Politechnika
Opolska
Data:
Metody badania cementu.
2.06.2008r.
Wydział
·ð Oznaczanie czasów wiÄ…zania i
Budownictwa
stałości objętości
·ð SporzÄ…dzenie normowej zaprawy
Edyta Janota
cementowej, formowanie beleczek
do badań wytrzymałościowych.
Sprawozdanie
Grupa Laboratoryjna: 4
Semestr II letni
nr 9
2007/2008r.
I. Oznaczanie normalnej konsystencji zaczynu cementowego wg
normy PN-EN 196-3
Aparatura
Stosowany jest aparat igłowy wg Vicata z bolcem z nierdzewnego metalu, o
ksztaÅ‚cie prostego walca o dÅ‚ugoÅ›ci roboczej (50Ä…ð1)mm i Å›rednicy
(10,00Ä…ð0,05)mm. CaÅ‚kowita masa ruchomych części przyrzÄ…du powinna
wynosić (300Ä…ð1)g; części te powinny poruszać siÄ™ pionowo bez wiÄ™kszego
tarcia. Ich oś powinna być zgodna z osią bolca.
Pierścień Vicata, w którym bada się zaczyn cementowy, powinien być
wykonany z ebonitu i mieć ksztaÅ‚t stożka o gÅ‚Ä™bokoÅ›ci (40,0Ä…ð0,2)mm oraz
wewnÄ™trznej Å›rednicy górnej (70Ä…ð5)mm i dolnej (80Ä…ð5)mm. Powinien on
być dostatecznie
sztywny i
wyposażony w
płaską płytkę
szklaną, służącą jako
denko, większą od
pierścienia, o
grubości co najmniej
2,5mm.
a) wykonanie badania
Przygotowanie zaczynu cementowego
Odważyć (300Ä…ð1)g cementu. OkreÅ›lonÄ… ilość wody np. 125g należy albo odważyć w misce mieszarki,
albo wlewać ją z cylindra pomiarowego czy biurety.
Cement należy ostrożnie wsypywać do wody, aby uniknąć strat wody czy cementu. Czas wsypywania
cementu powinien wynosić co najmniej 5s i nie może przekroczyć 10s. Moment po zakończeniu
wsypywania cementu przyjmuje się w póz
niejszych pomiarach jak punkt zerowy (czas zerowy).
Następnie należy uruchomić mieszarkę na wolnych obrotach na 90s.
Po 90s mieszarkę zatrzymać na 15s. W tym czasie zaczyn cementowy przyczepiony do bocznych
ścianek miski mieszarki zdjąć odpowiednią łopatką i dodać do zaczynu. Następnie ponownie
uruchomić mieszarkę na niskich obrotach na kolejne 90s. Całkowity czas mieszania wynosi 3 min.
Napełnianie pierścienia
Wymieszany zaczyn cementowy należy natychmiast i bez większego zagęszczania lub wstrząsania
wlać z pewnym nadmiarem do pierścienia Vicata, który uprzednio został umieszczony na lekko
natłuszczonej płytce szklanej. Nadmiar zaczynu ścina się ostrożnie ruchem posuwisto- powrotnym
za pomocą prostokątnego narzędzia z górnej powierzchni pierścienia w ten sposób, aby zaczyn
cementowy w pierścieniu miał gładką powierzchnię.
Próby zanurzania bolca
Aparat Vicata wraz z bolcem (rysunek1c) wyregulować przed badaniem. W tym celu bolec umieścić
na leżącej płytce szklanej i ustawić wskazówkę w punkcie zerowym skali. Następnie bolec podnieść
do pozycji wyjściowej.
Pierścień Vicata i płytkę szklaną natychmiast po wyrównaniu powierzchni zaczynu cementowego
ustawić współśrodkowo pod bolcem aparatu Vicata. Następnie bolec opuścić ostrożnie do
powierzchni zaczynu cementowego. Aby uniknąć dodatkowego przyspieszenia ruchomych części,
powinien on pozostać w tym położeniu od 1 do 2s. Następnie szybko zwolnić ruchome części tak,
aby bolec zanurzał się pionowo w środku zaczynu cementowego. Próbę zanurzenia bolca
przeprowadzić po 4 min od zakończenia wsypywania cementu do mieszarki (czas zerowy). Na skali
odczytać głębokość zanurzenia w momencie, kiedy bolec przestanie zagłębiać się w zaczynie
cementowym, jednak najpóz
niej po 30s.
