Zapamiętywanie przyrody
Przed rozpoczęciem zabawy prowadzący powinien zebrać około dziewięć przedmiotów z
bezpośredniego otoczenia. Rozkłada się je na ziemi i przykrywa kocem. Teraz należy przywołać
uczestników zabawy, zdjąć przez nimi koc, a ich zadaniem jest jak najszybciej zapamiętać możliwie
najwięcej przedmiotów. Po chwili znów je przykrywamy. Na znak prowadzącego dzieci rozbiegają
się starają się znalez
ć takie same rzeczy. Po około pięciu minutach przywołujemy dzieci i
porównujemy ile udało im się zapamiętać i odnalez
ć.
Statki we mgle
Uczestnicy łączą się w pary ustalają miedzy sobą swój dz
więk rozpoznawczy, oraz kto na początku
będzie  statkiem . Druga osoba będzie odgrywała rolę  latarni morskiej . Statki ustawiają się w
szeregu po jednej stronie pomieszczenia. Zawiązujemy im oczy. Po drugiej stronie pomieszczenia
ustawiają się latarnie morskie, oczywiście w dowolnej kolejności (latarnia morska nie powinna stać
naprzeciw swojego statku). Na znak prowadzącego latarnie zaczynają wydawać ustalony dz
więk.
Statki kierując się tylko słuchem próbują odnalez
ć swoją latarnię i dotrzeć do niej możliwie jak
najszybciej. Kiedy wszystkie statki i latarnie szczęśliwie się połączą następuje zamiana ról.
Ahoj żeglarze!
Ślepy wąż
Uczestnicy ustawiają się jeden za drugim i kładą ręce na ramionach sąsiada przed sobą. Stojący na
początku będzie prowadzącym, czyli  głową węża . Pozostali zamykają oczy i prowadzeni są przez
 głowę po pomieszczeniu. Dla utrudnienia w pomieszczeniu ustawiamy przeszkody, czyli
maskotki klocki, buty itp. Prowadzący powinien poruszać się powoli i dawać niewerbalne sygnały
reszcie uczestników o przeszkodach. Po pewnym czasie prowadzący zajmuje miejsce na końcu
 węża , a rolę  głowy zajmuje następna osoba.
Zabawa świetnie nadaję się też do przeprowadzenia na świeżym powietrzu między drzewami,
krzewami itd. Należy zachować wtedy ostrożność i odpowiednio wolne tempo. Po zabawie dzieci
powinny mieć szanse w rozmowie wymienić się doświadczeniami.
Stópki, rączki
Tym razem pomysł dla trochę młodszych dzieci.
Na kartce stawiamy własne stopy, obrysowujemy dookoła, zachęcamy dziecko, by zrobiło to samo.
Teraz wspólnie ozdabiamy np. błyszczącym klejem, brokatem, kolorowym piaskiem lub lakierem
do paznokci.
Podobnie możecie postąpić z rączkami.
Serdecznie polecam taką pracę jako prezent dla babci lub dziadka.
Które z nich nie uroni łzy wzruszenia na widok stópek np. córki i wnuczki :)