, przechodzimy do stołu ♠K i w końcówce:

♠ 9 7

♥

♦

♣

A 6

♠ W 8

♥

—

♦

—

♣

W 9 8 5

W E

♠ D

♥

—

♦

W 10 9

♣

D 10

♠ —

♥

W 10

♦

—

♣

K 7 3 2

przebijając karo wyrównujemy atuty. W tej lewie W znalazł się w

przymusie.

21. Przymus wahadłowy atutowy

Nie jest to klasyczny przymus wahadłowy, gdyż komunikacja re-

alizowana jest nie tylko przez kolor atutowy oraz nie występuje cha-

rakterystyczne dla tego przymusu przejęcie-nieprzejęcie atuta.

Rozdanie to jest wskazówką, by nie popadać w daleko idące sche-

maty tylko każde rozdanie traktować w sposób indywidualny.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

22. Przymus wahadłowy bezatutowy

Przymus wahadłowy można także stosować w grach bezatuto-

wych, oto klasyczne przykłady:

W każdym z tych przypadków nie jesteśmy w stanie przeprowa-

dzić redukcji. Jeżeli oddamy lewę w jednym z kolorów starszych, W

odwróci w drugi, zrywając komunikację do przymusu.

Na szczęście znamy już mechanizm przymusu wahadłowego, w

końcówce a) gramy figurę karo a w b) blotkę karo i W jest bezradny.

Oto rozdanie, w którym możesz popisać się poznaną techniką wa-

hadłową:

♠ A 10 x

♥

♦

A x

♣

—

♠ K D W

♥

K D W

♦

—

♣

—

W E

♠ x

♥

A 10 x

♦

K D

♣

—

♠ A 10 x

♥

♦

A D

♣

—

♠ K D W

♥

K D W

♦

—

♣

—

W E

♠ —

♥

A 10 x x

♦

K x

♣

—

22. Przymus wahadłowy bezatutowy

Mecz;

po partii.

♠ W 5 4

♥

K D W 6

♦

7 2

♣

K D W 4

♠ D 8 7 2

♥

9 7 3

♦

9 4 3

♣

8 5 3

W E

♠ K 10 3

♥

A 10 8 2

♦

A W 10 5

♣

10 6

♠ A 9 6

♥

5 4

♦

K D 8 6

♣

A 9 7 2

—

1 ♠

pas...

♣

pas

ktr.

pas

rktr.

3 BA

zaatakował ♠2, ze stołu blotka, od E dziesiątka, którą przepuści-

łeś. W drugiej lewie E zagrał ♠K, a w trzeciej dwójkę tego koloru.

Wziąłeś lewę asem.

Wydaje się, że do wzięcia mamy 9 lew: cztery treflowe, jedną piko-

wą, dwie kierowe i dwie karowe. Zagrałeś więc kiera do króla – E

wstrzymał się z zabiciem.

Czy zauważyłeś już problem tego rozdania?

Jeżeli zagrasz ponownie figurę kier, to E zabije asem i odwróci w

ten kolor wyrabiając sobie fortę. Obrońcy wezmą wtedy dwa piki,

dwa kiery i

♦

A – bez jednej.

Nie pomoże Ci też wcześniejsze zagranie kara. E przepuści asem i

będziesz w tym samym miejscu.

Na szczęście znasz już przymus wahadłowy. Po wzięciu lewy na

♥

K grasz więc karo do króla w ręku,

♣

7 (!) do waleta w stole, a na-

stępnie

♣

D pozbywając się z ręki dziewiątki (!).

Oto końcówka:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

D W 6

♦

♣

K 4

nieważne

W E

♠ —

♥

A 10 8

♦

A W 10

♣

—

♠ —

♥

♦

D 8 6

♣

A 2

Teraz pora posłać w bój

♣

K, E znalazł się w przymusie wahadło-

wym. Jeżeli wyrzuci karo, Ty dołożysz

♣

2 i zagrasz karo. Natomiast,

jeżeli do

♣

K, E dołoży kiera, przejmiesz króla asem i zagrasz kiera.

♣

4 będzie dojściem do fort kierowych w stole.

Teraz już wiesz, dlaczego tak ważne było zachowanie

♣

2 w ręce.

23. Przymus jednokolorowy

23. Przymus jednokolorowy

Czy jest w ogóle możliwe, by posiadając tylko jedno zatrzymanie,

znaleźć się w kleszczach przymusu?

♠ K 10 9 2

♥

8 7 2

♦

10 3 2

♣

A D 6

♠ 4 3

♥

K W 10 5 4

♦

A K D

♣

9 8 3

W E

♠ 7 6

♥

9 6

♦

W 7 6 5 4

♣

10 7 5 4

♠ A D W 8 5

♥

A D 3

♦

9 8

♣

K W 2

♥

pas

pas...

pas

2 ♠

pas

1 ♠

4 ♠

zagrał

♦

AKD.

Z pozoru wydaje się, że nic tu nie można zrobić, a jednak... Dopro-

wadzamy do końcówki:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ K

♥

8 7 2

♦

—

♣

—

♠ —

♥

K W 10 4

♦

—

♣

—

W E

♠ —

♥

9 6

♦

♣

♠ 5

♥

A D 3

♦

—

♣

—

Gramy ostatniego pika i jeżeli W pozbędzie się czwórki – zagramy

blotki z obu rąk. W będzie zmuszony wziąć lewę i wyjść do naszych

wideł. Próba odblokowania się dziesiątką także nie przyniesie obroń-

com sukcesu. Zagramy z dziadka ♥8, E zmuszony zostanie do podło-

żenia dziewiątki, z ręki dama i W w dwukartowej końcówce:

♥

7 2

♥

W 4

♥

A 3

będzie musiał podarować nam lewę.

Jeszcze jeden przykład.

Mecz;

po partii.

♠ K D 10 3

♥

7 6

♦

K 3

♣

D W 7 6 5

♠ 5 4

♥

A W 10 9 5 2

♦

W 10 6 2

♣

W E

♠ A W 9 8 7 2

♥

♦

9 8 7

♣

A 8 3

♠ 6

♥

K 8 4 3

♦

A D 5 4

♣

K 10 9 4

23. Przymus jednokolorowy

—

♥

pas

pas...

—

♣

♥

—

2 ♠

pas

♦

♣

3 BA

Wist ♠4 (odmienny), ze stołu dama. E wziął lewę asem i zagrał

♥

która wzięła lewę. W trzeciej lewie, E wyszedł blotką karo.

Oddajemy lewę na

♣

A i doprowadzamy do końcówki:

♠ D 10 3

♥

—

♦

—

♣

♠ 5

♥

A W

♦

♣

—

W E

♠ W 9 8 2

♥

—

♦

—

♣

—

♠ —

♥

K 8 4

♦

♣

—

Po zagraniu trefla dochodzi do znanej już nam sytuacji. Jeżeli E do-

łoży ♠2, to my zagramy trójkę.

Jeżeli zaś spróbuje odblokować się ósemką, zgramy dziesiątkę i E

po wzięciu lewy na waleta, podaruje nam lewę na trójkę.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

24. Przymus na trzy kolory

Klasycznym przymusem na trzy kolory jest znany Ci przymus kaska-

dowy. Przymus ten daje rozgrywającemu dwie dodatkowe lewy. Obyś

jednak nie musiał z niego korzystać zbyt często, gdyż niewielkie są

szanse spotkania wszystkich trzech zatrzymań u jednego obrońcy. Przy-

mus na trzy kolory ma zastosowanie znacznie szersze.

A. Przymus na komunikację

♠ K D 2

♥

A K D 4 3

♦

A D 7 3

♣

♠ 10 9

♥

W 9 8 7

♦

W 9 8 2

♣

8 7 6

W E

♠ A W 5 4 3

♥

♦

10 6

♣

10 9 4 3 2

♠ 8 7 6

♥

6 5 2

♦

K 5 4

♣

A K D W

Przeciw kontraktowi 6BA, W zawistował ♠10.

Gdyby E podłożoną damę zabił asem, redukując Twoje lewy prze-

grywające do jednej (jeden z warunków zrealizowania przymusu),

łatwo ustawiłbyś przymus kierowo-karowy przeciwko W. Lecz E do-

łożył blotkę...

Co teraz?

Grę nadal łatwo wygrasz doprowadzając do końcówki:

24. Przymus na trzy kolory

♠ —

♥

D 4 3

♦

A 7

♣

—

♠ 9

♥

W 9

♦

W 9

♣

—

W E

♠ A W 5 4

♥

♦

♣

♠ 8 7

♥

♦

♣

Po zagraniu

♣

A, W chcąc zachować zatrzymania w kolorach czer-

wonych musi pozbyć się pika. Ty wyrzucasz karo i wyrabiasz lewę

w kierach. Wprawdzie pik W nie stanowił wartości materialnej, gdyż

zatrzymanie w tym kolorze posiadał E, to jednak presja na ten kolor

spowodowała zerwanie komunikacji między obrońcami i w efekcie

zrealizowany został przymus bezredukcyjny. Możemy powiedzieć,

że był to przymus na przerwanie komunikacji.

B. Przymus wymuszający dojście

♠ A 8 5

♥

10 8 7

♦

W 10

♣

8 7 5 4 3

♠ W 10 9

♥

D 5 4 3

♦

9 7 6 4

♣

9 2

W E

♠ 7 6 4 3

♥

K 6 2

♦

D 8 5 3 2

♣

♠ K D 2

♥

A W 9

♦

A K

♣

A K D W 10

Kontrakt 6BA, wist ♠W, wziąłeś lewę damą.

Brak drugiego dojścia do dziadka uniemożliwia dwukrotne pode-

granie kierów. Ale co się stanie gdy zagrasz pięć trefli?

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

musi zrzucić trzy karty z kolorów bocznych. Nie może zrzucić

dwóch kierów, gdyż wtedy zagrasz kiera z ręki i wystarczy Ci jedno

dojście do stołu by wziąć dwie lewy kierowe. W zrzuca więc jednego

kiera i...

a) dwie blotki karo. Wtedy odbierasz dwa kara, pozostałe piki i

grasz z dziadka kiera do dziewiątki w ręku. W bierze lewę i pozba-

wiony bezpiecznej karty odejścia zmuszony jest zagrać kiera impasu-

jąc partnerowi króla.

b) wyrzuca pika. Przejmujesz wtedy ♠K asem i ♠8 staje się drugim

dojściem umożliwiającym dwukrotne zagranie kierów ze stołu.

W wyniku nacisku na trzy kolory zyskałeś jedną lewę materialną.

Można powiedzieć, że był to przymus komunikacyjny, a bezpośred-

nim zyskiem było dodatkowe dojście do stołu.

C. Przymus przeciw biernym atutom

♠ A D

♥

8 4

♦

K 8 7 5 2

♣

D 7 6 4

♠ W 8 5 2

♥

D 9 5 3

♦

A D

♣

8 5 2

W E

♠ K 9 6 4

♥

W 10 6

♦

10 9 6 3

♣

10 3

♠ 10 7 3

♥

A K 7 2

♦

W 4

♣

A K W 9

Kontrakt 5

♣

. Wist ♠2.

♠D E zabił królem i zagrał atu. Wziąłeś w ręce by zagrać karo do

króla. Drugą lewę karową wziął W i zgrał

♣

5. Nie możesz wziąć

damą w stole i wyrabiać kara dwoma przebitkami w ręce, gdyż

♣

obrońcy stanie się lewą. Biorąc lewę treflową w ręku zabraknie ci

jednego dojścia do wyrobienia i odebrania forty karowej. Twoją

szansę stanowią ♠W i długie kiery u W. Weź więc trefla w ręce, za-

graj

♥

AK i kiera przebij w stole, wróć do ręki przebitką karo i odegraj

♠A. W końcówce:

24. Przymus na trzy kolory

♠ —

♥

—

♦

8 7

♣

♠ W

♥

♦

—

♣

W E

nieważne

♠ 10

♥

♦

—

♣

zagrasz ze stołu karo przebijając je

♣

K w ręce, a W znajdzie się w

przymusie. Jeżeli dołoży atuta, to przebitką dojdziesz do forty karo-

wej w stole. Zaś wyrzucenie karty z koloru starszego pozwala Ci za-

grać wyrobioną w ten sposób fortę. W musi ją przebić, Ty nadbijesz i

weźmiesz lewę na fortę karową.

Przyznasz, że mechanizm tego przymusu jest niezwykły – W jest w

przymusie z trzema singletonami, z których jeden jest atutem.

D. Przymus ochronny pojedynczy

♠ K 3

♥

8 7 6 2

♦

10 7 6 2

♣

W 3 2

♠ W 9 8 4

♥

W 10 9 3

♦

W 9 8 5

♣

W E

♠ D 7 6 5

♥

5 4

♦

4 3

♣

10 9 7 6 5

♠ A 10 2

♥

A K D

♦

A K D

♣

A K D 4

Kontrakt 7BA. Wist

♥

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Zły podział w kolorach czerwonych jest Twoim nieszczęściem.

Wprawdzie oba zatrzymania w tych kolorach są na jednej ręce, lecz

brak komunikacji uniemożliwia grę na przymus pojedynczy.

Na szczęście masz jeszcze jedną ważną kartę – ♠10! Popatrz na

końcówkę:

♠ K 3

♥

♦

♣

—

♠ W 9

♥

♦

♣

—

W E

♠ D 7 6

♥

—

♦

—

♣

♠ A 10 2

♥

—

♦

—

♣

Po zagraniu

♣

A, W chcąc zachować zatrzymania w kolorach czer-

wonych, zmuszony jest zrzucić blotkę pik. Ze stołu zrzucamy czer-

woną kartę i gramy pika do waleta i króla, by następnie wykonać

stuprocentowo pewny impas damy.

Cechy charakterystyczne:

1. Groźby izolowane znajdują się za zatrzymaniami.

2. Karta prowadząca znajduje się na przeciwnej ręce niż groźby

izolowane.

3. Kolor komunikacyjny ma tę właściwość, że drugi przeciwnik

(ten nieprzymuszany) nie trzyma go samodzielnie, lecz potrzebuje

ochrony ze strony partnera. Bez tej podpory zatrzymanie w kolorze

komunikacyjnym można byłoby mu wyimpasować.

Możliwy jest wariant o rozbudowanym kolorze groźby izolowanej

znajdującej się na tej samej ręce co karta prowadząca.

Oto przykład:

24. Przymus na trzy kolory

♠ A 10 6 5 3 2

♥

♦

A K 9

♣

W 7 6

♠ 4

♥

8 7 6 4

♦

D 7 6 3

♣

10 8 5 4

W E

♠ W 9 8 7

♥

W 10 5 2

♦

W 10 8

♣

9 2

♠ K D

♥

A K D 9

♦

5 4 2

♣

A K D 2

Jako S rozgrywasz kontrakt 7BA. W zawistował

♥

7, E podłożył

dziesiątkę.

Bez tego wistu mógłbyś ustawić pojedynczy przymus kierowo-pi-

kowy. Wist kierowy zerwał do tego przymusu komunikację, ale i tak

grę wygrasz, gdyż znasz już mechanizm przymusu ochronnego. Oto

zwycięska końcówka:

♠ 10 6

♥

—

♦

A 9

♣

—

♠ —

♥

8 7

♦

D 7

♣

—

W E

♠ W

♥

W 5

♦

♣

—

♠ —

♥

D 9

♦

♣

Po zagraniu

♣

A (z dziadka pik), E jest bezradny.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

E. Przymus ochronny podwójny

Popatrzmy na rozdanie, w którym piękną rozgrywką popisała się

nasza czołowa brydżystka Ewa Harasimowicz.

♠ K 10 2

♥

A W 10 3

♦

10 6 4

♣

10 9 2

♠ 4 3

♥

K 9 8 7

♦

D 8 7 2

♣

5 4 3

W E

♠ W 9 8 7

♥

D 6 5 4

♦

A K W 9 5

♣

—

♠ A D 6 5

♥

♦

♣

A K D W 8 7 6

—

pas

pas...

—

♥

♣

♥

♦

pas

ktr.*

pas

♣

2 ♠

♦

4 BA

♣

* – wywołanie na pozostałe kolory

Licytacja w stylu naturalnym. 4

♦

– splinter.

zawistował blotką karo. E zabił królem i zagrał

♦

Licytacja E wskazuje niemal na pewno na cztery piki. Przymus piko-

wo-kierowy jest jednak nierealny, gdyż mając mariasza kier i

♦

AKW

(ujawnione wistem) E otworzyłby licytację.

A jednak kontrakt został wygrany. Ewa doprowadziła do następu-

jącej końcówki:

24. Przymus na trzy kolory

♠ 10

♥

A W

♦

♣

—

♠ —

♥

K 9 8

♦

♣

—

W E

♠ W 9 8 7

♥

♦

♣

—

♠ A 6

♥

♦

—

♣

w której, po zagraniu

♣

A (od W kier, z dziadka pik), E chcąc chronić

króla partnera przed impasem oraz zachować zatrzymanie pik, mu-

siał rozstać się z

♦

W. W ten sposób zatrzymania w kolorach czerwo-

nych posiadał już tylko W, więc po zagraniu ♠A znalazł się w przy-

musie.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

25. Przymus pamięciowy

Mecz;

po partii.

♠ A 3

♥

D 10 9

♦

10 5 4 2

♣

A K 4 3

♠ K 9 8 7 4

♥

A 7

♦

A K 9

♣

10 8 5

W E

♠ W 6 5 2

♥

6 3 2

♦

W 8 7 3

♣

W 9

♠ D 10

♥

K W 8 5 4

♦

D 6

♣

D 7 6 2

1 ♠

pas...

ktr.

