PROJEKT DO ANKIETY
POLSKA NORMA
P o l s k i K o m i t e t
ICS 91.060.10; 91.080.30
N o r m a l i z a c y j n y
PN-EN 1996-3
miesiÄ…c i rok publikacji
Wprowadza
EN 1996-3:2006; IDT
Zastępuje
PN-EN 1996-3:2006
Eurokod 6
Projektowanie konstrukcji murowych
Część 3: Uproszczone metody obliczania
murowych konstrukcji niezbrojonych
Norma Europejska EN 1996-3:2006 ma status Polskiej Normy
nr ref. PN-EN 1996-3:
© Copyright by PKN, Warszawa
©
©
©
Wszelkie prawa autorskie zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być zwielokrotniana
jakÄ…kolwiek technikÄ… bez pisemnej zgody Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacyjnego
2 (A) PN-EN 1996-3:
Przedmowa krajowa
Niniejsza norma została opracowana przez KT nr 252 ds. Projektowania Konstrukcji Murowych i
zatwierdzona przez Prezesa PKN ...
Jest tłumaczeniem - bez jakichkolwiek zmian - angielskiej wersji Normy Europejskiej EN 1996-3:2006.
W zakresie tekstu Normy Europejskiej wprowadzono odsyłacze krajowe oznaczone od N1) do N2).
Norma zawiera informacyjny Załącznik krajowy NA, którego treścią są postanowienia krajowe w zakresie
przedmiotowym EN 1996-3:2006.
Niniejsza norma zastępuje PN-EN 1996-3:2006.
Odpowiedniki krajowe norm i dokumentów powołanych w niniejszej normie można znalez
ć w katalogu
Polskich Norm. Oryginały norm i dokumentów powołanych, są dostępne w Wydziale Informacji
Normalizacyjnej i Szkoleń PKN.
W sprawach merytorycznych dotyczących treści normy można zwracać się do właściwego Komitetu
Technicznego PKN, kontakt: www.pkn.pl.
Załącznik krajowy NA
(informacyjny)
Postanowienia krajowe w zakresie przedmiotowym EN 1996-3:2006
NA.1 Postanowienie dotyczące 2.3(2)P  Częściowe współczynniki dla materiałów łM dla stanów
granicznych nośności - ULS
Wartości częściowych współczynników bezpieczeństwa dla muru, łM, przyjmowane do obliczeń konstrukcji w
sytuacjach trwałych podano w Załączniku krajowym NA do EN 1996-1-1:2005 i powtórzono w tablicy poniżej.
Wartości częściowych współczynników bezpieczeństwa muru ustala się odpowiednio do kategorii kontroli
produkcji elementów murowych, rodzaju zastosowanej zaprawy oraz do kategorii wykonania robót na
budowie. Rozróżnia się:
 klasa A wykonania robót  gdy roboty murarskie wykonuje należycie wyszkolony zespół pod nadzorem
mistrza murarskiego, stosuje się zaprawy produkowane fabrycznie, a jeżeli zaprawy wytwarzane są na
budowie, kontroluje się dozowanie składników, a także wytrzymałość zaprawy, a jakość robót kontroluje
inspektor nadzoru inwestorskiego,
 klasa B wykonania robót  gdy warunki określające klasę A nie są spełnione; w takim przypadku nadzór
nad jakością robót może wykonywać osoba odpowiednio wykwalifikowana, upoważniona przez
wykonawcÄ™.
Decyzję o przyjęciu kategorii wykonawstwa podejmuje projektant konstrukcji.
2
(A) PN-EN 1996-3:
3
Tablica NA.1  Wartości współczynnika łM
Å‚M
Materiał
Klasa
A B
A Mury wykonane z elementów murowych kategorii
1,7 2,0
I, zaprawa projektowana a
B Mury wykonane z elementów murowych kategorii Ściany grubości
2,0 2,2
I, zaprawa przepisana b t e" 200 mmd
C Mury wykonane z elementów murowych kategorii
2,2 2,5
II, dowolna zaprawa a, b, c
a
Wymagania dotyczÄ…ce zaprawy projektowanej podano w PN-EN 998-2 i PN-EN1996-2.
b
Wymagania dotyczÄ…ce zaprawy przepisanej podano w PN-EN 998-2 i PN-EN 1996-2.
c
Gdy współczynnik zmienności dla kategorii II elementów murowych jest nie większy niż 25 %.
d
Dla ścian grubości 200 mm > t e" 100 mm:
- wykonanych z elementów murowych kategorii I i zaprawy projektowanej, pod nadzorem
odpowiadającym klasie A wykonania robót  łM = 2,5,
- w pozostałych przypadkach  łM = 2,7.
Kiedy pole przekroju poprzecznego elementu konstrukcji murowej jest mniejsze niż 0,30 m2, należy
dodatkowo zastosować współczynnik łRd o wartości podanej w Tablicy NA.2.
Tablica NA.2 - Wartości współczynnika łRd
Å‚
Å‚
Å‚
Pole przekroju poprzecznego muru (m2) 0,09 0,12 0,20
e" 0,30
2,00 1,43 1,25 1,00
Å‚Rd
NA.2 Postanowienie dotyczące 4.1(1)P  Sprawdzenie ogólnej stateczności budynku
Stateczność ogólną budynku można sprawdzać posługując się metodą uproszczoną podaną w
PN-EN 1996-3, 4.2.
NA.3 Postanowienie dotyczące 4.2.1.1(1)P  Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych
obciążeniu pionowemu oraz obciążeniu wiatrem
Przyjmuje się wartości hm zalecane w Eurokodzie.
NA.4 Postanowienie dotyczące 4.2.2.3(1)  Współczynnik redukcyjny nośność muru. Liczba kotew
ściennych łączących dwie warstwy ściany szczelinowej
Liczba kotew łączących nie może być mniejsza niż 4 na 1 m2 ściany.
NA.5 Postanowienie dotyczące D.1(1)  Uproszczona metoda określania wytrzymałości
charakterystycznej muru. Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie
Stosować należy wytrzymałości charakterystyczne muru na ściskanie, fk,s, podane w tablicach jak niżej.
4 (A) PN-EN 1996-3:
Tablica NA.3  Wartości fk,s dla murów z ceramicznych i silikatowych elementów murowych grupy 1
Zaprawa Zaprawa lekka
Zaprawa zwykła
fb do (tylko elementy ceramiczne)
[MPa]
cienkich
M1 M2,5 M5 M10 M15 M20 M1 M2,5 M5 M10
spoin
5 1,4 1,8 2,2 2,8   2,0 0,9 1,2 1,5 1,8
7,5 1,8 2,4 3,0 3,7 4,2  2,8 1,2 1,6 2,0 2,5
10 2,2 3,0 3,7 4,5 5,1 5,5 3,5 1,5 2,0 2,4 3,0
15 3,0 3,9 4,9 6,0 6,8 7,4 5,0 2,0 2,6 3,2 4,0
20 3,7 4,8 5,9 7,3 8,3 9,0 6,4 2,4 3,2 4,0 4,9
25 4,3 5,6 6,9 8,5 9,7 10,5 7,7 2,9 3,8 4,6 5,7
30 4,9 6,4 7,9 9,7 11,0 12,0 9,0 3,2 4,3 5,3 6,5
35 5,4 7,1 8,8 10,8 12,2 13,3 10,3 3,6 4,8 5,9 7,2
40 6,0 7,8 9,6 11,9 13,4 14,6 11,5 4,0 5,2 6,4 7,9
45 6,5 8,5 10,5 12,9 14,6 15,9 12,7 4,3 5,7 7,0 8,6
50 7,0 9,2 11,3 13,9 15,7 17,1 13,9 4,6 6,1 7,5 9,3
60 7,9 10,4 12,8 15,8 17,8 19,4  5,3 6,9 8,5 10,5
75 9,2 12,2 15,0 18,4 20,8 22,7  6,2 8,1 10,0 12,3
Tablica NA.4  Wartości fk,s dla murów z ceramicznych i silikatowych elementów murowych grupy 2
Zaprawa do Zaprawa lekka
fb Zaprawa zwykła
cienkich spoin (tylko elementy ceramiczne)
[MPa]
M1 M2,5 M5 M10 M15 M20 ceramika silikaty M1 M2,5 M5 M10
5 1,2 1,6 2,0    1,9 1,8 0,8 1,0 1,2 1,5
7,5 1,6 2,2 2,7    2,5 2,5 1,0 1,3 1,7 2,0
10 2,0 2,6 3,2 4,0   3,0 3,2 1,3 1,6 2,0 2,5
15 2,7 3,5 4,3 5,3 6,0  4,0 4,5 1,7 2,2 2,7 3,3
20 3,3 4,3 5,3 6,5 7,3 8,0 4,9 5,7 2,0 2,7 3,3 4,1
25 3,8 5,0 6,2 7,6 8,6 9,4 5,7 6,9 2,4 3,1 3,9 4,7
30 4,3 5,7 7,0 8,6 9,7 10,6 6,5 8,1 2,7 3,6 4,4 5,4
35 4,8 6,3 7,8 9,6 10,9 11,8 7,2 9,2 3,0 4,0 4,9 6,0
Tablica NA.5  Wartości fk,s dla murów z ceramicznych elementów murowych grupy 3 i 4
Zaprawa do
fb Zaprawa zwykła Zaprawa lekka
cienkich spoin
[MPa]
M1 M2,5 M5 M10 M15 grupa 3 grupa 4 M1 M2,5 M5 M10
5 0,9 1,2 1,5   1,4 1,4 0,6 0,8 1,0 
7,5 1,2 1,6 2,0   1,8 1,9 0,8 1,1 1,3 
10 1,5 2,0 2,4 3,0  2,3 2,5 1,0 1,3 1,6 2,0
15 2,0 2,6 3,2 4,0 4,5 3,0 3,5 1,3 1,8 2,2 2,7
4
(A) PN-EN 1996-3:
5
Tablica NA.6  Wartości fk,s dla murów z elementów murowych
z betonu kruszywowego grupy 1 na zaprawie zwykłej
fb Zaprawa zwykła
[MPa]
M1 M2,5 M5 M10 M15 M20
5 1,2 1,6 2,0   
7,5 1,6 2,2 2,7   
10 2,0 2,6 3,2 4,0  
15 2,7 3,5 4,3 5,3 6,0 
20 3,3 4,3 5,3 6,5 7,3 8,0
25 3,8 5,0 6,2 7,6 8,6 9,4
30 4,3 5,7 7,0 8,6 9,7 10,6
35 4,8 6,3 7,8 9,6 10,9 11,8
40 5,3 7,0 8,6 10,6 11,9 13,0
45 5,7 7,6 9,3 11,5 12,9 14,1
50 6,2 8,1 10,0 12,3 13,9 15,2
60 7,0 9,3 11,4 14,0 15,8 17,3
75 8,2 10,8 13,3 16,4 18,5 20,2
Tablica NA.7  Wartości fk,s dla murów z elementów murowych
z betonu kruszywowego grupy 2 na zaprawie zwykłej
fb Zaprawa zwykła
[MPa]
M1 M2,5 M5 M10 M15 M20
5 1,1 1,4 1,8 - - -
7,5 1,4 1,9 2,3 - - -
10 1,8 2,3 2,8 3,5 - -
15 2,3 3,1 3,8 4,6 5,3 -
20 2,8 3,8 4,6 5,7 6,4 7,0
25 3,3 4,4 5,4 6,6 7,5 8,2
30 3,8 5,0 6,1 7,6 8,5 9,3
35 4,2 5,6 6,8 8,4 9,5 10,3
Tablica NA.8  Wartości fk,s dla murów z elementów murowych
z betonu kruszywowego grupy 3 i 4 na zaprawie zwykłej
fb Grupa 3 Grupa 4
[MPa]
M1 M2,5 M5 M10 M15 M1 M2,5 M5 M10 M15
5 0,9 1,2 1,5   0,6 0,8 1,0  
7,5 1,2 1,6 2,0   0,8 1,1 1,3  
10 1,5 2,0 2,4 3,0  1,0 1,3 1,6 2,0 
15 2,0 2,6 3,2 4,0 4,5 1,3 1,7 2,2 2,7 3,0
6 (A) PN-EN 1996-3:
Tablica NA.9  Wartości fk dla murów z elementów murowych
z autoklawizowanego betonu komórkowego
Zaprawa zwykła Zaprawa Zaprawa lekka
fb do
[MPa]
cienkich
M1 M2,5 M5 M1 M2,5 M5
spoin
1,5 0,6 0,8  0,8 0,5 0,7 
2 0,7 1,0  1,1 0,6 0,9 
2,5 0,8 1,1 1,4 1,6 0,8 1,0 1,2
3 1,0 1,3 1,6 1,9 0,9 1,1 1,4
3,5 1,1 1,4 1,8 2,2 1,0 1,3 1,6
4 1,2 1,6 1,9 2,4 1,1 1,4 1,7
4,5 1,3 1,7 2,1 2,7 1,2 1,5 1,9
5 1,4 1,8 2,3 2,9 1,2 1,6 2,0
6 1,6 2,1 2,6 3,4 1,4 1,8 2,3
7 1,8 2,3 2,8 3,9 1,6 2,1 2,5
NA.6  Postanowienie dotyczące D.2  Uproszczona metoda określania wytrzymałości
charakterystycznej muru. Wytrzymałość charakterystyczna muru na zginanie
Stosować należy wytrzymałości charakterystyczne muru na zginanie, fxk1,s i fxk2,s, podane w tablicach jak
niżej.
