Wszystkie ubezpieczenia umowne to ubezpieczenia gospodarcze. Trzy podstawowe sposoby
radzenia sobie z ryzykiem:
1. Akceptacja ryzyka – przystępowanie.
2. Zabezpieczanie się – zmniejszanie ryzyka poprzez techniczne rozwiązania.
3. Ubezpieczanie się – zmniejszanie skutków poprzez zrzutkę na rzecz członków grupy
poszkodowanych.
Ubezpieczanie się można stosować wtedy gdy znane jest prawdopodobieństwo w jakich
(..brak części tekstu..), bo tylko w takich przypadkach istnieje możliwość oszacowania z góry jaka będzie prawdopodobna wysokość świadczeń, które mają być wypłacone osobom, które mają być
poszkodowane.
Ubezpieczenia dzielą się na społeczne i gospodarcze:
- Społeczne – związane są z zagwarantowaniem bytu danym osobom na wypadek starości
(emerytalne), inwalidztwa (rentowe), choroby (chorobowe), oraz w przypadku gdy dana osoba
zostanie poszkodowana w wypadku przy pracy (wypadkowe). Ubezpieczenia społeczne prowadzone są przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych – ZUS oraz przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego – KRUS. Nie powstają one w skutek zawarcia umowy lecz poprzez podleganie
określonych osób przymusowi ubezpieczenia społecznego.
- Gospodarcze – dotyczą zarówno ryzyka związanego z prowadzeniem działalności
gospodarczej jak i z życiem prywatnym. Powstają zawsze na podstawie umowy ubezpieczenia
zawartej z dowolnie wybranym zakładem ubezpieczeń.
Podstawowy podział ubezpieczeń gospodarczych to ubezpieczenia majątkowe i osobowe:
- Ubezpieczenia majątkowe – chronią osoby ubezpieczone przed ryzykiem poniesienia przez
nią szkody majątkowej. W razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego, który polega na poniesieniu szkody majątkowej, przez osobę ubezpieczoną, zakład ubezpieczeń wypłaca tej osobie
odszkodowanie czyli rekompensatę poniesionej szkody, która nie może być wyższa od wartości samej szkody.
- Ubezpieczenia osobowe – wypadkiem ubezpieczeniowym jest śmierć osoby ubezpieczonej,
uszkodzenie jej ciała, rozstrój jej zdrowia, dożycie określonego wieku, albo zajścia w życiu osoby ubezpieczonej określonego zdarzenia związanego z jej sytuacją życiową np. narodzenie jej dziecka, śmierć małżonka, śmierć bliskiej osoby, ciężka choroba itp. W przypadku ubezpieczeń osobowych nie chodzi o zdarzenie, które jest związane z poniesieniem przez osobę ubezpieczoną szkody majątkowej, dlatego więc zakład ubezpieczeń po zajściu wypadku ubezpieczeniowego u ubezpieczonej osoby nie wypłaca odszkodowania tylko świadczenie pieniężne określone w umowie ubezpieczenia.
*Szkoda – straty majątkowe (szkoda rzeczywista lub utracone korzyści.
Ubezpieczenia majątkowe dzielą się na Ubezpieczenia Majątku i Odpowiedzialności Cywilnej (OC):
- Ubezpieczenia majątku chronią ubezpieczonego przed ponoszeniem przez niego szkody
polegającej na uszkodzeniu lub zniszczeniu należących do niego rzeczy, albo też na utracie korzyści, które z dużym prawdopodobieństwem mógłby osiągnąć. Ubezpieczenie majątku wypłacane jest przez zakład ubezpieczeń. Odszkodowanie nie może być wyższe niż poniesiona szkoda, ani też wyższe niż ustalona w umowie suma ubezpieczenia. Należy pamiętać również, że w ubezpieczeniach majątku istotną rolę odgrywa wartość ubezpieczeniowa czyli wartość ubezpieczonego mienia. Jeżeli bowiem określana w umowie ubezpieczenia suma ubezpieczenia jest niższa od wartości ubezpieczeniowej, wówczas zachodzi niedoubezpieczenie, którego skutkiem jest konieczność stosowania jednego z pośród dwóch możliwych systemów odpowiedzialności:
1.
System odpowiedzialności na pierwsze ryzyko, który polega na tym, że zakład
ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w pełnej wysokości (tzn w wysokości
poniesionej szkody) jeżeli szkoda ta nie przekroczyła wysokości sumy
ubezpieczenia. Jeżeli jednak szkoda byłaby wyższa niż suma ubezpieczenia,
wówczas odszkodowanie będzie wypłacone do sumy ubezpieczenia.
2.
System odpowiedzialności proporcjonalnej zgodnie z którym zakład
ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie kierując się następującą proporcją:
suma ubezpieczenia
odszkodowanie
------------------------------- =
---------------------
wartość ubezpieczenia
szkody
suma ubezpieczenia * szkoda
odszkodowanie =
---------------------------------------
wartość ubezpieczeni
Ponadto odszkodowanie może być ograniczone poprzez działanie franszyzy integralnej lub
redukcyjnej:
1.
Franszyza integralna polega na tym, że zakład ubezpieczeń nie wypłaca w
sytuacji gdy szkoda nie przekracza pewnej z góry określonej kwoty. Jeżeli
jednak szkoda przekracza kwotę, wówczas odszkodowanie wypłacane jest
w pełnej wysokości.
2.
Franszyza redukcyjna polega na tym, że wypłacane odszkodowanie jest
zmniejszone o z góry określoną kwotę.
Istnieją dwa systemy dotyczące wypłaty kolejnych szkód z jednej umowy ubezpieczenia:
1. System wyczerpywania sumy ubezpieczenia, który powoduje, że po każdej wypłacie suma
ubezpieczenia jest mniejsza o dokonaną wypłatę.
2. System odnawiania sumy ubezpieczenia, w którym suma ta nie zmienia się.
Zadanie.1 Suma ubezpieczenia 100.000 zł
Wartość ubezpieczenia 120.000 zł
System odpowiedzialności proporcjonalnej.