2 ♠*

♥

* – blokujące

zawistował trzy razy w karo. S przebił i zagrał kiera, a W po

wzięciu lewy wyszedł

♣

8, którą rozgrywający zabił królem w stole (z

ręki szóstka) odebrał obrońcom atuty. Zagrał ♠D do króla i asa. Wy-

szedł ze stołu

♣

4 do damy w ręku, odegrał ostatnie atu (od W ♠9 –

mówi o braku dziesiątki), powrócił do dziadka treflem i w dwukar-

towej końcówce:

25. Przymus pamięciowy

♠ —

♥

—

♦

♣

W E

♠ W

♥

—

♦

♣

—

♠ 10

♥

—

♦

—

♣

zagrał ze stołu

♣

Jeżeli E nie pamięta wszystkich trefli, to zapewne założy, że ostatni

trefl e-S-a jest wyższy od trójki. Pozbędzie się więc waleta karo i

kontrakt zostanie wygrany.

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

25. Krok po kroku – problemy

PROBLEM 1

Mecz;

obie po, rozd. S.

♠ 9 6 2

♥

A 10 7 5

♦

W 6 2

♣

9 5 4

W E

♠ 10 7 5 3

♥

8 4 2

♦

10 7 4 3

♣

D W

—

pas

pas...

—

♦

♣

***

2 BA

—

pas

♣

1 BA**

♦

3 BA

* - negat, 0-7 PC.
** - 18-21 PC, uk. BA.
*** - Stayman.

zawistował ♠4 (wist odmienny, zrzutki odwrotne), ze stołu dzie-

wiątka.

Jaką kartę dokładasz?

Partner ma 4 piki ale na pewno nie ma trzech figur pikowych, a

więc rozgrywający ma ich dwie. Dołożenie przez rozgrywającego

dziewiątki ze stołu, to zwykłe "mącenie wody". Dołóż dwójkę (ilo-

ściówka),

a partner będzie miał pełny obraz tego co się dzieje w tym

kolorze.

Rozgrywający wziął lewę damą i zagrał asa, króla i blotkę trefl. W

dołożył: 8-3 (ilościówka odwrotna) i wziął lewę na dziesiątkę.

25. Krok po kroku – problemy

Co dokładasz do trzeciego trefla?

Wiesz już, że rozgrywający ma pięć trefli, a więc skład jego ręki to 2-3-

3-5, może 2-2-4-5. Nie masz już żądanej figury w swoim ręku i partner o

tym wie. On także liczy punkty własne oraz te ujawnione podczas licy-

tacji i rozgrywki. W takich sytuacjach należy dokładać ilościówki. Mo-

żesz dołożyć najniższe karo, co doprowadzi do straty lewy tylko, gdy S

♦

AKxx (mało prawdopodobne – S miałby układ 2-2-4-5), ale wtedy i

tak kontrakt zostanie wygrany, gdyż od partnera spada dama. Wyrzu-

cenie kiera nie jest dobre, gdyż może naprowadzić rozgrywającego na

trafne rozegranie tego koloru, gdy ma

♥

KWx.

A co powiesz o wyrzuceniu pika?

Nie jest to dobry pomysł. Jeśli partner ma asa pik, to po wzięciu

przez niego trzech lew w tym kolorze (jeśli odblokujesz się ♠10) znaj-

dzie się na wpuście – każdy wist w kolor czerwony może dać lewę

rozgrywającemu. Możesz wprawdzie chronić partnera przed wpu-

stem zachowując ♠10, ale wtedy odbierzecie tylko 2 lewy pikowe. A

przecież, znacznie lepiej jest odebrać natychmiast wszystkie piki, po-

nieważ postawi to rozgrywającego w przymusie niewygodnych

zrzutek z ręki.

Wyrzuciłeś więc

♦

3, a partner zagrał ♠A (od S spadł król), waleta

pik i ♠8 do Twojej dziesiątki. Rozgrywający dołożył

♦

5 i

♥

Co teraz możesz powiedzieć o kolorach czerwonych?

Twój partner nie ma asa karo – odebrałby lewę kładącą. Rozgrywa-

jący raczej nie miał

♥

KW3, gdyż nie odrzuciłby kiera. Nie miał też

♥

DWx – wtedy też nie wyrzuciłby kiera. A nawet jeśli posiadał któ-

rąś z tych konfiguracji, to teraz, gdy pozbył się blotki kier, Twój wist

kierowy już nic nie może zepsuć, ale...

...czy zrobi coś dobrego?

Tak, zerwie komunikację do ewentualnego przymusu kierowo-ka-

rowego. Popatrz na pełny diagram rozdania:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ 9 6 2

♥

A 10 7 5

♦

W 6 2

♣

9 5 4

♠ A W 8 4

♥

K W 9

♦

D 9 8

♣

10 8 3

W E

♠ 10 7 5 3

♥

8 4 2

♦

10 7 4 3

♣

D W

♠ K D

♥

D 5 3

♦

A K 5

♣

A K 7 6 2

Zobacz, co by się stało gdybyś do trzeciego trefla dołożył pika. Jeśli

odblokujesz się później ♠10, partner będzie zmuszony wyjść w kolor

czerwony. Jeśli zachowasz ♠10, partner wyjdzie spod waleta do Two-

jej dziesiątki (od rozgrywającego kier). Teraz dowolny Twój odwist

pozwoli wygrać grę. Nawet jeśli wyjdziesz w kiera, to rozgrywający

przepuści do asa, wróci do ręki karem i przeciągnie trefle ustawiając

partnera w przymusie wpustkowym. Po bardziej prawdopodobnym

z Twojej ręki wiście karowym, rozgrywający wygra grę w podobny

sposób.

25. Krok po kroku – problemy

PROBLEM 2

Mecz, WE po partii, rozd. N.

♠ K W 10

♥

A K D W 4

♦

A 9 4

♣

W 8

W E

♠ 9 8 5

♥

9 3

♦

6 5

♣

K D 9 6 3 2

—

ktr.

2 BA

pas

♣

3 BA

1 ♠

pas

pas...

Oczekiwałeś wistu pikowego. Niestety, N zawistował

♦

D. Po wiście

pikowym nie miałbyś problemów z wygraniem kontraktu, a teraz...

Przepuściłeś damę karo, a także króla S, trzecie karo zabiłeś asem,

pozbywając się ze stołu blotki trefl.

Jakie widzisz szansę wygrania kontraktu?

Oczywiście, do wygrania kontraktu konieczny jest podział kar 5-3.

Wist i licytacja w pełni ujawniły rozkład figur. Twój podstawowy

kłopot to brak komunikacji z dziadkiem, potrzebnej do dwukrotnego

podegrania pików. Najprostszą szansą wydaje się singlowy as trefl u S.

Ale także przy "długim" asie gra wydaje się łatwa do wygrania. Na-

leży odebrać prawemu obrońcy kiery i zagrać

♣

W do damy(!) w sto-

le. Jeśli S zabije asem i odejdzie w trefla, grę wygrasz natychmiast.

Natomiast jeśli przepuści, Ty zagrasz pika do waleta (S nie może

wskoczyć asem, bo każdy jego wist jest korzystny dla rozgrywające-

go) i zagrasz do końca kiery.

Czy widzisz już końcówkę do jakiej dojdzie?

Oto ona:

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

nieważne

♠ K 10

♥

♦

—

♣

W E

♠ 9 8

♥

—

♦

—

♣

K 9

♠

♥

—

♦

—

♣

A 10

Po zagraniu ostatniego kiera (ze stołu pik), S znajdzie się w przy-

musie wpustkowym.

Mając tak opracowany plan dalszej rozgrywki, przystąpiłeś do jego

realizacji. Zagrałeś trzy razy kiery, S do trzeciego dołożył pika.

Zgodnie z planem zagrałeś

♣

W do damy w stole (N dołożył

♣

4 – ilo-

ściówki odwrotne), S

wziął jednak asem i zagrał pika. Twój walet wziął

lewę (od N – ♠2).

Jak grasz dalej?

Wygląda na to, że

♣

A nie był singlowy, bowiem z układem 7-2-3-1, S

zabrałby powtórnie głos w licytacji, a poza tym N nie miałby pika. Mo-

żemy także zawierzyć zrzutce ilościowej w treflach (N wskazał parzystą

liczbę trefli), gdyż służy ona właściwie obrońcom. Zabicie pierwszej

lewy treflowej sugeruje u S trefle A-10-x. Jeśli więc zagrasz trefla do

króla i pika ze stołu, wówczas S wskoczy asem i odbierze kładącą lewę

na dziesiątkę trefl. Prawidłową rozgrywką jest więc odegranie kierów.

W końcówce:

nieważne

♠ K 10

♥

♦

—

♣

W E

♠ 9 8

♥

—

♦

—

♣

K 9

♠ A D

♥

—

♦

—

♣

10 5

po zagraniu ostatniego kiera, S znajdzie się w sytuacji przymusowej.

25. Krok po kroku – problemy

Pełny diagram rozdania:

♠ 7 2

♥

8 7 6 2

♦

D W 10 7 3

♣

7 4

♠ K W 10

♥

A K D W 4

♦

A 9 4

♣

W 8

W E

♠ 9 8 5

♥

9 3

♦

6 5

♣

K D 9 6 3 2

♠ A D 6 4 3

♥

10 5

♦

K 8 2

♣

A 10 5

Czy zauważyłeś, że w końcówce do której doszło, mamy zapew-

niony sukces, nawet jeśli rozkład trefli będzie inny niż na diagramie.

Grę wygramy niejako automatycznie. Jeżeli bowiem w ostatniej le-

wie kierowej pojawi się na stole ♠D, wówczas gramy ♠K, natomiast

gdy S zachowa ♠AD – gramy trefla do króla i jeśli nie spadnie dzie-

siątka, pika ze stołu.

100

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 3

Mecz, WE po partii, rozd. N.

♠ 10 5

♥

K D W 8 5 2

♦

A K

♣

A W 8

W E

♠ 9 7 3

♥

10 9 6 4

♦

7 5 3

♣

K 6 4

—

ktr.

♥

1 ♠

♦

pas

♥

pas

2 ♠

pas...

zawistował: ♠A-K-D (S dołożył do koloru: 6-3-W).

Przebiłeś i zagrałeś

♥

K. N dokłada pika, S bierze asem i gra

♦

Jak wyobrażasz sobie ręce obrońców?

Asa kier spodziewałeś się zapewne zastać u N. Miał go jednak S i

znaczy to, że impas trefl nie może się udać. S przepasował otwarcie

partnera, a z siedmioma punktami i fitem w kolorze partnera z pew-

nością podniósłby do dwóch. Damę trefl ma więc N i jest ona praw-

dopodobnie trzecia. Z układem 5-0-6-2 N skoczyłby w drugim okrą-

żeniu na 3

♦

, chociażby po to, aby utrudnić Wam licytację.

Czy straciłeś już wszystkie szansę?

Dziesiątą lewę możesz wziąć tylko dzięki przymusowi. Prosty

przymus karowo-treflowy jest nierealny, bo S prawie na pewno ma

w karach blotkę wyższą niż siódemka, a więc N będzie mógł pozbyć

się w tym kolorze zatrzymania.

Stworzenie pojedynczego przymusu jest niemożliwe, ale możesz

spróbować przymusu podwójnego, który powiedzie się wówczas,

gdy S ma w treflach dziesiątkę z dziewiątką.

Jak powinna wyglądać końcówka?

Po zgraniu czterech atutów w grze pozostaną karty:

25. Krok po kroku – problemy

101

♠ —

♥

—

♦

D W

♣

D x x

♠ —

♥

♦

♣

A W 8

W E

♠ 9 7 3

♥

10 9 6 4

♦

7 5

♣

K 6 4

♠ —

♥

—

♦

9 4

♣

10 9 x

Na zagranego kiera N będzie musiał wyrzucić karo, Ty pozbę-

dziesz się ze stołu trefla i to samo uczyni S. Teraz wyjdziesz waletem

trefl i niezależnie od tego co zrobi N, weźmiesz resztę lew.

Pełny diagram rozdania:

♠ A K D 8 4

♥

—

♦

D W 10 8 2

♣

D 5 2

♠ 10 5

♥

K D W 8 5 2

♦

A K

♣

A W 8

W E

♠ 9 7 3

♥

10 9 6 4

♦

7 5 3

♣

K 6 4

♠ W 6 3

♥

A 7 3

♦

9 6 4

♣

10 9 7 3

102

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 4

Mecz, obie strony po partii, rozd. S.

♠ A K 7 2

♥

A D 5 4

♦

A 7 5

♣

3 2

W E

♠ 4

♥

W 10 7 6

♦

W 6

♣

A 9 8 7 6 4

Ledwie zdążyłeś rozłożyć dobrze karty, a przeciwnicy skokami

osiągnęli poziom sześciu:

—

pas

—

6 ♠

—

pas...

3 ♠

Twój partner zawistował ♠10. Rozgrywający natychmiast zadyspo-

nował ze stołu figurę, a Ty...?

Nie spiesz się z dołożeniem karty, masz przecież prawo do zrobie-

nia planu obrony, a pierwsza lewa jest najstosowniejszym do tego

momentem.

Jakie wnioski wyciągasz z pierwszego wistu?

Pasywny wist w atu sugeruje, że każdy inny atak wiązał się z ryzy-

kiem straty lewy. Możesz więc sądzić, iż honory partnera są rozpro-

szone po wszystkicgh kolorach i na pewno nie posiada on mariasza

w treflach, a także w karach. Stąd wypływa kolejny wniosek, że w

ręku rozgrywającego należy spodziewać się figur w obu kolorach

młodszych.

Na jakie zagranie musisz być przygotowany?

Bardzo prawdopodobne jest zagranie w trefla. Już teraz – w pierw-

szej lewie – powinieneś mieć gotową odpowiedź na pytanie:

Wskoczyć asem, czy dołożyć blotkę?

Wskoczenie asem jest zagraniem właściwym, gdy w ręku rozgrywają-

cego jest singlowy król, złym – gdy S posiada K-W-(x). Znowu powinie-

25. Krok po kroku – problemy

103

neś przeprowadzić wnioskowanie negatywne. Gdyby S miał singlowe-

go króla, to W miałby

♣

DW105 i oddałby wtedy wist treflowy.

Jesteś już przygotowany do dalszej gry, dołóż więc kartę pierwszej

lewy.

Rozgrywający natychmiast zagrał trefla, a Ty bez zmrużenia oka

dołożyłeś blotkę. S, po wahaniu, dołożył jednak króla, a następnie

zagrał

♣

5. W w pierwszej lewie treflowej dołożył dziesiątkę, a teraz

damę.

Nim poweźmiesz decyzję, jaką kartę dołożyć w tej lewie, odpo-

wiedz na kilka pytań.

Ile lew ma rozgrywający?

Siedem atutów, dwa czerwone asy, król i przebitka trefl (S ma

♣

KW6) – razem 11 lew.

Gdzie będzie poszukiwał lewy dwunastej?

Zaimpasuje króla kier, chyba..., że posiada renons kier.

Tak, renons kier jest warunkiem koniecznym, choć nie wystarczają-

cym, dla prowadzenia skutecznej obrony. Musisz także założyć, że S

nie posiada króla karo – byłby on dwunastą lewą. Ze wcześniejszej

analizy wiesz, że W nie ma mariasza karo. Stąd wypływa wniosek

końcowy: – W ma króla, a S damę karo! Nie możesz więc pozwolić,

by lewę wziął partner, gdyż każdy jego wist jest korzystny dla roz-

grywającego: kierowy – pozwoli zaimpasować króla, karowy wziąć

lewę na damę. Choć przejęcie damy wyrabia rozgrywającemu lewę

na waleta, to jest to tylko zamiana lewy przebitkowej na honorową.

Rozgrywający nadal pozostaje przy swoich jedenastu lewach.

Wziąłeś więc lewę na asa trefl. Masz do wyboru dwa wisty: pa-

sywny – treflowy, aktywny – karowy.

Który z nich wybierasz?

Wist karowy może być tragiczny, jeśli dama rozgrywającego jest w

towarzystwie dziesiątki. Wist treflowy' wydaje się bezpieczny, ale...

... czy na pewno?

Przesiądź się na chwilę na miejsce rozgrywającego i zastanów się

nad dalszą rozgrywką. Nawet niezbyt zaawansowany gracz dopro-

wadzi do końcówki:

104

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

♦

A 7

♣

—

♠ —

♥

♦

K x

♣

—

W E

nieważne

♠ 9

♥

—

♦

D x

♣

—

i po zagraniu ostatniego pika, W znajdzie się w kleszczach przymusu.

Wróć więc na miejsce obrońcy i atakuj w karo. Oto całe rozdanie:

♠ A K 7 2

♥

A D 5 4

♦

A 7 5

♣

3 2

♠ 10

♥

K 9 8 3 2

♦

K 10 8 3 2

♣

D 10

W E

♠ 4

♥

W 10 7 6

♦

W 6

♣

A 9 8 7 6 4

♠ D W 9 8 6 5 3

♥

—

♦

D 9 4

♣

K W 5

25. Krok po kroku – problemy

105

PROBLEM 5

Mecz, WE po partii, rozd. W.

Jako W otworzyłeś 1

♦

z ręką:

♠ W

♥

A 4 3

♦

K 10 7 6 3

♣

A K D 10

a przeciwnicy, mimo potęgi Twej karty, dopadli do końcówki po li-

cytacji:

♦

pas

♥

pas

pas...

♥

* - słabe dwa

Twoja ręka i licytacja przeciwników wskazują, że partner ma "pla-

żę" w karcie, więc wist w singletona jest bez przyszłości – trudno bę-

dzie znaleźć dojście do przebitki, chociaż...

... może partner ma waleta trefl? Jak to sprawdzić?

Zamiast asem zawistuj

♣

D. Partner mając waleta na pewno zamar-

kuje go, po tym dziwnym wiście. Zawistowałeś więc

♣

D i ujrzałeś

dziadka:

♠ A K D 7

♥

D 8

♦

9 5 4

♣

W 9 5 4

♠ W

♥

A 4 3

♦

K 10 7 6 3

♣

A K D 10

W E

♠

♥

♦

♣

Partner dołożył ósemkę (zrzutki odwrotne), a rozgrywający trójkę.

♣

A partner dołożył szóstkę, a S siódemkę.

Co powiesz o rozkładzie koloru treflowego?

Partner ma 3 trefle, gdyż dołożył trefle w kolejności wyższa-niższa.

