KATEDRA I ZAKA
AD BIOLOGII
OGÓLNEJ MOLEKULARNEJ
I GENETYKI, Åš.A.M.
KATOWICE-LIGOTA
UL. MEDYKÓW 18, BUD. C-1,
WITRYNA
www.biolmolgen.slam.katowice.pl
Aleksander L. Sieroń (2006)
Aleksander L. SIEROC

(I-szy rok kier. Lekarski)
M U T A C J E
KATEDRA I ZAKA
AD
BIOLOGII OGÓLNEJ, MOLEKULARNEJ I GENETYKI
ÅšL
SKA AKADEMIA MEDYCZNA
*KATOWICE 2006*
MUTAGEN
MUTAGEN to substancja lub czynnik, który powoduje
wzrost częstości zmian w genach.
Te mutacje mogą być następnie przekazywane
komórkom potomnym, a czasami mogą równie\
prowadzić
do powstawania komórek nieprawidłowych lub
nowotworowych.
Przykłady MUTAGENÓW obejmują ale nie są
ograniczone do:
-czynników biologicznych
-czynników chemicznych
-wystawienie na działanie światła ultrafioletowego
-wystawienie na działanie promieniowania jonizującego.
Jest wiele rodzajów mutacji,
niektóre z nich są  obojętne ,
a inne mogą mieć istotny wpływ na
działanie organizmu.
Mutageny mo\
na wykrywać Testem Ames a
lub innymi metodami biochemicznymi.
Test Ames a jest sposobem oznaczania czy badany czynnik
posiada zdolność wywoływania mutacji genetycznych.
W tym celu wyciąg komórek wątroby zwierzęcej miesza się
ze specjalnym szczepem bakterii Salmonella.
Mieszanina jest następnie poddawana działaniu badanej
substancji lub badanego czynnika. Po zakończeniu ekspozycji
wykrywa się występowanie zmutowanych bakterii (powstanie
mutacji pod wpływem badanego czynnika nazywa się
MUTAGENEZ
).
Test Ames a nie wskazuje bezpośrednio, czy badany czynnik
posiada właściwości kancerogenne (wywołuje nowotwory).
Zazwyczaj istnieje jednak, w badaniach na modelach
zwierzęcych, związek między potencjałem mutagennym
czynnika i jego potencjałem kancerogennym.
UWAGA!!!
NIE MYLIĆ
MUTAGENU
Z
KANCEROGENEM
(CZYNNIKIEM WYWOA
UJ
CYM RAKA)
MUTAGENY MOG
,
ALE NIE MUSZ
WYWOA
YWAĆ RAKA !!!
Kancerogenem jest substancja, która powoduje raka (lub
jest podejrzana o to, \
e powoduje raka).
Czynnikiem kancerogenny jest czynnik, który podejrzewa
się o powodowanie raka. Proces tworzenia komórek raka z
normalnych komórek to KANCEROGENEZA.
UWAGA!!!
NIE MYLIĆ MUTAGENU
Z
TERATOGENEM
(CZYNNIKIEM POWODUJ
CYM
ZMIAN

