10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 1
10.
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 10.1. Zastosowanie funkcji Airy'ego
∇2
x
y =0
(10.1)
Zakładamy, że istnieje funkcja F(x,y) spełniająca następujące warunki (przy założeniu px =0 oraz istnienia siły masowej skierowanej przeciwnie do osi Y):
= ∂2 F
(10.2)
x
∂ y 2
= ∂2 F
y
(10.3)
∂ x 2
= ∂2 F qx
(10.4)
xy
∂ x ∂ y
∇ 4 F x , y= 0
(10.5)
∇4 ≡ ∂4
∂4
2
∂4
(10.6)
∂ x 4
∂ x 2 ∂ y 2 ∂ y 4
∂
∂
x
xy p = 0
(10.7)
∂
∂ y
x
x
∂
∂
xy
y p = 0
(10.8)
∂ x
∂ y
y
Sprawdzamy czy funkcja Airy'ego spełnia te warunki.
∂ 3 F − ∂ 3 F − q= 0
(10.9)
∂ y2 ∂ x ∂ x ∂ y2
−∂ 3 F q ∂ 3 F − q= 0
(10.10)
∂ x2 ∂ y
∂ x ∂ y2
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 2
Zadanie 1.
Znaleźć stan naprężeń w dowolnym punkcie tarczy.
py
px
h
x
h
px
p
y
1
y
l
l
Rys.10.1. Rysunek do zadania 1.
Przyjmujemy taką funkcję by spełniała równania biharmoniczne – warunek konieczny.
F x , y= ax2 bxy cy2
(10.11)
Warunek dostateczny:
= ∂ 2 F = 2 c
(10.12)
x
∂ y2
= ∂ 2 F = 2 a
(10.13)
y
∂ x2
=− b
xy
(10.14)
Warunki brzegowe:
1 x= l
− h y h
(10.15)
= p
= p
x
x
xy
(10.16)
2 c= p
− b= p
(10.17)
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 3
p
c= x
b=− p
(10.18)
2
2 x=− l
− h ∢ y∢ h
(10.19)
= p
= p
x
x
xy
(10.20)
Warunki zgodne.
3 y=− l
− h∢ x∢ h
(10.21)
= p
= p
y
y
xy
(10.22)
p
a= y
b=− p
(10.23)
2
1
F = p x2− p xy p y2
(10.24)
2 y
x
Zadanie 2.
Zginanie belki
y
q
ql
ql
h
ql
l
ql
2
x
h
2
b= 1
l
l
Rys.10.2. Rysunek do zadania 2.
przyjmujemy funkcję F(x,y)
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 4
y5
F x , y= a x2 b x2 y d x2 y3 −
(10.23)
2
3
5
5
∇ 2 F = 0
(10.24)
∂ 4 F = 0
(10.25)
∂ x4
∂ 4 F =− 24d y
(10.26)
∂ y4
5
∂ 4 F
2
= 24 d y
(10.27)
∂ x2 ∂ y2
5
Warunek jest spełniony.
1 = ∂ 2 F = d 6 x2 y− 4 y3
x
(10.28)
∂ y2
5
2 = ∂ 2 F = 2 a 2 b y 2 d xy3
(10.29)
y
∂ x2
2
3
5
3 = ∂ 2 F =− 2 b x− 6 d xy2
(10.30)
xy
∂ y ∂ x
3
5
Warunki brzegowe (wyrażone w naprężeniach).
h
1 y=±
− l x l = 0
(10.31)
2
xy
h
2 y=
− l x l =− q (10.32)
2
y
h
3 y=−
− l x l = 0
(10.33)
2
y
h
h
h
2
4a x= l − y
∫ dy1= ql
(10.34)
2
2
xy
h
− 2
h
h
h
2
4b x=− l − y
∫ dy1=− ql
(10.35)
2
2
xy
h
− 2
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 5
h
2
5 x=± l ∫ dy1= 0
(10.36)
x
h
− 2
h
2
6 x=± l ∫ ydy1= 0
(10.37)
x
h
− 2
=− q
y∣
h
y=
(10.38)
2
= 0
y∣
h
y=−
(10.39)
2
Po podstawieniu do wzoru (10.29) otrzymamy:
{ h h3
2 a 2 b
2 d
=− q
2
3 2
5 8
(10.40)
h
h3
2 a − 2 b
− 2 d
= 0
2
3 2
5 8
Z układu otrzymamy:
q
a =−
(10.41)
2
4
= 0
xy∣
h
y=
(10.42)
2
Po podstawieniu do wzoru (10.30) otrzymamy: h2
x− 2b − 6d − = 0
(10.43)
3
5
4
Z równań (10.40) i (10.43) otrzymujemy: q
d =
5
10.44)
h3
3 q
b3 =−
(10.45)
4 4
Zatem
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 6
q
= 6 x2 y− 4 y3
x
(10.46)
h3
q 3 q
2 q
=− −
y
y3
y
(10.47)
2 2 h
h3
3 q
6 q
=
x−
x y2
xy
(10.48)
2 h
h3
1 h3
I = I =
(10.49)
z
12
Zatem
1 q
2
=
x2− y2 y
(10.50)
x
I 2
3
1 q
h2
h3
=
y3− y−
(10.51)
y
I 2 3
4
12
1 q
=
h2 − y2 x
(10.52)
xy
I 2 4
Sprawdźmy warunki brzegowe (10.34)-10.37):
∫ dy=± ql
(10.53)
xy
Warunek spełniony.