Franszyza integralna 10.000 zł
System odnawiania sumy ubezpieczeniowej.
Szkoda:
Wypłaty:
1. 5.000 zł
1. 0
2. 15.000 zł
2. (100.000 x 15.000)/120.000 = 12.500 zł
3. 40.000 zł
3. 33.33(3) zł
4. 80.000 zł
4. 66.666,6667 zł
5. 90.000 zł
5. 75.000 zł
14.10.2012
Zadanie.2
W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:
- System odpowiedzialności na pierwsze ryzyko
- System wyczerpywania sumy ubezpieczenia
- Franszyze redukcyjną w wysokości 2000 zł
Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.
Miały miejsce następujące szkody:
1. 50 000zł - wypłacono 48 000zł
2.120 000zł - wypłacono 118 000zł
3.240 000zł - wypłacono 238 000zł
4.350 000zł - wypłacono -(48+118+238)+500=500-404= 94 000 zł
-------------
760 000zł
Zadanie.3
W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:
- System odpowiedzialności proporcjonalnej
- System odnawiania sumy ubezpieczenia
- Franszyza redukcyjna w wysokości 2000 zł
Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.
Miały miejsce następujące szkody:
1. 50 000zł - wypłacono 41 666,6667zł - 2 000zł= 39 666,6667zł
2.120 000zł - wypłacono 100 000zł-2 000zł= 98 000zł
3.240 000zł - wypłacono 200 000zł - 2 000zł = 198 000zł
4.350 000zł - wypłacono 291 000,666667zł - 2 000zł = 289 000,666667zł
------------
760 000zł
500 000
x
------- = --------
600 000
50 000
x= suma razy szkoda/ wartość
Zadanie.4
W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:
- System odpowiedzialności proporcjonalnej
- System wyczerpywania sumy ubezpieczenia
- Franszyza redukcyjna w wysokości 2000 zł
Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.
Miały miejsce następujące szkody:
1. 50 000zł - wypłacono 41 666,6667zł - 2 000zł= 39 666,6667zł
2.120 000zł - wypłacono 92 066,67zł-2 000zł= 90 066,667zł
3.240 000zł - wypłacono 148 106,4zł - 2 000zł = 146 106zł
4.350 000zł - wypłacono 130 759,77zł - 2 000zł = 128 759,77 zł
------------
Wyniki spowodowane nowymi sumami ubezpieczenia (wyczerpywanie)
760 000zł
Odpowiedzialność posiadaczy pojazdów mechanicznych i jej ubezpieczenie.
Każdy posiadacz pojazdu mechanicznego ponosi odpowiedzialność cywilną (tzn. odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez pojazd) jeżeli szkody te powstały w skutek ruchu pojazdu mechanicznego.
Pojazdem mechanicznym w tym rozumieniu jest każdy pojazd poruszający się po lądzie, wodzie lub w powietrzu który ma własne źródło zasilania. Jest więc pojazdem samochód, samolot, śmigłowiec, statek, ciągnik. Nie jest pojazdem mechanicznym rower, kajak, łódź wiosłowa, żaglówka, szybowiec (bez silnika). Odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego określana jest jako
odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. oznacza to, że posiadacz pojazdu odpowiada za szkody bez względu na to czy jest winien powstania szkody (tzn. bez względu na to czy można mu zarzucić jakiekolwiek zaniedbanie związane z ruchem pojazdu.) jednakże odpowiedzialność posiadacza
pojazdu jest wyłączona jeżeli szkoda powstała z wyłącznej winy osoby trzeciej, z wyłącznej winy poszkodowanego albo też w skutek działania siły wyższej. Siła wyższa jest to działanie czynników nagłych niemożliwych do przewidzenia i zewnętrznych w stosunku do osoby posiadacza pojazdu.
Jeżeli szkoda jest skutkiem zderzenia pojazdów wówczas posiadacze pojazdów ponoszą względem siebie odpowiedzialność cywilną nie na zasadzie ryzyka lecz na zasadzie winy. Oznacza to, że do naprawienia szkody zobowiązany będzie ten z posiadaczy któremu można zarzucić jakiekolwiek naruszenie zasad właściwego postępowania w szczególności zaś naruszenie reguł ruchu drogowego.
Jeżeli obaj posiadacze pojazdów które uległy zderzeniu naruszyli reguły ruchu drogowego wówczas zakres obowiązku odszkodowawczego ustala się poprzez wskazanie procentu zawinienia każdego z nich. Na zasadzie winy odpowiada posiadacz pojazdu za szkody które zostały poniesione przez przewożonego przez niego pasażera z grzeczności (tzn. osobę która była przewożona w sposób całkowicie bezinteresowny. Jeżeli pojazd był prowadzony przez inną osobę niż posiadacz pojazdu wówczas posiadacz pojazdu odpowiada za powstałe szkody według wskazanych powyżej zasad zaś kierowca odpowiada na zasadzie winy.
Ubezpieczenie OC polega na tym, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia
odszkodowania za szkodę która została wyrządzona przez osobę ubezpieczoną osobie trzeciej. Osoba trzecia może dochodzić swoich roszczeń odszkodowawczych bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń
albo od osoby odpowiedzialnej za szkodę. Niektóre ubezpieczenia OC mają charakter obowiązkowy zaś spośród nich najważniejszym jest obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów. Obowiązek ubezpieczenia OC
posiadaczy pojazdów dotyczy wszystkich posiadaczy pojazdów zarejestrowanych w Polsce. Podobne obowiązki istnieją we wszystkich państwach europejskich a także w zdecydowanej większości państw świata. Zakład ubezpieczeń wypłaca poszkodowanemu odszkodowanie w każdym przypadku gdy
osoba odpowiedzialną za szkodę jest posiadacz pojazdu jak również wówczas gdy osobą
odpowiedzialną jest jakakolwiek osoba która kierowała pojazdem. Jednakże wówczas gdy osoba która kierowała pojazdem weszła w posiadanie pojazdu w skutek przestępstwa, jeżeli nie miała uprawnień do kierowania pojazdem, jeżeli znajdowała się w stanie po spożyciu alkoholu albo pod wpływem narkotyków lub środków odurzających wówczas co prawda zakład ubezpieczeń wypłaci
poszkodowanemu odszkodowanie, ale następnie zwróci się do kierującego pojazdem o zwrot kwoty wypłaconego odszkodowania. To samo dotyczy sytuacji gdy kierujący pojazdem wyrządził szkodę umyślnie.