LUB
SZKOD

W ROZWIJAJ
CYM SI
PA
ODZIE LUB ZARODKU)
Teratogen to czynnik, który mo\
e powodować wady w
zarodku lub u płodu. Mo\
e to być substancja chemiczna,
wirus lub promieniowanie jonizujÄ…ce.
Teratogen jest bliski toksynom płodowym, wywołującym
objawy toksyczne w rozwijającym się płodzie.
Zarówno toksyny płodowe, jak i teratogeny są toksynami
rozrodczymi czyli czynnikami, powodujÄ…cymi uszkodzenie
w układzie rozrodczym i/lub wewnątrz-wydzielniczym
matki i/lub rozwijającym się płodzie.
TYPY
MUTACJI
MUTACJA TO:
Dziedziczna zmiana w sekwencji zasad DNA
wynikająca z działania mutagenów. Ró\
ne typy
mutacji obejmują przesunięcie ramki odczytu,
zmianÄ™ sensu kodu, i kod nonsensowny.
TYPY MUTACJI
1. AMBER
Mutacja polegająca na zmianie kodonu, który koduje
aminokwas do KODONU AMBER UAG, który normalnie
oznacza koniec translacji mRNA do łańcucha
aminokwasowego. Mutacja ta powoduje przedwczesne
zakończenie syntezy łańcucha aminokwasowego.
2. WSTECZ
Powoduje odwrócenie zmutowanego genu w porównaniu
z rodzimÄ… sekwencjÄ… zasad nukleotydowych.
3. WPRZÓD
Odwrócenie mutacji wstecz.
TYPY MUTACJI
4. CHROMOSOMALNE
Dotyczą mutacji DNA, które powodują zmianę w białku
kodowanym przez zmutowany gen, takÄ… jak mutacja
punktowa, insercja lub delelecja (przesunięcie fazy
odczytu), lub nonsensowÄ….
Najczęściej odnoszą się one do mutacji dotyczących
całych chromosomów, takich jak inwersja części
jednego chromosomu powodujÄ…ca, \
e odwrócona część
nie ma ju\
odpowiednika w parze homologicznej.
Translokacje części chromosomu do innego
chromosomu, po delecji części chromosomów, lub
wypadkach, które zdarzają się podczas podziału jądra
komórkowego, takich jak nierówny rozdział
chromosomów do komórek potomnych.
TYPY
MUTACJI
5. WARUNKOWE
Mutacje, których znaczenie ujawnia się jedynie w
określonych warunkach, takich jak na przykład niska
lub podwy\
szona temperatura.
6. DELECJE
Mutacje powodowane przez usunięcie jednego lub
większej liczby nukleotydów z genu lub chromosomu.
TYPY MUTACJI
7. ZA PROMOTOREM
Mutacje (polegajÄ…ce na zmianie w sekwencji par zasad)
w odcinku promotora; zwykle powodują one słabszą
ekspresję genu (zachodzi słabsza transkrypcja genu).
8. NONSENSOWE
Mutacje, które powodują przedwczesne zakończenie
syntezy łańcucha polipeptydowego.
TYPY MUTACJI
9. PUNKTOWE
Zmiana pojedynczej pary zasad w sekwencji DNA
genu.
10. POLARNE
Mutacja w pojedynczym genie, która zmienia tempo
ekspresji genów sąsiadujących na tym samym
chromosomie.
TYPY MUTACJI
11. MILCZ
CA
Mutacja nie powodujÄ…ca fenotypowej zmiany
biologicznej aktywności białka kodowanego przez
zmutowany gen.
12. SPONTANICZNA
Mutacja występująca samoistnie, bez działania
mutagenu, na przykład podczas replikacji DNA.
Mutacje spontaniczne pojawiają się ze stałą
regularnością. Częstość pojawiania się mutacji
spontanicznych słu\
y jako  zegar ewolucyjny do
określania pokrewieństwa dwóch (lub więcej) odrębnych
gatunków.
TYPY MUTACJI
13. PODSTAWIENIA
Mutacje powodowane przez zastÄ…pienie jednej zasady
nukleotydowej innÄ….
14. SUPRESOROWA
Mutacja odtwarzajÄ…ca, przynajmniej w tym samym
stopniu, funkcjÄ™ utraconÄ… w wyniku mutacji pierwotnej
(mutacja supresorowa dotyczy innego miejsca ni\