Odczytaną wartość pomiarową, stanowiącą odległość pomiędzy dolnym końcem bolca i płytką
szklaną, oraz zawartość wody w zaczynie cementowym, wyrażoną w procentach w odniesieniu do
masy cementu, podać w sprawozdaniu z badań. Po każdej próbie zanurzenia bolec natychmiast
oczyścić.
Badanie zaczynów cementowych, zawierających różne ilości wody, powtarzać do momentu, aż
odstÄ™p miÄ™dzy bolcem a pÅ‚ytkÄ… szklanÄ… osiÄ…gnie (6Ä…ð1)mm. Zawartość wody w takim zaczynie
cementowym, podana w sprawozdaniu z badań w zaokrągleniu do 0,5%, stanowi ilość wody,
niezbędną do osiągnięcia konsystencji normowej.
II. Oznaczanie czasów wiązania
a) Aparatura
Pomieszczenie do badań lub komora klimatyzacyjna
Pomieszczenie do badaÅ„ lub wystarczajÄ…co duża komora klimatyzacyjna, o temperaturze (20Ä…ð1)ºC i
wilgotności względnej powietrza co najmniej 90%.
Aparat Vicata do oznaczania poczÄ…tku wiÄ…zania
Bolec należy zastÄ…pić stalowÄ… igÅ‚Ä…, o cylindrycznym ksztaÅ‚cie, dÅ‚ugoÅ›ci roboczej (50Ä…ð1)mm i Å›rednicy
(1,13Ä…ð0,05mm). CaÅ‚kowita masa ruchomych części powinna wynosić (300Ä…ð1)g; części te powinny
poruszać się pionowo bez większego tarcia. Ich oś powinna być zgodna z osią igły.
b) Oznaczanie poczÄ…tku wiÄ…zania
Aparat Vicata wyposażony w igłę wyregulować przed badaniem. W tym celu opuścić igłę na leżącą
płytkę szklaną i ustawić wskazówkę w punkcie zerowym skali. Następnie igłę podnieść do pozycji
wyjściowej.
Pierścień Vicata napełnić zaczynem cementowym o konsystencji normowej i wygładzić.
Napełniony pierścień Vicata przechowywać na płytce szklanej w pomieszczeniu do badań lub w
komorze klimatyzacyjnej. Po ustalonym czasie umieścić napełniony pierścień Vicata pod igłą aparatu
Vicata, którą następnie ostrożnie opuścić tak, aby dotknęła powierzchni zaczynu cementowego. Aby
uniknąć dodatkowego przyspieszenia w czasie zanurzania w zaczynie lub zwiększenia
przyspieszenia ruchomych części, igła powinna pozostać w tym położeniu od l do 2 s. Następnie
szybko zwolnić ruchome części tak, aby igła zagłębiła się pionowo w zaczynie cementowym.
Głębokość zanurzenia odczytać na skali w momencie, gdy igła nie zanurza się już głębiej w zaczynie
cementowym, najpóz
niej jednak po 30 s.