Warunki ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów są określone ustawowo co oznacza że ubezpieczenie to nie różni się w poszczególnych zakładach ubezpieczeń. W każdym przypadku ujednolicona jest również suma gwarancyjna tzn górna granica odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone osobie trzeciej przez ubezpieczonego. W przypadku szkód na osobie wynosi ona w
każdym przypadku równowartość 5 000 000€ na jedno zdarzenie bez względu na ilość osób
poszkodowanych.
Dzięki istnieniu Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego osoby poszkodowane w wypadkach
komunikacyjnych mogą uzyskać odszkodowanie nawet wówczas jeżeli sprawca szkody nie był
ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów lub też nie został
zidentyfikowany. W przypadku gdy sprawca szkody wbrew obowiązkowi nie zawarł umowy
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów i wyrządził szkodę za którą ponosi odpowiedzialność
wówczas odszkodowanie za szkody na mieniu i na osobie wypłacane jest przez UFG który następnie ściąga wypłacone odszkodowanie w pełnej wysokości od sprawcy szkody. Ponadto UFG ma prawo
ukarać nieubezpieczonego posiadacza pojazdu opłatą karną która wynosi ok. 3000zł.
Jeżeli została wyrządzona szkoda w skutek ruchu pojazdu mechanicznego zaś nie ustalono jego sprawcy ani też nr rejestracyjnego pojazdu wówczas też odpowiedzialność odszkodowawczą ponosi UFG. Odpowiedzialność ta dotyczy wszystkich szkód na osobie, a także szkód na mieniu jeżeli w tym samym wypadku została wyrządzona szkoda na osobie. Jeżeli jednak w wypadku została wyrządzona szkoda wyłącznie na mieniu w skutek ruchu niezidentyfikowanego pojazdu wówczas UFG nie ponosi odpowiedzialności.
UFG ponosi odpowiedzialność również w przypadku gdy szkoda została wyrządzona przez
zidentyfikowanego i ubezpieczonego posiadacza pojazdu lecz zakład ubezpieczeń w którym zawarł on umowę ogłosił upadłość. W takim przypadku po wypłacie odszkodowania UFG zwraca się o pieniądze do masy upadłości zakładu ubezpieczeń.
W celu zapewnienia by każda osoba która podlega obowiązkowi ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych rzeczywiście była ubezpieczona wprowadzono przepis który zakłada, że jeżeli składka została zapłacona w całości za poprzedni okres ubezpieczenia, a zakład ubezpieczeń nie ogłosił upadłości wówczas zostaje automatycznie zawarta kolejna umowa ubezpieczenia OC
posiadaczy pojazdów na kolejnych 12 miesięcy. Posiadacz pojazdu może jednak sprawić, aby umowa ta nie była zawarta automatycznie jeżeli złoży ubezpieczycielowi stosowne oświadczenie. Dzięki działaniu klauzuli prolongacyjnej ochronę mają również osoby które zapomniały o konieczności zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia OC
28.10.2012
Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych - jest instytucją której zadaniem jest polepszenie sytuacji osób które są ofiarami wypadków komunikacyjnych z elementem zagranicznym. Chodzi o
następujące przypadki:
1. Sytuacja w której na terytorium polski doszło do wypadku drogowego który był spowodowany przez osobę kierującą pojazdem na zagranicznych numerach rejestracyjnych.
2. Sytuacja w której samochód na polskich numerach rejestracyjnych spowodował wypadek poza granicami polski.
3. Sytuacja w której osoba zamieszkała na terytorium Polski stała się ofiarą wypadku
komunikacyjnego który wydarzył sie poza polską.
W pierwszym przypadku, czyli wówczas gdy wypadek miał miejsce w Polsce a spowodowany był
przez samochód o obcych numerach rejestracyjnych osoba poszkodowana nie musi zgłaszać swoich roszczeń do zagranicznego posiadacza pojazdu ani też do zagranicznego zakładu ubezpieczeń w którym ten posiadacz ma ubezpieczenie OC. Poszkodowany może skutecznie zgłosić swoje roszczenia do polskiego biura ubezpieczycieli komunikacyjnych (PBUK) zaś PBUK ma obowiązek rzetelnego rozpatrzenia roszczeń oraz wypłaty należnego odszkodowania. Jeżeli PBUK nie uczyniłoby tego wówczas osoba poszkodowana ma prawo dochodzenia roszczeń od PBUK przed polskim sądem i wg.
polskiego prawa. Po dokonaniu wypłaty przez PBUK na rzecz poszkodowanego PBUK zwraca się do instytucji, która jest odpowiednikiem PBUK w kraju w którym zarejestrowany był pojazd, aby instytucja ta oddała PBUK wypłacone odszkodowanie. Następnie instytucja ta żąda zwrotu
zapłaconego przez siebie na rzecz PBUK odszkodowania od Zakładu ubezpieczeń w którym umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC miał sprawca szkody.
