Wzorzec FCI nr 223
OWCZAREK HOLENDERSKI
Kraj pochodzenia: Holandia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 18.12.1989
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1- Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.
WYGL
D OGÓLNY:
Średniej wielkości i wagi, proporcjonalny, dobrze umięśniony pies
o mocnej, harmonijnej budowie, inteligentnym wyrazie i żywym tem-
peramencie.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Oddany właścicielowi, posłuszny, łatwy do ułożenia, czujny, godny zau-
fania, mało wymagający, wytrzymały, czujny, aktywny, odznaczający się
temperamentem prawdziwego owczarka.
ODMIANY:
Ze względu na rodzaj sierści wyróżnia się trzy odmiany, stanowiące
odrębne rasy:
a) krótkowłosą
b) długowłosą
c) szorstkowłosą
GA
OWA:
Proporcjonalna do tułowia, raczej długa, niż masywna, bez zmarszczek,
sucha. Wierzch czaszki płaski, kufa nieco dłuższa od mózgoczaszki,
o prostym profilu, równoległym do górnej linii czaszki. Stop niewielki.
Wargi przylegające. U psów szorstkowłosych głowa wydaje się moc-
niejsza i kanciasta, ale jest to jedynie złudzenie.
Uszy: raczej małe, niż duże. Gdy pies jest czymś zainteresowany,
skierowane do przodu. Wysoko osadzone. Nie mogą mieć kształtu
łyżkowatego.
Oczy: ciemne, średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne. Ani
okrągłe, ani wyłupiaste.
Nos: zawsze czarny.
Uzębienie: zęby mocne i równomiernie rozstawione. Zgryz nożycowy -
przy zamkniętym pysku siekacze żuchwy znajdują się tuż za
siekaczami szczęki.
1
SZYJA:
Nie powinna być zbyt krótka. Jest sucha, bez podgardla, płynnie prze-
chodzi w tułów.
TUA
ÓW:
Mocny, żebra lekko wysklepione. Klatka piersiowa głęboka i nie wąska.
Mostek płynnie przechodzi w brzuch. Grzbiet krótki, prosty i mocny.
Lędz
wie mocne, ani długie, ani wąskie. Zad nie może być całkiem krót-
ki, ani zbyt spadzisty.
KOC
CZYNY:
Kończyny przednie:
Mocne, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Zasadniczo proste, tylko
śródręcze trochę nachylone. Skośnie ustawione łopatki mocno przyle-
gają do klatki piersiowej. Ramię dostatecznie długie.
Kończyny tylne:
Mocne, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu, umiarkowanie
kątowane, a zatem ustawienie uda jest zbliżone do pionowego. Staw
skokowy powinien być umiarkowanie kątowany i znajdować się na linii
pionowej, poprowadzonej od guza siedzeniowego.
A
apy: palce zwarte i wysklepione, dzięki czemu łapy nie są długie.
Pazury czarne, opuszki ciemne i sprężyste.
CHODY:
Swobodne i wydajne. Nie powinien być związany, ani też o szczególnie
wydłużonym kroku.
OGON:
W spoczynku zwisa prosto, lub jest lekko wygięty, sięga stawu
skokowego. W ruchu ładnie wzniesiony, nie zakręcony do góry ani na
bok.
OKRYWA WA
OSOWA:
Odmiany sierści:
Krótkowłosa: sierść na całym ciele dość twarda, nie za krótka, z weł-
nistym podszerstkiem. Konieczny kołnierz na szyi, portki i szczot-
ka na ogonie.
Maść: mniej lub bardziej wyraz
ne pręgi na tle płowym (złota prę-
gowana) lub szarym (srebrna pręgowana). Pręgi występują także
na kołnierzu, portkach i ogonie. Niepożądane zbytnie zagęszcze-
nie pręgowania, dające maść niemal czarną, pożądana natomiast
czarna maska.
2
Długowłosa: sierść na całym ciele długa, prosta i przylegająca,
w dotyku szorstka, bez fal czy loków, z wełnistym podszerstkiem.
Na głowie, uszach, łapach i tylnych nogach poniżej stawu
skokowego krótka i gęsta. Na tylnych krawędziach nóg przednich
wyraz
ne frędzle, coraz krótsze ku dołowi. Ogon obficie i równo-
miernie owłosiony. Na uszach włos nie powinien być długi.
Maść: taka sama, jak przy sierści krótkiej.
Szorstkowłosa: sierść na całym ciele gęsta, twarda, szorstka i zmierz-
wiona, z gęstym, wełnistym podszerstkiem. Musi być gęsta. Wargi
porośnięte dłuższym, nastroszonym włosem, tworzącym wąsy
i brodę. Brwi twarde i krzaczaste.
Sierść na czaszce i policzkach krótsza. Ogon mocno owłosiony.
Konieczne wyraz
ne portki.
Maść: stalowo szara i pieprz z solą, złota i srebrna pręgowana.
Pręgowanie na włosie okrywowym nie tak wyraz
ne, jak u psów
krótkowłosych i długowłosych.
WZROST:
Długość tułowia większa od wysokości w kłębie w proporcji 10 do 9.
Wysokość 57 - 62 cm dla psa, 55 - 60 cm dla suki.
WADY:
- Zbyt wiele bieli na piersi i łapach, białe znaczenia w jakichkolwiek
innych miejscach.
- Nos barwy innej, niż czarna.
- Uszy wiszące lub łyżkowatego kształtu.
- Nieprawidłowe umaszczenie, łaty, zbyt dużo czerni na okrywie.
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
- Uszy cięte.
- Ogon cięty albo skręcony.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym.
3