Odczytaną wartość pomiarową, która stanowi odległość między końcem igły i płytką szklaną, podać
w sprawozdaniu z badań wraz z czasem, który upłynął od zakończenia wsypywania cementu do
mieszarki (czas zerowy). Próby zanurzania powtórzyć na tej samej próbce zaczynu cementowego w
odpowiednio wybranych odstępach czasu, np. 10 min, i odpowiednich miejscach, które powinny być
oddalone o co najmniej 10 mm od krawędzi pierścienia i od ostatniego miejsca nakłucia. Między
poszczególnymi próbami zanurzania, napełniony pierścień Vicata przechowywać w pomieszczeniu
do badań lub komorze klimatyzacyjnej. Po każdorazowej próbie zanurzenia igłę Vicata natychmiast
oczyścić. Czas, który upłynął od momentu wsypania cementu do mieszarki (czas zerowy) do chwili,
kiedy odlegÅ‚ość igÅ‚y od pÅ‚ytki szklanej wyniesie (4Ä…ð1) mm uznaje siÄ™ za poczÄ…tek wiÄ…zania cementu i
podaje w sprawozdaniu z badań z dokładnością do 5 min. Wymaganą dokładność można osiągnąć w
ten sposób, że w pobliżu początku wiązania zaczynu cementowego zostaną skrócone odstępy czasu
między poszczególnymi próbami zanurzenia igły, zwracając uwagę, by następujące po sobie wyniki
pomiarów niezbyt różniły się między sobą.
c) Oznaczanie końca wiązania
Pierścień Vicata napełniony i wykorzystany do oznaczania początku wiązania tak odwrócić na płytce
szklanej, aby oznaczanie końca wiązania mogło być przeprowadzone na powierzchni, uprzednio
przylegającej do płytki szklanej. Zastosowana do tego celu igła ma pierścieniową nasadkę, dzięki
której łatwiej i dokładniej można zaobserwować znikome głębokości zanurzenia igły; postępuje się.
Odstępy czasu między poszczególnymi próbami zanurzania można wydłużyć na przykład do 30 min.
Czas, który upłynął między wsypaniem cementu do mieszarki (czas zerowy) do momentu, w którym
igła zanurza się jeszcze tylko na głębokość 0,5 mm w twardniejącym zaczynie cementowym, uznaje
się za koniec wiązania i podaje w sprawozdaniu z badań w zaokrągleniu do 15 min. Jako czas
określający koniec wiązania przyjmuje się moment, w którym pierścieniowa nasadka igły nie
pozostawia już śladu na powierzchni badanej próbki. Można to dokładnie określić, jeśli skróci się
odstępy czasu między próbami zanurzania w pobliżu punktu końcowego i zwróci uwagę, aby
następujące po sobie wyniki badań niezbyt różniły się między sobą.
III. Oznaczanie stałości objętości
a) Aparatura
Pierścień Le Chateliera
Pierścień z igłami pomiarowymi jest wykonany ze sprężystej taśmy blaszanej ze stopu miedziowo-
cynkowego i powinien mieć wymiary zgodne z przedstawionymi na rysunku 2a). Sprężystość
pierścienia powinna być tak duża, aby pod wpływem masy 300 g umocowanej na jednej z igieł, końce
igieł rozsunęły się do (17,5 ą2,5) mm bez trwałego odkształcenia.
Do pierścienia należy para płaskich szklanych płytek, z których każda powinna mieć większą
powierzchnię niż pierścień Le Chateliera. Płytka nakrywająca powinna ważyć co najmniej 75 g.
Stosując lżejszą płytkę można ją także dodatkowo obciążyć, aby spełnić wymaganie.
A
az
nia wodna z urządzeniem grzewczym, w której można przechowywać pierścienie Le Chateliera
pod wodÄ… i w ciÄ…gu (30 Ä…5) min ogrzać od temperatury (20 Ä…2)°C do temperatury wrzenia wody.
Komora klimatyzacyjna o dostatecznej wielkości, w której można utrzymywać temperaturę (20
Ä…1)°C i wilgotność wzglÄ™dnÄ… powietrza co najmniej 98%.
b) Wykonanie oznaczania
Badanie przeprowadza się równocześnie na dwóch płytkach, wykonanych z tego samego zaczynu
cementowego.
W tym celu przygotować zaczyn cementowy o konsystencji normowej. Lekko naoliwiony pierścień
Le Chateliera ustawić na lekko naoliwionej płytce i niezwłocznie ręcznie napełnić, bez nadmiernego
zagęszczania lub wstrząsania, a w przypadku konieczności wyrównać za pomocą narzędzia o prostej
krawędzi. W czasie napełniania zapobiega się otwarciu pierścienia przez lekki nacisk palcami, albo
przez zawiÄ…zanie odpowiedniÄ… gumowÄ… opaskÄ….