Polscy kierowcy wyjeżdżający samochodami zarejestrowanymi w Polsce do krajów Unii Europejskiej, Szwajcarii, Lichtensteinu, Norwegii, Islandii lub Chorwacji nie potrzebują żadnego dodatkowego ubezpieczenia OC, wystarczające jest zawarte w Polsce krajowe ubezpieczenie OC posiadaczy
pojazdów, które obejmuje cały obszar Unii Europejskiej i wszystkie wymienione kraje. Jeżeli jednak dana osoba chce wyjechać zarejestrowanym w Polsce samochodem poza obszar UE i wymienionych wyżej państw, powinna poza ubezpieczeniem OC obowiązującym w Polsce dodatkowo zaopatrzyć się w ubezpieczenie Zielonej Karty tzn. ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów obowiązujące poza UE i w.w. państwami. Jeżeli w skutek poruszania się samochodu zarejestrowanego w Polsce na terytorium innego niż polska kraju wydarzy się wypadek komunikacyjny wówczas osoba poszkodowana nie musi zgłaszać swoich roszczeń do posiadacza pojazdu lub też do zakładu ubezpieczeń w którym posiadacz pojazdu miał ubezpieczenie lecz wystarczy by osoba ta zgłosiła swoje roszczenia do BZK (Biuro Zielonej Karty) w kraju w którym osoba ta mieszka (BZK są odpowiednikami PBUK). W takim
przypadku BZK w kraju zamieszkania ofiary wypadku komunikacyjnego wypłaca jej odszkodowanie a następnie zgłasza swoje roszczenia wobec PBUK, które z kolei dochodzi roszczeń od zakładu
ubezpieczeń w którym sprawca szkody ma podpisaną umowę OC lub ubezp. Zielonej Karty.
W przypadku gdy ofiarą wypadku komunikacyjnego jest osoba zamieszkała w Polsce zaś sam
wypadek miał miejsce poza polską wówczas ofiara wypadku może zgłosić swoje roszczenia
reprezentantowi do spraw roszczeń wyznaczonemu w Polsce przez zakład ubezpieczeń, w którym ubezpieczenie OC miał sprawca szkody. O tym w jakim zakładzie ubezpieczeń sprawca miał
ubezpieczenie poszkodowany może dowiedzieć się w Polsce dzięki pośrednictwu PBUK w
skontaktowaniu się z zagraniczną baza danych dotyczącą kierowców pojazdów i ubezpieczeń, która prowadzona jest w każdym państwie UE. Reprezentant ds. Roszczeń zakładu ubezpieczeń
zobowiązany jest do tego by wypłacić poszkodowanemu należne mu odszkodowanie, albo udzielić uzasadnionej odpowiedzi odmownej. Jeżeli Reprezentant ds. Roszczeń tego nie uczyni,
poszkodowany może zgłosić swoje roszczenie do PBUK, które w takim przypadku ma obowiązek
wypłacenia poszkodowanemu odszkodowania. Po wypłacie odszkodowania PBUK żąda zwrotu
wypłaconych pieniędzy od BZK z kraju w którym zarejestrowany był pojazd, który spowodował
szkodę.
Temat: Pośrednicy Ubezpieczenia.
Pośrednicy ubezpieczenia to osoby których zadaniem jest ułatwianie zawarcia umów ubezpieczenia.
Istnieją dwie podstawowe kategorie pośredników ubezpieczeniowych:
1. Agenci ubezpieczeniowi, których zadaniem jest znajdywanie klientów dla zakładów ubezpieczeń oraz zawieranie umów ubezpieczenia w imieniu zakładów ubezpieczeń.
2. Brokerzy ubezpieczeniowi których zadaniem jest odnajdywanie klientów dla zakładów
ubezpieczeń, najlepszych możliwości ubezpieczenia w których relacja ochrony ubezpieczeniowej do składki ubezpieczeniowej jest najkorzystniejsza z punktu widzenia klienta.
Wśród agentów ubezpieczeniowych wyróżnia się agentów wyłącznych oraz multi agentów. Agentem wyłącznym jest osoba która reprezentuje tylko jeden zakład ubezpieczeń lub dwa zakłady
ubezpieczeń w sytuacji gdy jeden z nich jest zakładem ubezpieczeń majątkowych a drugi zakładem ubezpieczeń na życie (to oznacza że reprezentowane przez agenta zakłady ubezpieczeń nie konkurują ze sobą).
Multiagent to osoba która reprezentuje więcej niż jeden zakład ubezpieczeń majątkowych albo też więcej niż jeden zakład ubezpieczeń na życie. Agenci i multiagenci ubezpieczeniowi są wynagradzani przez zaklad ubezpieczeń poprzez wypłacanie im prowizji uzależnionej od rodzaju ubezpieczenia w którego zawarciu pośredniczyli jak również od wysokości składki ubezpieczeniowej która została pobrana przez zakład ubezpieczeń dzięki aktywności danego agenta.
W przypadku agentów wyłącznych pełną odpowiedzialność za ich działania (w tym również
odpowiedzialność materialną) ponosi zakład ubezpieczeń który jest reprezentowany przez danego agenta. W przypadku multiagenta konieczne jest zawarcie przez niego umowy ubezpieczenia OC za szkody wyrządzone w skutek jego działalności gdyż żaden z zakładów ubezpieczeń który jest
reprezentowany przez multiagenta nie ponosi zgodnie z prawem odpowiedzialności za jego działania.
Kształceniem i weryfikacją wiedzy agentów i multiagentów zajmują się zakłady ubezpieczeń które mają być przez nich reprezentowane.
Brokerzy ubezpieczeniowi nie są i nie mogą być związani z jakimikolwiek zakładami ubezpieczeń ponieważ ich zadaniem jest niezależne doradztwo osobom które chcą się ubezpieczyć w znalezieniu najlepszego możliwego ubezpieczenia, które będzie najlepiej odpowiadało indywidualnym
potrzebom danej osoby. Dlatego obowiązkiem brokera ubezpieczeniowego jest zbadanie potrzeb danego klienta w zakresie ubezpieczenia oraz znalezienie najlepiej dopasowanego ubezpieczenia.