Tablica NA.10  Wytrzymałości charakterystyczne muru na zginanie
w płaszczyz
nie zniszczenia równoległej do spoin wspornych
w megapaskalach
fxk1,s
Materiał elementu
Zaprawa zwykła
Zaprawa
murowego
Zaprawa lekka
do cienkich spoin
fm < 5 MPa fm e" 5 MPa
Ceramika 0,10 0,10 0,15 0,10
Silikaty 0,05 0,10 0,15 nie stosuje siÄ™
Beton kruszywowy 0,05 0,10 nie stosuje siÄ™ nie stosuje siÄ™
Autoklawizowany
0,05 0,10 0,035 fb 0,10
beton komórkowy
Tablica NA.11  Wytrzymałości charakterystyczne muru na zginanie
w płaszczyz
nie zniszczenia prostopadłej do spoin wspornych
w megapaskalach
fxk2,s
Materiał elementu murowego
Zaprawa zwykła
Zaprawa
Zaprawa lekka
do cienkich spoin
fm < 5 MPa fm e" 5 MPa
Ceramika 0,20 0,40 0,15 0,10
Silikaty 0,20 0,40 0,30 nie stosuje siÄ™
Beton kruszywowy 0,20 0,40 nie stosuje siÄ™ nie stosuje siÄ™
0,20 0,20
Á < 400 kg/m3
Autoklawizowany
0,035 fb*) 0,15
beton komórkowy
0,20 0,40
Á e" 400 kg/m3
*) W przypadku pionowych spoin niewypełnionych zaprawą fxk2 = 0,025 fb.
6
(A) PN-EN 1996-3:
7
NA.7  Postanowienie dotyczące D.3  Uproszczona metoda określania wytrzymałości
charakterystycznej muru. Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie
Tablica NA.12  Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie
w megapaskalach
fvko
Materiał elementu
Zaprawa zwykła Zaprawa
Zaprawa
murowego
do cienkich
fm fvko spoin lekka
15; 20 0,30
Ceramika 5; 10 0,20 0,25 0,10
1; 2,5 0,10
15; 20 0,20
nie
Silikaty 5; 10 0,15 0,30
stosuje siÄ™
1; 2,5 0,10
Beton kruszywowy 15; 20 0,20 nie stosuje siÄ™
Autoklawizowany beton
2,5; 5; 10 0,15 0,25 0,10
komórkowy
8 (A) PN-EN 1996-3:
Stronica pusta
8
NORMA EUROPEJSKA EN 1996-3
EUROPEAN STANDARD styczeń 2006
NORME EUROPÉENNE
EUROPÄISCHE NORM
ICS 91.060.10; 91.080.30 Zastępuje ENV 1996-3:1999
(A) Wersja polska
Eurokod 6  Projektowanie konstrukcji murowych  Część 3:
Uproszczone metody obliczania murowych konstrukcji niezbrojonych
Eurocode 6  Calcul des ouvrages en Eurocode 6  Bemessung und
Eurocode 6  Design of masonry
maçonnerie - Partie 3: Méthodes de calcul Konstruktion von Mauerwerksbauten - Teil
structures  Part 3: Simplified
simplifiées pour les ouvrages en 3: Vereinfachte Berechnungsmethoden für
calculation methods for unreinforced
maçonnerie non armée unbewehrte Mauerwerk
masonry
Niniejsza norma jest polską wersją Normy Europejskiej EN 1996-3:2006. Została ona przetłumaczona przez Polski
Komitet Normalizacyjny i ma ten sam status co wersje oficjalne.
Niniejsza Norma Europejska została przyjęta przez CEN 24 listopada 2005.
Zgodnie z Przepisami wewnętrznymi CEN/CENELEC członkowie CEN są zobowiązani do nadania Normie
Europejskiej statusu normy krajowej bez wprowadzania jakichkolwiek zmian. Aktualne wykazy norm
krajowych, łącznie z ich danymi bibliograficznymi, można otrzymać na zamówienie w Sekretariacie
Centralnym lub w krajowych jednostkach normalizacyjnych będących członkami CEN.
Niniejsza Norma Europejska istnieje w trzech oficjalnych wersjach (angielskiej, francuskiej i niemieckiej).
Wersja w każdym innym języku, przetłumaczona na odpowiedzialność danego członka CEN na jego własny
język i notyfikowana w Sekretariacie Centralnym, ma ten sam status co wersje oficjalne.
Członkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne następujących państw: Austrii, Belgii, Cypru, Danii,
Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Islandii, Litwy, Luksemburga, A
otwy, Malty,
Niemiec, Norwegii, Polski, Portugalii, Republiki Czeskiej, Rumunii, SÅ‚owacji, SÅ‚owenii, Szwajcarii, Szwecji,
Węgier, Włoch i Zjednoczonego Królestwa.
CEN
Europejski Komitet Normalizacyjny
European Committee for Standardization
Comité Européen de Normalisation
Europäisches Komitee für Normung
Centrum ZarzÄ…dzania:
rue de Stassart, 36 B-1050 Brussels
© 2006 CEN All rights of exploitation in any form and by any means reserved
nr ref. EN 1996-3:2006 E
worldwide for CEN national Members.
(A) EN 1996-3:2006
Spis treści
Przedmowa& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 3
Geneza programu Eurokodów& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 3
Status i zakres stosowania Eurokodów& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 4
Normy krajowe wdrażające Eurokody& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 4
Powiązania Eurokodów ze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi (EN i ETA) dotyczącymi
wyrobów& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 5
Załącznik krajowy do EN 1996-3& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 5
1 Postanowienia ogólne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 6
1.1 Zakres Części 3 Eurokodu 6& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 6
1.2 Powołania normatywne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 6
1.3 Założenia& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 6
1.4 Rozróżnienie zasad i reguł stosowania& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 6
1.5 Terminy i definicje& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 6
1.5.1 Postanowienia ogólne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 6
1.5.2 Mur& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 7
1.6 Symbole& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 7
2 Podstawy projektowania& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 8
2.1 Postanowienia ogólne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 8
2.2 Podstawowe zmienne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 8
2.3 Obliczanie metodą częściowych współczynników& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 8
3 Materiały& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 9
3.1 Postanowienia ogólne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 9
3.2 Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie& & & & & & & & & & & & & & & & & & .. 9
3.3 Wytrzymałość charakterystyczna muru na zginanie& & & & & & & & & & & & & & & & & & & 9
3.4 Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie& & & & & & & & & & & & & .. 9
4 Obliczanie niezbrojonych konstrukcji murowych z zastosowaniem metod uproszczonych & & & ..9
4.1 Postanowienia ogólne& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 9
4.2 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych obciążeniu pionowemu oraz obciążeniu wiatrem
& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & ..9
4.2.1 Warunki stosowania& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & . 9
4.2.2 Wyznaczanie nośności obliczeniowej ściany z uwagi na obciążenia pionowe& & & & & & & & .. 12
4.3 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych obciążeniu skupionemu& & & & & & & & & . 15
4.4 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych ścinaniu& & & & & & & & & & & & & & & & 16
4.4.1 Sprawdzenie nośności ścian poddanych ścinaniu& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 16
4.4.2 Nośność obliczeniowa ścian na ścinanie& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 16
4.5 Uproszczona metoda obliczania ścian piwnic poddanych poziomemu parciu gruntu& & & & & 17
4.6 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych w ograniczonym zakresie obciążeniu
prostopadłemu do ich powierzchni bez obciążenia pionowego& & & & & & & & & & & & & & & & & & . 19
4.7 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych równomiernemu obciążeniu prostopadłemu do ich
powierzchni bez obciążenia pionowego& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 19
ZAA

CZNIK A (informacyjny) Uproszczona metoda obliczania niezbrojonych ścian murowych budynków o
wysokości nie większej niż 3 kondygnacje& & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & & 20
Załącznik B (normatywny) Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych w ograniczonym zakresie
obciążeniu prostopadłemu do ich powierzchni bez obciążenia pionowego& & & & & & & & & & & & & .. 23
Załącznik C (informacyjny) Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych równomiernemu obciążeniu
prostopadłemu do powierzchni ściany i nieobciążonych pionowo& & & & & & & & & & & & & & & & & .. 26
Załącznik D (normatywny) Uproszczona metoda określania wytrzymałości charakterystycznej muru& & . 31
2
( A) EN 1996-3:2006
Przedmowa
Niniejszy Norma Europejska EN 1996-3:2006 została opracowana przez Komitet Techniczny
CEN/TC 250  Eurokody Konstrukcyjne", którego sekretariat jest prowadzony przez BSI.