Pierścień przykryć lekko naoliwioną płytką szklaną. Jeśli jest to konieczne, płytka szklana powinna
być obciążona dodatkową masą. Następnie pierścień umieścić niezwłocznie w komorze
klimatyzacyjnej i przechowywać przez (24 Ä…0,5) h w temperaturze (20 Ä…1)°C i wilgotnoÅ›ci wzglÄ™dnej
powietrza co najmniej 98%.
Po (24 ą0,5) h zmierzyć odległość A między końcami igieł z dokładnością do 0,5 mm. Następnie
pierścień ogrzewać w łaz
ni wodnej przez (30 Ä…5) min do temperatury wrzenia wody. A
az
nia wodna
powinna utrzymywać tę temperaturę przez 3 h ą5 min.
UWAGA: Można skrócić czas gotowania, jeśli stwierdzi się, że po krótszym czasie gotowania
rozszerzalność jest taka sama, jak po 3 h.
Po gotowaniu można zmierzyć odległość B między końcami igieł z dokładnością do 0,5 mm.
Na zakoÅ„czenie pierÅ›cieÅ„ należy ochÅ‚odzić do temperatury (20 Ä…2)°C. NastÄ™pnie zmierzyć odlegÅ‚ość
C między końcami igieł z dokładnością do 0,5 mm.
Dla każdej badanej próbki odległości A i C zapisać w sprawozdaniu z badania i obliczyć różnicę C 
A. Średnią arytmetyczną zmierzonych różnic C  A obliczyć z dokładnością do 0,5 mm.
c) Obliczanie wyniku
Celem badania stałości objętości jest ocena możliwości niebezpieczeństwa póz
niejszego rozszerzenia
się stwardniałego cementu, które może być wywołane przez hydratację wolnego tlenku wapnia i/lub
wolnego tlenku magnezu. Do tego celu służy średnia zmierzonych różnic C  A, którą należy podać
w sprawozdaniu z badań.
d) Powtórzenie badania
W przypadku, gdy świeży cement nie spełnia wymagania pod względem stałości objętości, może on
być po odleżeniu ponownie zbadany. W tym celu cement pozostawia się w warstwie grubości 7 cm
przez 7 dni na powietrzu, w temperaturze (20 Ä…2)°C i wilgotnoÅ›ci wzglÄ™dnej powietrza co najmniej
65%
IV. SporzÄ…dzenie normowej zaprawy cementowej,
formowanie beleczek do badań wytrzymałościowych.
Zaczyn cementowy - mieszanina cementu i wody
Cement po zarobieniu z wodÄ… ulega hydratacji, czyli uwodnieniu.
Ilość wody niezbędna do hydratacji cementu waha się od 20 do 25% jego masy.
Hydratacja cementu
Hydratacja w znaczeniu chemicznym jest to reakcja przyłączania wody (uwodnienie). W
technologii cementu natomiast hydratacja jest rozumiana jako zbiór reakcji chemicznych i
procesów fizycznych zachodzących po zmieszaniu cementu z wodą.
V. Metody badania cementu. Oznaczenie wytrzymałości
wg PN-EN 196-1
Przedmiotem normy jest oznaczanie wytrzymałości na ściskanie i opcjonalne wytrzymałości na
zginanie zaprawy cementowej. Metodę stosuje się do cementów powszechnego użytku oraz innych
cementów i materiałów, dla których w normach powołano się na niniejszą metodę.
a) Laboratorium i wyposażenie
W laboratorium, w którym sporządzane sa beleczki, należy utrzymać temperaturę ok. 20 stopni
Celsjusza i wilgotność względną nie mniejszą niż 50%
·ð Mieszarka
Składa się z :
a) misy nierdzewnej stali pojemności ok. 5l, i kształcie i wymiarach przedstawionych na
rysunku 1, Misa powinna być wyposażona w urządzenie, za pomoca którego, przed
mieszaniem, przymocowuje się ją sztywno do stojaka mieszarki. Dzięki temu urządzeniu
można dokładnie ustawić i ustabilizować wysokość misy w stosunku do mieszadła, a także
odległość miedzy mieszadłem a ściankami misy
b) mieszadła z nierdzewnej stali, o przybliżonym kształcie, wymiarach i tolerancjach, jak to
pokazano na rysunku 1, obracającego się wokół własnej osi i poruszanego silnikiem
elektrycznym z ustaloną prędkością ruchem planetarnym dookoła osi misy.