∫ dy= 0
(10.54)
x
Warunek spełniony.
h
2
∫
1 q
h2
ydy=
l2 h3− ≠ 0
(10.55)
x
I 2
12
10
− h
2
Warunek nie jest spełniony czyli źle przyjęto funkcję F do przyjętej funkcji dodajemy F1
F = F F1
(10.56)
gdzie
F = d y3
(10.57)
1
3
Zatem
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 7
1= 6 d y
(10.58)
x
3
1= 0
(10.59)
y
1 = 0
(10.60)
xy
Po zmodyfikowaniu σx wszystkie dotychczasowo spełnione warunki brzegowe są spełnione.
Wprowadźmy zmienione σ x
1 q
2
=
x2 y2 y 6d y
(10.61)
x
I 2 3
3
do ostatniego warunku brzegowego, którego spełnienie prowadzi do relacji: h2
d =− q l2−
(10.62)
3
2 I
10
Ostatecznie σ x ma postać:
q
h2
=− q l2− x2 y−
2 y2− y
(10.63)
x
2 I
2 I 3
10
Rys. 10.3. Naprężenia
M
=− x y
(10.64)
x
I
q
M x= l2− x2
(10.65)
2
σ x jest krzywą trzeciego stopnia.
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 8
dokł.
x
przybl.
x
h
Rys. 10.4. Naprężenia σ x
Porównajmy maksymalne naprężenia w włóknach skrajnych:
∣ d− p∣
max = x
x
x
∣ d∣
(10.67)
x
h
1
= 0,1
0,3 promil
(10.68)
1 l
h
2
= 0,25
1,7 promil
(10.69)
2 l
h
3
= 0,5
6,7 promil
(10.70)
2 h
Przyjęte do rozważań wzory określające zginanie belki są wystarczająco dokładne.
Rys. 10.5. Naprężenia σ y , τ xy
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 9
q
Ekstremalne wartości σy =q << σx zatem możemy je zaniedbać w obliczeniach. τxy liczymy z wzoru znanego z wytrzymałości materiałów:
g
y
T x=− qx
(10.71)
TS
=
(10.72)
xy
Ibq
2
9.2 Wyznaczenie przemieszczeń w belce.
d
y
xy
Płaski stan naprężeń:
1
=
−
= ∂ u
(10.73)
x
E
x
y
x ∂ x
1
=
−
= ∂ v
(10.74)
y
E
y
x
y ∂ y
1
1
=
= ∂ u∂ v
(10.75)
xy
2 G xy
xy
2 ∂ y ∂ x
W celu otrzymania u i v wykonujemy obustronne całkowanie nieoznaczone:
= ∂ u ⇒ u x , y=∫ dx= ... f y
(10.76)
x
∂ x
x
1
Dla x w środku belki ze względu na symetrię geometryczną i obciążenia: u 0, y= 0
⇒
f y= 0
1
(10.77)
= ∂ v
⇒
v x , y=∫ dy= ... f x
(10.78)
y
∂ y
y
1
Wyznaczenie stałej całkowania:
q
1
=
h2− y2 x= ∂ u∂ v
xy
4 EI 4
2 ∂ y ∂ x
(10.79)
x3
h2
h2
1 df x
= − q [ l2x− 2q2− x 2 y2− x] 1
xy
4 EI
3
10
4
2
dx
df x
1
q
x3
=
[ 8 h4x l2xi ]
(10.80)
dx
2 EI
5
4
3
f x= ... f 1
0
(10.81)
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 10
q
h2 y2
h3
y4
h2
v x , y=
{ y4− − y[ l2− x2 y2 − y2 ]}
2 EI 12
4 2
12
2
6
20
(10.82)
q
x4
h2
[ l2x2− − x2 1 h2x2 f ]
2 EI
2
12 20
2 4
0
przyjmijmy następujące warunki:
x=± l} v= 0
(10.83)
y= 0
Wówczas otrzymamy:
f =− ql2 [ 5 2 4 h4]
(10.84)
0
2 EI 12
5
3 4
W wyniku podstawienia f0 do f1 otrzymamy wzory na ugięcie w dolnych punktach belki (tylko w poziomie).
5 ql4
v=
(10.85)
24 EI
9.3 Płaskie zadania osiowo symetryczne (współrzędne biegunowe) Zadanie osiowo symetryczne to zadanie tak skonstruowane, że funkcja miejsca i obciążenia są zależne tylko od jednej zmiennej ( promień).
Φ=Φ(r) – funkcja naprężeń
1 d
1 =
(10.86)
r
r dr
d 2
=
(10.87)
dr2
= 0
r
(10.88)
1 d
2 ∇ 2= d2
(10.89)
d r2 r dr
2 d 3
1 d 2
1 d
∇ 4= d4 −
(10.90)
dr4
r dr3 r2 dr2 r3 dr
∇ 4 r= 0
(10.91)
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater
10. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ Z TEORII SPRĘŻYSTOŚCI 11
Istnieje tylko jedna funkcja która spełnia to równanie.
r= Aln r Br2 ln r Cr2 D
(10.92)
Stan naprężeń i odkształceń łatwo możemy określić z definicji.
A
= B[ 1 2 ln r] 2C
r
(10.93)
r2
A
=− B[ 3 2ln r] 2C
(10.94)
r2
= 0
r
(10.95)
Aściukiewicz P., Baron P., Gawron U., Krzysztoń A., Ratajczak D., Wojciechowski M.
AlmaMater