Niniejsza Norma Europejska powinna uzyskać status normy krajowej, przez opublikowanie identycznego
tekstu lub uznanie, najpóz
niej do lipca 2006 r., a normy krajowe sprzeczne z daną normą powinny być
wycofane najpóz
niej do marca 2010 r.
CEN/TC 250 jest odpowiedzialny za wszystkie Eurokody konstrukcyjne.
Niniejsza norma zastępuje ENV 1996-3:1999.
Zgodnie z Przepisami wewnętrznymi CEN/CENELEC do wprowadzenia niniejszej Normy Europejskiej są
zobowiązane krajowe jednostki normalizacyjne następujących państw: Austrii, Belgii, Cypru, Danii, Estonii,
Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Islandii, Litwy, Luksemburga, A
otwy, Malty, Niemiec,
Norwegii, Polski, Portugalii, Republiki Czeskiej, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Szwajcarii, Szwecji, Węgier,
Włoch i Zjednoczonego Królestwa.
.
Geneza programu Eurokodów
W roku 1975 Komisja Wspólnoty Europejskiej, działając na podstawie artykułu 95 Traktatu, ustaliła program
działań w zakresie budownictwa. Celem programu było usunięcie przeszkód technicznych w handlu i
harmonizacja specyfikacji technicznych.
W ramach tego programu działań Komisja podjęła inicjatywę utworzenia zbioru zharmonizowanych reguł
technicznych dotyczących projektowania konstrukcji, które początkowo miałyby stanowić alternatywę dla
reguł krajowych obowiązujących w państwach członkowskich, a ostatecznie miałyby te reguły zastąpić.
Przez piętnaście lat Komisja, korzystając z pomocy Komitetu Wykonawczego złożonego z przedstawicieli
państw członkowskich, prowadziła prace nad realizacją programu Eurokodów, co doprowadziło do
opracowania pierwszej generacji Norm Europejskich w latach 80.
W roku 1989 Komisja i państwa członkowskie UE (Unii Europejskiej) i EFTA (Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu) zdecydowały, na podstawie uzgodnienia1) między Komisją i CEN, przenieść
opracowywanie i publikację Eurokodów do CEN, udzielając serii mandatów, w celu zapewnienia Eurokodom
w przyszłości statusu Norm Europejskich (EN). W ten sposób Eurokody powiązane zostały de facto z
postanowieniami wszystkich dyrektyw Rady i/lub decyzji Komisji, dotyczÄ…cych Norm Europejskich (np.
dyrektywy Rady 89/106/EWG dotyczącej wyrobów budowlanych  CPD  i dyrektywy Rady 93/37/EWG,
92/50/EWG i 89/440/EWG dotyczące robót publicznych i usług oraz odpowiednie dyrektywy EFTA inicjujące
utworzenie rynku wewnętrznego). Program Eurokodów Konstrukcyjnych obejmuje następujące normy,
zwykle składające się z szeregu części:
EN 1990 Eurocode : Basis of Structural Design
EN 1991 Eurocode 1: Actions on structures
EN 1992 Eurocode 2: Design of concrete structures
EN 1993 Eurocode 3: Design of steel structures
EN 1994 Eurocode 4: Design of composite steel and concrete structures
EN 1995 Eurocode 5: Design of timber structures
EN 1996 Eurocode 6: Design of masonry structures
EN 1997 Eurocode 7: Geotechnical design
EN 1998 Eurocode 8: Design of structures for earthquake resistance
1)
Uzgodnienie między Komisją Wspólnot Europejskich i Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN), dotyczącego
opracowania Eurokodów do projektowania budynków i obiektów inżynierskich (BS/CEN/03/89).
3
( A) EN 1996-3:2006
EN 1999 Eurocode 9: Design of aluminium structures
W Eurokodach uznaje się odpowiedzialność władz administracyjnych każdego z państw członkowskich i
zastrzega, że władze te mają prawo do ustalania wartości, związanych z zachowaniem krajowego poziomu
bezpieczeństwa konstrukcji w przypadku, kiedy wartości te w poszczególnych państwach są różne.
Status i zakres stosowania Eurokodów
Państwa członkowskie UE i EFTA uznają, że Eurokody stanowią dokumenty odniesienia:
- do wykazania zgodności budynków i obiektów inżynierskich z wymaganiami podstawowymi dyrektywy
Rady 89/106/EWG, szczególnie wymaganiem podstawowym nr 1  Nośność i stateczność  oraz
wymaganiem podstawowym nr 2  Bezpieczeństwo pożarowe;
- jako podstawa do zawierania umów dotyczących obiektów budowlanych i związanych z nimi usług
inżynierskich;
- jako dokument ramowy do opracowania zharmonizowanych specyfikacji technicznych dotyczÄ…cych
wyrobów budowlanych (Norm Europejskich  EN i Europejskich Aprobat Technicznych  ETA).
Eurokody, w zakresie w jakim dotyczą one samych obiektów budowlanych, mają bezpośredni związek z
dokumentami interpretacyjnymi2), wymienionymi w art. 12 CPD, jakkolwiek charakter ich różni się od
zharmonizowanych norm wyrobów3). Z tego powodu aspekty techniczne występujące przy opracowywaniu
Eurokodów wymagają właściwego rozważenia przez komitety techniczne CEN i/ lub grupy robocze EOTA
zajmujące się normami dotyczącymi wyrobów, w celu osiągnięcia pełnej zgodności tych specyfikacji
technicznych z Eurokodami.
W Eurokodach podano wspólne reguły do powszechnego stosowania przy projektowaniu całych konstrukcji i
ich części składowych oraz wyrobów, tak tradycyjnych, jak i nowatorskich. Odmienne od zwykłych rodzaje
konstrukcji lub zadane w projekcie warunki nie zostały tu uwzględnione, w takich przypadkach wymaga się
dodatkowych opinii eksperta.
Normy krajowe wdrażające Eurokody
Normy krajowe wdrażające Eurokody będą zawierać pełny tekst Eurokodu (łącznie ze wszystkimi
załącznikami), w postaci opublikowanej przez CEN, który może być poprzedzony krajową stroną tytułową i
krajową przedmową oraz może zawierać na końcu informacyjny Załącznik krajowy.
Załącznik krajowy może zawierać tylko informacje dotyczące tych parametrów, które w Eurokodzie
pozostawiono do ustalenia krajowego, zwanych parametrami ustalonymi krajowo, przewidzianych do
stosowania przy projektowaniu budynków i obiektów inżynierskich realizowanych w określonym kraju, to jest:
- wartości i/lub klas, jeśli w Eurokodzie podane są alternatywy,
- wartości, którymi należy się posługiwać, jeśli w Eurokodzie podano tylko symbol,
- specyficznych danych krajowych (geograficznych, klimatycznych itp.), np. mapa śniegowa,
- procedur, które należy stosować, jeśli w Eurokodzie podano procedury alternatywne.
Załącznik może także zawierać:
- decyzje dotyczące stosowania załączników informacyjnych,
- przywołanie niesprzecznych informacji uzupełniających, pomocnych w stosowaniu Eurokodów.
2)
Zgodnie z artykułem 3.3 CPD wymaganiom podstawowym (ER) należy nadać konkretną postać w dokumentach
interpretacyjnych w celu stworzenia koniecznych powiązań pomiędzy wymaganiami podstawowymi a mandatami.
3)
Zgodnie z artykułem 12 CPD dokumenty interpretacyjne powinny:
a) nadać konkretną postać wymaganiom podstawowym przez harmonizowanie terminologii oraz podstaw technicznych i
wskazanie, kiedy jest to niezbędne, klas lub poziomów technicznych dla każdego wymagania;
b) wskazywać metody korelowania tych klas lub poziomów wymagań ze specyfikacjami technicznymi, np. metodami
obliczeń, sprawdzania, technicznymi regułami projektowania, itd.
4
( A) EN 1996-3:2006
Powiązania Eurokodów ze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi (EN i ETA) dotyczącymi
wyrobów
Istnieje wymaganie dotyczące zachowania zgodności zharmonizowanych specyfikacji technicznych dla
wyrobów budowlanych i reguł technicznych dotyczących obiektów budowlanych4). Wszystkie informacje
związane z oznakowaniem CE wyrobów budowlanych, odnoszące się do Eurokodów, powinny wyraz
nie
precyzować, które parametry ustalone przez władze krajowe zostały uwzględnione.
Ta Norma Europejska jest częścią EN 1996, która składa się z następujące części:
Część 1-1: Reguły ogólne  Reguły dla murów zbrojonych i niezbrojonych
Część 1-2: Postanowienia ogólne  Projektowanie z uwagi na pożar.
Część 2: Wymagania projektowe, dobór materiałów i wykonawstwo konstrukcji murowych.
Część 3: Uproszczone metody obliczania murowych konstrukcji niezbrojonych.
EN 1996-1-1 podaje zasady i wymagania dotyczące bezpieczeństwa, użytkowalności oraz trwałości
konstrukcji murowych. Bazują one na metodzie stanów granicznych w połączeniu z metodą częściowych
współczynników. Niniejsza EN 1996-3 opisuje uproszczone metody obliczania ułatwiające projektowanie
niezbrojonych ścian murowych według zasad podanych w EN 1996-1-1.
Do projektowania nowych konstrukcji zaleca się stosować EN 1996 w sposób bezpośredni, łącznie EN 1990,
1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 i 1999.
EN 1996-2 jest zalecana do stosowania przez:
- komitety przygotowujące normy do projektowania konstrukcji i związanych wyrobów oraz normy
dotyczÄ…ce badania i wykonawstwa;
- inwestorów (np. określanie specjalnych wymagań dotyczących stopnia niezawodności i trwałości);
- projektantów i przedsiębiorców budowlanych;
- stosowne władze.
Załącznik krajowy do EN 1996-3 N1)
Niniejsza norma podaje symbole i niektóre zamienne metody, dla których trzeba określić krajowe wartości
lub dokonać ich wyboru; w uwagach pod odpowiednimi punktami zaznaczono, gdzie wybór krajowych
wartości może mieć miejsce. Norma krajowa wprowadzająca EN 1996-3 w danym kraju powinna zawierać
Załącznik krajowy obejmujący parametry określane oddzielnie w danym kraju do stosowania w
projektowaniu i prowadzeniu robót budowlanych.