·ð Forma
Forma powinna składać się z trzech poziomych przegródek, aby równocześnie można było
sporządzić trzy próbki w kształcie beleczek o przekroju 40mm x 40mm i długości 160mm. Forma
powinna być wykonana w taki sposób, aby uformowane beleczki można było łatwo wyjąć bez
uszkodzenia.
·ð WstrzÄ…sarka
urządzenie przeznaczone jest do mieszania materiału biologicznego lub chemicznego
znajdującego się w różnego typu probówkach i na płytkach titracyjnych,
próbki zaczynu cementowego powinny być składowane i przechowywane w
specjalnie do tego przygotowanych wannach,
·ð UrzÄ…dzenie do badania wytrzymaÅ‚oÅ›ci na zginanie
·ð UrzÄ…dzenie do badania wytrzymaÅ‚oÅ›ci na Å›ciskanie
·ð Sita do badaÅ„
Tkanina sita z drutu, spełniająca wymagania ISO 2591-1 ISO 3310-1, powinna mieć
oczka o wymiarach boków podanych w tablicy 1, zgodnie z ISO 565.
Wymiary boków oczek
kwadratowych [mm]
Wymiary boku oczek A
ączna pozostałość na
kwadratowych [mm] sicie [%]
2,00
1,60 2,00 0
1,00 1,60 7Ä…5
0,50 1,00 33Ä…5
0,16 0,50 76Ä…5
0,08 0,16 87Ä…5
0,08 99Ä…1
b) Składniki zaprawy
·ð Piasek
Do oznaczania wytrzymałości cementu, zgodnie z tą normą, należy stosować piaski normowe.
Rozkład wielkości ziarn piasku normowego CEN, oznaczany za pomocą analizy sitowej na próbce
piasku o całkowitej masie nie mniejszej niż 1 345g, powinien odpowiadać określonym w tej tabeli.
Przesiewanie należy prowadzić tak długo, az ilość piasku przechodzącego przez każde sito wyniesie
mniej niż 0,5g/min.
·ð Cement
Cement do badań powinien być poddawany działaniu powietrza z otoczenia możliwie jak najkrócej.
·ð Woda
c) Przygotowanie zaprawy
Zaprawa ta składa się z 1 części wagowej badanego cementu, 3 części wagowych piasku normowego
i 0,5 części wagowej wody.
1:3:0,5
Cement :piasek :woda
Każda mieszanka dla trzech beleczek powinna składać się z (450ą2) g cementu, (1 350 ą5) g piasku
normowego CEN i (225 Ä…1) g wody.
d) Mieszanie zaprawy
Odważyć cement i wodę za pomocą wagi. Mieszać każdą porcję zaprawy mechanicznie z użyciem
mieszarki.
·ð W pracowni zostaÅ‚y kolejno odważone skÅ‚adniki zaprawy:
Øð 451,3 g cementu
Øð 1353,3 g piasku
Øð 225 g wody
e) Przygotowanie beleczek do badania
" Wymiary beleczek
Próbki d badań powinny mieć kształt prostopadłościanów o wymiarach 40mm x 40 mm x 160 mm.
·ð Formowanie beleczek do badania
Beleczki formować bezpośrednio po przygotowaniu zaprawy.
Zaprawę nałożyć porcjami po około 300g, w dwóch warstwach. Każdą warstwę należy poddać
zagęszczeniu za pomocą wstrząsarki ( 60 wstrząsów w ciągu 60 s.)
Następnie należy zdjąć formę ze wstrząsarki, usunąć nakładkę i wygładzić powierzchnię beleczek (za
pomocą noża-łopatki) do krawędzi formy.
