Gramatyka języka esperanto
1
Gramatyka języka esperanto
Gramatyka języka esperanto ujęta została w 16 reguł, zawartych w Fundamento de Esperanto.
Alfabet [Alfabeto]
Alfabet esperancki składa się z 28 znaków (pod spodem zapis fonetyczny):
Eo
a
b
c
ĉ
d
e
f
g
ĝ
h
ĥ
i
j
ĵ
k
l
m
n
o
p
r
s
ŝ
t
u
ŭ
v
z
b (
d (
e (
f (
x (
l (
ɔ (
o (
p (
s (
t (
(ʊ̯ (
Akcent [Akcento]
Akcent w języku esperanto, pada zawsze na przedostatnią sylabę wyrazu.
Rzeczowniki [Substantivo]
Rzeczowniki tworzy się dodając do tematu sufiks -o. Wszystkie morfemy sufiksowe należy umieścić przed sufiksem
-o.
Rzeczowniki odmieniają się przez liczby i przypadki. Odpowiednie sufiksy to:
Mianownik Biernik
Liczba pojedyncza -o
-on
Liczba mnoga
-oj
-ojn
Przymiotniki [Adjektivo]
Przymiotniki tworzy się dodając do tematu sufiks -a. Przymiotniki odmieniają się przez liczby i przypadki, przy
czym obowiązuje zgodność rzeczownika określanego z przymiotnikiem określającym.
Mianownik Biernik
Liczba pojedyncza -a
-an
Liczba mnoga
-aj
-ajn
Gramatyka języka esperanto
2
Przysłówek [Adverbo]
Przysłówki tworzy się sufiksem -e.
Przysłówki kierunku mają biernik na -en. Oznacza on w tym kierunku.
Np. nordo — północ geograficzna, norde — na północy, norden — na północ.
Istnieje też grupa przysłówków specjalnych, bez końcówki, np. nun — "teraz".
Stopniowanie przymiotników i przysłówków [Komparacio]
Stopień wyższy tworzy się słowem pli stawianym przed przymiotnikiem lub przysłówkiem.
Stopień najwyższy słowem plej.
Liczby [Singularo kaj Pluralo]
W esperanto są dwie liczby — pojedyncza [Singularo] i mnoga[Pluralo], tworzona przez sufiks -j.
Rzeczowniki zbiorowe tworzy się morfemem sufiksowym -ar-.
Np. arbo to drzewo, arboj – drzewa, a arbaro to zbiór drzew traktowany jako całość (czyli las), junulo to
młody człowiek/chłopak, junuloj – młodzi chłopcy, a junularo to młodzież.
Osoby [Persono]
Są 3 osoby — pierwsza, druga i trzecia.
W zaimkach drugiej osoby nie ma rozróżnienia na liczbę pojedynczą i mnogą.
Osoby dotyczą tylko zaimków osobowych. Czasowniki nie posiadają osób.
Rodzaje
Gramatycznie esperanto nie ma rodzajów, tylko zaimki osobowe trzeciej osoby liczby pojedynczej różnią się
rodzajami (zob. rozdział "Zaimki osobowe").
Dla tworzenia nazw istot płci żeńskiej jest używany sufiks -in: np. patro – ojciec, patrino – matka.
Zaimki osobowe [Pronomo]
Podstawowe zaimki osobowe to:
Liczba pojedyncza Liczba mnoga
1 osoba
mi
ni
2 osoba
vi
3 osoba, rodzaj męski
li
ili
3 osoba, rodzaj żeński
ŝi
3 osoba, rodzaj nijaki
ĝi
zaimek zwrotny (odpowiednik polskiego się) si
zaimek nieokreślony
oni
Zaimki, podobnie jak rzeczowniki, odmieniają się przez przypadki. W bierniku dodaje się -n.
Stosuje się także inne zaimki:
• ci (ty) — zaimek drugiej osoby liczby pojedynczej zaproponowany przez Zamenhofa, rzadko używany
Gramatyka języka esperanto
3
• zaimek ĝi rodzaju nijakiego używa się co do wszystkich obiektów, nie mających płci, oraz zwierząt, których płeć
niewiadoma albo nie jest ważna; niekiedy ĝi używa się co do dziecka
• Zaimki dzierżawcze tworzy się dodając jedną z końcówek przymiotnika (-a, -an, -aj lub -ajn)
• Zaimek nieokreślony oni używa się w zwrotach typu "nie wolno palić" (oni ne rajtas fumi)
Przedimek określony [Artikolo]
Przedimek określony to la. Jego użycie jest dość dowolne jedynie dla początkujących esperantystów. (Zobacz:
Przedimek w języku esperanto).
Liczebniki [Numeralo]
Podstawowe morfemy liczebnikowe to:
0
nul
1
unu
2
du
3
tri
4
kvar
5
kvin
6
ses
7
sep
8
ok
9
naŭ
10
dek
100
cent
1000 mil
Liczebniki główne formuje się przez sklejanie, wg zasad:
• nie ma potrzeby stawiać unu przed dek, cent czy mil
• dziesiątki (X0) tworzy się sklejając morfemy X + dek, np. 20 = dudek
• setki (X00) tworzy się sklejając morfemy X + cent, np. 200 = ducent
• tysiące (X000) tworzy się sklejając morfemy X + mil, np. 2000 = dumil
• dla liczb tysięcy od 1 do 999, konstruuje się liczbę tysięcy, po czym stawia się morfem mil, np 120 000 = cent
dudek mil
• skleja się kolejne morfemy od odpowiadającego największej do odpowiadającego najmniejszej liczbie, np. 123 =
cent dudek tri
• miliony i wyższe liczby konstruuje się za pomocą rzeczowników miliono, miliardo itd.