W EN 1996-3 zmiany krajowe dopuszcza się w następujących punktach:
- 2.3(2)P Wartości częściowych współczynników dla materiałów łM
- 4.1 (P) Sprawdzanie ogólnej stateczności budynku
- 4.2.1.1 (1)P Warunki ogólne w przypadku stosowania metody uproszczonej
- 4.2.2.3(1) Współczynnik redukcji nośności
- D.1 (1) Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie
- D.2 (1) Wytrzymałość charakterystyczna muru na zginanie
- D.3 (1) Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie
4)
patrz artykuł 3.3 i artykuł 12 CPD, jak również artykuły 4.2, 4.3.1, 4.3.2 i 5.2 w ID 1.
N1)
Odsyłacz krajowy: Patrz Załącznik krajowy NA.
5
( A) EN 1996-3:2006
1 Postanowienia ogólne
1.1 Zakres Części 3 Eurokodu 6
(1)P Zakres Eurokodu 6 dotyczÄ…cego konstrukcji murowych, podany w EN 1996-1-1:2005, 1.1.1 stosuje siÄ™
także do niniejszej EN 1996-3.
UWAGA: Eurokod 6 dotyczy wyłącznie wymagań związanych z bezpieczeństwem, użytkowalnością i trwałością
konstrukcji murowych. Eurokod 6 nie zawiera specjalnych wymagań dotyczących projektowania z uwagi na wpływy
sejsmiczne.
(2)P EN 1996-3 podaje uproszczone metody obliczania ułatwiające obliczanie ścian murowych
niezbrojonych, poddanych następującym warunkom:
- ściany pod obciążeniem pionowym i obciążone wiatrem;
- ściany pod obciążeniem skupionym;
- ściany poddane ścinaniu;
- ściany piwnic poddane poziomemu parciu gruntu i obciążone pionowo;
- ściany poddane obciążeniom prostopadłym do ich powierzchni bez obciążenia pionowego.
(3)P Reguły podane w EN 1996-3 są zgodne z postanowieniami EN 1996-1-1 lecz bardziej bezpieczne pod
względem stosowanych warunków i ograniczeń.
(4) W przypadku rodzajów konstrukcji murowych lub części tych konstrukcji nie objętych (1), obliczenia
powinny być przeprowadzane zgodnie z EN 1996-1-1.
(5) Niniejszą EN 1996-3 stosuje się wyłącznie do konstrukcji murowych lub części tych konstrukcji, które są
przedmiotem EN 1996-1-1 i EN 1996-2.
(6) Uproszczone metody obliczania podane w niniejszej EN 1996-3 nie dotyczą obliczeń konstrukcji w
sytuacjach wyjÄ…tkowych.
1.2 Powołania normatywne
(1)P Powołania podane w EN 1996-1-1:2005, 1.2 stosuje się do niniejszej EN 1996-3.
1.3 Założenia
(1)P Założenia podane w EN 1990:2002, 1.3 stosuje się do niniejszej EN 1996-3.
1.4 Rozróżnienie zasad i reguł stosowania
(1)P Reguły podane w EN 1990:2002, 1.4 stosuje się do niniejszej EN 1996-3.
1.5 Terminy i definicje
1.5.1 Postanowienia ogólne
(1) Terminy i definicje podane w EN 1990:2002, 1.5 stosuje siÄ™ w niniejszej EN 1996-3.
(2) Terminy i definicje podane w EN 1996-1-1:2005, 1.5 stosuje siÄ™ w niniejszej EN 1996-3.
(3) W 1.5.2 podano dodatkowe terminy i definicje stosowane w niniejszej EN 1996-2N2).
N2)
Odsyłacz krajowy: Błąd w oryginale, powinno być EN 1996-3.
6
( A) EN 1996-3:2006
1.5.2 Mur
1.5.2.1
ściana piwniczna
ściana oporowa częściowo lub całkowicie zagłębiona w gruncie
1.6 Symbole
(1)P Symbole, które nie dotyczą materiału stosuje się zgodnie z EN 1990, 1.6.
(2)P Na użytek niniejszej normy stosuje się symbole podane w EN 1996-1-1.
(2)P Innymi symbolami stosowanymi w niniejszej EN 1996-3 sÄ…:
bc odległość ścian poprzecznych lub odległość pomiędzy innymi elementami podpierającymi;
c stała;
fk,s wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie, określana w sposób uproszczony;
fvdo początkowa wytrzymałości obliczeniowa na ścinanie;
fvdu wytrzymałości obliczeniowa na ścinanie;
ha wysokość średnia budynku;
he wysokość ścian poniżej poziomu terenu;
hm maksymalna dopuszczalna wysokość budynku stosowana w uproszczonym sposobie obliczania;
kG stała;
l długość ściany w kierunku poziomym;
lbx długość rzutu budynku w kierunku osi x;
lby długość rzutu budynku w kierunku osi y;
lf rozpiętość stropu;
lf,ef efektywna rozpiętość stropu;
lsx długość ściany usztywniającej usytuowanej w kierunku osi x;
lby długość ściany usztywniającej usytuowanej w kierunku osi y;
NEd,max maksymalne pionowe obciążenie obliczeniowe;
NEd,min minimalne pionowe obciążenie obliczeniowe;
qEwd obciążenie obliczeniowe wiatrem na jednostkę powierzchni;
współczynnik obciążenia;
Ä…
7
( A) EN 1996-3:2006
stała;
²
gęstość objętościowa gruntu;
Áe
współczynnik redukcyjny nośności.
Åšs
2 Podstawy projektowania
2.1 Postanowienia ogólne
(1)P Konstrukcje murowe projektować należy zgodnie z regułami ogólnymi podanymi w EN 1990.
(2)P Szczególne postanowienia, które powinny być stosowane w odniesieniu do konstrukcji murowych,
podano w EN 1996-1-1:2005, Rozdział 2.
2.2 Podstawowe zmienne
(1)P Wartości oddziaływań należy przyjmować z odpowiednich części EN 1991.
(2)P Częściowe współczynniki dla oddziaływań należy określać wg EN 1990.
(3)P Właściwości materiałów i wyrobów budowlanych oraz dane geometryczne przyjmowane w obliczeniach
powinny być zgodne z danymi w EN 1996-1-1 lub w innych stosownych zharmonizowanych specyfikacjach
technicznych ETA, chyba że w niniejszej EN 1996-3 postanowiono inaczej.
2.3 Obliczanie metodą częściowych współczynników
(1)P Obliczanie metodą częściowych współczynników powinno być zgodne z EN 1996-1-1:2005, 2.4.
UWAGA: Powyższe dotyczy także uwag podanych w EN 1996-1-1:2005, 2.4.2.
(2)P Odpowiednie wartości częściowych współczynników właściwości materiałów, łM, należy stosować w
stanie granicznym nośności dla zwykłych sytuacji obliczeniowych.
UWAGA: Wartości liczbowe łM mogą być podane w Załączniku krajowym. Zalecanymi są wartości podane w EN
1996-1-1:2005, 2.4.3. Wartości zalecane dla konstrukcji murowych powtórzono w tablicy poniżej.
Materiał
Å‚M
Klasa
Mury wykonane z: 1 2 3 4 5
elementów murowych kategorii I i zaprawy 1,5 1,7 2,0 2,2 2,5
projektowanej
elementów murowych kategorii I i zaprawy 1,7 2,0 2,2 2,5 2,7
przepisanej
elementów murowych kategorii II i zaprawy 2,0 2,2 2,5 2,7 3,0
dowolnej
Koniec UWAGI.
8
( A) EN 1996-3:2006
3 Materiały
3.1 Postanowienia ogólne
(1)P Materiały stosowane do wykonywania ścian murowych, przywołane w niniejszej EN 1996-3, powinny
spełniać wymagania podane w EN 1996-1-1:2005, Rozdział 3.
(2)P Elementy murowe należy przypisać do grupy 1, grupy 2, grupy 3 lub grupy 4 zgodnie z
EN 1996-1-1:2005, 3.1.1.
UWAGA: Przypisania wyrobu do określonej grupy dokonuje zwykle producent w deklaracji swojego wyrobu.
3.2 Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie
(1)P Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie należy określać zgodnie z EN 1996-1-1:2005,
3.6.1.
(2) Uproszczony sposób określania wytrzymałości charakterystycznej muru na ściskanie na potrzeby
stosowania niniejszej normy podano w Załączniku D.
3.3 Wytrzymałość charakterystyczna muru na zginanie
(1)P Wytrzymałość charakterystyczną muru na zginanie należy określać zgodnie z EN 1996-1-1:2005, 3.6.3.
(2) Uproszczony sposób określania wytrzymałości charakterystycznej muru na zginanie na potrzeby
stosowania niniejszej normy podano w Załączniku D.
3.4 Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie
(1)P Początkową wytrzymałość charakterystyczną muru na ścinanie, fvko, należy określać zgodnie z
EN 1996-1-1:2005, 3.6.2.
(2) Uproszczony sposób określania początkowej wytrzymałości charakterystycznej muru na ścinanie na
potrzeby stosowania niniejszej normy podano w Załączniku D.
4 Obliczanie niezbrojonych konstrukcji murowych z zastosowaniem metod uproszczonych
4.1 Postanowienia ogólne
(1)P Należy sprawdzać ogólną stateczność budynku, którego część składową stanowią analizowane ściany.
UWAGA: Sprawdzenia można dokonać zgodnie z EN 1996-1-1:2005, 5.4(1) lub korzystając z metody
uproszczonej, która może być podana w Załączniku krajowym.
4.2 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych obciążeniu pionowemu oraz obciążeniu
wiatrem
4.2.1 Warunki stosowania
4.2.1.1 Warunki ogólne
(1)P Metodę uproszczoną można stosować jeżeli spełnione są następujące warunki:
9
( A) EN 1996-3:2006
- wysokość budynku powyżej poziomu terenu nie jest większa niż hm. W przypadku budynków z
dachami nachylonymi wysokość budynku określa się jako średnią ha, jak pokazano na Rysunku 4.1.
Rysunek 4.1  Zasady określania średniej wysokości budynku ha
UWAGA: Wartości hm do stosowania w kraju mogą być podane w Załączniku krajowym. Wartości zalecane,
podane jako klasy, zamieszczono w tablicy poniżej.
Klasa 1 2 3
hm 20 m 16 m 12 m
- rozpiętość stropów opartych na ścianach nie jest większa niż 7,0 m;
- rozpiętość dachów opartych na ścianach nie jest większa niż 7,0 m, z wyjątkiem dachów z lekkich
elementów kratownicowych, których rozpiętość nie powinna przekraczać 14,0 m;
- wysokość kondygnacji w świetle nie jest większa niż 3,2 m, z wyjątkiem budynków o całkowitej
wysokość nie większej niż 7,0 m, w których wysokość w świetle kondygnacji parteru może wynosić
4,0 m;
- obciążenie charakterystyczne zmienne na stropie i dachu nie jest większe niż 5,0 kN/m2;
- ściany są usztywnione w kierunku poziomym za pomocą stropów i konstrukcji dachu usytuowanej
pod kątem prostym do jej płaszczyzny, bądz
też samych stropów i dachów lub w inny odpowiedni
sposób, np. za pomocą wieńca o odpowiedniej sztywności, zgodnie z EN 1996-1-1:2005, 8.5.1.1;
- ściany na poszczególnych kondygnacjach znajdują się w jednej płaszczyz
nie;
- stropy i dach opiera się na ścianie za pomocą wieńców o szerokości równej co najmniej 0,4t
grubości ściany i nie mniej niż 75 mm;
- końcowa wartość współczynnika pełzania dla muru Ć" jest nie większa niż 2,0;
- grubość ściany i wytrzymałość muru na ściskanie należy sprawdzać na każdej kondygnacji, chyba
że są takie same na wszystkich kondygnacjach.