Czy zauważyłeś, że partner z konfiguracji

♣

862 dołożył najpierw

ósemkę, a potem szóstkę, dwie najwyższe blotki?

106

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Czy jest to sygnał Lavinthala?

Tak, partner namawiając Cię do wistu pikowego chce Cię jednocze-

śnie ostrzec przed narzucającym się wistem karowym. W tej sytuacji na-

rzuca się odebranie asa kier, by następnie oczekiwać na lewę karową.

Spróbujmy jednak odpowiedzieć sobie na kilka rutynowych pytań.

Ile lew ma rozgrywający?

5 kierowych, 3 pikowe i asa karo – razem 9 lew.

Czy przesiadłszy się na miejsce rozgrywającego, potrafiłbyś

–

mimo nie wychodzącego impasu karowego

– wziąć lewę dziesiątą?

Rozgrywający może łatwo ustawić pojedynczy przymus karowo-

treflowy. W końcówce:

♠ D

♥

—

♦

♣

♠ —

♥

—

♦

K 10

♣

W E

nieistotne

♠ —

♥

—

♦

A D x

♣

—

zagra ze stołu pika i znajdziesz się w przymusie.

Czy potrafisz temu zapobiec?

Musisz zlikwidować groźbę treflową. W tym celu zagraj damę trefl.

Rozgrywający przebije i zagra atu, lecz Ty natychmiast wskoczysz

asem i poślesz trefla do przebitki. W ten sposób zginą z rozdania tre-

fle, a tym samym groźba przymusu.

Oto całe rozdanie:

25. Krok po kroku – problemy

107

♠ A K D 7

♥

D 8

♦

9 5 4

♣

W 9 5 4

♠ W

♥

A 4 3

♦

K 10 7 6 3

♣

A K D 10

W E

♠ 10 9 6 5 4 2

♥

7 6

♦

8 2

♣

8 6 2

♠ 8 3

♥

K W 10 9 5 2

♦

A D W

♣

7 3

108

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 6

Mecz, obie przed, rozd. N.

♠ K D 9 6 4 2

♥

W 6 3

♦

A K

♣

K 5

W E

♠ A 7 5

♥

A 5 2

♦

W 7 4 3 2

♣

W 6

—

1 ♠

4 ♠

pas

♣

pas. . .

pas

3 ♠

pas

zawistował

♦

10 (wist odmienny). Jeśli piki nie dzielą się do zera

masz 9 gotowych lew.

Gdzie zamierzasz szukać lewy dziesiątej?

Na podstawie licytacji możesz sądzić, że as trefl jest u N, a więc

Twoją podstawową szansą jest wyrobienie koloru karowego. Najbar-

dziej korzystny będzie ich podział 3-3, ale nawet jeśli któryś z prze-

ciwników ma cztery kara, nie jesteś bez szans. W sukurs może Ci

przyjść podział atutów 2-2, dający dodatkowe dojście do stołu.

Zagrałeś ♠K, drugą figurę karo i pika do asa. Niestety N do drugie-

go pika dołożył trefla. Zagrałeś ze stołu karo, tym razem S nie doło-

żył do koloru wyrzucając

♣

2. Choć nie spotkało Cię najgorsze – trzy

piki i dubleton karo u N spowodowałby samobójczą promocję – wy-

granie kontraktu stanęło pod dużym znakiem zapytania.

Czy masz jeszcze jakieś szanse?

Tak. Jeśli zastanowisz się, jakie karty pozostały u N i co się stanie po

przebiciu kara i zagraniu atutów – dojdziesz do wniosku, że masz ciągle

duże szansę wygrania. N miał najprawdopodobniej układ 1-3-4-5 z fi-

gurą kier i asem trefl; obecność w stole groźby karowej może spra-

wić, że znajdzie on się w przymusie na trzy kolory.

Jakie warunki muszą być spełnione, aby przymus zaszedł?

Figury treflowe muszą być rozdzielone, tzn. damę trefl musi mieć S.

Szansa, że N ma

♣

A-D i

♥

K-D jest tylko teoretyczna, gdyż mając jesz-

cze

♦

D z pewnością otworzyłby licytację.

25. Krok po kroku – problemy

109

Do jakiej końcówki musisz doprowadzić?

Po przebiciu kara w ręku i zgraniu dwóch atutów, sytuacja będzie

następująca:

♠ —

♥

K x x

♦

♣

A 10

♠ 9

♥

W 6 3

♦

—

♣

K 5

W E

♠ —

♥

A 5 2

♦

♣

W 6

♠ —

♥

D x x

♦

—

♣

D x x

Zagranie pika postawi N w sytuacji bez wyjścia: jeżeli zrzuci karo lub

trefla wypuści grę natychmiast, jeśli pozbędzie się kiera, wyjdziesz z

ręki blotką kier i jeżeli N dołoży blotkę zagrasz asa i wpuścisz go kró-

lem, by otrzymać lewę treflową, gdy spróbuje odblokowania – zabijesz

asem i odwrócisz w kiera. S po wzięciu damą kier będzie zmuszony za-

grać spod damy trefl lub w kiera. Oto pełny diagram rozdania:

♠ 10

♥

K 10 7

♦

D 10 9 6

♣

A 10 9 8 3

♠ K D 9 6 4 2

♥

W 6 3

♦

A K

♣

K 5

W E

♠ A 7 5

♥

A 5 2

♦

W 7 4 3 2

♣

W 6

♠ W 8 3

♥

D 9 8 4

♦

8 5

♣

D 7 4 2

Nigdy nie rezygnuj, graj do końca! Nawet gdybyś nie umiał sobie

wyobrazić, co się stanie po ściągnięciu atutów, kłopoty N ze zrzutka-

mi z pewnością naprowadziłyby Cię na właściwy trop.

110

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 7

Mecz, obie przed, rozd. W.

♠ D 10 8 5 4

♥

9 8 7

♦

A K 4 2

♣

W E

♠ A K 3 2

♥

10 5 3

♦

9 8

♣

A 9 4 3

pas

1 ♠

♣

♦

pas

♦

4 ♠

♥

pas

pas...

zawistował

♥

Ile masz lew przegrywających?

Trzy w kierach i dwie w karach. Oddania lew kierowych uniknąć

nie możemy, ale być może przegrywające kara z ręki uda nam się

przebić atutami.

bierze lewę na

♥

K, po czym gra

♥

D, którą S przejmuje asem, by za-

grać

♥

W. N wyrzuca siódemkę karo, a S w czwartej lewie zagrywa

♦

Jak wyobrażasz sobie układ rąk przeciwników?

odlicytował dwa kolory młodsze i zdradził posiadanie dubletona

kier. Teoretycznie mógłby mieć układ 2-2-5-4, ale z dwóch powodów

jest to mało prawdopodobne. Po pierwsze z tak słabą ręką (12 PC, bo

brak wistu w trefle świadczy, że

♣

D jest u S) N nie wchodziłby na

swobodnej pozycji czwórką trefl. Po drugie, S mając czterokartowy fit

treflowy z figurą, mógłby się zdecydować uzgodnić kolor, głosząc po

♦

niezobowiązujące 3

♣

. Są to bardzo mocne przesłanki i powinni-

śmy przyjąć, że układ ręki N to: 1-2-5-5.

Czy przebicie w stole dwóch kar ma jakieś szansę powodzenia?

ma dubletona karo i trzy piki, blotki karowe z ręki muszą więc być

przebite asem, królem atu. D-10-8 pik w ręku mogą się okazać wystar-

czająco wysokimi kartami do odatutowania. Oczywiście pod warun-

kiem, że zgadniemy, jakiego pika ma N – waleta, dziewiątkę czy blotkę.

Przy ♠W9x u S należy karo przebić królem i głęboko impasować

piki ósemką. Przy ♠Wxx należy po przebiciu kara zaimpasować piki

dziesiątką, zaś przy ♠9xx powrócić do ręki damą pik.

25. Krok po kroku – problemy

111

Która z tych koncepcji daje największą szansę wygrania?

może mieć singlowego waleta, singlową dziewiątkę, singlową

siódemkę albo singlową szóstkę. Wykonując pierwszy impas ósemką

mamy największe szansę na wygranie, bo urządzają nas aż dwa

układy: singlowa szóstka, singlowa siódemka.

Czy gra na przebicie w stole dwóch kar jest rzeczywiście jedyną

sensowną rozgrywką?

Znasz już przecież wahadłowy przymus atutowy. Przebij trefla w

ręku, zagraj pika do figury w stole (N dołożył dziewiątkę) i wróć do

ręki impasem pikowym. Powstała końcówka:

♠ —

♥

—

♦

D W 10 7

♣

K W

♠ D 8

♥

—

♦

A K 4 2

♣

—

W E

♠ K 3

♥

—

♦

9 8

♣

9 4

♠ W

♥

6 4

♦

6 5

♣

Po zagraniu damy pik N znajdzie się w przymusie.

Oto pełny diagram rozdania:

♠ 9

♥

K D

♦

D W 10 7 3

♣

K W 10 8 5

♠ D 10 8 5 4

♥

9 8 7

♦

A K 4 2

♣

W E

♠ A K 3 2

♥

10 5 3

♦

9 8

♣

A 9 4 3

♠ W 7 6

♥

A W 6 4 2

♦

6 5

♣

D 7 6

112

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 8

Mecz, obie strony po partii, rozd. N.

♠ K 6

♥

D 8 2

♦

A D W 10 4

♣

9 8 2

W E

♠ D 4 3 2

♥

K 7 6 3

♦

K 6

♣

A 6 4

Przeciwnicy licytują Systemem Słabych Otwarć. N otworzył 1

♦

(0-7 PC,

skład dowolny), a dalsza licytacja miała przebieg:

—

pas

3 BA

♦

(0-7 PC)

1 ♠

pas...

ktr.

pas

rktr. (SOS)

pas

zawistował

♣

Chcąc właściwie zaplanować rozgrywkę, powinieneś prawidłowo

odpowiedzieć na kilka pytań.

Kto ma longera treflowego?

Rekontra S wskazuje niechęć do gry w kara (co najwyżej dubla) oraz

dwukolorowy charakter ręki (z ręką jednokolorową S zgłosiłby longera).

Dalsza licytacja ujawniła u prawego obrońcy piki, natomiast drugim

longerem mogą być zarówno kiery jak trefle. Licytacja N wskazuje piki

dłuższe od kierów, co stanowi przesłankę, iż prawy obrońca posiada

longery w kolorach starszych. Drugi powód przemawiający za takim

układem jest bardziej zasadniczy: S posiada co najmniej jednego asa (N

otworzył negatywne l

♦

(0-7 PC), gdyby miał długość treflową, to posia-

dałby dojście do fort w tym kolorze i obrońcy wzięliby 3-4 trefle i 2 asy.

Wniosek:

Longer treflowy musi być u N (bez dojścia), a tym samym S winien

posiadać obydwa asy i dwukolorówkę na kolorach starszych.

Masz 8 pewnych lew: 5 kar i po jednej lewie w pozostałych kolorach.

Gdzie upatrujesz wzięcia lewy dziewiątej?

Należy, grając dwukrotnie ze stołu, wziąć dwie lewy w kolorach

starszych na figury znajdujące się w ręku, a następnie odegrać kara

doprowadzając do końcówki:

25. Krok po kroku – problemy

113

♠ W 10

♥

—

♦

—

♣

W 7 6

♠ 6

♥

8 2

♦

♣

W E

♠ D 4

♥

K 7 6

♦

—

♣

—

♠ A 9

♥

A 10 9

♦

—

♣

—

w której po zagraniu

♦

A (ze stołu kier), S chcąc chronić asa pik musi

rozstać się z kierem. Zagrasz więc kiera i za chwilę otrzymasz zwy-

cięską lewę pikową.

Ile lew oddasz w omawianej końcówce?

Trzy. A więc wcześniej możesz oddać tylko jedną.

Masz już gotowy plan rozgrywki. Położyłeś więc w pierwszej le-

wie blotkę trefl, S po wahaniu zabił królem i odwrócił

♣

3 do dzie-

siątki partnera i Twojego asa.

Jaką kartę grasz ze stołu?

Jeśli zagrałeś kiera, popełniłeś błąd. S przepuści, Ty weźmiesz

damą, przejdziesz do stołu królem karo i zagrasz pika. Tym razem S

(dobry gracz) wskoczy asem i odwróci w pika.

Gry już nie wygrasz, dojdzie bowiem do końcówki:

114

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ W

♥

—

♦

—

♣

W 7 6

♠ —

♥

8 2

♦

♣

W E

♠ D 4

♥

K 7 6

♦

—

♣

—

♠ 9

♥

A 10 9

♦

—

♣

—

w której po zagraniu asa karo dziadek znajdzie się w przymusie;

każda zrzutka prowadzi do przegranej.

By tej sytuacji uniknąć, po wzięciu lewy treflowej, powinieneś w

pierwszej kolejności zagrać ze stołu pika! S dokłada blotkę (wskocze-

nie asem nie jest groźne, ponieważ masz jeszcze komunikację ze sto-

łem królem karo), Ty bierzesz lewę na króla, powracasz do stołu kró-

lem karo i grasz kiera. S ponownie przepuszcza (N dokłada waleta) i

grasz forty karowe. Do drugiego kara S dołożył do koloru, a następ-

nie pozbył się kiera i dwóch pików.

Grasz pika, czy kiera?

Jeżeli S miał 4 piki i 5 kierów, należy zagrać w pika – S wysinglo-

wał asa. Przy odmiennym układzie do sukcesu prowadzi zagranie

kiera.

By rozstrzygnąć ten problem musimy powrócić do licytacji. Przy

układzie 5 pików i 4 kiery, N byłby właścicielem dwóch dubletonów

starszych. Przyznasz, że po rekontrze S.O.S. naturalnym odruchem

jest zgłoszenie w takiej sytuacji koloru niższego w oczekiwaniu na

reakcję przeciwników. Ponieważ N tak nie postąpił, możesz być nie-

mal pewien, że jego piki są dłuższe od kierów, a tym samym S miał 4

piki i 5 kierów;

Należy więc zagrać pika i dołożyć ze stołu blotkę.

Oto pełny diagram rozdania:

25. Krok po kroku – problemy

115

♠ W 10 8

♥

♦

9 8 5 2

♣

D W 10 7 5

♠ K 6

♥

D 8 2

♦

A D W 10 4

♣

9 8 2

W E

♠ D 4 3 2

♥

K 7 6 3

♦

K 6

♣

A 6 4

♠ A 9 7 4

♥

A 10 9 5 4

♦

7 3

♣

K 3

116

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 9
Mecz, obie przed, rozd. W.

♠ A 7 3

♥

A K 2

♦

A D 10

♣

A K 7 4

W E

♠ 6 5 4 2

♥

6 4

♦

K 9 6 5 2

♣

W 3

♣

(acol)

2 BA

♦

1 BA

pas

♦

(negat)

♣

(St.)

3 BA

pas

pas...

zaatakował damą pik, a partner nie zawiódł Twoich oczekiwań,

wykładając silną – jak na negat – kartę.

w pierwszej lewie położył króla, a następnie wyszedł dziesiątką

pik, którą także przepuściłeś (N dołożył ósemkę). W trzeciej lewie S

zawistował

♥

5. Wziąłeś lewę asem, a N dołożył

♥

3 (marka).

Po tych rutynowych zagraniach, czas dokładniej zastanowić się

nad rozgrywką. Osiem lew masz pewnych. Dziewiątą może przy-

nieść kolor karowy (podział 3-2 lub singlowy walet), ewentualnie

treflowy, jeśli dama jest u N. Większość brydżystów przystąpi do

sprawdzenia podziału kar grając asa, damę karo.

Czy nie widzisz lepszego sposobu rozegrania tego koloru?

Do wygrania 3BA potrzebne są tylko 4 lewy karowe. Dlatego lepiej

postąpisz grając w pierwszej lewie dziesiątkę karo na impas. Jeśli N

położy waleta – przepuścisz, natomiast jeśli czwartego waleta ma S,

to być może skusi się na lewę.

Zagrałeś więc

♦

10, od N czwórka, ze stołu blotka, a S pomyślał kilka

sekund i... dołożył blotkę. Wygląda na to, że S rozszyfrował Twój plan.

Zapewne kusi Cię, by zagrać asa karo i sprawdzić rozkład tego koloru.

Swą ciekawość zaspokoisz później, teraz czas sprawdzić szansę treflową.

Zagrałeś blotkę trefl do waleta, lecz lewę wziął S damą i ponowił

atak kierowy siódemką. Wziąłeś lewę królem (N dołożył

♥

8) i zagra-

łeś asa karo. Niestety, N wyrzuca w tej lewie

♥

10.

Jaki jest skład ręki N?

miał 4 piki, 4 kiery (ujawnił

♥

3-8-10, a powinien mieć jeszcze mar-

kowaną figurę), singletona karo, a więc 4 trefle, czyli skład: 4-4-1-4.

25. Krok po kroku – problemy

117

Doszło do końcówki:

♠ W 9

♥

♦

—

♣

10 9

♠ A

♥

♦

♣

A 7

W E

♠ 6 5

♥

—

♦

K 9 5

♣

—

♠ —

♥

W 9

♦

W 8

♣

Po odegraniu dwóch czarnych asów, gramy

♦

D. N nie może zrzucić

pika, bo przejmiemy damę królem i weźmiemy lewę pikową. Nie może

też pozbyć się trefla, gdyż utrzymamy się wtedy w ręku, by wziąć lewę

treflową. Zmuszony jest więc do rozstania się z damą kier. Nie prze-

szkodzi to w wygraniu kontraktu. Do

♦

D dokładamy ze stołu blotkę i

wpuszczamy kierem e-S-a, który musi dać nam lewę na

♦

Jak widzisz N znalazł się w przymusie na trzy kolory. Pozbył się

zatrzymania, które posiadał także jego partner, ale zrzutka ta prze-

rwała komunikację między obrońcami i umożliwiła grę na wpustkę.

