Rozdział dwudziesty
W drodze (IV)
1
Przez chwilę stała mając za sobą drzwi domu staruszki, która tak przyjemnie ją
ugościła. Wiedziała jedno - gdyby zrezygnowała i wróciła do Kamila, zapewne ta myśl o
domu we mgle nie dawałaby jej spokoju. Dręczyłaby ją niczym natrętna mucha. I co tam
jeszcze by powodowała (no, chociażby to, że z dnia na dzień Natalia pogłębiałaby się w
depresji). Tak przynajmniej podejrzewała. Dlatego też postanowiła stawić czoło temu
zadaniu i zmierzyć się ze swoimi lekami, których tam doświadczy.
Westchnęła i powolnym krokiem ruszyła przed siebie.
Bała się - ale ten strach, który towarzyszył jej w tym właśnie momencie był
niczym w porównaniu z tym, co spotka ją w domu we mgle...
2
Dotarła po chwili do furtki, ale na moment się zawahała. Podejrzewała, że
staruszka stoi w oknie i z uwagą ja obserwuje. Natychmiast odrzuciła tą myśl, ponieważ
uznała, że jest ona zbędna. Nie wiadomo, po co w ogóle pojawiła się w jej głowie.
Nacisnęła klamkę furtki i wyszła na chodnik.
Furtka z cichym kliknięciem zamknęła się za Natalią. Dziewczyna obejrzała się, po
czym ruszyła przed siebie, rozpoczynając tym swój ostatni i najtrudniejszy etap...