Odma Opłucnowa

Lucyna Nowicka

Karol Kamiński

Odma Oplucnowa

Odma opłucnowa oznacza obecność

wolnego powietrza w jamie opłucnej
spowodowane jest to najczęściej
uszkodzeniem miąższu płucnego lub
przedziurawieniem ściany klatki
piersiowej

Rodzaje Odmy opłucnowej



Samoistna



Odma zamknięta



Odma otwarta



Odma zastawkowa (prężna)

Samoistna



pierwotna



wtórna (POCHP, astma, mukowiscydoza,
sarkoidoza, zwłóknienie płuc, zakażenie
nieswoiste, Tbc, rak, zespół Marfana)

Odma zamknięta



brak komunikacji między jamą
opłucnej a środowiskiem
zewnętrznym



pęknięcie następuje od strony płuca
np:podczas nurkowania, lotów na
dużych wysokościach, wskutek urazu
ciśnieniowego

Postępowanie



Stan chorego jest zwykle stabilny



Pozycja leżąca lub półsiedząca



Tlen przez maskę



Transport do szpitala

Odma otwarta



stała komunikacja między jamą
opłucnej a środowiskiem
zewnętrznym, zazwyczaj na skutek
drążącego urazu klatki piersiowej,
klinicznie manifestuje się jako rana
ssąca

Postępowanie



Zapewnić drożność dróg oddechowych



Szybko zamknąć otwartą ranę klp w jakikolwiek dostępny
sposób (kawałek foli, łyżki combo, gumowa rękawiczka) aby
uniknąć przekształcenia otwartej odmy w prężną należy
zakleić opatrunek plastrem jedynie z trzech stron, co pozwoli
na swobodne wydostawanie się powietrza z klp i zapobiegnie
dalszemu zasysaniu powietrza do środka. Najlepiej sprawdza
się w tej roli opatrunek Ashermana (który jest gotowym
zestawem z zastawką)



Podać tlen, założyć wkłucie



Monitorować poszkodowanego



Przetransportować niezwłocznie do właściwego szpitala

Odma prężna



Wynik urazu tępego, przenikającego



Wytwarza się mechanizm zastawkowy



Wzrost ciśnienia w jamie opłucnowej powyżej wartosci ciśn.

Atmosferycznego



Zapadnięcie chorego płuca, przesunięcie śródpiersia na

zdrową stronę



Objawy:



silna duszność,



ogólny niepokój,



przyśpieszony oddech,



zaburzenia świadomości



poszerzenie żył szyjnych,



przesunięcie tchawicy,



Osłuchowo: ściszenie szmerów oddechowych oraz wypuk

bębenkowy po stronie odmy

Rycina 6-15. „International Trauma Life Support”

Objawy kliniczne odmy prężnej

Postępowanie



Udrożnić drogi oddechowe



Podać tlen w dużym przepływie



Odbarczyć odmę, jeśli są ku temu wskazania, stwierdzenie
co najmniej dwóch z wymienionych poniżej objawów:



Niewydolność oddechowa i sinica



Zanik tętna na tętnicy promieniowej (wstrząs)



Pogarszający się stan świadomości



„Załaduj i jedź”



Niezwłocznie przetransportować do odpowiedniego szpitala

Odbarczanie odmy prężnej



Po potwierdzeniu wystąpienia objawów odmy prężnej i

przynajmniej dwóch z trzech objawów dekompensacji stanu

ogólnego poszkodowanego (niewydolność oddechowa z sinicą,

centralizacja krążenia, pogorszenie stanu świadomości)

ratownik może przystąpić do odbarczenia igłowego odmy

prężnej.



Należy zidentyfikować drugą lub trzecią przestrzeń

międzyżebrową w linii środkowoobojczykowej po stronie odmy.



Zdezynfekować obszar planowanego wprowadzenia igły



Wybrać kaniule o jak największej średnicy i długości co

najmniej 5cm. Igłę należy wprowadzać przez skórę prostopadle

do powierzchni klp, nad górnym brzegiem III żebra, w linii

środkowoobojczykowej. Wejściu igły do opłucnej towarzyszy

nagłe zmniejszenie oporu. Powinno być słychać syk powietrza

uciekającego z opłucnej.



Venflon należy zabezpieczyć przed wypadnięciem i o ile to

możliwe zabezpieczyć zastawką jednokierunkową (w tym celu

można także użyć opatrunku Ashermana)