mutacja pierwotna).
15. NIESTABILNA
Mutacja, która ma du\
e prawdopodobieństwo powrotu
to postaci wyjściowej.
TYPY
MUTACJI
16. POWYśEJ
Odnosi siÄ™ do ka\
dej mutacji w obrebie promotora
genu lub w sekwencji poprzedzającej promotor, która
mo\
e zaburzać rozpoczęcie transkrypcji.
MUTACJE KODONÓW
1. KODON JEST
podstawowÄ… jednostkÄ… kodu genetycznego, zbudowanym
z trójnukleotydowych sekwencji w rybonukleinowym
kwasie informacyjnym (mRNA). Ka\
dy kodon
podlega translacji do jednego aminokwasu w
syntetyzowanym białku.
2. POCZ
TKOWY - INICJUJ
CY
Sekwencja, która koduje pierwszy aminokwas w
sekwencji polipetydu. Jest nim zwykle kodon AUG u
eukariota i czasem GUG u prokariota.
3. NONSENS
Kodon sygnalizujący koniec łańcucha polipeptydowego.
Nie koduje on \
adnych aminokwasów.
MUTACJE KODONÓW
4. TERMINUJ
CY (stop kodon)
SÄ… to kodony UAA, UAG i UGA, sygnalizujÄ…ce koniec
syntezy łańcucha polipeptydowego.
5. KODON AMBER
Nonsensowy kodon UAG, jeden z trzech kodonów które
zamiast aminokwasów sygnalizują zakończenie
translacji mRNA do łańcucha aminokwasowego.
6. KODON ZDEGENEROWANY
Kodon kodujący więcej ni\
jeden aminokwas.
MUTACJE KODONÓW
7. ANTYKODON
Specyficzna sekwencja trzech nukleotydów w
transportujÄ…cym RNA, komplementarna do kodonu
specyficznego aminokwasu w informacyjnym RNA.
ZABURZENIA NAPRAWY
DNA.
Przykład zaburzenia
zdolności naprawy DNA.
Diagnostyka kliniczna pacjen-
tów z zaburzeniami naprawy
DNA jest prowadzona w wielu
laboratoriach.
W laboratorium Davida Buscha
(Armed Forces Institute of
Pathology - AFIP) skupiono siÄ™
na diagnostyce xeroderma
pigmentosum (XP) zespołu
Cockaynea (CS) i dwóch cho-
rób genetycznych, cechują-
cych siÄ™ nadwra\
liwością ko-
mórek na UV związaną z niez-
dolnością naprawy DNA uszko-
dzonego przez światło UV.
XERODERMA PIGMENTOSUM (XP)
Jest rzadkim defektem genetycznym w mechanizmach
naprawy uszkodzeń DNA wywołanych światłem UV.
Charakteryzuje jÄ… nadwra\
liwość na wszystkie z
ródła
promieniowania UV (szczególnie słoneczne).
XP dzieli siÄ™ na kilka komplementujÄ…cych grup, zgodnie
ze zdolnością organizmu do naprawy DNA.
Grupy A, C, D, i Wariant stanowiÄ… ponad 90%
przypadków XP.
Grupa A, cechuje się najmniejszą zdolnością naprawy
uszkodzeń DNA i największą liczbą objawów
neurologicznych.
XERODERMA PIGMENTOSUM
Charakteryzuje się szerokim spektrum objawów:
- ślepota i głuchota
- pęcherze przy minimalnej ekspozycji na