Gramatyka języka esperanto
4
Czasowniki [Verbo]
W esperanto występują 3 czasy proste, bezokolicznik i tryb rozkazujący i przypuszczający.
Czas teraźniejszy
-as
Czas przeszły
-is
Czas przyszły
-os
Bezokolicznik
-i
Tryb rozkazujący
-u
Tryb przypuszczający -us
Imiesłowy tworzy się morfemami sufiksowymi:
Strona czynna Strona bierna
Czas teraźniejszy -ant-
-at-
Czas przeszły
-int-
-it-
Czas przyszły
-ont-
-ot-
Czasy złożone i stronę bierną tworzy się za pomocą czasownika posiłkowego być (estas) i odpowiedniego
imiesłowu. Dopełnienie bliższe w stronie biernej oznacza się słówkiem de: Można połączyć obie te formy w jedną,
bez używania esti:
• "To będzie zrobione" = tio estos farita lub tio faritos.
• "Pies goni kota" = hundo postkuras katon
• "Kot jest goniony przez psa" = kato estas postkurata de hundo lub kato postkuratas de hundo
Zaimki i przysłówki specjalne
Dużą grupę zaimków tworzy się systematycznie. Zaimki te są odmienne. I tak zaimki na -a odmieniają się jak
przymiotniki, na -u i -o jak rzeczowniki, na -e przyjmują też formę kierunku -en.
Zaimki wskazujące mają domyślnie formę dalszą (tio = "tamto"). Formę bliższą tworzy się dodając słowo ĉi przed
lub po zaimku, np. tio ĉi = "ten".
Wiele z tych zaimków nie ma odpowiedników w języku polskim, zostało więc podane przybliżone tłumaczenie.
Nieokreślone I-
Pytające i
względne KI-
Wskazujące TI-
Upowszechniające ĈI-
Przeczące NENI-
osoba oraz zaimki
wyboru -U
ktoś IU
kto KIU
tamten TIU
wszyscy ĈIU
nikt NENIU
cecha -A
jakiś IA
jaki KIA
taki TIA
każdego rodzaju ĈIA
żaden, żadnego rodzaju
NENIA
rzecz -O
coś IO
co KIO
tamto TIO
wszystko ĈIO
nic NENIO
przynależność -ES
czyjś IES
czyj KIES
tego TIES
należący do wszystkich
ĈIES
niczyj NENIES
miejsce -E
gdzieś IE
gdzie KIE
tam TIE
wszędzie ĈIE
nigdzie NENIE
sposób -EL
jakoś IEL
jak KIEL
w ten sposób
TIEL
każdym sposobem ĈIEL
w żaden sposób
NENIEL
czas -AM
kiedyś IAM
kiedy KIAM
wtedy TIAM
zawsze ĈIAM
nigdy NENIAM
Gramatyka języka esperanto
5
ilość, nasilenie -OM
ileś IOM
ile KIOM
tyle TIOM
każdą ilość ĈIOM
nic, żaden, wcale
NENIOM
przyczyna -AL
z jakiegoś powodu
IAL
dlaczego KIAL
dlatego TIAL
z każdego powodu ĈIAL
bez powodu NENIAL
Imiona i nazwy własne
Imiona kończą się na -o, chyba że nie zostały do końca zesperantyzowane, porównaj "Paŭlo", "Sonjo", "Anjo" z
"Maria", "Zebedja", "Noa"
Zdrobnienia imion męskich konstruuje się ucinając je po dowolnej sylabie i dodając -ĉjo. Np. Johano na 'Joĉjo'.
Zdrobnienia imion żeńskich analogicznie z końcówką -njo. Np. Maria na Marinjo lub Manjo.
Czasem używa się też tych zasad do zdrabniania rzeczowników. Np. paĉjo = "tatuś", panjo – "mamusia".
Pytania
Pytania tworzy się za pomocą zaimków ki-. Tam, gdzie wymagana jest odpowiedź tak lub nie, stosowane jest słowo
ĉu (czy) na początku: Ĉu vi parolas esperante?. Odpowiada się jes (tak) lub ne (nie).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
• PMEG – opracowanie gramatyki języka esperanto (w jęzku esperanto)
Przypisy
[1] http:/
Źródła i autorzy artykułu
6
Źródła i autorzy artykułu
Gramatyka języka esperanto Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=21271188 Autorzy: Awersowy, BartekChom, CommonsDelinker, D.M. from Ukraine, Dobromir Sośnierz,
Eswues, Fringo, Kicior99, Kroton, Siedlaro, 14 anonimowych edycji
Źródła, licencje i autorzy grafik
File:Speaker Icon.svg Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Speaker_Icon.svg Licencja: Public Domain Autorzy: Blast, G.Hagedorn, Mobius, 2 anonimowych edycji
Licencja
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
http:/