Juliusz S owacki
Testament mój
y em z wami, cierpia em i p aka em z wami;
Nigdy mi, kto szlachetny, nie by oboj tny:
Dzi was rzucam i dalej id w cie  z duchami,
A jak gdyby tu szcz cie by o, id sm tny.
Nie zostawi em tutaj adnego dziedzica
Ani dla mojej lutni, ani dla imienia:
Imi moje tak przesz o, jako b yskawica,
I b dzie, jak d wi k pusty, trwa przez pokolenia.
Lecz wy, co cie mnie znali, w podaniach przeka cie,
em dla ojczyzny stera moje lata m ode;
A póki okr t walczy , siedzia em na maszcie,
A gdy ton , z okr tem poszed em pod wod &
Ale kiedy , o sm tnych losach zadumany
Mojej biednej ojczyzny, pozna, kto szlachetny,
e p aszcz na moim duchu by nie wy ebrany,
Lecz wietno ciami moich dawnych przodków wietny.
Niech przyjaciele moi w nocy si zgromadz
I biedne serce moje spal w aloesie,
I tej, która mi da a to serce, oddadz :
Tak si matkom wyp aca wiat, gdy proch odniesie&
Niech przyjaciele moi si d przy pucharze
I zapij mój pogrzeb  oraz w asn bied :
Je eli b d duchem, to si im poka ,
Je li Bóg mnie uwolni od m ki, nie przyjd &
Lecz zaklinam: niech ywi nie trac nadziei
I przed narodem nios o wiaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na mier id po kolei,
Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec!
Co do mnie  ja zostawiam male k tu dru b
Tych, co mogli pokocha serce moje dumne;
Zna , e srog spe ni em, tward Bo s u b ,
I zgodzi em si tu mie niep akan trumn .
Kto drugi tak bez wiata oklasków si zgodzi
I ?& tak oboj tno , jak ja, mie dla wiata?
By sternikiem duchami nape nionej odzi
I tak cicho odlecie , jak duch, gdy odlata?
Jednak zostanie po mnie ta si a fatalna,
Co mi ywemu na nic, tylko czo o zdobi;
Lecz po mierci was b dzie gniot a niewidzialna,
A was, zjadacze chleba  w anio ów przerobi.