Jeżeli broker ubezpieczeniowy ma udzielone mu przez klienta pełnomocnictwo do zawarcia umowy wówczas składa on oświadczenie o zawarciu umowy ubezpieczenia w imieniu tego klienta. Należy jednak pamiętać, że najbardziej typowym przypadkiem wynagradzania brokera ubezpieczeniowego jest wynagrodzenie kurtażowe - polega ono na tym, że po zawarciu umowy ubezpieczenia, którą broker wybrał dla swojego klienta zakład ubezpieczeń z ktorym umowa została zawarta przekazuje brokerowi ubezpieczeniowemu kurtaż czyli prowizje od zawartej umowy. Istnieje więc
niebezpieczeństwo, że broker ubezpieczeniowy dokonując wyboru najlepszego dla klienta
ubezpieczenia może nie kierować się interesem klienta, ale wysokością prowizji, którą zapewnia w danym przypadku brokerowi dany zakład ubezpieczeń. Aby tego uniknąć coraz częściej stosowany jest system wynagrodzenia brokera ubezpieczeniowego przez samego klienta. W takim przypadku zakłady ubezpieczeń określają wysokość składki ubezpieczeniowej netto czyli bez uwzględniania wysokości prowizji należnej pośrednikowi ubezpieczeniowemu.
Aby zostać brokerem ubezpieczeniowym należy zdać egzamin i otrzymać zezwolenie wydawane
przez Komisje Nadzoru Finansowego.
Od czasu wejścia Polski do UE Polska stała się częścią jednolitego rynku ubezpieczeniowego UE.
Oznacza to, że polskie zakłady ubezpieczeń czyli zakłady ubezp. które otrzymały zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej od Komisji nadzoru finansowego mogą prowadzić
działalność ubezpieczeniową w każdym innym państwie UE bez konieczności uzyskiwania nowego
zezwolenia od organu nadzoru z państwa członkowskiego UE w którym działalnośc ma być prowadzona. Wystarczy w takim przypadku notyfikacja działalności tzn. zawiadomienie organu nadzoru w kraju w którym ma być prowadzona działalność o zamiarze jej prowadzenia. Istnieje również możliwość transgranicznego prowadzenia działalności ubezpieczeniowej tzn. prowadzenia jej z kraju w którym zezwolenie otrzymał zakład ubezpieczeń przy adresowaniu działalności do klientów pochodzących z innego kraju członkowskiego. Typowym przykładem takiej działalności jest
działalność prowadzona przez internet. Istnieje równiez możliwość aby zakłady ubezpieczeń z innych panstw członkowskich UE prowadziły działalność na terytorium polski bez konieczności uzyskiwania zezwolenia. Jeżeli ich obecność na terytorium polski ma być względnie stała wówczas powinny one otworzyć swój oddział w Polsce. Nie należy jednak mylić otwarcia oddziału od założenia na
terytorium innego państwa spółki-córki zagranicznego zakładu ubezpieczeń. Oddział jest jedynie częśćią działalności zakładu ubezpieczeń przeznaczoną do obsługi zagranicznych klientów, natomiast spółka córka jest osobną spółką zakładaną w innym państwie wg. prawa tego państwa i podległą nadzorowi ubezpieczeniowemu tego państwa należy pamiętać o tym że cała działalność
ubezpieczeniowa danego zakładu ubezpieczeń w całej UE tzn. działalność wszystkich oddziałow zakładów ubezpieczeń w każdym z państw członkowskich podlega nadzorowi tego organu nadzoru ubezpieczeniowego który wydał zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej dla
danego zakładu ubezpieczeń. Zasada ta określana jest jako Home Country Control - oznacza to że ewentualne skargi na działalność zagranicznego zakładu ubezpieczeń prowadzoną w Polsce należy kierować do organu nadzoru kraju macierzystego danego zakładu ubezpieczeń.
Należy ponadto pamiętać, że we wszystkich państwach UE obowiązuje zasada podziału działalności ubezpieczeniowej na prowadzoną w ramach ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń innych niż na życie. Oznacza to, że jeden zakład ubezpieczeń nie może prowadzić działalności zarówno w obszarze ubezp. na życie jak i ubezpieczeń innych niż na życie. Powodem takiej regulacji prawnej jest koniecznośc zapewnienia szczególnego bezpieczeństwa osobom ubezpieczonym na życie ponieważ umowy osob ubezpieczonych na życie mają charakter długoterminowy, opiewają na wysokie kwoty i dotyczą najważniejszych dóbr.
18.11.2012
Szczególne rodzaje ubezpieczeń związane z działalnością transportową.
1. Ubezpieczenie Casco - ubezpieczenia dotyczące wartości środka transportu. Odszkodowanie z ubezpieczenia Casco jest wypłacane wówczas gdy środek transportu ulegnie uszkodzeniu lub
zniszczeniu, albo zostanie skradziony w czasie trwania ochrony ubezpieczenia. Nie jest przy tym istotne czy uszkodzenie lub zniszczenie bylo skutkiem okoliczności za które właściciel środka trans.
ponosi odpowiedzialność. Jedynym przypadkiem w którym ubezp, casco nie ponosi
odpowiedzialności jest uszkodzenie lub zniszczenie rzeczy w skutek winy umyślnej właściciela śr.
transportu.
Casco dzieli się na:
-Auto Casco (dotyczy środków trans. lądowego tzn. samochodów oraz poj, szynowych)
-Aero Casco (śr. transp. powietrznego)
-Ship Casco (śr. trans. wodnego)
Należy pamiętać że ubezp. casco ma zawsze charakter dobrowolny co oznacza że zakres tego
ubezpieczenia może być modyfikowany w indywidualnej umowie.
2. Ubezp. Cargo - ubezpieczenie przewozu towarów.
Może być zawierane przez właściciela towarów, albo przez przewoźnika, który świadczy
usługę przewozu cudzych towarów. W tym ostatnim przypadku ubezp. cargo jest zawierane jako ubezp. na cudzy rachunek, co oznacza, że chociaż jest ono zawierane przez przewoźnika to
odszkodowanie tego ubezpieczenia będzie wypłacone właścicielowi towarów.
3. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, polega na tym że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie osobie, która poniesie szkodę w wyniku nie wykonania albo niewłaściwego wykonania usług przewozu cudzych towarów. Różni się ono od ubezp. OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych (ubezp. obowiązkowe) tym, że w ubezp. OC przewoźn8ika chodzi o szkody poznane przez podmiot, z którym przewoźnik zawarł umowę o dokonanie przewozu towaru, podczas gdy w obowiązkowym ubezpieczeniu OC posiadaczy poj. mechanicznych chodzi o szkody doznane przez
innych uczestników ruchu drogowego, w skutek ruchu ubezpieczonego środka transportu.
