Zajęcia 17 Osobowość w świetle teorii E. Guthrie'go (teoria uczenia się)



Ogólna teoria uczenia się- teoria wyjaśniająca proces nabywania doświadczeń i
zależności zachowania się w danej aktualnej sytuacji od właściwości tych
doświadczeń.
E. Guthrie nawiązuje do dawnych psychologów asocjacyjnych, gdzie uczenie się
polega na wytwarzaniu skojarzeń, a podstawowym przy tym warunkiem jest współ
wystąpienie w czasie elementów, które maja być skojarzone; wg Guthriego dla
wytworzenia skojarzeń nie jest potrzebna jakaś forma wzmocnienia.

1. Zachowanie się i uczenie się kojarzeniowe
Zachowanie się - skurcze mięśni i wydzielanie gruczołów
Uczenie się i nawyk - są pierwotnie funkcjami narządów zmysłowych, systemu
nerwowego i mięsni; podstawowe prawa uczenia się odnoszą się nie do aktów lecz
do ruchów ponieważ innerwacji podlegają mięśnie, a nie świat zewnętrzny, na
który te mięśnie oddziałują.
Zjawiska kojarzenie i nawyku są pierwotnie zjawiskami ruchu.
Procesy kojarzenia leżą u podstaw wszelkich zmian zachowania się.

2. Przystosowanie się w kategoriach kojarzenia
Człowiek reaguje na zmiany w swoim otoczeniu. Kiedy jakaś jego reakcja jest
adekwatna to może pozostać stałą reakcja na te sytuację. Jeśli jednak reakcja
nie daje rezultatu to jednostka poszukuje takiej, która odniesie skutek.

3. Zmienność odpowiedzi
Wydarzenie przejawiają tendencje do powtarzania się jak i do zmian. Nigdy nie
stajemy przed dokładna kopia sytuacji poprzedniej i musimy oszacować w jakim
stopniu ta nowa sytuacja powtarza istotną konfiguracje bodźców.
Przewidywanie w stosunku do nas jest możliwe w kategoriach naszych własnych
nawyków w zakresie obejmującym różnorodność sytuacji, z jakimi się
zetknęliśmy.

4. Nawyk - Akt
Nawyki aktów zbudowane są na podstawie procesu asocjacji z nawyków ruchowych.

5. System nawyków
Podstawę systemu nawyków stanowi systematyzacja instytucji i kultury, w których
kręgu obraca się jednostka np. zachowanie się wojskowych, policjantów,
nauczycieli- określone role społeczne odpowiadają za pewne nawyki w zachowaniu
się.

6. Definicja osobowości
Osobowość to trwałe i odporne na zmiany nawyki i systemy nawyków o istotnym
znaczeniu społecznym.

7. Osobowość jako zespół nawyków przystosowawczych
Osobowość składa się z zespołu zmian przystosowawczych i można ja dobrze
scharakteryzować, opisując świat, do którego się jednostka przystosowuje np.
możemy zawczasu powiedzieć o cechach, które się rozwinie w dziecku, którego
ojciec jest pastorem lub rybakiem.

8. Cechy osobowości
Ich znaczenie i wartość jest niewielka gdyż nasza reakcja na jakąkolwiek
sytuację zależy od naszego doświadczenia i skojarzeń, które nam nasuwa, a za
każdym razem reakcja ta jest specyficzna i zależy od różnych okoliczności.
Nasza zdolność opisywania ludzi zależy od zdolności określania typów sytuacji,
do których nauczyli się przystosowywać.