Infradźwięki

Aleksandra Klimczuk

Justyna Nosal

Pojęcie infradźwięków

Według polskiej normy infradźwiękami
nazywamy dźwięki lub hałas, którego
widmo częstotliwości zawarte jest w
zakresie od 2 Hz do 16 Hz,
Według ISO infradźwiękami nazywamy
dźwięki lub hałas, którego widmo
częstotliwości zawarte jest w zakresie
od 1 Hz do 20 Hz.

Cechą charakterystyczną
infradźwięków są znaczne długości
fal (λ>17m), które słabo tłumione
mogą rozchodzić się na znaczne
odległości od źródła. Stosowane
zabezpieczenia przeciwhałasowe
są mało skuteczne.

Dodatkowo infradźwięki mogą być
wzmacniane wskutek zjawiska
rezonansu pomieszczeń,
elementów konstrukcyjnych lub
całych obiektów. Poziomy ciśnień
akustycznych mogą wówczas
przekraczać poziomy mierzone w
pobliżu tych źródeł.

Hałas infradźwiękowy

Hałas infradźwiękowy to hałas, w
którego widmie występują składowe o
częstotliwościach infradźwiękowych i
niskich słyszalnych do 50 Hz.
Szacuje się, że około 40÷60% osób
zatrudnionych w przemyśle i w
transporcie narażonych jest na hałas
infradźwiękowy.

Źródła infradźwięków

Naturalne:

- wybuchy wulkanów
- trzęsienia ziemi
- wodospady
- silne wiatry
- burze, grzmoty
- wzburzone morze itp.

Sztuczne:

- wybuchy atomowe i termojądrowe
- środki transportu: samochody

ciężarowe, autobusy, tramwaje,
helikoptery, promy i kutry

- urządzenia w zakładach pracy:

sprężarki,dmuchawy, pompy próżniowe,
piece hutnicze, młoty kuźnicze, młyny,
kotły, wentylatory i wiele innych.

Zastosowanie

infradźwięków

Infradźwięki są wykorzystywane przez
słonie i wieloryby do komunikacji na
duże odległości.

W medycynie infradźwięki znalazły
zastosowanie, w niektórych
specjalistycznych przyrządach
terapeutycznych.

Narażenie na

infradźwięki.

W rzeczywistych warunkach rzadko
występują wysokie poziomy ciśnienia
akustycznego infradźwięków.
Przeważają średnie poziomy
(80÷120 dB),które zwłaszcza przy
długotrwałej ekspozycji są
wystarczające, by działać na nas
niekorzystnie.

Szczególna wrażliwość na
infradźwięki jest obserwowana u
kobiet i u ludzi młodych.

Typowe objawy obserwowane u

osób eksponowanych na

infradźwięki.

bezbolesny ucisk w uchu

środkowym-przy małych

wartościach ciśnienia akustycznego

(127-132 dB)
ból uszu i czasowe przesunięcie

progu słuchu pojawiające się przy

wyższych poziomach ciśnienia

akustycznego (140-160 dB)

objawy c.d.

drgania rezonansowe narządów
wewnętrznych, odbierane jako
uczucie wewnętrznego wibrowania
towarzysząca drganiom ścian klatki
piersiowej modulacja amplitudowa
głosu, uczucie łaskotania i duszenia
w gardle, kaszel

objawy c.d.

zaburzenia równowagi,
dezorientacja, nudności
nadmierne zmęczenie, dyskomfort,
senność
zaburzeniami sprawności
psychomotorycznej
zaburzeniami funkcji
fizjologicznych.

Gdy ekspozycja na infradźwięki

przekracza progi percepcji słuchowej,

obserwujemy

zmęczenie
zmiany ciśnienia tętniczego krwi
zaburzenia pracy serca
zaburzenia czynności oddechowej
produkcja niektórych hormonów
min.stresowych
zmiany w zapisie EEG

Obiektywnym potwierdzeniem
tych stanów są zmiany w
ośrodkowym układzie nerwowym,
charakterystyczne dla obniżenia
stanu czuwania (co jest
szczególnie niebezpieczne np. u
operatorów maszyn i pojazdów).

W jaki sposób je

odbieramy?

Percepcja infradźwięków polega
nie tylko na słyszeniu klasyczną
drogą słuchową, ale również na
odczuwaniu drgań.

Mechanizm odczuwania drgań
wywołanych infradźwiękami jest
taki sam, jak odbioru drgań
wywołanych mechanicznie. Biorą
tu udział proprioreceptory w
mięśniach, ścięgnach i stawach
oraz receptory dotyku.

Metody ograniczenia

ekspozycji na

infradźwięki.

Hałas infradźwiękowy należy zwalczać u
źródła jego powstawania przez:

- likwidowanie rezonansów,
- stosowanie tłumików akustycznych,
- instalowanie specjalnych kabin o

odpowiednio dużej izolacyjności akustycznej

- tradycyjne metody tłumienia, np. ekrany

akustyczne są w tym przypadku mało
skuteczne.

Dziękujemy za uwagę.