Mamo, ja sam

Wiadomość wydrukowana ze stron:

tyitwojdom.wp.pl

Mamo, ja sam!

2005-07-01 (15:59)

Dla każdego dziecka samodzielnie wykonana czynność jest ogromnym
wyzwaniem. Nic dziwnego, że w momencie osiągnięcia jako takiej

koordynacji ruchów chce ono jak najwięcej rzeczy robić samo. Nierzadko
jest to dla rodziców uciążliwe. Samodzielność jest jednak bardzo ważna

dla prawidłowego rozwoju malca, dlatego warto czasem uzbroić się w
cierpliwość.

Już kilkumiesięczny bobas próbuje nam wyrwać łyżeczkę z pierwszą
papką. Wizja porozrzucanego po podłodze jedzenia z początku nas
przeraża. Od czasu do czasu możemy jednak pozwolić dziecku na
odrobinę wolności. Trzeba się do tego dobrze przygotować. Założyć

malcowi ceratowy śliniaczek, rozłożyć wokół krzesełka folię i dać dziecku
odpowiednie jedzenie (kawałek banana, maliny, gęstą kaszkę). Na pewno

nie za każdym razem trafi do buzi, ale pamiętajmy, że trening czyni
mistrza. Im szybciej nasza pociecha nauczy się jeść sama, tym szybciej

kłopot karmienia będziemy mieli z głowy.

Im dziecko jest starsze, tym częściej denerwuje się, kiedy pomagamy mu w drobnych czynnościach. Chce samo
zakładać buty, myć zęby i nalewać sobie soczek. Ograniczanie możliwości uczenia się tych działań nie ma sensu,
chociaż wydaje nam się, że sami zrobimy wszystko lepiej, a dziecko na naukę ma jeszcze czas. Maluch sam czuje

potrzebę uniezależniania się i choć nas to przeraża - nie powstrzymamy tego procesu. Ważne jest, by ułatwić start
dziecku, a sobie zaoszczędzić nerwów.

Najgorszy jest pośpiech. Jeśli spieszymy się do pracy, a nasz syn właśnie postanawia nauczyć się sznurowania butów,

szybko scena ta przerodzi się w awanturę. Wyróbmy więc sobie nawyk wybierania się z domu o pół godziny wcześniej.
Wtedy nasze dziecko będzie miało czas na eksperymenty, a nam one nie zaszkodzą. Kiedy nasze dziecko zaczyna

przejawiać chęć samodzielnego ubierania się, dobrze jest zmodyfikować jego garderobę.

Zamiast sznurowanych butów lepiej kupować zapinane na rzepy lub wsuwane, a zamiast sweterka z małymi guziczkami
lepszy będzie na zatrzaski, albo wkładany przez głowę. Przy okazji możemy nauczyć dziecko rozpoznawania prawej i
lewej strony. Pamiętajmy jednak, że trzy czy czterolatek nie może jeszcze sam stanowić o sobie. Nie pytajmy więc naszej

pociechy, czy będzie jadła śniadanie, skoro wiadomo, że powinna je zjeść. Spytajmy za to czy na śniadanie woli jajko czy
parówkę. Rano może wybrać kolor czapki, w której pójdzie do przedszkola, ale nie powinna decydować o tym czy w

ogóle czapkę zakładać. O tym decyduje rodzic.

Kilkunastolatek poproszony o pomoc w pracach domowych traktuje to jako zło konieczne. Przedszkolak zaś będzie
zachwycony, jeśli dopuścimy go do pomocy w kuchni czy w porządkach. Dzieci lubią być traktowane poważnie. Jeśli

mogą wziąć udział w pieczeniu ciasta, albo ręcznym praniu, a potem wszystkim o tym opowiedzieć, czują się dumne i
jeszcze chętniej współpracują. Nie warto przejmować się tym, że ciasto znajdzie się nie tylko w piekarniku, ale i na

sukience i we włosach. Początki zawsze są trudne.

Bardzo ważne jest, by nie krytykować malca jeśli coś mu nie wychodzi. On ma prawo do błędów, a proces uczenia się
samodzielności trwa dłużej niż pięć minut. Strofowanie malca może doprowadzić do frustracji i utraty wiary we własne
możliwości. Powinniśmy go wspierać, powtarzając, że nie od razu wszystko się udaje. Możemy napomknąć, że my także

w dzieciństwie mieliśmy problem z posmarowaniem kanapki masłem. Każdy sukces zaś trzeba nagradzać pochwałami,
które świetnie motywują dzieci do dalszych prób. Proces dojrzewania dziecka jest trudny nie tylko dla niego, ale i dla

rodziców. Będziemy potrzebowali dużo cierpliwości i czasu. Nie poddawajmy się zbyt szybko. Nasza wytrwałość będzie
wkrótce nagrodzona.

(Agnieszka Imiela)

Nota prawna Unilever Polska S.A.

Strona 1 z 1

Ty i Twój dom

2005-11-19

http://tyitwojdom.wp.pl/drukuj.html?wid=7546276