Modele liniowe: podsumowanie
Model jest liniowy względem parametrów, jeśli każda z pochodnych cząstkowych zmiennej objaśnianej względem parametrów jest
niezależna od wszystkich parametrów modelu.
Zalety modelu liniowego:
prosta interpretacja
łatwość estymacji i weryfikacji
często dobre przybliżenie nieliniowych zależności zachodzących w gospodarce
Ekonometria 110010-0609
1
Modele nieliniowe: klasyfikacja
modele nieliniowe względem
zmiennych:
przedefiniowanie zmiennych
modele nieliniowe względem
parametrów:
linearyzowane
ściśle nieliniowe (np. funkcja logistyczna, funkcje Törnquista)
Ekonometria 110010-0609
2
Modele nieliniowe względem
zmiennych
t
wykładniczy:
y = α0 ⋅α1 ⋅ ε
półlogarytmiczny:
y = α0 + α1 ⋅ln t + ε
logarytmiczny:
ln y = α0 + α1 ⋅ln t + ε
hiperboliczny:
1
y = α0 + α1 + ε
t
Modele te (w wersji ze zmienną czasową t) są szczególnie użyteczne w prognozowaniu: nie występuje problem nieznanych wartości
zmiennych objaśniających.
Ekonometria 110010-0609
3
Modele nieliniowe względem
zmiennych, c.d.
estymacja modeli nieliniowych względem zmiennych jest prosta: można stosować
MNK
uw
u ag
a a
g
a n
a
n
a int
n er
e pr
p et
e ac
a j
c e
e e
f
e e
f k
e t
k ów
krańcowych! (tabela na s. 137 podręcznika)
wyboru modelu można dokonać na
podstawie przesłanek teoretycznych lub
praktycznych (wyników wcześniejszych
prac)
Ekonometria 110010-0609
4
Funkcje ściśle nieliniowe
trend logistyczny:
α
y =
+ ε
1+ β
γ
⋅ − ⋅ t
e
funkcje Törnqvista dla
dó
d br
b i
u
s
u ł
s ug
u
g ni
n żs
ż z
s e
z g
e o
g r
zę
z d
ę u
d
dóbr podstawowych
dóbr wyższego rzędu
dóbr i usług luksusowych
i wiele innych…
Ekonometria 110010-0609
5
Estymacja: nieliniowa MNK
bardzo często stosowana w praktyce
ekonometrycznej
oszacowania minimalizują sumę kwadratów
[y – f (θ , θ , …, θ )]2
i
i
1
2
m
na
n j
a ba
b r
a dz
d i
z ej
e p
o
p pu
p l
u ar
a na
n
a w
er
e sj
s a:
a m
e
m t
e oda
d
a
Newtona–Raphsona oraz jej warianty
estymatory są zgodne i mają graniczny rozkład normalny (przy założeniu
normalności rozkładu składników losowych) Ekonometria 110010-0609
6
Estymacja: MNW
oszacowania parametrów wyznaczane są
poprzez maksymalizację funkcji
wiarygodności
jeś
e l
ś i o
bs
b e
s r
e wac
a j
c e
e d
o
d ko
k ny
n w
y an
a e
n
e s
ą
s
ą n
i
n ez
e a
z l
a eż
e n
ż i
n e
e
i spełnione są cztery założenia twierdzenia o zgodności i asymptotycznej normalności estymatorów, to estymator wektora
parametrów θ spełniający równanie
∂logL/∂θ = 0 jest zgodny i asymptotycznie efektywny
Ekonometria 110010-0609
7
Abonenci telefoniczni
Liczba abonentów telefonicznych w Polsce w latach 1980 – 2004:
14000
12
1 0
2 0
0 0
0
10000
8000
6000
4000
2000
0
0
2
4
6
8
0
2
4
6
8
0
2
4
8
8
8
8
8
9
9
9
9
9
0
0
0
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
0
0
0
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
Ekonometria 110010-0609
8
Trend logistyczny: własności
dla t > 0 wartość funkcji rośnie, najpierw szybko, potem wolniej i stabilizuje się przy asymptocie poziomej
pa
p r
a am
a
e
m t
e r a
> 0
i
nt
n er
e pr
p et
e owan
a y
n
y j
es
e t
s j
ak
a o
k
poziom nasycenia zmiennej y
jeśli jednostką miary jest procent poziomu nasycenia (maksymalnego poziomu)
zmiennej y, przyjmuje się a = 100; do
oszacowania pozostają parametry b i c
Ekonometria 110010-0609
9
Przykład: abonenci telefoniczni
TLG = c(1) / [1 + c(2) * EXP(c(3) * t)]
Oszacowanie
Odchylenie
Statystyka
parametru
standardowe
t-Studenta
c(
c 1)
31875,130 13083,920
2,436
c(2)
28,524
8,819
3,235
c(3)
-0,122
0,016
-7,600
R2 = 0,976
Ekonometria 110010-0609
10
Trend logistyczny: zastosowania
zjawiska demograficzne: liczba ludności, nabór na studia
sprzedaż rynkowa nowych produktów,
zwłaszcza wysokiej technologii
licz
c b
z a
b
a k
l
k ien
e t
n ów, n
p
n .