Pełny diagram rozdania:

♠ D W 9 8

♥

D 10 8 3

♦

♣

10 9 8 5

♠ A 7 3

♥

A K 2

♦

A D 10

♣

A K 7 4

W E

♠ 6 5 4 2

♥

6 4

♦

K 9 6 5 2

♣

W 3

♠ K 10

♥

W 9 7 5

♦

W 8 7 3

♣

D 6 2

Tego rodzaju przymus nosi nazwą prezydenckiego.

118

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 10

Mecz, obie strony po partii, rozd. S.

♠ D 9

♥

A K

♦

K 10 6 4 2

♣

8 6 4 2

W E

♠ W 7 4 2

♥

—

♦

A D W 9 8

♣

9 7 6 3

—

pas

pas...

—

♦

♥

—

pas

♥

2 ♠

4 BA*

♥

* - Blackwood o 5 wartości.
** - 2 wartości.

zawistował

♣

Rozgrywający wziął lewę asem i zagrał trójkę karo, W dołożył piątkę,

z dziadka król i Twój as wziął lewę. Kusi Cię by sprawdzić, kto jest wła-

ścicielem niewidocznej siódemki karo, ale... pomyśleć nie zaszkodzi.

Ile kierów ma rozgrywający?

Jeśli tylko pięć, to partner ma ich sześć, i z obłożeniem kontraktu nie

będzie już kłopotu. Należy wiec założyć, że S posiada co najmniej sześć

atutów.

Czy może mieć ich siedem?

Licytując 2♠ wskazał cztery karty w pikach. Pierwszy wist ujawnił

u S asa i króla trefl. Ukazała się już blotka karo. Więcej miejsca już u

rozgrywającego nie ma, a więc skład jego ręki jest: 4-6-1-2.

Jak wyobrażasz sobie rękę rozgrywającego?

Jego licytację może tłumaczyć tylko karta:

♠A K x x

♥

D W 10 x x x

♦

♣

A K

25. Krok po kroku – problemy

119

Jak Ty rozgrywałbyś ten kontrakt, gdyby E kontynuował

♦

Po zagraniu asa kier, gdy u W ujawni się piąta dziewiątka atu, na-

leży zrezygnować z przebitki pikowej w stole – wypromuje się

obrońcom lewa atutowa. Szansy wygranej należy upatrywać w im-

pasie waleta pik, przy dziesiątce u rozgrywającego, lub w przymusie

pikowo-karowym – przy braku tej dziesiątki.

Jak wyobrażasz sobie końcówkę umożliwiającą wyegzekwowa-

nie przymusu?

Odpowiedź:

♠ D 9

♥

—

♦

♣

8 6

♠ 10 x x

♥

♦

—

♣

W E

♠ W 7 4 2

♥

♦

♣

—

♠ A K x x

♥

♦

—

♣

—

Po zagraniu ostatniego atuta (ze stołu trefl), E znajdzie się w klesz-

czach przymusu.

Czy możesz temu zapobiec?

Należy wyjść w pika, aby zerwać komunikację do przymusu. Po-

patrzmy na całe rozdanie:

120

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ D 9

♥

A K

♦

K 10 6 4 2

♣

8 6 4 2

♠ 10 6 3

♥

9 7 5 3 2

♦

7 5

♣

D W 10

W E

♠ W 7 4 2

♥

♦

A D W 9 8

♣

9 7 6 3

♠ A K 8 5

♥

D W 10 8 6 4

♦

♣

A K

Niestety rozgrywający ma ósemkę i wyimpasuje Ci waleta.

Czy mogłeś temu zapobiec?

Należało wyjść waletem (!) pik. To zagranie zasugeruje rozgrywa-

jącemu sekwens W-10-x-(x), a wtedy, jeśli zaimpasuje pika, przegra.

Zauważ, że jeśli partner będzie miał w pikach dziesiątkę z ósemką,

Twoje zagranie waletem będzie w pełni skuteczne, ponieważ jesteś

posiadaczem siódemki.

25. Krok po kroku – problemy

121

PROBLEM 11

Mecz, obie strony przed, rozd. S.

♠ W 9 4 2

♥

K D 6

♦

A K 10 4

♣

A K

W E

♠ K 7

♥

8 4 3

♦

D 6 5 2

♣

W 8 4 3

—

ktr.

1 BA (18-21)

—

pas

—

♦

(negat)

3 BA

♣

pas

pas...

zawistował ♠3 (czwarta najlepsza), ze stołu blotka, S wziął damą,

odegrał asa i kontynuował szóstką pik. Wziąłeś lewę na waleta (ze stołu

pozbyłeś się trefla).

Jak planujesz wziąć 9 lew?

As kier jest u S. Jeśli kara dzielą się 3-2, to tym kolrem można bę-

dzie dwukrotnie dojść do dziadka, by dwukrotnie podegrać kiery.

Gdy zagrałeś asa karo, od N spadł walet, do damy karo N dołożył

dwójkę kier. Masz wprawdzie nadal 4 lewy karowe, ale brak Ci dru-

giego dojścia do stołu, by dwukrotnie podegrać kiery.

A może S ma tylko dwa kiery

(A-x)? – Wtedy wystarczy jedno

dojście do dziadka.

miał 4 piki, singla karo. Jest niemal pewne, że jego skład ręki to

4-4-1-4. Przecież gdyby miał kolor pięciokartowy zawistowałby w

niego na pierwszym wiście. Tak więc S ma skład 3-3-4-3 i wszystkie

pozostałe figury (otworzył licytację).

Czy masz jakiś pomysł na dalszą grę?

Tak, gramy przecież w odkryte karty. Zauważ, że wszystkie karty

są mu potrzebne. Kier chroni asa, trefl chroni damę, a karo chroni

przed dwukrotną komunikacją ze stołem. Jeśli zmusisz go do wyrzu-

cenia jednej z tych kart – wygrasz grę.

Jak to zrobić?

122

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Wyjdź w pika (ze stołu kier), oddając lewę N. W tym momencie S

znajdzie się w przymusie na trzy kolory. Każda jego zrzutka, zgod-

nie z tym co powiedzieliśmy wcześniej, umożliwi Ci wygraną.

Oto całe rozdanie:

♠ 10 8 5 3

♥

10 7 5 2

♦

♣

9 6 5 2

♠ W 9 4 2

♥

K D 6

♦

A K 10 4

♣

A K

W E

♠ K 7

♥

8 4 3

♦

D 6 5 2

♣

W 8 4 3

♠ A D 6

♥

A W 9

♦

9 8 7 3

♣

D 10 7

N wybrał na pierwszy wist pika, gdyż był to najlepszy jego kolor.

25. Krok po kroku – problemy

123

PROBLEM 12

Mecz, obie strony przed partią, rozd. W.

♠ A 7 6 5

♥

♦

D W 5

♣

A 10 5 4 3

W E

♠ K

♥

A K D 10 7 6

♦

10 9 8 2

♣

K 2

♣

3 BA

2 ♠*

pas...

♥

pas

* - słabe dwa

zawistował ♠D. Gdy zagrałeś dwa górne kiery, dokładając z ręki

pika, N także pozbył się pika.

Masz 7 górnych lew.

W którym kolorze poszukasz dwóch lew potrzebnych do realiza-

cji kontraktu?

W karach są dwie pewne lewy do wyrobienia, ale wcześniej przeciw-

nicy wyrobią sobie forty pikowe niż my karowe. Wydaje się, że najpro-

strzą szansą na sukces jest podział trefli 3-3 lub D-W sec w treflach. N

ujawnił 6 pików, singla kier więc modelowym jest u niego skład 6-1-3-3.

A czy nie uważasz, że przy składzie 6-1-3-3 naturalną zrzutką z

ręki N jest karo?

To prawda, mając np. rękę:
♠D W 10 x x x

♥

♦

A x x

♣

D x x

lub
♠D W 10 x x x

♥

♦

A K x

♣

x x x

wyrzuciłbym karo.

Dlaczego więc N wyrzucił pika?

Prawdopodobnie jego układ ręki, to: 6-1-2-4. Na przykład mając

taką rękę:

♠D W 10 x x x

♥

♦

K x

♣

D 9 x x

124

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

powinien pozbyć się pika. Ponieważ rozgrywający także ujawnił sin-

gla kier, więc N wie, że u W jest minimum 5 trefli. N nie tylko nie

może pozbyć się trefla, ale także kara, gdyż pierwszą lewę karową

powinien wziąć S, by zagrać w pika, a dopiero drugą N, by odebrać

forty pikowe.

Czy po tych rozważaniach, wiesz już jak rozgrywać dalej?

W tym momencie, sytuacja wygląda tak:

♠ W 10 9 4

♥

—

♦

K 3

♣

D 9 8 6

♠ A 7

♥

—

♦

D W 5

♣

A 10 5 4 3

W E

♠ —

♥

D 10 7 6

♦

10 9 8 2

♣

K 2

♠ 8

♥

W 9 8

♦

A 7 6 4

♣

W 7

Jeśli zagrasz

♥

D (z ręki pik), N jest bezradny: wyrzuci pika - piki

nie będą już groźne, wyrzuci karo – wyrobisz kara, a po zrzutce tre-

flowej – wyrobisz trefle.

Jak widzisz, nie był to przymus materialny – N mógł pozbyć się

kara, nie osłabiając zatrzymania w żadnym kolorze. Można więc po-

wiedzieć, że był to przymus niematerialny – na komunikację między

obrońcami.

25. Krok po kroku – problemy

125

PROBLEM 13

Mecz, obie strony po partii, rozd. N.

♠ A 10

♥

♦

A K W 10 9 8 6 5 3

♣

W E

♠ W 9 6 5

♥

A W 5 4 3

♦

♣

5 4 3

—

♥

♦

♥

pas

pas...

pas

3 BA

♥

pas

♥

– 6

kierów, 7-10 PC. 3

♥

– dwuznaczne: 1) wywiad bezatutowy,

2) dwukolorówka 5-5

z pikami. 5

♦

– W mógł zgosić 5

♦

w pierwszym

okrążeniu, ale chciał zainwitować szlemika. Dlatego najpierw zgłosił ko-

lor przeciwnika. 5

♥

– przyjęcie inwitu szlemikowego. E mógł zgłosić 6

♦

kończąc licytację. Zgłoszenie cue-bidu kierowego jest więc jednocześnie

inwitem wielkoszlemowym, a więc wskazuje asa kier i "coś" jeszcze (tu

dama karo). Wygląda na to, że to W przesadził głosząc szlema.

zawistowal

♣

K. S w pierwszej lewie dołożył waleta. Zagrałeś

trzy razy atu. Do drugiego i trzeciego atuta N wyrzucił dwa kiery, S

pozbył się dwójki trefl.

Czas rozpocząć poszukiwania trzynastej lewy, choć wygląda to na

poszukiwania kamienia filozoficznego. Zbierzmy jednak fakty.

Jak wyobrażasz sobie ręce obrońców?

Jest bardzo prawdopodobne, że N ma rękę typu:

a) ♠ x x x

♥

K 10 9 8 7 2

♦

♣

K D x

b) ♠ D x x

♥

K 10 9 8 7 2

♦

♣

K D x

S nie powinien mieć króla (renonsu) kier, gdyż skontrowałby od-

zywkę 5

♥

celem wskazania wistu. Zsada ograniczonego wyboru

każe przypuszczać, że N nie posiada mariasza kier, gdyż wtedy N

miałby dylemat, z którego króla wistować. Brak wistu kierowego jest

przesłanką, że N nie miał problemu z wyborem wistu. Naszą nadzie-

ją jest ręka (b).

126

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Jak będzie wyglądać końcówka po odegraniu ośmiu kar?

Odpowiedź:

♠ D

♥

K 10

♦

—

♣

♠ A 10

♥

♦

♣

—

W E

♠ 9

♥

A W

♦

—

♣

♠ K x

♥

♦

—

♣

Gramy ostatnie karo. N nie może wyrzucić kiera, a także damy pik

(wykonasz impas króla), rozstaje się więc z damą trefl, Ty ze stołu

wyrzucasz waleta kier, S damę kier. Następnie grasz asa kier, usta-

wiając e-S-a w przymusie pikowo-treflowym.

Pełny diagram:

♠ D 4 3

♥

K 10 9 8 7 2

♦

♣

K D 6

♠ A 10

♥

♦

A K W 10 9 8 6 5 3

♣

W E

♠ W 9 6 5

♥

A W 5 4 3

♦

♣

5 4 3

♠ K 8 7 2

♥

♦

7 4

♣

W 10 9 8 7 2

W nomenklaturze brydżowej ten rodzaj przymusu nosi nazwę: po-

dwójny przymus chroniony.

Nazwa przymus chroniony wynika z faktu

posiadania przez jednego z obrońców dodatkowego stopera, który

chroni figurę partnera przed impasem.

27. Osiedlowy turniej

127

27. Osiedlowy turniej

Po tej dotychczasowej wędrówce, wiodącej po wyboistej drodze,

postaraj się zrelaksować czytając pewną opowieść.

* * *

To był jeden, z cotygodniowych turniejów, w którym miałem pod-

trzymać swój prestiż najlepszego gracza osiedla. Grałem – jak zwykle –

bardzo dobrze, lecz mój partner... sami wiecie. Przeciwnicy też nie byli

łaskawi, kąsali ze wszystkich stron. Nawet wtedy, gdy wydawało się

już, że sak jest pełny... – nagle okazywało się, że ten łowczy przyrząd

jest dziurawy. Turniej niebezpiecznie zbliżał się do końca, a w naszym

obszernym worku z napisem MAKSIORY – puchy.

Nadzieja wróciła do nas, gdy do stolika zasiedli ambitni bezpa-

sowcy. Odwiązałem worek...

Ten z mojej lewej otworzył 2

♦

– układ 5-3-3-2 z longerem starszym,

8-12 PC. Założenia były jak trzeba: oni po, my przed partią.

♠ A D W 4 2

♥

A 3

♦

A W 5

♣

8 7 3

otworzył 2

♦

układ 5s-3-3-2,

8-12 PC.

W E

♠ 9 3 3 Ja – mistrz osiedla Zagony

♥

D 9 8 2

♦

K 8 3 2

♣

A K

Gdyby mój... coś niecoś orientował się w te klocki i zanęcił łowisko

kontrą – wieloryb byłby już nasz. Niestety, musiał pochwalić się pi-

128

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

karni – 2♠ powiedział. Cóż miałem robić? - Wziąłem sieci w swoje

dzielne ręce i zarzuciłem... – 3BA!

Z nadzieją na obfite połowy, poprawiłem się w siodle, oczekując na

korzystny wist, gdy ten... – mój partner, skoczył jak kangur na 6BA.

Uśmiechnąłem się dyskretnie, a wymownie do przeciwników.

– Sami widzicie z kim gram.

Ze zrozumieniem odpowiedzieli także uśmiechem. Sympatyczni –

pomyślałem.

Wist nastąpił

♣

2 (naturalny). Mój vis-a-vis wyłożył swe walory na

stole. – Pójdę, przyniosę ci coś zimnego – powiedział.

On poszedł, ja zostałem – gdzie tu sprawiedliwość?

Nie jest to problem pierwszej lewy. – Podłożonej przez E dziesiątki

nie mogłem przepuścić. Rozkład trefli był jednak już dla mnie znany:

♣

D x 2 W

♣

W 10 x x

By myśleć o wygranej, król pik musi być w impasie. Liczę lewy: 5

pikowych, as kier, as i król karo oraz as i król trefl – razem 10. Na

króla kier u E nie mogę liczyć, gdyż otwierający miałby wtedy bar-

dzo słabą rękę:

♠ K x (x)

♥

W 10 x x x

♦

Dx(x)

♣

D x x

z którą, w tak niekorzystnych założeniach, rozsądek nakazuje otwo-

rzyć l

♦

(0-7 PC, skład dowolny), a już na pewno z tej karty nastąpiłby

wist kierowy.

Drugi król pik i trzecia dama karo u W – to jest to!

Zagrałem pika, od W dziesiątka i walet ze stołu wziął lewę. Powró-

ciłem do ręki królem karo i wyszedłem w pika z nadzieją, że W

ujawni w tej lewie króla, a dziewiątka pik stanie się dodatkowym

dojściem potrzebnym do wykonania impasu damy karo. Niestety, W

dołożył szóstkę. Wziąłem lewę damą i z miną wisielca – ujawnił się

bowiem niekorzystny podział kar 2-4 – począłem myśleć co zrobić ze

swym nieszczęściem.

I nagle... – objawienie! Objawił się mój brydżowy geniusz (zresztą,

nie po raz pierwszy). Zagrałem asa karo – W nie zawiódł moich na-

dziei i dołożył damę, poprawiłem waletem i za chwilę w końcówce:

27. Osiedlowy turniej

129

♠ 2

♥

A 3

♦

—

♣

8 7

♠ —

♥

K W 7

♦

—

♣

D 6

W E

♠ —

♥

10 5

♦

♣

W 5

♠ —

♥

D 9 8

♦

♣

zagrałem ♠2. E, nie mogąc odrzucić kara, musi pozbyć się kiera lub trefla.

1. E rozstaje się z kierem

(od S karo), W jest w przymusie:

a) pozbędzie się kiera, to gramy asa i blotkę kier, a as trefl stanowi

dojście do forty kier w ręku;

b) pozbędzie się trefla, to gramy asa trefl i damę kier, podłożonego

króla bijemy asem (od E spada singlowa dziesiątka) i wychodzimy w

kiera, oczekując na należną nam lewę kierową.

2. E rozstaje się z treflem

(od S karo). W także jest w przymusie:

a) pozbędzie się trefla, to gramy asa trefl i do forty treflowej docho-

dzimy asem kier;

b) pozbędzie się kiera, to gramy asa, blotkę kier i do forty kierowej

dochodzimy asem trefl.

Przeciwnicy byli zszokowani. (Jeszcze po turnieju prowadzili do-

chodzenie, który z nich się przerzucił.)

Mój partner, niczemu się nie dziwił. Podając colę, z uśmiechem

stwierdził: – z taką bombą w dziadku, nie miałeś chyba kłopotów z

wygraniem tej bitwy.

