SERWIS EDUKACYJNY -- SKOLIOZA





if (navigator.appName == "Netscape") {
document.write('') }
else { if (navigator.appName == "Microsoft Internet Explorer")
document.write('')
}
























   















 


 

 


 
 










 
































 




Skolioza
Skolioza była kiedyś nazywana bocznym
skrzywieniem kręgosłupa. Z tamtego okresu pozostała
aktualna jedynie definicja skoliozy, którą określamy
jako znieksztaÅ‚cenie przekraczajÄ…ce 10° w pÅ‚aszczyźnie
czołowej, mierzone metodą Cobba, na zdjęciu
rentgenowskim.





56° (pomiar metodÄ… Cobba).



Obecnie skolioza rozpatrywana jest jako
trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa.
Zniekształcenie obejmuje:
skrzywienie w płaszczyźnie czołowej /boczne
skrzywienie kręgosłupa/
skrzywienie w płaszczyźnie strzałkowej /lordo- lub
kyfo- skolioza/
skrzywienie w płaszczyźnie poziomej /rotacja i
torsja kręgów/.
Pomimo wielu hipotez, próbujących
wyjaśnić przyczynę powstawania skoliozy, nadal 85%
stanowiÄ… skoliozy idiopatyczne. Schorzenie to
może się rozwinąć w każdym wieku i u każdego dziecka.
Jednocześnie postęp skrzywienia, wiąże się z okresami
przyspieszonego wzrostu pacjenta oraz brakiem właściwego
leczenia. Chronologiczny podział skolioz idiopatycznych
uzależniony jest od wieku pacjenta. W którym pojawia się
schorzenie.

Wyróżniamy skoliozy idiopatyczne:
niemowlęce (<3 r.ż.)
wczesnodziecięce (3-10 r.ż.)
dorastających (>10 lat, do okresu zakończenia
wzrostu)
Skoliozy niewłaściwie leczone mogą
doprowadzić do ograniczenia wydolności fizycznej
pacjenta, nasilenia zaburzeń neurologicznych, trwałego
kalectwa, jak i w skrajnych przypadkach z niewydolnością
krążeniowo-oddechową przedwczesnej śmierci chorych.
Zniekształcenie tułowia stanowi dodatkowo bardzo
istotny problem psychologiczny i kosmetyczny w przypadku
pojawienia siÄ™ garbu na plecach.
Inne deformacje kręgosłupa.
Kifoza. Najczęściej
występującą chorobą w przebiegu której dochodzi do
powstania nadmiernej kifozy piersiowej jest choroba
Schereumanna. Patologia dotyczy głównie płaszczyzny
strzałkowej. Etiologia schorzenia nadal nie jest
ustalona. Częstość występowania w populacji sięga
0,4-8,3%. Początek choroby, to zwykle 12-14 r.ż., okres
przyspieszonego wzrostu. Choroba równie często dotyczy
dziewcząt, jak i chłopców. Głównymi objawami
powodującymi zgłaszanie się do lekarza są: narastające
zaokrąglenie pleców i dolegliwości bólowe kręgosłupa.
Diagnostyka poza badaniem klinicznym obejmuje
rentgen krÄ™gosÅ‚upa. Kifoza wiÄ™ksza niż 45°, jak i
obecność klinowato zniekształconych więcej niż dwóch
trzonów kręgowych na szczycie deformacji oraz tzw.
guzków Schmorla stanowi potwierdzenie rozpoznania
klinicznego. We wczesnych postaciach pomocny jest MRI
kręgosłupa.





Kifoza w przebiegu choroby
Schereumanna
Zasady leczenia są bardzo zbliżone
do tych podanych w leczeniu skolioz:

Obserwacja ewentualnego postępu deformacji przy
kifozach średnio nasilonych
Stosowanie gorsetów ortopedycznych, modyfikowanych
co 4-6 miesięcy, przy sklinowaceniu trzonów powyżej 50
i w skrzywieniach w pÅ‚aszczyźnie strzaÅ‚kowej 45-65°
przy przewidywanym okresie wzrostowym 1-2 lata.
Leczenie operacyjne dotyczy dużych deformacji,
tych od 65° i przy sklinowaceniu trzonów powyżej 10°,
jak i w sytuacjach wystąpienia objawów
neurologicznych.
Możliwości operacyjnej korekcji deformacji
obejmują wykorzystanie opisanych już przy skoliozie
technik:

izolowany dostęp tylny z korekcją i tylną
stabilizacją i usztywnieniem kręgosłupa,
przednie uwolnienie i usztywnienie kręgosłupa
połączone z tylną stabilizacją,
przednia korekcja i stabilizacja kręgosłupa

Wybór sposobu leczenia jest
indywidualnie dobierany dla każdego pacjenta. Patologie
kręgosłupa o charakterze wrodzonym stanowią
mniejszy ilościowo, ale istotny jakościowo problem
terapeutyczny w chirurgii kręgosłupa. Rzadko skuteczne
okazuje siÄ™ w nich leczenie zachowawcze, a wczesna
interwencja chirurgiczna pozwala zwykle rozwiązać
definitywnie problem. Deformacje tego typu w każdym
przypadku wymagają indywidualnego postępowania. Skoliozy
i kifozy wrodzone, deformacje w przebiegu przepuklin
oponowo-rdzeniowych wymagają podjęcia decyzji o wczesnym
leczeniu operacyjnym w przypadku postępu
zniekształcenia. Początek leczenia operacyjnego zwykle
powinien przypadać na 3-5 r.ż., a niejednokrotnie
wcześniej. Często wystarczające bywa izolowane
usztywnienie kręgosłupa "in situ" z wykorzystaniem
przeszczepów kostnych i tylnego i/lub przedniego dostępu
operacyjnego. Tylko w wybranych przypadkach konieczne
bywa użycie implantów kręgosłupowych. Deformacjom
kręgosłupa w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego i
innych patologii nerwowo-mięśniowych towarzyszy wiele
nieporozumień. Często zbyt późne zgłoszenie się pacjenta
do ortopedy uniemożliwia leczenie operacyjne tych
chorych, jak np. w chorobie Duchenne'a. Chorzy z
deformacjami kręgosłupa w przebiegu tego typu schorzeń
powinni być operowani w najbardziej optymalnym okresie
wydolności, a celem leczenia ma być stworzenie im
komfortu życia z przystosowaniem do siedzącego trybu
życia.





 

 
 
 







      Ustaw
jako stronÄ™
startowÄ…                              
Poleć
znajomemu
                                
Dodaj
do ulubionych



Wszelkie prawa
zastrzeżone
(c)