Bez tytuÂÅ‚u

Tak bardzo pozostali sami,

tak bardzo bez jednego sÂÅ‚owa

i w takiej niemiÂÅ‚oÅ“ci, Âże cudu sÂÄ… godni ?

gromu z wysokiej chmury, obrócenia w kamieÃÄ….

Dwa miliony nakÂÅ‚adu greckiej mitologii,

ale nie ma ratunku dla niego i dla niej.



Gdyby ktoÅ“ chociaÂż stanÂÄ…ÂÅ‚ w drzwiach,

cokolwiek, choÃÅš na chwilê, zjawiÂÅ‚o siê i znikÂÅ‚o,?

pocieszne, smutne, zewszÂÄ…d i znikÂÄ…d,

budzÂÄ…ce Å“miech albo strach.



Ale nic siê nie zdarzy. ÂÅ»adne, samo z siebie,

nieprawdopodobieÃÄ…stwo. Jak w mieszczaÃÄ…skiej dramie

bêdzie to prawidÂÅ‚owe do koÃÄ…ca rozstanie,

nie uÅ“wietnione nawet dziurÂÄ… w niebie.



Na Å“ciany niezachwianym tle,

ÂżaÂÅ‚oÅ“ni jedno dla drugiego,

stojÂÄ… naprzeciw lustra, gdzie

nic prócz odbicia dorzecznego.



Nic prócz odbicia dwojga osób.

Materia ma siê na bacznoœci.

Jak dÂÅ‚uga i szeroka i wysoka,

na ziemi i na niebie i po bokach

pilnuje przyrodzonych losów

- jak gdyby sarenki nagÂÅ‚ej w tym pokoju

musiaÂÅ‚o runÂÄ…ÃÅš Uniwersum.