Elektronowy rezonans paramagnetyczny, (EPR, elektron paramagnetic resonance), instrumentalna metoda analityczna wykorzystująca zjawisko pochłaniania energii przez substancje paramagnetyczne, umieszczone w polu magnetycznym i jednocześnie naświetlane promieniowaniem mikrofalowym - przy ściśle określonym stosunku indukcji pola magnetycznego do częstości promieniowania. Badana próbka umieszczana jest we wnęce rezonansowej, która znajduje się wewnątrz stałego pola magnetycznego elektromagnesu. Promieniowanie mikrofalowe dochodzi do badanej próbki za pomocą falowodu. Modulator indukcji pola magnetycznego umożliwia uzyskanie wartości rezonansowej indukcji, przy której następuje absorpcja energii odbierana przez detektor jako spadek mocy. Sygnał przekazany do oscylografu przyjmuje zwykle postać pierwszej pochodnej krzywej absorpcji. Sprzężenie niesparowanego elektronu z wirującymi jądrami obdarzonymi momentami magnetycznymi powoduje powstanie nadsubtelnej struktury widma. EPR służy do identyfikacji wolnych rodników, wyznaczania ich struktury, ustalania kinetyki reakcji rodnikowych, badania kompleksów z przeniesieniem ładunku, solwatowanych elektronów, paramagnetycznych jonów w kryształach. Możliwe jest również badanie radiolizy układów biologicznych (efekt Zeemana).