Antygona











Czwartek, 20 Kwietnia Imieniny obchodzą: Czesław, Agnieszka, Amalia
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Antyk i
Biblia >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Antygona










kategoria:   J.polski
zakres:   Antyk i Biblia
dodano:   2000-02-22




ANTYGONA
Edyp, przybrany syn króla i królowej Koryntu,
odwiedzając wyrocznię delficką usłyszał, że zabije ojca i ożeni się
z własną matką. Nie znając swej przeszłości sądził, że władcy
Koryntu są jego prawdziwymiprzeznaczeniu, opuszcza Korynt na zawsze.
Na jednej z dróg rodzicami. Chcąc uciec zabija człowieka nie
wiedząc, że był to Lajos, jego ojciec. Przybywa do Teb, gdzie
rozwiązuje zagadkę straszliwego sfinksa iniego miasto. Zostaje
królem Teb i żeni się z wdową po uwalnia od Lajosie, własną matką.
Ma z nią dwóch synów - Eteoklesa i Polinika oraz dwie córki -
Antygonę i Ismenę. Gdy odkrył prawdę o sobie, oślepił się i opuścił
Teby. Dwaj synowie, na których spadł obowiązek rządzeniapogodzić się
ze sobą i Eteokles zmusił brata do państwem, nie mogli opuszczenia
miasta. Ten, pragnąc zemsty, udał się do Argos i doprowadził do
najazdu wrogich Tebom sąsiadów. W czasie walki braciaśmiertelny
pojedynek i obaj polegli. Napaść stoczyli odparto, królemNakazał
pogrzebać z honorami Eteokla, który Teby został Kreon, brat
królowej. zginął w obronie ojczyzny, zaś ciało zdrajcy Polinika
pozostawić nie pochowane na pastwę psom i sępom. Tę decyzję Kreona
poznajemy zAntygony z Ismeną, rozmowy, która rozpoczyna rozmowy
akcjęusłucha nakazu Kreona, temu grozi śmierć. W imię tragedii. Obie
siostry wiedzą, że kto nie praw boskich i miłości siostrzanej
Antygona postanawia pogrzebać ciało brata. Rezygnuje z pomocy
siostry, która owładnięta strachem, chceodwieść ją od tego zamiaru.
Antygona złamała rozkaz Kreona i została skazana na śmierć.
Najbardziej istotny w utworze jest konflikt, czyli starcie się
dwu przeciwstawnych racji. Argumenty Kreona, uzasadniające jego
rozkaz, wydają się być słuszne. Czując się odpowiedzialnym za kraj,
którym rządzi, wie że zdrajca musi być ukarany i że o tej karze
muszą wiedzieć wszyscy.Antygona natomiast nie decyduje się na bunt
przeciwko prawom boskim i wybiera mniejsze zło, czyli bunt przeciwko
prawu Kreona. Utwór ten jest ostrzeżeniem, jest rozwinięciem
stwierdzenia, że “pycha przychodzi przed upadkiem” (Stary Testament
- “Księga Rodzaju”). Pycha gubi człowieka. “Antygona” napisana
została w 440 roku p.n.e. przez jednego z największych tragików
greckich - Sofoklesa. Należy on do trójki najwybitniejszych tragików
greckich, żyjących w V w. przed Chrystusem. W konkursach teatralnych
współzawodniczył w młodości z Ajschylosem, z Eurypidesem w ostatnich
latach swego życia. Nazywany był “chlubą teatru greckiego”. Utwór
ten związany jest z mitem tebańskim, który opowiada o historii
Edypa. Zdarzenia w nim opisane poprzedzają akcję tragedii i dlatego
kilka słów o nich. Mit opowiada o domu Lajosa, nad którym ciąży
fatum. Z Lajosa klątwa spada na Edypa, który po strasznych
męczarniach umiera, pozostawiając dwóch synów - Eteoklesa i
Polinejka. Bracia w kłótni zabijają się wzajemnie. Istotą tragedii
jest konflikt, czyli starcie się dwóch sprzecznych racji, a
zwycięstwo którejkolwiek z nich musi prowadzić do tragicznych
konsekwencji. Konflikt polega na tym, że żadna ze ścierających się
stron nie może być lepsza lub gorsza, ale obu nie da się pogodzić.
Jest to więc sytuacja bez dobrego wyjścia. Bohaterami tragicznymi w
dramacie Sofoklesa jest wiele postaci. Można mówić o tragizmie
Ismeny, Eurydyki, Hajmona, ale ich tragizm stanowi konsekwencję
tragizmu dwojga głównych bohaterów: Antygony i Kreona. Konflikt ten
zaistniał, gdyż Kreon wydał zakaz grzebania zwłok brata Antygony,
Polinejkesa, który wraz z obcym wojskiem napadł na Teby, aby odebrać
