Usługi remontowo  budowlane:
" Tynki gipsowe i cementowo-wapienne, suche tynki,
" Ścianki działowe i murowanie, wylewki,
" Gładzie, malowanie, wykończenia wnętrz;
Informacje: Tel. [phone];
[e-mail],
10 zasad dobrego murowania cegieł klinkierowych
1. Dobierz do cegieł właściwy rodzaj zaprawy.
2. Zabezpiecz przed zawilgoceniem cegły, z których będziesz murował.
3. Przygotowując zaprawę stosuj się ściśle do zaleceń producenta.
4. Nie dodawaj do zaprawy żadnych dodatków ani domieszek, chyba że w instrukcji
stosowania wymieniono taką możliwość.
5. Pamiętaj o właściwym wykonaniu izolacji poziomej -zabezpieczy ona wznoszony element
przed podciąganiem wilgoci.
6. Prowadz
prace w optymalnych warunkach atmosferycznych i temperaturze (+5�C do
+25�C).
7. Gotowa spoina powinna być zlicowana z płaszczyzną cegieł.
8. Wykonuj fugi w jednym cyklu z murowaniem.
9. We właściwy sposób zagęszczaj zaprawę w narożnikach. Są one szczególnie narażone na
oddziaływanie niekorzystnych warunków atmosferycznych i uszkodzenia mechaniczne,
powinny być więc wyjątkowo starannie wykonane.
10. Chroń w należyty sposób prace murowe. Murowanie cegieł klinkierowych to jeden z
najbardziej wymagających procesów budowlanych - prawidłowe dobranie zapraw murarskich
oraz firmy wykonawczej gwarantuje poprawny efekt końcowy - wysoką estetykę
wykonanego obiektu. quick-mix - jako jedyny na rynku  oferuje zaprawy do murowania
klinkieru (również z oryginalnym reńskim trasem Tubag) w 16 kolorach, przy czterech
różnych parametrach nasiąkliwości cegieł.
y
ródło:
http://www.cdn.wroc.pl/porady/
Niezwykle efektowny i bardzo trwały klinkier ma wielu zwolenników wśród inwestorów
budujących domy jednorodzinne. Można wznieść z niego całe ściany budynku, choć ze
względu na koszt wykonuje się głównie warstwy elewacyjne. Klinkier znajduje zastosowanie
także we wnętrzach i ogrodzie. Jednak tylko wtedy będzie naprawdę efektowny, jeśli zostanie
prawidłowo wymurowany.
Rodzaje klinkieru
Z klinkieru można wykonywać ściany nośne, ścianki elewacyjne, kominy, elementy małej
architektury ogrodowej oraz ogrodzenia, a także okładziny elewacyjne, parapety, ścieżki i
podjazdy. Również do wykańczania schodów są przeznaczone specjalne kształtki
klinkierowe, w tym ryflowane - wyprofilowane na nich rowki czynią powierzchnię mniej
śliską. Murowanie wymaga zachowania reżimu technologicznego, łatwo bowiem popsuć cały
efekt. A ten może być niezwykle interesujący, bowiem klinkier ma bogatą gamę
kolorystyczną i zróżnicowaną fakturę. Kolor może być gładki, cieniowany lub tzw.
podpalany, zaś powierzchnia angobowana albo glazurowana, gładka lub o fakturze ryflowanej
bądz
wytłaczanej. Niektórzy producenci oferują cegły wyglądające, jak pokryte nalotem
wskutek upływu czasu. Jest też spora oferta cegieł ręcznie formowanych, o nierównej
powierzchni, stwarzającej wrażenie, iż wyrób jest bardzo stary. Oryginalny wygląd klinkieru
1
można podkreślić spoiną, która jest dostępna także w wielu kolorach, m.in.: szarym,
brązowym, żółtym, białym, a nawet zielonym czy czarnym; większość w różnych odcieniach.
Murowanie cegieł
Klinkier może stanowić nie tylko materiał konstrukcyjny lub wykończenie ściany, ale także
zewnętrzną warstwę w ścianach trójwarstwowych. Wówczas stosuje się cegły połówkowe lub
modułowe(o szer. 9 cm). Ze względów konstrukcyjnych grubość ścianki elewacyjnej nie
może być mniejsza niż 7 cm. Mocuje się ją do ściany nośnej nierdzewnymi kotwami w liczbie
4-5 szt./m2 muru i dodatkowo2-3 sztuki w obrębie narożników, otworów i krawędzi muru.
Poszczególne partie materiału mogą mieć nieco inny odcień. Przed rozpoczęciem murowania
dobrze jest więc "wymieszać" klinkier ze wszystkich palet. Murować należy w temperaturach
5-25�C, prac nie wolno prowadzić podczas niekorzystnych warunków atmosferycznych.
Trzeba też unikać silnego nasłonecznienia, gdyż prowadzi to do zbyt szybkiego wysychania
zaprawy, a w konsekwencji do jej pękania. Powierzchnia licowa klinkieru musi być jak
najmniej zanieczyszczana zaprawą podczas prowadzenia prac. Jeśli jednak tak się stanie,
zabrudzone cegły należy oczyścić suchą szmatką lub miękką szczotką, zanim zaprawa
zwiąże. Uwaga: dostępne są zaprawy, które nie brudzą lica muru.