4. Ubezpieczenie zakłóceń w prowadzeniu działalności gospodarczej. (busines interruption) -
ubezpieczenie w którym ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie osobie, która poniesie szkodę w skutek niewłaściwego wykonania umowy przewozu, lub jej niewykonanie. Jezeli szkoda polega na zakłóceniach w normalnej działalności przedsiębiorstwa. Wywołanym przez nieterminowy transport określonych rzeczy.
5. Ubezp. następstw nieszczęśliwych wypadków, które zawierane jest przez właściciela śr. trans., celem zabezpieczenia osoby, która wykonuje obowiązki kierowcy danego śr. trans. jeżeli miałby miejsce wypadek komunikacyjny, osoba ta otrzyma od zakładu ubezp. określoną w umowie kwotę pieniędzy bez względu na to czy wypadek został spowodowany z winy ubezpieczonego czy też z winy innego podmiotu. Wypłata świadczeń z NNW jest niezależna od wypłat z innych ubezpieczeń.
W przypadku gdy zostanie uszkodzony lub zniszczony pojazd który był objęty ubezpieczeniem
casco lub też którego ładunek był objęty ubezpieczeniem Cargo, zaś szkoda jest skutkiem ruchu innego pojazdu którego posiadacz zawinił przy powstawaniu szkody wówczas posiadacz pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego ma do wyboru jedną z pośród dwóch możliwości:
a) może nie zgłaszać roszczeń z własnego ubezpieczenia casco lub cargo lecz jedynie roszczenia z ubezpieczenia OC innego pojazdu. Zaletą takiego rozwiązania jest gwarancja, że zachowane zostaną zniżki za bezszkodową jazdę właściciela pojazdu uszkodzonego. Wadą zaś tego rozwiązania jest przewlekłość postępowania, która wynika z tego, że zakład ubezpieczeń prowadzący ubezpieczenie OC zmuszony jest do dokładnego zbadania kto i w jakim zakresie ponosi odpowiedzialność cywilną za powstałą szkodę.
b) właściciel uszkodzonego pojazdu moze zgłosić roszczenia do zakładu ubezpieczeń w którym ma on zawartą umowę casco lub cargo, zaś po dokonanej wypłacie odszkodowania z tych ubezpieczeń, dochodzi roszczeń regresowych (roszczeń o zwrot wypłaconego świadczenia) od zakładu ubezpieczeń ktory ubezpieczał sprawcę szkody w zakresie ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.
Zaletą takiego rozwiązania jest szybkość wypłaty odszkodowania zagwarantowana poprzez to, że zakład ubezpieczeń ubezpieczający ubezpieczeniem cargo lub casco nie musi na wstępie określać kwestii odpowiedzialności za powstały wypadek. odpowiedzialność ta może być w takiej sytuacji ustalana dopiero wówczas gdy rozstrzygana jest kwestia roszczen regresowych pomiędzy zakładami ubezpieczeń. Jeżeli ustalenia wskazują na to, że odpowiedzialność za powstały wypadek rzeczywiście obciąża innego kierowcę niż ten który prowadził uszkodzony pojazd, wówczas zakład ubezpieczeń, w którym ubezpieczenie OC miał zawarte ten inny kierowca, zobowiązany jest do zwrotu wypłaconego ubezpieczenia casco lub cargo odszkodowania
02.12.2012 - mowa o prawach transportowych.
UMOWA PRZWOZU
Przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swojego
przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem rzeczy lub osób, oznacza to, że przepisy dotyczące umowy przewozu stosuje się wyłącznie wówczas gdy przewoźnik jest podmiotem
profesjonalnym tzn. działającym w ramach swojego przedsiębiorstwa Jeżeli do przewiezienia rzeczy lub osób zobowiązuje się osoba która nie prowadzi działalności gospodarczej wówczas zawarta przez nią umowa nie jest umową przewozu lecz umową o dzieło. Umowa przewozu zakłada również to, że przewoźnik działa za wynagrodzeniem. Jeżeli zostałaby jednak zawarta umowa w myśl której
przewoźnik za przewiezienie rzeczy lub osoby nie pobiera żadnego wynagrodzenia, wówczas umowa ta nie jest umową przewozu lecz umową o nieodpłatne świadczenie usług.
Częstym przypadkiem jest zawarcie umowy przewozu przez określony podmiot z
przewoźnikiem przy jednoczesnym ustaleniu, że przewóz będzie świadczony dla osoby trzeciej.
Szczególnie często taka konstrukcja występuje wówczas gdy dwa podmioty zawrą umowę o
świadczenie turystyczne (organizowanie imprezy turystycznej), albo umowę spedycji. Jeżeli
podmiotem z którym została zawarta umowa o przewóz, albo też umowa której elementem jest
przewóz, jest osoba która ma charakter osoby fizycznej a jednocześnie nie prowadzi działalności gospodarczej, wówczas umowa jest uważana za umowę konsumencką. W takim przypadku osoba
zawierająca z przedsiębiorcą taką umowę jest w szczególny sposób chroniona zaś ochrona ta dotyczy
w szczególności tzw. klauzur abuzywnych - tzn. takich postanowień umowy które kształtują pozycję danej osoby w sposób niezgodny z dobrymi obyczajami, jednocześnie rażąco naruszające interesy tej osoby.