UWAGA: Dalsze uproszczone metody obliczania, stosowane do budynków o wysokości nie przekraczających 3
kondygnacji podano w Załączniku A.
4.2.1.2 Warunki dodatkowe
(1)P Dla ścian stanowiących skrajną podporę stropów (patrz Rysunek 4.2) uproszczoną metodę obliczania
podaną w 4.2.2 można stosować tylko w przypadku, gdy rozpiętość stropu lf jest nie większa niż
10
( A) EN 1996-3:2006
(4.1a)
7,0 m przy NEdd"kG t b fd
lub jest równa mniejszej z wartości
4,5 + 10 t (w m) i 7,0 m, gdy fd > 2,5 N/mm2 (4.1b)
lub
(4.1c)
4,5 + 10 t (w m) i 6,0 m, gdy fd d" 2,5 N/mm2
gdzie:
NEd pionowe obciążenie obliczeniowe na rozpatrywanym poziomie;
t rzeczywista grubość ściany lub warstwy nośnej ściany szczelinowej stanowiącej skrajną
podporÄ™ stropu, w metrach;
b szerokość, na której przyłożone jest obciążenie;
fd wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie;
kG współczynnik równy 0,2 dla grupy 1 elementów murowych oraz 0,1 dla grupy 2, grupy 3 i
grupy 4 elementów murowych.
Rysunek 4.2  Åšciana stanowiÄ…ca skrajnÄ… podporÄ™ stropu
(2)P Ściany stanowiące skrajną podporę stropów lub konstrukcji dachowych, poddane jednocześnie
obciążeniu wiatrem, należy obliczać zgodnie z 4.2.2, jeżeli
(4.2)
c1qEwd bh2
te" +c2 h
NEd
gdzie:
h wysokość kondygnacji w świetle;
qEwd obciążenie obliczeniowe wiatrem na jednostkę powierzchni ściany;
NEd pionowe obciążenie obliczeniowe wywierające najbardziej niekorzystny wpływ na górnej krawędzi
ściany rozpatrywanej kondygnacji;
b szerokość, na której przyłożone jest obciążenie;
t rzeczywista grubość ściany lub warstwy nośnej ściany szczelinowej stanowiącej skrajną podporę
stropu;
11
( A) EN 1996-3:2006
NEd
współczynnik równy ;
Ä…
t b fd
c1, c2 stałe wg Tablicy 4.1.
Tablica 4.1  Stałe c1 i c2
c1 c2
Ä…
0,05 0,12 0,017
0,10 0,12 0,019
0,20 0,14 0,022
0,30 0,15 0,025
0,50 0,23 0,031
UWAGA Dopuszcza siÄ™ interpolacjÄ™ liniowÄ….
UWAGA: W Załączniku C podana jest uproszczona metoda obliczania ścian obciążonych prostopadle do ich
płaszczyzny. Metodę tę można stosować do wyznaczania grubości ściany t, zamiast stosowania wzoru (4.2), o ile
pionowe obciążenie obliczeniowe powoduje najbardziej niekorzystny wynik wynoszący nie więcej niż k b t fd , gdzie k,
b, t oraz fd przyjmuje siÄ™ jak w 4.2.1.2.
4.2.2 Wyznaczanie nośności obliczeniowej ściany z uwagi na obciążenia pionowe
4.2.2.1 Postanowienia ogólne
(1)P W stanie granicznym nośności sprawdza się:
(4.3)
NEdd"NRd
gdzie:
NEd pionowe obciążenie obliczeniowe;
NRd nośność obliczeniowa ściany z uwagi na obciążenia pionowe, zgodnie z 4.2.2.2.
4.2.2.2 Nośność obliczeniowa z uwagi na obciążenia pionowe
(1) Nośność obliczeniowa z uwagi na obciążenia pionowe może być wyznaczana jako
(4.4)
NRd=Åšs fd A
gdzie:
współczynnik redukcji nośności uwzględniający wpływ smukłości oraz mimośrodu
Åšs
obciążenia, określany z 4.2.2.3;
fd wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie;
A przekrój poprzeczny obciążonej ściany.
4.2.2.3 Współczynnik redukcyjny nośności
(1) Współczynnik redukcyjny nośności Śs dla ścian wewnętrznych zaleca się wyznaczać ze wzoru (4.5a).
12
( A) EN 1996-3:2006
2
(4.5a)
ëÅ‚ öÅ‚
hef
ìÅ‚ ÷Å‚
Åšs = 0,85 - 0,0011
ìÅ‚ ÷Å‚
tef
íÅ‚ Å‚Å‚
Dla ścian stanowiących końcowe podparcie stropów, wartości Śs zaleca się wyznaczać jako mniejszą z
wartości uzyskanych z wzoru (4.5a) lub
(4.5b)
lf,ef
Åšs=1,3- d"0,85
8
Dla ścian najwyższej kondygnacji stanowiących skrajną podporę stropu lub dachu, za wartość Śs zaleca się
przyjmować jako mniejszą z wartości uzyskanych ze wzorów (4.5a), (4.5b) oraz
(4.5c)
Åšs=0,4
gdzie:
hef wysokość efektywna ściany (patrz 4.2.2.4);
tef grubość efektywna, określana zgodnie z EN 1996-1-1:2005, 5.5.1.3, lub
tef = t dla ściany jednowarstwowej
3 3
tef =3 t1+t2 dla ściany szczelinowej z liczbą kotew ściennych nie mniejszą niż ntmin,
gdzie t1 i t2 są rzeczywistymi grubościami warstw, a moduł sprężystości
warstwy nienośnej jest co najmniej równy 90% modułu warstwy nośnej.
lf,ef rozpiętość efektywna stropu stanowiącego skrajną podporę ściany, wyznaczana jako:
lf,ef = lf dla stropu swobodnie podpartego;
lf,ef = 0,7lf dla stropu ciągłego;
lf,ef = 0,7lf dla stropu swobodnie podpartego, rozpiętego w 2 kierunkach,
gdzie długość podparcia rozpatrywanej ściany jest nie większa niż 2 lf;
lf,ef = 0,5lf dla stropu ciągłego rozpiętego w 2 kierunkach, gdzie
długość podparcia rozpatrywanej ściany jest nie większa niż 2 lf;
współczynnik redukcji nośności uwzględniający efekt wyboczenia, mimośród początkowy,
Åšs
mimośród przyłożenia obciążenia i wpływ pełzania.
UWAGA: Wartość ntmin do stosowania w kraju może być podana w Załączniku krajowym; wartością zalecaną jest
2.
4.2.2.4 Wysokość efektywna ścian
(1) Wysokość efektywną ścian można wyznaczać ze wzoru
(4.6)
hfs=Án h
gdzie:
h wysokość kondygnacji w świetle;
współczynnik redukcji, gdzie n = 2, 3 lub 4 w zależności od zamocowania krawędzi ściany
Án
lub jej sztywności.
(2) Współczynnik redukcji Án można wyznaczać nastÄ™pujÄ…co:
(i) Dla ścian usztywnionych u góry i u dołu, kiedy stropy lub dachy zbrojone lub sprężone (patrz Rysunek
4.3), oparte są na ścianie za pośrednictwem wieńca żelbetowego sięgającego na co najmniej 2/3 grubości
ściany i nie mniej niż 85 mm:
Á2 = 1,0 dla Å›ciany stanowiÄ…cej skrajnÄ… podporÄ™ stropu,
13
( A) EN 1996-3:2006
Á2 = 0,75 dla pozostaÅ‚ych Å›cian.
Rysunek 4.3  Usztywnienie ścian za pomocą stropów lub dachu
(ii) Dla ścian usztywnionych u góry i u dołu (np. przez wieńce o odpowiedniej sztywności lub stropy
drewniane) z możliwością obrotu krawędzi podporowych stropu lub dachu (patrz Rysunek 4.4):
Rysunek 4.4  Brak usztywnienia na obrót za pomocą stropów lub dachu
(iii) Dla ścian usztywnionych u góry i u dołu oraz wzdłuż jednej krawędzi pionowej (patrz Rysunek 4.5):
l
dla ściany nie stanowiącej skrajnej podpory stropu przy jej usztywnieniu na
Á3=1,5 d"0,75
h
górnej i dolnej krawędzi jak powyżej w (i),
we wszystkich pozostałych przypadkach w (1) oraz powyżej w (ii)
d" 1,0
gdzie:
14
( A) EN 1996-3:2006
h wysokość kondygnacji w świetle;
l odległość krawędzi swobodnej od osi ściany usztywniającej.
Rysunek 4.5  Ściana usztywniona u góry i u dołu oraz wzdłuż jednej krawędzi pionowej
(iv) Dla ścian usztywnionych u góry i u dołu oraz wzdłuż obu krawędzi pionowych (patrz Rysunek 4.6):
l
w przypadku usztywnienia na górnej i dolnej krawędzi, jak w (i) powyżej, jeśli
Á3= d"0,75
2h
ściana nie stanowi skrajnej podpory stropu;
we wszystkich pozostałych przypadkach w (1) oraz (ii) powyżej
d" 1,0
gdzie:
h wysokość kondygnacji w świetle;
l odległość osi ścian usztywniających.
Rysunek 4.6  Ściana usztywniona u góry i u dołu oraz wzdłuż obu krawędzi pionowych
4.2.2.5 Smukłość ścian
(1) Smukłość ścian hef/tef nie powinna być większa niż 27.
4.3 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych obciążeniu skupionemu
(1) Nośność obliczeniową ściany poddanej obciążeniu skupionemu NRdc, wyznaczyć można:
- ze wzoru (4.7), dla murów wykonanych z elementów murowych grupy 1;
- ze wzoru (4.8), dla murów wykonanych z elementów murowych grupy 2, 3 lub 4;
15
( A) EN 1996-3:2006
ëÅ‚ öÅ‚
a1 ÷Å‚
ìÅ‚
NRdc = fd ìÅ‚1,2 + 0,4 Ab , lecz nie wiÄ™cej niż 1,5 fd Ab
(4.7)
hc ÷Å‚
íÅ‚ Å‚Å‚
(4.8)
NRdc=fd Ab
gdzie:
a1 odległość od krawędzi ściany do najbliższej krawędzi pola oddziaływania obciążenia
skupionego (patrz Rysunek 4.7);
hc wysokość ściany do poziomu obciążenia (patrz Rysunek 4.7);
Ab pole oddziaływania obciążenia skupionego.
