Interpretacja i rola tytułu oraz motta w wybranych 3-4 utworach różnych epok.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Współczesność >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Interpretacja i rola
tytułu oraz motta w wybranych 3-4 utworach różnych
epok.










kategoria:   J.polski
zakres:   Współczesność
dodano:   1999-08-17




LITERATURA
WSPÓŁCZESNA: 1. Zofia Nałkowska "Medaliony" , motto utworu:
"Ludzie ludziom zgotowali ten los". - tytuł "Medaliony"
został zaczerpnięty z jednego z opowiadań - "Kobieta cmentarna", a
pochodzi od medalionów nagrobnych, zamieszczanych na grobach
portretów ludzi zmarłych. Autorka prezentuje w swoich krótkich
opowiadaniach-relacjach literackie portrety ludzi, którzy przeżyli
gehenne hitleryzmu - ich wypowiedzi, zeznania, zwierzenia. Tytuł
zbioru opowiadań symbolizuje chęć nadania utworowi charakteru
pomnika wystawionego wszystkim poległym, każde z opowiadań ma pomoc
utrwalić, zachować w pamięci. - motto "Ludzie ludziom
zgotowali ten los" to bezmiar przerażenia, że przedstawione "drobne"
obrazy są dziełem człowieka, że ludzie stworzyli faszyzm, hitleryzm,
piece i miejsca kaźni, że są autorami tak strasznej rzeczywistości.
Chcąc osądzić jakiś niegodny człowieka czyn, określa się go niekiedy
jako "nieludzki". W zwrotach "nieludzkie postępowanie", "nieludzka
zbrodnia", brzmi echo przekonania, że człowiek jest do pewnych złych
czynów niezdolny, echo wielkiej wiary humanistów. Zbrodnie
hitlerowskie niewątpliwie zaprzeczały tej wierze, urągały pojęciu
człowieczeństwa i nazywanie ich "nieludzkimi" nie tylko nie
zawierałoby w sobie żadnej przesady, ale również można by je uznać
za pozbawione jakiejkolwiek ekspresji, banalne. Natomiast
stwierdzenie odwrotne, uprzytomnianie przez pisarkę, że to właśnie
ludzie te nieludzkie zbrodnie popełnili, że to "ludzie ludziom
zgotowali ten los" - miało w sobie moc mobilizującą do oceny
moralnej, do refleksji nad istotą takich pojęć, jak "ludzkość",
"człowieczeństwo", "humanizm" oraz nad istotą zatraty, dewaluacji
tych pojęć. 2. Albert Camus "Dżuma". Jak rozumieć
tytuł "Dżuma"? Wyjaśnień jest kilka: - dżuma jako choroba,
która zaatakowała Oran. Jest to znaczenie realistyczne i organizuje
całość wydarzeń w powieści. Lecz jako choroba dżuma oznacza także
zarazę, żywioł, który w każdej chwili i nie wiadomo skąd może spaść
na społeczność ludzką. To symbol zagrożenia człowieka wobec sił, na
które nie ma wpływu. - dżuma jako wojna. Jest to znaczenie
przenośne, a i wojna jest żywiołem nieco innym niż choroba - bo jej
sprawcami są ludzie. Lecz jest równie groźna - i jest także "godziną
próby", wyzwala z ludzi różne zachowania i postawy. Z wojną wiążą
się ucisk, totalitaryzm - to także odmiany dżumy, wobec których
człowiek musi się opowiedzieć. - dżuma jako zło tkwiące w
człowieku. Jest to zaraza, negatywny pierwiastek, który tkwi w
każdej jednostce ludzkiej i z którym trzeba się zmagać. To zło
ujawnia się często w chwilach zagrożenia takich jak żywioł lub
wojna. Poraża, niszczy i rodzi nowe zło - jest zatem tak samo
zaraźliwą chorobą jak dżuma - "Każdy z nas nosi w sobie dżumę, nikt
bowiem, nikt na świecie nie jest od niej wolny.".
DWUDZIESTOLECIE MIĘDZYWOJENNE: 1. Stefan Żeromski
"Przedwiośnie". Wśród partii opisowych pisarz zamieścił opis
przedwiośnia - szarości i nędzy tej pory roku, która skupia zimowe
pozostałości, jest chłodna i brzydka, lecz zapowiada wiosnę -
najpiękniejszą i najbardziej żywotną z pór roku. Tytuł powieści jest
symboliczny, posiada ukrytą wartość znaczeniową, którą jest sfera
zagadnień politycznych. Oto pisarz ogląda sytuację wyzwolonej
ojczyzny i jest rozczarowany jej nieprawidłowościami, krytykuje
zaobserwowane wady. Lecz Polska - właśnie otrząsnęła śnieg zimy
zaborów. Jest brzydka, zimna, nieuporządkowana - to pesymistyczny
wymiar symbolu. Lecz jest to przedwiośnie - a zatem niesie nadzieję
na rozkwit, reformę i poprawę - w tej mierze możemy mówić o
optymistycznej wymowie tytułu powieści. 2. Zofia Nałkowska
"Granica". Granica to pojęcie, które możemy rozpatrywać w
kilku warstwach: - w świetle problematyki
społeczno-politycznej. Ta interpretacja jest najprostsza: ludzi
warstw wyższych i nizin społecznych dzieli granica nie do przebycia.
Najlepszym symbolem tego podziału jest kamienica Kolichowskiej -
materialne podzielenie w poprzek. Na górze żyją ludzie "lepsi" - na
dole biedota w rodzaju Justyny. "dla jednych jest to sufit, dla
drugich podłoga" - oto definicja społecznej granicy zawarta w
powieści. - w świetle problematyki psychologicznej.