W drugim rozdaniu, osłabieni przeciwnicy zupełnie się pogubili.

Źle interpretując kolejną odzywkę typu relay, wylicytowali kontrakt

na pięciu atutach. W naszym worku pojawiły się dwa dorodne ma-

ksiory, tzw. dębczaki.

Ostatnie trzy stoliki, to pasmo naszych sukcesów. Wygraliśmy tur-

niej! Mój partner, w pełnej euforii, po raz kolejny opowiadał, jak to w

kluczowym momencioe turnieju, trafnie ocenił walory swojej karty

głosząc czapowe 6BA.

Pomyślałem – ileż wrażeń, emocji i piękna niesie ze sobą brydż.

130

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

28. Sprawdzian pierwszy

– zadania

PROBLEM 1

Mecz, WE po partii.

♠ 5 4

♥

10 7

♦

A K D 7 6 4

♣

A W 4

W E

♠ A K W 2

♥

5 4

♦

W 10 2

♣

K 10 5 3

♦

pas

1 ♠

♣

♦

pas...

pas

zawistował

♥

D. Drugą lewę kierową wziął S i zagrał atu. Teraz

kolej na Ciebie (W).

PROBLEM 2

Turniej par, WE po partii.

♠ K 6

♥

10 7 6 5

♦

K 5

♣

A K D 10 6

W E

♠ 5 4

♥

A K 5 4 3

♦

A D 4 3

♣

W 2

—

4 BA

6 BA

—

pas

pas...

♥

♣

1 ♠

pas

Wist ♠2. Jak rozgrywasz gdy:

a) S zabił asem i zagrał ♠D;

b) podłożył ♠W.

28. Sprawdzian pierwszy – zadania

131

PROBLEM 3

Mecz, WE po partii.

♠ —

♥

A K D 10 9 8 4 3

♦

6 5 3

♣

A D

W E

♠ 6 5 4 3

♥

W 6 5

♦

A D 7

♣

8 5 3

—

ktr.

♥

♣

1 ♠

4 ♠

pas..

pas

♦

pas

2 ♠

pas

* - Precision, 16

PC, skład dowolny

** - cue-bid, inwit szlemikowy

Wist ♠A. Teraz Ty (W).

PROBLEM 4

Mecz, obie strony po partii.

♠ A 7 2

♥

10 7 6 5 4 3 2

♦

A 3 2

♣

—

W E

♠ K D 5 3

♥

A K D

♦

W 6

♣

K W 9 6

—

♥

rktr.

—

pas

pas...

♣

2 BA*

♣

pas

ktr.***

* - 19-21 PC, skład zrównoważony.
** - cue-bid, silne uzgodnienie kierów.
*** - kontra Lightnera, nakazuje wist w pierwszy kolor licytowany przez

dziadka, a więc w trefle.

Po głębokim namyśle, N zawistował jednak

♦

K, którego przepuści-

łeś. Dopiero teraz N spróbował wistu treflowego grając siódemką

132

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

(wist odmienny). Położyłeś dziewiątkę, którą S przebił dziesiątką. Gdy

zagrałeś kiera, N niestety ujawnił renons w tym kolorze. Jak planu-

jesz dalszą rozgrywkę?

PROBLEM 5

Mecz, obe strony po partii.

♠ A K D W

♥

D 5 3 2

♦

A K D

♣

10 6

W E

♠ A 7 6 3

♥

K 8

♦

7 6

♣

A K D 9 5 4

2 BA*

5 BA***

pas

♣

6 BA

pas

pas...

* - naturalne,21-22 PC.
** - Gerber,

pytanie o asy.

*** - 2 asy i 2 króle.

zawistował ♠9 (wist odmienny), S dołożył kiera. Jak zamierzasz

rozgrywać?

PROBLEM 6

Mecz, obie strony po partii.

♠ D 10

♥

A 8

♦

D 10 8 3 2

♣

A K W 4

W E

♠ A 8 3 2

♥

W 9 4

♦

A W 5

♣

D 7 5

Kontrakt 6

♦

. Wist

♥

2, ze stołu czwórka, od S dziesiątka. Jak zamie-

rzasz rozgrywać tego optymistycznego szlemika?

28. Sprawdzian pierwszy – zadania

133

PROBLEM 7

Mecz, obie przed partią.

♠ D 7 6

♥

A 8 7

♦

W 10 5 4

♣

9 8 5

♠ A 3

♥

K W 9 6

♦

A K D 3

♣

10 4 3

W E

—

ktr.

pas...

—

1 BA*

—

pas

1 ♠

4 ♠

* - 6-9 PC z fitem.

Zawistowałeś

♦

AK, partner dołożył siódemkę i dwójkę informując

o trzech kartach w tym kolorze (wist odmienny). Co dalej?

PROBLEM 8

Mecz, WE po partii.

♠ K D 4

♥

K W 3

♦

A K W 4

♣

K D 3

W E

♠ A W 9 8

♥

7 6

♦

D 3

♣

A 10 6 5 2

Kontrakt 6BA. N zawistował ♠6. Gdy zagrałeś mariasza trefl, do

drugiego trefla N dołożył kiera. Jak zamierzasz rozegrać kiery?

134

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 9

♠ A K D 7

♥

8 6 5 4

♦

D W 8 6

♣

♠ 10 8

♥

K D 10 7

♦

5 4 3 2

♣

9 7 5

W E

—

pas

—

♣

3 BA

—

pas

pas...

1 BA (15-17)

♦

* - stayman.
** - brak starszych czwórek.

Zawistowałeś

♥

K. Partner zachęcił dwójką (wist odmienny), zagrałeś

♥

7 do asa partnera, który odwrócił kiera i wziąłeś pozostałe lewy kie-

rowe. S dołożył

♥

9 i

♥

W oraz pozbył się dwóch blotek treflowych. Co

teraz?

PROBLEM 10

Mecz, WE po partii.

♠ A 7 5 4

♥

K 4

♦

K W 6 2

♣

A K 4

W E

♠ K 9 3

♥

D 8 2

♦

A D 7

♣

D W 9 7

Jak rozgrywasz kontrakt 6BA, po wiście

♦

9 (wist odmienny)?

28. Sprawdzian pierwszy – zadania

135

PROBLEM 11

Mecz; NS po partii.

♠ W 9 6 5

♥

A 10 9

♦

A W 7 4

♣

W 6

♠ A D 10 8 4 2

♥

6 5 2

♦

9 6

♣

K 8

W E

—

pas...

—

♣

Zawistowałeś

♦

6 (wist odmienny), ze stołu blotka. Partner wziął

lewę dziesiątką i zgrał

♦

K. W trzeciej lewie rozgrywający zagrał

♣

na impas. Wziąłeś lewę na króla i grasz...?

PROBLEM 12

Mecz, WE po partii.

♠ A 3 2

♥

D 3

♦

W 7 6 5

♣

D 4 3 2

W E

♠ K D 7 6 5

♥

A K 7

♦

A K D

♣

A W

Jak rozgrywasz kontrakt 7BA, po wiście

♦

10?

136

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

29. Sprawdzian pierwszy

– rozwiązania

PROBLEM 1

Mecz;

po partii.

♠ D 10 8 7

♥

D W 6 2

♦

9 8

♣

D 8 6

♠ 5 4

♥

10 7

♦

A K D 7 6 4

♣

A W 4

W E

♠ A K W 2

♥

5 4

♦

W 10 2

♣

K 10 5 3

♠ 9 8 3

♥

A K 9 8 3

♦

5 3

♣

9 7 2

Kontrakt 5

♦

. N zawistował

♥

D. Drugą lewę kierową wziął S i za-

grał atu. Teraz kolej na Ciebie.

Możesz połączyć szansę: najpierw (po odebraniu przeciwnikom

atutów) zagrać ♠AK i pika przebić, a gdy ♠D nie spadnie zagrać na

przymus treflowo-pikowy doprowadzając do końcówki:

♠ —

♥

—

♦

♣

A W 4

W E

♠ W

♥

—

♦

—

♣

K 10 5

w której po zagraniu ostatniego atuta (ze stołu trefl) wygrasz, gdy

czarne damy są na tej samej ręce, a także przy singlowej lub drugiej

♣

D u dowolnego obrońcy.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

137

PROBLEM 2

Turniej par;

po partii.

♠ 10 7 3 2

♥

W 10 8

♦

10 8 7 6

♣

6 3

♠ K 6

♥

9 7 6 2

♦

K 5

♣

A K D 10 9

W E

♠ 5 4

♥

A K 5 4 3

♦

A D 4 3 2

♣

♠ A D W 9 8

♥

♦

W 9

♣

8 7 5 4 2

Kontrak 6BA. Wist ♠2. Jak rozgrywasz gdy:

a) S zabił asem i zagrał ♠D,

b) podłożył ♠W.

Ad a)

Redukcja została już przeprowadzona, więc możesz sprawdzić po-

dział kierów, a potem odbierając wszystkie trefle ustawić e-N-a w

przymusie karowo kierowym.

Ad b)

nie dopuścił do redukcji przepuszczając pierwszą lewę. Wydaje

się, że już nie poradzimy sobie z tym rozdaniem, a jednak:

– gramy

♥

AK – rozkład kierów się ujawnił;

– gramy trzy razy trefle – ujawnił się także rozkład trefli 2-5;

– pierwszy wist ujawnił rozkład pików 4-5.

Z powyższego wynika, że N posiada układ 4-3-4-2. Nie możesz

więc liczyć na forty karowe. Nietrudno jednak dojrzeć co się stanie

po przeciągnięciu wszystkich trefli, popatrzmy:

138

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ 10

♥

♦

10 8 7

♣

—

♠ 6

♥

9 7

♦

♣

W E

♠ —

♥

5 4

♦

A D 4

♣

—

nieważne

Po zagraniu ostatniego trefla, N zmuszony jest pozbyć się pika i

komunikacja z partnerem (S) została utracona. Wyrzucamy więc ze

stołu karo i wyrabiamy lewę kierową. Wystąpił w tym rozdaniu

przymus na trzy kolory. Wprawdzie pik e-N-a nie stanowił wartości

materialnej, gdyż zatrzymanie w tym kolorze posiadał także S, to

presja na ten kolor spowodowała zerwanie komunikacji między

obrońcami i w efekcie zrealizowany został przymus bezredukcyjny.

Możemy powiedzieć, że był to przymus na komunikację.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

139

PROBLEM 3

Mecz;

po partii.

♠ A K D 10 9 8

♥

♦

K 4 2

♣

K W 10

♠ —

♥

A K D 10 9 8 4 3

♦

6 5 3

♣

A D

W E

♠ 6543

♥

W65

♦

AD7

♣

8 5 3

♠ W72

♥

♦

W 10 9 8

♣

9 7 6 4 2

Kontrakt 6

♥

. Wist ♠A.

Przepuszczamy ♠A (z ręki karo) przeprowadzając w ten sposób re-

dukcję lew przegrywających do jednej. N zapewne zagra teraz atu.

Bierzemy lewę w stole i koniecznie przebijamy pika, impasujemy

karo i ponownie przebijamy pika. Teraz zatrzymanie pikowe posia-

da tylko N, a ♠6 stanowi groźbę izolowaną. Kolorem komunikacyjny

są trele, groźbą komunikacyjną –

♣

D. Karta prowadząca musi być w

przeciwnej ręce niż kolor komunikacyjny, a więc będzie nią

♦

A. Wie-

my już wszystko, łatwo więc doprowadzamy do zwycięskiej koń-

cówki:

♠ D

♥

—

♦

—

♣

K W

♠ —

♥

—

♦

♣

A D

W E

♠ 6

♥

—

♦

♣

nieważne

Gramy

♦

6 i N jest w przymusie.

140

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 4

Mecz;

obie po partii.

♠ W 10 8 6

♥

—

♦

K D 10 5

♣

8 7 4 3 2

♠ A 7 2

♥

10 7 6 5 4 3 2

♦

A 3 2

♣

—

W E

♠ K D 5 3

♥

A K D

♦

W 6

♣

K W 9 6

♠ 9 4

♥

W 9 8

♦

9 8 7 4

♣

A D 10 5

Kontrakt 6

♥

z kontrą (Lightnera na trefle). Wist

♦

K – przepuszczony. W

drugiej lewie N zagrał

♣

7-9-10-

♥

2. Do zagranego kiera N wyrzucił trefla.

Niekorzystny rozkład kierów nie pozwala Ci przebić kara w stole.

Ujawniony na północy renons kier zapowiada u N długie piki. Zresztą,

przy czterech pikach u S ustawienie przymusu jest niemożliwe ze

względu na położenie obu zatrzymań za groźbami. Powinieneś więc za-

trzymanie treflowe transferować z ręki S do N. Zagraj więc

♣

K, podło-

żonego asa przebij i ponownie przejdź do stołu by zagrać

♣

W. N podło-

ży damę, Ty przebijesz i doprowadzisz do końcówki:

♠ W 10

♥

—

♦

—

♣

♠ 2

♥

♦

♣

—

W E

♠ K 5

♥

—

♦

—

♣

♠ —

♥

—

♦

9 8

♣

w której zagranie

♥

10 ustawi e-N-a w przymusie.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

141

PROBLEM 5

Mecz;

obie po partii.

♠ 10 9 8 5 4 2

♥

W 7

♦

W 8 4 2

♣

♠ A K D W

♥

D 5 3 2

♦

A K D

♣

10 6

W E

♠ 7 6 3

♥

K 8

♦

7 6

♣

A K D 9 5 4

♠ —

♥

A 10 9 6 4

♦

10 9 5 3

♣

W 8 7 2

Kontrakt 6BA. N zawistował ♠9 (wist odmienny), S dołożył kiera.

Jedyne niebezpieczeństwo to zły podział trefli. Długich trefli nale-

ży się spodziewać u S, gdyby było inaczej, to S miałby renons i sin-

gletona, a więc aż 12 kart w kolorach czerwonych, co jest niezwykle

mało prawdopodobne. Przy czwartym (piątym)

♣

W u S, grę wy-

grasz jeżeli posiada on także

♥

A. Zagraj

♣

10 do figury w stole, by z

tamtąd wyjść

♥

8. Jeżeli S wskoczy asem weźmiesz dwie lewy w kie-

rach, jeżeli przepuści – doprowadzisz do końcówki:

nieważne

♠ A

♥

5 3 2

♦

—

♣

W E

♠ —

♥

♦

—

♣

A K 9 5

♠ —

♥

A 10

♦

—

♣

W 8 7

W tym momencie zagrasz ♠A wyrzucając ze stołu trefla, S oczywi-

ście dołoży kiera. Niewolno Ci grać kiera, gdyż nie masz jeszcze

pewności, że podział trefli jest niekorzystny. Zagraj trefla do króla i

dopiero przy ich podziale l-4 zagrasz

♥

K, wymuszając od S wist do

wideł treflowych.

142

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 6

Mecz;

obie po partii.

♠ K 7 6

♥

D 6 3 2

♦

K 9 5

♣

10 8 6

♠ D 10

♥

A 8

♦

D 10 8 3 2

♣

A K W 4

W E

♠ A 8 3 2

♥

W 9 4

♦

A W 6

♣

D 7 5

♠ W 9 5 4

♥

K 10 7 5

♦

7 4

♣

9 3 2

Kontrak 6

♦

. Wist

♥

Oczywiście, impas karowy musi się udać, a później musisz założyć

dokładnie jak na diagramie rozkład figur pikowych. Ponieważ

pierwszy wist ujawnił rozkład ilościowy kierów, a dalsza rozgrywka

w sposób naturalny ujawni rozkład kolorów młodszych, układ

wszystkich rąk będzie Ci znany. Doprowadzisz więc do końcówki:

♠ K 7

♥

D 6

♦

—

♣

—

♠ D 10

♥

♦

—

♣

W E

♠ A 8

♥

W 9

♦

—

♣

—

♠ W 9

♥

K 7

♦

—

♣

—

w której po zagraniu

♣

A (ze stołu kier) przeciwnicy nie wywiną się z

opresji.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

143

PROBLEM 7

Mecz;

obie przed partią.

♠ D 7 6

♥

A 8 7

♦

W 10 5 4

♣

9 8 5

♠ A 3

♥

K W 9 6

♦

A K D 3

♣

10 4 3

W E

♠ 9 2

♥

10 5 3 2

♦

8 7 2

♣

W 7 6 2

♠ K W 10 8 5 4

♥

D 4

♦

9 6

♣

A K D

Kontrakt 4♠. Zawistowałeś

♦

K. Co dalej?

By uniknąć przymusu kierowo-karowego musisz zniszczyć groźbę

karową. W tym celu zagraj damę karo, na zagranego pika natych-

miast wskocz asem i wyjdź ponownie w karo, które partner przebije

atutem. Później możesz już spokojnie czekać na należną Ci lewę kie-

rową.

144

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 8

Mecz;

po partii.

♠ 7 6 5

♥

A 10 8 5 2

♦

10 8 7 6

♣

♠ K D 4

♥

K W 3

♦

A K W 4

♣

K D 3

W E

♠ A W 9 8

♥

7 6

♦

D 3

♣

A 10 6 5 2

♠ 10 3 2

♥

D 9 4

♦

9 5 2

♣

W 9 7 4

Kontrakt 6BA. N zawistował ♠6. Gdy zagrałeś mariasza trefl, do dru-

giego trefla N dołożył kiera. Jak zamierzasz rozegrać kolor kierowy?

Wcale nie musisz trafiać położenia figur kierowych obrońców. Wy-

starczy przeciągnąć lewy w karach i pikach by doprowadzić do koń-

cówki:

♠ —

♥

A 10 8 5

♦

—

♣

—

♠ —

♥

K W 3

♦

—

♣

W E

♠ A

♥

♦

—

♣

A 10

♠ —

♥

D 9

♦

—

♣

W 9

w której po zagraniu pika (z ręki W - kier), S musi wysinglować figu-

rę kier. Więc po zagraniu kiera, figura ta się ukaże na stole i nie bę-

dziesz musiał niczego trafiać.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

145

PROBLEM 9

Mecz;

obie po partii.