p ab
a o
b ne
n n
e t
n ów
telefonicznych
tempo rozwoju ośrodków przemysłowych
wydajność pracy w zależności od stażu pracy
medycyna, farmakologia i inne nauki
empiryczne
Ekonometria 110010-0609
11
Funkcje produkcji
funkcja produkcji wyraża zależność między nakładami czynników produkcyjnych
(najczęściej dwóch: pracy L i kapitału K) a wielkością (lub wartością) wytworzonego pro
r d
o ukt
k u Y
najczęściej opisywana jest funkcją nieliniową:
funkcja Cobba – Douglasa (linearyzowana)
funkcja CES (ang. constant elasticity of substitution; ściśle nieliniowa)
funkcja Zellnera – Revankara (ściśle nieliniowa) Ekonometria 110010-0609
12
Cechy funkcji produkcji
dodatnia produkcyjność krańcowa
czynników produkcji
malejąca względem nakładów danego
czynnika produkcyjność krańcowa
cz
c y
z n
y n
n i
n kó
k w p
r
p odu
d k
u c
k j
c i
rosnąca – w miarę zwiększania nakładów jednego z czynników – produkcyjność
krańcowa pozostałych czynników produkcji
wzajemna zastępowalność czynników
produkcji
jednorodność stopnia r
Ekonometria 110010-0609
13
Funkcja Cobba – Douglasa
Y = a ⋅
b
K ⋅ c
L ⋅ ε
gdzie a, b, c >0
wykładniki b i c są interpretowane jako elastyczności produkcji względem nakładów, od
o pow
o ied
e nio,
o ka
k p
a itał
a u
ł i pra
r c
a y
c
funkcja jest jednorodna stopnia b + c
przychody skali są stałe i równe b + c
krańcowa stopa substytucji jest funkcją technicznego uzbrojenia pracy (K/L)
elastyczność substytucji jest stała i równa 1
Ekonometria 110010-0609
14
Funkcja Cobba – Douglasa
Linearyzacja:
Y = a ⋅
b
K ⋅ c
L ⋅ ε
↓
ln
l Y
=
= l
n
l a
a +
+ b
⋅
ln
l K
+
+ c
c ⋅
ln
l L
+
+ l
n
l ε
↓
LY = g + b ⋅ LK + c ⋅ LL + ξ, gdzie LY = ln Y, LK = ln K, LL = ln L, ξ = ln ε, g = ln a Ekonometria 110010-0609
15
Funkcja Cobba – Douglasa
dynamiczna postać funkcji Cobba – Douglasa: Y = a ⋅
b
K ⋅ c
L ⋅ d⋅ t
e
⋅ε
gdzie a, b, c >0
parametr d > 0 interpretowany jest jako efekt postępu technicznego i organizacyjnego; przy niezmienionych poziomach K i L, względny przyrost poziomu produkcji Y z okresu na okres wynosi
(Y – Y
)/Y
= ed – 1
t
t-1
t-1
Ekonometria 110010-0609
16
Dygresja 1:
dodatkowe zmienne objaśniające
Na podstawie danych z lat 1971 – 1993
oszacowano następujący model:
ln(Y ) = 2,02 + 0,33 ln(L ) + 0,80 ln(K ) +
t
t
t
0,
0 22
2
2 Z
1 + 0,
0 09
0
9 Z2
t
t
Y – produkcja (tys. sztuk) zakładu w Poddębicach
L – zatrudnienie (os.)
K – majątek produkcyjny (mln zł)
Z1 – 1 dla nowej technologii (od 1996)
Z2 – 1 dla lat, w których nieczynna była fabryka w Aleksandrowie Łódzkim (1991–1993)
Źródło: Ekonometria. Zbiór zadań, red. A. Welfe Ekonometria 110010-0609
17
Dygresja 2:
test efektów skali
pytanie: czy efekty skali są stałe? (biorąc pod uwagę przybliżony charakter
oszacowań)
odp
d o
p wied
e ź
d :
ź t
es
e t
s l
ini
n owyc
y h
c
h r
es
e t
s ryk
y c
k j
c i
przykładowy wynik:
b[2]+b[3]=1
Restrykcje: b[lnK] + b[lnL] = 1
Statystyka testu: F(1, 13) = 4,64853,
z wartością p = 0,0503968
Ekonometria 110010-0609
18