Rysunek 4.7  Ściana poddana działaniu obciążenia skupionego
pod warunkiem, że:
- pole oddziaływania obciążenia skupionego nie przekracza ź powierzchni przekroju poprzecznego
ściany oraz wartości 2t2, gdzie t jest grubością ściany;
- mimośród przyłożenia obciążenia względem osi ściany jest nie większy niż t/4;
- nośność ściany w przekroju usytuowanym w środku jej wysokości sprawdza się zgodnie z 4.2,
przyjmujÄ…c, że obciążenie skupione rozkÅ‚ada siÄ™ pod kÄ…tem 60°.
4.4 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych ścinaniu
4.4.1 Sprawdzenie nośności ścian poddanych ścinaniu
(1)P W stanie granicznym nośności sprawdzić należy warunek
(4.9)
VEdd"VRd
gdzie:
VEd siła ścinająca w ścianie, wywołana obciążeniem obliczeniowym,
VRd nośność obliczeniowa ściany na ścinanie.
UWAGA: Uproszczoną metodę obliczania ścian poddanych ścinaniu w budynkach o wysokości nie większej niż
3 kondygnacje podano w Załączniku A3.
4.4.2 Nośność obliczeniowa ścian na ścinanie
16
( A) EN 1996-3:2006
(1) Nośność obliczeniową na ścinanie, VRd , dla ścian o przekroju prostokątnym można wyznaczyć ze wzoru
(4.10a)
l NEd l
îÅ‚
VRd = cv îÅ‚ - eEd Å‚Å‚ t fvdo + 0,4 d" 3 - eEd Å‚Å‚ t fvdu
ïÅ‚2 śł
Å‚M ïÅ‚2 śł
ðÅ‚ ûÅ‚ ðÅ‚ ûÅ‚
gdzie:
cv współczynnik równy 3 dla muru z wypełnionymi spoinami pionowymi lub
1,5 dla muru z niewypełnionymi spoinami pionowymi;
l długość ściany w kierunku jej zginania;
eEd mimośród ściskającego obciążenia w rozpatrywanym przekroju poprzecznym,
MEd
(4.10b)
eEd= nie mniej niż l/6
NEd
MEd moment obliczeniowy w rozpatrywanym przekroju poprzecznym;
NEd obciążenie obliczeniowe ściskające w rozpatrywanym przekroju poprzecznym;
t grubość ściany;
fvdo początkowa wytrzymałość obliczeniowa muru na ścinanie równa, zgodnie z 3.4, wartości
fvko, podzielonej przez Å‚M;
fvdu wytrzymałość obliczeniowa muru na ścinanie zgodnie z EN 1996-1-1:2005/ 3.6.2(3) i
3.6.2(4).
UWAGA: Ograniczenia wytrzymałości muru na ścinanie podano w EN 1996-1-1:2005.
(2) Równanie (4.10a) stosuje się, gdy:
- mur nie jest wykonywany na spoiny pasmowe;
- zaprawa jest:
- zaprawą zwykłą zgodnie z EN 1996-1-1:2005, 3.2;
- zaprawą do cienkich spoin o grubości 0,5 mm do 3,0 mm zgodnie z EN 998-2, lub;
- zaprawÄ… lekkÄ… zgodnie z EN 998-2;
- zaprawa spoin spełnia wymagania EN 1996-1-1:2005, 8.1.5;
- NEd d" 0,5 l t fd.
4.5 Uproszczona metoda obliczania ścian piwnic poddanych poziomemu parciu gruntu
(1) Uproszczoną metodą obliczania ścian piwnic poddanych poziomemu parciu gruntu można posługiwać się
w przypadku, kiedy spełnione są następujące warunki:
- wysokość ściany w świetle wynosi h d" 2,6 m, a grubość ściany t e" 200 mm;
- strop nad piwnicą zachowuje się jak przepona i jest w stanie przenieść siły będące efektem działania
parcia gruntu;
- obciążenie charakterystyczne naziomu na obszarze wpływu parcia gruntu na ścianę nie przekracza
5 kN/m2, a obciążenie skupione przyłożone w odległości nie większej niż 1,5 m od ściany nie
przekracza 15 kN, patrz Rysunek 4.8;
- poziom gruntu i głębokość zasypania nie przekraczają wysokości ściany;
- na ścianę nie działa parcie hydrostatyczne;
- nie występuje płaszczyzna poślizgu, na przykład na izolacji przeciwwodnej lub podjęto środki dla
przeniesienia sił ścinających.
17
( A) EN 1996-3:2006
UWAGA: Przy sprawdzaniu ścinania na skutek parcia gruntu można przyjąć współczynnik tarcia 0,6.
(2) Przy obliczaniu ścian piwnic można się posłużyć następującymi warunkami:
t b fd
(4.11)
NEd,maxd"
3
2
Áe b h he
(4.12)
NEd,mine"
² t
gdzie:
NEd,max pionowe obciążenie obliczeniowe ściany w połowie wysokości zasypania ściany,
wywołujące najbardziej niekorzystny wpływ;
NEd,min pionowe obciążenia obliczeniowe ściany w połowie wysokości zasypania ściany,
wywołujące najmniej niekorzystny wpływ;
b szerokość ściany;
bc odległość ścian poprzecznych lub innych elementów podpierających;
h wysokość ściany w świetle;
he wysokość ściany pod powierzchnią gruntu;
t grubość ściany;
gęstość objętościowa gruntu;
Áe
fd wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie;
współczynnik o wartości:
²
² =20 gdy bc e" 2h
² = 60 - 20 bc/h gdy h< bc < 2h
² = 40 gdy bc d" h
Oznaczenia
(a) Nie występuje obciążenie skupione o wartości e" 15 kN w odległości do 1,5 m od ściany, licząc w kierunku
poziomym.
(b) Obciążenie charakterystyczne naziomem d" 5 kN/m2.
Rysunek 4.8  Parametry ścian piwnic
18
( A) EN 1996-3:2006
4.6 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych w ograniczonym zakresie obciążeniu
prostopadłemu do ich powierzchni bez obciążenia pionowego
(1) Uproszczona metoda wyznaczania minimalnej grubości i granicznych wymiarów ścian wewnętrznych
poddanych działaniu obciążenia prostopadłego do ich powierzchni i obciążeniu pionowemu tylko od ciężaru
własnego, dla różnych warunków usztywnienia krawędzi poziomych ścian, została podana w Załączniku B.
4.7 Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych równomiernemu obciążeniu prostopadłemu do
ich powierzchni bez obciążenia pionowego
(1) Ściany poddane równomiernemu obciążeniu prostopadłemu do ich powierzchni mogą być obliczane
metodÄ… uproszczonÄ….
UWAGA: Uproszczona metoda wyznaczania minimalnej grubości i granicznych wymiarów ścian wewnętrznych
poddanych działaniu obciążenia prostopadłego do ich powierzchni i obciążeniu pionowemu tylko od ciężaru własnego,
dla różnych warunków usztywnienia krawędzi poziomych ścian, została podana w Załączniku C.
19
( A) EN 1996-3:2006
ZAA

CZNIK A
(informacyjny)
Uproszczona metoda obliczania niezbrojonych ścian murowych budynków o wysokości nie większej
niż 3 kondygnacje
A.1 Ogólne warunki stosowania
(1) Uproszczoną metodę obliczania podaną w niniejszym załączniku można stosować przy projektowaniu
budynków, jeżeli spełnione są następujące warunki:
- wysokość budynku nie przekracza 3 kondygnacji nadziemnych;
- ściany są usztywnione w kierunku poziomym na działanie obciążeń prostopadłych do swojej
płaszczyzny za pomocą stropów i dachu, albo samych stropów i dachu lub w inny odpowiedni
sposób, na przykład wieńców o odpowiedniej sztywności;
- stropy i dach opierają się na ścianie na co najmniej 2/3 grubości ściany i nie mniej niż 85 mm;
- wysokość kondygnacji w świetle nie przekracza 3,0 m;
- minimalny wymiar ściany w rzucie wynosi co najmniej 1/3 wysokości ściany;
- obciążenie charakterystyczne zmienne na stropie i dachu nie przekracza 5,0 kN/m2;
- maksymalna rozpiętość stropu w świetle wynosi 6,0 m;
- maksymalna rozpiętość dachu w świetle wynosi 6,0 m, z wyjątkiem lekkich konstrukcji dachowych o
rozpiętości nie przekraczającej 12,0 m;
- współczynnik smukłości, hef/tef, dla ścian wewnętrznych i zewnętrznych nie przekracza 21,
gdzie:
hef wysokość efektywna ściany zgodnie z 4.2.2.4;
tef grubość efektywna ściany zgodnie z 4.2.2.3.
A.2 Nośność obliczeniowa ściany obciążonej pionowo
(1) Nośność obliczeniową ściany na działanie obciążenia pionowego NRd, można obliczyć ze wzoru:
NRd = cA fd A (A.1)
gdzie:
cA
wynosi 0,50, jeżeli hef/tef d" 18
wynosi 0,36, jeżeli hef/tef >18 i d" 21;
fd wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie;
A przekrój poprzeczny ściany, z pominięciem wszystkich otworów.
A.3 Ściany usztywniające bez sprawdzania nośności na obciążenie wiatrem
(1) Ściany usztywniające można obliczać bez sprawdzania ich nośności na obciążenie wiatrem, jeżeli
rozmieszczenie ścian usztywniających jest wystarczające do usztywnienia budynku na siły poziome w
obydwu prostopadłych kierunkach.
(2) Rozmieszczenie ścian usztywniających można uważać za wystarczające, jeżeli:
- obciążenie charakterystyczne wiatrem nie przekracza 1,3 kN/m2;
- występują co najmniej dwie ściany w każdym z kierunków prostopadłych;
20
( A) EN 1996-3:2006
- ściany usztywniające są ścianami nośnymi i ich nośność bez uwzględnienia obciążenia wiatrem jest
sprawdzana zgodnie z 4.2, przy przyjęciu zredukowanej wytrzymałości muru na ściskanie 0,8 fk;
- rozmieszczenie ścian usztywniających w rzucie budynku jest w przybliżeniu symetryczne w obydwu
kierunkach (patrz Rysunek A.2) lub co najmniej w jednym kierunku, jeżeli stosunek lbx/lby jest nie
większy iż 3;
- osie rzutu ścian usztywniających nie stykają się w jednym punkcie;
- suma powierzchni środników ścian usztywniających w każdym z kierunków prostopadłych, z
uwzględnieniem tylko środników o długości większej niż 0,2 htot i pominięciem półek, spełnia
następującą zależność:
2 2 2 2
(A.2)
"t lsxe"cs lby htot oraz "t lsye"cs lbx htot
gdzie:
lbx, lby
wymiary budynku w rzucie, przy czym lbx e" lby ;
lsx, lsy długości ścian usztywniających (patrz Rysunek A.1 i Rysunek A.2);
cs wartość równa ct ci wEk;
ct
stała zależna od ą, z Tablicy A.1, m2/kN;
ci wartość równa:
- 1,0 dla ścian usztywniających prostokątnych,
- 0,67 dla dwuteowych ścian usztywniających z półkami o powierzchniach
większych niż 0,4 t l (patrz Rysunek A.1);
Ä… NEd
współczynnik dla rozpatrywanej ściany usztywniającej równy ;
AÅ"fd
NEd pionowe obciążenie obliczeniowe ściany usztywniającej;
A przekrój poprzeczny ściany usztywniającej;
fd wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie;
wEk obciążenie charakterystyczne wiatrem, kN/m2.