PRZEWÓZ OSÓB
Przewoźnik zobowiązany jest przy przewozie osób do zapewnienia podróżnym bezpiecznych i
higienicznych warunków przebiegu podróży oraz takich wygód które ze względu na rodzaj środka transportu zwyczajowo uznaje się za wymagane. Jeżeli podróżny przewozi bagaż ze sobą wówczas przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody w wyniku uszkodzenia, utraty lub zniszczenia bagażu tylko wówczas gdy szkoda taka wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika. Jeżeli jednak podróżny powierza przewoźnikowi swój bagaż, wówczas przewoźnik ponosi odpowiedzialność wg. zasad identycznych jak w przypadku przewozu towarów. Jeżeli podróżny dochodzi od
przewoźnika roszczeń wynikających z umowy przewozu, wówczas roszczenia te przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a jeżeli przewóz nie został wykonany - od dnia w którym przewóz miał być wykonany. Do szczególnych regulacji obowiązujących przy przewozie osób i
wynikających z ustawy Prawo Przewozowe należą następujące reguły prawne:
1. Obowiązek przewoźnika do dokonywania ułatwień w korzystaniu ze środków transportu
dla podróżnych o ograniczonej sprawności ruchowej oraz osób niepełnosprawnych.
2. Obowiązek podróżnych przestrzegania przepisów porządkowych obowiązujących w
transporcie.
3. Prawo przewoźnika do usunięcia ze środka transportu lub niedopuszczenia do przewozu
osób zagrażających bezpieczeństwu lub porządkowi.
4. Prawo przewoźnika do usunięcia ze środka transportu osób uciążliwych dla innych
podróżnych lub odmawiających uiszczenia zapłaty za transport (jednakże prawo to może być
wykonywane wyłącznie wówczas gdy nie sprzeciwia się to z zasadą współżycia społecznego co
oznacza, że nie można usuwać ze środka transportu osób w taki sposób w który uniemożliwiałby tym osobom kontynuowanie podróży bez znacznych trudności.
Umowę przewozu osób zawiera się poprzez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem
podróży lub przez spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportu, a w razie ich nie ustalenia przez samo zajęcie miejsca w środku transportu. Na bilecie umieszcza się nazwę przewoźnika relację albo strefę przejazdu, wysokość należności za przejazd oraz ewentualnie datę o uprawnieniu pasażera do ulgowego przejazdu. Bilety na przejazd mogą mieć formę imienną lub bezimienną. Bilet imienny wykorzystywany może być wyłącznie przez osobę do której jest przypisany, a przez inne osoby tylko wówczas jeżeli przewoźnik wyrazi na to zgode.
Informacje o których mowa była wyżej mogą być zapisywane w pamięci elektronicznej biletu, jeżeli bilet ma formę elektroniczną.
Podróżny ma prawo do zmiany treści umowy przewozu oraz do odstąpienia od tej umowy
przed rozpoczęciem podróży lub w miejscu zatrzymania środka transportu na drodze przewozu.
Ewentualna zmiana może dotyczyć terminu odjazdu miejscowości przeznaczenia lub klasy środka transportu. W przypadku zgłoszenia chęci zmiany umowy przewoźnik zobowiązany jest wystawić odpowiednie poświadczenie oraz ewentualnie wypłacić zwrot należności lub zażądać dopłate
należności za przewóz.
Jeżeli przed rozpoczęciem przewozu lub w czasie jego wykonywania zaistnieją okoliczności
uniemożliwiające jego wykonanie zgodnie z treścią umowy, przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym podróżnych oraz zapewnić im bez dodatkowej opłaty przewóz zastępczy do
miejsca przeznaczenia przy użyciu własnych lub obcych środków transportu. Jeżeli następuje przerwa w ruchu transportu lub też nie odbywa sie przewóz przewidziany w rozkładzie jazdy, wówczas podróżnemu przysługuje zwrot należności za cały przerwany przejazd, a ponadto może on bezpłatnie powrócić do miejsca wyjazdu chyba, że przewoźnik nie ma możliwości zorganizowania takiego
przewozu.
Podróżny może zabrać ze sobą rzeczy do środka transportu lub oddać je do przewozu jako
przesyłkę bagażową. Z przewozu są jednak wyłączone rzeczy niebezpieczne lub mogące wyrządzić szkodę osobom lub mieniu, zwłoki i szczątki zwłok ludzkich jak również inne rzeczy których przewóz jest wyłączony na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli zaistnieje uzasadnione podejrzenie, że podróżny usiłuje przewozić rzeczy, których przewóz jest zakazany, wówczas przewoźnik ma prawo sprawdzenia bagażu. Sprawdzenie to musi jednak odbywać się albo w obecności podróżnego, albo też w obecności zaproszonych do asystowania przy tej czynności osób trzecich.
Uprawnienia osoby dokonującej kontroli zawarcia przez podróżnego umowy o przewóz:
1. Osba ta ma prawo żądać od podróżnego zapłacenia należności za przewóz.
2. W razie odmowy zapłacenia należności osoba kontrolująca ma prawo żądać od podróżnego
okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości.
3. W razie nie zapłacenia należności i nie okazania dokumentu tożsamości osoba kontrolująca ma prawo ująć podróżnego i niezwłocznie oddać go w ręce policji lub innych organów porządkowych, które mają prawo zatrzymania podróżnego i podjęcia czynności zmierzających do ustalenia jego tożsamości
4. W razie uzasadnionego podejrzenia że dokument przewozu lub bilet uprawniający do
przewozu bezpłatnego lub ulgowego jest podrobiony lub przerobiony kontrolujący ma prawo
zatrzymać dokument za pokwitowaniem lub przesłać go policji lub prokuratorowi.
Jeżeli podróżny odmawia okazania dokumentu tożsamości, jest on zobowiązany do czasu
przybycia funkcjonariusza policji lub innych organów porządkowych do pozostawania w miejscu przeprowadzania kontroli albo w innym miejscu wskazanym przez przewoźnika.
Stronami umowy przewozu rzeczy są przewoźnik oraz wysyłający. Wysyłający powinien podać
przewoźnikowi swój własny adres, oraz adres odbiorcy, miejsce przeznaczenia przesyłki, oznaczenie rodzaju przesyłki, jej masy oraz sposobu opakowania, a jeżeli przewożone są rzeczy szczególnie cenne to określić ich wartość. Na żądanie przewoźnika wysyłający powinien wystawić list przewozowy (CMR?) zawierający informacje o przesyłce, a w razie potrzeby również inne postanowienia umowy.
