O-ćw9-przebieg

8. styczeń 2007

O-ĆW9-PRZEBIEG

Rozwój myśli psychologicznej. Mówiliśmy już o psychoanalizie...ale inną rozwijającą się siłą był

behawioryzm, a Skinner: „Osobowość jest historią wzmocnień”.

Ale było coraz więcej psychologów, którzy nie pasowali ani do bahawioryzmu, ani do psychoanalizy.

Do początku lat 60' nie było ich zrzeszenia. Powstało towarzystwo psychologii humanistycznej, mający swój periodyk. G.Allport nazywa go: „trzecią siłą w psychologii” i tak to powstała humanistyczna.

Humanistyczni tworzyli swoją teorię w opozycji do psychoanalizy i bahawioryzmu.

Założenia:

1. człowiek to unikatowa całość ... (osoba jako spójna całość) Dla humanistycznych człowiek to zarówno ja, jak i organizm.

2. rozwój jest warunkowany przez siły wewnętrzne

3. dążenie do samorealizacji jako podstawowa skłonność natury ludzkiej (ale trudno powiedzieć czym jest samorealizacja)

4. człowiek jest z natury dobry i postępuje pozytywnie

Humaniści by powiedzieli, że rozwój przestępcy jest zablokowany.

5. ludzkie zachowanie uwarunkowane jest przez teraźniejszość Nie sięga do przeszłości, do historii, tylko zastanówmy się kim ten człowiek jest teraz.

Egzystencjalni (choć są częścią ruchu humanistycznego – niektóre z założeń podzielają) wcale by się nie zgodzili z wszystkimi tymi założeniami.

Egzystencjaliści by się nie zgodzili z tym, że człowieka jest dobry i że dąży do samorealizacji, ale też z teraźniejszości.

Samorealizacja – jestem tym kim mogę się stać.

Bo dla egzystencjalistów wszystkie trzy momenty czasowe są ważne, bo jest popychany przez przeszłość i skierowany ku przyszłości.

Maslow – co to jest potrzeba, hierarchia, samorealizacja,

potrzeby braku! Są podstawowe: braku i wzrostu-samorealizacja BRAKU

społecznego uznania

przynależności

miłości i bezpieczeństwa

fizjologiczne

Jeśli podstawowe są niezaspokojone to wzrostu też nie można zaspokoić.

Maslow miał rację. Jeśli coś zaspokoimy wcześniej to możemy mieć ją zaspokojoą w środku, a Strona 1 z 2

O-ćw9-przebieg

8. styczeń 2007

potem możemy sobie zaspokajać te wyższe.

Przykład: przyjaciel. Potrzeba jest mocna...

Neurotyk, który ciągle wraca do zaspokajania sfrustrowanej potrzeby.

To, że mam jakiegoś przyjaciela na odległość i szukam dalej jakiegoś przyjaciela to Maslow by powiedział, że kompulsywnie dążysz do zaspokajania jakiejś potrzeby. Nasz rozwój jest jakoś zablokowany na etapie realizacji tej potrzeby.

Potrzeba może być zaspokojona bardziej lub mniej.

Ludzie samorealizujący się nie mają potrzeby wracania do większości potrzeb braku.

Miłość? Dwa rodzaje: D i B.

Dobra miłość – nie jest związana z potrzebą braku, jest wolna, bezinteresowna.

Miłość D – związana jest z potrzebą braku, sytuacja wymiany Dojście do absolutu osiągane jest bardzo rzadko...

Potrzeba samorealizacji NIGDY nie zostanie osiągnięta. Wtedy dążąc jesteśmy happy, a nie realizując.

Ale wypełniając brak to radość odczuwamy.

Absolut i transtendencja.

Osoby samorealizujace się: A. Linkoln, G. Washington, W.James, Goethe, Spinoza Cechy ludzi samorealizujących się:

–

potrzeba prywatności

–

autonomia

–

ciągłość, świeżość doświadczeń

–

doświadczenia szczytowe

–

realizm

Maslow był praktykiem, terapeutą, ale nawet 12 lat praktyki nie uprawnia do zrobienia takiej teorii, nio i została ona nieźle skrytykowana.

C.Rogers – FeNoMeNoLoGiA

Rdzeń naszej natury jest zasadniczo pozytywny.

Pole fenomenologiczne – sposób spostrzegania swojego świata i doświadczania go (świadome i nieświadome spostrzeganie, ale to świadome najbardziej wpływa na zachowanie) JA – to nie homonculus, ale obraz doświadczeń

Obraz siebie jest zawsze zintegrowany, choć może ulegać zmianie Centralnym motywem jest samoaktualizacja – otwieranie się na doświadczenia w celu uzyskania szerokiego obrazu własnego JA.

Funkcjonowanie organizmu ma na celu utrzymanie zgodności między spostrzeżeniami JA a doświadczeniami.

Stan niezgodności – napięcia i wewnętrznego zamętu...

Strona 2 z 2