"Granica" Zofii Nałkowskiej jest pytaniem o możliwości poznania
świata i siebie przez człowieka. Jest to granica między tym co
subiektywne (co sądzimy o sobie my) a tym co obiektywne (ca sądzą o
nas inni). Gdzie winna się mieścić ta granica, aby móc siebie i
innych prawidłowo zdefiniować? - "granica" odporności
moralnej. Zenon Ziembiewicz przekroczył granicę, której nie można
przekraczać bez konsekwencji. Chodzi nie tylko o romans z Justyną -
chodzi także o zdradę młodzieńczych ideałów, o wydany rozkaz
strzelania do robotników. Gdzie jest granica, której przekroczyć nie
można? Dzieje głównego bohatera wskazują, iż przekroczył on tę
granicę, co mogło pociągnąć za sobą tylko tragiczne skutki.
- w świetle problematyki filozoficznej. W tym zakresie pyta
Zofia Nałkowska o granicę poznania rzeczywistości przez człowieka.
Gdzie jest granica między tym co subiektywne, a obiektywne? Jakie są
nasze możliwości poznania świata? Jak to się dzieje, że własne
"morale" maleje, a konformizm i proces uległości wzrasta - i gdzie
tkwi nieprzekraczalna granica tego procesu? MŁODA POLSKA:
1. Stefan Żeromski "Ludzie bezdomni". Tytuł utworu
możemy rozumieć na wiele sposobów. Bezdomni są ludzie, którzy nie
mają mieszkania lub mieszkają w norach, w warunkach, których nie
można nazwać domem. Autor ukazuje biedotę paryską i polską, zarówno
w mieście jak i na wsi. Ich bezdomność możemy potraktować jako
dosłowną, materialną. Inną bezdomnością jest natomiast brak
ojczyzny, podążanie w poszukiwaniu własnego miejsca. Wszędzie obcy
są polscy emigranci, a ich powieściowy przykład to Wiktor Judym z
rodziną. Kolejnym przykładem bezdomności jest bezdomność
moralno-ideowa - wyrzeczenie się domu, rodziny i prywatnego życia
dla idei społecznej. Na bezdomność i rozstanie z Joasią decyduje się
Judym - składa ofiarę ze swojego prywatnego szczęścia.
ROMANTYZM: 1. Zygmunt Krasiński "Nie-boska komedia".
Tytuł utworu nawiązuje do dzieła Dantego - "Boska komedia".
W opozycji do treści starożytnego utworu Zygmunt Krasiński ukazuje
świat ludzkich usiłowań, które są jedynie antyboskie, szatańskie,
albo też tylko - z perspektywy planu świata, a może i z perspektywy
romantycznego poety - pozbawione pierwiastka boskiego, komiczne.
Podobnie jak Dante prowadzony przez poetę Wergiliusza przez kolejne
kręgi piekieł, Czyściec i Niebo, tu Hrabia Henryk prowadzony jest
przez Przechrztę, lecz nie przez sfery boskie, lecz czysto ludzkie.
Tak jak starożytny bohater jest on świadkiem dantejskich,
przerażających okrucieństwem scen, lecz nie mają one nic wspólnego z
Bogiem - są dziełem ludzkim lub szatańskim. Tytuł ten przenosi uwagę
odbiorcy z samego bohatera i jego losów na dzieje człowieka i
rozważania o rewolucji. Motta utworu: a). Do błędów,
nagromadzonych przez przodków, dodali to, czego nie znali ich
przodkowie - wahanie się i bojaźń; i stało się zatem, że zniknęli z
powierzchni ziemi, i wielkie milczenie jest po nich. [Bezimienny]
W pierwodruku motto opatrzone było podpisem: Koran, ks. 2,
wers. 18. W wydaniach późniejszych (trzecie wydanie), ów fikcyjny
adres znikł, poeta określił autora jako Bezimiennego, czyli
pośrednio wskazał, że potępiające zdanie napisał sam. Motto,
zawierające wyrok na całą zbiorowość, nie pochodzi ze świętej księgi
mohometan, w "Koranie" nie dzieli się ludzi wedle klas społecznych;
niewierni i niesprawiedliwi są tam skazani na karę potępienia, nie
na jakieś "znikanie z powierzchni ziemi" i "wielkie milczenie". Osąd
Zygmunta Krasińskiego, sformułowany w zgodzie z romantyczną wiedzą o
przemianach historii, w daleki tylko sposób przypomina zdania
"Koranu", wymierzone w niewiernych. b). To be or not to be,
that is the question. [Hamlet] "Być albo nie być, oto jest
pytanie." - są to początkowe słowa słynnego monologu Hamleta ze
sceny pierwszej aktu trzeciego tragedii Szekspira. Najczęściej
cytowane zdanie Szekspira. Zygmunt Krasiński nadaje mu tutaj
dodatkowe znaczenie pytania o byt albo zagładę własnej klasy
społecznej, a wraz z tym całej dotychczasowej cywilizacji,
zagrożonej rewolucją. 2. Adam Mickiewicz "Dziady".
Dziady to uroczysty obrzęd na pamiątkę zmarłych, obchodzony
pospolicie w wigilię Wszystkich Świętych w cerkwi na cmentarzu. W
czasie obrzędu rozkładano na grobach rozmaite pokarmy. Częstowano
się wzajemnie i symbolicznie karmiono zmarłych. W formie pokarmów
rozdawano również jałmużnę dziadom-żebrakom. Wspólne posiłki
wieczorne i wspominanie zmarłych urządzano również w domach
mieszkalnych.







Autor: Nieznany

Ocena : 6 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000