Jeżeli list przewozowy zawiera dane nieprawdziwe lub niedokładne, wysyłający ponosi tego skutki.
Jeżeli stan zewnętrzny przesyłki lub jej opakowanie nie są właściwe dla danego rodzaju transportu, przewoźnik może żądać, aby wysyłający złożył pisemne oświadczenie co do stanu przesyłki, zaś w przypadku rażącego uchybienia dotyczącego stanu przesyłki lub jej opakowania, przewoźnik może odmówić przewozu. Jeżeli jednak przewoźnik przyjął przesyłkę bez zastrzeżeń, należy uznać, że przesyłka ta oraz jej opakowanie były we właściwym stanie. Wysyłający zobowiązany jest dać przewoźnikowi wszelkie dokumenty potrzebne ze względu na przepisy celne, podatkowe lub
administracyjne. Jeżeli przewóz nie może się rozpocząć, albo też jest przerwany w skutek przeszkody dotyczącej przewoźnika, wysyłający ma prawo odstąpić od umowy przewozu. W takim przypadku
wysyłający powinien jednak zapłacić przewoźnikowi wynagrodzenie za dokonaną część przewozu w granicach tego co wysyłający zaoszczędził na kosztach przewozu. Jeżeli jednak w skutek nie rozpoczęcia przewozu lub przerwania przewozu wysyłający poniósł szkodę za którą odpowiedzialność ponosi przewoźnik, wówczas przewoźnik zobowiązany jest do zapłacenia wysyłającemu
odszkodowanie.
Przewoźnik zobowiązany jest po nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia niezwłocznie
zawiadomić o tym odbiorcę. Jeżeli odbiorca przyjął przesyłkę wraz z załączonym do niej listem przewozowym, należy wówczas uznawać, że w ten sposób zobowiązał się on do zapłacenia
przewoźnikowi należnego mu wynagrodzenia w zakresie w którym nie uczynił tego wysyłający.
Jeżeli odbiorca odmawia przyjęcia przesyłki, albo jeżeli z innych przyczyn nie można mu jej doręczyć, przewoźnik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wysyłającego. Wysyłający ma prawo udzielić przewoźnikowi wskazówek co do sposobu postępowania z przesyłką, zaś jeżeli wskazówki takie nie zostały udzielone, przewoźnik może oddać przesyłkę na przechowanie osobie trzeciej lub zabezpieczyć ją w inny sposób niezwłocznie zawiadamiając o tym wysyłającego i odbiorcę. Jeżeli przesyłka jest narażona na zepsucie lub gdy jej przechowywanie wymaga kosztów na które nie ma pokrycia, przewoźnik jest uprawniony do dokonania sprzedaży rzeczy wchodzących w skład przesyłki przy zachowaniu interesu wysyłającego i odbiorcy. Z uzyskanych środków przewoźnik może zaspokoić swoje roszczenia wynikające z umowy przewozu, roszczenia innych osób wynikające z
przechowywania przesyłki lub jej zabezpieczenia, zaś ewentualna nadwyżka zwracana jest
wysyłającemu.
Jeżeli w skutek przewozu rzeczy nastąpi uszkodzenie, ubytek, lub utrata w przesyłce,
wówczas przewoźnik ponosi odpowiedzialnośc za powstałą w ten sposób szkodę. Odszkodowanie nie może jednak przewyższać zwykłej wartości rzeczy, poza przypadkami gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika. Przewoźnik nie ponosi odpowiedzialności za ubytek nieprzekraczający granic ustalonych we właściwych przepisach, a w braku takich przepisów za ubytek naturalny w granicach zwyczajowo przyjętych. W przypadku przewozu pieniędzy, kosztowności,
papierów wartościowych albo rzeczy szczególnie cennych, przewoźnik ponosi odpowiedzialność za ich utratę, ubytek lub uszkodzenie tylko wówczas gdy przy zawieraniu umowy o przewóz, wysyłający poinformował przewoźnika, że tego rodzaju rzeczy wejdą w skład przesyłki. Przewoźnik ponosi jednak pełną odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie takich rzeczy, jeżeli szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika.
16.12.2012 Spedycja
Umowa spedycji
Stronami umowy spedycji jest spedytor i dający zlecenie. Przez umowę spedycji spedytor
zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru, albo też do obu tych czynności jednocześnie dotyczących przesyłki, albo też do dokonywania innych usług związanych z przewozem rzeczy. Spedytor może występować we własnym imieniu, albo też w imieniu dającego zlecenie na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa.
Spedytor może zlecać przewóz przewoźnikowi, albo też samodzielnie dokonywać przewozu. W tym drugim przypadku spedytor występuje wobec dającego zlecenie w podwujnej roli zarówno jako
spedytor jak i przewoźnik. Jeżeli jednak spedytor posługuje się innym podmiotem celem dokonania przewozu, wówczas ponosi odpowiedzialność za działania oraz zaniechania przewoźnika, chyba że umie udowodnić, że nie ponosi on (spedytor) winy w wyborze przewoźnika. Oznacza to, że spedytor wybrał takiego przewoznika, o którym wg. obiektywnych kryteriów możnabyło sadzic ze wykona przewóz w sposób prawidłowy.
Odszkodowanie za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki w czasie od jej przyjęcia, aż do wydania przewoźnikowi nie może przewyższać zwykłej wartości przesyłki, chyba że szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa spedytora. Za utratę, ubytek lub uszkodzenie pieniędzy, kosztowności lub papierów wartościowych, albo innych rzeczy szczególnie cennych, spedytor ponosi odpowiedzialność tylko wówczas gdy właściwości przesyłki były mu podane przy zawarciu umowy spedycji, chyba że szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa spedytora. Dla
zabezpieczenia swoich roszczeń wynikłych ze zleceń spedycyjnych przysługuje spedytorowi
ustawowe prawo zastawu na rzeczach wchodzących w skład przesyłki. Oznacza to, że spedytor
uprawniony jest do zatrzymania przesyłki do czasu uregulowania na jego rzecz jego należności.