Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 1
Część I
1. Krewni mylili się i nie mogli odzyskać wspomnianych dóbr. Jako, że były to dobra nabyte (majątek
został nadany przez króla), a nie dziedziczne, nie przysługiwało im ani prawo retraktu ani
pierwokupu.
2. Krewni mylili się i nie mogli odkupić wspomnianych dóbr. Jako, że były to dobra nabyte (majątek
został nadany przez króla), a nie dziedziczne, nie przysługiwało im ani prawo retraktu ani
pierwokupu.
3. Jako, że klacze zostały kupione od żydowskiego handlarza, tak więc sądzić będzie wojewoda, który
w tych czasach sprawował jurysdykcję nad ludnością żydowską.
4. Krewni mogli odzyskać utracony majątek dzięki wykorzystaniu prawa retraktu. Majątek rycerza
Godzisława był dobrem dziedzicznym (otrzymał go po ojcu) tak więc krewni mogli powołać się na
prawo bliższości.
5. Bracia powinni zwrócić się do sądu książęcego, który to z racji wagi prawa własności nieruchomości
zajmował się sprawami o ziemię w tym czasie.
6. Autor  Księgi henrykowskiej opisał: prawo pierwokupu, do którego byli uprawnieni krewni;
system kompozycyjny, który umożliwiał prawo wykupu od kary śmierci; a także ordalia (sądy boże),
czyli pojedynki, które miały na celu udowodnienie przed sądem winy danej strony sporu.
7. Władysław na mocy czterech artykułów grodzkich (dopuścił się rabunku i zabójstwa na drodze
publicznej) będzie odpowiadał przed sądem grodzkim. Zabójstwo jak i rabunek były uznawane za
przestępstwa pospolite i jako takie umożliwiały oskarżonemu wykupienie się od kary śmierci (system
kompozycyjny).
8. Sprawa będzie sądzona przed sądem dominialnym u Jana z Długoręki, który został obdarzony
całkowitym immunitetem sądowym.
9. Karol będzie odpowiadał za podpalenie (gwałt na majątku) oraz gwałt na osobie  za każde z
przestępstw grozi mu kara 50 grzywien dla sędziego i zadośćuczynienia dla poszkodowanego. Karol
będzie sądzony przed sądem grodzkim, który na mocy czterech artykułów grodzkich zajmował się w
tym czasie takimi sprawami.
10. Zbylut ma możliwość wyłączenia przestępczości czynu poprzez udowodnienie, że Karol dał
początek całemu biegowi wydarzeń, a Zbylut działał jedynie w celu ochrony praw swoich i swojej
porwanej uprzednio córki.
11. Sprawy o herezje rozpatrywane były przez sąd inkwizycyjny, który nakładał na heretyków kary
kościelne, a w przypadku nie wyrzeknięcia się przez nich swoich poglądów, zgodnie z zasadą, że
 kościół brzydzi się rozlewem krwi , wydawał skazanego w ręce władzy świeckiej, która najczęściej
stosowała karę spalenia żywcem na stosie.
Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 2
12. Król nie mógł tak postąpić, ponieważ od czasu nadania przywileju czerwińskiego (1422), szlachta
miała zagwarantowaną nietykalność majątkową. Król mógł natomiast uwięzić szlachcica, ponieważ
jeszcze w tym czasie nie obowiązywała nietykalność osobista.
13. Co prawda jeszcze nie obowiązywała nietykalność osobista i majątkowa szlachty, jednak zgodnie z
przywilejem nadanym w Budzie, król zobowiązał się w czasie podróży z własnych środków i nie
korzystać ze stacji w dobrach szlacheckich. W tej sytuacji król nie mógł żądać gościny w progach
posiadłości szlachcica.
14. Leszek Biały był w błędzie. Po pierwsze pradawny obyczaj ius spolii polegał na zrzeczeniu się przez
władców pretensji do dóbr po zmarłych duchownych.
15. Na mocy przywileju czerwińskiego, król nie mógł doprowadzić do wybijania monet z gorszej
jakości stopu bez zgody rady królewskiej. Natomiast by zdobyć dodatkowe środki możliwe było za
zgodą duchowieństwa i szlachty wprowadzenie podatku nadzwyczajnego czyli tzw. poboru, który
wynosił najczęściej 12 groszy od łanu.
16. Szlachcie mieli rację, ponieważ zgodnie z przywilejem nadanym w Budzie, król był zobowiązany
do wynagrodzenia strat poniesionych przez nich w wyprawie wojennej poza granicami kraju. Dlatego
też król nie miał podstawy do uwięzienia ich i zabrania im majątku (mimo braku prawa do
nietykalności osobistej i majątkowej).