światło słoneczne
- zaburzenia rozwojowe
- karłowatość i hipergonadyzm
- wy\
sza częstość raków skóry i oczu
- opóz
nienie w rozwoju umysłowym
DZIEDZICZENIE XP
Recesywne, Autosomalne;
Ujawnianie zale\
y od warunków środowiska;
Częstość około 3 na 106 z du\
ą zmiennością
geograficznÄ…;
Wy\
sza częstość występuje Tunezji (10 na 105, rola
środowiska) i w Japonii (1 na 105);
Rzadko występuje u czarnoskórych.
Geny i Białka
w XP
Heterogenność XP wynika z niejednorodności
genetycznej:
Na podstawie badań z zastosowanie metod fuzji
komórek, wyodrębniono 7 postaci komplementujących
(XPA do G) plus postać zwana wariant.
Geny i Białka Zaanga\
owane
w XP
- XPA (xeroderma pigmentosum, postać A), lokalizacja genów 9q22,
- XPB zwana równie\
ERCC3 (ERCC - Excision-Repair Cross Complementing
rodent repair deficiency), lokalizacja genów 2q21,
- XPC (xeroderma pigmentosum, postać C), lokalizacja genów 3p25,
- XPD, zwana równie\
ERCC2 (Excision repair cross-complementing rodent
repair deficiency, postać D), lokalizacja genów 19q13,
- XPE (xeroderma pigmentosum, postać E), lokalizacja genów w chromosomie
11,
-
- XPF zwana równie\
ERCC4 (xeroderma pigmentosum, postać F), lokalizacja
genów 19q13,
- XPG, zwana równie\
ERCC5 (xeroderma pigmentosum, postać G), lokalizacja
genów 13q32,
- XPV, zwana równie\
Pol eta (polymerase (DNA direct), eta), lokalizacja
genów 6p12-21,
Nie ma skutecznej metody
leczenia XP.
Uszkodzenia DNA gromadzÄ… siÄ™ i sÄ… nieodwracalne.
Opieka nad chorym ogranicza siÄ™ do unikania promieni
UV, przez pozostawanie w pomieszczeniach
zamkniętych bez dostępu słońca, stosowanie odzie\
y
chroniącej przed słońcem, kremów przeciwsłonecznych
i okularów słonecznych.
Nale\
y unikać kontaktu z wszelkimi znanymi
kancerogenami.
Zalecane sÄ… regularne testy i profilaktyka przeciw
wszystkim znanym nowotworom.
Inne zaburzenia związane z zaburzonym układem
naprawy DNA
- Ataksja-Telangiektasia
- Zspół Bloom a
- Zespół Cockayne a
- Anemia Fanconi
Inne pokrewne zaburzenia
- Trichothiodystrofia (TTD)
TTD jest rzadkim schorzeniem  mniej ni\
1,000
przypadków znanych na całym świecie.
Diagnoza kliniczna TTD jest mo\
liwa.
TTD jest zaburzeniem zagra\
ajÄ…cym \
yciu chorego, bo
uszkodzenia DNA kumulujÄ… siÄ™ i sÄ… nieodwracalne.
Ró\
ne zaburzenia
tego samego genu
mogą wywoływać
ró\
ne fenotypy, np.
(CS)
ang. Cockayne Syndrome,
(TTD)
ang. TrichoThioDystrophy
ZESPÓA

