1
METAFIZYKA ŻYCIA I ŚMIERCI
Artur Schopenhauer
PRZYCZYNEK DO NAUKI O NIEZNISZCZALNOŚCI
NASZEJ PRAWDZIWIEJ ISTOTY PRZEZ ŚMIERĆ
Choć temat ten omówiłem już w sposób spójny i szczegółowy w swym głównym dziele, sądzę
jednak, iż "skromne pokłosie rozproszonych rozważań w tym zakresie nie będzie dla niejednego
czytelnika bez wartości.
Trzeba tylko przeczytać Selinę Jcana Paula, aby Stwierdzić, jak nader wybitny umysł zmaga się z
narzucającymi mu się absurdalnościami pewnego fałszywego pojęcia, z którego nie chce
zrezygnować, gdyż się doń przywiązywał, wciąż, jednak nękają go przy tym niedorzeczności,
których nie może strawić. Jest to pojęcie dalszego indywidualnego istnienia naszej całej osobowej
świadomości po śmierci. Właśnie owe zmagania się i walki Jcana Paula dowodzą, że tego rodzaju
pojęcia - zestawione z prawdy i fałszu - nie są, jak się twierdzi, zbawczymi błędami, lecz są raczej
czymś zdecydowanie szkodliwym. Nie tylko bowiem uniemożliwia się - przez fałszywe
przeciwieństwo duszy i ciała, jak i podniesienie całej osobowości do rangi rzeczy w sobie, która ma
wiecznie istnieć - prawdziwe, 3olcgającc na opozycji między zjawiskiem a rzeczą w sobie poznanie
niezniszczalności naszej właściwej istoty ja - nietkniętej przez czas, przyczynowość i zmianę, lecz
nadto owo fałszywe pojęcie nie da się nawet utrzymać jako namiastka prawdy; rozum bowiem
buntuje się wciąż od nowa przeciw tkwiącemu w tym absurdowi, ale wraz z nim musi się także
wyrzec wtopionej weń amaigamicznie prawdy, Ta bowiem może na dalszą metę istnieć tylko w
swej czystości: przyprawiona błędami, staje się uczestnikiem ich wątłości, lak jak granit kruszeje
wraz ze zwietrzeniem skalenia, choć kwarc i łyszczyk nie ulegają takiemu zwietrzeniu. Złe więc
rzecz się ma z surogatami prawdy.
Jeśli w codziennych kontaktach zostaniemy zagadnięci przez jednego z wielu ludzi, którzy
wszystko chcieliby wiedzieć, niczego jednak nie chcą się uczyć, o dalsze istnienie po śmierci,
najstosowniejszą, a także najwłaściwszą