Św. Teresa

Dzieciątka

Jezus

Najświęts

zego

Oblicza

Życiorys

Dzieciństwo

Teresa Martin urodziła się jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii
Guerin i Ludwika Martin. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś
koronkarką. Rodzice byli pobożnymi ludźmi. Ludwik miał zostać
mnichem, lecz z powodu braku znajomości języka łacińskiego nie
został przyjęty do zakonu. Zelia chciała wstąpić do zakonu Sióstr
Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, ale jej kandydatura została
odrzucona
ze względu na problemy z oddychaniem i nawracające bóle głowy.
Ludwik i Zelia poznali się w 1858, a trzy miesiące później wzięli ślub.
Mieli dziewięcioro dzieci,
z których tylko pięć córek - Marie, Pauline, Leonie, Céline i Thérèse -
dożyło wieku dorosłego.
Biznes koronkarski Zelii był na tyle dochodowy, że Louis sprzedał
swój sklep zegarmistrzowski siostrzeńcowi i zaczął współpracować
ze swoją żoną. Zelia zmarła na raka piersi w 1877, kiedy Teresa
miała zaledwie cztery lata. W listopadzie jej ojciec sprzedał
koronkarską działalność i przeniósł się do Lisieux w Normandii,
gdzie mieszkał brat Zelii, Izydor Guérin, z zawodu farmaceuta.

Gdy Teresa skończyła osiem lat, rozpoczęła naukę w szkole
klasztornej sióstr benedyktynek. Rok później, jej siostra Paulina, z
którą była zżyta, wstąpiła
do klasztoru karmelitanek w Lisieux. Także Teresa chciała być
członkinią tego zgromadzenia, ale z powodu młodego wieku jej
kandydatura została odrzucona.
W czternastym roku życia, gdy jej kolejna siostra Maria wstąpiła do
tego samego zgromadzenia, mimo starań drugi raz nie została
przyjęta do Karmelu. Następnie razem z ojcem odbyła pielgrzymkę
do Rzymu, gdzie podczas audiencji generalnej poprosiła
papieża Leona XIII, aby ten wprowadził ją do zakonu w piętnastym
roku życia. Na jej prośbę papież powiedział: "Cóż, moje dziecko, rób
to, co powiedzą przełożeni".

9 kwietnia 1888 wstąpiła do Karmelu w Lisieux, przyjmując imię Teresa od
Dzieciątka Jezus
i Najświętszego Oblicza. Rok później, 10 stycznia rozpoczęła nowicjat.
W ceremonii obłóczyn uczestniczył jej ojciec. 8 września 1890 złożyła śluby
zakonne.
Rok później odkryła "małą drogę dziecięctwa duchowego". Pragnęła, by jej
życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie możliwością jej
pogłębienia i wykazania.
W lutym 1893 została mistrzynią nowicjatu. 29 lipca 1894, po kilku latach
walki z chorobą psychiczną zmarł jej ojciec.

Karmel

Autobiografia

Rankiem w Wielki Piątek, w 1896, pojawił się pierwszy krwotok z
płuc,
objaw zaawansowanej gruźlicy. Z powodu choroby święta nie mogła
skorzystać
z zaproszenia do ośrodka karmelitańskich misjonarzy w ówczesnych
Francuskich Indochinach, gdzie miała wyjechać tworzyć nowy
Karmel w Hanoi.
W lipcu 1897 została przeniesiona do klasztornego szpitala, gdzie
zmarła 30 września, w wieku 24 lat.
Została pochowana w Bazylice Świętej Teresy w Lisieux.

Choroba i śmierć

Pod koniec 1894 matka Agnieszka od Jezusa (będąca jednocześnie
jej rodzoną starszą siostrą Pauliną) poprosiła ją, by spisała
wspomnienia z dzieciństwa (rękopis "A"). W następnym roku Teresa
została duchową siostrą kleryka, który przygotowywał się
do misji. Pierwszy rękopis "A", wraz z jej kolejnymi rękopisami "B"
(spontaniczny list do Jezusa, wyrażający głęboką miłość Świętej) i
"C" (opisujący życie zakonne Świętej) opublikowane po jej śmierci,
stanowią autobiografię.
Autobiografia św. Teresy, zatytułowana później Dzieje duszy, należy
do klasyki karmelitańskiej.

Kult

Beatyfikacja i kanonizacja

Od 14 grudnia 1927 jest główną patronką misji katolickich (obok św.
Franciszka Ksawerego).
W roku 1944 Pius XII ogłosił św. Teresę drugą, obok św. Joanny d'Arc,
patronką Francji.
Jest również patronką zakonów: karmelitanek, terezjanek (Zgromadzenia
Sióstr świętej Teresy
od Dzieciątka Jezus, CST).
W Polsce patronuje archidiecezji łódzkiej. Patronuje również chorym
na AIDS.

Patronat

29 kwietnia 1923r. papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a 17 maja 1925r.
dokonał jej kanonizacji, nazywając ją jednocześnie gwiazdą swojego
pontyfikatu.
Z kolei 19 października 1997r., w setną rocznicę jej śmierci, papież Jan
Paweł II nadał jej tytuł doktora Kościoła powszechnego. Warto zauważyć, ze
św. Teresa jest najmłodszym doktorem Kościoła w historii, a także 3.
kobietą, której przyznano ten tytuł
(obok św. Teresy z Avili i św. Katarzyny ze Sieny).

Dzień obchodów

Relikwie świętej peregrynują po całym świecie. W 2005 roku,
od 1 maja do 15 sierpnia, były w Polsce.

Relikwie

W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest na podstawie autentycznych
fotografii.
Jej atrybutami są: Dziecię Jezus, księga, pęk róż, pióro pisarskie.

Ikonografia

W 1927 roku jej święto zostało ustanowione na 3 października.
W 1969 papież Paweł VI przeniósł wspomnienie na 1 października, dzień
po rocznicy śmierci świętej.

Bazylika Świętej Teresy w

Lisieux

Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus, znajdująca się
w Lisieux, będąca
jednym z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych we Francji.
Rocznie nawiedza
ją blisko dwa miliony ludzi.

Święta Teresa z Lisieux została beatyfikowana w 1923, a kanonizowana
w 1925. W mieście,
w którym żyła, postanowiono wybudować świątynię ku jej czci. Powstała
ona z inicjatywy biskupa Bayeux i Lisieux, Bishopa Lemonniera, wg projektu
trzech architektów: Louisa Marie Cordonniera (zmarł w 1940), jego syna
Louisa Stanislasa (zmarł 25 sierpnia 1960) i jego młodszego syna, Louisa.
Idea otrzymała pełne poparcie papieża Piusa XI. Budowa świątyni trwająca
od 1929 do 1954 była w całości finansowana z datków wiernych. Kamień
węgielny pod fundamenty wmurował legat papieski, kardynał Charost.
11 lipca 1937 bazylikę pobłogosławił kardynał Pacelli, późniejszy
papież Pius XII. Świątynia została konsekrowana 11 lipca 1954. Prace
wykończeniowe zostały wstrzymane z powodu
II wojny światowej. Ataki bombowe na miasto nieznacznie uszkodziły
budowlę.
W lecie 1944r. mieszkańcy, którzy pozostali w Lisieux, schronili się w
podziemiach bazyliki.

Historia