Do murowania zazwyczaj stosuje się zaprawy gotowe - tzw. bazowe, w kolorze szarym lub
barwione. Zdarza się jednak, że zaprawa jest przygotowywana na miejscu. Wówczas należy
użyć czystego cementu portlandzkiego bez dodatków, nie może też być w niej wapna. Wapno
bowiem, rozpuszczając się w wodzie, jest jedną z przyczyn powstawania na powierzchni
muru nieestetycznych wykwitów. Zaprawę rozrabia się z wodą w proporcjach podawanych
przez producenta -konsystencja powinna być gęsto plastyczna (tzw. mokra ziemia). Nie
wolno używać wody chlorowanej, która sprzyja póz
niejszemu powstawaniu nalotów na
klinkierze
Pierwszy rząd cegieł układa się na części cokołowej budynku, zaizolowanej przed
podsiąkaniem kapilarnym wody izolacją poziomą. Warstwa zaprawy powinna mieć grubość
ok. 12 mm. Górna i jednocześnie licowa płaszczyzna
cegieł jest wyznaczana za pomocą sznura murarskiego rozciągniętego wzdłuż całej długości
wznoszonej ściany. Po ułożeniu warstwy cegieł, dobija się je trzonkiem kielni i sprawdza przy
pomocy poziomnicy pion muru. Nadmiar zaprawy zbiera się kielnią. Dalszy przebieg prac
zależy m.in. od rodzaju użytej zaprawy.
Zaprawę, która będzie jednocześnie fugą, profiluje się po upływie1-2 godzin, dociskając
specjalną kształtkę lub kielnię fugówkę. Jeżeli użyto zaprawy bazowej, wówczas po kilku
godzinach od wymurowania wyskrobuje się jej wierzchnią warstwę do głębokości ok.2 cm;
najpierw ze spoin poziomych, potem z pionowych, posuwając się od góry do dołu ściany.
Następnie fuguje się spoiny - po 3-5 dniach od zakończenia murowania - również od góry do
dołu. Zaprawa powinna mieć konsystencję półsuchą. Do nakładania fugi służy kielnia
fugówka, której wielkość należy dostosować do planowanej szerokości spoiny. Grubość
spoiny może wynosić od 8 do 15 mm. Fugę można nakładać tylko na całkowicie suche
podłoże. Po wyschnięciu zaprawy(zazwyczaj 5-6 godzin) należy oczyścić powierzchnię muru
suchą szmatką lub miękką szczotką. Po upływie kilku dni nieusunięte pozostałości zaprawy
czyści się odpowiednim preparatem.
Na czas przerw w murowaniu oraz przez 7-14 dni po zakończeniu prac, klinkier należy
osłonić folią w celu zabezpieczenia przed deszczem, wiatrem i silnym nasłonecznieniem.
Należy jednak umożliwić wentylację ściany. W taki sam sposób jak ściany muruje się
kominy, ogrodzenia i elementy małej architektury. Powierzchnia klinkieru zasadniczo nie
2
wymaga zabezpieczania. Jest to jednak wskazane w przypadku bardziej nasiąkliwych cegieł
ręcznie formowanych. Ściana pozostanie dłużej czysta i będzie mniej podatna na działanie
czynników atmosferycznych, jeśli naniesie się na nią impregnat. Preparat nakłada się wałkiem
lub pędzlem, kilka razy. Każda następna warstwa powinna być naniesiona, zanim poprzednia
wyschnie.
Zaprawy
Dostępna jest też zaprawa o zwiększonej wodoodporności, którą stosuje się w miejscach. Do
murowania klinkieru służą nie tylko zaprawy zwykłe. Zależnie od potrzeb można skorzystać
także z innych produktów. Zaprawa cementowa z dodatkiem trasu służy zarówno do
murowania, jak i fugowania. Zapewnia szczelność wznoszonej przegrody, umożliwiając
jednocześnie migrację pary wodnej. Spoina jest odporna na czynniki atmosferyczne i
zanieczyszczenie środowiska. W zaprawie nie powstają rysy skurczowe; mniejsze jest ryzyko
powstawania przebarwień i wykwitów. Jest produkowana w kilku kolorach. Zaprawa do
cegieł nasiąkliwych - produkowana w kilku kolorach - zalecana jest do murowania elementów
klinkierowych ręcznie formowanych. narażonych na stałe zawilgocenie. Zaprawy
produkowane są w różnych kolorach.
Wykwity
Często na powierzchni klinkieru pojawiają się nieestetyczne białe ślady. Są to związki
chemiczne (węglan wapnia, gips, sole), które osadzają się wskutek odparowywania wody.
Dzieje się tak, jeśli zastosowano niewłaściwą zaprawę, murowano na tzw. puste spoiny lub
nieprawidłowo wykonano izolację przeciwwilgociową. Jedną z przyczyn powstawania
wykwitów jest też niewłaściwe wykonanie obróbek blacharskich oraz zlekceważenie wymogu
osłaniania ścian zaraz po ich wymurowaniu. Wykwity mogą mieć postać grubych osadów
wapiennych, wówczas należy usuwać je mechanicznie lub wyspecjalizowanymi środkami
chemicznymi. Z kolei cienkie warstwy nalotów węglanu wapnia, pod wpływem dwutlenku
węgla znajdującego się w powietrzu, zmieniają się w łatwo rozpuszczalny
wodorowęglanwapnia. Podobnie dzieje się z solami. Najpierw należy oczyścić elewację
szczotką, a następnie zmyć ciepłą, niechlorowaną wodą. Można skorzystać z węża
ogrodowego. Prace prowadzi się w słoneczny dzień, aby mur szybko wysechł. Jeśli to nie
pomoże, sięgamy po środki chemiczne, które najczęściej trzeba stosować kilkakrotnie.
Preparat nakłada się od góry ściany na zwilżoną powierzchnię. Po zakończeniu prac klinkier
trzeba obficie spłukać czystą wodą.
3