S

łowo dla Przymierza Miłosierdzia – Czerwiec 2011

„Ewangelia jest naszą pierwszą i jedyną regułą życia,

abyśmy jako zewangelizowani mogli ewangelizować”

(Statut nr.22)

Słowo jest innym filarem naszego Ruchu. Wszystko zależy od Słowa, nic nie
możemy zrobić bez słuchania Słowa. To właśnie Słowo, w listopadzie 1999,
dało nam impuls do tego by z odwagą dać nasze tak Bogu-Ojcu, który prosił
nas o rozpoczęcie tego Dzieła. Wraz z ojcem Enrique czuliśmy, że ten
fragment z Ewangelii wg Łukasza 4, 18 stawał się dla nas życiem. W naszych
sercach, Jezus prosił nas abyśmy żyli i wykonywali w praktyce te słowa.

Pamiętam, że 25 stycznia prosiliśmy Boga o znak, który mógłby nam dać
pokój w sercu. Obawialiśmy się, nasze myśli o utworzeniu nowego
stowarzyszenia, były tylko wytworem naszych głów. W tych dniach,
słuchaliśmy i rozważaliśmy to Słowo, czując, że właśnie nim powinniśmy żyć,
zarówno w życiu osobistym jak i w nowym Dziele.

Poszliśmy razem celebrować mszę w katedrze z okazji rocznicy powstania
miasta São Paulo, i jakie było nasze zdziwienie: czytanie z Ewangelii było to
same Łukasz 4,18. Patrzyliśmy na siebie ze wzruszeniem. Jezus dał nam
potwierdzenie poprzez Słowo Boże i głoszenie naszego arcybiskupa
kardynała D. Claudio Hummes. Wróciliśmy do domu z większą pewnością i
postanowieniem by nie oglądać się już więcej za siebie.

Już od kiedy studiowaliśmy teologię, Słowo Jezusa zawsze było dla nas
dwojga filarem. Często razem z innymi klerykami, spotykaliśmy się aby
dzielić się tym co Duch Święty umieszczał w naszych sercach. Były to
momenty pełne pokoju, radości i wielkiej intuicji. Słowo nas podtrzymywała,
korygowała, była bodźcem do starania się o życie bardziej święte. Po

wspólnym dzieleniu się Słowem postanawialiśmy żyć nim konkretnie przez
tydzień, aby potem dawać innym te łaski, które ono czyniło w każdym z nas.

To właśnie Słowo, osobiście, poprowadziło mnie do marzenia o oddaniu życia
całkowicie Jezusowi. To ono, bez proszenia mnie „o zezwolenie”, „przymusiło
mnie” do powiedzenia tak Bogu-Ojcu, wymagając ode mnie zostawienia
wszystkiego, bycia tylko Jego i Jego dzieci. To jest moje doświadczenie, ale
mam pewność, że każdy może opowiedzieć innych jak Słowo przemawia do
serc, daje impuls, koryguje, grozi, uspokaja, nawraca.
„Poprzez moc Słowa, przyjętego jako początek każdego działania, jako
jedyne kryterium każdego rozeznawania, Wspólnota żyje i odnawia się
każdego dnia.” Są to słowa z naszego Statutu, zatwierdzonego przez Kościół
którymi powinniśmy żyć. Każdy członek Ruchu Przymierza Miłosierdzia
powinien przyjąć to Słowo jako zasadę i filar własnego życia.

Statut mówi, że Słowo którym żyjemy odnawia każdy dzień, i to jest prawda!
Wszyscy którzy decydują się rozpocząć dzień ze Słowem Bożym
doświadczają tej łaski. W niej realizuje się to co Słowo mówi, Ono nie wraca
do nieba bez wydania owoców, i owoców w obfitości. Ojcowie Kościoła
mówią, że życie Słowem od wczesnych godzin rannych, oddala wszelkiego
rodzaju pokusy

.

Mnich

Evágrio Pôntico (IVw.) mówi

ł, że Słowo wnika w

sytuacj

ę, ujawnia pułapki demona i niesie ze sobą zwycięstwo, i sam Bóg

walczy obok cz

łowieka z demonami, które się pojawiają w ciągu dnia.

Metoda jest bardzo prosta. Na początku dnia, przed każdą pracą, zawsze
weź w ręce krótki fragment z Biblii. Przeczytaj powoli i głęboko, spokojnie
rozmyślaj, zapisz to co medytowałeś i co Jezus umieścił w twoim sercu, a
następnie wybierz jak żyć tym poruszeniem Ducha. Podczas dnia działaj
zgodnie ze Słowem, rozważaj je na koniec dnia, przed snem zrób krótki
rachunek sumienia. Z pewnością moc Słowa wejdzie w twoje życie codzienne
i umysł, źródło tak wielu pokus i grzechów zostanie oczyszczone.

Raz jeszcze nasz Statut pomaga nam zrozumieć wartości tego prostego
wyjaśnienia: „Słowo nieustannie przyjmowane i medytowane, wybawia nas od
pokusy przyjmowania mentalno

ści tego świata „(Rz 12:2). Przez obcowanie ze

S

łowem Bożym otrzymujemy światło, niezbędne w rozeznawaniu życia

wspólnotowego, które pomaga nam szuka

ć znaków czasu, dróg Pańskich

(statut nr.29).

Wiemy wszyscy, że bycie częścią Ruchu Przymierza Miłosierdzia koncentruje
się na tym by uczynić wszystko aby synowie i córki Ruchu stali się świętymi.
Nie chcemy robić niczego aby pokazać się światu, by obrosnąć w dumę i by
nam gratulowano za pracę którą wykonujemy z ubogimi, młodymi i
małżeństwami. Nic nie jest warte na tym świecie, wszystko przemija. Za
każdym razem coraz bardziej rozumiemy, że rzeczy są daremne i wszystko
jest marnością nad marnościami. Jedyną prawdą dla nas jest to: stać się
żywym Słowem. Żadne dzieła, domy, wzrost Ruchu w Brazylii lub innych
krajach na świecie. Wszystko jest marnością!

Jedyna prawda jest taka: bądźmy żywym Słowem, które mówi do świata,
ludzi, którzy nas spotykają. Niech nikt nie powie na koniec życia, że ta osoba
była w Ruchu Przymierza Miłosierdzia, lecz oby mógł powiedzieć, wielkimi
literami, że ten członek stał się świętym w Przymierzu, i za pośrednictwem
Przymierza, poprzez Słowo.

Misjonarka Maria Paola była dla nas przykładem. Ona zniknęła, także
podczas swojego ziemskiego życia, zniszczona przez raka, ale pozostaje
żywa pośród nas, po swojej śmierci, ponieważ zdecydowała się żyć tylko
Słowem, zdecydowała przemienić się w Słowo. Ona stale nam powtarzała:
Chcę tylko być i żyć w woli Boga. Niech czyni się Jego wola również w mojej
chorobie.”
Oby we wszystkich miejscach gdzie jest obecne Przymierze Miłosierdzia,
mogło zapłonąć Słowo, jako źródło światła dla wielu, zradzane poprzez
nasze życie.

Pe. Antonello Cadeddu