2018 08 31 Równi i równiejsi Czyli politycy i pedofilia blog Alpejski

Równi i równiejsi. Czyli politycy i pedofilia

2735 84 0

Dyskusja na temat skandalu w amerykańskim Kościele Katolickim wywołuje zaskakujące
emocje. Nie spodziewałem się innej reakcji. Przypomniały mi się ponure doświadczenia z
różnych wspólnot, w których obowiązywała zasada zadziobywnia niepokornych. Widziałem to
wiele razy a kilka razy doświadczyłem tego na własnej osobie. Postawa fanatycznych obrońców
zawsze sprowadzała się do zaciekłego ataku na osobę, która była czynnikiem zaburzającym
„święty spokój”.

Co ciekawe, podobna postawa charakteryzuje obrońców znanych postaci ze sceny politycznej,
którym wolno więcej niż innym.

Wracając do tematu zaburzeń seksualnych, jakie towarzyszą osobowości pedofilskiej nie można
zapomnieć, że od 1968 roku była ona powszechnie praktykowana przez komunizujące ruchy
hippisowsko-ekologiczne. Sztandarowym przykładem takiego postępowania były „komuny”, w
których żyło wielu członków obecnej partii niemieckich „Zielonych”. W komunach tych
praktykowano całkowitą swobodę seksualną praktykując seks z nieletnimi.

Ciekawe, że ci sami lewicowcy, którzy tropią zawzięcie skandale w Kościele sami akceptują w
swoim otoczeniu jawnych pedofili. Szczególnie znaną postacią jest tu jeden z czołowych
polityków Unii Europejskiej, bliski przyjaciel Martina Schulza, który razem z Schulzem zaliczył
słynny wylot z Hradczan, kiedy Czeski prezydent stracił cierpliwość do aroganckich
wysłanników Unii Europejskiej wrzeszczących na niego.

To Cohn Bendit. W wywiadzie dla francuskiej telewizji ten bezkarny i agresywny polityk
opowiadał bez skrępowania jak wspaniałe są doświadczenia w zażywaniu narkotyków, ale
opowiadał też jak fascynujące jest odkrywanie seksualności dzieci. W pewnym momencie
powiedział, że rozbieranie się dorosłego mężczyzny przed 5letnią dziewczynką, to wspaniałe
„maniakalne” przeżycie. Czynów tych również wobec chłopców dokonywał podczas pracy, jako
wychowawca we frankfurckim przedszkolu. Długo zapis tej rozmowy nie był dostępny, ale
dostępne były pisane wynurzenia tego sztandarowego działacza niemieckiej partii „Zielonych” w
jego książce z 1975 roku „Der grosse Basar”, gdzie są opisane jeszcze bardziej drastyczne
„zabawy” z dziećmi.

Szokujące jest to, że Benditowi nie przeszkadza to w żaden sposób w dynamicznej karierze
politycznej. Wspierany jest bardzo silnie przez media i w zasadzie bezkarny. Działania
niemieckiej dziennikarki Bettiny Röhl w 2001 roku aby wyjaśnić tę sprawę zostały zastopowane.
Bendit stwierdził, że jego działania to były eksperymenty na szerszym tle rewolucji seksualnej.
Dziś ten polityk standardowo ruga Węgry i Polskę "ucząc" te kraje demokracji, a Czechy
stanowią dla niego prawdziwą traumę. Co ciekawe jest bliskim przyjacielem Adama Michnika, a
jego książki wydaje Krytyka Polityczna.

Szemrane wiadomości wskazują zaś na ciągle wzrastające zainteresowanie międzynarodowych
siatek zboczeńców, tworzeniem sprawnie funkcjonujących struktur na szczytach politycznej
władzy. Akceptowanie Bendita przez czołowych polityków Unii jest hańbą kładącą się cieniem

na rzekomej równości w traktowaniu obywateli wobec prawa. Za czyny, których Bendit się
dopuścił powinien siedzieć nie Parlamencie Europejskim, a w ciupie! Fenomenem jest tu
postawa rodziców posyłających dzieci do wspomnianego przedszkola, którzy nie widzieli nic
złego w czynach polityka. Dziwne też, że ofiary tych czynów nie zgłaszają się, jako
poszkodowane. Wytłumiano też wołanie o sprawiedliwość jednej z nielicznych
poszkodowanych. Wygląda na to, że nie ma takiego politycznego zapotrzebowania, a ludzie
obecnie reagują jedynie na nagonki medialne.

Na tym tle cieszy mnie wiadomość, że w Kościele Katolickim znaleźli się sprawiedliwi, którzy
postanowili oczyścić go z podobnych struktur. O czym już pisałem.

Smutny to obraz naszych społeczeństw. Każdy, kto zna francuski niech sobie obejrzy
zachowanie Bendita w telewizji. Ostrzegam, że treści są drastyczne.

Tu blokowanie pytań o przeszłość Bendita przez moderatora. Oklaski publiczności są szokujące.