♠ A K 9 7

♥

8 6 5 4

♦

D W 6 5

♣

♠ 10 8

♥

K D 10 7

♦

8 4 3 2

♣

9 7 5

W E

♠ D 6 5 2

♥

A 3 2

♦

10 9

♣

D W 6 4

♠ W 4 3

♥

W 9

♦

A K 7

♣

A K 10 3 2

Kontrakt 3BA. Odebraliście cztery kiery i...?

Będąc na pozycji W powinieneś zagrać w trefla, by zerwać komu-

nikację do przymusu treflowo-pikowego. Każdy inny wist umożliwi

rozgrywającemu doprowadzenie do końcówki:

♠ 9 7

♥

—

♦

♣

nieważne

W E

♠ D

♥

—

♦

—

♣

D W 6

♠ W

♥

—

♦

—

♣

A K 10

w której po zagraniu

♦

D, E znajdzie się w przymusie.

146

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 10

Mecz;

po partii.

♠ D 10

♥

W 9 8 6 5

♦

10 9 8

♣

5 3 2

♠ A 7 5 4

♥

K 4

♦

K W 6 2

♣

A K 4

W E

♠ K 9 3

♥

D 7 2

♦

A D 7

♣

D W 9 7

♠ W 8 6 2

♥

A 10 3

♦

5 4 3

♣

10 8 6

Kontrakt 6 BA. Wist

♦

9 (odmienny).

Może Cię uratować tylko nierówny podział pików z longerem u S.

By zaszedł przymus

♥

A także musi być na południu.

Grasz kiera z dziadka do damy w ręku, a następnie doprowadzasz

do końcówki:

nieważne

♠ A 7 5 4

♥

♦

—

♣

—

W E

♠ K 9

♥

D 7

♦

—

♣

♠ W 8 6

♥

A 10

♦

—

♣

—

Po zagraniu

♣

D, S musi wysinglować

♥

A. Grasz więc kiera i dama

staje się lewą. Komunikację do groźby izolowanej zapewnia Ci roz-

budowany kolor komunikacyjny o rozdzielonych figurach.

29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania

147

PROBLEM 11

Mecz;

NS po partii.

♠ W 9 6 5

♥

A 10 9

♦

A W 7 4

♣

W 6

♠ A D 10 8 4 2

♥

6 5 2

♦

9 6

♣

K 8

W E

♠ K 7 3

♥

D W 7 3

♦

K D 10 8 3

♣

♠ —

♥

K 8 4

♦

5 2

♣

A D 10 9 7 5 4 2

Kontrakt 5

♣

. Wist

♦

10,

♦

2. W drugiej lewie E zagrał

♦

K, do

asa w dziadku. Rozgrywający zagrał

♣

W na impas. Wziąłeś lewę na

króla. Co dalej?

Jeżeli spróbowałeś odebrać ♠A, nie wywiązałeś się należycie ze

swego zadania. Rozgrywający doprowadził bowiem do końcówki:

♠ —

♥

A 10 9

♦

♣

—

nieważne

W E

♠ —

♥

D W 7

♦

♣

—

♠ —

♥

K 8 4

♦

—

♣

w której po zagraniu

♣

A (ze stołu kier), Twój partner znalazł się w

przymusie. A mogłeś ten przymus uniemożliwić wistując w kiera

(atak na komunikację), wtedy nie będzie spełniony warunek przy-

musu: co najmniej jedna groźba musi być za zatrzymaniem. ♠A nie

zając, nie ucieknie.

148

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 12

Mecz;

po partii.

♠ W 9 8 4

♥

10 6 5 2

♦

10 9

♣

K 10 9

♠ A 3 2

♥

D 3

♦

W 7 6 5

♣

D 4 3 2

W E

♠ K D 7 6 5

♥

A K 7

♦

A K D

♣

A W

♠ 10

♥

W 9 8 4

♦

8 4 3 2

♣

8 7 6 5

Jak rozgrywasz kontrakt 7BA, po wiście

♦

10?

Przy podziale pików 3-2 masz gotowych 13 lew. Zaś przy ich po-

dziale 4-1 (5-0) grę możesz wygrać tylko wtedy, gdy longer pikowy

jest u N, oczywiście w towarzystwie

♣

K. Możesz bowiem doprowa-

dzić do przymusu krzyżowego. Oczywiście, w pierwszej kolejności

należy sprawdzić podział pików. Rozgrywkę koloru pikowego mu-

sisz koniecznie rozpocząć od odegrania mariasza! Później będzie już

łatwo doprowadzić do klasycznej końcówki przymusu krzyżowego.

W odpowiednim czasie zaimpasujesz

♣

K i...

♠ W 9

♥

—

♦

—

♣

K 10

♠ A

♥

—

♦

—

♣

D 4 3

W E

♠ 7 6

♥

♦

—

♣

nieważne

...zagrasz ze stołu

♥

30. Efektowne rozgrywki

149

30. Efektowne rozgrywki

A. Rozgrywa Krzysztof Martens

Mecz;

po partii.

♠ 2

♥

K 10 9 2

♦

6 5 4

♣

D W 10 7 6

♠ A 10 7 4

♥

A D W 5 4

♦

A D 10

♣

W E

♠ K D 8 6 5

♥

8 7 6

♦

8 7 3

♣

K 4

♠ W 9 3

♥

♦

K W 9 2

♣

A 9 8 3 2

—

♥

♣

—

pas

♣

—

1 ♠

ktr.

pas

pas...

zawistował

♦

7, ze stołu walet i lewę wzięła dama. Teraz W zagrał

asa i blotkę pik.

Ta nienajlepsza gra obrońców umożliwiła naszemu znakomitemu

brydżyście przegranie kontraktu tylko bez dwóch – za 300 (na dru-

gim stole zostało wygrane 4♠ z nadróbką –650).

Martens zaimpasował króla trefl, przebił ostatniego pika i dopro-

wadził do następującej końcówki:

150

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

K 10 9

♦

6 5

♣

—

♠ —

♥

A D W

♦

A 10

♣

—

W E

nieważne

♠ —

♥

♦

K 9 2

♣

w której po zagraniu ostatniego trefla W znalazł się w przymusie po-

darowania dwóch lew.

Jest to interesująca odmiana bezkomunikacyjnego przymusu wpust-

kowego, w którym kolory gróźb są trzykartowe, a nie dwukartowe. Po-

dobny motyw w grze praktycznej zastosował Andrzej Wilkosz.

B. Rozgrywa Andrzej Wilkosz

Rozgrywki

kadrowe

♠ A 10 5

♥

10 7 4

♦

7 4 3

♣

A K 5 2

♠ K 9 3 2

♥

A 5 3

♦

A D 8

♣

7 6 3

W E

♠ D W 8 7 6

♥

W 2

♦

W 10 9 2

♣

8 4

♠ 4

♥

K D 9 8 6

♦

K 6 5

♣

D W 10 9

—

ktr.

pas...

—

2 BA*

—

pas

♥

30. Efektowne rozgrywki

151

* - inwit do końcówki z fitem 4+.
** - trochę w ataku, trochę w obawie przed ewentualnumi 4♠ przeciwni-

ków

Tak opisuje to rozdanie Andrzej Wilkosz w swej książce Decydujące

rozdania

Wist blotką trefl. Biję w stole i impasuję waleta kier. W bierze asem i konty-

nuuje trefla. Ściągam monotonnie kiery i trefle, nie widząc znikąd pomocy,

bowiem

♦

A musi być ponad wszelką wątpliwość u W. Obrońcy starannie

operując alfabetem sygnałów ilościowo-jakościowych, dają mi wyraźnie do

zrozumienia, że o rozdaniu wiedzą już wszystko (również o singletonie pik

w mojej zakrytej ręce). Ożywiam się nieco dopiero w momencie, gdy w pią-

tej lewie od końca, E wyrzuca dla całkowitej „jasności” ♠D.

Dochodzi do końcówki

♠ A 10 5

♥

—

♦

♣

—

♠ K 9

♥

—

♦

A D

♣

—

W E

♠ W 8

♥

—

♦

10 9

♣

—

♠ 4

♥

—

♦

K 6 5

♣

—

Gram ♠4, na którą W, broniąc się słusznie przed wpustką, z uśmiechem

podkłada króla. E z aprobatą kiwa głową, a obaj spoglądają na mnie z nie-

mym wyrzutem, dlaczego przeciągam tę beznadziejną dla mnie rozgrywkę.

Gdy zaś ze stołu – zamiast spodziewanego asa – dokładam blotkę pik, rozba-

wieni przeciwnicy zamieniają się w dwa słupy soli. Muszę bowiem wziąć

jeszcze dwie lewy – na piki lub kara.

152

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

C. Rozgrywa Piotr Gawryś

Turniej par;

obie po partii.

♠ 10 8 4

♥

D 10 9

♦

A K D 4 2

♣

W 9

♠ A D 6 3

♥

W 8 7 6

♦

♣

K D 5 2

W E

♠ K W 7 2

♥

K 5 4

♦

8 7 3

♣

A 7 4

♠ 9 5

♥

A 3 2

♦

10 9 6 5

♣

10 8 6 3

♣

2 ♠

4 ♠

♦

pas

pas...

1 ♠

♣

pas

zawistował

♦

10 do damy partnera. N kontynuował

♦

K. Gawryś

przebił, zagrał asa i blotkę pik do waleta. Przebił drugie karo damą

pik, cofnął się do ręki asem trefl, odebrał ostatnie atu, wszedł do sto-

łu dama trefl i zagrał kiera.

♠ —

♥

D 10 9

♦

A 4

♣

—

♠ —

♥

W 8 7

♦

—

♣

K 5

W E

♠ 7

♥

K 5 4

♦

—

♣

♠ —

♥

A 3 2

♦

—

♣

10 8

30. Efektowne rozgrywki

153

podłożył dziesiątkę, która Gawryś przepuścił! N, nie mogąc bez-

piecznie wyjść w kiera, zagrał asem karo. Gawryś przebił atutem i w

tym momencie S znalazł się w przymusie. Chcąc zachować zatrzy-

manie treflowe wysinglował asa kier. Gawryś wyrzucił więc ze stołu

trefla i zagrał blotkę kier.

Wspaniała rozgrywka!

D. Rozgrywa Leszek Stadnicki

Turniej par.

♠ K 4 3

♥

D W

♦

7 6 4

♣

A 10 6 5 4

♠ 9 2

♥

5 4 2

♦

W 10 8 3

♣

W 9 8 3

W E

♠ W 10 7 6

♥

♦

K D 9 5 2

♣

K 7 2

♠ A D 8 5

♥

A K 10 9 8 6 3

♦

♣

stosują system słabych otwarć Bez Nazwy.

—

1 BA

pas

pas...

—

ktr.

♥

♦

♥

♦

pas

ktr.

♥

4 BA

6 BA (!)

* - 0-2 lub 6 kierów, 8-12 PC.

Wist:

♦

Dwanaście lew jest pewnych, lecz nadróbka w turnieju par to wiele

dodatkowych punktów. Nie możemy liczyć na podział pików 3-3. Prze-

cież W, licytując 1 BA z zerową siłą, na pewno przygotowywał wywoła-

nie kolorów młodszych. Z trzema pikami, np. z układem 3-2-4-4, W

spasowałby na kontrę, zostawiając otwartą drogę do kontraktu na

wysokości jednego. E licytując 2

♦

wskazał na kara dłuższe od trefli.

154

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Po zagraniu dwóch kierów (E dołożył karo) Leszek już wiedział, że E

ma układ 4-1-5-4. By uzbierać na otwarcie 8 PC, E musi posiadać

♣

Gdyby E posiadał obie figury treflowe, bez trudu moglibyśmy do-

prowadzić do przymusu pikowo-treflowego, np.:

♠ —

♥

—

♦

—

♣

A 10 6

nieważne

W E

♠ W

♥

—

♦

—

♣

K W

♠ 8

♥

♦

—

♣

Gramy

♥

10 i już...

Leszek Stadnicki znalazł jednak sposób na wzięcie 13 lew także

przy

♣

W u W. Przejął drugiego kiera asem, zachowując nienaruszo-

ny kolor pikowy (!), i doprowadził do końcówki:

♠ K 4 3

♥

—

♦

♣

A 10

♠ 9 2

♥

—

♦

♣

W 9 8

W E

♠ W 10 7 6

♥

—

♦

♣

♠ A D 8 5

♥

♦

—

♣

Po zagraniu ostatniego kiera (ze stołu pik), E znalazł się w przymusie.

Chcąc zachować

♣

K i zatrzymanie pik pozbył się

♦

K. W tym momencie

zatrzymania w kolorach młodszych miał tylko W, więc po zagraniu

♠KAD znalazł się w przymusie podarowania trzynastej lewy!

30. Efektowne rozgrywki

155

E. Rozgrywa Piotr Bizoń

Turniej par.

♠ K 8 7 5 3

♥

K W 9 5

♦

—

♣

K 10 9 6

♠ D 10 2

♥

4 3

♦

D 9 8 2

♣

D 4 3 2

W E

♠ A 9 6

♥

7 6 2

♦

W 10 7 6 5

♣

8 7

♠ W 4

♥

A D 10 8

♦

A K 4 3

♣

A W 5

—

pas

—

1 ♠

♥

—

pas

♣

2 BA

3 BA*

* - w poszukiwaniu maksa.

Wist

♦

Jest sprawą oczywistą, że zdecydowana większość „sali” grać bę-

dzie końcówki (nieliczni szlemiki) kierowe. By zapewnić sobie dobry

wynik grając w BA musisz wziąć tyle samo lew co inni przy grze w

kiery. Nie możesz założyć ♠A u W, bo wtedy cała „sala” weźmie lew

12 na kontrakty kierowe, a wtedy 11 lew na bez atu (zakładając, że

trafisz położenie

♣

D) będzie zbliżone do absolutnego zera.

W rzeczywistości Bizoń wyimpasował ♣D u W i ściągając trzy kie-

ry doprowadził do końcówki, w której znał rozkład kolorów prze-

ciwników (wist

♦

2, ujawnił u W cztery kara, trefle i kiery ujawniły się

w sposób naturalny), oto ona:

156

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Turniej par.

♠ K 8 7 5

♥

♦

—

♣

—

♠ D 10

♥

—

♦

D 9 8

♣

—

W E

♠ A 9

♥

—

♦

W 7 6

♣

—

♠ W 4

♥

♦

K 4

♣

—

♥

A postawił przeciwników w sytuacji przymusowej.

Wysinglowanie dowolnej figury pik umożliwia wzięcie lewy piko-

wej, natomiast po wyrzuceniu z obu rąk obrońców po blotce karo

(tak było w rzeczywistości), Bizoń zagrał króla i blotkę karo. W wziął

lewę na damę i musiał wyjść ♠10. Zgodnie z omówioną wcześniej

taktyką, Bizoń dołożył ze stołu blotkę i wziął 11 lew – tyle samo ile

brała „sala” na kontrakty kierowe.

F. Rozgrywa Marcin Leśniewski

♠ K W 10

♥

A 4 3

♦

D 5 4

♣

A D 10 8

♠ 6 4 3 2

♥

W 9

♦

W 6 3

♣

10 9 7

W E

♠ 8 7

♥

K 10 6 5 2

♦

K 10 9 2

♣

6 5

♠ A D 9 5

♥

D 8 7

♦

A 8 7

♣

K W 3

Marcin Leśniewski (S) otworzył 1BA, które jego partnerka Ewa

Harasimowicz podniosła na poziom sześciu.

Kontrakt 6BA. Wist

♣

30. Efektowne rozgrywki

157

Marcin doprowadził do końcówki:

♠ —

♥

A 4 3

♦

D 5 4

♣

—

nieważne

W E

♠ —

♥

K 10 6

♦

K 10 9

♣

—

♠ A

♥

D 8 7

♦

A 8

♣

—

w której zagrał ♠A (z dziadka kier) i E znalazł się w sytuacji bez wyj-

ścia. Gdy zdecydował się na pozbycie blotki kier, Marcin zagrał asa i

blotkę w tym kolorze wyrabiając lewę kierową, a jednocześnie zmu-

szając E do wistu spod

♦

Piękny przymus krzyżowy połączony z wpustką!

G. Rozgrywa Giorgio Belladona (Włochy)

Teamy;

obie po partii.

♠ A W 5 2

♥

A W 9 7 5

♦

6 3

♣

A 5

♠ K 4

♥

♦

A K D W 9 7 5

♣

9 7 3

W E

♠ D 10 9 8

♥

8 4 3

♦

10 2

♣

D 10 8 5

♠ 7 6 3

♥

K D 10 6

♦

8 4

♣

K W 4 2

♦

pas...

ktr.

pas

♥

158

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

odebrał dwie lewy karowe i zagrał trefla.

Belladonna zabił

♣

A (!) i przeciągnął kiery doprowadzając do koń-

cówki:

♠ A W 5 2

♥

♦

—

♣

♠ K 4

♥

—

♦

D W

♣

9 3

W E

♠ D 10 9 8

♥

—

♦

—

♣

D 10 8

♠ 7 6 3

♥

—

♦

—

♣

K W 4

w której zagrał ostatniego kiera. E chcąc utrzymać zatrzymanie tre-

flowe, pozbył się pika. Belladonna zaimpasował więc trefla i zagrał

pika z ręki uniemożliwiając wzięcie lewy pikowej W (gdy W dołoży

blotkę – ze stołu walet, dołoży króla – ze stołu as, a następnie ♠W).

H. Rozgrywa Jerzy Zaremba

Turniej par;

po partii.

♠ A D W

♥

W 9 6

♦

W 9 5

♣

A 9 8 5

♠ 8 7 6 5 2

♥

D 9 7 3 2

♦

♣

4 3

W E

♠ 10 9

♥

K 10 8 7

♦

6 4 3

♣

K D 7 2

♠ K 4 3

♥

♦

A K D 10 8 7

♣

W 10 6

30. Efektowne rozgrywki

159

—

pas

pas...

—

3 BA

4 ♠

♥

1 ♠*

pas

ktr.

