Sokrates - życie, poglądy etyczne, poglądy logiczne, metoda maieutyczna.

Sokrates przyszedł na świat w roku 469 p.n.e. w Atenach
w gminie Alopeke. Był to wiek V. Ateny stały się stolicą greckiej kultury. W Grecji panował pokój i bogactwo. Okres ten charakteryzował się rozkwitem cywilizacji, nauki, sztuki i literatury. W tym czasie tworzyli między innymi Sofokles, Eurypides i Fidiasz. Był to złoty wiek dla Grecji.
Sokrates był synem kamieniarza Sofroniska i położnej Fainarety. Pierwotnie był niewolnikiem. Miał wielu nauczycieli m. in. Anaksagorasa, Damona i Archelaosa Fizyka. Był wybitnym retorem. Przechadzał się ulicami i wystawał na rynku rozprawiając z ludźmi o ich problemach, próbując wraz z nimi poznać ich przyczynę. Był człowiekiem sławnym jednak nie zbyt poważanym. Wielu pisało o nim krytykując a wręcz wyśmiewając jego postępowanie (m. in. Arystofanes w "Chmurach" czy Ameipsjas w komedii "Konnos"). Nie przejmował się jednak opiniami o sobie. Jego osobę uważano za dziwaka, jednak mimo tego miał on kilku wiernych uczniów m. in. Alcybiadesa, Krycjasza, Platona i Ksenofonta. Nie fascynowały go podróże, jedynymi, w których uczestniczył były kampanie wojenne. Brał udział w kampanii amfipolijskiej, w bitwie pod Delium oraz w wyprawie do Potidei. Był odważny i mężny. Nie przyjmował prezentów ( Alcybiades chciał ofiarować mu ziemie pod dom), mimo iż był biedny. Miał silny charakter i był dumny. Ubierał się skromnie, skromnie żył i skromnie jadł. Karmił się mądrością. Miał żonę Ksantypę (niektóre źródła
twierdzą, iż jego drugą żoną była Myrto, córka Arystydesa Sprawiedliwego, lecz chronologia zaprzecza temu faktu). Z Ksantypą miał trzech synów: Lamproklesa, Sofroniska i Meneksenosa. W roku 399 p.n.e. zarzucono Sokratesowi szkodliwość jego działalności. Miał wtedy 70 lat. Wniesiono oskarżenie przeciwko niemu, a sąd uznał go winnym bezbożności i demoralizacji młodzieży. Filozof spędził 30 dni w więzieniu. Jego uczniowie chcieli umożliwić mu ucieczkę jednak on zdecydował, że podda się woli sądu. Nauczał do ostatniego dnia. Zmarł przez wypicie cykuty.
Sokrates nie zostawił żadnego dzieła pisanego. O jego życiu i poglądach dowiadujemy się z pism jego słuchaczy oraz ludzi, którzy go krytykowali. Wiemy, że zajmował się wyłącznie człowiekiem. "Zajmował się
jak podaje Arystoteles
jedynie sprawami stycznymi, całą zaś przyrodą nie zajmował się wcale" . Interesowała go przede wszystkim etyka i logika. Jego poglądy etyczne możemy sformułować w trzech tezach, mianowicie:
1. Cnota jest dobrem bezwzględnym.
2. Cnota wiąże się z pożytkiem i szczęściem.
3. Cnota jest wiedzą.
Można zauważyć, iż głównym obiektem rozważań Sokratesa była cnota. Cnota była rozumiana wtedy jako ogólna sprawność i dzielność. Była pojęciem relatywnym, była różnie rozumiana w stosunku do mężczyzn i kobiet, starszych i dzieci. Sokrates nadał jej zupełnie nowe znaczenie, wyodrębniając spośród jej wielu obrazów, powszechnie występujące i powtarzające się cechy tzn.: odwagę, opanowanie i sprawiedliwość. Wybierając jedynie m...