WIARA WE WŁASNE MOŻLIWOŚCI

,

ELIMINACJA WEWNĘTRZNEGO KRYTYKA I NIEDOWIARKA

Każdy z nas chciałby móc powiedzieć o sobie z całym przekonaniem:

Jestem naprawdę dobry w pisaniu.

Matematyka sama wchodzi mi do głowy.

Nauka języków obcych przychodzi mi łatwo.

Mam doskonałe wyniki.

Gram dobrze w piłkę nożną.

Gdy zaczynasz wypowiadać te zdanie głośno lub po cichu, w myślach, zauważ, co się dzieje
w twojej świadomości:
Co słyszysz w odpowiedzi na te „śmiałe” i „zarozumiałe” stwierdzenia?

Może coś w rodzaju:

Jestem niezły z matmy, ale X i Y są ode mnie znacznie lepsi.

Pisanie nie idzie mi najgorzej, ale ostatnią klasówkę mogłem napisać lepiej.

Faktycznie języki nie sprawiają mi trudności, ale daleko mi jeszcze do perfekcji...


Czy zauważyłeś, jakiego typu są to odpowiedzi?

Nie jestem taki

ZŁY

(i tu następuje negatywne samookreślenie się),

ALE

... (i tu następuje dalsze poważanie i pomniejszanie własnych sukcesów, dokonań o

możliwości oraz powiew niewiary i zwątpienia).

Jedno małe

ALE

jest w stanie zburzyć wielki sukces.

Postaraj się zauważyć, jak często i w jakich okolicznościach podważasz własną pewność
siebie własnym dialogiem wewnętrznym.

Dialogiem, którym programujesz siebie na

NIE

, czyli na to, czego nie chcesz osiągnąć,

Zamiast na

TAK

, czyli na to, czego pragniesz i czego możesz dokonać.

ZAPAMIĘTAJ PRAWO SUKCESU:


MOŻESZ DOKONAĆ TYKO TEGO, W CO WIERZYSZ, ŻE MOŻESZ.


WIARA W SUKCES RZADKO PRZYCHODZI SAMA: TRZEBA NAD NIĄ
PRACOWAC I JĄ AFIRMOWAĆ.



Ćwiczenie 1.
Poniższe ćwiczenie przeznaczone jest do rozpoczęcia afirmacji wiary w swoje możliwości i
eliminacji wewnętrznego KRYTYKA i NIEDOWIARKA.

(1) Podziel kartkę papieru na dwie części w linii pionowej.
(2) Następnie po lewej stronie zapisz swoją afirmację, np. coraz szybciej uczę się, coraz lepiej

zdaję, jestem coraz lepszy w pisaniu, czy jakiekolwiek zdanie, które pasuje do twojej
sytuacji.

(3) W momencie, gdy zapiszesz swoją afirmację, zostaniesz zalany potokiem negatywnych

odpowiedzi. Zapisuj je wszystkie po prawej stronie, cokolwiek by to było, nawet
wyzwiska.

AFIRMACJA KRYTYK

I

NIEDOWIAREK

Jestem coraz zdolniejsza do matematyki.

Ty! To najlepszy kawał roku! Pamiętasz, jak
ledwo zdawałaś wszystkie klasówki? A ta
praca wakacyjna? To dno! Nikt nie daje
pracy wakacyjne osobie, która a pojęcie o
przedmiocie. Zawsze byłaś noga. Wszyscy
musieli ci pomagać. Wstyd i hańba! W
momencie, gdy siadałaś do rozwiązywania
zadań, twoje myślenie się kończyło... była
nicość, brak powiązań... dno. Zdolna! Czy
wiesz, co to znaczy mieć zdolności?...

(4) Gdy pierwszy impet „opozycji” wygaśnie, gdy wyczerpie ona swoje zasoby argumentów,

znów zapisz swoją pierwszą afirmację, być może w innej już formie, i znów czekaj na
atak opozycji. Zapisuj te słowa po prawej stronie. Pozwól WSZYSKIM myślom się
wypowiedzieć i znajdź dla nich miejsce na papierze.

(5) Prowadź ten dialog aż do naturalnego wyczerpania się argumentów opozycji, czyli

wewnętrznego krytyka i niedowiarka.

(6) Przeprowadź taki sam dialog z każdą inną afirmacją.


Korzyść z przeprowadzenia ćwiczenia:

- jeżeli przeprowadzisz ćwiczenie UCZCIWIE w stosunku do samego siebie, to pozwoli to na

wygaszenie wewnętrznych konfliktów i argumentów działających w opozycji do zamierzeń
i aspiracji, a tym samym uniemożliwiają osiągnięcie togo, czego pragniesz najbardziej,

- pozwoli ci uwierzyć we własne siły i możliwości, uwierzyć, że możesz dokonać tego, o

czym MARZYSZ.

Ćwiczenia proponowane do wewnętrznego programowania należy WYKONAĆ. Nie
wystarczy o nich poczytać. Na pierwszy rzut oka ćwiczenia te mogą ci się wydawać proste i
mało pociągające, jednak są niezwykle skutecznym narzędziem wewnętrznej przemiany.


Cechy afirmacji:

9

Musi być sformułowana w czasie teraźniejszym i musi dotyczyć PROCESU:
wymiernego, skłaniającego do aktywności i zmuszającego mózg do
wewnętrznego uczestnictwa w jego przebiegu. Stąd poprawnie
sformułowana afirmacja brzmi: np.

Staję się dobrym kierownikiem

(a nie

jestem dobrym kierownikiem, bo to przecież kłamstwo, dopiero chcę nim
się stać)

, staję się spokojny i opanowany

(a nie jestem spokojny i

opanowany).

9

Należy ją regularnie powtarzać w myślach lub głośno
w celu wrycia afirmacji w podświadomość, np. dziesięć razy po
przebudzeniu, potem podczas przerwy na drugie śniadanie, na następnie
przed spaniem.

9

Powtarzaj ją i wyobrażaj sobie, jak dobrze się czujesz, gdy afirmacja
staje się rzeczywistością.

Ćwiczenie 2.
Dla wzmocnienia procesu wewnętrznego programowania ważne jest, abyś afirmowała nowo
zdobyte poczucie własnej wartości i własnych możliwości.
Proponuję, abyś powtarzał afirmacje w następujący sposób:

(1) Ułóż palce jak w ćwiczeniu „punkty pozytywu” (por. kinezjologia edukacyjna).
(2) Wypowiadaj afirmację z jednoczesnym wodzeniem oczami po niewidocznym dużym

okręgu, który umieść w odległości metra od siebie.

Nauka idzie mi coraz lżej.
Coraz szybciej jestem w stanie asymilować każdą nową wiedzę.
Nauka coraz bardziej sprawia mi radość.
Staję się szybkim i pojętnym uczniem.
Staję się zdolny.
Uczenie jest coraz łatwiejsze.
Osiągam coraz większą pewność, że mogę się wszystkiego nauczyć.

Źródło:
Katarzyna Gozdek-Michaelis, Supermożliwości twojego umysłu. Jak uczyć się trzy razy szybciej?, Agencja

Wydawnicza Comes, 1995.

Tony Buzan, Potęga umysłu, Muza S.A., Warszawa 2003.