Tablica A.1  Wartości ct [m2/kN]
fk [N/mm2]
Ä…
2 4 6
e" 8
0,2 0,0192 0,0095 0,0064 0,0048
0,3 0,0128 0,0064 0,0042 0,0032
0,4 0,0095 0,0048 0,0032 0,0024
0,5 0,0075 0,0038 00025 0,0019
0,6 0,0095 0,0048 0,0032 0,0024
0,7 0,0128 0,0064 0,0042 0,0032
UWAGA: Dopuszcza siÄ™ interpolacjÄ™ liniowÄ….
21
( A) EN 1996-3:2006
Rysunek A.1  Rzut ścian usztywniających i wymagania dotyczące ściany o kształcie dwuteowym
Rysunek A.2  Rozmieszczenie ścian usztywniających
22
( A) EN 1996-3:2006
Załącznik B
(normatywny)
Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych w ograniczonym zakresie obciążeniu
prostopadłemu do ich powierzchni bez obciążenia pionowego
(1) Stosowanie podanych w niniejszym załączniku reguł jest uwarunkowane przestrzeganiem następujących
wymagań wymiarowych i konstrukcyjnych:
- wysokość ściany w świetle (h) nie przekracza 6,0 m;
- długość ściany w świetle (l), pomiędzy elementami konstrukcyjnymi stanowiącymi jej usztywnienie w
płaszczyz
nie prostopadłej do powierzchni, nie przekracza 12,0 m;
- grubość ściany, bez warstw tynku, jest nie mniejsza niż 50 mm;
- elementy murowe zastosowane do wykonania ściany mogą być dowolnego rodzaju, zgodnie z EN
1996-1-1:2005.
UWAGA: Z uwagi na zachodzące w czasie przemieszczenia połączonych ze sobą części konstrukcji (np. ugięcie
stropów żelbetowych na skutek pełzania betonu) może być konieczne usztywnienie górnej krawędzi ściany, krawędzi
bocznych ściany lub też górnej i bocznych, które powinny być następnie odpowiednio zaprojektowane.
(2) Reguły podane w niniejszym załączniku stosuje się, jeżeli spełnione są następujące warunki:
- ściana jest usytuowana wewnątrz budynku;
- zewnętrzna ściana elewacyjna budynku nie jest osłabiona dużym otworem drzwiowym lub innymi
podobnymi;
- obciążenie ściany prostopadłe do jej powierzchni może być wywołane wyłącznie obciążeniem ludz
mi
lub meblami w pomieszczeniach przy małym ruchu osób (np. pokoje i korytarze budynków
mieszkalnych, biur, hoteli itp.);
- ściana, poza ciężarem własnym, nie podlega działaniu żadnego obciążenia stałego i wyjątkowego (w
tym obciążenia wiatrem);
- ściana nie stanowi podparcia dla ciężkich przedmiotów, takich jak meble, wyposażenie sanitarne lub
grzewcze;
- odkształcenia innych części budynku (np. ugięcia stropów) lub działania związane z funkcją budynku
nie mają negatywnego wpływu na stateczność ściany;
- w obliczeniach ściany uwzględnia się wpływ każdego otworu drzwiowego lub innego (patrz (4) w
odniesieniu do sposobów obliczania ścian z otworami);
- uwzględnia się wpływ wszystkich bruzd wykonanych w ścianie.
(3) Ograniczenia wymiarów ściany, w tym minimalną jej grubość, można określać z Rysunku B.1 w
zależności od sposobu usztywnienia poziomego ściany:
- typ a: ściany usztywnione wzdłuż 4 krawędzi;
- typ b: ściany usztywnione wzdłuż wszystkich krawędzi, z wyjątkiem jednej krawędzi pionowej;
- typ c: ściany usztywnione wzdłuż wszystkich krawędzi, z wyjątkiem krawędzi górnej;
- typ d: ściany usztywnione wyłącznie wzdłuż górnej i dolnej krawędzi.
(4) W przypadku ścian z otworami okiennymi, minimalną grubość i ograniczenia wymiarów ściany można
także określać z Rysunku B.1, uwzględniając zasady podane na Rysunku B.2.
Wpływ otworów w ścianie można pominąć pod warunkiem, że:
- łączna powierzchnia otworów nie przekracza 2,5 % powierzchni ściany
23
( A) EN 1996-3:2006
oraz
- maksymalna powierzchnia pojedynczego otworu jest nie większa niż 0,1m2, a długość lub szerokość
otworu jest nie większa niż 0,5 m.
(5) Ściana z otworem powinna być rozpatrywana jako ściana typu b, w której l jest większą z wartości l1 i l2
(patrz Rysunek B.2).
(6) Niniejszego załącznika nie stosuje się do ściany typu c z otworem.
(7) Niniejszy załącznik można stosować do ściany typu d z otworem, jeżeli l3 e" 2/3 l oraz l3 e" 2/3 h (patrz
Rysunek B.3), osobno dla lewej, środkowej i prawej części ściany.
Oznaczenia
(a) Åšciana typu a
(i) krawędz
swobodna
(b) Åšciana typu b
(ii) krawędz
zamocowana
(c) Åšciana typu c
(d) Åšciana typu d
Rysunek B.1  Ograniczenia stosunku wymiarów do grubości ścian wewnętrznych poddanych w
ograniczonym zakresie obciążeniu prostopadłemu do ich powierzchni bez obciążenia pionowego
24
( A) EN 1996-3:2006
Oznaczenia
(a) OÅ› otworu
Rysunek B.2  Åšciana typu a z otworem
Oznaczenia
(a) OÅ› otworu
Rysunek B.3  Åšciana typu d z otworami
25
( A) EN 1996-3:2006
Załącznik C
(informacyjny)
Uproszczona metoda obliczania ścian poddanych równomiernemu obciążeniu prostopadłemu do
powierzchni ściany i nieobciążonych pionowo
(1) Reguły podane w niniejszym załączniku stosuje się pod warunkiem, że wymiary ściany spełniają
wymagania Załącznika B.
(2) Minimalna grubość, w relacji do długości i wysokości, dla ścian typu a, b i c, jak opisano to w Załączniku
B,(3), można określać z Rysunków C.1 do C.9, gdzie:
t grubość ściany;
l długość ściany;
h wysokość ściany;
fxd1 wytrzymałość obliczeniowa na zginanie, w płaszczyz
nie zniszczenia równoległej do spoin
wspornych;
fxd2 wytrzymałość obliczeniowa na zginanie, w płaszczyz
nie zniszczenia prostopadłej do spoin
wspornych;
pEd obciążenie obliczeniowe prostopadłe do powierzchni ściany, zgodnie z EN 1991.
Rysunek C.1  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu a  fxd1 / fxd2 = 1,0
26
( A) EN 1996-3:2006
Rysunek C.2  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu a  fxd1 / fxd2 = 0,5
Rysunek C.3  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu a  fxd1 / fxd2 = 0,25
27
( A) EN 1996-3:2006
Rysunek C.4  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu b  fxd1 / fxd2 = 1,0
Rysunek C.5  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu b  fxd1 / fxd2 = 0,5
28
( A) EN 1996-3:2006
Rysunek C.6  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu b  fxd1 / fxd2 = 0,25
Rysunek C.7  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu c  fxd1 / fxd2 = 1,0
29
( A) EN 1996-3:2006
Rysunek C.8  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu c  fxd1 / fxd2 = 0,5
Rysunek C.9  Ograniczenia wymiarów ścian nienośnych obciążonych prostopadle do powierzchni.
Åšciana typu c  fxd1 / fxd2 = 0,25
30
( A) EN 1996-3:2006
Załącznik D
(normatywny)
Uproszczona metoda określania wytrzymałości charakterystycznej muru
D.1 Wytrzymałość charakterystyczna muru na ściskanie
(1) Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie można określać w sposób uproszczony i przyjmować
równą fk,s
UWAGA: Wartości fk,s, w N/mm2, do stosowania w kraju mogą być podane w Załączniku krajowym. Zaleca się
wartości wyznaczone zgodnie z EN 1996-1-1:2005/, 3.6.1.2(ii), jak podano poniżej.
