ZALECENIA PRZY PROJEKTOWANIU NIWELETY OSI DROGI

Zalecenie przy projektowaniu niwelety:

1) Dostosowanie przebiegu do ukształtowania terenu przy równoczesnym zachowaniu parametrów geometrycznych, określonych dla drogi w planie i w profilu

- dla dróg niższych klas technicznych (G, Z, L, D) niweletę prowadzi się w sposób „opisowy”

do ukształtowania terenu (kryterium decydującym jest bilans robót ziemnych)

- dla dróg wyższych klas technicznych (GP, S, A) niweletę prowadzi się z uwzględnieniem kryterium bezpieczeństwa ruchu drogowego (stosunkowe małe wartości przedziałów pochyleń podłużnych niwelety powodują że droga może być prowadzona w wysokich nasypach i głębokich wykopach – widoczność, postrzeganie drogi, optyczna płynność trasy, lepsza dynamika pojazdów)

2) Zapewnienie odprowadzenia wody z korpusu drogi przez wyniesienie krawędzi korony drogi ponad teren:

- 0,8 - 1,0m – na gruntach wysadzinowych i wątpliwych

- 0,6 - 0,8m – na gruntach niewysadzinowych

3) Dostosowanie przebiegu niwelety do warunków gruntowo-wodnych przez „wyniesienie”

korpusu drogi ponad:

- poziom wody gruntowej:

0,9m – grunty niewysadzinowe

1,2m – grunty wątpliwe

1,5m – grunty wysadzinowe

- poziom wody zalewowej:

0,7m – przy korpusie z gruntów niewysadzinowych

1,0m – przy korpusie z gruntów wątpliwych i wysadzinowych

4) Stosowanie pochyleń podłużnych niwelety nie mniejszych niż 0,3% (0,7% dla krzywych przejściowych) z uwagi na odpływ wody z nawierzchni jezdni oraz nie większych niż wg tabeli

§24 ust.2. Dz.U. nr 43 poz. 430 z uwagi na V

p

5) Zapewnienie wymaganych warunków widoczności (na zatrzymanie przed przeszkodą znajdującą się w poziomie jezdni, na wyprzedzanie)

6) Powiązanie przebiegu niwelety:

- na terenach zabudowanych – z poziomem wejść do budynków, bram, urządzeń

podziemnych i nadziemnych

- z punktami o ustalonej wysokości (punkty stałe) jak skrzyżowania, przejazdy kolejowe, mosty, wiadukty, przepusty, początek i koniec trasy

7) W miejscach narażonych na zaśnieżanie wyniesienie niwelety ponad poziom

charakterystycznej dla danego regionu pokrywy śnieżnej przynajmniej o 0,5m (dane z odpowiednich służb meteorologicznych)

8) Dążenie do optymalnego przestrzennego ukształtowania drogi (koordynacja planu i profilu –

nakładanie łuków pionowych wypukłych na łuki poziome w planie oraz łuków pionowych wklęsłych na odcinki proste w planie)

9) Unika się projektowania łuków pionowych wklęsłych w wykopie (należy je prowadzić w nasypie)

Politechnika Białostocka - ZID

- 1 -

mgr inż. Marek Motylewicz