COCKAYNE A
DZIEDZICZENIE
AUTOSOMALNE,
RECESYWNE
ZESPÓA

COCKAYNE A
OBEJMUJE 3 TYPY: 1, 2 i 3
Zespół Cockayne a typu 1
Zespół Cockayne a typu 2
Zespół Cockayne a typ 3
ZESPÓA

COCKAYNE A
Fenotyp i objawy kliniczne
- normalne noworodki;
- od szóstego miesiąca \
ycia zahamowanie wzrostu;
- w wieku dwóch lat diagnoza zespołu;
- starczy wygląd skóry (pigmentacja, atrofia) o wyglądzie  myszki mickey"
(microcephalia, du\
e uszy, du\
y nos, głęboko osadzone oczy);
- wygląd "starczego karła" ale o kantrastująco długich kończynach, du\
ych
dłoniach i stopach, zimnych niebieskich palcach, przykurcze stawów;
- nadwra\
liwość na światło słoneczne;
- dotkliwa encephalopatia z wyraz
nym upośledzeniem umysłowym
i zaburzeniami czucia (głuchota, zanik wzroku);
- inne zaburzenia: nadciśnienie, wczesna mia\
d\
yca, zwapnienia
wewnÄ…trzczaszkowe.
ZESPÓA

COCKAYNE A
Cytogenetyka
Wady wrodzone
Jak w XP, zwiększona częstość wymiany
odcinków chromatyd pod wpływem promieni UV
(SCE), jak i wy\
sza częstość aberracji
chromosomalny, przede wszystkim pęknięć
chromatyd.
ZESPÓA

COCKAYNE A
Ryzyko Nowotworów
Nie ma podwy\
szonej częstości guzów skóry lub innych raków, z
wyjątkiem pacjentów z zespołem Cockayne a przejawiającymi objawy
xeroderma pigmentosum (XP) (postacie XPG, XPD lub XPB)
Rozwój
Heterogenny klinicznie. Wczesna śmierć na skutek cachexia i demencji,
wczesne guzy cutaneous i mia\
d\
yca.
Zespół
Cockayne a
Zwapnienia w mózgu.
Zdjęcie pokazuje mózg
pacjenta CS, z wido-
cznymi złogami wapnia
w mó\
d\
ku (białe pola
przy znaku +).
Zespół
Cockayne a
Widoczna jest niezwykle mała
ilość tkanki mózgowej. Obraz
tomografii komputerowej (CT)
pacjenta CS pokazuje
hydrocephalus ex vacuo,
nienormalnie du\
a ilość płynu
wypełniającego przestrzeń w
czaszce normalnie zajmowanÄ…
przez tkankę mózgową. Komory
(du\
e, ciemne, owalne,
symetryczne pola w pobli\
u
centrum) majÄ… wyglÄ…d
nienormalnie powiększonych z
płynem mózgowo-rdzeniowym
zamiast ściśniętych w kształcie
szczelin. Widoczne sÄ… tak\
e
symetryczne, faliste, białe pola z
gęstymi złogami wapnia w
zwojach podstawnych mózgu
(zaznaczone po lewej +).
Substancja biała mózgu mo\
e mieć deficyt mieliny w mózgach pacjentów CS.
Mikrofotografia tkanki mózgowej ma wygląd piankowaty z powodu utraty
mieliny w substancji białej.
Zespół Cockayne a
ZESPÓA