17. Chłop osiadły na prawie niemieckim nie był przywiązany do ziemi. Mógł ją opuścić, uczyniwszy
zadość swoim zobowiązaniom, musiał jednak zwykle dać na swoje miejsce równie zasobnego w
inwentarz następcę.
18. Żona Jarzębowskiego powinna zgłosić się do wojskiego, który miał dbać o sprawy żon i dzieci
szlachciców podczas pospolitego ruszenia. Spór o ziemię mógł być przeprowadzony wyłącznie przed
sądem podkomorskim. Nie istniała możliwość aplikacji, możliwa jednak była nagana sędziego. W
przypadku śmierci Jarzębowskiego rodzina byłaby reprezentowana przed sądem przez
podkomorzego.
19. Sędzią ziemskim mógł zostać Onufry Leszczyński, jeżeli ziemia jaką posiadał znajdowała się w
województwie kaliskim. Nikt inny (najczęściej z powodu zasady incompatibilias) nie mógł pełnić
wspomnianego urzędu. Sędzia był mianowany przez króla, jednak kandydatura musiała być
wystawiona przez radę szlachty posesjonatów z tej ziemi.
20. Jaksa nie będzie odpowiadał za swój czyn ponieważ, Maciej naruszył prawo poprzez sprawienie
ujmy na czci żony Jaksy i przez to był pozostawiony na łaskę Jaksy. Właściwym sądem jest sąd
stanowy szlachty  sąd ziemski.
21. Domarat przez swoje zachowanie dał początek zachowaniu Janka, dlatego też ten powołując się
na taki bieg wydarzeń będzie miał szanse wyłączyć przestępczość czynu.
22. Złodziej będzie sądzony przez kasztelański sąd targowy, w składzie którego występował specjalnie
powołany sędzia targowy. Od takiego wyroku nie było apelacji.
23. Sąsiad nie będzie odpowiedzialny za zabójstwo, ponieważ dozwolone było zabicie nocnego
złodzieja w przypadku złapania go na gorącym uczynku.
Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 4
40. Z racji obecności króla przy popełnianiu przestępstwa, pan Radziejowski był sądzony przez sąd
marszałkowski. Mogły mu grozić wszelakie kary: od kary śmierci zaczynając na infamii i banicji
kończąc.
41. Ta relacja była fałszywa. W pierwszej kolejności to król wybierał spośród kandydatów
zaprezentowanych przez sejmik elekcyjny podkomorzych. Ossoliński będzie pełnił ten urząd
dożywotnio.
42. Prawo było regulowane w tym okresie przez III Statut Litewski.
43. Sejm zatwierdził instytucję ordynacji, która pozwalała wyłączać z pod prawa pewne majątki
ziemskie. Zainteresowana była tym głównie magnateria, która dzięki tego typu uregulowaniom mogła
utrzymywać swoją siłę.
44. Sprawa była rozpatrywana przez sąd grodzki i jako, że było to przestępstwo przeciw pokojowi i
porządkowi publicznemu to Konrada mogła spotkać po przeprowadzeniu skrutynium kara śmierci.
45. Konstancja nie powinna obawiać się o los swój i swoich dzieci. Dla niej w przypadku owdowienia
lub separacji możliwe było uzyskanie kuratora. Ponadto jej majątek był zabezpieczony wianem, a
dzieci były uprawnione do otrzymania tzw. czwarciny w spadku.
46. Sprawcy zabójstwa, a także Konstancja będą odpowiadać za zabójstwo starosty i będzie ich
czekać najprawdopodobniej kwalifikowana kara śmierci. Każdy mógł wnieść oskarżenie, a sądził by w
tym przypadku sąd grodzki.
47. W przypadku braku zgody króla na pojedynek hetman mógł wydać karę śmierci na
pojedynkowiczów.
48. Sprawę powinien rozpatrzyć sąd ziemski. Syn miał rację, ponieważ w przypadku ustanowienia
dożywocia niemożliwym było sprzedanie majątku.
49. Mógł on dochodzić sprawiedliwości przed wiejskim sądem ławniczym.
50. Tak, mógł. Król po uchwaleniu podatku dla innych powiatów, mógł się zwrócić bezpośrednio do
powiatu mozyrskiego o zgodę na wprowadzenie jego także na tych terenach.
51. Stosowano korekturę pruską, która była stosowana jako prawo pomocnicze w zakresie
spadkobrania ustawowego w ściślejszej koronie.
52. W przypadku braku rodziców, posag zobowiązani byli wystawić bracia.
53. Właściwym był sąd sejmowy, który składał się z 8 deputatów wybieranych przez izbę poselską. Za
przestępstwo zdrady stanu groziła kara śmierci.
