J. Słowacki "Testament mój" - testament literacki.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















J. Słowacki "Testament
mój" - testament literacki.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




Rozrachunek z
życia poety: Odejście z tego świata wywołuje u poety uczucie
smutku, tym bardziej bolesne, że nie pozostawia tu na ziemi po sobie
"żadnego dziedzica" ani dla swojej "lutni, ani dla imienia";
Poeta zwraca się do przyjaciół i całego narodu - do
odbiorców testamentu, podkreślając swoją łączność z ludźmi:
"Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy
mi, kto szlachetny, nie był obojętny". Poeta podkreśla
spełnienie przez siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny;
prosi tym samym tych, którzy go znają, aby przekazali przyszłym
pokoleniom, że poświęcił całą swoją młodość dla ojczyzny; służył jej
zawsze swoją poezją, zarówno w jej dobrych jak i złych chwilach;
Prosi swoich przyjaciół, aby przekazali jego serce matce,
żałując, że tylko tyle może jej ofiarować; obiecuje im, iż postara
się ich odwiedzić po śmierci, jeśli jego męczeńska dusza będzie
błąkać się po ziemi; jednak jeżeli Bóg uwolni go od męki, to nie
zjawi się u nich -> będą oni zatem wiedzieli czy ich zmarły
przyjaciel doznał Bożego spokoju, czy błąka się tak jak owe duchy
przedstawione w Mickiewiczowskich "Dziadach cz. II". Poeta
pozostawia żywym nakaz służby ojczyźnie. Według niego nie można
tracić wszelkiej nadziei, nakłada na nich obowiązek rozbudzenia w
narodzie poczucia przynależności narodowej i pragnienia wolności, a
kiedy zajdzie potrzeba to należy tak nimi pokierować, aby byli
gotowi do największego poświęcenia dla kochanej ojczyzny:
"Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei I
przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na
śmierć idą po kolei Jak kamienie przez Boga rzucane na
szaniec" Odchodząc z tego świata, pozostawia grono
najbliższych mu przyjaciół z dumą podkreślając spełnienia przez
siebie patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny: "Znać, że
srogą spełniłem, twardą Bożą służbę I zgodziłem się tu mieć
- niepłakaną trumnę." Następnie zrozpaczony pyta, kto drugi
tak jak on zgodzi się odejść bez oklasków świata: "Być
sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć,
jak duch, gdy odlata." Wierzy jednak, że przyszłe pokolenia
docenią jego poezję (motyw Horacjański exegi monumentum i non omnis
moriar). Będzie ona pozytywnie oddziaływać na ludzi, pobudzać do
czynu i wychowywać. Będzie również "siłą fatalną", która "zjadaczy
chleba - w aniołów przerobi", czyli zmieni złych ludzi w dobrych, a
zwykłych w bohaterów;







Autor: Nieznany

Ocena : 5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000