Zabawy słuchowe
Są prowadzone przez matki intuicyjnie, od pierwszych chwil życia dziecka. Są to wszelkie wokalizacje
matki: mruczenie, śpiewanie, zabawy z dzieckiem z wykorzystaniem dz
więczących, piszczących i
grzechoczących zabawek. Rozpoczynamy od zabaw najprostszych, bacznie obserwujemy reakcje
dziecka. Bowiem już u kilku miesięcznego niemowlęcia zaobserwować można odruch poszukiwania
z
ródła dz
więku.
1. Zabawy połączone z obserwacją reakcji słuchowych dziecka półrocznego i starszego:
dziecko siedzi na kolanach matki, zaś druga osoba stojąca w bliskiej odległości za nim
wydobywa niezbyt głośne dz
więki, np. grzechotką, szeleszczącym papierkiem. Należy
obserwować zachowanie dziecka. Zabawy takie należy kilkakrotnie powtarzać,
wykorzystując głośniejsze sygnały dz
więkowe, np. gwizdek, dzwonek. Brak reakcji
dziecka może bowiem być spowodowany: jego złym samopoczuciem, opóz
nionym
rozwojem psychoruchowym, a zatem i - mniejszym zainteresowaniem otoczeniem.
2. Naśladowanie przez osobę dorosłą dz
więków wydawanych przez niemowlę,
powtarzanie ich, prowadzenie za pomocą tych dz
więków swoistego dialogu matki z
dzieckiem.
3. Śpiewanie dziecku piosenek, zabawa przedmiotami z najbliższego otoczenia dziecka,
z których można wydobywać dz
więki: stukanie, dzwonienie, brzęczenie. Kołysanie
trzymanego na kolanach malucha w rytm muzyki, klaskanie rączkami, taniec z
dzieckiem trzymanym na ręku z mocnym wytupywaniem melodii.
4.  Granie na prostych instrumentach, np. na flecie, bębenku, cymbałkach. Dziecko
oswaja się z dz
więkami wydawanymi przez te instrumenty, osoba dorosła odwraca się,
dziecko  gra na jednym instrumencie, a dorosły stara się odgadnąć, na czym malec
 zagrał . Potem następuje zamiana ról.
5. Wydobywanie odgłosów poprzez stukanie o talerzyk, szeleszczenie papierem,
brzęczenie pękiem kluczy  dziecko uczy się tych dz
więków, a potem je rozpoznaje.
6. Zabawa:  Kto cię woła? Polegająca na rozpoznawaniu głosu wybranego uczestnika
gry spośród grona osób znajomych dziecku.
7. Śpiewanie razem z dzieckiem znanych, prostych melodii na samogłosce  a lub
sylabie  la .
8. Zabawa:  Kto klasnął? Wskazywanie przez dziecko z
ródła dz
więku.
9. Zabawa z klockami: osoba dorosła staje za dzieckiem i klaszcze raz, dziecko wrzuca
jeden klocek do pudełka, jeśli klaśnie dwa razy - wrzuca dwa klocki. Zabawę
poprzedza staranna prezentacja zasad. Ważne jest również, aby w zabawach tych
dochodziło do zamiany ról, a zatem - dziecko klaszcze, a dorosły słucha i reaguje
wrzucając odpowiednio jeden lub dwa klocki.
10. Zabawa  Co tyka, gdzie tyka? - ćwiczenie z wykorzystaniem głośno tykającego
budzika. Dziecko oswaja się z odgłosem tykającego budzika. Osoba dorosła chowa
budzik tak, aby dziecko tego nie widziało i następnie, dziecko próbuje zlokalizować
z
ródło dz
więku.
11.  Co słyszysz? Wsłuchiwanie się w odgłosy z najbliższego otoczenia, dziecko
zamyka oczy i nasłuchuje. Na dany sygnał otwiera oczy i próbuje wraz z dorosłym
ustalić, co usłyszało, może próbować naśladować te dz
więki (np. kap  kap), a osoba
dorosła nazywa je:  kapanie wody .
12. Naśladowanie odgłosów wydawanych przez zwierzęta, pojazdy, przedmioty podczas
oglądania ilustracji, wyszukiwanie zwierzątek, dopasowywanie ich.