·ð Rozformowanie beleczek
Rozformowanie wykonać ostrożnie, aby nie uszkodzić beleczek. Do rozformowywania można
używać młotków z tworzywa sztucznego lub gumowych albo specjalnych urządzeń. Beleczki
przeznaczone do badania po okresie dłuższym niż 24h rozformowywać 20h d0 24h po ich
zagęszczeniu. Beleczki przeznaczone do dojrzewania w wodzie oznakować we właściwy sposób, w
celu póz
niejszej identyfikacji, np. wodoodpornym atramentem lub kredÄ….
·ð Dojrzewanie beleczek w wodzie
Oznakowane beleczki niezwłocznie umieścić w dowolny sposób, poziomo lub pionowo, w
pojemnikach wypełnionych wodą o temp. ok. 20 stopni Celsjusza. Beleczki układać na rusztach w
takiej odległości od siebie, aby woda miała swobodny dostęp do wszystkich sześciu ich powierzchni.
W czasie przechowywania odstępy miedzy beleczkami i poziom wody nad nimi nie powinny być
mniejszy niż 5mm.
f) Wytrzymałość na zginanie
Użyć trzypunktowej metody obciążania w urządzeniu do badania wytrzymałości na zginanie.
·ð Zasada badania.
Badanie polega na zniszczeniu beleczek przez zginanie.
Oznaczenie wytrzymałości na zginanie przeprowadza się na beleczkach 4x4x16 cm, obciążając
próbkę aż do złamanie siłą skupioną działającą w środku rozpiętości. Za pomocą rolki obciążającej
przenosić obciążenie na powierzchnie boczną przy czym równomiernie zwiększając nacisk, aż do
złamanie beleczki. Połówki beleczek trzymać przykryte wilgotna ścierką, aż do wykonania badania
na ściskanie.
·ð Obliczyć wytrzymaÅ‚ość na zginanie ( R ) w megapaskalach wedÅ‚ug wzoru:
z
R =1,5 x F x l/ b3
z z
R - wytrzymałość na zginanie, w megapaskalach
z
b - długość boczna przekroju beleczki, w milimetrach
F - obciążenie łamiące na środku beleczki , w niutonach
z
l  odległość miedzy podporami, w milimetrach
·ð Obliczanie i wyrażanie wyników badania
Obliczyć wynik badania wytrzymałości na zginanie jako średnią arytmetyczną trzech poszczególnych
wyników, wyrażonych z dokładnością co najmniej do 0,1 Mpa, uzyskanych podczas oznaczania
wykonanego na trzech beleczkach.
g) Wytrzymałość na ściskanie
·ð Zasada badania polega na niszczeniu przez Å›ciskanie połówek beleczek pozostaÅ‚ych po
próbie zginania.
·ð Wykonanie oznaczenia. WytrzymaÅ‚ość na Å›ciskanie okreÅ›la siÄ™ na połówkach beleczek po
badaniu wytrzymałości na zginanie.
Do badania należy stosować 6 połówek beleczek. Połówki beleczek należy umieścić miedzy płytkami
ściskającymi wkładki. Wkładkę wraz z próbkę należy umieścić w prasie i obciążyć aż do zniszczenia.
W czasie całego badania zwiększać równomiernie obciążenie z prędkością ok. 2400 N/s, aż do
zgniecenia.
·ð Obliczyć wytrzymaÅ‚ość na Å›ciskanie ( R ) w megapaskalach wedÅ‚ug wzoru:
c
R = F / 1600
c c
w którym:
R - wytrzymałość naściskanie, w megapaskalach
c
F - najwyższe obciążenie przy ściskaniu próbki, w niutonach
c
1600  powierzchnia płytek lub płytek pomocniczych (40mmx40mm), w milimetrach kwadratowych
Zarejestrować wszystkie pojedyncze wyniki. Przedstwaić obliczoną wartość średnią.