54. Hetman w tym przypadku miał rację  skartabellat powodował brak możliwości piastowania
urzędów aż do trzeciego pokolenia, po otrzymaniu szlachectwa.
Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 7
Część II
1. W pierwszej kolejności trzeba zaznaczyć, że to król, a nie rada stanu zwoływał posiedzenia sejmu.
Ponadto to właśnie do rady należały kwestie budżetowe, a sejm miał możliwość uchwalania jedynie
podatków, które są tylko częścią ogólnego budżetu.
2. Projekt ten nie miał szans powodzenia ponieważ sprawy administracyjne nie wchodziły w
kompetencje sejmu.
3. Niestety dziennikarz najprawdopodobniej pisał reportaż do Gazety Wyborczej, czyli krótko mówiąc
rozminął się z prawdą. Po pierwsze pomylił kompetencje sejmu, do których nie należało uchwalanie
budżetu i wybieranie posłów. Ponadto w sejmie znajdowało się 100 posłów szlacheckich, a także 66
deputowanych powoływanych na zgromadzeniach gminnych.
4. Nie było to możliwe, ponieważ zgodnie z dekretem króla z 1808 roku, Żydzi zostali wyłączeni z
części praw na okres 10 lat.
5. Po pierwsze szlachcic musiał zdobyć kwalifikacje fachowe, po drugie a mianowanie mógłby
otrzymać wyłącznie od króla, który wybierał spośród potrójnej listy kandydatów podanych przez
sejmik powiatowy.
6. Sejmik powiatowy musiał zaprezentować podwójną listę kandydatów, a mianować podprefekta
mógł tylko król.
7. Hieronim powinien udać się z wnioskiem o kasację wyroku do Rady Stanu, która posiadała
odpowiednie do tego kompetencje.
8. Transakcja ta mogła zostać zawarta według kodeksu Napoleona, który był prawem cywilnym
Księstwa Warszawskiego.
9. W Księstwie Warszawskim przestały istnieć sądy stanowe, dlatego też za zabójstwo na tle
rabunkowym (czyli zbrodnię) Józef K. będzie sądzony przez sąd sprawiedliwości kryminalnej.
10. Senat podawał królowi za pośrednictwem namiestnika po dwóch kandydatów na każde wakujące
stanowisko senatora. Kandydat taki musiał między innymi mieć skończone 35 lat i opłacać 2 tysiące
złotych rocznego podatku.
11. Odpowiednim sądem był sąd sejmowy, który zajmował się sprawami o zbrodnie stanu i o
przestępstwa wyższych urzędników. Sąd sejmowy składał się z wszystkich członków senatu.
12. Jako, że Amelia dopuściła się zbrodni sądził ją sąd sprawiedliwości kryminalnej. Niemożliwe
jednak było spalenie na stosie, ponieważ kodeks karzący Królestwa Polskiego zniósł kwalifikowane
kary śmierci.
13. Odpowiednim sądem był sąd sprawiedliwości kryminalnej, a użytym prawem był kodeks karzący
Królestwa Polskiego.
Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 9
Część III
1. Dopiero wypicie 10 piwa mogłoby wskazać krawcom zasady głosowania na senatorów  zasad tych
nie było czego powodem był brak senatu w ówczesnym systemie władzy. Inną sprawą była możliwość
głosowania żon, które zgodnie z prawem zyskały prawa wyborcze i mogły głosować w wyborach.
2. Podporucznik nie mógł kandydować do Sejmu Ustawodawczego, ponieważ nie ukończył jeszcze 21
roku życia.
3. Wniosek taki był niedopuszczalny ponieważ naczelnik państwa odpowiadał jedynie politycznie
przed sejmem.
4. Tak, wniosek tego typu był dopuszczalny.
5. Nie będzie to możliwe, ponieważ z głosowania wyłączone były osoby w trakcie czynnej służby
wojskowej.
6. Tak, był to możliwe, ponieważ bierne prawo wyborcze przysługiwało również osobom w trakcie
czynnej służby wojskowej.
7. Rację miał Maciej Rataj, który będąc marszałkiem sejmu zgodnie z ówcześnie panującym prawem
w przypadku śmierci prezydenta pełnił jego obowiązki.
8. Działania prezydenta teoretycznie mieściły się w ramach porządku konstytucyjnego, jednak były
poczytywane za nadużywanie władzy.
9. Prezydent miał słuszność, nie istniały żadnego przesłanki uniemożliwiające zastąpienie go przez
marszałka sejmu.
10. Prezydent mógł rozwiązać sejm przed upływem kadencji, ale tylko w przypadku zgody 3/5 senatu.
11. Prezydent nie mógł zastosować weta, ponieważ ówczesna konstytucja nie dawała mu takiego
prawa.