♦

4 BA

♦

* - system słabych otwarć Bez Nazwy, 0-2 piki (wtedy 3-4 kiery) lub 6+ pi-

ków, 8-12 PC

Wist:

♥

3, 9, 10, as.

Pierwsza lewa ujawniła rozkład ilościowy i jakościowy kierów

obrońców. Ponieważ E nie może mieć pięciu kierów, więc wist trójką

(spod figury, czwartą najlepszą) jednoznacznie wskazuje 5 kierów u

i 4 u E. By E uzbierał 8 PC potrzebnych do otwarcia, musi mieć

mariasza trefl. Rozkład ilościowy pików i kar ujawnił się w sposób

naturalny podczas rozgrywki.

Można więc powiedzieć, że rozgrywka odbywała się w odkryte

karty. Jerzy Zaremba sprawnie doprowadził do końcówki:

♠ A

♥

♦

—

♣

A 9 8

♠ 8

♥

D 9

♦

—

♣

4 3

W E

♠ —

♥

K 7

♦

—

♣

K D 7

♠ 3

♥

—

♦

♣

W 10 6

w której zagrał ♠A. E chcąc chronić mariasza trefl, pozbył się kiera.

Rozgrywający przebił więc kiera w ręku i zagrał

♣

W w koło.

160

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

I. Rozgrywa Adam Żmudziński

Turniej par

♠ 8 7 6 2

♥

K 7

♦

A 9 5 4

♣

8 7 6

♠ W 9 4 3

♥

10 9 8

♦

W 6

♣

10 5 4 3

W E

♠ 10 5

♥

5 4 3 2

♦

K 10 8 3 2

♣

W 9

♠ A K D

♥

A D W 6

♦

D 7

♣

A K D 2

Kontrakt 6BA, wist

♥

9, król ze stołu, dwójka (ilościówka) od E.

Podział jednego z kolorów 3-3 daje dwunastą lewę. Zaś przy ukła-

dach sprzyjających można wziąć lew 13, co w turnieju par nie jest

bez znaczenia.

Adam Żmudziński na początek przetestował piki. E do trzeciego

wyrzucił najniższego kiera (czyżby lawintal karowy?). Gdyby cztery

trefle były u E, to po ściągnięciu kierów, Żmudziński zagrałby trefla

wymuszajac wist spod

♦

K. Niestety, po zagraniu figur treflowych,

okazało się, że ta szansa nie istnieje. Teraz nastąpiło odegranie kolej-

nych lew kierowych. Doszło do końcówki:

♠ 8

♥

—

♦

A 9 5

♣

—

♠ W

♥

—

♦

W 6

♣

W E

♠ —

♥

—

♦

K 10 8 3

♣

—

♠ —

♥

♦

D 7

♣

30. Efektowne rozgrywki

161

w której po zagraniu

♥

A, W chcąc utrzymać zatrzymania w kolorach

starszych musiał odrzucić karo. Teraz należało tylko powziąć decy-

zję czy W wysinglował króla, czy też waleta lub dziesiątkę.

Oczywiście, rachunek prawdopodobieństwa nakazuje nam wybrać

tę drugą możliwość. Adam zagrał więc

♦

D w koło i grę wygrał!

Myślę, że jesteś już gotowy dołączyć do listy mistrzów wygrywając

efektownie (!) 6 BA z poniższymi kartami:

J. Rozgrywa ...............................

(miejsce na Twoje imię i nazwisko)

♠ 5 3 2

♥

10 8 3 2

♦

10 6 5 2

♣

K 7

♠ 10 9

♥

W 9 7 6

♦

W 9 8 7

♣

D W 10

W E

♠ W 8 7 6

♥

5 4

♦

4 3

♣

8 5 4 3

♠ A K D 4

♥

A K D

♦

A K D

♣

A 9 6

Kontrakt 6BA. Wist:

♣

ROZWIĄZANIE

Damę bijesz w ręku, zachowując dojście do potencjalnej lewy w

kierach lub karach. To naturalny ruch, który wykonałbyś na pewno

przy brydżowym stoliku, przecież nie zaglądasz w karty przeciwni-

ków, a tym samym nie wiesz jeszcze o złych podziałach. Grasz topy

w kolorach czerwonych i spostrzegasz swoje nieszczęście. Pełen naj-

gorszych przeczuć grasz górne piki, nie podzieliły się.

A jednak...

162

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

♠ —

♥

♦

♣

♠ —

♥

♦

♣

W E

♠ W

♥

—

♦

—

♣

8 5

♠ 4

♥

—

♦

—

♣

9 6

...eureka! Grasz ♠4... i wszystko stało się jasne.

31. Sprawdzian drugi – zadania

163

31. Sprawdzian drugi

– zadania

PROBLEM 1

Mecz, WE po partii.

♠ A K D W 10 9 7

♥

—

♦

5 3

♣

K 8 7 5

W E

♠ —

♥

D W 8 5 2

♦

A K 9 4

♣

6 4 3 2

—

4 ♠

—

pas...

—

♦

zawistował

♣

D. S wziął lewę asem i zagrał

♣

9. Zaplanuj roz-

grywkę.

PROBLEM 2

Mecz, WE po partii.

♠ 10 6 5

♥

A K 8 4 2

♦

A W 8

♣

K 3

W E

♠ 8 3 2

♥

D W 10

♦

K 5 2

♣

A 10 7 5

—

♥

1 ♠

pas

pas...

pas

♥

pas

zawistował asem, kołem i waletem pik (S dołożył: ♠7, ♠D,

♣

2), a

następnie blotką kier. Gdy zagrałeś trzy razy kiery okazało się, że S

miał ich dwa i do trzeciego dołożył blotkę karo. Jak zamierzasz roz-

grywać dalej?

164

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 3

Mecz, WE po partii.

♠ 7 3

♥

9 7

♦

10 7 6 3 2

♣

K D 3 2

♠ W 8 6 2

♥

K 10 8 3

♦

♣

10 8 6 5

W E

—

pas

—

♦

3 BA

—

pas

pas...

♣

2 BA(22-23)

Zawistowałeś agresywni

♥

3. Partner wziął lewę damą (od S

♥

4) i

odwrócił

♥

2 (od S piątka) do Twojej dziesiątki. Co dalej?

PROBLEM 4

Mecz, WE po partii.

♠ 4 3

♥

8 7 6 5

♦

A D 9 2

♣

K 8 7

♠ A K 8 7 6 5

♥

D 10 4

♦

K 10

♣

3 2

W E

1 ♠

3 ♠

pas

♣

2 ♠

pas...

♣

Zawistowałeś ♠A, od partnera ♠D. Zagrałeś pika do waleta partne-

ra. W trzeciej lewie partner zagrał

♥

2, S dołożył czwórkę. Czy wi-

dzisz jakiś problem?

31. Sprawdzian drugi – zadania

165

PROBLEM 5

Mecz, WE po partii.

♠ —

♥

K W 5 4

♦

A K W 9 6

♣

K 8 7 5

W E

♠ 9 7

♥

A 9 7 6

♦

D 10 8 7 5 2

♣

—

ktr.

♦

pas

3 ♠

pas

4 BA

pas

♦

4 ♠

♣

5 ♠

pas...

Twój pas na 5♠ był forsującym, zapraszał do ewentualnego szlemi-

ka. Zachęcony E zgłosił 6

♦

zawistował

♣

3, S wziął lewę asem i spróbował asa pik. Atu po-

dzieliło się 1-1, gdy zagrałeś

♣

K i przebiłeś trefla w stole, N dołożył

dwójkę i waleta. Co dalej?

PROBLEM 6

Mecz, WE po partii.

♠ 5 4

♥

A 8

♦

10 6 4

♣

K D W 10 8 5

W E

♠ A D 2

♥

♦

A K 5 3

♣

9 7 6 4 2

—

♣

—

♥

—

♣

♥

pas...

zawistował ♠W. Czy masz jakiś pomysł na wygranie tej gry?

166

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 7

Mecz, WE po partii.

♠ A 5 4

♥

K 10

♦

A K D W 9 7

♣

7 4

W E

♠ 6 3 2

♥

W 7 5 4

♦

8 5

♣

W 9 6 2

—

pas

—

♣

7 BA

—

pas

pas...

1 BA

4 BA**

* - pytanie o asy.
** - 2 asy + 2 króle.

Po wiście

♦

2, rozgrywający zaczął grać kara. Zaplanuj zrzutki.

PROBLEM 8

Mecz, WE po partii.

♠ K 8 3

♥

W 4

♦

K D 10 5 3 2

♣

7 4

♠ D 2

♥

A 10 6

♦

A W 8 6

♣

W 10 6 2

W E

—

pas

♦

(słabe)

3 BA

pas

pas...

2 BA

Zawistowałeś

♣

2 do króla partnera i asa rozgrywającego. Do zagranej

♦

4 dołożyłeś szóstkę, ze stołu dama, a Twój partner wyrzucił ♠6. Roz-

31. Sprawdzian drugi – zadania

167

grywający powrócił asem pik do ręki (od partnera A4) i zagrał

♦

9. Poło-

żyłeś waleta, rozgrywający króla, a partner

♥

2. Kolejny powrót do ręki,

tym razem asem trefl (partner dołożył

♣

3) i kolejne zagranie w karo.

Czy dostrzegłeś szansę obłożenia tego kontraktu?

PROBLEM 9

Mecz, WE po partii.

♠ K D 10 9 2

♥

—

♦

♣

A D W 10 7 5 4

W E

♠ A 3

♥

A D W 3

♦

D W 8 7 4

♣

8 3

—

♣

4 ♠

—

♥

pas

—

3 BA

♣

♥

pas

pas...

zawistował

♦

10 do waleta i asa. S odwrócił

♦

5. Zaplanuj roz-

grywkę.

PROBLEM 10

Mecz, WE po partii.

♠ A K 10 8

♥

W 10 6

♦

W 10 6

♣

K W 4

♠ W 6

♥

A 5 4

♦

D 9 8 7 3 2

♣

D 7

W E

—

pas

pas...

♣

1 ♠

♥

pas

♥

♣

♥

* - gadżet, pytanie o siłę i fit kierowy.

168

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

** - 3 kiery, minimum siły.

Wyszedłeś

♣

D. Podłożonego ze stołu króla partner zabił asem i za-

wistował

♦

4. Rozgrywający zabił asem i zagrał

♥

K. Jak planujesz

obronę?

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

169

32. Sprawdzian drugi

– rozwiązania

PROBLEM 1

♠ 8 6 5 4 2

♥

K 10 9 7 6

♦

10 7

♣

♠ A K D W 10 9 7

♥

—

♦

5 3

♣

K 8 7 5

W E

♠ —

♥

D W 8 5 2

♦

A K 9 4

♣

6 4 3 2

♠ 3

♥

A 4 3

♦

D W 8 6 2

♣

A W 10 9

gra 4♠. Wist:

♣

Zagraną na pierwszym wiście

♣

D, S zabił asem i zagrał

♣

Podział trefli 3-2 daje Ci pewność wygranej – zawsze wtedy weź-

miesz minimum jednego trefla. Groźny jest tylko singleton. Przepuść

dziewiątkę trefl, następnego trefla zabij królem, a później już bez

problemu ustawisz e-S-a w przymusie karowo-treflowym. Gdybyś

zabił królem w drugiej lewie, nie byłby jeszcze spełniony warunek

redukcji lew i przymus by nie zaszedł.

170

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 2

♠ A K W 9 4

♥

9 7 5

♦

D 7 3

♣

D 6

♠ 10 6 5

♥

A K 8 4 2

♦

K W 8

♣

K 10

W E

♠ 8 3 2

♥

D W 10

♦

A 5 2

♣

A 7 5 3

♠ D 7

♥

6 3

♦

10 9 6 4

♣

W 9 8 4 2

gra 4

♥

. Wist: ♠A.

Wist: ♠A-K-W (od S

♣

2), a następnie N wyszedł w atu.

Sprawdziłeś atuty, S do trzeciego pozbył się kara. Wiesz, że na

otwarcie l♠, N musi mieć jeszcze minimum dwie damy. Dotychcza-

sowa rozgrywka ujawniła u niego tylko 5 kart w kolorach młod-

szych. N nie powinien mieć jednak drugiej damy karo, gdyż wtedy S

miałby 5 kar i do trzeciego pika na pewno pozbyłby się kara, a nie

trefla. Przecież wyrzucenie trefla z koloru czterokartowego grozi na-

tychmiastowym wyrobieniem forty treflowej w stole przebitką trze-

ciego trefla w ręku.

Powinieneś więc mieć nadzieję, że dziesiątka z dziewiątką karo jest

u S. Zagraj więc waleta karo, podłożoną damę zabij asem i w ten

sposób oba zatrzymania (karowe i treflowe będą na jednym ręku),

więc po odegraniu pozostałych atutów S znajdzie się w przymusie.

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

171

PROBLEM 3

♠ 7 3

♥

9 7

♦

10 7 6 3 2

♣

K D 3 2

♠ W 8 6 2

♥

K 10 8 3

♦

♣

10 8 6 5

W E

♠ 9 5 4 3

♥

A D 6 2

♦

D 9 8

♣

W 9 4

♠ A K D 10

♥

W 5 4

♦

A K W 4

♣

A 7

gra 3BA. Wist

♥

wziął lewę królem i odwrócił

♥

2 (ma więc 4 kiery) do Twojej

dziesiątki. Jeśli odegrasz 4 kiery, S sprawdzi podział kar grając asa,

króla i... – będziesz musiał podarować mu lewę wyrzucając trefla lub

pika. Nietrudno jest przewidzieć ten scenariusz wypadków.

Wszystko powinno być dla Ciebie jasne. Jeśli S ma ♠AKD,

♦

AKD i

♣

– 23 PC, nie można go położyć. Należy więc założyć, że damę karo ma

partner. Zauważ, że

♣

W u S także daje mu 9 gotowych lew (jeśli ma 3

trefle). Jeszcze jedna nieco podlimitowa ręka rozgrywającego to:

♠ A K D 10

♥

W 5 4

♦

A D W (x)

♣

A 7 4 (x) – tylko 21 PC,

ale wtedy rozgrywający wygra kontrakt na impasie karowym.

Po tej analizie powinieneś w trzeciej lewie (nie ogrywając

♥

K) za-

grać

♣

5. Gdy S zagra górą kara, pozbędziesz się

♥

K zachowując blot-

kę kier dla skomunikowania się z partnerem.

Gdybyś odegrał króla kier i dopiero wyszedł w trefla, wówczas

musiałbyś do drugiego kara dołożyć ostatniego kiera, a rozgrywają-

cy grając cztery razy trefle ustawiłby Cię na wpustce.

Jak widać z diagramu, Twoja obrona nie musi przynieść sukcesu –

rozgrywający może zaimpasować damę karo. Właśnie do impasu

może skłonić go Twoja "dziwna" obrona. Jeśli przeprowadzi głęboką

analizę, może się domyślić z jakich powodów nie chcesz grać dalej

kierów.

172

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 4

♠ 4 3

♥

8 7 6 5

♦

A D 9 2

♣

K 8 7

♠ A K 8 7 6 5

♥

D 10 4

♦

K 10

♣

3 2

W E

♠ D W 9

♥

K W 9 2

♦

W 7 4 3

♣

5 4

♠ 10 2

♥

A 3

♦

8 6 5

♣

A D W 10 9 6

gra 4

♣

. Wist: ♠A.

W drugiej lewie zagrałeś pika, a w trzeciej partner wyszedł

♥

2 do

Twojej dziesiątki.

Jeżeli zdecydowałeś się kontynuować kiery, to koniecznie powinie-

neś zagrać czwórką, zachowując zatrzymanie w tym kolorze. Zagra-

nie to przyniesie Ci sukces jeśli partner zawistował z kierów K-W-2

(S ma wtedy skład: 2-3-2-6). Ty będziesz trzymał kiery, a partner

kara i do przymusu nie dojdzie. Jednak przy układzie kart jak na

diagramie kontynuacja kierów wypuszcza kontrakt. Rozgrywający

dojrzy swą szansę w udanym impasie karo i przymusie atutowym

przeciwko E. Łatwo doprowadzi do końcówki:

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

173

♠ —

♥

8 7

♦

A D 9

♣

—

♠ K 8

♥

♦

K 10

♣

—

W E

♠ —

♥

K W

♦

W 7 4

♣

—

♠ —

♥

—

♦

8 6 5

♣

W 10

w której po zagraniu trefla (ze stołu karo) weźmie swoje 10 lew nie-

zależnie od poczynań E.

Nie dojdzie do tego przymusu, jeśli zamiast kontynuować kiery za-

atakujesz komunikację wychodząc w karo. Zagranie to byłoby złe

tylko wtedy, gdyby S miał w karach waleta, a w kierach króla. Jest to

mało prawdopodobne, gdyż wtedy nawet słaby gracz wstawiłby

króla kier. Przecież przy ręce rozgrywającego:

: ♠ x x

♥

K x

♦

W x x

♣

A D W 10 x x

by myśleć o wygranej, należy przyjąć, że król karo jest u W, a as kier

u E, i taki rozkład figur – w świetle licytacji i wistu – jest wielce

prawdopodobny. Tak więc możesz z bardzo dużym prawdopodo-

bieństwem założyć, że asa kier ma rozgrywający. Jeśli tak, to należy

zagrać w karo.

174

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 5

♠ D W 10 6 4 3

♥

D 3

♦

♣

W 3 2

♠ —

♥

K W 5 4

♦

A K W 9 6

♣

K 8 7 5

W E

♠ 9 7

♥

A 10 7 5

♦

D 10 8 7 5 2

♣

♠ A K 8 5

♥

9 8 2

♦

♣

A D 10 9 6

gra 6

♦

. Wist:

♣

Możesz przydzielić N minimum 6 pików, pierwszy wist i dalsza

rozgrywka ujawniła u niego 3 trefle i karo. Tak więc S ma 3-4 kiery i

zatrzymanie treflowe. Masz gotowych 11 lew: 6 karowych w stole,

dwie przebitki pikowe, dwie kierowe i króla trefl. Dwunastą da Ci

przymus przeciwko S. W końcówce:

♠ D W

♥

D 3

♦

—

♣

—

♠ —

♥

K W 5

♦

—

♣

W E

♠ —

♥

A 10 7

♦

♣

—

♠ —

♥

9 8 2

♦

—

♣

po zagraniu ostatniego kara, S chcąc utrzymać zatrzymanie treflowe

będzie zmuszony pozbyć się kiera i kontrakt wygra się sam.