władzę swemu bratu Eteoklesowi. Obaj przeciwnicy zginęli w walce, a
Kreon kazał z honorami pogrzebać zwłoki Eteoklesa, zaś ciało
Polinejkesa pozostawić ptakom na pożarcie. Postąpił tak dlatego, iż
uważał, że obrońcy miasta należy się godny pogrzeb, a zdrajcę, jakim
okazał się Polinejkes, trzeba ukarać nawet po śmierci. Antygona
przeciwstawia się zarządzeniu króla i grzebie zwłoki brata. Złapana
przez strażnika i przyprowadzona przed oblicze króla śmiało, a nawet
hardo przyznaje się do złamania rozkazu władcy. Kreon, który skazał
ją za ten czyn na karę śmierci, swoje postępowanie tłumaczył chęcią
utrzymania autorytetu wśród poddanych. Władca kierował się poczuciem
własnej dumy i nie chciał pozwolić, aby jego poddani łamali prawo
ustanowione przez niego. Świadczyłoby to o jego słabości. Ważną rolę
w tym konflikcie odegrał fakt, iż osobą, która odważyła się
sprzeciwić królowi, była kobieta. To jeszcze w większym stopniu
uraziło jego dumę, o czym świadczą słowa: “U mnie nie będzie
przewodzić kobieta”. Kreon poprzez wydanie wyroku na Antygonę chciał
udowodnić, że jest władcą stanowczym i winny zostanie ukarany, nawet
jeśli jest członkiem królewskiego rodu. Sam zakaz pogrzebania ciała
Polinejkesa miał na celu podkreślenie, że zdradzieckie działania
przeciwko własnemu krajowi nikomu nie mogą ujść bezkarnie. Antygona
postanowiła złamać zakaz królewski i mimo niebezpieczeństwa, jakie
jej za to groziło, pogrzebać brata. W swoim postępowaniu kierowała
się miłością, a przede wszystkim obowiązkiem religijnym. Antygona
broniła swoich racji mówiąc, że wybrała wierność wobec prawa
boskiego, gdyż uważała je za ważniejsze niż prawo wydane przez
człowieka, chociaż jest on królem. Na pytanie czy wiedziała o
zakazie odpowiedziała twierdząco i dodała, że “Nie Zeus przecież
obwieścił to prawo” i dalej “Współkochać przyszłam, nie
współnienawidzić”. Kierowała się więc szlachetnymi pobudkami i nie
mogła odwrócić się od swojego brata, mimo że okrzyknięto go zdrajcą.
Jej uczynek był więc dowodem miłości do brata, odwagi i wierności
zasadom religijnym. Widzimy więc, że zarówno jedna, jak i druga
strona konfliktu miała swoje racje, a wybór pomiędzy nimi nie był
łatwy, a nawet niemożliwy. Tragizm Antygony polega właśnie na tym,
iż nie mogła ona wybrać pomiędzy dobrem a złem. Mogła jedynie wybrać
mniejsze lub większe zło. Gdyby podporządkowała się zakazowi Kreona,
przyjęłaby prawo ludzkie, lecz złamała prawo boskie, które uważała
za ważniejsze. Dokonała więc wyboru podyktowanego jej przez
sumienie, nie bojąc się kary, którą musiała ponieść. Pomimo ceny,
jaką zapłaciła za swoje postępowanie, odniosła moralne zwycięstwo
nad Kreonem, gdyż zrozumiał on swój błąd i to, że jego racje,
jakkolwiek ważne, nie były na tyle istotne, aby łamać prawo boskie.
Opamiętanie przyszło jednak zbyt późno. Doprowadziła do niego
samobójcza śmierć syna Kreona. Na swoje życie targnęła się również
Eurydyka, która nie mogła przeboleć utraty syna. W ten sposób
konflikt dwóch racji doprowadził do tragedii. Stanowisko Sofoklesa
wobec konfliktu jest wyraźnie określone, wynika ono z jego poglądów
etycznych i religijnych. Należy wspomnieć, że twórca “Antygony” był
człowiekiem głębokiej wiary, silnie przywiązanym do tradycji. Nie
akceptował sofistycznych koncepcji, które podważały nienaruszalność
zasad moralnych i religijnych. Według Sofoklesa, niepisane prawa
boskie były odwieczne i nienaruszalne. I dlatego też w dramacie
biorą one górę. Śmierć Antygony stała się jej triumfem. Trzeba
zauważyć, że w konflikt obu praw włączają się bogowie. To za ich
sprawą Kreon odwołuje swój rozkaz. Interwencja bogów wskazuje
jednoznacznie, że spośród dwóch prawd wyrażonych w dramacie, jedna
jest ważniejsza.







Autor: Paweł Method

Ocena : 3.3 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000