COCKAYNE A
Mniejsza liczba neuronów ni\

normalnie.
Mikrofotografia tkanki
mó\
d\
kowej, pokazuje
nienormalnie mniej, nieregularnie
rozmieszczonych neuronów
mó\
d\
kowych (komórki
Purkinjego).
Zespół Cockayne a
Geny i białka
- Ró\
norodność genetyczna CS jest powodem trudności klasyfikacji postaci
choroby.
- Zlokalizowano geny:
- CSA (ang. Cockayne Syndrome A), zwany równie\
ERCC8 (ERCC
ang. Excision-Repair Cross Complementing rodent repair deficiency)
w chromosomie 5,
- CSB zwany równie\
ERCC6 , w 10q11-21;
inne ni\
w CSA i w CSB,
- Zidentyfikowano równie\
:
- 3 pacjentów z XPB/CS, z XPB, zwanym równie\
ERCC3,
geny w 2q21;
- 2 pacjentów XPD/CS, z XPD, zwanym równie\
ERCC2,
geny w 19q13;
- 6 pacjentów XPG/CS, z XPG, zwanym równie\
ERCC5,
geny w 13q32 (pacjenci z obydwoma XP i CS byli wcześniej
klasyfikowani jako CS III, ale obecnie ju\
nie sÄ…).
Zespól Cockayne a
Dzieci CS majÄ… rzadziej nowotwory i blizny ni\
dzieci
z XP,
CierpiÄ… z powodu:
- opóz
nienia rozwoju,
- karłowatości,
- przedwczesnego starzenia,
- skróconej \
ywotności,
- głuchoty nerwowej,
- katarakty,
- degeneracji siatkówki (retinitis
pigmentosum),
- ciÄ™\
kich problemów uzębienia,
- anomalii w budowie twarzy.
Trichothiodystrofia
(TTD)
Inne nazwy
Zespół PIBIDS
lub
Zespół IBIDS
Dziedziczenie
Recesywne, Autosomalne
Trichothiodystrofia (TTD)
Objawy
Kliniczne
Fenotyp i Objawy
Kliniczne
- Nadwra\
liwość na światło,
- A
uszczyca,
- Kruche włosy,
- Niedorozwój intelektualny,
- Obni\
ona płodność,
- Niski wzrost (zespół PIBIDS),
- Nadwra\
liwość nie występuje u 50% przypadków (dlatego
u tych chorych jest nazywany zespołem IBIDS).
Trichothiodystrofia (TTD)
Objawy
Kliniczne
Ryzyko
Nowotworów
Ta choroba dziedziczna NIE JEST wiÄ…zana z chorobami
nowotworowymi, ale sÄ… za niÄ… odpowiedzialne defekty w tej samej
grupie genów, które odpowiadają za xeroderma pigmentosum i zespół
Cockayne a (XPD, XPB).
Prognoza
zale\
y od charakteru defektu naprawy DNA (nadwra\
liwość na światło:
XPD-ERCC2, XPB-ERCC3, TTD-A) i błędów w transkrypcji (objawy
nie typowe).
Trichothiodystrofia (TTD)
Cytogenetyka
Wady Wrodzone
Nie sÄ… znane anomalie chromosomalne
Trichothiodystrofia (TTD)
Geny i Białka
Trzy rodzaje (klasy) defektów w naprawie DNA:
- pacjent z TTD-A (mała produkcja czynnika transkrypcyjnego II (TFIIH 
ang. transcription factor),
- pacjenci ze zmutowanymi genami XPB (TTD/XPB), z udziałem XPB,
zwanym równie\
ERCC3, lokalizacja w 2q21;
- pozostali pacjenci ze zmutowanymi genami XPD (TTD/XPD), z udziałem
XPD, zwanym równie\
ERCC2, lokalizacja w 19q13
GÓA
WNE WNIOSKI
Zaburzenia w naprawie DNA mogÄ…
komplikować,
jeśli zaburzenie powoduje, \
e pacjent jest nadwra\
liwy
rakowÄ…:
1. chemioterapiÄ™
&
2. radioterapiÄ™.
p53
MDM4
BA