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

175

PROBLEM 6.

♠ W 10 9 3

♥

K W 10 7 2

♦

9 7 2

♣

♠ 5 4

♥

A 8

♦

10 6 4

♣

K D W 10 8 5

W E

♠ A D 2

♥

♦

A K 5 3

♣

9 7 6 4 2

♠ K 8 7 6

♥

D 9 5 4 3

♦

D W 8

♣

Kontrakt 5

♣

. Wist: ♠W.

Na pewno N nie zawistował z konfiguracji honorów AK-W-10. Na-

leży więc zabić waleta pik asem, wyeliminować kiery i zagrać trefla.

S zmuszony będzie wyjść figurą karo. Teraz po zgraniu trefli dopro-

wadzisz do końcówki:

nieistotne

♠ 5

♥

—

♦

10 6

♣

W E

♠ D 2

♥

—

♦

A 5

♣

—

♠ K 8

♥

—

♦

W 8

♣

—

Po zagraniu ostatniego trefla (z dziadka pik) zajdzie przymus

wpustkowy.

By celnie rozegrać ten kontrakt musisz dobrze rozpoznać skład ilo-

ściowy kart obrońców. Na skok 4

♥

z tak słabą ręką N powinien mieć

5 kierów. Trefle podzieliły się 1-1. Na otwarcie 1

♥

S ma 5 kierów i

nie może mieć 5

pików. Możesz też przyjąć, że S nie ma pięciu kar,

gdyż wtedy N zawistowałby w singla karowego. Tak więc prawdo-

podobny skład ręki S to 4-5-3-1. Przeciwnicy mają więcej pików niż

176

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

kar (8 : 6), więc statystycznie większa szansa jest na 4 piki w ręku S

niż na 4 kara. Podczas gry uważnie patrz na zrzutki przeciwników.

Przy wysokich grach obrońcy preferują zrzutki ilościowe. Zwłaszcza

w pierwszej lewie, gdy obrońcy jeszcze nie wiedzą do końca jakie

problemy niesie rozdanie, ich zagrania są prawdziwe – zgodne z al-

fabetem systemu wistowego.

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

177

PROBLEM 7

♠ A 5 4

♥

K 10

♦

A K D W 9 7

♣

7 4 Ty

♠ D 10 8 7

♥

D 9 6 2

♦

6 4

♣

D 5 3

W E

♠ 6 3 2

♥

W 7 5 4

♦

8 5

♣

W 9 6 2

♠ K W 9

♥

A 8 3

♦

10 3 2

♣

A K 10 8

gra 7BA. Wist

♦

Rozgrywający ściąga kolor karowy. Ty masz zaplanować swoje

zrzutki.

Licytacja wskazała u rozgrywającego 2 asy i 2 króle, partner musi

więc mieć 3 damy, by położenie kontraktu było możliwe.

Zrobienie błędu już przy pierwszej zrzutce jest bardzo łatwe. Po-

zornie oczywiste wyrzucenie pika może być fatalne, gdyż piątka pik

w dziadku stanie się dodatkową groźbą dla W, a ustawienie podwój-

nego przymusu stanie się dziełem chwili.

Ogólną zasadą postępowania obrońców działających pod naci-

skiem, jest trzymanie koloru znajdującego się po ich prawej stronie, a

pozbywanie się koloru będącego po stronie lewej. Zasada ta jest lo-

gicznym następstwem faktu, że gra odbywa się zgodnie z ruchem

wskazówek zegara. Wszystkie przymusy pozycyjne udają się lub nie,

w zależności od tego zegarowego następstwa.

Musisz więc zacząć od wyrzucania kierów, gdyż ta groźba znajdu-

je się u S. Najlepiej zrzuć je starannie ilościowo, co pomoże Twojemu

partnerowi rozpoznać układ rąk. Po zrzuceniu trzech kierów wyrzu-

cisz jednego trefla. Bezlitosne przytrzymanie trzech pików uniemoż-

liwi rozgrywającemu jakikolwiek przymus.

178

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 8

♠ K 8 3

♥

W 4

♦

K D 10 5 3 2

♣

7 4

♠ D 2

♥

A 10 6

♦

A W 8 6

♣

W 10 6 2

W E

♠ 10 9 7 6 4

♥

D 9 5 2

♦

—

♣

K 9 5 3

♠ A W 5

♥

K 8 7 3

♦

9 7 4

♣

A D 8

gra 3BA. Wist:

♣

Rozgrywający ma już gotowych 9 lew: 5 karowych i po dwie w ko-

lorach czarnych. Nie możesz mieć nadziei na mariasza kier u partne-

ra. Przeczy temu licytacja, rozgrywka i zupełnie neutralne zrzutki

partnera, który niczego Ci nie chce sugerować i bezwiednie dokłada

ilościówki. Najważniejsza z tych zrzutek to ilościówka treflowa.

Wiesz, że partner ma 4 trefle. Dlatego, gdy rozgrywający powracał

asem trefl powinieneś wyrzucić honor treflowy, otwierając w ten

sposób komunikację do partnera. Po wzięciu lewy karowej zagrasz

waleta trefl (ze stołu pik) i wyjdziesz szóstką do dziewiątki partnera.

W tym momencie dziadek znajdzie się w przymusie wyrzucenia kie-

ra. Twój partner zagra więc damą kier i weźmiecie dwie lewy kiero-

we, obkładając kontrakt.

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

179

PROBLEM 9

♠ W 8 6 5 4

♥

9 4 2

♦

K 10 9 6

♣

♠ K D 10 9 2

♥

—

♦

♣

A D W 10 7 5 4

W E

♠ A 3

♥

A D W 3

♦

D W 8 7 4

♣

8 3

♠ 7

♥

K 10 8 7 6 5

♦

A 5 3

♣

K 9 6

gra 5

♣

. Wist:

♦

10.

Król trefl jest na pewno w impasie, ale by zachować komunikację

ze stołem trefle należy grać górą. Tylko przy układzie ręki S: 4-5-2-2

zatrzymanie pikowe może być na południu, ale wówczas S, po wzię-

ciu lewy na

♣

K, będzie zmuszony wistować w kiery lub piki impasu-

jąc figurę. W każdym innym przypadku albo piki dzielą się 3-3, albo

zatrzymanie pikowe jest u N. Wtedy łatwo doprowadzimy do sytu-

acji przymusowej. Po odebraniu wszystkich trefli, przejdziemy do

stołu asem pik i po zagraniu asa kier, N znajdzie się w przymusie pi-

kowo-treflowym. Właśnie taką rozgrywkę przeprowadził Tony Fore-

ster (USA).

180

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

PROBLEM 10

Mecz, obie przed, rozd. W.

♠ A K 10 5

♥

W 10 6

♦

W 10 6

♣

K W 4

♠ W 6

♥

A 5 4

♦

D 9 8 7 3 2

♣

D 7

W E

♠ D 9 8 2 (3)

♥

7 3

♦

♣

A 10 8 6 5 (3)

♠ 7 3 (3)

♥

K D 9 8 2

♦

A K 5

♣

9 2 (3)

rozgrywa 4

♥

Wyszedłeś

♣

D. Podłożonego ze stołu króla partner zabił asem i za-

wistował

♦

4. Rozgrywający zabił asem i zagrał

♥

K. Jak planujesz

obronę?

Nagła zmiana ataku na karowy wskazuje na singletona karo. Wy-

daje się, że nie zaszkodzi dać bitkę karową – partner przebije nie-

grającym atutem. A jednak, to zagranie wypuszcza kontrakt. Rozgry-

wający ma gotowych 9 lew: 4 kierowe, 2 karowe, 2 pikowe i treflową.

Lewę dziesiątą uzyska ustawiając w przymusie pikowo-treflowym

Twojego partnera. Twoje zagranie w karo ułatwi grę na przymus,

gdyż zredukuje lewy przegrywające S do jednej (spełniony zostanie

jeden z warunków gry na przymus).

Pomyśl jak uniemożliwić rozgrywającemu grę na przymus. Przy

układzie ręki E: 4-2-1-6 wystarczy zagrać w trefla. Rozgrywający od-

bierze atuty i zagra karo oddając Ci lewę na damę (redukcja lew). Ty

odejdziesz w karo i rozgrywający gry nie wygra, gdyż izolowana

groźba treflowa (

♣

4) będzie przed zatrzymaniem treflowym E.

W końcówce:

32. Sprawdzian drugi – rozwiązania

181

♠ A K 10

♥

—

♦

—

♣

♠ W 6

♥

—

♦

3 2

♣

—

W E

♠ D 9 8

♥

—

♦

—

♣

♠ 7 4 3 (7 4)

♥

♦

—

♣

— (8)

Po zagraniu ostatniego kiera (karty prowadzącej) dziadek wcześniej

dokłada kartę od E. Jeżeli ze stolika zostanie dołożony pik, E pozbędzie

się także pika, jeżeli czwórka trefl – E dołoży trefla. Jednak przy ukła-

dzie ręki E: 5-2-1-5, końcówka będzie wyglądała jak w nawiasach i groź-

bą treflową będzie mogła być ósemka trefl, a tym samym rozgrywający

wygra grę, zrzucając na kiera zbędnego trefla dziadka.

Kontrakt możesz jednak obłożyć zawsze, jeżeli zagrasz szóstką

pik! Po wiście waletem pik, S łatwo doprowadziłby do przymusu

wpustkowego. Oto końcówka:

♠ A 10

♥

—

♦

—

♣

♠ 6

♥

—

♦

D 9

♣

—

W E

♠ D 9

♥

—

♦

—

♣

♠ 7

♥

♦

—

♣

w której po zagraniu trefla, E maszerowałby do wideł pikowych.

Po Twoim wiście blotką pik i zabiciu pika figurą w stole, Twój

partner dołoży ilościówkę i będziesz znał pełny rozkład czterech rąk.

182

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

Jeżeli partner wskaże 5 pików (u S dubel), to po dojściu na damę

karo zagrasz jeszcze raz w pika izolując groźbę pikową w dziadku,

zaś przy czterech pikach u E – zagrasz w trefla izolując tym razem w

dziadku groźbę treflową.

Przyznasz, że był to trudny problem wistowy. Rozdanie pochodzi

z rozgrywek I ligi. Obrońca W nie sprostał zadaniu. Posłał karo do

przebitki i kontrakt został wygrany.

Zamiast zakończenia

183

Zamiast zakończenia

W finałowym meczu mistrzostw świata, grasz na pozycji S (a co,

nie można sobie pomarzyć?). Twoja ręka:

♠ A W 10 2

♥

♦

9 6 4

♣

D W 5 4 2

Przeciwnicy licytują naturalnie (otwarcie 1

♣

też jest naturalne):

—

♥

♦

3 ♠

6 BA

—

pas

pas. . .

♣

1 ♠

♥

4 ♠

pas

♦

– czwarty kolor.

♥

– nadwyżkowy opis ręki, a więc modelowy skład to: 4-3-1-5,

15(14)-17 PC (z większą siłą padłby rebid 2♠, a nie l♠).

3♠ – uzgodnienie koloru.

4♠ – minimum siły (z nadwyżką E zgłosiłby cue-bid), a więc około

15(14) PC.

6BA – może W nie ma pełnego fitu pikowego, a może ma inny po-

wód, by zrezygnować z kontraktu kolorowego?

Partner zawistował

♦

8 (wist odmienny) i wyłożył się dziadek:

184

W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce

W E

♠ D 6 4 3

♥

K D 10

♦

♣

A 10 8 7 6

♠ A W 10 2

♥

♦

9 6 4

♣

D W 5 4 2

Po kilkusekundowym namyśle rozgrywający zadysponował asa

dokładając z ręki piątkę.

Co powiesz o karach?

Rozgrywający nie ma pięciu kar, gdyż rozpocząłby licytację od kar.

Po takiej licytacji partner nie ryzykowałby ataku spod figury karo, a

więc W ma dokładnie

♦

KDW5.

Nie ma czterech pików, gdyż z ręką trójkolorową (4-4-4-1) na pew-

no zgłosiłby szlemika pikowego. Prawdopodobnie jego 3♠ było od-

zywką wyczekującą, a ponieważ z trzema treflami uzgodniłby trefle

odzywką 4

♣

, więc najprawdopodobniej jego układ ręki to: 3-4-4-2.

Rozgrywający ma więc cztery lewy karowe, niemal na pewno cztery

kierowe, dwie treflowe i jedną pikową – razem 11 lew. Dwunastą może

mu dać drugi as pik u któregoś z obrońców i celne rozegranie tego kolo-

ru. Ty już wiesz, że ta szansa nie istnieje, a także, że rozgrywający może

łatwo wygrać grę na przymusie treflowo-pikowym. Gdy W zagra pika

do damy i Twojego asa, kontrakt wygra się sam, gdyż oba zatrzymania:

pikowe i treflowe są na jednym ręku – u Ciebie.

Czy możesz temu zapobiec?

Ponieważ zabicie asem pik prowadzi do klęski – przepuść damę

pik! Może rozgrywający zagra na drugiego asa pik u Twojego part-

nera.

Jesteś już przygotowany do dalszej gry.

Popatrz na całe rozdanie:

Zamiast zakończenia

185

♠ 6 2

♥

10 7 6 4 2

♦

10 8 7 3 2

♣

♠ K 8 7

♥

A W 5 3

♦

K D W 5

♣

K 3

W E

♠ D 6 4 3

♥

K D 10

♦

♣

A 10 8 7 6

♠ A W 10 2

♥

♦

9 6 4

♣

D W 5 4 2

Rozgrywający rozpoczął grę wywiadowczą. Zagrał króla, damę i asa

kier (dołożyłeś 2 trefle) i uśmiechnął się zadowolony zapewne z faktu że

nie gra w kiery. Zagrał króla i damę karo (ze stołu dwa trefle), pokiwał

ze zrozumieniem głową i wyszedł w pika do damy. Ty z lekkością mo-

tyla dołożyłeś dwójkę. Rozgrywający nawrócił w pika, Ty położyłeś wa-

leta. Rozgrywający dołożył blotkę, Ty zagrałeś asa pik.

W brydżramie zahuczało od braw. Są przeznaczone dla Ciebie.

Zerwałeś się na równe nogi – by się kłaniać. Zrzuciłeś lampkę ze

stolika... – nocnego. Przetarłeś oczy. Niestety, to tylko sen.

Z trudem... – usnąłeś ponownie, ale brydżowy sen powrócił jak bume-

rang. Masz identyczną kartę, przeciwnicy licytują tak samo, ten sam

wist, ta sama rozgrywka, Dokładasz karty jak w transie, znasz przecież

całe rozdanie. Gdy rozgrywający gra do damy pik, Ty przepuszczasz

asem, gdy nawraca w pika, Ty dokładasz waleta, rozgrywający bez za-

stanowienia króla. Teraz dwa czerwone walety... – przymus, 13 lew!

W brydżramie zahuczało od braw. Są przeznaczone., nie dla Ciebie.

Dlaczego wstawiłeś króla? – pytasz rozgrywającego.

Przecież, gdyby N miał drugiego asa, to i tak wygrałbym grę na

przymusie – odpowiedział.

Document Outline

SPIS TREŚCI
WSTĘP
1. Przymus pojedynczy
2. Impas kontrolowany
3. Przymus transferowy
4. Przymus wpustkowy
5. Przymus wpustkowy bezkomunikacyjny
6. Przymus bezredukcyjny
7. Przymus księżycowy
8. Przymus krzyżowy
9. Przymus Reese`a
10. Przymus z balastem
11. Krokodyli kęs
12. Przymus z kamykiem
13. Przymus z opóźnioną redukcją
14. Przymus kaskadowy
15. Przymus podwójny
16. Podwójny przymus z kamykiem
17. Podwójny przymus Reese`a
18. Przymus atutowy pojedynczy
19. Przymus atutowy podwójny
20. Przymus atutowy kaskadowy
21. Przymus wahadłowy atutowy
22. Przymus wahadłowy bezatutowy
23. Przymus jednokolorowy
24. Przymus na trzy kolory
25. Przymus pamięciowy
25. Krok po kroku – problemy
27. Osiedlowy turniej
28. Sprawdzian pierwszy – zadania
29. Sprawdzian pierwszy – rozwiązania
30. Efektowne rozgrywki
31. Sprawdzian drugi – zadania
32. Sprawdzian drugi – rozwiązania
Zamiast zakończenia

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Przymusy w teorii i praktyce Władysław Izdebski (2)
Rozwój współczesnej teorii i praktyki pedagogicznej dot
INTERAKCJE TEORII I PRAKTYKI ZARZADZANIA WIEDZA
Formy prowadzenia zajęć wychowania fizycznego w teorii i praktyce, wychowanie fizyczne, Konspekty
W Polsce sektor odzieżowy tworzą dwa działy, nauka, Adam Stabryła, Zarządzanie strategiczne w teorii
11 Gronowski Transport w teorii i praktyce
ubezpieczenia w teorii i praktyce wykłady
Arteterapia dla osób z niepełnosprawno ciš intelektualnš Wybrane problemy teorii i praktyki
Crowley Aleister Wprowadzenie do Magiji w teorii i praktyce
121 , „Dominujące problemy współczesnej andragogiki w teorii i w praktyce”
Psychologia pracy, Motywowanie Pracowników w Teorii i Praktyce
Psychologia pracy, Motywowanie Pracowników w Teorii i Praktyce
Teoria 3 falencik, nauka, Adam Stabryła, Zarządzanie strategiczne w teorii i praktyce firmy
Rozdział XIX Poradnictwo w teorii i praktyce, doradztwo, poradnictwo

więcej podobnych podstron

Przymusy w teorii i praktyce Władysław Izdebski (1)

Document Outline