Jaskinie http://geoportal.pgi.gov.pl/jaskinie-pub/jaskinie/list
Strona główna PIG Jaskinie Polski Portal CBDG Kontakt Intranet
Opis jaskini
Nazwa jaskini Tomkowa Dziura
Nr inwentarzowy G-7.20
Region jaskiniowy Region Świętokrzyski
WspółrzÄ™dne geograficzne WGS84 : 20°39'48".000
Ć: 51°11'03".000
Gmina Stąporków (gm. miejsko-wiejska); konecki; świętokrzyskie
Ekspozycja otworu SSW
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 348.0
Pozostałe otwory 2 - ku SSW, 348 m n.p.m.
Właściciel terenu Skarb Państwa
Lasy Państwowe, rezerwat przyrody nieożywionej "Skałki Piekło pod Niekłaniem"
Długość jaskini [m] 8.0
Deniwelacja [m] 1.0
Przewyższenie [m] 1.0
Położenie geograficzne Jaskinia znajduje się w ścianach zachodniej grupy skałek Piekła pod Niekłaniem (15 m na wschód od Jamy Agi), na południowym
zboczu płaskowzgórza, 3,3km na północny-wschód (ENE) od centrum Niekłania (kościół).
Opis drogi dojścia do otworu Dojście prowadzi szlakiem turystycznym koloru niebieskiego i czarnego. Jaskinia zlokalizowana jest w skałkach powyżej drogi
leśnej (biegnącej u podnóża zbocza) i miejsca wypoczynku urządzonego na szlaku turystycznym. Dojście bez trudności przejście
do jednej z salek utrudnione, ciasne. Dostęp do jaskini możliwy jest po uzyskaniu zezwolenia Regionalnego Konserwatora
Przyrody w Kielcach.
Opis jaskini
Otwory jaskini są naturalne. Otwór 1 (zachodni) ma nieregularny kształt, wysokość 2 m, i szerokość 1,6 m, otwór 2 jest owalny, ma
wysokość 2 m, szerokość 1,6 m. Jaskinia składa się z trzech salek, z których dwie mają otwory wejściowe z zewnątrz oraz krótki
kanał łączący je wzajemnie. Trzecia salka położona jest za zachodnią komorą wejściową i połączona z nią zaciskiem. Wysokość
salek sięga 1,5-2 m. Dno jest skaliste lub pokryte piaskiem zwietrzelinowym.
Jaskinia występuje w obrębie piaskowców dolnej jury. Powstała w wyniku erozji wód podziemnych zainicjowanej wzdłuż kilku
spękań ciosowych o równoległym przebiegu a także wietrzenia, głównie fizycznego. Jest formą pseudokrasową typu
szczelinowego - fissure type (Urban 1996a).
Jaskinia jest w zasadzie sucha z okresowo kapiÄ…cÄ… wodÄ…. Dwie przyotworowe salki sÄ… jasne, trzecia - silnie zacieniona. W salce
tej występują muchówki, pająki i motyle. Obecności flory nie stwierdzono.
Historia badań
Historia eksploracji Dwie przyotworowe salki jaskini odwiedzane są licznie przez turystów, o czym świadczą ryte na ścianach napisy. Jaskinia była
wzmiankowana (bez nazwy) przez Mochonia, Urbana (1988).
Historia dokumentacji Została szczegółowo opisana i skartowana jesienią i zimą 1992 r. przez J. Urbana z pomocą A. Kaszy (Urban, Kasza 1994, Urban
1996a). Następnie dokumentację jaskini zaktualizował 20.10.1996 r. J. Urban. Lokalizację otworu schroniska wykonał 3.04.2009 r.
A. Kasza przy pomocy odbiornika GPS Map60CSx. Zaktualizował A. Kasza w 2009 r.
Plan opracował J. Urban.
Literatura Mochoń A., Urban J.1988 (wzmianka); Urban J., Kasza A. 1994 (wzmianka, plan); Urban J. 1996a (szczegółowy opis, plan,
geneza); Urban J. 1996d (opis, geneza); Jaskinie Regionu Świętokrzyskiego 1996 (dokumentacja, plan); Urban J. 2005a (geneza);
Urban J. 2005b (geneza, plan, fotografia); Urban J., GÄ…gol J. 2008 (wzmianka); Urban J., Kasza A. 2008 (opis, geneza).
Materiały archiwalne
Zredagował Jerzy Grodzicki
Grafiki, zdjęcia
plan
1 z 2 2014-10-25 21:00
Jaskinie http://geoportal.pgi.gov.pl/jaskinie-pub/jaskinie/list
Autorzy opracowania Andrzej Kasza
Jan Urban
Powrót do strony głównej Wyszukiwanie literatury ... Dodaj uwagi
Copyright © PaÅ„stwowy Instytut Geologiczny - PaÅ„stwowy Instytut Badawczy
Zauważone błędy prosimy zgłaszać w systemie śledzenia błędów - projekt: Jaskinie Polski
2 z 2 2014-10-25 21:00