D
p21WAF1/CIP
CYKLINA Cdk CYKLINA : Cdk
ATP
ADP
pRB : E2F pRB : E2F
ppRB E2F
FAZA G1 FAZA S
FAZA G1 FAZA S
NAPRAWA LUB APOPTOZA
2
M
3
5
D
p
M
a
j
c
a
z
i
l
i
b
a
t
S
BRAK AKTYWNOÅšCI p53
CYKLINA Cdk CYKLINA : Cdk
ATP
ADP
pRB : E2F pRB : E2F
ppRB E2F
FAZA G1 FAZA S
FAZA G1 FAZA S
REPARE OR APOPTOSIS
KLASYFIKACJA
RDZENIAKÓW MÓśDśKU
KLASYCZNY Neuroblastyczny
Kryńska B., i wsp.
Desmo-
(1999) PNAS,
plastyczny
96:11519-24
IMMUNOHISTOCHEMICZNE WYKRYWANIE
ANTIGENU T WIRUSA JC W RDZENIAKACH
Strzałki wskazują komórki
z antygenem T wirusa JC
Groty wskazują komórki
proliferujÄ…ce
Powiększenie x400 (A &
B); x200 (C); x1000
(wstawki)
Kryńska B., i wsp. (1999) PNAS, 96:11519-24
IMMUNOHISTOCHEMICZNA ANALZA
MARKERÓW RDZENIAKÓW MÓśDśKU
Synaptophysin ² tubulin klasa III
²
²
²
Powiększenia x200 (D) &
x400 (E i F).
GFAP
Kryńska B., i wsp. (1999) PNAS, 96:11519-24
5130/0
Control Region
GENOM
WIRUSA JC
0.6
0.7
0.5 0.8
JCV
(Mad-1)
0.4 0.9
1469
5130 bp
0.3 0.0
0.2 0.1
2533
2603
(2600-2578)
PCR primers
Kryńska B., i wsp.
Amplified DNA
(1999) PNAS,
Probe
96:11519-24
)
)
7
7
5
2
2
4
0
3
4
4
4
1
-
-
7
7
8
3
3
7
7
0
A
0
2
1
4
g
3
p
4
n
(
o
4
b
(
4
2
4
3
t
9
2
7
6
4
1
6
4
2
4
5
9
)
5
4
3
7
8
8
2
4
-
5
5
V
2
V
P
4
(
P
2
3
1
5
6
0
T
)
8
2
8
1
-
8
1
4
P
8
V
1
(
p
b
2
)
)
1
9
1
2
2
0
7
2
-
8
9
1
3
-
(
0
1
2
2
7
9
(
9
8
7
-
1
2
(
7
7
6
)
2
2
0
b
p
(
2
6
6
8
-
2
6
6
3
)
WYKRYWANIE TECHNIK
PCR DNA
WIRUSA JCV W RDZENIAKACH MÓśDśKU
Kryńska B., i wsp.
(1999) PNAS,
96:11519-24
Wczesny region
N-koniec antygenu T
Wczesny region, Póz
ny region VP1, białka
C-koniec antygenu T kapsydu
ANTYGEN T
TWORZY KOMPLEKS z p53
Kryńska B., i wsp. (1997) JCB, 67:223-30
Ekspresja p21
w obecności antygenu T
Kryńska B., et al. (1997) JCB, 67:223-30
Ekspresja cyklin E, A, & CDK2
w obecności antygenu T
Kryńska B., i wsp. (1997) JCB, 67:223-30
Ekspresja cykliny D, CDK4, & CDK6
w obecności antygenu T
Kryńska B., i wsp. (1997) JCB, 67:223-30
Blokowanie apoptozy przez p300
wymaga obecności cykliny D1
Kompleksy antygenu T & pRB
Kryńska B., i wsp. (1997) JCB, 67:223-30
Ekspresja E2F & PCNA
w obecności antygenu T
PCNA  Proliferation Cells Nuclear Antigen
Kryńska B., et al. (1997) JCB, 67:223-30
Mutacja pojedynczego allelu w genie p53
Mutation
Rekombinacja homologiczna
Mutacja
Mutacja
de Vries A. i wsp. (2002) PNAS, 99:2948-53.
Wpływ mutacji jednego allelu w genie p53
na prze\
ywalność komórek zarodkowych
Oba allele p53
nieaktywne
Mutacja
p53 heterozygotyczna
Jeden allel p53
nieaktywny
Normalny/
dziki gen p53
de Vries A. et al.
(2002) PNAS, 99:2948-53.
Wpływ mutacji pojedynczego allelu genu p53
na prze\
ywalność komórek grasicy
Apoptoza zale\
na od p53 Apoptoza nie zale\
na
od p53
de Vries A. et al.
(2002) PNAS, 99:2948-53.
Uszkodzenie DNA
ATM/ATR
?
Enzymy
Enzymy
BRCA 1
regulujÄ…ce
regulujÄ…ce
Wee1
CDC25C
CDK2:CYKLINA B
M
G2
Uszkodzenie DNA
ATM/ATR
?
Enzymy
Enzymy
BRCA 1
regulujÄ…ce
regulujÄ…ce
Wee1
CDC25C
CDK2:CYKLINA B
NIEKONTROLOWANE PODZIAA
Y
M
G2
A
J
C
A
T
U
M
K O N I E C
DZI
KUJ

ZA
UWAG