Grupy poetyckie w XX leciu. Scharakteryzuj odwołując się do konkretnych utworów.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> XX
lecie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Grupy poetyckie w XX
leciu. Scharakteryzuj odwołując się do konkretnych
utworów.










kategoria:   J.polski
zakres:   XX lecie
dodano:   1999-07-17




- Skamandryci byli
grupą "programowo bezprogramową". Wielką piątkę tej grupy stanowili:
Julian Tuwim, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Antoni Słonimski,
Kazimierz Wierzyński). Poezja dnia codziennego; postawa radosnego
zachwytu nad życiem jako wartością biologiczną i światem - w jego
zwykłym codziennym uroku. Jan Lechoń w strofach "Herostratesa" z
tomu "Karmazynowy poemat" poeta wypowiada znamienne słowa,
skierowane przeciwko romantycznym mitom Polski: "A wiosną niechaj
wiosnę, nie Polskę zobaczę". Antoni Słonimski natomiast w poemacie
"Czarna Wiosna" ogłasza "zrzucenie" z ramion "Płaszcza Konrada". W
wierszach Jana Tuwima zwrot ku codzienności kojarzy się z doznaniami
biologicznego szczęścia, radości z samego istnienia: Życie?...
Rozprężę szeroko ramiona Nabiorę w płuca porannego wiewu, W ziemię
się skłonię błękitnemu niebu I krzyknę, radośnie krzyknę: - Jakie to
szczęście, że krew jest czerwona! z tomu "Czychanie na Boga".
- Awangarda Krakowska jej program formułowany przez Tadeusza
Peipera wynikał z obserwacji współczesnych artyście zjawisk
cywilizacyjno-społecznych. Wobec niespotykanego dotąd w dziejach
rozwoju technicznego, wobec postępu myśli ludzkiej opanowującej
naturę i formowania się dużych skupisk ludzkich (problem kultury
masowej) sztuka ma do spełnienia szczególną misję: przygotować
świadomość człowieka i ukształtować jego intelektualno-moralną
zdolność do właściwego korzystania ze zdobyczy postępu
cywilizacyjnego, pomóc w odnalezieniu miejsca w nowym,
wszechstronnie rozwiniętym świecie miasta, maszyny i masy. Program
"3M" optymistyczny, źródłem tworzenia nie natchnienie, lecz praca,
wiersz to dzieło artysty rzemieślnika, najczęściej używanym
narzędziem metafora: Na świadectwach, wzbici w radość odlecieli
uczniowie, drży powietrze po ich śmigłym zniku ("Lipiec",
Julian Przyboś z tomu "Równanie Serca" metafory: koniec roku
szkolnego, perspektywa wakacyjnej swobody, ikaryjskie poczucie
wolności, emocje szczęścia i zabawy). Inni przedstawiciele
awangardy :Tytus Czyżewski, Bruno Jasieński, Anatol Stern. -
Futuryści skrajni antytradycjonaliści. Postawę nihilistycznego buntu
przeciwko tradycji łączyła się często z kultem prymitywu, fascynacją
ludowym i ludycznym prymitywizmem. Kult prymitywu prowadził
futurystów ku wizji świata , jako miejsca spontanicznej,
anarchicznej zabawy. Kultura wyrafinowana została zastąpiona
masowymi formami buntowniczego żartu i wesołości. Słowo wyzwolone
miało ujawnić walory brzmieniowe ukazywać jak to zostało stwierdzone
w manifeście "Gga", "swą wagę, dźwięk, barwę, swój rysunek";
destrukcji często podlegał sens znaczenie słowa: zawiośniało - lato
pędzi przez jesienność białośnieża - KINEMATOGRAF KINEMATOGRAF
KINEMATOGRAF słowikując szeptolesia falorycznie caruzieją
GRAMOPATHEFON GRAMOPATHEFON GRAMOPATHEFON Wiersze
futurystyczne imitowały także formy zapisu telegraficznego,
wiadomości radiowych, czy ulicznej piosenki. W teoriach futurystów
polskich pojawiały się również elementy pozytywnego programu
społeczno-kulturowego i estetycznego. Futuryści zmierzali do
pogodzenia zdobyczy cywilizacyjnych, technicznych z tradycją
udyczno-prymitywistyczną, marzyła się im harmonia między
indywidualnymi potrzebami człowieka a prawami zbiorowości, masy
ludzkiej. Futuryści to Jerzy Jasieński (prekursor), Bruno
Jasieński, Stanisław Młodożeniec, Anatol Stern i Aleksander
Wat.







Autor: Konrad Caban

Ocena : 2 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000