Elementy murowe ceramiczne grupy 1
Zaprawa do
Zaprawa ogólnego stosowania Zaprawa lekka
fb [N/mm²]
cienkich spoin
M2,5 M5 M10 M20 M2,5 M5 M10
2 1,2 1,4 1,4 1,4 1,4 0,6 0,7 0,7
4 1,9 2,4 2,7 2,7 2,4 1,0 1,3 1,5
6 2,5 3,1 3,8 4,1 3,4 1,4 1,7 2,1
8 3,1 3,8 4,7 5,4 4,4 1,7 2,1 2,6
10 3,6 4,5 5,5 6,8 5,3 2,0 2,4 3,0
12 4,1 5,1 6,2 7,7 6,2 2,2 2,8 3,4
16 5,0 6,2 7,6 9,4 7,9 2,8 3,4 4,2
20 5,9 7,3 8,9 11,0 9,6 3,2 4,0 4,9
25 6,9 8,5 10,4 12,9 11,6 3,8 4,6 5,7
30 7,8 9,6 11,9 14,6 13,5 4,3 5,3 6,5
50 11,2 13,8 17,0 20,9 20,9 6,1 7,5 9,3
75 14,9 18,3 22,5 27,7 20,9 8,1 10,0 12,3
Elementy murowe ceramiczne grupy 2
Zaprawa do
Zaprawa ogólnego stosowania Zaprawa lekka
fb [N/mm²]
cienkich spoin
M2,5 M5 M10 M20 M2,5 M5 M10
2 1,0 1,1 1,1 1,1 1,1 0,5 0,6 0,6
4 1,6 1,9 2,2 2,2 1,8 0,9 1,1 1,2
6 2,1 2,6 3,1 3,3 2,5 1,2 1,4 1,7
8 2,5 3,1 3,8 4,4 3,0 1,4 1,7 2,1
10 3,0 3,7 4,5 5,5 3,5 1,6 2,0 2,5
12 3,4 4,2 5,1 6,3 4,0 1,9 2,3 2,8
16 4,1 5,1 6,3 7,7 4,9 2,3 2,8 3,5
20 4,8 5,9 7,3 9,0 5,7 2,7 3,3 4,1
25 5,6 6,9 8,5 10,5 6,7 3,1 3,9 4,7
30 6,4 7,9 9,7 12,0 7,6 3,6 4,4 5,4
50 9,2 11,3 13,9 17,1 10,8 5,1 6,3 7,7
75 12,2 15,0 18,4 22,7 10,8 6,8 8,3 10,2
31
( A) EN 1996-3:2006
Elementy murowe ceramiczne grupy 3 i 4
Zaprawa ogólnego stosowania Zaprawa do cienkich Zaprawa lekka
spoin
fb [N/mm²]
M2,5 M5 M10 M20 Grupa 3 Grupa 4 M2,5 M5 M10
2 0,7 0,9 0,9 0,9 0,8 0,6 0,4 0,5 0,5
4 1,2 1,5 1,7 1,7 1,3 1,1 0,7 0,9 1,0
6 1,6 2,0 2,4 2,6 1,8 1,6 0,9 1,1 1,4
8 2,0 2,4 3,0 3,4 2,1 2,0 1,1 1,4 1,7
10 2,3 2,8 3,5 4,0 2,5 2,5 1,3 1,6 2,0
12 2,6 3,2 4,0 4,6 2,8 2,9 1,5 1,8 2,3
16 3,2 4,0 4,9 5,6 3,5 3,7 1,8 2,3 2,8
20 3,8 4,6 5,7 6,5 4,1 4,5 2,1 2,6 3,2
25 4,4 5,4 6,6 7,7 4,8 5,4 2,5 3,1 3,8
30 5,0 6,1 7,6 8,7 5,4 6,3 2,8 3,5 4,3
50 7,1 8,8 10,8 12,4 7,7 9,7 4,1 5,0 6,2
75 9,5 11,6 14,3 16,5 7,7 9,7 5,4 6,7 8,2
Elementy murowe silikatowe, z betonu kruszywowego i autoklawizowanego betonu komórkowego grupy 1
Zaprawa lekka
Zaprawa ogólnego stosowania Zaprawa do
fb [N/mm²]
(nie dla silikatów)
cienkich spoin
M2,5 M5 M10 M20 M2,5 M5 M10
2 1,2 1,4 1,4 1,4 1,4 1,0 1,1 1,1
4 1,9 2,4 2,7 2,7 2,6 1,6 1,9 2,2
6 2,5 3,1 3,8 4,1 3,7 2,1 2,6 3,1
8 3,1 3,8 4,7 5,4 4,7 2,5 3,1 3,8
10 3,6 4,5 5,5 6,8 5,7 3,0 3,7 4,5
12 4,1 5,1 6,2 7,7 6,6 3,4 4,2 5,1
16 5,0 6,2 7,6 9,4 8,4 4,1 5,1 6,3
20 5,9 7,3 8,9 11,0 10,2 4,8 5,9 7,3
25 6,9 8,5 10,4 12,9 12,3 5,6 6,9 8,5
30 7,8 9,6 11,9 14,6 14,4 6,4 7,9 9,7
50 11,2 13,8 17,0 20,9 22,2 9,2 11,3 13,9
32
( A) EN 1996-3:2006
Elementy murowe silikatowe i z betonu kruszynowego grupy 2
Zaprawa do Zaprawa lekka
Zaprawa ogólnego stosowania
cienkich spoin (nie do silikatów)
fb [N/mm²]
M2,5 M5 M10 M20 M2,5 M5 M10
2 1,0 1,1 1,1 1,1 1,2 1,0 1,1 1,1
4 1,6 1,9 2,2 2,2 2,1 1,6 1,9 2,2
6 2,1 2,6 3,1 3,3 3,0 2,1 2,6 3,1
8 2,5 3,1 3,8 4,4 3,8 2,5 3,1 3,8
10 3,0 3,7 4,5 5,5 4,6 3,0 3,7 4,5
12 3,4 4,2 5,1 6,3 5,4 3,4 4,2 5,1
16 4,1 5,1 6,3 7,7 6,9 4,1 5,1 6,3
20 4,8 5,9 7,3 9,0 8,3 4,8 5,9 7,3
25 5,6 6,9 8,5 10,5 10,0 5,6 6,9 8,5
30 6,4 7,9 9,7 12,0 11,7 6,4 7,9 9,7
50 9,2 11,3 13,9 17,1 18,1 9,2 11,3 13,8
Elementy murowe z betonu kruszynowego grupy 3
Zaprawa ogólnego stosowania Zaprawa do
fb [N/mm²]
cienkich spoin
M2,5 M5 M10 M20
2 0,9 1,0 1,0 1,0 0,9
4 1,4 1,7 2,0 2,0 1,6
6 1,8 2,3 2,8 3,0 2,3
8 2,3 2,8 3,4 3,9 2,9
10 2,6 3,2 4,0 4,9 3,5
12 3,0 3,7 4,5 6,3 4,1
16 3,7 4,5 5,6 7,7 5,3
20 4,3 5,3 6,5 9,0 6,4
25 5,0 6,2 7,6 10,5 7,7
30 5,7 7,0 8,6 12,0 9,0
50 8,1 10,0 12,3 17,1 13,9
EN 998-2 nie ogranicza grubości spoin wykonanych z zaprawy do cienkich spoin. Wartości podane w tablicach
określono przy założeniu, że grubości spoin wspornych wynoszą od 0,5 mm do 3 mm, co zapewnia, że zaprawa do
cienkich spoin zwiększa podane wartości właściwości muru.
Grubość muru jest równa szerokości lub długości elementu murowego, tak że nie występuje spoina równoległa do
powierzchni zewnętrznej muru na całej lub na części długości ściany.
Współczynnik zmienności wytrzymałości elementów murowych jest nie większy niż 25 %.
Gdy siła działa równolegle do kierunku spoin wspornych, wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie można
również określać z tablic, stosując znormalizowaną wytrzymałość elementów murowych na ściskanie fb wyznaczoną z
badań, w których kierunek działania obciążenia elementów próbnych jest taki sam jak kierunek działania obciążenia na
mur, z zastosowaniem współczynnika ´, zgodnie z EN 772-1:2000, ZaÅ‚Ä…cznik A, o wartoÅ›ci nie wiÄ™kszej niż 1,0. Dla
elementów murowych grupy 2 i 3 wartości fk,s otrzymane z tablic należy przemnożyć przez 0,5.
Dla murów wykonanych z użyciem zapraw ogólnego stosowania, gdy stosuje się elementy murowe z betonu
kruszywowego grupy 2 i 3 z pionowymi drążeniami całkowicie wypełnionymi betonem, wartości fk,s należy określać jak
dla grupy 1 z wytrzymałością na ściskanie muru odpowiadającą wytrzymałości na ściskanie elementów murowych lub
betonu wypełniającego, przy czym miarodajna jest wartość mniejsza.
33
( A) EN 1996-3:2006
Wartości podane w tablicach mogą być również przyjmowane w przypadku murów ze spoinami niewypełnionymi, ale
wymaga to uwzględnienia wszystkich oddziaływań poziomych działających na mur lub przenoszonych przez mur.
W przypadku murów wykonanych zużyciem zapraw ogólnego stosowania, ze spoiną równoległą do płaszczyzny licowej
na całej długości ściany lub na jej części, wartości fk,s można otrzymać, mnożąc wartości podane w tablicach przez 0,8.
KONIEC UWAGI
D.2 Wytrzymałość charakterystyczna muru na zginanie
(1) Wytrzymałość charakterystyczną muru na zginanie można określać w sposób uproszczony i przyjmować
równą fxk1,s oraz fxk2,s,
UWAGA: Wartości fxk1,s oraz fxk2,s do stosowania w kraju mogą być podane w Załączniku krajowym. Zaleca się
przyjmować wartości wyznaczone zgodnie z EN 1996-1-1:2005/ 3.6.3(2).
fxk1,s [N/mm2]
Element murowy Zaprawa ogólnego stosowania
Zaprawa
Zaprawa lekka
do cienkich spoin
< M5 e" M5
Ceramika 0,10 0,10 0,15 0,10
Silikaty 0,05 0,10 0,20 nie stosuje siÄ™
Beton kruszywowy 0,05 0,10 0,20 nie stosuje siÄ™
Autoklawizowany beton
0,05 0,10 0,15 0,10
komórkowy
fxk2,s [N/mm2]
Element murowy
Zaprawa ogólnego stosowania
Zaprawa
Zaprawa lekka
< M5 e" M5 do cienkich spoin
Ceramika 0,20 0,40 0,15 0,10
Silikaty 0,20 0,40 0,30 nie stosuje siÄ™
Beton kruszywowy 0,20 0,40 0,30 nie stosuje siÄ™
Á < 400 kg/m3 0,20 0,20 0,20 0,15
Autoklawizowany
beton komórkowy
Á e" 400 kg/m3 0,20 0,40 0,30 0,15
(1) Zastosowana zaprawa do cienkich spoin i zaprawa lekka ma klasę nie mniejszą niż M5.
(2) Dla muru wykonanego z elementów murowych z autoklawizowanego betonu komórkowego układanych na
zaprawie do cienkich spoin, wartości fxk1 oraz fxk2 można przyjmować z tablic podanych w niniejszej uwadze lub
z następujących wzorów:
fxk1,s = 0,035 fb dla murów z wypełnionymi i niewypełnionymi spoinami pionowymi;
fxk2,s = 0,035 fb dla murów z wypełnionymi spoinami pionowymi, lub 0,025 fb z niewypełnionymi
spoinami pionowymi.
KONIEC UWAGI
D.3 Początkowa wytrzymałość charakterystyczna muru na ścinanie
(1) Początkową wytrzymałość charakterystyczną muru na ścinanie można określać w sposób uproszczony i
przyjmować równą fvko,s,
UWAGA Wartości fvko,s, do stosowania w kraju mogą być podane w Załączniku krajowym. Zaleca się
przyjmować niżej podane wartości, pod warunkiem, że zaprawy przygotowane zgodnie z EN 1996-2 nie zawierają
domieszek i dodatków; wartości zostały przyjęte z EN 1996-1-1:2005, Tablica 3.4.
34
( A) EN 1996-3:2006
fvko,s [N/mm2]
Element murowy
Zaprawa ogólnego stosowania
Zaprawa do cienkich spoin Zaprawa lekka
dla klasy wytrzymałości
M1  M2 0,10
Ceramika 0,30 0,15
M2,5  M9 0,20
M10  M20 0,30
M1  M2 0,10
Silikaty M2,5  M9 0,15 0,40 0,15
M10  M20 0,20
M1  M2 0,10
Beton kruszywowy
M2,5  M9 0,15
0,30 0,15
Autoklawizowany beton
komórkowy
M10  M20 0,20
KONIEC UWAGI
35