·ð Obliczanie i wyrażanie wyników badania
Z sześciu otrzymanych wyników pomiaru obliczyć średnią arytmetyczną, przy czym różnica między
obliczoną średnią arytmetyczną a poszczególnymi wynikami badania wytrzymałości na ściskanie nie
powinna przekraczać 10%. Jeżeli poszczególne wyniki przekraczają o więcej niż 10% średnią
arytmetyczną, należy je usunąć i z pozostałych ponownie obliczyć średnią arytmetyczną. Można
usunąć maksimum dwa wyniki, Jeżeli więcej niż dwa wyniki różnią się od średniej o ponad 10%,
badanie należy powtórzyć.
Wyrazić średnią arytmetyczną z zaokrągleniem do 0,1 MPa.
VI. Badanie wytrzymałości wczesnej (po 7 dniach) na
zginanie i ściskanie beleczek.
Wytrzymałość na zginanie ( R ) jest to największy opór, jaki stawia materiał siłom
z
zewnętrznym powodującym zginanie, aż do jego złamania.
Wartość liczbowa wytrzymałości na zginanie stanowi iloraz niszczącego momentu
zginajÄ…cego do wskaz
nika wytrzymałości przekroju elementu zginanego.
Wytrzymałość na zginanie  (R )  jest to naprężenie , które określa stosunek niszczącego
z
momentu zginajÄ…cego do wskaz
nika wytrzymałości przekroju elementu zginanego.
Badanie wytrzymałości próbki na zginanie zostało przeprowadzone na maszynie
wytrzymałościowej o rozstawie podpór =100 [mm].
Otrzymano następujące wartości sił niszczących poszczególne próbki:
Dla próbki I: P = 3,40 [kN]
1
Dla próbki II: P = 3,10 [kN]
2
Dla próbki II: P = 3,15 [kN]
3
Po dokonaniu obliczeń wg wzoru otrzymano wyniki wytrzymałość na zginanie:
R = 8,5 [MPa]
z1
R = 7,75 [MPa]
z2
R = 7,88 [MPa]
z3
Średnia arytmetyczna wyników wytrzymałości na zginanie wynosi 8,04 MPa.
Wytrzymałość na ściskanie ( R )  jest to największy opór, jaki stawia materiał
c
siłom ściskającym, przeciwstawiając się zniszczeniu.
Badanie wytrzymałości na ściskanie polega na przyłożeniu obciążenia, którego
konsekwencją jest przybliżenie cząstek ciała do siebie.
Wartość liczbowa tej wytrzymałości stanowi iloraz siły ściskającej, która
spowodowała zniszczenie struktury materiału i powierzchni, na którą działa siła ściskająca.
Wytrzymałość na ściskanie  (R )  jest to największe naprężenie , jakie wytrzymuje próbka
c
badanego materiału podczas ściskania.
Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadzono na sześciu próbkach otrzymując
następujące wartości:
Rc = 17,81 [MPa]
1
Rc = 17,62 [MPa]
2
Rc = 16,68 [MPa]
3
Rc = 14,81 [MPa]
4
Rc = 15,81 [MPa]
5
Rc = 17,06 [MPa]
6
Średnia arytmetyczna otrzymanych wartości wynosi 16,63 [MPa].
Wnioski:
Badany cement jest cementem portlandzkim CEM I o klasie 32,5 [MPa] o wczesnej
wytrzymałości (po 7 dniach) na ściskanie równej 16,63 [MPa].
Próbki do badania wytrzymałości na ściskanie mają kształt sześcianów, prostopadłościanów
lub walców. O wytrzymałości na ściskanie decyduje kierunek działania siły w stosunku do
włókien lub warstw materiału. W przypadku materiałów o niejednolitej budowie zależy ona
także od stopnia zawilgocenia materiału i temperatury.
Przy oznaczaniu wytrzymałości na zginanie zniszczenie materiałów zwykle zaczyna się
w dolnej rozciąganej strefie. Jest to wynikiem tego, że w większości materiałów
wytrzymałość na ściskanie jest większa niż wytrzymałość na rozciąganie. Duża
wytrzymałość na zginanie charakteryzuje materiały o wysokiej wytrzymałości zarówno na
ściskanie, jak i na rozciąganie.