12. Prezydent nie mógł odwołać ministra, mógł to zrobić sejm poprzez uchwalenie stosownego
wotum nieufności (zwykłą większością głosów). W tym przypadku rząd cieszył się poparciem ponad
połowy sejmu, tak więc niemożliwe było jego odwołanie.
13. Senatorowie nie mogli pociągnąć ministra do odpowiedzialności politycznej. To uprawienie
przysługiwało jedynie sejmowi. Jedyną drogą działania mogło być zastosowanie interpelacji.
14. Senatorowie nie mogli pociągnąć ministra do odpowiedzialności politycznej. To uprawienie
przysługiwało jedynie sejmowi. Jedyną drogą działania mogło być zastosowanie interpelacji.
15. Nie było to zgodne z konstytucją, ponieważ prezydent nie miał prawa dymisji ministrów.
16. Sytuacja ta była precedensowa, ponieważ w przypadku literalnej wykładni konstytucji nie było
zakazu powołania po raz kolejny odwołanego rządu. Sytuacja ta miała realny wpływ na zmniejszenie
rzeczywistych kompetencji sejmu.
Historia Ustroju i Prawa Polskiego  WPiA UW 13
64. Proces będzie toczyć się na podstawie BGB oraz niemiecka ustawa o postępowaniu cywilnym z
roku 1877.
65. Zastosowanie miało prawo rzeczowe z 1918 roku, kodeks zobowiązań z 1934 roku, kodeks
postępowania cywilnego z 1933 roku oraz kodeks Napoleona.
66. Mógł to zrobić na podstawie kodeksu handlowego z 1933 roku uzupełnionego w 1934 roku
przepisami o spółkach.
67. Na mocy Ustawy z 1924 roku, dzieci pomiędzy 15 a 18 rokiem życia podlegały szczególnej
ochronie, przejawiającej się tym że nie mogli wykonywać prac szkodliwych zdrowiu i
niebezpiecznych. Ponadto osoby podlegające tej ochronie na mocy ustawy z 1924 roku, miały
obowiązek nauki, 6 godzin dziennie, co wliczane było w czas pracy, który ustawowo nie mógł
przekraczać 48 godzin tygodniowo. W przypadku młodocianych jednocześnie nie istniała możliwość
pracy w godzinach nadliczbowych. W związku z tym przechodzień miał podstawy do interwencji i
mógł zgłosić swoje obawy do inspekcji pracy, która powinna się zająć przypadkiem młodocianego.
68. Maria Kotarska miała szansę na to, by uzyskać odszkodowanie. Stosunek pracy najemnej
powstawał w rezultacie umowy o pracę, na podstawie której pracownik zobowiązywał się świadczyć
przez określony czas pracę na rzecz pracodawcy za wynagrodzeniem. Umowy o pracę zawierano na
okres próbny, w celu wykonania określonej roboty, na czas określony lub nieokreślony. Rozwiązanie
stosunku pracy następowało przez upływ czasu, który przewidywała umowa, lub przez
wypowiedzenie. Jeśli ten czas nie upłynął, a z kazusu wynika, że nie, skoro Zamkowska odeszła z
pracy z dnia na dzień, to umowa o pracę została naruszona. Maria Kotarska mogła zwrócić się do
sądu pracy z powództwem o odszkodowanie.
69. Na mocy ustawy z 1919 roku, organem odpowiedzialnym za pomoc prawną przedsiębiorstwom
państwowym była Prokuratoria Generalna, która miała obowiązek udzielania opinii prawnych
organom państwowym. Prokuratoria również miała obowiązek zastępstwa procesowego przed
sądami zarówno powszechnymi jak i szczególnymi. Dyzma mógł zatem skorzystać z pomocy
Prokuratorii.
70. Umowy tej dotyczył Kodeks handlowy z 1933 roku, uzupełniony w 1934 przepisami o spółkach,
domach składowych i sprzedaży na raty. Kodeks ten miał moc obowiązującą od 1 lipca 1934, także
umowa zawarta przez kupców a koleją w styczniu 1935 jak najbardziej podlegała jego regulacjom. W
przypadku sporu pomiędzy stronami sądem właściwym był sąd okręgowy, w którym utworzony był
specjalny wydział handlowy do rozpatrywania spraw tego typu.
71. W tym przypadku spór o to kto powinien rozstrzygnąć tę sprawę powinien zdecydować Trybunał
Kompetencyjny. Był on odpowiedzialny za decydowanie w przypadku sporów pomiędzy organami
administracji a sądami na mocy ustawy z 1925 roku.