1. subdyscypliny to te : Subdyscypliny – socjologia rodziny, wychowania, edukacji, polityki, prawa, wiedzy, nauki, dewiacji i przestępczości, religii, sztuki, wojska i wojny, przemysłu i pracy.
2.funkcje edukacji : Główne funkcje społeczne instytucji edukacyjnych:
funkcja socjalizacji wtórnej,
funkcja integracji społecznej,
funkcja kontroli społecznej,
alokacja (dotyczy przygotowania uczniów do zajęcia określonej pozycji w systemie
zawodowym oraz w hierarchii społecznej).
3: typy socjalizacji : pierwotna i wtórna
4.TOŻSAMOŚĆ WG BAUMANA: modele: pielgrzyma, koczownika, gracza, turysty,
włóczęgi, nastolatka
5. Parsons: funkcje edukacji:
-socjalizacja
-alokacja
- reorganizacja osobowości
-selekcja
6. Socjologia wychowania wg. Floriana Znanieckiego jest to działalność społeczna
podejmowana wobec jednostki będącej kandydatem na członka danej grupy społecznej.
Polega ono na kierowaniu procesem rozwojowym wychowanka, wymaga czynnego
uczestnictwa obu podmiotów procesu wychowania- wychowawcy i wychowanka. Zadaniem
wychowawcy jest takie oddziaływanie na wychowanka, aby ten w końcu procesu
wychowawczego upodobnił się do założonego w ramach określonej strony społeczeństwa wzoru. W ujęciu Znanieckiego jednostka traktowana jest jako funkcjonalna, w kontekście różnych stron społeczeństwa - w efekcie w procesie wychowawczym, wychowawca nie
wpływa na izolowanego wychowanka ale na ukończenie procesu uspołecznienia według
wzoru.
7. Feminizmy: liberalny, krytyczny, marksistowski, radykalny, czarny, teoria LGBT
GR 2
8. wypisać 3 przedstawicieli polskiej socjologii wychowania: olechnicki, kowalski, załęcki, radziwicz
9. na czym polega alokacja w systemie edukacyjnym: dotyczy przygotowania uczniów do zajęcia określonej pozycji w systemie zawodowym oraz w hierarchii społecznej
10. uogólniony inny: Uogólniony inny - w trakcie abstrahowania od konkretnych postaw znaczących innych następuje uświadamianie sobie uogólnionego innego, czyli ogólnych ról społecznych i norm. Uogólniony inny to termin używany w socjologii i psychologii
społecznej, określający ogólne reguły społeczne, normy i wartości, które jednostka społeczna zaczyna dostrzegać w procesie socjalizacji wtórnej i pojmować, że reguły, według których działa, nie są regułami tylko jej znaczących innych, czyli bliskich osób, z którymi się utożsamia, ale są one ogólnie przyjęte w społeczeństwie.
znaczący inny: Znaczący inny, osoba znacząca – osoba, która w procesie socjalizacji odgrywa istotną rolę przy kształtowaniu się osobowości jednostki społecznej i wpływa na jej zachowania. W socjalizacji pierwotnej są to rodzice lub rzadziej opiekunowie. Dziecko nie ma możliwości wyboru znaczących innych, przez co świat społeczny rodziców jest jedynym danym jednostce światem z narzuconymi przez rodziców definicjami. W socjalizacji wtórnej
mogą to być inne osoby wywierające znaczny wpływ na system wartości lub wzorce zachowań jednostki – nauczyciele, księża, zwierzchnicy w pracy zawodowej, małżonkowie –
zależnie od sytuacji, w jakiej znalazła się jednostka, oraz od wcześniej już ukształtowanych struktur osobowości. Od znaczących innych jednostka społeczna uczy się, często poprzez naśladownictwo, odgrywania - podstawowych dla danego społeczeństwa ról społecznych. W
procesie socjalizacji pierwotnej definicje sytuacji przekazywane przez znaczących innych są dla jednostki obiektywną rzeczywistością. Ich role i postawy innych są przez dzieci internalizowane, a poprzez identyfikację ze znaczącymi innymi kształtuje się osobowość i tożsamość jednostki.
11. podział tożsamości wg Szkudlarka i Melosika: Tożsamość: globalna – przeźroczysta, globalna – każda, upozorowana, typu supermarket, typu amerykańskiego, brzytwa
12. Socjalizacja pierwotna :
realizowana w dzieciństwie,
w efekcie jednostka staje się członkiem społecznym.
proces ten przebiega w atmosferze o dużym ładunku emocjonalnym. Określa i definiuje własną tożsamość przez pryzmat konstruowanych przez znaczących innych kryteriów i definicji.
i wtórna: ma miejsce w momencie, gdy jednostka włączając się w kontekst uczestnictwa instytucjonalnego uzyskuje świadomość, że oprócz norm które zostały jej przekazane przez znaczących innych istnieją normy obowiązujące we wszystkich sytuacjach społecznych, które wyrażają ogólne zasady działania.
13. Kierunki teoretyczne w interpretacji zjawisk edukacyjnych:
• Teoria funkcjonalna
• Teoria konfliktu – w tej interpretacji szkołą działa w interesie grupy dominującej
• Teoria kodów językowych Basila Bernsteina
• Teoria reprodukcji kulturowej kapitału kulturowego i przemocy symbolicznej Pierre’a Bourdieu.
• Teoria rywalizacji kulturowej i rytuałów interakcyjnych Randalla Collinsa
• Teoria instytucjonalna Johna Meyera
• Postmodernistyczna teoria krytyczna
14. koncepcja systemu edukacyjnego wg Emila Durkheima:
a) ujednolicenie społeczeństwa pod względem normatywnym – społeczeństwo może
przetrwać wtedy, gdy między jego uczestnikami istnieje wystarczająca jednolitość
normatywna. Funkcją edukacji jest przekazanie określonych zasad i idei.
b) z drugiej strony w społeczeństwie nowoczesnym występuje podział pracy, a w efekcie aby społeczeństwo mogło funkcjonować i rozwijać się jego uczestnikom muszą być
przekazywane zróżnicowane kompetencje i specjalizacje. Edukacja wdraża do wykonywania specjalistycznych zadań.